Η ιαχή των αμνών (video)

 Το Νερό, η Κτηνοτροφία, τα τοπικά προϊόντα, ο πολιτισμός και πλούτος μας και ο Τουρισμός.

Συστήνω:

Μετά από 1,5 χρόνο έρευνας και καταγραφών στα νησιά με τις «Βιώσιμες Κυκλάδες», σας παρουσιάζουμε το πρώτο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους της Πρωτοβουλίας για τη Δημοσιογραφία. Στο Φιλώτι, την κτηνοτροφική καρδιά της Νάξου, που απλώνεται στους πρόποδες του Ζα, του ψηλότερου βουνού των Κυκλάδων γνωστό και ως «Βουνό του Δία», οι άνθρωποι προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανή μια παράδοση αιώνων. Η βοσκοσύνη, τα παραδοσιακά μιτάτα, η τέχνη των τυριών, η καλλιέργεια της γης και η βαθιά σχέση των ανθρώπων με τη φύση και τα ζώα τους ήταν ανέκαθεν τρόπος ζωής που συνέδεε τους κατοίκους με τον τόπο και την κοινότητά τους. Σήμερα, η υδατική κρίση γίνεται κρίση ταυτότητας. Οι βοσκοί αναγκάζονται να κουβαλούν καθημερινά βυτία για να ποτίσουν τα ζώα τους, καθώς η ανομβρία και η λειψυδρία στερούν το νερό, ενώ οι ανεπαρκείς υποδομές δυσχεραίνουν την κατάσταση. Την ίδια στιγμή, οι ανάγκες του τουρισμού αυξάνονται, εντείνοντας τις πιέσεις στον πρωτογενή τομέα. Το πρώτο αυτό ντοκιμαντέρ καταγράφει στιγμιότυπα από τη ζωή και τις προκλήσεις των κτηνοτρόφων της Νάξου, αναδεικνύει την τέχνη της τυροκομίας και εξηγεί πώς η στροφή στον τουρισμό επιτείνει την έλλειψη υδατικών πόρων για τους παραγωγούς, σε συνθήκες ανομβρίας και ανεπαρκών υποδομών. Δείχνουμε, ουσιαστικά, τις προσπάθειες μιας τοπικής κοινωνίας να κρατήσει ζωντανές παραδόσεις και πηγές βιοπορισμού σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία Έρευνα - Δημοσιογραφική Επιμέλεια: Αναστασία Καραδημήτρη Σκηνοθεσία - Κάμερα: Κωστής Παπαδάκης Μοντάζ: Γωγώ Μπεμπέλου Οργάνωση Παραγωγής: Γιάννης Παλαιολόγος, Τάσος Τέλλογλου, Δημήτρης Ξενάκης, Ναταλία Καραπαναγιώτη, Μαργαρίτα Μιχελάκου Παραγωγή: ΑΜΚΕ “Πρωτοβουλία για τη Δημοσιογραφία”, με την ευγενική δωρεά του Ιδρύματος Αθηνάς Ι. Μαρτίνου.

Από εμένα για μάς στη Μύκονο:

Μύκονος κι αν το πονάω εγώ, η ξένη, εσείς πώς το αντέχετε; https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2024/09/blog-post_19.html

 

Ιδιωτική Πρωτοβουλία και πριβέ οδοποιία στη Μύκονο  https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2023/07/blog-post_7.html

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=K2-LPZyNAUE&list=FL6eCFIjNZp7wdz47WclHGlw&index=1

Μύκονος― όταν γυρίζουν τα πουλιά

 

Έχει το χτίσιμο τις μόδες του. Όχι μονάχα οι ρυθμοί κι οι εμπνευσμένοι αρχιτέκτονες αλλά κι εμείς οι ταπεινοί ιδιοκτήτες επηρεάζουμε τις αλλαγές στα σπίτια κι είναι οι αλλαγές αυτές ενδεικτικές.

 Εδώ στη Μύκονο, π.χ., πλέον δε χτίζονται περιστεριώνες. ‘Περιστεριώνες’ είναι τα κυκλαδικά αριστουργήματα τα πολύ γνωστά που έχουν μια τεχνική, ένα ύφος που αναγνωρίζεται όχι μονάχα από επισκέπτες αλλά και από τα πουλιά.

Όπως, πιστεύουν ίσως οι πιστοί, αναγνωρίζονται από Θεούς κι Αγίους τα εκκλησάκια που τη μόδα τους την πρόλαβα. Μέχρι πριν δέκα χρόνια όποιος έχτιζε στην εξοχή― ’χωριό’ λεγόταν η αγροικία αλλά τώρα το ονομάζουν ‘βίλλα’ (και γελούν οι Κύπριοι)― θα έχτιζε κι ένα εκκλησσάκι κάπου εκεί. Μπορεί αλειτούργητο, μπορεί με λάθος προσανατολισμό και ροζ της Μπάρμπι ουρανό, μα το εκκλησσάκι θα χτιζόταν. Τώρα η μόδα άλλαξε, δεν κάνουν εκκλησία αλλλά πισίνα, ακόμα και παράνομη, ακόμα και χαβούζα πλαστική.

 Ως το 1970 όμως κάπου στο κτήμα θα έφτιαχναν το περιστεριωνάκι. Μπορεί όχι οίκημα ολόκληρο όμως κάτι μικρό όπως αυτό που έχω πάνω από την εξώπορτά μου. Το έχω ξανασχολιάσει πώς κάθε Άνοιξη επιστρέφουν τα πουλιά, το καθαρίζουν και ξαναφτιάχνουν τη φωλιά με είσοδο ολοστρόγγυλη. Μια χρονιά θυμάμαι (όταν δεν είχα γάτα) είχαμε υπερπληθυσμό με δυό ζευγάρια, δυό εισόδους στρογγυλές πλάι-πλάι. Και, τέτοια είναι η αγριότητα της Φύσης για να βρίσκει τις ισορροπίες της, μετά τη δεύτερή τους γέννα οι γονείς πετούσαν τα μισά μωρά πριν βγάλουν πούπουλα ενώ ταυτόχρονα φρόντιζαν τα επιζώντα και, όπως κάνουν μόλις τα μικρά ξεφώλιαζαν ξανάρχιζαν τους έρωτες για να ξαναγεννήσουν.

  Μα αυτά σας τα έχω ίσως ξαναπεί. Τα ζούσα κάθε χρόνο απ’ το 2000. Ως λίγο μετά Covid όταν για κάποιο λόγο επήλθε ένα οργασμός αυθαιρεσίας στη γειτονιά με εκσκαφείς που μας ξεκούφαιναν και με καταστροφές των βράχων. Τα χρόνια εκείνα έφυγαν τα πουλιά. Κι είναι το αίσθημα περίεργο, σαν πριν από σεισμό ή καταιγίδα να ζεις σε τόπο όπου τα πουλιά δεν κελαηδούν. Έκραζαν γλάροι και κορώνες πάνω μας με την κακοκαιρία αλλά το αίσθημα του να βλέπεις το γαλάζιο πρώτο φως ή να κάθεσαι έξω στην αυλή σε ησυχία απόλυτη είναι τρομακτικό και αποδιώχνει.

 Ως φέτος. Που, από πέρσι πλέον σταμάτησε το σκάψιμο (κάποτε θα σας πω για το υπόσκαφο ελεεινό μπουρδέλο κάπου απέναντι) μα πλέον δεν περίμενα να επιστρέψουν τα πουλιά. Μα ήρθαν, στο τέλος του χειμώνα. Κι αναρωτιέμαι μετά τόσα χρόνια πώς το βρήκαν, πώς το γνώρισαν; Τα τωρινά θα είναι εγγόνια ή δισέγγονα εκείνων που θυμάμαι. Δεν έχουν γεννηθεί εδώ. Κι όμως το βρήκαν και επέστρεψαν σαν να μην άλλαξε εν τω μεταξύ ο κόσμος.

https://www.youtube.com/watch?v=t4xPnX0E4SY

Χαλάζι στη Μύκονο (videos συλλογή)

 

https://www.youtube.com/watch?v=NUTnn59Ec58

 

 

Άνω Μερά με τον Άρη Κωνσταντινίδη, το δάσκαλο

  

 

Ήμουν κι εγώ στην Άνω Μερά χθες και δε χόρταινα να κατεβαίνω από το αυτοκίνητο για να φωτογραφίζω.

Σήμερα βλέπω αυτή την ανάρτηση και με συνταράζει η αναφορά στον Άρη Κωνσταντινίδη. 

Που άν...αν.... ήμασταν άλλη χώρα, θα διδασκόταν στο σχολείο της Μυκόνου και θα του είχαμε μόνιμο αφιέρωμα στο Μουσείο μας. Από πάντα μα τώρα, ιδίως τώρα πιο πολύ από ποτέ. Μήπως και κάτι διασωθεί. Έστω και στις καρδιές μας.

 

Τον μνημονεύω συχνά, τον σκέπτομαι συχνότερα.  Υπήρξε δάσκαλος και οδηγός μου στην επιλογή και στη συντήρηση του παλιού μας «χωριού» και του κήπου μας όπως και στο σεβασμό του τόπου.

 

Π.χ. έλεγα με αφορμή τον αυτοφυή κρόκο (που όλο και σπανίζει με το τσιμέντωμα, το γκρέμισμα και την αλλοπρόσαλλη κι αλλούτερη επιλογή φυτών γύρω από νέα κτίσματα :

«Σκόπιμα δεν τσιμεντώσαμε,

―έχουμε μέθοδο στο χάος μας, 
χύμα στο κύμα εμείς δεν είμαστε  και με οδηγό μας το σπουδαίο αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη από νωρίς ξέραμε να σεβαστούμε τα θεόκτιστα επειδή «στην απλότητα καταλήγεις με λογισμό» και στο λογισμό με τη μελέτη―

σκόπιμα δεν πειράξαμε τη μυκονιάτικη χλωρίδα του κτήματος παρά μόνο στη μεγάλη βεράντα και την αυλή όπου έβαλα αγιόκλημα, γιασεμί, δενδρολίβανο βιολέτες και μυρωδικά όπως φασκόμηλο, δυόσμο και λεβάντα. Μόνη μου παρέμβαση στο κτήμα είναι οι βολβοί με τα χειμωνιάτικα: ναρκίσσους, ζουμπούλια, κρίνους και ίριδες....»--> https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2015/11/blog-post_28.html

 

 

____________________________________________

Για τη Μύκονο, για τις Κυκλάδες μα και για το ήθος του αρχιτέκτονα που δημιουργεί 'δοχεία ζωής' του μέλλοντός μας συστήνω τα ευαγγέλια: 

Άρη Κωνσταντινίδη

 ΤΑ ΘΕΟΧΤΙΣΤΑ -

ΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ

ΔΥΟ ΧΩΡΙΑ ΣΤΗ ΜΥΚΟΝΟ

και άλλα πολλά και αυτοβιογραφικά.

 

____________________________________________

Ευχαριστώ τη Maria Konioti.

Αν μου έχτιζε ο Στάλιν παλατάκι #Βαρσοβία #warsaw

To «Παλάτι» τούτο των Τεχνών κι Επιστημών, ένα νεογοτθικό συγκρότημα σοβιετικού σικ, ήταν προσωπικό δώρο του Στάλιν στην πολύπαθη Βαρσοβία που, ως γνωστόν, βομβαρδίστηκε εκδικητικά από τους Ναζί στον ΒΠΠ2. 

Το βομβαρδισμό δε θα τον απέφευγε. Σχεδίαζαν απ το 1939 να την ισοπεδώσουν για να ξαναχτιστεί ως πρότυπο ναζιστικής αρχιτεκτονικής της κοινωνίας που οραματίζονταν. Η πολωνική Αντίσταση κι η Εξέγερση του Γκέτο και το ότι έχαναν τον πόλεμο άλλαξε τα σχέδια μα το βομβαρδισμό δεν τον γλύτωσαν. Κι ο Στάλιν επιβράβευσε την πόλη μ’ αυτό το, χαρακτηριστικά σταλινικό παλάτι. Το οποίο σήμερα συζητιέται να γκρεμιστεί - εκδικητικά πάλι μου φαίνεται - για να αντικατασταθεί με τους γνωστούς τριτοκοσμικούς ουρανοξύστες που κάποιοι ταυτίζουν με την πρόοδο.

Ως γνωστόν  είμαι πάντα κατά της κατεδάφισης των αναμνήσεών μας. Πιστεύω πως η Ιστορία δε μας ανήκει, τη χρωστάμε στο μέλλον διότι αυτή μόνο μας διδάσκει τι είμαστε και που πηγαίνουμε. 

Πάντα θέλει δε θέλει ο άνθρωπος ανασκευάζει το παρελθόν. Παίζει παιχνίδια η μνήμη. Τα μνημεία όμως είναι εκεί και δε σιωπούν μόνο θυμίζουν και περιμένουν όποιους γνωρίζουν να ακούνε και επιθυμούν αλήθειες κι όχι επιχειρήματα για ερμηνείες συναισθηματικές και πρόσκαιρες. 

Χαρείτε το. Γιγαντώνεται φαλλικά μα απλώνεται και σε πλάτος με χωριστά παλατάκια κάθε Τέχνης, με Σχολή και Θέατρο και Σινεμά. Και εντός δαιδαλώδεις διαδρόμους, πόρτες που οδηγούν σε άλλες πόρτες κάθε μεγέθους, αίθουσες που οδηγουν σε άλλες αίθουσες με δωμάτια γύρω με ψηλές καρέκλες για συνέδρους. Και όλα ψηλοτάβανα και μαρμαρένια με ηχώ απίστευτη και μυστήριες σχάρες εξαερισμού (ή μήπως περακολούθησης;) σε κάθε μέγεθος και ύψος. 

Χώρος εκπληκτικός σαν από κατασκοπικό βιβλιο ή έργο, μεγαλόπρεπα τρομακτικός που με ταξίδεψε σε άλλες εποχές κι ας ήρθα για αγώνες πιο μοντέρνους. Ή μήπως όχι, σκέπτομαι καθώς ακούω βήματα κάπου κοντά στα ασανσέρ. 

-Εδώ έμπαινες μα δεν ήξερες αν θα ξαναβγείς, μου είπαν.

-Και θα το γκρέμιζες, ρωτάω.

https://youtu.be/Dc2IU4mt7ho?si=t8MkbA89CMsbfnxU

______________________________________
εικόνες  θα προσθέσω στην Αθήνα 

μα ως τότε είναι στο https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10230093525736664&id=1068079273

Υπογράφουμε Δίκτυο για Βιώσιμες Κυκλάδες / Network for Sustainable Cyclades

 Μόνο 1300 υπογραφές; 

Μόνο γκρίνια δηλαδή; Μια υπογραφή δεν παίρνει ούτε 5 λεπτά. Ας υπογράψουμε.

https://rb.gy/c9m8me 

 

Έχοντας υπόψη το πρόσφατο Δελτίο Τύπου Περιβαλλοντικών Οργανώσεων σχετικά με τα προβλήματα που δημιουργεί η εκτός οικισμού δόμηση, το Δίκτυο για Βιώσιμες Κυκλάδες σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, επισημαίνουν ότι τυχόν χαλάρωση της κατάστασης και μη λήψη άμεσων μέτρων για την αντιστροφή της, θα οδηγήσουν στην οριστική απώλεια της ταυτότητας των νησιών (μορφολογία, κλίμακα, τοπίο) και υποβάθμιση της κοινής τους περιουσίας, θέτοντας σε κίνδυνο τη μέχρι τώρα ανάπτυξη τους.

Ι- Ζητούν από τη Κυβέρνηση, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες του κάθε τόπου:

֎ Άμεση εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας, της νομολογίας του Σ.τ.Ε. καθώς και των διατάξεων των υφιστάμενων ΓΠΣ και ΣΧΟΟΑΠ υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος και του τοπίου. Ειδικά σε ότι αφορά:

·  στη δόμηση με έλεγχο των αδειών που εκδίδονται, αλλά και επανέλεγχο όσων έχουν εκδοθεί

·  στη διάνοιξη νέων δρόμων, ως «ιδιωτικών», χωρίς άδειες και προδιαγραφές

·  στη καταστροφή των μονοπατιών

 
֎  Άμεσο περιορισμό της νέας τουριστικής δόμησης με:

·  Κατάργηση των ειδικών πολεοδομικών σχεδίων, των ΕΣΧΑΣΕ και των ΕΣΧΑΔΑ στις Κυκλάδες και γενικότερα στα νησιά

·  Εξαίρεση των τουριστικών καταλυμάτων από τις στρατηγικές επενδύσεις

·  Εστίαση των επιδοτήσεων στην αναβάθμιση των υπαρχουσών επιχειρήσεων και στον εμπλουτισμό του τουριστικού προϊόντος με ανάδειξη των περιβαλλοντικών, πολιτιστικών και παραγωγικών πόρων 

 
֎ Διατήρηση της δυνατότητας κατασκευής μόνο μονόροφων κατοικιών εκτός οικισμού (από 80 τμ έως και 150 τ.μ. ανάλογα με τη νησιωτική περιοχή), που θα είναι ενεργειακά & υδατικά αυτόνομες (με ανακύκλωση του χρησιμοποιημένου νερού) 

μέσα από πρότυπα που θα προτείνουν ειδικοί επιστήμονες και με βάση τη διεθνή εμπειρία. Κατάργηση των υπόσκαφων.
 
֎ Δραστικό περιορισμό της δυνατότητας κατασκευής πισίνας στα μαστιζόμενα από ανομβρία και λειψυδρία νησιά λόγω της υπερκατανάλωσης και της κλιματικής κρίσης, με την απαγόρευση τους στις κατοικίες και στα δωμάτια των ξενοδοχείων, παράλληλα με ουσιαστικό έλεγχο των γεωτρήσεων.
 
֎ Περιορισμό και όχι ενθάρρυνση της δημιουργίας νέων τουριστικών κλινών επισημαίνοντας την επιδείνωση του προβλήματος που θα δημιουργήσει η συνεχιζόμενη αύξηση της προσφοράς τουριστικών κλινών κάθε κατηγορίας στη πρόσθετη αύξηση των τουριστικών συγκεντρώσεων την υψηλή τουριστική περίοδο και στη περαιτέρω υπερφόρτιση των ήδη ελλειμματικών υποδομών για μεγάλο αριθμό νησιών, γεγονός που απαιτεί τουλάχιστον αλλαγή προτεραιοτήτων (πρώτα οι υποδομές).
 
֎ Μεταφορά των πόρων του τέλους ανθεκτικότητας στην τοπική αυτοδιοίκηση για υλοποίηση πράσινων υποδομών ενίσχυσης της ανθεκτικότητας των νησιών.
 
֎ Ενίσχυση μέσω προγραμμάτων χρηματοδότησης έργων που θα αφορούν στην επισκευή και αναβάθμιση υφιστάμενων κτηρίων όπως και δράσεων εξοικονόμησης ενέργειας και βελτίωσης της ενεργειακής απόδοσης τους. Σκοπός της δράσης αυτής είναι, πέρα από τη πράσινη μετάβαση, στο να εξασφαλίσει και απασχόληση στο κλάδο των κατασκευών. Παράλληλα προτείνεται η ενίσχυση των ενεργειακών κοινοτήτων για να αποφευχθούν έργα μεγάλης κλίμακας ΑΠΕ.
 
֎ Άμεση χρηματοδότηση μελέτης για την εκτίμηση της Φέρουσας Ικανότητας των νησιών, ώστε να εξεταστεί αν αντέχουν άλλη τουριστική μεγέθυνση και την εκπόνηση της οδικής χάρτας για τη μετάβαση τους σε κατάσταση βιώσιμης ανάπτυξης πριν την ολοκλήρωση των Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων.

ΙΙ- Ζητάμε από τα Δημοτικά Συμβούλια των Κυκλάδων:

Το Δίκτυο για Βιώσιμες Κυκλάδες ζητά από τα Δημοτικά Συμβούλια των Κυκλάδων να τοποθετηθούν στα θέματα αυτά και να στείλουν επιστολή στη Κυβέρνηση ζητώντας την άμεση εφαρμογή τους.

Κατεβάστε το κείμενο μας με 23 αναλυτικές τεχνικές προτάσεις 

Αιτιολόγηση

Σας καλούμε να στηρίξετε τις δράσεις μας για την προστασία της μοναδικής ταυτότητας και κληρονομιάς των Κυκλάδων.

Η άναρχη δόμηση θέτει σε σοβαρό κίνδυνο τη φυσική ομορφιά, το πολιτιστικό τοπίο και τη αειφόρα ανάπτυξη των νησιών. Το αίτημά μας, σε συνεργασία με την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, επιδιώκει την εφαρμογή κανονισμών για την προστασία αυτής της πολύτιμης περιουσίας για τις μελλοντικές γενιές.

Υπογράφοντας το αίτημά μας, κάνετε ένα κρίσιμο βήμα για τη διατήρηση του εμβληματικού τοπίου των Κυκλάδων, καθώς η υποστήριξή σας είναι απαραίτητη για να ακουστεί η φωνή μας και να επιτευχθεί ουσιαστική αλλαγή.
Μαζί μπορούμε να προστατεύσουμε τις Κυκλάδες και να διατηρήσουμε την ομορφιά τους, καθώς και την πολιτιστική και φυσική κληρονομιά τους.

Σας ευχαριστούμε για τη δέσμευσή σας σε αυτό το σημαντικό σκοπό.

Δίκτυο για Βιώσιμες Κυκλάδες / Network for Sustainable Cyclades

Μύκονος κι αν το πονάω εγώ, η ξένη, εσείς πώς το αντέχετε;

                      

                   Σακούλα σκουπίδια πεταμένη στους αγρούς. Πρώτη εικόνα μόλις επέστρεψα.

 

Αν κάτι δε σας συγχωρώ αγαπητοί συντοπίτες είναι που φέρατε στο νησί ανθρώπους που μάς μισούν. 

Η γοητεία, η ομορφιά της Μυκόνου ήταν η ιδιαιτερότητα των ηθών. Δεν είναι λίγες οι Κυκλάδες. Λέτε ήρθαμε μόνο για τα «απέραντα γαλάζια» και τις κλισεδιές τουριστικών γραφείων;

Ήρθαμε για τη ζωή. Για σας κι αυτό που προσφέρατε. Την ανοχή του πειρατή, την ευγένεια.

Ήρθαμε γιατί έτρωγε δίπλα σου στο ταβερνάκι ο Νομπελίστας, περπατούσε ξυπόλυτος ο Rockstar, σε σέρβιρε σερβιτόρα που τον επόμενο χειμώνα ήταν πρώτο όνομα σε σίριαλ (Άγκυρα, θυμίζω). 

Τώρα φέρατε επιχειρηματίες κι εργαζόμενους που έρχονται σαν αρπακτικά να κλέψουν αυτό που έφτιαξαν οι παππούδες σας. Τα βράχια που ήταν η κληρονομιά τα αρχαία του τόπου, η φύση που την ποδοπατά ο κοκοφοίνικας και η εκτός τόπου πρασινάδα με το αυτόματο πότισμα κι η συμπεριφορά. Γιατί δε θα φερθεί ίδια εκείνος που δουλεύει δεκάωρα για να μείνει παραπάνω στο νησί με εκείνον που τον εκμεταλλεύονται δωδεκάωρα, τον κοιμίζουν σε κουκέτες κι ούτε ξέρει πού ήρθε ούτε νοιάζεται.

 

Τα ζω όλο το καλοκαίρι. Όταν φτιάχνεις παράνομους δρόμους δίχως μελέτη (που κατεβάζουν λάσπη και πέτρα στην πρώτη βροχή, όταν αυτούς τους δρόμους τους χρησιμοποιούν οδηγοί transfer για να δροσίζονται στο κλιματιστικό του αυτοκινήτου με μουσικούλα τις άπειρες ώρες αναδουλειάς. Όταν για το φιλοδώρημα προσφέρονται να πετάξουν τα σκουπίδια, και αντί να σταματήσουν σε κάδο εκπαραθυρώνουν, αυτά ζούμε.

Γιατί;  Αν το πονάω εγώ, η ξένη, εσείς πώς το αντέχετε;

_________________________________________________________

Στις εικόνες βλέπετε την αθλιότητα. Τα σκουπίδια, πεταμένα με δύναμη από τον αυθαίρετο δρόμο (η καταπάτηση Καφέ Ζώνης που σταματήσαμε μεν, (διότι ναι, είμαστε απ' αυτούς) αλλά γνωρίζουν οι εργολάβοι ότι κανείς δε σταματά την παρανομία την ώρα που γίνεται οπότε ο «δρόμος» έμεινε, ο γείτων έστησε και κάτι τσιμεντένια μπλοκ μην πέσει κανένας και τον πληρώνει και τώρα η επικίνδυνη αυθαιρεσία έγινε πάρκινγκ πονηρό.

Επίσης βλέπετε τα καλώδια της ΔΕΗ- όπου και όπως να 'ναι, δουλίτσα να γίνεται, με αυθαίρετο εκτός οικοπέδου του ιδιοκτήτη πυργάκι για ρολόι ηλεκτρικού (ουδείς ελέγχει) και .. άλλα πολλά, όρεξη να είχα να τα περιγράφω, μα δεν έχω, πονάει η ψυχή μου.

Παράθυρο Αυγούστου

 

 

«Όταν ανοίξει ένα παράθυρο θα ’ναι παρηγορία...» ή μήπως «το φως θα ’ναι μια νέα τυραννία» αφού «ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει»*.

Δεν πρόκειται για στιγμή απαισιοδοξίας. Φέτος, που η Μύκονος ξεφούσκωσε νωρίτερα, η ησυχία, ιδίως πρωί και νύχτες (δίχως Ρέμο στο Ν’ammos κι άλλα τέτοια) φέρνουν χαρές νοσταλγικές στο σπίτι και τον κήπο μου σα να επιστρέφω από αλλού μετά από χρόνια.

Όμως αλίμονο, τρέμω ν’ ανοίξω αληθινά τα μάτια.. Αλίμονο.

 

Δε μου αρέσει η γκρίνια, δεν την επέτρεψα ποτέ στον εαυτό μου (με τον οποίο ως γνωστόν είμαι αυστηρή θηριοδαμάστρια). Πράττω τα δέοντα ―και με το παραπάνω, αγωνίζομαι για ό,τι αγαπώ, μα περιττό να αναμασάμε όσα γνωρίζουμε ότι δεν πήγαν στράφι κατά λάθος.

 

Ας το χαρούμε το παράθυρό μου με το βασιλικό και το μεγάλο το καλάθι με τα φρούτα και, όταν το πιάνει ρεύμα, τις γάτες.

 Ας το χαρούμε.

―――――――――――――――――――――

Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

Τα Παράθυρα

Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα.— Όταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγορία.—
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει.

Επιμέλεια Γ. Π. Σαββίδη. Τα Ποιήματα, Τ. Α’ 1897 - 1918, Ίκαρος 1963