Ο οίστρος του παρέσυρε το ρεπόρτερ έξω από τα όρια κοινών δημοσιογραφικών clichés και τον έσπρωξε σε τόπους γλωσσικούς απάτητους. Δύο σχήματα λόγου σε πέντε λεξούλες. Επίτευγμα;
Παραδοσιακά τον ανθρωπομορφισμό τον συναντάμε όταν περιγράφονται θεοί ή έντονα και μοιραία στοιχεία της Φύσης. Εδώ όμως όχι μόνο με προσωποποίηση ζωντανεύει το Βυτιοφόρο το οποίο αυτονομείται σε ενεργητική φωνή όταν δρα και «κάνει προσπάθειες» (αντί να παθαίνει σε παθητική φωνή όπως τα άλλα ταπεινά οχήματα που οδηγούνται) αλλά και, δια ανθρωπομορφισμού, καθώς ρητά το δήλωσε ο ρεπόρτερ οι προσπάθειες είναι υπεράνθρωπες
Δεν αγαπώ τις φιοριτούρες αν και με κάνουν να γελάω πολύ. Προσωποποίηση και οι ανθρωπομορφικές μεταφορές είναι για μένα τα ροζ φιογκάκια της γραφής, χαρακτηριστικά των σχολικών εκθέσεων αθώων υπάρξεων που επειδή ακόμα δε γνωρίζουν τη ζωή έχουν μια τάση να την υπερστολίζουν για να κρυφτεί η άγνοια. Αγνή παρθένος όμως δε είναι ο γνωστός ρεπόρτερ γι’ αυτό και με ανησύχησε. Μήπως κάτι υπονοεί; Μήπως τα ροζ φιογκάκια της στυλιστικής υπερβολής είναι το μυστικιστικό κλείσιμο ματιού, σκόπιμα εκεί για να δουν όσοι έχουν μάτια κι οι έχοντες ώτα ακούειν το Λόγο του ρεπόρτερ ακουέτω; Μήπως αρχαίος θεός είναι το βυτιοφόρο κι οι «υπεράνθρωποι» κόποι του μήπως είναι μυστήριο και θαύμα της εποχής μας;
#Προσωποποίηση
#Ανθρωπομορφισμός
#ΒαγγέληςΓκούμας #Σταρ #ΜΜΕ
__________________________
Εικόνα δείγμα
«Η Πατρίς στεφανώνει το καμάρι της.», Γενικά αρχεία του κράτους. Λαϊκό αφισάκι/κάρτα χαρακτικό χρωματισμένο μετά Αλληγορική προσωποποίηση της Ελλάδας ως φτερωτής γυναικείας μορφής που στεφανώνει τον εύζωνα γονατιστό στα πόδια της. Λόγω της λίμνηΣ πίσω της πιθανολογείται ότι αναφέρεται στην κατάληψη και απελευθέρωση των Ιωαννίνων κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους.
Το παρατήρησα στην Αθήνα αυτές τις μέρες που είδα πολλούς ανθρώπους να κυκλοφορούν στους δρόμους άνετοι κι ανενδοίαστοι με τις πιτζάμες τους- ρούχα που παλιότερα έβλεπα να φοριούνται από αρρώστους, για ύπνο ή χαλαρή γυμναστικούλα, κάτι μαλακά ξεπλυμένα βαμβακοσυνθετικά με ξεχειλωμένα γόνατα, κρεμασμένα μανίκια και τον καβάλο ως τη μέση του μπουτιού. ‘Άνδρες. Γυναίκες και παιδιά το ίδιο.
Μόδα δεν είναι- θα το βλέπαμε σε επιδείξεις μόδας, ταινίες, βιτρίνες. Μέχρι και ιστοσελίδα και κανάλια YouTubeμόδας εξερεύνησα και δεν τα είδα πουθενά. Με αποτέλεσμα να έχουμε το παράδοξο κάθε τζάμι βιτρίνας να αποτελεί ένα διαχωριστικό μεταξύ δύο κόσμων: άλλα από μέσα πουλά το μαγαζί- άλλα επ’ έξω φορά ο πελάτης.
Κι έχω μια απορία. Πότε ακριβώς και μετά από ποια διαβούλευση, ποιες και ποιοι και με τι δικαιώματα παίρνουμε τέτοιες αποφάσεις; Όπως (για να φέρω άλλο ένα τρελό παράδειγμα) πότε αποφασίσαμε να καταργήσουμε την υποδιαστολή (,) από το ό,τι και να το γράφουμε και προφέρουμε ότι;
Γνωρίζω, επειδή δεν το διδάχθηκα άρα είχε ήδη καταργηθεί όταν πήγα σχολείο, πότε περίπου καταργήθηκε η υποδιαστολή από το ‘ό,που’ μα τα ότι και ό,τι έχουν και άλλη χρήση και έννοια.
Πότε αποφασίσατε ότι θα κυκλοφορείτε με τα παλιά νυχτικά σας κι ότι θα γράφετε ό,τικάτσει περιμένοντας από τους συνομιλητές να καταλάβουμε ό,τι έχετε στο νου σας ενώ το μόνο που συμπεραίνουμε είναι ότι μπερδεύετε την αναφορική αντωνυμία [ό,τι]νομίζοντας ότι είναι ένα και το αυτό με τον ειδικό σύνδεσμοότι;
Παρακαλώ διαφωτίστε μας κι εμάς τους #grammar_nazi γιατί μάς τρελαίνετε.
Το αιώνιο δίλημμα του Φάουστ με το Twitterστο ρόλο του Μεφιστοφελή.
Την ψυχή μας ή το χρήμα; Ήθος και Νιάτα ή πλούτη αμύθητα;
Ο Φάουστ υπήρξε πραγματικά, λένε οι θρύλοι κι ιστορία του είχε ήδη κυκλοφορήσει πριν να γράψει ο Μάρλοου την «Τραγική Ιστορία του Δρα Φάουστους» το 1589, να μεταφραστεί που δεν ξεχάστηκε μα κυκλοφορούσε σε εκδοχές και μεταφράσεις ώσπου να πάθει ο Γκαίτε 20ετή εμμονή ώσπου να κυκλοφορήσει σε τελική μορφή το αριστούργημα και πιο πολυδιαβασμένο έργο της γερμανικής Λογοτεχνίας που ενέπνευσε και μια πάρα πολύ καλή ελληνική ταινία με το Χόρν «Αλλοίμονο στους νέους».
Μεγάλο και πανανθρώπινο το δίλημμα. που απόψε δεν είχε θεούς, διαβόλους, καταγώγια και σκυλιά αλλά δυό χάπια- το κόκκινο της νιότης και το μπλε του πλούτου. ΚΙ είναι άραγε κανείς μας που δε μπαίνει στο παιχνίδι να αναλογιστεί ποιο χάπι θα έπαιρνε;
Κόκκινο και γυρνά ο χρόνος
κι έχεις τη δυνατότητα να διορθώσεις τα λάθη σου
ή
Μπλε που σου δίνει €10 εκατομμύρια;
Λίγο μικρό μου φάνηκε το ποσό μα υποκειμενικά είναι αυτά γι’ αυτό κι οι απαντήσεις έχουν ενδιαφέρον αν και οι πιο πολλές είναι αναμενόμενες και βαρετές όσο και κάποιοι τύποι ανθρώπων. Ηθικολόγοι δίχως ίχνος χιούμορ απ’ τη μιά, κάτι αυστηροί που σχολιάζουν επιθετικά κάτω από όσους προτιμούν το χρήμα· από την άλλη κάτι Φάουστ και πραγματιστές οι «πλούτη, μόνο πλούτη κι όλα μου διορθώνονται»· πολλοί σχολαστικοί που σπεύδουν να επαναλάβουν ως σοφία το «τα λάθη μου με έχουν κάνει αυτό που είμαι τώρα»· αλλά και οι, χειρότεροι όλων κατ΄εμέ, οι υποκριτές που μάς δηλώνουν ότι ναι, τα πλούτη θα έπαιρναν αλλά όχι εγωιστικά αλλά για να βοηθήσουν άλλους όπως π.χ. (για να μην τολμήσουμε να κρίνουμε) το να βοηθήσουν το παιδί τους.
Κι εγώ; Εάν αναρρωτιέστε― διότι όχι, δε θα βγάλω τη (διαβολική) ουρά μου απ' έξω― ιδού:
Μα το Κόκκινο. Αφού μαζί με νιάτα και αλάθητο θα είχα και δικαίωμα να διόρθωνα και το λάθος του να αρνηθώ τα €10 εκ.
Τι; Όχι; Υπάρχει άλλη σωστή απάντηση;
Σας μεταφέρω λοιπόν λίγα, για όσο, το ξέρω, σκέπτεστε ποιο χάπι θα επιλέγατε αν ήσασταν ο Δρ και ήμουν μια μοντέρνα Mme Μεφιστοφελής,
και συνοδεύω με τι λινκ για εσάς που επιθυμείτε να εντρυφήσετε,
αλλά και με δωράκι το οποίο μόλις έλαβα― κύριο θιγμένο πολύ επιθετικό που αμύνεται μετά από σχόλιό μου. Παρότι συμμορφώνεται και κάνει αυτό που του ζητώ. Διότι, είπαμε, απ' όλα έχει τούτος ο μπαξές.
Κόκκινο δαγκωτό. Και απορώ πραγματικά με την εμμονή ορισμένων με τα λάθη του παρελθόντος, πραγματικά είναι τόσο περήφανοι γι'αυτά ή είναι τόσο ικανοποιημένοι από τα αποτελέσματά τους κι απ'το που βρίσκονται οι ίδιοι σήμερα;
Δεν ήξερα ότι βγαίνουν σε χάπια, έχω μείνει πίσω. Εν πάση περίπτωση διαλέγω κόκκινο γιατί και τα λάθη θα διόρθωνα και τα μυριάκια μπορούσα να έχω (ας μην είναι δέκα) και το σημαντικότερο από όλα θα ήμουν πάλι νέος.
Μπλε!! Τα λάθη μου με έκαναν άνθρωπο. Με δέκα μύρια θα βοηθηθώ και θα βοηθήσω να βρουν ελπίδα πολλοί!...
Το επόμενο παραθέτω για το διάλογο που ακολούθησε με τη Fifi λόγω της απορίας μου για το ότι έσβησε το δικό της ευγενικό σχόλιο.
Πολλά τα νεύρα όμως για ένα «μπλε φέρετρο»:
Νύχτα παρεξηγήσεων;
«Κανείς δεν παρεξηγήθηκε» μου εξηγεί επιθετικά η Fifi,
όταν απόρησα τι έγινε το ενδιάμεσο σχόλιο της
(κόκκινη μολυβιά η απορία μου).
Πολλά τα νεύρα όσων έπεφταν πάνω μου.
Για ένα«μπλε φέρετρο» είχε σβήσει το (ευγενικό) σχόλιό της κι ύστερα απάντησε σα να είχα αναφερθεί σ' εκείνη όταν έγραψα ότι δεν περίμενα «ΟΤΙ» θα θιγόταν:
Κανεις δε παρεξηγήθηκε, τι εξυπνάδα, κι αυτη! Αν προσεχες καλυτερα, θα έβλεπες....
Καλά που οι Τουϊτεράδες δεν έχουν όπλα κάτι τέτοιες νύχτες, πάντως. Με τέτοια νεύρα θα με σκότωναν για ένα κόμμα ― στίξεως, όχι πολιτικό― και θα έγραφαν επάξια στον τάφο μου:
Την μουσική επένδυση της ταινίας ανέλαβε ο Μάνος Χατζιδάκις. Το σάουντρακ της ταινίας περιλαμβάνει τα τραγούδια «Ας είν' καλά το γινάτι σου», που ερμηνεύει ο Δημήτρης Χορν και «Πες μου μια λέξη», που ερμηνεύουν ο Χορν και η Μάρω Κοντού, σε στίχους Αλέκου Σακελλάριου.
Για τον ρόλο του Ανδρέα προοριζόταν εξαρχής ο Δημήτρης Χορν, που είχε ενσαρκώσει τον ρόλο και στο ομώνυμο θεατρικό, αλλά ο Φιλοποίμην Φίνος που επρόκειτο να χρηματοδοτήσει την κινηματογραφική μεταφορά του έργου είχε αντιρρήσεις για τον "αντιεμπορικό" Χορν και θέλησε να προτείνει τον ρόλο στον Ντίνο Ηλιόπουλο. Όταν εκείνος τον απέρριψε, ο Σακελλάριος συνεργάστηκε με άλλη ομάδα παραγωγής (βλ. εισαγωγή), δίνοντας τον ρόλο στον Χορν[3].
Η προσπάθεια των μακιγιέρ να μετατρέψουν τον Χορν σε γέρο δεν έφερε ικανοποιητικό αποτέλεσμα, οπότε αποφασίστηκε να κληθεί ένας φημισμένος makeup artist του κινηματογράφου από την Αγγλία, ο Ντικ Μπόνορ-Μόρις (1911–1964). Μάλιστα ο τελευταίος είχε αμοιβή ισάξια του Χορν και όταν το έμαθε, είπε: "Με τόσα λεφτά που πήρε αυτός για να με γεράσει, δεν τα δίναμε καλύτερα σ' έναν πλαστικό να με κάνει 20 χρόνια νεότερο;"
Η ταινία πρωτοπροβλήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1961, έκοψε στην Α’ προβολή 37.302 εισιτήρια και ήρθε 16η μεταξύ 68 ταινιών της χρονιάς.
Τα δικαιώματα της ταινίας ανήκουν σήμερα στον κινηματογραφικό οργανισμό Καραγιάννης-Καρατζόπουλος, που ψηφιοποίησε και επανεξέδωσε το 2018 την ταινία.
Ξένοι τίτλοι: Woe to the young, What a pity for the young, Alas for youth (αγγλικά).
Φέρνω λίγα, από τα πολλά ενδιαφέροντα, για τον 'Ελληνα Φάουστ που σήμερα απολαμβάνουμε κι εμείς που π.χ. δε θα βλέπαμε ούτε για πλάκα τον «Κατήφορο» που το 1961 προτιμήθηκε από το ελληνικό κοινό:
Διότι αχ και να ήταν μόνο η Γραμματική. Είναι και το Συντακτικό. Βάλε και το Φεμινισμό από πάνω για κερασάκι και.. τι να σας πω κορίτσια, αν οι άλλες θέλουν να βρουν σύντροφο, μ' εμάς τις grammar_nazi feminazi μόνο Άγιος. Που και να μην ήταν δηλαδή, τόση υπομονή που του χρειάζεται, μαζί μαςθααγιάσει ο άνθρωπος.
Πώς έλεγαν παλιά για κάτι άλλες περιπτώσεις «στράβωσε ο Θεός ένα χριστιανό και την αγάπησε»; Αυτό. Αλλά στο πολύ πιο δύσκολο.
____________________________________________
Κι επειδή μίλησα για φεμινισμό να κι ένα δείγμα.
Τον άντρα το σωστό τον ανορθόγραφο τον πονάει η διόρθωση και τη συνήθη σκέτη σεξουαλική εθνικιστική επίθεση τη φέρνει επί του προσωπικού, να με προσβάλει για να ξεθυμάνει.
Κοκάκια, σαν το φίλο της, λένε και νέο ζαχαροπλαστείο της Πατριάρχου Ιωακείμ το οποίο δε μπόρεσα να προσπεράσω κι ας μη μου αρέσουν τα γλυκά παρά ως ντεκόρ ή δώρα.
Αν συστήνω δεν ξέρω ακόμα:
Δε μ αρέσει η σοκολάτα και ιδίως περιφρονώ τις μερεντοειδείς γλυκερές κρεμώδες μάζες οπότε το ένα με απογοήτευσε. Οι μπεζέδες λεμόνι άξιοι όμως, η μαρέγκα σωστή κι όχι υπερζαχαρωμένη. Τα ροζ τα αγιοβαλεντινιάτικα απογοητευτικά καθώς δεν έχουν γεύση ανθών ή φρούτων μα σκέτου βούτυρου (καλής ποιότητας όμως). Στα υπέρ η ευγένεια του service, η παρασκευή εντός, η τιμές και, βεβαίως το όνομα.
_____________
εικόνα
Τα εν λόγω σπίτι μας με τον Κύριο Kastell στον καθρέφτη πίσω από τη γράφουσα.
Σημείωση #grammar_nazi : επιμένει αγράμματος αυτόματος διορθωτής να μου αλλάζει σε ενικό τις «κρεμώδεις» - ξέρετε και θα το δείτε αν τσεκάρετε αλλαγές κειμένου θα δείτε ανατριχιαστικό «τις... κρεμώδΗς» στο οποίο επιστρέφει μόνο του μόλις επιλέξω δημοσίευση. Γι αυτό εσείς οι των αμφίβολων τριτόκλιτων, μην επαφίεστε αλλά γρηγορείτε, επαγρυπνείτε και πρωτίστως, αμφιβάλλετε! (Αν θέλετε την εκτίμησή μου).
