Banksy για τα παιδιά της Γάζας

 

#Banksy

Τα παιδιά στη Γάζα.

3000 νεκρά,

4000 ορφανά

και -πόσα με μόνιμες βλάβες λόγω ασιτίας;

#Gaza

#Palestine

Η διπλή δολοφονία του Αμπού Θουράγια #Palestine #Gaza

#IbrahimAbuThuraya #Palestine #Gaza #EndtheSiege #Jerusalem

Αλλά, σοβαρά τώρα, πότε πια θα τελειώσει αυτή η σφαγή;
Ο   Ιμπραχίμ Αμπού Θουράγια είχε χάσει τα δυο του πόδια το 2008 μα ήταν παρών στις αιματηρές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά της ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ πρωτεύουσας του Ισραήλ. Τώρα έχασε και τη ζωή του.

Φέρνω την είδηση, φωτογραφίες και πληροφορίες,
το σκίτσο του Latuff και άλλα και άλλων γι αυτό το νέο μάρτυρα του παλιού αγώνα― διαίτερα μ' αρέσει η Παλαιστήνια μάνα που δέρνει τον Τραμπ με την παντόφλα, παλιό γνωστό σπορ των μητέρων όπως μου λένε Άραβες φίλοι,
φέρνω video, συνδέσμους.
Επίσης θυμίζω και συστήνω τη χριστουγενιάτικη κάρτα του και τη δουλειά του Banksy στη  Γάζα και σας δίνω συνδέσμους.

 Αξίζει.

Μέτωπο Αντίστασης και Αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη

«Γασσάν Καναφάνι»

Τιμή και δόξα στον μάρτυρα της Παλαιστινιακής Αντίστασης,Ιμπραχίμ Αμπού Θουράγια

Αποτροπιασμό στη διεθνή κοινή γνώμη έχει επιφέρει η είδηση της εκτέλεσης από τις Σιωνιστικές Κατοχικές δυνάμεις, του 29χρονου Παλαιστίνιου ακτιβιστή Ιμπραχίμ Αμπού Θουράγια.

ergatikos agwnas

Γράφει ο Αμετανόητος.

Ένα νέο έγκλημα ήρθε να προστεθεί στις χιλιάδες ανθρωποσφαγές που διαπράττουν οι σιωνιστές στην Παλαιστίνη. Ένστολοι Ισραηλινοί δολοφόνοι πυροβόλησαν και εκτέλεσαν εν ψυχρώ έναν ακόμα Παλαιστίνιο αγωνιστή στη διάρκεια διαδηλώσεων ενάντια στην αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύσας του Ισραήλ από τις ΗΠΑ.

Η δολοφονία του 29χρονου Ιμπραχίμ Αμπού Θουράγια θα ήταν ένα ακόμα «συνηθισμένο περιστατικό» στην περιοχή όπου επί δεκαετίες οι Ισραηλινοί ιμπεριαλιστές σκοτώνουν άμαχους Παλαιστίνιους. Τα «περιστατικά» αυτά ακριβώς επειδή είναι αμέτρητα έχουν πάψει πια να αναφέρονται στα δελτία ειδήσεων. Θα αναφερόταν, το πολύ, ως ένας «ακόμα θάνατος», αν δεν υπήρχε μια τραγική ιδιαιτερότητα: ο Ιμπραχίμ Αμπού Θουράγια ήταν ανάπηρος. Είχε χάσει και τα δυο του πόδια κατά τη διάρκεια μιας εισβολής ισραηλινών στρατιωτών που επέβαιναν σε ελικόπτερα στους προσφυγικούς καταυλισμούς του Αλ Μπουρέιτζ, στο κεντρικό τμήμα της Λωρίδας της Γάζας, τον Απρίλιο του 2008. 

Ο Ιμπραχίμ αντικατέστησε τα χαμένα πόδια του με ρόδες και πάνω στο αμαξίδιο συνέχιζε να συμμετέχει και να πρωτοστατεί στις διαδηλώσεις στη Λωρίδα της Γάζας. Είχε γίνει εμβληματική μορφή του αγώνα, σύμβολο του ανυπότακτου αγωνιστή, κατεβάζοντας σε κάθε ευκαιρία την ισραηλινή σημαία και βάζοντας στη θέση της την Παλαιστινιακή. Κάτι ανάλογο επιχείρησε να κάνει μαζί με άλλους διαδηλωτές και την Παρασκευή 14/12/2017 σε κινητοποίηση ενάντια στην απόφαση των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του ισραηλινού κράτους. Τα τελευταία του λόγια, στιγμές, πριν πέσει νεκρός ήταν «Αυτή η γη μάς ανήκει, δεν παραδινόμαστε!». Λίγο αργότερα, παρά την αναπηρία του, κατάφερε να σκαρφαλώσει σε έναν πυλώνα του δικτύου ηλεκτροδότησης για να κρεμάσει μια παλαιστινιακή σημαία. Το επόμενο που έδειξαν οι κάμερες ήταν τους διαδηλωτές να τρέχουν με όλες τους τις δυνάμεις προς τα ασθενοφόρα κρατώντας το κορμί του Ιμπραχίμ που είχε πυροβοληθεί στο κεφάλι από Ισραηλινούς εκτελεστές. Ήταν πολύ αργά. 

Μετά τη δολοφονία οι εκπρόσωποι των δολοφόνων ισχυρίστηκαν πως πήραν μέτρα για να διασφαλιστεί η ασφάλεια και πυροβόλησαν επιλεκτικά, εναντίον των πιο βίαιων στοιχείων. Ξεκάθαρα, ο άτυχος Ιμπραχίμ ήταν «το πιο βίαιο στοιχείο». 

Σε κάθε εξελιγμένη κοινωνία το μέτρο του ανθρωπισμού της είναι η συμπεριφορά της απέναντι σε άτομα με σωματικές ή πνευματικές αδυναμίες. Οι Ρωμαίοι έλεγαν ότι «res sacra miser», δηλαδή πως ο δυστυχισμένος, ο βασανισμένος, είναι πρόσωπο ιερό. Για τους αμερικανοϊσραηλινούς ιμπεριαλιστές ο βασανισμένος είναι «το πιο βίαιο στοιχείο» και γι αυτό (πρέπει να) πυροβολείται εν ψυχρώ, αρχικά να του τσακίζονται τα πόδια κι αν δεν συμμορφωθεί η «δουλειά» να τελειώνει με μια σφαίρα στο κεφάλι. Γιατί άνθρωποι που δεν το βάζουν κάτω και συνεχίζουν τον αγώνα ως την τελευταία ανάσα τους είναι επικίνδυνοι για τη νέα τάξη πραγμάτων. Οι ιμπεριαλιστές σκοτώνουν τους σωματικά ανάπηρους με αρτιμελή αποθέματα ψυχής και κουράγιου επειδή ξέρουν πως το παράδειγμά τους μπορεί να αφυπνίσει το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας που έχει σωματική αρτιμέλεια αλλά σακατεμένο κουράγιο και διάθεση αντίστασης λόγω της προπαγάνδας για το «ανίκητο» του ιμπεριαλισμού και το «μάταιο» των λαϊκών αγώνων. 

Ο Ιμπραχίμ Αμπού Θουράγια ήταν για το λαό του ένα πρόσωπο ιερό όχι λόγω της «δυστυχίας» του, αλλά επειδή δεν άφηνε τα προβλήματά του να σβήσουν τη φλόγα της ψυχής του. Γιατί για όσους αγωνίζονται για την ελευθερία ο αγωνιστής είναι πρόσωπο ιερό! Και σε τέτοια πρόσωπα οφείλουμε όλοι τον πρέποντα σεβασμό, όχι με φανφάρες αλλά ακολουθώντας το παράδειγμά τους στους μικρούς και τους μεγάλους καθημερινούς αγώνες. Στην Παλαιστίνη και σε κάθε γωνιά της γης μέχρι την τελική νίκη κατά του ιμπεριαλισμού.

ΥΓ: Απαραίτητη διευκρίνιση: Η αναφορά μας σε όσους έχουν «σακατεμένο κουράγιο και διάθεση αντίστασης» ουδόλως αφορά την «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου. Οι κύριοι αυτοί έχουν ως στρατηγική επιλογή τους να συσφίγγουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ «έχουν οικοδομήσει μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης και σεβασμού» και «χτίζουμε με το Ισραήλ έναν πυλώνα σταθερότητας, σε συνεργασία με την Κύπρο, αλλά και τις άλλες moderate χώρες της Μέσης Ανατολή» (Π. Καμμένος). Πώς το είχε πει ο Χάρολντ Πίντερ; Α, ναι! «Όποιος σφίγγει το χέρι του δολοφόνου δεν έχει ηθική»!

―Χριστούγεννα στη Βηθλεέμ; Ο #Banksy και το τείχος 

http://daphnechronopoulou.blogspot.com/2015/12/banksy-gaza-palestine.html#ixzz51Wffq25j

―Ο Banksy στη Γάζα

http://daphnechronopoulou.blogspot.gr/2015/02/banksy.html#axzz51VwK8ofp

Συγκρίνοντας τα εδώ με #Brexit και #Bremain (εικόνες-videos)

#BremainVsBrexit #BrexitOrNot #Brexit #Bremain #UKref #DogsAtPollingStations #CatsAgainstBrexit #DogsForBrexit.

Παρακολούθησα με μεγάλο ενδιαφέρον τις συζητήσεις και τα επιχειρήματα Brexit και Bremain όπως και το πώς τούτη η πόλωση έγινε ταξική με χαρακτηριστικά βρετανικό τρόπο, όχι μάχη ή πάλη τάξεων, μα κάτι σα κονκάρδα κι ετικέτα σαν ο καθένας που εκδηλώνεται δημόσια να επιλέγει την κατάλληλη στολή και μουσική υπόκρουση.

Το Brexit στη λαϊκή αγορά της γειτονιάς με 'για να πάρουμε πίσω τη χώρα μας' και άλλα τέτοια αψτρέ επιχειρήματα αφελούς εθνικιστή και με πολιτικούς σαλτιμπάγκους που παίζουν τους μαζικούς πατριωτισμούς στα δάχτυλα. Το Bremain κοσμοπολίτικο με διεθνείς αθλητές και μετανάστες και καλλιτέχνες αριστερίζοντες που με αμήχανη χαρά βρίσκονται πλάι στο Σόρος και τους πλουτοκράτες.

Η λίρα έπεσε, η λίρα ανεβαίνει, ο Boris με το λεωφορείο του κάνει καμπάνια με φουσκωμένα νούμερα ενώ από το Cambridge υπενθυμίζουν πως ναι μεν το Πανεπιστήμιο θα επιβιώσει ούτως ή άλλως μα δίχως την Ευρώπη θα μειωθούν οι έρευνες κι οι Επιστήμες θα αποβούν λιγότερο χρήσιμες για όλους μας.

Ένα από όλα τα επιχειρήματα ξεχωρίζει για μένα που ζω στην Ελλάδα γιατί εδώ ποτέ δε θα το θεωρούσαν επιχειρήμα. Ναι, λένε, η Ευρώπη είναι γραφειοκρατική και πρόσφατα φασιστοφέρνει επικίνδυνα, ναι είναι αφόρητη και δυσκολοκυβέρνητη αλλά... αλλά καλύτερα δε θα είναι να είμαστε μέσα για να την αλλάξουμε από το να 'μαστε απέξω και να υφιστάμεθα αποφάσεις στις οποίες δε θα έχουμε λόγο;

Μου θύμισε τη διαφορά που συχνά παρατηρούσα όταν ζούσα στην Αγγλία. Αν στην Ελλάδα έχεις μια ιδέα, πρώτη ερώτηση είναι 'πού το είδες αυτό ξανά' και 'ποιος το κάνει' και αν είναι δικιά σου και καινούργια απορρίπτεσαι. Εκεί αντίθετα το να το κάνουν ήδη είναι η αιτία να απορριφθείς ενώ αν πεις πως κάτι δεν έχει ξαναγίνει έχεις κερδίσει σε μεγάλο ποσοστό το  ενδιαφέρον και την υποστήριξη.

Αυτό το πνεύμα της πρωτοπορίας, το πνεύμα μιάς κοινωνίας που πορεύεται με την πεποίθηση ότι χτίζει το αύριο αντί να αφήνεται να σέρνεται παρασυρμένη από το κύμα απόνερων που αφήνουν πίσω τους εκείνοι που ανοίγουν δρόμους, είναι η μεγάλη διαφορά μας και αισθητή ανασταλτικά σε κάθε μας προσπάθεια να προχωρήσουμε εδώ στην Ελλάδα.

Σε λίγες ώρες, ξημερώματα, θα γνωρίζουμε.  Σας δίνω το πολύ ενδιαφέρον film (υποτιτλισμένο, πρώτος μέρος και το youtube θα σας πάει στην συνέχεια) και, ακολουθεί, κι αν ξέρετε αγγλικά παρακαλώ μη χάσετε τον πολυαγαπητό μου πανέξυπνο κωμικό John Oliver (Last Week Tonight).  Επίσης μια λίστα υπέρ και κατά και μια σελίδα Ιστορίας επειδή φαίνεται πως αν τα δημοψηφίσματα άλλαζαν κάτι θα ήταν παράνομα αφού Δανία, Ολλανδία, Γαλλία όπως κι η Ελλάδα, άλλα ψήφισαν κι άλλα έκαναν. 
Στις εικόνες,  ο  Banksy σε graffito κάνει τη Βρετανία εμετό. Και, εντελώς βρετανικό επίσης, αν αγαπάτε τα ζώα όσο εγώ θα σας διασκεδάσει που έγιναν trend το σκυλιά_σε_εκλογικά_τμήματα και με την ετικέτα #DogsAtPollingStations  θα δείτε όλα τα σκυλιά που περιμένουν τον άνθρωπό τους να ψηφίσει. Ανάμεσά τους κι ένα όμορφο άλογο μιας κυρίας που πήγε στις εκλογές έφιππη και με πλήρη εξάρτυση.
Επίσης με ζώα και τα #CatsAgainstBrexit και #DogsForBrexit.
Χαρείτε τα:

dim2wDimitris ‏

Αν τα δημοψηφίσματα αλλάζαν τα πράγματα θα ήταν παράνομα... #referendum #BrexitOrNot

Brexit The Movie (χωρις subs):

https://www.youtube.com/watch?v=eYqzcqDtL3k

 Γάτες κατά του #Brexit. Γιατί δε έχει πλάκα να είσαι απέξω και να κοιτάς μέσα.

Κάποιος Ταδόπουλος 

"Το δημοψηφισμα #BremainVsBrexit είναι συμβουλευτικό και όχι δεσμευτικό"

Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...

Μετά το αποτέλεσμα

Η Angeliki Antonarou ψηφίζω.

In a few months' time, it will be my 20-yr anniversary of when I first arrived in the UK with a suitcase full of heavy clothes, as I was going to a "cold country" (my mum's words ;-) ) and my heart full of excitement. It was 29th of September 1996 when I got off the plane at Heathrow airport and hopped on to the National Express coach to come to Leeds to study. The sun was shining and I remember thinking "What on earth was everyone telling me about ??? The weather is fantastic here !!!". It was love at first sight. When I got off the plane, I was directed to take the EU Citizens Only lane, not the Immigration Control lane to the exit. I was not an immigrant then.

I remember that I deliberately chose the coach over the train, so that I could enjoy the drive through the British countryside, towns and cities. I was squealing like a little child on every little new and wonderful thing I was seeing - from the cars having the steering wheel on the right-hand side to the beautiful fields covered in multi-coloured crops to the rows of terraced houses to the churches and pubs we would come across ! The lady who was sitting next to me was laughing with my excitement. She was genuinely friendly and didn't hesitate to answer all my silly questions about the country and its ways and she was also asking me questions about Greece, too. The archetype that was etched in my mind then was that British people were the friendliest and politest people I had ever met. I was not an immigrant then.

When I arrived in Leeds it was late at night and - back then - everything was shut. I hadn't factored that in, when I chose the coach - lol ! So I couldn't get to the Halls of Residence that night. I was desperate !!!! I didn't know anyone in Leeds and I had no place to stay. Thank God for the lovely taxi driver who said in his broad Yorkshire accent: "Don't worry, luv ! We 'll find ya somewhere to stay". He drove me all around the known hotels that where nearby the University getting off the taxi and asking himself on my behalf if there were any vacancies. None was found. Then he had an idea. "Where are you from, luv ?" he asked. "Greece" I answered. "I know what we 'll do" he said "There's a Greek church in Leeds and next to it there's a hotel. Let's go and ask there !" Indeed, he found me a room in that hotel, helped me with my luggage and gave me the taxi company's number to call for another taxi the next morning to get to my Hall. He didn't accept any payment !!! The archetype of British being the friendliest and politest bunch was surely becoming a stereotype. I was not an immigrant then.

I was not an immigrant when I started studying.
I was not an immigrant when I graduated.
I was not an immigrant when I applied for my NI no.
I was not an immigrant when I got my first job as a customer service advisor, serving the German clients of a UK-based American company. A German-speaking Greek working with other people from the UK, Germany, Holland, France, Spain, Belgium, Finland, Sweden. Six extraordinary years, which gave me friends for life !!! Hello, GE bunch !!! :-) 
I was not an immigrant when I first joined the NHS 13 years ago and started building my career there getting the immense fulfillment that I am working for and contributing to one of the best "inventions" of humanity. My respect and admiration of the people and the ways of my new country was growing continuously.
I was never an immigrant. I was an EU citizen. The same with all the millions of other EU citizens (and the term includes UK citizens, too), who could freely choose to go to whichever country they wanted to live and work in.

Never once in these almost 20 years have I been harassed, bullied or discriminated against due to my ethnic origin or any other reason. Never once have I been made to feel I MIGHT be a burden, a foreign body. Never once have I been made to feel "different". Never once have I felt the need to "prove" I am equal. That was a given. The EU for me and for the millions of its citizens was truly a Union !

Until the past few years, when I could "feel the air changing". When I could see the subtle change in terminology from "EU citizens" to "EU immigrants". This saddened me. Worried me. Scared me. I have taken the necessary steps to "formalise" my right to be here, but I did not like the fact that I had to do that. Especially, after so many years. People's worth should not be measured by a piece of paper or by how much money they make. Societies should be going forwards, not backwards.

This is why I will be voting IN today. To help bring the EU back on its right tracks. And I am confident that the British people's friendly, curious, open, polite, ingenious, free-spirited and open-minded self, which I have known and loved for 20 years will prevail.

Don't waste your vote, peeps !!! <3 span="">

Το βρετανικό δημοψήφισμα δεν είναι δεσμευτικό, αποτελώντας εν πρώτοις μία πρόταση για να ψηφιστεί ή μη από τη Βουλή 

Χριστούγεννα στη Βηθλεέμ; Ο #Banksy και το τείχος #Gaza #Palestine

Έχω αφιερώσει ξανά χώρο στο Banksy.

Το ξανακάνω γιατί ποτέ δε με απογοητεύει.

Η φετινή του χριστουγεννιάτικη κάρτα που εμφανίστηκε σε αγγλικό δρόμο δείχνει ένα παλαιστινιακό τοπίο με τον Ιωσήφ, τη Μαρία και το γαϊδουράκι στο γνωστό βιβλικό ταξίδι. Μα δε θα φτάσουν στη Βηθλεέμ. Τους κόβει το δρόμο το γνωστό τέρας, το τείχος που κατασκεύασαν οι Ισραηλινοί.

Είναι γνωστό το ταξίδι του στην Παλαιστίνη και η δουλειά του εκεί που έχει εμπνεύσει κι άλλους καλλιτέχνες να ζωγραφίσουν πάνω στο τείχος. Όταν επέστρεψε έδωσε και μια συνέντευξη που (καθόλου δε με εκπλήσσει) το youtube την κατέβασε μετά από διαμαρτυρίες κάποιων που τη χαρακτήρισαν άσεμνη.

Η κάρτα δεν  είναι το μόνο του έργο για το μαρτυρικό αυτό τόπο.

Ιδού κι άλλα, χαρείτε τα:

 ―'Ενας ντόπιος με ρώτησε τι είναι αυτό. Απάντησα πως θέλω να βάλω στην ιστοσελίδα μου εικόνες από την καταστροφή της Παλαιστίνης μα στο διαδίκτυο ο κόσμος κοιτάζει μόνο γατάκια.

 ―Εμνευσμένο από το στοχαστή του Ροντέν

 ―Η Γάζα είναι η μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου. Κανείς δε μπορεί να μπει ή να βγει. Μα η σύγκριση αδικεί τις φυλακές: εκεί δεν κόβονται το ηλεκτικό και το πόσιμο νερό κάθε μέρα.

 ―Αν νίπτουμε τας χείρας μας στη σύγκρουση μεταξύ δυνατών και αδύναμων, είμαστε με τους δυνατούς, δεν είμαστε ουδέτεροι.

__________