'Έχω γιο κι έχω χαρά...

-Εγώ αγόρια ήθελα αλλά καλό είναι και το κοριτσάκι, άκουσα να λέει νέα μαμά πάνω από το καροτσάκι με το αμέριμνο τρίχρονο. 

 

 Το παρατήρησε άραγε κανείς άλλος στις διάσημες παιδοκτονίες;

Πισπιρίκου: Τζωρτζίνα 2022, Μαλένα 2019 Ίριδα 2021

Μουρτζούκου: Αδελφή της, 2 δικά της μωρά, 1 παιδάκι γνωστής της στο οποίο έκανε babysitting.

Όλα κορίτσια, ενώ για τον Παναγιωτάκη της φίλης της αρνείται πως τον σκότωσε εκείνη και ως απόδειξη ισχυρίζεται στο Υπόμνημα ότι τον αγαπούσε, ο μικρός ήταν η ζωή της, εκείνη σκοτώνει «μόνο κορίτσια».

Αλγερινή: Έπνιξε στο Φάληρο το υποσιτισμένο κοριτσάκι της το οποίο άκουγαν οι γείτονες να κλαίει. Αντίθετα στα video πηγαίνοντας κι επιστρέφοντας τη βλέπουμε να αγοράζει από το περίπτερο κάτι στα δυό αγόρια της από τα οποία το ένα την ακουμπά με τρυφερότητα και οικειότητα.

 

Άλλα στοιχεία για τον αριθμό κατά φύλο παιδοκτοιών και κακοποίησης δεν έχω μα αυτά τα 8 δολοφονημένα κοριτσάκια έναντι ενός αγοριού υποψιάζομαι ότι κάτι λένε για την κοινωνία μας.

Οι νόμοι μας είναι αυστηροί, σχολιάζουμε με φρίκη την Κίνα όπου τα πουλούσαν ή τα έπνιγαν κι απαγορεύτηκε η εξέταση ανίχνευσης φύλου αφού μόλις φανεί έμβρυο θηλυκό διακόπτουν την εγκυμοσύνη, όμως άραγε μήπως παραμένει και στη σύγχρονη Ελλάδα η βαθιά ριζωμένη νοοτροπία ότι το παιδί το σωστό το επιθυμητό είναι αγόρι ενώ το κορίτσι αναλώσιμος μπελάς;

Το έχουμε μάλιστα και σε παροιμία:

‘Έχω γιο κι έχω χαρά

που θα γίνω πεθερά·

έχω κόρη κι έχω πίκρα

που θα γνέθω μέρα νύχτα.*

__________________________

 

…. αποσπάσματα από το απολογητικό υπόμνημα που υπέβαλε στην ανακρίτρια η Ειρήνη Μουρτζούκου, στο οποίο επανέλαβε την ομολογία της πως σκότωσε τα δύο της παιδιά, ακόμη ένα βρέφος (παιδί φίλης της) και την αδελφή της, το 2014.

Ωστόσο, αρνήθηκε ότι σκότωσε ακόμη ένα παιδί φίλης της, τον 15 μηνών Παναγιωτάκη, παρόλο που ήταν παρούσα όταν το παιδί έφυγε από τη ζωή,

‘Στο Υπόμνημα η 25χρονη αναφέρει ότι σκότωνε κορίτσια και όχι αγόρια: «Τα μεν υπόλοιπα βρέφη ήταν ηλικίας έως έξι (6) μηνών, ενώ ο Παναγιωτάκης ήταν μεγάλο παιδί, ηλικίας δεκαπέντε (15) μηνών, τα υπόλοιπα βρέφη ήταν κορίτσια, ενώ ο Παναγιωτάκης ήταν αγόρι»..’

https://www.huffingtonpost.gr/kinonia/ipomnima-mourtzoukou-skotosa-koritsia-eos-6-minon-o-panagiotakis-den-teriazi-sto-motivo-ton-dolofonion/

 

https://www.reporter.com.cy/article/1309310/to-apologtiko-ypomnima-poy-katethese-i-moyrtzoykoy-ga-ton-thanato-toy-panagotaki-efthynetai-i-mitera-toy

Παροιμία, Λ. Α. αρ. 2318, σελ, 250, Δήμητρας Μερμέτη, 

Επαρχ. Ερμιονίδος, 1956  Κέντρο Ερεύνης Ελληνικής Λαογραφίας

http://repository.kentrolaografias.gr/xmlui/handle/20.500.11853/272829

Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών

 

Το είχα  ακούσει κι αλλού – ‘επειδή θα δώσω προίκα’ και το βρήκα και ως παιδικό τραγουδάκι στο https://www.mamalisa.com/?t=es&p=1098#google_vignette

Μυτιλήνη "Εχω γιό κι έχω χαρά 

που θα φάω μπακλαβά.

Εχω κόρη κι έχω λύπη 

που θα μείνω δίχως σπίτι".

Στην Ερεσό την ημέρα του γάμου, ημέρα της «στεφάνωσης», όπως την ονοματίζουν οι ντόπιοι, οι συγγενείς της νύφης φτιάχνουν ένα ταψί μπακλαβά και το προσφέρουν στους γονείς του γαμπρού, ως ανταλλαγή με τον γιό τους και γαμπρό.

@ δημοσίευση Κουζίνα της Λέσβου... Μυτιλήνη .

__________________________

 

#γυναικοκτονίες #φεμινιστικά #παιδοκτονίες
#πισπιρίκου #μουρτζούκου

Αναμνήσεις από την Κατασκήνωση― παιδαγωγική περασμένου αιώνα

 

Έτυχε να δω μια είδηση με εικόνες από τον κάποτε ωραίο Σχοινιά που έχουν μετατρέψει σε σκουπιδότοπο και θυμήθηκα μια ιστορία από τα παιδικά μου χρόνια.

 

Είχε ο γυμναστής του σχολείου μας μια παιδική κατασκήνωση στο Σχοινιά την οποία σύστηνε το σχολείο και οι γονείς μου μας έστειλαν εκεί για ένα μήνα. Πρέπει μόλις να είχα τελειώσει την πρώτη Δημοτικού κι η Ελισάβετ το Νηπιαγωγείο. Το λέω επειδή, είχα διαβάσει το προσπέκτους κι αυτό επιμήκυνε το μαρτύριο που θα σας διηγηθώ.

 

Οι κατασκηνώσεις, φάνηκε από τότε, δεν είναι για μένα. Δεν ένιωθα άνετα με τις διαταγές, τις φωνές την ομαδικότητα, τα ηλίθια βίαια παιχνίδια με άγνωστα παιδιά. Δεν έκανα ένα φίλο. Το βάσανό μου όμως ήταν η τραπεζαρία, τα γεύματα.

Εκείνη την εποχή ήταν ακόμα επιβεβλημένο στα παιδιά να τρώνε ό,τι είχαν στο πιάτο τους. Όλο. Είναι η εποχή «το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο» κι έπεφταν βροχή τα χαστούκια από δασκάλους και καθηγητές. Ωστόσο εμείς μεγαλώναμε αλλιώς. Με πολύ νέους και προοδευτικούς γονείς και προστατευτικούς παππούδες, όπως δε λέγαμε Μαμά-Μπαμπά μα τους γονείς μας με το όνομά τους, έτσι, εννοείται, δε μας χτυπούσε ποτέ κανείς και, βεβαίως, τρώγαμε μόνο ό,τι και όταν θέλαμε. Κακομαθημένη θα με έλεγαν μα στο «δε μ’ αρέσει το φαγητό» η απάντηση που περίμενα ήταν «Να σου κάνω μια ομελέτα;» ή «Να πάμε έξω», να πάρουμε ό,τι θέλω από εστιατόριο της γειτονιάς.

Όμως εκεί βρήκα άλλα. Δεν έφαγα μιά, δεν έφαγα δυό ώσπου κορυφώθηκε το δράμα όταν μεσημέρι στην τραπεζαρία βρέθηκα μπροστά στον εφιάλτη: ψάρι πλακί που βρωμούσε και κολυμπούσε και σε λαδερή σάλτσα με κάτι πράσινα και με κρεμμύδια. Ε, δε μπόρεσα ούτε να το ανακατέψω να μοιάζει πειραγμένο και, δίχως να πω όμως κάτι, έμεινα στη θέση μου  μέχρι να τελειώσει το γεύμα. Νόμιζα. Μα με είδαν, με μάλωσαν να φάω. Δε σήκωνα πιρούνι. Δεν έκλαιγα, δε φώναζα, αλλά αρνιόμουν ακόμα και να πλησιάσω το σίχαμα. 

Οπότε βρέθηκα αντιμέτωπη με την παιδαγωγική λύση της εποχής:

―Θα μείνεις εδώ, μπροστά στο πιάτο σου ώσπου να το φας όλο.

Και έμεινα. Από 1:00 που το σέρβιραν ώσπου έφυγαν τα παιδιά και μάζεψαν όλα τα πιάτα εκτός από το δικό μου ως λίγο πριν τις 5:00 όταν οι τραπεζιέρες σέρβιραν το απογευματινό, πορτοκαλάδα με κέικ. Σε όλα τα  τραπέζια, όλες τις θέσεις, όλα τα παιδιά, εκτός από εμένα που παρέμενα εκεί, άγαλμα με βρωμερό ψάρι που μάζευε μύγες. 

Η τιμωρία δηλαδή δεν ήταν μόνο η αηδία μα είχε και ταπείνωση, εξευτελισμό στα μάτια των παιδιών που ακόμα δε με γνώριζαν και, με το πνεύμα συλλογικότητας που διακρίνει την παιδική ηλικία, δε θα δοκίμαζαν να με πλησιάσουν πλέον.

Η επιθυμία μου ήταν να φύγω. Να τηλεφωνήσω στους γονείς μου αμέσως πράγμα όχι εύκολο, τα τηλέφωνα ήταν σταθερά και ήθελες άδεια, μα ήλπιζα. Όμως, και έτσι είναι που θυμάμαι ότι γνώριζα ανάγνωση, στο προσπέκτους είχα διαβάσει ότι αν το παιδί αποχωρήσει πρώιμα τα χρήματα δεν επιστρέφονται. Τι είχα ακούσει σπίτι δεν ξέρω, ούτε πώς ξαφνικά έπαθα μια οικονομική ανασφάλεια που γενικώς δε με διέκρινε, πάντως για μια βδομάδα βασανίστηκα που θα έχαναν οι γονείς μου τα χρήματα.

Την πρώτη Κυριακή είχαμε επισκεπτήριο και στους γονείς μου είπα πως δεν περνάω καλά. Η μητέρα μου με πήρε αμέσως από εκεί. Και την ευγνωμονώ ακόμα που δε δίστασε, της αρκούσε που είπα πως θέλω να φύγω κι έτσι με επανέφερε στο γνώριμο περιβάλλον στο οποίο ένιωθα να με σέβονται και να με ακούνε. Το αν έμεινε η αδελφή μου δεν το θυμάμαι, από τη στιγμή που λυτρώνομαι όλα θολώνουν όπως γίνεται με πολύ παλιές αναμνήσεις.

 

Αν σας το διηγούμαι σήμερα είναι γιατί αισθάνομαι ότι πλέον τέτοια παιδαγωγική δεν εξασκείται και νιώθω πως στους νεότερους ιδίως ίσως κάνει μεγάλη εντύπωση το πώς μας συμπεριφέρονταν οι «παιδαγωγοί».

 ________________

Ο Σχοινιάς ή Σχινιάς είναι παραθαλάσσια περιοχή της βορειοανατολικής Αττικής και μικρός οικισμός. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο του κάμπου του Μαραθώνα, στην παράκτια ζώνη, και διαθέτει μία από τις μεγαλύτερες παραλίες της Αττικής. [Βικιπαίδεια]

Εικόνες ντροπής: Το προστατευόμενο πευκοδάσος του Σχοινιά: https://www.iefimerida.gr/ellada/prostateyomeno-peykodasos-shoinia-gemato-skoypidia

'Αγγελος Μαστοράκης― στη Χαρά

                               

                                                                                     

                                                 στη Χαρά

             Του Άγγελου                                                                     

Χθες το βράδυ πέρασα μπροστά από το σπίτι του 

και τον σκεπτόμουν.



 

1980 Καλοκαίρι κι ανέβαινε στη Ρωμανού Μελωδού

καυτά αθηναϊκά μεσημέρια 

κι άκουγαν μουσική με τον Κύριο Kastell

και του έλεγα ότι βαριέμαι την Επιστημονική Φαντασία  


«Εσύ είσαι Φιτζέραλντ» έλεγε,
 

«Και Κέρουακ. Μα κυρίως Μπάροουζ» απαντούσα.



 

Κι είναι σα χθες 
που φούσκωνα.
 

Κι ο Κύριος Kastell είχε ζωγραφίσει 
ένα ολοστρόγγυλο κόκκινο στόχο στην κοιλιά μου.



 

Κι είναι σα χθες. 


Αλλά δεν είναι. Χθες.

Nikos Valkanos Χαρά, λίγον καιρό πριν ταξιδέψει ο Άγγελος του είχα τηλεφωνήσει να κουβεντιάσουμε για το φεστιβάλ κόμικς που ετοίμαζα στο νησί σου... Μια απόμακρη φωνή, σαν από άλλο κόσμο, που την έχω πάντα στην ψυχή μου: "Τι τα θες τώρα ρε Νίκο, εγώ φεύγω"...

από https://www.facebook.com/xarapel/posts/9859476080808374

_______________________________________________

Ξανά. Γατάκια στα σκουπίδια. Ξανά.

                       

                   Ξανά. Στη Μύκονο.

Γατάκια πεταμένα στα σκουπίδια. 

Τόσο μικρά που δε θα ζούσαν δίχως τη μαμά τους, τόσο που δε μπορούν να σκαρφαλώσουν για να βγουν.

Δεύτερη φουρνιά* μέσα σε μια βδομάδα. Και τι βδομάδα, Μεγάλη.

Δεν ξέρω ποιοι είστε. Μα σας φαντάζομαι. Θα ακολουθήσετε Επιτάφιο, θα ανάβετε κεριά και θα σταυροκοπιέστε και θα ανταλλάζετε «Καλές Παναγιές» και ευχές για αναστάσεις δίχως να σας περνάει από το μυαλό ο φόνος που διαπράξατε. 

Γιατί; 

Η ακούραστη αγαπημένη μου φίλη Sandra Clare με όλη την ομάδα της Φιλοζωικής μας, Mykonos Animal Welfare, πανταχού παρούσα προσφέρει στειρώσεις και κάνει ενέργειες για υιοθεσίες (συνήθως στο εξωτερικό) ενώ υπάρχουν και τα σημεία φροντίδας όπως στο Μαράθι, στα οποία προσφέρεται περίθαλψη, εμβόλια, καθαριότητας καθημερινή τροφή και φρέσκο νερό. 

Τόσο δύσκολο σας ήταν να φροντίσετε;

Είστε θλιβεροί.

____________________________________

* Αισιόδοξη ήμουν όταν έγραψα 'δεύτερη φουρνιά'. Η Σαντρα με διορθώνει στα σχόλια ότι δυστυχώς συμβαίνει κα-θη-με-ρι-νά και φέτος! 'Άλλη μια παράδοση', λέει μπαϊλντισμένη με τα χάλια μας.

Ακολουθούν:
σύνδεσμος προς την ιστοσελίδα 

και τα κοινωνικά δίκτυα (Facebook / Instagram) 

της ΜΑW  της φιλοζωικής μας
και
χάρτης με τις θέσεις των σταθμών σίτισης γατιών.  

___________________________________________

 

Mykonos Animal Welfare: 

https://mykonosanimals.org

facebook instagram

#mykonos #Γάτες #mykonosanimals #mykonosanimalrescue #mykonosanimalwelfare #mykonosstrays #catsofmykonos #dogsofmykonos #animalsofmykonos #ΦιλοζωικήΜυκόνου

Τώρα που μπαίνει η Άνοιξη.... (τα προφυλακτικά)

Τώρα που μπαίνει η Άνοιξη
και τα λουλούδια ανθίζουν...

μια ευγενική υπενθύμιση με μια παλιά επιτυχημένη διαφήμιση προφυλακτικών που έμεινε στην ιστορία.

https://x.com/MrsKastell/status/1903034629726056850 

https://youtu.be/yPsaXXtVfgc?si=EaktzS0skvcVFXU5

_____________________________________________ 

Σκέψεις μετά την Ορκωμοσία ― #ανασχηματισμος

 

Είδα την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης μετά τον ανασχηματισμό. Και τι να πρωτοσχολιάσω;

 

Την ποσόστωση μεταξύ φύλων όταν μάλιστα είμαστε (μαζί με την Πολωνία, αν θυμάμαι καλά) η Ευρωπαϊκή χώρα με μεγαλύτερο ποσοστό πτυχιούχων γυναικών σε αντίθεση με ανδρών;

 

Ύστερα, πείτε με άσχετη μα αλήθεια τώρα, έχουμε ‘'Υπουργείο Οικογενείας’; 

Όσο για εκείνο το παλιό καλό τουρλού το Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, ακόμα επιβιώνει έτσι; Και μετά μου λένε πως υπερβάλω όταν μιλώ για χριστιανοταλιμπανισμό. Και μετά λένε να μην ασχολούμαστε οι άθεοι με την Παναγία τους. Στο οποίο απαντώ ότι ασχολούμαι διότι την ξέρω όσο κι εσείς οι θρήσκοι. Την διδάχτηκα. Τη μελέτησα, είναι  θέλω-δε θέλω κουλτούρα και βίωμά μου όσο των πιστών. Και, το κωμικό, όπως αποδείχθηκε πρόσφατα με τον Κυνοκέφαλο Άγιο Χριστόφορο, εμείς που όντως διαβάσαμε (και αγαπάμε τη  Βίβλο και τα σύμβολα γνωρίζουμε πιο πολλά για την επιβεβλημένη θρησκεία από τους χριστιανοταλιμπάν που, συχνότατα, δε γνωρίζουν τι υπερασπίζονται. 

Η δημόσια Παιδεία δεν έχει δουλειά με Θρησκείες παρά ως (χρησιμότατο για την κατανόηση Πολιτισμών, Τέχνης και Ιστορίας) μάθημα για όλες τους. Η δημόσια Παιδεία έχει καθήκον να ανοίγει τα μυαλά, να ανοίγει πόρτα προς τις επιστήμες και να μην προσηλυτίζει με τρελά παραμύθια  όπως το απολαυστικότατο με τους πρωτοπλάστους:

Ο Αδάμ και η Εύα μετά την έξωσή τους από τον Κήπο της Εδέμ απέκτησαν δύο γιους τον Κάϊν που ήταν γεωργός και τον Άβελ που ήταν κτηνοτρόφος...[ Γένεση 4,1] απόγονοι των οποίων, δηλαδή αδέλφια, είμαστε όλοι οι άνθρωποι. 

Επαναλαμβάνω: δύο γιούς, απόγονοι των οποίων είμαστε..

Στο οποίο αν το παιδάκι απορήσει παίρνει το επόμενο μάθημα του «Πίστευε και μη ερεύνα» το απολύτως αντίθετο δηλαδή της επιστημονικής σκέψης.

Όσοι γονείς επιθυμούν θα έπρεπε να έχουν τη δυνατότητα, να στείλουν τα παιδιά τους σε ειδικά θρησκευτικά σχολεία (πράγμα που στα μάτια μας μπορεί να φέρνει και προς κακοποίηση μα έχει δοκιμαστεί με επιτυχία ως ένα βήμα).

Μα πάμε και στο άλλο το ‘Αθλητισμού’. Δεν ξέρω τι κάνουν αλλού αλλά γιατί ο Αθλητισμός δεν υπάγεται στο Υγείας; Ή,  αν μιλάμε για ανταγωνιστικό Αθλητισμό τζόγου και μεταλλίων ακόμα και στο Τουρισμού ή Οικονομικών μου πάει πιο πολύ από την Παιδεία.

 

Παρατηρείτε ίσως ότι δεν κρίνω την επιλογή προσώπων. Δεν έχω τη γνώση, ιδίως τελευταία που ήμουν μακριά και μελετούσα άλλα. ΚΙ εξ άλλου ανασχηματισμός την παρούσα στιγμή μου μοιάζει πιο πολύ με δημοσιοσχεσίτικο τέχνασμα τύπου «άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς».

Οι σκέψεις μου είναι ανεξαρτήτως κομμάτων και ψήφων. Είναι οι αλλαγές που θα ήλπιζα από κάθε κυβέρνηση του 21^ου αιώνα.

_______________________________________________________

Έψαχνα και την Αγία Γραφή να σας δώσω σύνδεσμο:

Τα Υπουργεία: https://www.gov.gr/upourgeia
#ανασχηματισμος #Ανασχηματισμός2025#ισότητα_φύλων

_______________________________________________________