Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Φρόυντ Λούσιαν. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Φρόυντ Λούσιαν. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016

Όταν ήμουν κακιά ήμουν ακόμα καλύτερη;



«'Οταν είμαι καλή, είμαι πολύ καλή.
Αλλά όταν είμαι κακιά είμαι ακόμα καλύτερη» έλεγε η Mae West που βοήθησε τις καριέρες ουκ ολίγων νεαρών αστέρων, και θα μου ταίριαζε παλιά αν το καλή/κακιά δεν το είχε πει μόνο για τα ήθη μα και για συμπεριφορά προς τους άλλους.

Το συνάντησα πολύ νωρίς, από τα παιδικά μου χρόνια. Ήταν η πόζα άρνησης, συνηθισμένη στάση επιφανειακού γαλλικού πνεύματος που με γοήτευε μια και ερχόταν σε αντίθεση με τη σάχλα και αφέλεια της αμερικάνικης ποζιτίλας της 'Θετικής Σκέψης' και των "προσεύχομαι για σένα".
Στερεότυπο είναι, το έχουμε δει και στο σινεμά. Θαυμάζει η Αμερικανίδα τουρίστρια 'Γουάου, ο Πύργος του Άιφελ!' και σηκώνει ώμους και φρύδια η υπέρκομψη Γαλλίς φυσώντας τον καπνό του τσιγάρου της με ένα περιφρονητικό "ΠΚΦΦΦφφ!". Αν ήσασταν 15 ετών και προικισμένη με ευγλωττία ποια συμπεριφορά θα υιοθετούσατε;
Διότι το είχα. Από πολύ νωρίς. Και εκ φύσεως το είχα, λόγω ευκολίας στο λόγο, και εκπαιδεύτηκα στην οξύτατη παρατήρηση με τη λογοτεχνία, έτσι που στην πρώτη νιότη μου έσταζα δηλητήριο λες και με είχαν βρει όλα τα δεινά της γης. 
Που βεβαίως δε με είχαν βρει, αλλά όχι κι ότι μου χαρίστηκαν στα λόγια. Στα λόγια το περιβάλλον ήταν πολύ σκληρό. Κι έφτιαξα πανοπλία, σκληρή και λαμπερή σαν από το δέρμα σαύρας σε τσάντα πανάκριβη, για να επιβιώσω σε ένα περιβάλλον στο οποίο μετρούσε πιο πολύ να πεις κάτι έξυπνο παρά κάτι αληθές και όποιος πληγωνόταν στη διαδρομή απλώς δεν ήταν άξιος να απολαμβάνει το οξύ αυτό πνεύμα ως 'κομπλεξικός' ή 'μικροαστός' κι όχι αρκετά καλλιτέχνης ή κοσμοπολίτης ώστε να αντέχει.
Μπούρδες βεβαίως, ουδείς αντέχει, γι αυτό σε τέτοιους κύκλους είναι μονίμως τσακωμένοι όλοι με όλους και πιο πολύ από ένα άκυρο «μεταξύ μας» άλλη φράση δεν ακούς.
Αντιπαθέστατη ήμουν κι έχω τα ημερολόγιά μου ως απόδειξη  της στείρας ποζεριάς κι επιδειξιομανίας στην οποία επιδιδόμουν για να εντυπωσιάσω το τετράδιο.
Δεν κράτησε πολύ. Η αληθινή ζωή με πήγε αλλού  κι η Τέχνη η αληθινή μου έμαθε πως για να πας βαθιά, να καταλάβεις την ανθρώπινη ύπαρξη, εφόδιο κι εργαλείο είναι μόνο η Συμπόνια αφού δίχως καλλιέργεια της συναισθηματικής μας φαντασίας καθόλου δε θα εξελιχθούμε και δε θα διαφέρουμε από τη σαύρα εκείνη―επί της τσαντός που λέγαμε―, τη σαύρα εκείνη  του αρπακτικού μέρους του ανθρώπινου εγκεφάλου που επιβιώνει ακόμα μέσα στο κρανίο μας από πριν εξελιχθούμε σε άνθρωπο, πριν να μιλήσουμε, να φανταστούμε και να καταλάβουμε.

Το τι με έβγαλε απ' αυτά, ενδοσκοπήσεις, ωρίμανση κι εξέλιξη μυαλού και χαρακτήρα είναι ταξίδι ολόκληρο και δε θα σας κουράσω. Το ουσιώδες είναι ότι ευγνωμονώ που ήρθε η στιγμή που το κατάλαβα πως ίδιο κόπο παίρνει να ψάξεις να βρεις το ωραίο όποιου συναντάς αντί για το κουσούρι του και πως αυτό είναι που κάνει κι η Μεγάλη Τέχνη.
Όλα τα σώματα είναι ωραία ζωγραφισμένα από το Ραφαήλ ή τον Λούσιαν Φρόυντ, όλα ενδιαφέροντα και σημαντικά στο σημειωματάριο του Λεονάρντο μα όλα άσχημα και προβληματικά στα «γυναικεία» περιοδικά και κάτι σαχλές εκπομπές που κρίνουν τις ηθοποιούς από τα μπούτια τους και τις τραγουδίστριες από το ντύσιμό τους.

Μια ζωή μου δόθηκε, σκέφτηκα, και δε θα τη σπαταλήσω μετρώντας τα μπούτια και το γούστο της γειτόνισσας. Θέλω το ενδιαφέρον, θέλω το άξιο να επιζήσει στους αιώνες, αποφάσισα, και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα ψάχνω μόνο για την ουσιαστική ομορφιά και δε θα χάσω ούτε ένα λεπτό ψάχνοντας άλλων τα κουσούρια.
________________________________________
Εικόνα
"Η Δάφνη Ράβει" by  Mr Kastell, κρέμεται στο δωμάτιό μου στην Αθήνα. Μια από εκείνες τις στιγμές γαλήνιου contemplation του παρελθόντος και του μέλλοντός μας, που με έκαναν αυτό που είμαι τώρα.

Και μια Σημείωση εκπαιδευτική:


Αν δε γνωρίζετε σηστήνω να δείτε ταινίες της Μαίη Γουέστ, πασίγνωστης για τα πνευματώδη υπονοούμενά της, η οποία ξεκίνησε ως σεξοβόμβα και σταρ και κατέληξε μέσω Βέγκας και ραδιοφώνου να μείνει θρυλική ως Queen of Camp.

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Λούσιαν Φρόυντ /από Τα Μικρά Μου Μανιφέστα





Ο Lucian Freud ο αγαπημένος μου. Επειδή άρχισε αργά. Επειδή δε νοιάστηκε για τον κόσμο. Επειδή ζωγράφισε τις κόρες του γυμνές. Επειδή ζωγράφισε τις κόρες του γυμνές και εγκύους. Επειδή επιμένει πως δεν έχει διαβάσει το διάσημο θείο του. Επειδή αγαπάει τα ζώα. Επειδή βλέπει μέσα από την επιφάνεια. Επειδή η επιφάνειά του είναι διαφανής. Επειδή ξέρει να περιμένει. Επειδή δε βιάζεται. Επειδή δε βιάστηκε. Επειδή γερνά με χάρη.


Επειδή με συναρπάζει. Επειδή με παρηγορεί. Επειδή το ταλέντο αργά η γρήγορα θα φανεί. Επειδή η δουλειά αργά ή γρήγορα θα φανεί. Επειδή δεν ξεχνώ την πρώτη στιγμή που τον αντίκρισα. Επειδή ακόμα δεν ήταν διάσημος. Επειδή με καθήλωσε. Επειδή στην αρχή δε μου άρεσε. Επειδή ήμουν νέα και άσχετη. Επειδή κατάλαβε τη σκιά. Επειδή δίχως σκιά δεν έχεις βάθος. Επειδή δίχως βάθος δεν έχεις γνώση. Επειδή γνώση είναι η πείρα. Επειδή η πείρα θέλει χρόνο. Επειδή η ουσία θέλει το χρόνο της. Επειδή πρώτα σπέρνεις. Επειδή μετά θερίζεις. 

Επειδή είναι ο σπουδαιότερος ζωγράφος της εποχής μου. Επειδή πήγε κόντρα στο ρεύμα. Επειδή η αλήθεια θέλει θάρρος. Επειδή η Τέχνη θέλει θάρρος. Επειδή το θάρρος θέλει υπομονή. Επειδή η αλήθεια κρύβεται. Επειδή όποιος ψάχνει βρίσκει. 
__________________________________



Lucian Freud






















                                            ______________________________________________
Παλιότερη ανάρτηση. 
Από σήμερα 22 Ιουλίου 2011, δε θα μπορώ να λέω "ο σπουδιαότερος/ο πιό αγαπημένος μου εν ζωή" ζωγράφος. Το πρώτο (εντός ωρών)  Αφιέρωμα: guardian.co.uk