Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιστορία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιστορία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 19 Απριλίου 2025

19 Απριλίου, Μεγάλο Σάβατο κι εμείς 'Δε θα γυρίζουμε άλλο πια'...


https://kastellakia.blogspot.com/2011/07/blog-post_857.html

19 Απριλίου, σα σήμερα, πέθανε ο Λόρδος Βύρων στο Μεσολόγγι.

 

 Το έχω ξαναπεί*, πάντα θα κλαίμε για τον 'Αδωνι, πάντοτε θα ακολουθούμε τον Επιτάφιο εκείνου που θυσίασε τα νιάτα του για τους αδικημένους. Πέθανε νέος κι  ο καθένας μας προβάλλει τα δικά του όνειρα κι ιδανικά στην ιδέα του πάθους και του μαρτυρίου. Άδικος είναι ο πρόσκαιρος χαμός του αθώου Αμνού που σφαγιάζεται για να τραφούμε εμείς από την τρυφερή του σάρκα, άδικος είναι ο θάνατος του ήρωά μας που ―είτε πρόκειται για τον αριστοκράτη ποιητή, είτε για το γιατρό πολεμιστή τον Τσε, τον Ιησού ή τον αντάρτη Άρη― εμείς, σε άλλους καιρούς, κι από την πολυθρόνα μας, έχουμε την άνεση να τον θαυμάζουμε με λατρεία μυστικιστική.

Διότι πάντα θα υμνούμε τους νεκρούς ήρωες όχι μόνο επειδή είναι πλέον ακίνδυνοι και προβλέψιμοι μα και γιατί, μέσα μας βαθιά το αναγνωρίζουμεείναι σαν εκείνον που δε γίναμε. Γι' αυτό η εικόνα τους θα είναι πάντα επίκαιρη, γι' αυτό η λύπη για το θάνατό τους ζωντανή, γι' αυτό οι ύμνοι, τα βιβλία και τα λόγια δίχως τέλος.


Το « Δε θα γυρίζουμε άλλο πια», πολύ γνωστό προσωπικό ποίημα που ο Βύρων έγραψε λίγο πριν γίνει τριάντα ετών, έχει εκδοθεί στο Μπλε Βιβλίο μου (με μεταφράσεις 19 αγαπημένων μου ποιημάτων) κι ελπίζω να το χαρείτε. Ο τίτλος του πρωτοτύπου είναι 'Sο, we 'll go no more a-roving'.

 

 

https://kastellakia.blogspot.com/2011/07/blog-post_857.html



Βύρων: Κι έτσι, δεν θα γυρίζουμε άλλο πια (Μετάφραση) 

https://kastellakia.blogspot.com/2011/07/blog-post_857.html

 

*Για τους νεκρούς μας ήρωες έχω γράψει στα  Περί Ανάγνωσης ['ΚΘ' Επιστολή προς έναν αναγνώστη'] που δημοσιεύθηκαν στο Περί Γραφής και είναι αναρτημένα στο ‘Kastellakia Records’ https://kastellakia.blogspot.com/2012/01/blog-post_09.html



_____________________________________



Τρίτη 25 Μαρτίου 2025

Τσιφτετέλι τούρκικο την 25η Μαρτίου

 


  Λευκός Οίκος,  Washington.
  Eορτή για την επέτειο του ξεσηκωμού των Ελλήνων κατά των Τούρκων. 
 
Μπάντα στρατιωτική παιανίζει:
[Σήκω όρεπσε κοκλί μο
να σε ιντό να σε αρώ.... τσιφτετέλι τούρκικο..]
#Τσιφτετέλι_του_Τσολιά #25η_Μαρτίου #WhiteHouse #ΛευκόςΟίκος #τσιφτετέλι




______________________________________________________

αλιευθέν υπό τουϊτερά  Δραχμαντινετζάντ (@giopsos)  






_____________________________________________________


Πέμπτη 20 Μαρτίου 2025

Άνω Μερά με τον Άρη Κωνσταντινίδη, το δάσκαλο


  

 

Ήμουν κι εγώ στην Άνω Μερά χθες και δε χόρταινα να κατεβαίνω από το αυτοκίνητο για να φωτογραφίζω.

Σήμερα βλέπω αυτή την ανάρτηση και με συνταράζει η αναφορά στον Άρη Κωνσταντινίδη. 

Που άν...αν.... ήμασταν άλλη χώρα, θα διδασκόταν στο σχολείο της Μυκόνου και θα του είχαμε μόνιμο αφιέρωμα στο Μουσείο μας. Από πάντα μα τώρα, ιδίως τώρα πιο πολύ από ποτέ. Μήπως και κάτι διασωθεί. Έστω και στις καρδιές μας.

 

Τον μνημονεύω συχνά, τον σκέπτομαι συχνότερα.  Υπήρξε δάσκαλος και οδηγός μου στην επιλογή και στη συντήρηση του παλιού μας «χωριού» και του κήπου μας όπως και στο σεβασμό του τόπου.

 

Π.χ. έλεγα με αφορμή τον αυτοφυή κρόκο (που όλο και σπανίζει με το τσιμέντωμα, το γκρέμισμα και την αλλοπρόσαλλη κι αλλούτερη επιλογή φυτών γύρω από νέα κτίσματα :

«Σκόπιμα δεν τσιμεντώσαμε,

―έχουμε μέθοδο στο χάος μας, 
χύμα στο κύμα εμείς δεν είμαστε  και με οδηγό μας το σπουδαίο αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη από νωρίς ξέραμε να σεβαστούμε τα θεόκτιστα επειδή «στην απλότητα καταλήγεις με λογισμό» και στο λογισμό με τη μελέτη―

σκόπιμα δεν πειράξαμε τη μυκονιάτικη χλωρίδα του κτήματος παρά μόνο στη μεγάλη βεράντα και την αυλή όπου έβαλα αγιόκλημα, γιασεμί, δενδρολίβανο βιολέτες και μυρωδικά όπως φασκόμηλο, δυόσμο και λεβάντα. Μόνη μου παρέμβαση στο κτήμα είναι οι βολβοί με τα χειμωνιάτικα: ναρκίσσους, ζουμπούλια, κρίνους και ίριδες....»--> https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2015/11/blog-post_28.html



 

 

____________________________________________

Για τη Μύκονο, για τις Κυκλάδες μα και για το ήθος του αρχιτέκτονα που δημιουργεί 'δοχεία ζωής' του μέλλοντός μας συστήνω τα ευαγγέλια

Άρη Κωνσταντινίδη

 ΤΑ ΘΕΟΧΤΙΣΤΑ -

ΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ

ΔΥΟ ΧΩΡΙΑ ΣΤΗ ΜΥΚΟΝΟ

και άλλα πολλά και αυτοβιογραφικά.

 

____________________________________________

Ευχαριστώ τη Maria Konioti.

Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2025

«Απολαμβάνετε το Νταχάου;» #AI






Απολαμβάνετε το Νταχάου, με ρωτά το Netflix για το ντοκιμαντέρ με εικόνες φρίκης από μια στιγμή άθλιας καταβαράθρωσης στην ανθρώπινη Ιστορία μας.

-Enjoying Dachau?

Τι ερώτηση. Μόνο ΑΙ, μόνο άψυχη νοημοσύνη, φτιάχνει τέτοια φράση λες και μιλά για εξωτικό προορισμό.




_________________________________________

Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2025

#Musk_salute #Inauguration2025



 

A Nazi Salute Is a Nazi Salute
Did Elon Musk intentionally "sieg heil" at Donald Trump's inauguration rally? 

       What matters is what we do, not what we intend or what we protest we intended.







James Hibberd
To some extent, this is a Rorschach test: If you believe Trump is a fascist, then you probably think Musk did a “seig heil,” especially given some recent context: Musk has endorsed far right parties in Germany, Italy and the U.K., with Germany’s AfD being accused of deliberately using Nazi rhetoric. And under Musk’s watch, Twitter/X has reportedly seen a dramatic increase in racist and antisemitic groups and comments. So it’s easy to understand why some would believe this was intentional — especially when he’s onstage at a rally for a politician who has plenty of extremist followers. All those Hitler criticisms, if anything, should make a speaker less likely to bust out any Third Reich-looking moves, or so one would hope...' bit.ly/4gdjnQe




 ______________________________

#musk #elonmusk #salute 

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2024

Αν μου έχτιζε ο Στάλιν παλατάκι #Βαρσοβία #warsaw

To «Παλάτι» τούτο των Τεχνών κι Επιστημών, ένα νεογοτθικό συγκρότημα σοβιετικού σικ, ήταν προσωπικό δώρο του Στάλιν στην πολύπαθη Βαρσοβία που, ως γνωστόν, βομβαρδίστηκε εκδικητικά από τους Ναζί στον ΒΠΠ2. 

Το βομβαρδισμό δε θα τον απέφευγε. Σχεδίαζαν απ το 1939 να την ισοπεδώσουν για να ξαναχτιστεί ως πρότυπο ναζιστικής αρχιτεκτονικής της κοινωνίας που οραματίζονταν. Η πολωνική Αντίσταση κι η Εξέγερση του Γκέτο και το ότι έχαναν τον πόλεμο άλλαξε τα σχέδια μα το βομβαρδισμό δεν τον γλύτωσαν. Κι ο Στάλιν επιβράβευσε την πόλη μ’ αυτό το, χαρακτηριστικά σταλινικό παλάτι. Το οποίο σήμερα συζητιέται να γκρεμιστεί - εκδικητικά πάλι μου φαίνεται - για να αντικατασταθεί με τους γνωστούς τριτοκοσμικούς ουρανοξύστες που κάποιοι ταυτίζουν με την πρόοδο.

Ως γνωστόν  είμαι πάντα κατά της κατεδάφισης των αναμνήσεών μας. Πιστεύω πως η Ιστορία δε μας ανήκει, τη χρωστάμε στο μέλλον διότι αυτή μόνο μας διδάσκει τι είμαστε και που πηγαίνουμε. 

Πάντα θέλει δε θέλει ο άνθρωπος ανασκευάζει το παρελθόν. Παίζει παιχνίδια η μνήμη. Τα μνημεία όμως είναι εκεί και δε σιωπούν μόνο θυμίζουν και περιμένουν όποιους γνωρίζουν να ακούνε και επιθυμούν αλήθειες κι όχι επιχειρήματα για ερμηνείες συναισθηματικές και πρόσκαιρες. 

Χαρείτε το. Γιγαντώνεται φαλλικά μα απλώνεται και σε πλάτος με χωριστά παλατάκια κάθε Τέχνης, με Σχολή και Θέατρο και Σινεμά. Και εντός δαιδαλώδεις διαδρόμους, πόρτες που οδηγούν σε άλλες πόρτες κάθε μεγέθους, αίθουσες που οδηγουν σε άλλες αίθουσες με δωμάτια γύρω με ψηλές καρέκλες για συνέδρους. Και όλα ψηλοτάβανα και μαρμαρένια με ηχώ απίστευτη και μυστήριες σχάρες εξαερισμού (ή μήπως περακολούθησης;) σε κάθε μέγεθος και ύψος. 

Χώρος εκπληκτικός σαν από κατασκοπικό βιβλιο ή έργο, μεγαλόπρεπα τρομακτικός που με ταξίδεψε σε άλλες εποχές κι ας ήρθα για αγώνες πιο μοντέρνους. Ή μήπως όχι, σκέπτομαι καθώς ακούω βήματα κάπου κοντά στα ασανσέρ. 

-Εδώ έμπαινες μα δεν ήξερες αν θα ξαναβγείς, μου είπαν.

-Και θα το γκρέμιζες, ρωτάω.

----εικόνες από θα προσθέσω στην Αθήνα 

μα ως τότε είναι στο https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10230093525736664&id=1068079273

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2024

Στο Λίβανο ένα τσιγαράκι


#ΝoSmoking in Lebanon

 

Τασάκι πλάι στην ειδοποίηση ότι απαγορεύεται το κάπνισμα. Στο δωμάτιό μου στο ξενοδοχείο στη Βηρυτό.

 

 

Διότι εμείς του παλιού κόσμου είμεθα ρεαλιστές, γνωρίζουμε ότι ο εθισμός υπερνικά τις καλές προθέσεις. Κι ακόμα βέβαια, είμεθα κι ανατολίτες και ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.

 

Διαβάζω για το βομβιστικό χτύπημα του Ισραήλ στην αγαπημένη πόλη και θυμάμαι. Πόσο άλλες οι δικές μου εντυπώσεις από την εικόνα άνδρου τρομοκρατίας που συναντώ σε ειδήσεις και πολιτικές συζητήσεις.

 

Έχω τις ωραιότερες αναμνήσεις από το Λίβανο του χειμώνα 2020. Η ομορφιά του τόπου, η ευγένεια, τα ηλιοβασιλέματα πίσω από τις ξύλινες λάντζες και τα καΐκια, ένα jazz club κι ένας ‘τεκές’ μικρή παράγκα στημένη ψηλά στο πλάι του δρόμου πάνω από το νερό σχηματισμένη από διάφανα πλαστικά κρεμασμένα σε υποτυπώδη σκελετό. ‘Τούρκικος’ καφές στη χόβολη, μακάριοι ώριμοι άνδρες που έπιναν τον αργιλέ τους κι εγώ με την αγαπημένη μου φίλη συντρόφισσα ναρκοφεμινίστρια που ούτε σκεφτήκαμε αραβικά ήθη και κοράνια μόνο στο ‘πού να καθίσουμε να τα πούμε’ δίχως δεύτερη σκέψη μπήκαμε και πιάσαμε ένα τραπεζάκι. Καμμιά άλλη γυναίκα εκεί βέβαια μα η αναθρεμμένη στην άλλη πλευρά της γης φίλη μου ούτε που το παρατήρησε.

Προκαταλήψεις. Στη ρεσεψιόν του εν λόγω ξενοδοχείου πίσω από τον υπεύθυνο εικόνες ντυμένες στο ασήμι και μεγάλοι σταυροί. Καθόλου ταιριαστό με τη γνωστή προπαγάνδα κινδύνων για τους Χριστιανούς στη Μικρά Ασία, και ρώτησα. ‘Είμαι Χριστιανός’ μου απάντησε ο Λιβανέζος ρεσεψιονίστας και δε ρώτησα πιο πολλά.

Λίβανος, τόπος γλυκός ήπιος, πολύ άλλος από την παλιά μα μόνιμη εικόνα άνδρου της τρομοκρατίας. Άλλος από την Αίγυπτο που- πληροφορία από πρώτο τη χέρι, από τον ίδιο- συμμαθητές έσπασαν το χέρι μικρού Κόπτη στρίβοντάς το για να βρουν το σταυρό μικρό τατουάζ, ανάμνηση της σταύρωσης.  Η Αίγυπτος πάει βούλιαξε και παίρνει δεκαετίες να αποτιναχθεί αυτό το σκοτάδι μα στο Λίβανο εγώ συνάντησα να ζει ακόμα η παλιά πολυπολιτισμικότητα των αρχαίων μας τόπων. Η ανεκτικότητα που συντηρείται από τη σοφία που φέρνει η γνώση κι η πείρα.






Στα επαγγελματικά ταξίδια οργανώνεται συχνά ένα δείπνο ή μια εκδρομή σε κάτι αξιοσημείωτο- στην περίπτωση αυτή δείπνο στη μαγευτικής ιστορίας και ομορφιάς πόλη Byblos (Μπύμπλος) *20 μίλα από τη Βηρυτό- μα δεν υπάρχει χρόνος ή διάθεση των συνεργατών για επισκέψεις σε μουσεία.

Εδώ στιγμές κλεμμένες από τη δουλειά μου.

 

Η Βύβλος ή Τζουμπάιλ [Jabail-Byblos] είναι πόλη του Λιβάνου στις ακτές της Μεσογείου, 30χλμ από τη Βηρυτό

Αρχαία φοινικική πόλη, πιστεύεται ότι πρωτοκατοικήθηκε μεταξύ 8800 και 7000 π.Χ. και σύμφωνα με αποσπάσματα αποδιδώμενα στον ημιθρυλικό φοίνικα ιστορικό Σαγχουνιάθωνα, χτίστηκε από τον Κρόνο ως η πρώτη πόλη στην Φοινίκη. Από τις παλαιότερες μόνιμα κατοικημένες πόλεις στον κόσμο. Το όνομά της, Βύβλος, σημαίνει πάπυρος στα ελληνικά του οποίου γινόταν εξαγωγή στο Αιγαίο και από τη λέξη αυτή πήρε το όνομά της και η Βίβλος.

Σήμερα η εξέχουσας ομορφιάς αυτή πόλη έχει 100.000 κατοίκους.

Και...

πολύ θα ήθελα να είχα μάθει πιο πολλά στο ταξίδι μου.
















______________________________________

 

Ασταμάτητοι βομβαρδισμοί απ' το Ισραήλ στον Λίβανο 

Την ώρα που ο μουσουλμανικός κόσμος θρηνεί τον θάνατο του ηγέτη της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα, κατά την επιδρομή της Παρασκευής στη Βηρυτό από το Ισραήλ, αυτό συνεχίζει να βομβαρδίζει με ένταση τον Λίβανο. Οι ισραηλινές δυνάμεις ανακοίνωσαν σήμερα ότι τα αεροσκάφη τους επιτέθηκαν «σε δεκάδες στόχους τρομοκρατών στο έδαφος του Λιβάνου στη διάρκεια των τελευταίων ωρών. https://www.efsyn.gr/kosmos/mesi-anatoli/448063_astamatitoi-bombardismoi-ap-israil-ston-libano-ekdikisi-orkizetai-iran