Τουρίστες και σεισμός

 

Σεισμός στην Αθήνα κι ανησυχούν οι φίλοι τουριστών.

-Τον αισθανθήκαμε, κατεβήκαμε στο ισόγειo. Είμαστε όλοι καλά αλλά φαίνεται κανείς άλλος δεν κατέβηκε οπότε θα περιμένουμε λίγα λεπτά και θα ανέβουμε πάλι πάνω.

 

«Ήρθαν οι Ολλανδοί για 3 μέρες στην Αθήνα, ένιωσαν τον σεισμό, κουτρουβάλησαν 7 ορόφους μέσα σε 2 λεπτά για να εκκενώσουν, όταν βρέθηκαν στον δρόμο κατάλαβαν τι σημαίνει Ελληνικός σταρχιδισμός» σχολιάζει ντόπιος.

 

 

Κάποιες φορές κάτι τέτοια μόνο μένουν από τα ταξίδια.

Κάποιες φορές στα ταξίδια αυτές είναι οι στιγμές που μάς μαθαίνουν τους άλλους τόπους όπως κι η Λογοτεχνία τους, πιο πολύ από τα τουριστικά κι «αξιοθέατα» τα στημένα κι αποστειρωμένα για τον τουρίστα.

_____________________________________

Το σχόλιο του Κόλλιας  από Twitter (X)

https://x.com/loudobikos/status/1965170042217300217

 

 

Η ιαχή των αμνών (video)

 Το Νερό, η Κτηνοτροφία, τα τοπικά προϊόντα, ο πολιτισμός και πλούτος μας και ο Τουρισμός.

Συστήνω:

Μετά από 1,5 χρόνο έρευνας και καταγραφών στα νησιά με τις «Βιώσιμες Κυκλάδες», σας παρουσιάζουμε το πρώτο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους της Πρωτοβουλίας για τη Δημοσιογραφία. Στο Φιλώτι, την κτηνοτροφική καρδιά της Νάξου, που απλώνεται στους πρόποδες του Ζα, του ψηλότερου βουνού των Κυκλάδων γνωστό και ως «Βουνό του Δία», οι άνθρωποι προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανή μια παράδοση αιώνων. Η βοσκοσύνη, τα παραδοσιακά μιτάτα, η τέχνη των τυριών, η καλλιέργεια της γης και η βαθιά σχέση των ανθρώπων με τη φύση και τα ζώα τους ήταν ανέκαθεν τρόπος ζωής που συνέδεε τους κατοίκους με τον τόπο και την κοινότητά τους. Σήμερα, η υδατική κρίση γίνεται κρίση ταυτότητας. Οι βοσκοί αναγκάζονται να κουβαλούν καθημερινά βυτία για να ποτίσουν τα ζώα τους, καθώς η ανομβρία και η λειψυδρία στερούν το νερό, ενώ οι ανεπαρκείς υποδομές δυσχεραίνουν την κατάσταση. Την ίδια στιγμή, οι ανάγκες του τουρισμού αυξάνονται, εντείνοντας τις πιέσεις στον πρωτογενή τομέα. Το πρώτο αυτό ντοκιμαντέρ καταγράφει στιγμιότυπα από τη ζωή και τις προκλήσεις των κτηνοτρόφων της Νάξου, αναδεικνύει την τέχνη της τυροκομίας και εξηγεί πώς η στροφή στον τουρισμό επιτείνει την έλλειψη υδατικών πόρων για τους παραγωγούς, σε συνθήκες ανομβρίας και ανεπαρκών υποδομών. Δείχνουμε, ουσιαστικά, τις προσπάθειες μιας τοπικής κοινωνίας να κρατήσει ζωντανές παραδόσεις και πηγές βιοπορισμού σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία Έρευνα - Δημοσιογραφική Επιμέλεια: Αναστασία Καραδημήτρη Σκηνοθεσία - Κάμερα: Κωστής Παπαδάκης Μοντάζ: Γωγώ Μπεμπέλου Οργάνωση Παραγωγής: Γιάννης Παλαιολόγος, Τάσος Τέλλογλου, Δημήτρης Ξενάκης, Ναταλία Καραπαναγιώτη, Μαργαρίτα Μιχελάκου Παραγωγή: ΑΜΚΕ “Πρωτοβουλία για τη Δημοσιογραφία”, με την ευγενική δωρεά του Ιδρύματος Αθηνάς Ι. Μαρτίνου.

Από εμένα για μάς στη Μύκονο:

Μύκονος κι αν το πονάω εγώ, η ξένη, εσείς πώς το αντέχετε; https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2024/09/blog-post_19.html

 

Ιδιωτική Πρωτοβουλία και πριβέ οδοποιία στη Μύκονο  https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2023/07/blog-post_7.html

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=K2-LPZyNAUE&list=FL6eCFIjNZp7wdz47WclHGlw&index=1

Μύκονος― όταν γυρίζουν τα πουλιά

 

Έχει το χτίσιμο τις μόδες του. Όχι μονάχα οι ρυθμοί κι οι εμπνευσμένοι αρχιτέκτονες αλλά κι εμείς οι ταπεινοί ιδιοκτήτες επηρεάζουμε τις αλλαγές στα σπίτια κι είναι οι αλλαγές αυτές ενδεικτικές.

 Εδώ στη Μύκονο, π.χ., πλέον δε χτίζονται περιστεριώνες. ‘Περιστεριώνες’ είναι τα κυκλαδικά αριστουργήματα τα πολύ γνωστά που έχουν μια τεχνική, ένα ύφος που αναγνωρίζεται όχι μονάχα από επισκέπτες αλλά και από τα πουλιά.

Όπως, πιστεύουν ίσως οι πιστοί, αναγνωρίζονται από Θεούς κι Αγίους τα εκκλησάκια που τη μόδα τους την πρόλαβα. Μέχρι πριν δέκα χρόνια όποιος έχτιζε στην εξοχή― ’χωριό’ λεγόταν η αγροικία αλλά τώρα το ονομάζουν ‘βίλλα’ (και γελούν οι Κύπριοι)― θα έχτιζε κι ένα εκκλησσάκι κάπου εκεί. Μπορεί αλειτούργητο, μπορεί με λάθος προσανατολισμό και ροζ της Μπάρμπι ουρανό, μα το εκκλησσάκι θα χτιζόταν. Τώρα η μόδα άλλαξε, δεν κάνουν εκκλησία αλλλά πισίνα, ακόμα και παράνομη, ακόμα και χαβούζα πλαστική.

 Ως το 1970 όμως κάπου στο κτήμα θα έφτιαχναν το περιστεριωνάκι. Μπορεί όχι οίκημα ολόκληρο όμως κάτι μικρό όπως αυτό που έχω πάνω από την εξώπορτά μου. Το έχω ξανασχολιάσει πώς κάθε Άνοιξη επιστρέφουν τα πουλιά, το καθαρίζουν και ξαναφτιάχνουν τη φωλιά με είσοδο ολοστρόγγυλη. Μια χρονιά θυμάμαι (όταν δεν είχα γάτα) είχαμε υπερπληθυσμό με δυό ζευγάρια, δυό εισόδους στρογγυλές πλάι-πλάι. Και, τέτοια είναι η αγριότητα της Φύσης για να βρίσκει τις ισορροπίες της, μετά τη δεύτερή τους γέννα οι γονείς πετούσαν τα μισά μωρά πριν βγάλουν πούπουλα ενώ ταυτόχρονα φρόντιζαν τα επιζώντα και, όπως κάνουν μόλις τα μικρά ξεφώλιαζαν ξανάρχιζαν τους έρωτες για να ξαναγεννήσουν.

  Μα αυτά σας τα έχω ίσως ξαναπεί. Τα ζούσα κάθε χρόνο απ’ το 2000. Ως λίγο μετά Covid όταν για κάποιο λόγο επήλθε ένα οργασμός αυθαιρεσίας στη γειτονιά με εκσκαφείς που μας ξεκούφαιναν και με καταστροφές των βράχων. Τα χρόνια εκείνα έφυγαν τα πουλιά. Κι είναι το αίσθημα περίεργο, σαν πριν από σεισμό ή καταιγίδα να ζεις σε τόπο όπου τα πουλιά δεν κελαηδούν. Έκραζαν γλάροι και κορώνες πάνω μας με την κακοκαιρία αλλά το αίσθημα του να βλέπεις το γαλάζιο πρώτο φως ή να κάθεσαι έξω στην αυλή σε ησυχία απόλυτη είναι τρομακτικό και αποδιώχνει.

 Ως φέτος. Που, από πέρσι πλέον σταμάτησε το σκάψιμο (κάποτε θα σας πω για το υπόσκαφο ελεεινό μπουρδέλο κάπου απέναντι) μα πλέον δεν περίμενα να επιστρέψουν τα πουλιά. Μα ήρθαν, στο τέλος του χειμώνα. Κι αναρωτιέμαι μετά τόσα χρόνια πώς το βρήκαν, πώς το γνώρισαν; Τα τωρινά θα είναι εγγόνια ή δισέγγονα εκείνων που θυμάμαι. Δεν έχουν γεννηθεί εδώ. Κι όμως το βρήκαν και επέστρεψαν σαν να μην άλλαξε εν τω μεταξύ ο κόσμος.

https://www.youtube.com/watch?v=t4xPnX0E4SY

Στο Λίβανο ένα τσιγαράκι

 

Τασάκι πλάι στην ειδοποίηση ότι απαγορεύεται το κάπνισμα. Στο δωμάτιό μου στο ξενοδοχείο στη Βηρυτό.

 

 

Διότι εμείς του παλιού κόσμου είμεθα ρεαλιστές, γνωρίζουμε ότι ο εθισμός υπερνικά τις καλές προθέσεις. Κι ακόμα βέβαια, είμεθα κι ανατολίτες και ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.

 

Διαβάζω για το βομβιστικό χτύπημα του Ισραήλ στην αγαπημένη πόλη και θυμάμαι. Πόσο άλλες οι δικές μου εντυπώσεις από την εικόνα άνδρου τρομοκρατίας που συναντώ σε ειδήσεις και πολιτικές συζητήσεις.

 

Έχω τις ωραιότερες αναμνήσεις από το Λίβανο του χειμώνα 2020. Η ομορφιά του τόπου, η ευγένεια, τα ηλιοβασιλέματα πίσω από τις ξύλινες λάντζες και τα καΐκια, ένα jazz club κι ένας ‘τεκές’ μικρή παράγκα στημένη ψηλά στο πλάι του δρόμου πάνω από το νερό σχηματισμένη από διάφανα πλαστικά κρεμασμένα σε υποτυπώδη σκελετό. ‘Τούρκικος’ καφές στη χόβολη, μακάριοι ώριμοι άνδρες που έπιναν τον αργιλέ τους κι εγώ με την αγαπημένη μου φίλη συντρόφισσα ναρκοφεμινίστρια που ούτε σκεφτήκαμε αραβικά ήθη και κοράνια μόνο στο ‘πού να καθίσουμε να τα πούμε’ δίχως δεύτερη σκέψη μπήκαμε και πιάσαμε ένα τραπεζάκι. Καμμιά άλλη γυναίκα εκεί βέβαια μα η αναθρεμμένη στην άλλη πλευρά της γης φίλη μου ούτε που το παρατήρησε.

Προκαταλήψεις. Στη ρεσεψιόν του εν λόγω ξενοδοχείου πίσω από τον υπεύθυνο εικόνες ντυμένες στο ασήμι και μεγάλοι σταυροί. Καθόλου ταιριαστό με τη γνωστή προπαγάνδα κινδύνων για τους Χριστιανούς στη Μικρά Ασία, και ρώτησα. ‘Είμαι Χριστιανός’ μου απάντησε ο Λιβανέζος ρεσεψιονίστας και δε ρώτησα πιο πολλά.

Λίβανος, τόπος γλυκός ήπιος, πολύ άλλος από την παλιά μα μόνιμη εικόνα άνδρου της τρομοκρατίας. Άλλος από την Αίγυπτο που- πληροφορία από πρώτο τη χέρι, από τον ίδιο- συμμαθητές έσπασαν το χέρι μικρού Κόπτη στρίβοντάς το για να βρουν το σταυρό μικρό τατουάζ, ανάμνηση της σταύρωσης.  Η Αίγυπτος πάει βούλιαξε και παίρνει δεκαετίες να αποτιναχθεί αυτό το σκοτάδι μα στο Λίβανο εγώ συνάντησα να ζει ακόμα η παλιά πολυπολιτισμικότητα των αρχαίων μας τόπων. Η ανεκτικότητα που συντηρείται από τη σοφία που φέρνει η γνώση κι η πείρα.

Στα επαγγελματικά ταξίδια οργανώνεται συχνά ένα δείπνο ή μια εκδρομή σε κάτι αξιοσημείωτο- στην περίπτωση αυτή δείπνο στη μαγευτικής ιστορίας και ομορφιάς πόλη Byblos (Μπύμπλος) *20 μίλα από τη Βηρυτό- μα δεν υπάρχει χρόνος ή διάθεση των συνεργατών για επισκέψεις σε μουσεία.

Εδώ στιγμές κλεμμένες από τη δουλειά μου.

 

Η Βύβλος ή Τζουμπάιλ [Jabail-Byblos] είναι πόλη του Λιβάνου στις ακτές της Μεσογείου, 30χλμ από τη Βηρυτό. 

Αρχαία φοινικική πόλη, πιστεύεται ότι πρωτοκατοικήθηκε μεταξύ 8800 και 7000 π.Χ. και σύμφωνα με αποσπάσματα αποδιδώμενα στον ημιθρυλικό φοίνικα ιστορικό Σαγχουνιάθωνα, χτίστηκε από τον Κρόνο ως η πρώτη πόλη στην Φοινίκη. Από τις παλαιότερες μόνιμα κατοικημένες πόλεις στον κόσμο. Το όνομά της, Βύβλος, σημαίνει πάπυρος στα ελληνικά του οποίου γινόταν εξαγωγή στο Αιγαίο και από τη λέξη αυτή πήρε το όνομά της και η Βίβλος.

Σήμερα η εξέχουσας ομορφιάς αυτή πόλη έχει 100.000 κατοίκους.

Και...

πολύ θα ήθελα να είχα μάθει πιο πολλά στο ταξίδι μου.

______________________________________

 

Ασταμάτητοι βομβαρδισμοί απ' το Ισραήλ στον Λίβανο 

Την ώρα που ο μουσουλμανικός κόσμος θρηνεί τον θάνατο του ηγέτη της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα, κατά την επιδρομή της Παρασκευής στη Βηρυτό από το Ισραήλ, αυτό συνεχίζει να βομβαρδίζει με ένταση τον Λίβανο. Οι ισραηλινές δυνάμεις ανακοίνωσαν σήμερα ότι τα αεροσκάφη τους επιτέθηκαν «σε δεκάδες στόχους τρομοκρατών στο έδαφος του Λιβάνου στη διάρκεια των τελευταίων ωρών. https://www.efsyn.gr/kosmos/mesi-anatoli/448063_astamatitoi-bombardismoi-ap-israil-ston-libano-ekdikisi-orkizetai-iran   

Υπογράφουμε Δίκτυο για Βιώσιμες Κυκλάδες / Network for Sustainable Cyclades

 Μόνο 1300 υπογραφές; 

Μόνο γκρίνια δηλαδή; Μια υπογραφή δεν παίρνει ούτε 5 λεπτά. Ας υπογράψουμε.

https://rb.gy/c9m8me 

 

Έχοντας υπόψη το πρόσφατο Δελτίο Τύπου Περιβαλλοντικών Οργανώσεων σχετικά με τα προβλήματα που δημιουργεί η εκτός οικισμού δόμηση, το Δίκτυο για Βιώσιμες Κυκλάδες σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, επισημαίνουν ότι τυχόν χαλάρωση της κατάστασης και μη λήψη άμεσων μέτρων για την αντιστροφή της, θα οδηγήσουν στην οριστική απώλεια της ταυτότητας των νησιών (μορφολογία, κλίμακα, τοπίο) και υποβάθμιση της κοινής τους περιουσίας, θέτοντας σε κίνδυνο τη μέχρι τώρα ανάπτυξη τους.

Ι- Ζητούν από τη Κυβέρνηση, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες του κάθε τόπου:

֎ Άμεση εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας, της νομολογίας του Σ.τ.Ε. καθώς και των διατάξεων των υφιστάμενων ΓΠΣ και ΣΧΟΟΑΠ υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος και του τοπίου. Ειδικά σε ότι αφορά:

·  στη δόμηση με έλεγχο των αδειών που εκδίδονται, αλλά και επανέλεγχο όσων έχουν εκδοθεί

·  στη διάνοιξη νέων δρόμων, ως «ιδιωτικών», χωρίς άδειες και προδιαγραφές

·  στη καταστροφή των μονοπατιών

 
֎  Άμεσο περιορισμό της νέας τουριστικής δόμησης με:

·  Κατάργηση των ειδικών πολεοδομικών σχεδίων, των ΕΣΧΑΣΕ και των ΕΣΧΑΔΑ στις Κυκλάδες και γενικότερα στα νησιά

·  Εξαίρεση των τουριστικών καταλυμάτων από τις στρατηγικές επενδύσεις

·  Εστίαση των επιδοτήσεων στην αναβάθμιση των υπαρχουσών επιχειρήσεων και στον εμπλουτισμό του τουριστικού προϊόντος με ανάδειξη των περιβαλλοντικών, πολιτιστικών και παραγωγικών πόρων 

 
֎ Διατήρηση της δυνατότητας κατασκευής μόνο μονόροφων κατοικιών εκτός οικισμού (από 80 τμ έως και 150 τ.μ. ανάλογα με τη νησιωτική περιοχή), που θα είναι ενεργειακά & υδατικά αυτόνομες (με ανακύκλωση του χρησιμοποιημένου νερού) 

μέσα από πρότυπα που θα προτείνουν ειδικοί επιστήμονες και με βάση τη διεθνή εμπειρία. Κατάργηση των υπόσκαφων.
 
֎ Δραστικό περιορισμό της δυνατότητας κατασκευής πισίνας στα μαστιζόμενα από ανομβρία και λειψυδρία νησιά λόγω της υπερκατανάλωσης και της κλιματικής κρίσης, με την απαγόρευση τους στις κατοικίες και στα δωμάτια των ξενοδοχείων, παράλληλα με ουσιαστικό έλεγχο των γεωτρήσεων.
 
֎ Περιορισμό και όχι ενθάρρυνση της δημιουργίας νέων τουριστικών κλινών επισημαίνοντας την επιδείνωση του προβλήματος που θα δημιουργήσει η συνεχιζόμενη αύξηση της προσφοράς τουριστικών κλινών κάθε κατηγορίας στη πρόσθετη αύξηση των τουριστικών συγκεντρώσεων την υψηλή τουριστική περίοδο και στη περαιτέρω υπερφόρτιση των ήδη ελλειμματικών υποδομών για μεγάλο αριθμό νησιών, γεγονός που απαιτεί τουλάχιστον αλλαγή προτεραιοτήτων (πρώτα οι υποδομές).
 
֎ Μεταφορά των πόρων του τέλους ανθεκτικότητας στην τοπική αυτοδιοίκηση για υλοποίηση πράσινων υποδομών ενίσχυσης της ανθεκτικότητας των νησιών.
 
֎ Ενίσχυση μέσω προγραμμάτων χρηματοδότησης έργων που θα αφορούν στην επισκευή και αναβάθμιση υφιστάμενων κτηρίων όπως και δράσεων εξοικονόμησης ενέργειας και βελτίωσης της ενεργειακής απόδοσης τους. Σκοπός της δράσης αυτής είναι, πέρα από τη πράσινη μετάβαση, στο να εξασφαλίσει και απασχόληση στο κλάδο των κατασκευών. Παράλληλα προτείνεται η ενίσχυση των ενεργειακών κοινοτήτων για να αποφευχθούν έργα μεγάλης κλίμακας ΑΠΕ.
 
֎ Άμεση χρηματοδότηση μελέτης για την εκτίμηση της Φέρουσας Ικανότητας των νησιών, ώστε να εξεταστεί αν αντέχουν άλλη τουριστική μεγέθυνση και την εκπόνηση της οδικής χάρτας για τη μετάβαση τους σε κατάσταση βιώσιμης ανάπτυξης πριν την ολοκλήρωση των Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων.

ΙΙ- Ζητάμε από τα Δημοτικά Συμβούλια των Κυκλάδων:

Το Δίκτυο για Βιώσιμες Κυκλάδες ζητά από τα Δημοτικά Συμβούλια των Κυκλάδων να τοποθετηθούν στα θέματα αυτά και να στείλουν επιστολή στη Κυβέρνηση ζητώντας την άμεση εφαρμογή τους.

Κατεβάστε το κείμενο μας με 23 αναλυτικές τεχνικές προτάσεις 

Αιτιολόγηση

Σας καλούμε να στηρίξετε τις δράσεις μας για την προστασία της μοναδικής ταυτότητας και κληρονομιάς των Κυκλάδων.

Η άναρχη δόμηση θέτει σε σοβαρό κίνδυνο τη φυσική ομορφιά, το πολιτιστικό τοπίο και τη αειφόρα ανάπτυξη των νησιών. Το αίτημά μας, σε συνεργασία με την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, επιδιώκει την εφαρμογή κανονισμών για την προστασία αυτής της πολύτιμης περιουσίας για τις μελλοντικές γενιές.

Υπογράφοντας το αίτημά μας, κάνετε ένα κρίσιμο βήμα για τη διατήρηση του εμβληματικού τοπίου των Κυκλάδων, καθώς η υποστήριξή σας είναι απαραίτητη για να ακουστεί η φωνή μας και να επιτευχθεί ουσιαστική αλλαγή.
Μαζί μπορούμε να προστατεύσουμε τις Κυκλάδες και να διατηρήσουμε την ομορφιά τους, καθώς και την πολιτιστική και φυσική κληρονομιά τους.

Σας ευχαριστούμε για τη δέσμευσή σας σε αυτό το σημαντικό σκοπό.

Δίκτυο για Βιώσιμες Κυκλάδες / Network for Sustainable Cyclades

Μύκονος κι αν το πονάω εγώ, η ξένη, εσείς πώς το αντέχετε;

                      

                   Σακούλα σκουπίδια πεταμένη στους αγρούς. Πρώτη εικόνα μόλις επέστρεψα.

 

Αν κάτι δε σας συγχωρώ αγαπητοί συντοπίτες είναι που φέρατε στο νησί ανθρώπους που μάς μισούν. 

Η γοητεία, η ομορφιά της Μυκόνου ήταν η ιδιαιτερότητα των ηθών. Δεν είναι λίγες οι Κυκλάδες. Λέτε ήρθαμε μόνο για τα «απέραντα γαλάζια» και τις κλισεδιές τουριστικών γραφείων;

Ήρθαμε για τη ζωή. Για σας κι αυτό που προσφέρατε. Την ανοχή του πειρατή, την ευγένεια.

Ήρθαμε γιατί έτρωγε δίπλα σου στο ταβερνάκι ο Νομπελίστας, περπατούσε ξυπόλυτος ο Rockstar, σε σέρβιρε σερβιτόρα που τον επόμενο χειμώνα ήταν πρώτο όνομα σε σίριαλ (Άγκυρα, θυμίζω). 

Τώρα φέρατε επιχειρηματίες κι εργαζόμενους που έρχονται σαν αρπακτικά να κλέψουν αυτό που έφτιαξαν οι παππούδες σας. Τα βράχια που ήταν η κληρονομιά τα αρχαία του τόπου, η φύση που την ποδοπατά ο κοκοφοίνικας και η εκτός τόπου πρασινάδα με το αυτόματο πότισμα κι η συμπεριφορά. Γιατί δε θα φερθεί ίδια εκείνος που δουλεύει δεκάωρα για να μείνει παραπάνω στο νησί με εκείνον που τον εκμεταλλεύονται δωδεκάωρα, τον κοιμίζουν σε κουκέτες κι ούτε ξέρει πού ήρθε ούτε νοιάζεται.

 

Τα ζω όλο το καλοκαίρι. Όταν φτιάχνεις παράνομους δρόμους δίχως μελέτη (που κατεβάζουν λάσπη και πέτρα στην πρώτη βροχή, όταν αυτούς τους δρόμους τους χρησιμοποιούν οδηγοί transfer για να δροσίζονται στο κλιματιστικό του αυτοκινήτου με μουσικούλα τις άπειρες ώρες αναδουλειάς. Όταν για το φιλοδώρημα προσφέρονται να πετάξουν τα σκουπίδια, και αντί να σταματήσουν σε κάδο εκπαραθυρώνουν, αυτά ζούμε.

Γιατί;  Αν το πονάω εγώ, η ξένη, εσείς πώς το αντέχετε;

_________________________________________________________

Στις εικόνες βλέπετε την αθλιότητα. Τα σκουπίδια, πεταμένα με δύναμη από τον αυθαίρετο δρόμο (η καταπάτηση Καφέ Ζώνης που σταματήσαμε μεν, (διότι ναι, είμαστε απ' αυτούς) αλλά γνωρίζουν οι εργολάβοι ότι κανείς δε σταματά την παρανομία την ώρα που γίνεται οπότε ο «δρόμος» έμεινε, ο γείτων έστησε και κάτι τσιμεντένια μπλοκ μην πέσει κανένας και τον πληρώνει και τώρα η επικίνδυνη αυθαιρεσία έγινε πάρκινγκ πονηρό.

Επίσης βλέπετε τα καλώδια της ΔΕΗ- όπου και όπως να 'ναι, δουλίτσα να γίνεται, με αυθαίρετο εκτός οικοπέδου του ιδιοκτήτη πυργάκι για ρολόι ηλεκτρικού (ουδείς ελέγχει) και .. άλλα πολλά, όρεξη να είχα να τα περιγράφω, μα δεν έχω, πονάει η ψυχή μου.