Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ageism. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ageism. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 22 Μαρτίου 2025

Ο άντρας ο σωστός -- και τα γατάκια

                                


Μια ομιλητική Calico στο Vero, το καφενείο δίπλα στην πιάτσα των ταξί, σήμερα  το μεσημέρι.

Τη χαιρέτησα βέβαια όπως αρμόζει και ρώτησα γι’ αυτήν.

 

Παρδαλή και στα μυαλά (όπως συχνά γίνεται με τα Κάλικο) και όχι δεν είναι κάποιου, είναι ένα από τα τρία γατιά που ‘φροντίζουν οι ταξιτζήδες’, μου είπε ο Θοδωρής όταν ρώτησα και στερεοτυπικά περίμενα να ακούσω ότι οι γάτες είναι της μαμάς του που κατοικεί από πάνω.

 

Για ‘άτεκνες cat ladies’ μίλησε απαξιωτικά ο Τραμπ πριν λίγο καιρό κι έγινε σάλος.  ‘Cat Ladies’ δηλώσαμε όλοι μας και σχολιάστηκε πολύ η αντιφεμινιστική μα και ρατσιστική προς ηλικιωμένες (ιδίως άτεκνες-δηλαδή διπλά και τρίδιπλα άχρηστες κατά την πατριαρχική θεώρηση της γυναίκας).

 

Όμως κάτι δε δένει εδώ με τα γατιά. Οι ταξιτζήδες, λέει τα φροντίζουν. Ταξιτζήδες; Δεν τα ταΐζει η στερεοτυπική τρελόγρια η μοναχική και ημιπάλαβη κουρελιάρα με το αφρόντιστο γκρίζο μαλλί που  τρώει  τη σύνταξη σε γατοτροφές;  Δυό φίλους έχω που εκτός των του σπιτιού που υπερλατρεύουν, βγαίνουν και ταΐζουν τα γατιά της γειτονιάς. Ο ένας στην Αθήνα, ο άλλος στο Ναύπλιο. '"Macho" άνδρες  πολύ αθλητικοί κι οι δυό, ό ένας ερωτύλος εραστής αιώνιος και πότης, ο άλλος αφοσιωμένος στο ποδόσφαιρο και τα αυτοκίνητα.

Βγαίνουν κι οι δυό με την τροφή, ξέρουν τα αδεσποτάκια ένα-ένα και τα νοιάζονται όσο τα οικόσιτα. Και δεν είναι οι μόνοι, το έψαξα. 

 

Πότε έγινε αυτή η κοινωνική μετάλλαξη, δεν αντελήφθην, μα πλέον είναι μια νέα πραγματικότητα που ήρθε για να μείνει και, προσωπικά τη βρίσκω ταιριαστότερη με το αρχέτυπο του τυπικού άνδρα που (εντάξει, όλες το ξέρουμε)  το έχει στο φυσικό του να παθαίνει  μια γκαγκαβουλίαση μπροστά σε ανυπεράσπιστες υπάρξεις που τον έχουν ανάγκη—ιδίως αν, ευλύγιστες και καθαρούλες, του νιαουρίζουνε με νάζι πόσο τον χρειάζονται. Γι’ αυτό πιστεύω ότι, τώρα που τα ήθη αλλάζουν, όλο και πιο πολλοί θα γίνουν οι Cat Gentlemen -άτεκνοι ή όχι- που θα βλέπουμε να νοιάζονται τα αδέσποτα.

 

Όσο για τον Αμερικάνο Πρόεδρο ισχύει αυτό που ισχύει συχνά για την έπαρση των δυό ηλικιακών ομάδων που κατά μετρήσεις* αποτελούν τον πρώτο επιτυχή στόχο των απατεώνων: οι υπερήλικες εύκολα επιδεικνύουν μια σιγουριά πως ξέρουν τον κόσμο. Δούλεψαν, κινήθηκαν, ανέθρεψαν παιδιά, έμαθαν να κινούνται  οπότε χάνουν τη φυσική  ερευνητική καχυποψία που μάς προστατεύει και πορεύονται με ένα ‘θα μου πεις εσύ εμένα’ βέβαιοι πως ο κόσμος πλέον δεν έχει μυστικά.

Που ναι, τον έμαθαν και τον έφτιαξαν τον κόσμο· τον πριν 30 και 40 χρόνια όμως, όχι τον σημερινό. Συνέβαλαν (όχι οι Τραμπ, οι άλλοι) στις αλλαγές που επιτέλους επιτρέπουν να νοιάζεται δημοσίως ένας άνδρας για τα αδέσποτα γατιά ή να έχει γάτα (αντί για το στερεοτυπικό ροντβάιλερ του —σόρυ αγόρια μα το βλέπουμε όλες κι ας μη σας το λέμε: του ανεπαρκούς σε μέγεθος που παίρνει ζώα για επίδειξη κι όχι για συντροφιά και γι’ αυτό καταλήγουν σε εγκατάλειψη ή αλυσίδα, με συνέπεια να πληρώνουν τα άμοιρα τα μεγαλόσωμα σκυλιά τέτοια macho συμπλέγματα).

 

Συνέβαλαν λοιπόν, αυτό είναι το θέμα γιατί το βλέπω, η μετάλλαξη ήρθε για να μείνει. Και τους καμαρώνω.

 

________________________________________________________

* Έρευνα:

Η άλλη ηλικιακή ομάδα στόχος του ‘Νιγηριανού πρίγκηπα’ και κρύπτο ευκαιριών είναι οι κάτω των 25 που, περάσαμε από εκεί και το θυμόμαστε, όλα τα ξέρουν, ούτε σπουδές ούτε σχολεία ούτε έρευνες χρειάζονται, αυτούς τους οδηγεί η άλλη έπαρση, η της νιότης που, απρόσεκτους και ανοιχτούς σε όλα, τους κάνει στόχο για απάτες. 

 

εικόνα: Mάνα και κόρη, οι δικές μου Calico, στο γραφείο μου.


Disclaimer

 όπως τελευταία συνηθίζεται (μπας και γλιτώσει κανείς μας το κάνσελινγκ):

 Η κατηγοριοποίηση γίνεται για να διευκολυνθούμε στην ανάλυση και όχι με στόχο να σας πληγώσει. Αν ανήκετε σε εξαιρέσεις (υπερπροικισμένων με Ροντβάιλερ του καναπέ) είτε σας έθιξα επειδή ταυτίζεστε με την περιγραφή, στόχος μου δεν είναι να σας στενοχωρήσω.

________________________________________________________



Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2024

«Να του βρώ μια οικογένεια σαν αυτή που φτιάξαμε μαζί, είναι το λιγότερο..»


Όταν ο σύντροφος πια χάνει τις δυνάμεις του τι θα απογίνει το σκυλί αυτό το αφοσιωμένο;

Η τραγωδία της αγάπης, μια από τις τραγωδίες της ζωής.


Τα κλουβιά στις φιλοζωικές είναι γεμάτα μεγαλύτερα σκυλιά και γατιά που κάποτε αγάπησαν κι αγαπήθηκαν. Δεν είναι κούκλες, δεν είναι παιχνίδια να διαλέγουμε μόνο μωρά. Είναι πλάσματα με χαρακτήρα, με προσωπικότητα που δεν έχουν παρά εμάς.

 

Αντιγράφω συντετριμμένη και παρακαλώ για κοινοποιήσεις για να βρεθεί οικογένεια γι’ αυτό το πιστό λατρεμένο σκυλί που του έτυχε να αρρωστήσει ο άνθρωπός του.

[Δίνω λινκ]


 

 

Kostas Kosmopoulos

Φίλες και φίλοι, με πολύ πόνο (όσες και όσοι έχουν ζωάκι ξέρουν τί εννοώ) έφθασε η στιγμή που πρέπει να αποχωριστώ τον αγαπημένο μου. Σοβαρά μυοσκελετικά προβλήματα απειλούν να με στείλουν στο... καροτσάκι. Και ο Μπόρης μου, άθελά του, συμβάλει πολύ στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας εξέλιξης.
Να του βρώ μια οικογένεια σαν αυτή που φτιάξαμε μαζί, είναι το λιγότερο που μπορώ να προσφέρω και στους δύο μας.
Θερμά σας παρακαλώ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ(!) την ανάρτησή μου για έναν σύντροφο με καταπληκτική ενσυναίσθηση, έτοιμο κάθε στιγμή να φύγει μαζί σας για "νέες περιπέτειες", σοβαρό, εκπαιδευμένο, φύλακα, που θα επιστρέψει με λατρεία την αγάπη σας και θα αγαπήσει τα αγαπημένα σας πρόσωπα!...
(Στην ιδέα ότι θα βρεθώ σε αδιέξοδο το μυαλό μου αρνείται να σκεφτεί πιο πέρα.)
Μια πορεία γνωριμίας και χτίσιμο εμπιστοσύνης (με αμοιβαία χρήση "μικροσκοπίου" φυσικά) θα απαιτηθεί, στην οποία θα είμαι αδιαλείπτως παρών ώσπου να "μη με χρειάζεται" πλέον...
Τα υπόλοιπα, "ζωντανά" με όποιον/α ξέρει πραγματικά από σκυλιά και τον... ποθήσει.



 

https://www.facebook.com/kostas.kosmopoulos.5/posts/10232694928736271

video https://www.facebook.com/1252811155/videos/pcb.10232694928736271/343759908517266






«Ειναι ενα εξαιρετικο σκυλι ενος ηλικιωμενου φιλου ο οποιος δεν τα βγαζει περα μαζι του πλεον λογω προβληματων υγειας. Ειναι 5 χρονων και στειρωμενος, ομορφος, συνεργασιμος, φιλικος. Οποιος ενδιαφερεται ας επικοινωνησει μεσω μεσσετζερ με τον Kostas Kosmopoulos»



https://www.facebook.com/kostas.kosmopoulos.5/posts/10232694928736271

_________________________________

 

Τετάρτη 16 Αυγούστου 2023

Πόσα ακόμα πρωινά;


«Πόσα ακόμα πρωινά

θα είμαι εδώ για να καλωσορίσω;» 

 

παραφράζω τον  Tu Fu , Κινέζο ποιητή του 8ου αιώνα μ.Χ./ που κάποια από  τα Περιπλανόμενα Ρεύματά του έχω μεταφράσει.

Ο πρώτος-πρώτος ήλιος ζωγραφίζει παράθυρα στους τοίχους, μικρά του δώρα τα αιώνια μυστικά μετά από νύχτες άυπνες.

 

Δεν ξέρω, δε μετριέται αν κι άλλοι τα υπολογίζουν όλα αυτά. Αν εσείς που διαβάζετε τώρα, τούτη τη στιγμή, αν παίρνετε τέτοιες χαρές μέσα στο ίδιο σας το σπίτι το χιλιοειδωμένο.

 

Έχω μια θλίψη, δεν το αντέχω που η ζωή περνά, δε θέλω να ‘ρθει η δική μου στάση να κατέβω.

 

― Τέλειες γριές θα γίνουμε, κι εσύ κι εγώ, είπα στην παλιά μου φίλη τη ΧΧΧ  (που είναι και πολύ νεώτερή μου)*.

Καιρό είχα να τη δω  και είχαμε πολλά να πούμε. Ήταν να πάμε πιο νωρίς, στη θάλασσα να φάμε και να κολυμπήσουμε με ψάρια και κρασάκι, αλλά ―τα θαλάσσωσα (no pun intended), άργησα να της πω ότι όντως είχα χρόνο, οπότε προκειμένου να μην το αναβάλουμε  σπάσαμε την απόσταση με ραντεβού στο  Starbucks το οποίο, αποφύγαμε όταν ανακαλύψαμε το νέο Café  που βλάστησε δίπλα κολλητά – εκεί που χρόνια πριν ήταν  ο Ελευθερουδάκης. Επί Πολυκάρπου, αν θυμάστε, τότε που για ώρες κουβεντιάζαμε για βιβλία και έρωτες. Τώρα λέγεται ‘Paul’ κι εκεί που φύτρωνε  φλισκούνι κι άγρια μέντα  βρήκα μια κις και μια φλαν για το σπίτι. 

 

―Τέλειες γριές θα γίνουμε;

Το «θα» μ’ αρέσει, μου είπε κάποιος που ακόμα δεν έχει καταλάβει ότι τα νιάτα δεν είναι επίτευγμα, το να ζήσεις πολύ και καλά είναι.


Χρόνια Πολλά και πάλι ΧΧΧ!








*Η ΧΧΧ ενοχλήθηκε από το κείμενο και ζήτησε να αφαιρέσω «τη φάτσα της από κάτι που δεν την αφορά». Ζήτησα συγγνώμη και αφαίρεσα όνομα και εικόνα  από τα κοινωνικά δίκτυα.

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2022

WHRIN dialogue on women and non-binary people, drugs and aging, 29/9/2022 (video)




Very proud to be one of the speakers.

Joelle Puccio, Academy of Perinatal Harm Reduction, WHRIN SAB

Louise Vincent Urban Survivors Union

Daphne Chronopoulou EuroNPUD

Nancy Poole Centre of Excellence for Women’s Health

Patricia Zuniga Wound Clinic, casa den Centro, UCSD Owen Clinic, WHRIN  SAB


Eίμαι πολύ υπερήφανη που προσκλήθηκα να συμμετέχω στον ηλεκτρονικό Διάλογο με θέμα τις Γυναίκες, τη χρήση και την ηλικία.

Μαζί μου πολύ αξιόλογες φεμινίστριες με πείρα στο χώρο μας αλλά εγώ, πάντα, εκτός της φεμινιστικής κι ακτιβιστικής μου ιδιότητας μιλάω και από την πλευρά της γυναίκας με εμπειρία χρήσης.

Εμάς, το στίγμα κι η ηλικία μάς χτυπούν διπλά κι αλύπητα γι αυτό και χαίρομαι που η οργάνωση WHRIN με προσκάλεσε.

Όπως θα χαρώ πολύ αν παρακολουθήσετε (δυστυχώς το γεγονός έχει παγκόσμιας εμβέλειας και είναι στα αγγλικά με ζωντανή διερμηνεία μόνο στα ισπανικά).


___________________________________________

Eίναι χαρά μου που, μαζί με σημαντικές φεμινίστριες,  με κάλεσαν να δώσω ομιλία με θέμα τη ντρόγκα και την ηλικία- θέμα σημαντικότατο που άπτεται του στίγματος και των προκαταλήψεων που θέλουν τη γυναίκα μόνο ως θύμα- αγνή παιδούλα που ο κακός ο λύκος παρασύρει- μα σε καμιά περίπτωση δεν τη δέχονται όταν, μεγαλύτερη, υπονοείται ότι απολαμβάνει τις ουσίες που καταναλώνει.

Η Ναρκοαπαγόρευση έχει στηθεί πάνω στην καλλιέργεια φόβου του φιλήσυχου πολίτη για «τον Άλλο»- ήδη από την αρχή με εικόνες Μαύρου σκλάβου που έπαιρνε κόκα για να βγάλει νηστικός σκληρή δουλειά μα, αφού η κοκαΐνη ερεθίζει σεξουαλικά, εύκολα έγινε  επικίνδυνος, ο Άλλος που θα σου βιάσει την αγνή λευκή σου μάνα ή κόρη. Ύστερα, όταν προστέθηκε η Κάνναβη στα απαγορευμένα, ο Άλλος έγινε τεμπέλης Μεξικάνος, λιώμα χασικλωμένος κάτω απ’ το σομπρέρο του, που ξαπλάρει στα πεζοδρόμιά μας και υποβαθμίζεται η γειτονιά. Κι έτσι προχώρησε το αφήγημα ως σήμερα που ο ‘Χρήστης ναρκωτικών’ παραμένει «Ο Άλλος» κι επικίνδυνος: πάντα άνδρας, νέος κι άνεργος. 

Και δυστυχώς δεν είναι μόνο οι εφημερίδες αλλά κι οι νόμοι κι η περίθαλψη που χτίζονται πάνω σ’ αυτό το άκυρο στερεότυπο. Γυναίκες; Σπάνιες και, κατά την εικονογράφηση εφημερίδων, πάντα ημίγυμνες κι ασπρόμαυρες  σε πάτωμα ή βρώμικο κρεβάτι- και νέες βέβαια, θύματα.

Οι μεγάλες γυναίκες είναι αόρατες.. Είμαστε αόρατες. Διότι η ηλικία είναι ασυγχώρητη αμαρτία. Οι ηρωίδες μας, από την Ιουλιέττα ως τη Μήδεια είναι όλες κάτω των 50.

Μετά… μετά η κοινωνία δε μας έχει ανάγκη. 

Μάνες, σύζυγοι, κόρες- προσδιοριζόμαστε δια των ανδρών και «καλή γυναίκα»- «καλή» μάνα, σύζυγος ή κόρη είναι εκείνη που είναι πρόθυμη να θυσιαστεί, εκείνη δηλαδή που δεν υπολογίζει την απόλαυσή της. Η γυναίκα που κάνει χρήση, αυτόματα κι εξ ορισμού λοιπόν είναι κακή» γυναίκα. Γι’ αυτό κι η κοινωνία μας που, θεωρώντας τη μητρότητα ιερή, επιτρέπει σε φόνισσες, κλέφτρες και απατεώνισσες να έχουν μαζί τους το παιδί τους στη φυλακή αλλά από τη γυναίκα που δε βλάπτει παρά μόνο το δικό της σώμα αρπάζουν τα παιδιά― κι όχι απ’ τη φυλακή μονάχα αλλά κι απ’ έξω, από την κοινωνία, ακόμα κι αν η γυναίκα δεν έχει εγκληματήσει. Παράδοξο; Ναι, απ’ τα πολλά. 

Γι’ αυτά και άλλα μιλάω στο video, το στερεότυπο που κλείνει κάθε πόρτα θεραπείας κι επιβίωσης στις μεγαλύτερες γυναίκες. 

_____________________



Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2022

Νοτιάδων καταχνιά― Age is a Sin (με ή δίχως ντρόγκα) μα σας προσκαλώ


Δάφνη Χρονοπούλου

 

 

Οι φωτεινές καταχνιές του Φθινοπώρου.

Πίσω από τα αχνά χαμηλά σύννεφα ρόδινες αποχρώσεις από νωρίς, κι είναι όλη η νύχτα μια παρατεταμένη η αυγή. Βουίζουν τα κύματα, βράζουν υπόκωφα δίχως να σκάνε στην ακτή.

Είναι παράξενη η ησυχία φέτος, σα να μάς φέρνει μυστικά. Έτσι ήταν πριν 20 χρόνια, όταν πρωτοαπόκτησα το σπίτι μου. Τόση ησυχία που ξεχώριζε ένα βέλασμα, ένας μονήρης ερωτύλος γάτος ή ένα παπάκι που αγκομαχούσε σε μια μακρινή ανηφόρα.

Μα λίγο-λίγο άλλαζε το νησί· δεν έμεινε Έλληνας (ή κι Ιταλός;) ίσως που να μη φόρτωσε αμάξι ή δίκυκλο και να μην ήρθε «για να δει κι αυτός τη Μύκονο». Ως πρόπερσι. Που μάς ήρθε και ο Covid με την καραντίνα. Κι ύστερα η Κρίση που τ’ ακρίβυνε όλα τόσο που έρχονται μόνο όσοι τους καλύπτει εταιρία, ομάδα αθλητική ή πετρελαιοπηγές… Ρώσσοι και Άραβες οι μόνοι που άντεχαν οικονομικά κι αισθητικά. Ήταν. Μα φέτος είχαμε και πόλεμο στην Ουκρανία, άρα πάνε οι Ρώσοι, μάς τελείωσαν. Πάνε κι οι Τούρκοι ηθοποιοί, τους έφαγε η καταβαράθρωση της λίρας τους. 

Δεν έχει πια τα μηχανάκια,τα αμέτρητα στους δρόμους,  δεν έχει ταξιδιώτες στο αυτοκινητάκι τους. Έχουμε ‘transfer’, λεωφορειάκια και σωφέρ με σκαρπινάκι που κουβαλάνε το έμψυχο φορτίο από το ένα πορτιεροφύλακτο μαγαζί στον άλλο. Ένα Φορτίο βουβό κι αδιάφορο πίσω από μαύρα τζάμια, φορτίο δίχως ενδιαφέροντα,που αδιαφορεί να δει, να καταλάβει, να μυρίσει, να γευτεί ζωή άλλη από εκείνη που παρήγγειλε. Δεν έχουν πλέον σημασία οι τοποθεσίες, θέση ή θέα πλέον δε μετρά στα ενοικιαζόμενα όσο η νεοδμητότης. Καινούργιο να ‘ναι κι όπου να ‘ναι, κι όσο να ‘ναι.

Όχι βεβαίως ότι ο σνομπισμός που πάντα ακολουθεί το νέο χρήμα δεν επηρέασε κι εδώ. Να, η γειτονιά μου ας πούμε- «3 λεπτά από το Namos, με τα πόδια» (λες και θα περπατούσαν), εδώ και 3 χρόνια υπερπουλιέται και τρυπιέται η γη ως τα βάθη για να χτιστούν πανάκριβα εξοχικά- τα ωραία όχι για νοίκιασμα, τ’ άλλα στο τσάκα-τσάκα για να νοικιαστούν για απόσβεση.

Των περιπετειών μου μια γεύση έχετε πάρει από το blog μου, μα, πέραν των βράχων και της διάνοιξης δρόμων άχρηστων, το μεγάλο βάσανο για μένα τα τελευταία χρόνια ήταν ο θόρυβος. Διότι τοπικό μας σπόρ, λόξα και τρέλα που μάς κατατρώει, είναι το χτίσιμο. Η πανδημία δεν έγινε αιτία περισυλλογής, κανένας Άμλετ δεν αναρωτιέται πια στη Μύκονο, κανένα τι είμαι-πού πηγαίνω, ίχνος περισυλλογής. 

Δίχως τουρίστες σημαίνει δίχως τους περιορισμούς του Τουρισμού. Ήταν παράδοση (τότε που το νησί το είχαν ντόπιοι) οι οικοδομές να σταματούν τον Αύγουστο διότι δεν έρχεται ο άλλος διακοπές για να φάει τη σκόνη και να ξεκουφαίνεται. Ήταν. Η πανδημία, όπως συμβαίνει  με τις συμφορές, άνοιξε ευκαιρίες. Και, αφού δεν άνοιξαν τουριστικά, πολλοί ήταν που αποφάσισαν να ανοίξουν τρύπες και να θεμελιώσουν, καλουπώσουν και να ρίξουν τα μπετά που θα καλύψουν ύστερα με φλούδα πέτρας για να φυτρώσουν κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα ενοικιαζόμενα.

Ένα καλό που έχουν οι Άραβες τουρίστες, ομολογώ, είναι η ησυχία. Απόλυτη. Ακόμα κι ο Ρέμος, η αγάπη τους, μονάχα μια φορά το χρόνο τραγουδάει και όχι ως το πρωί. Όμως  ώσπου να 'ρθουν, ώσπου να χτιστούνε οι σουίτες κι οι ατομικές πισίνες, με διέλυαν στο θόρυβο. 

Ως φέτος.

Που, δείτε απόψε, με την καταχνιά και το βαρύ Νοτιά ακούω μόνο το κύμα που δε σκάει, το υπόκωφο και αν δεν ήμουν με το παρεό θα έλεγα πως έχουμε Χριστούγεννα κι όλοι μου οι γείτονες έχουν φύγει για την Ταϋλάνδη.

Νύχτα αναμνήσεων απόψε, νύχτα σπάνια.

 

 Καστελλάκια


Από νωρίς, από το μεσημέρι, μελετάω. Αύριο (απόψε στις 29/9, δηλαδή) είναι χαρά μου που, μαζί με σημαντικές φεμινίστριες,  με κάλεσαν να δώσω ομιλία με θέμα τη ντρόγκα και την ηλικία- θέμα σημαντικότατο που άπτεται του στίγματος και των προκαταλήψεων που θέλουν τη γυναίκα μόνο ως θύμα- αγνή παιδούλα που ο κακός ο λύκος παρασύρει- μα σε καμιά περίπτωση δεν τη δέχονται όταν, μεγαλύτερη, υπονοείται ότι απολαμβάνει τις ουσίες που παίρνει.

Η Ναρκοαπαγόρευση έχει στηθεί πάνω στην καλλιέργεια φόβου του φιλήσυχου πολίτη για «τον Άλλο»- ήδη από την αρχήμε εικόνες Μαύρου σκλάβου που έπαιρνε κόκα για να βγάλει νηστικός σκληρή δουλειά μα, αφού η κοκαΐνη ερεθίζει σεξουαλικά, εύκολα έγινε  επικίνδυνος, ο Άλλος που θα σου βιάσει την αγνή λευκή σου μάνα ή κόρη. Ύστερα, όταν προστέθηκε η Κάνναβη στα απαγορευμένα, ο Άλλος έγινε τεμπέλης Μεξικάνος, λιώμα χασικλωμένος κάτω απ’ το σομπρέρο του, που ξαπλάρει στα πεζοδρόμιά μας και υποβαθμίζεται η γειτονιά. Κι έτσι προχώρησε το αφήγημα ως σήμερα που ο ‘Χρήστης ναρκωτικών’ παραμένει « Ο Άλλος» κι επικίνδυνος: πάντα άνδρας, νέος κι άνεργος. 

Και δυστυχώς δεν είναι μόνο οι εφημερίδες αλλά κι οι νόμοι κι η περίθαλψη που χτίζονται πάνω σ’ αυτό το άκυρο στερεότυπο. Γυναίκες; Σπάνιες και, κατά την εικονογράφηση εφημερίδων, πάντα ημίγυμνες κι ασπρόμαυρες  σε πάτωμα ή βρώμικο κρεβάτι- και νέες βέβαια, θύματα.

Οι μεγάλες γυναίκες είναι αόρατες.. Είμαστε αόρατες. Διότι η ηλικία είναι ασυγχώρητη αμαρτία. Οι ηρωίδες μας, από την Ιουλιέττα ως τη Μήδεια είναι όλες κάτω των 50.

Μετά… μετά η κοινωνία δε μας έχει ανάγκη. 

Μάνες, σύζυγοι, κόρες- προσδιοριζόμαστε δια των ανδρών και «καλή γυναίκα»- «καλή» μάνα, σύζυγος ή κόρη είναι εκείνη που είναι πρόθυμη να θυσιαστεί, εκείνη δηλαδή που δεν υπολογίζει την απόλαυσή της. Η γυναίκα που κάνει χρήση, αυτόματα κι ε ορισμού λοιπόν είναι κακή» γυναίκα. Γι’ αυτό κι η κοινωνία μας που, θεωρώντας τη μητρότητα ιερή, επιτρέπει σε φόνισσες, κλέφτρες και απατεώνισσες να έχουν μαζί τους το παιδί τους στη φυλακή αλλά από τη γυναίκα που δε βλάπτει παρά μόνο το δικό της σώμα αρπάζουν τα παιδιά― κι όχι απ’ τη φυλακή μονάχα αλλά κι απ’ έω, από την κοινωνία, ακόμα κι αν η γυναίκα δεν έχει εγκληματήσει. Παράδοξο; Ναι, απ’ τα πολλά. 

Γι’ αυτά και άλλα θα πω απόψε για το στερεότυπο που κλείνει κάθε πόρτα θεραπείας κι επιβίωσης στις μεγαλύτερες γυναίκες. 

Ευπρόσδεκτες/οι είστε να παρακολουθήσετε, δωρεάν και, ακόμα κι αν δεν έχετε χρόνο, με την εγγραφή αποκτάτε το δικαίωμα να λάβετε μαγνητοσκοπημένο το webinar.

Για το οποίο – όπως καταλάβατε από τα ανωτέρω- ετοιμάζομαι πυρετωδώς απόψε κι ώσπου να τα έχω σε σειρά στο νου μου, και να έχω έτοιμη την ομιλία μου, δεν πρόκειται να κοιμηθώ απόψε γι’ αυτό και κατά τη συνήθειά μου (όπως θα θυμάστε από όταν μοιραζόμουν εικόνα του δωματίου μου πριν την εκπομπή μου) είναι απλωμένες στο πάτωμα και στο κρεβάτι γύρω μου, φύλλο-φύλλο οι σημειώσεις που, εννοείται, τις μαθαίνω απ’ έξω αφού ποτέ και σε καμμιά ομιλία μου  δεν  καταδέχθηκα να διαβάζω..

 

Μα η ώρα πέρασε. Διαλειμματάκι έκανα να ξεφύγω λίγο για να τα ξαναδώ με φρέσκα μάτια και για να χαρούμε μαζί (όσοι ξύπνιοι τέτοια ώρα) τη σπάνια καταχνιά.

Όμως η ώρα πέρασε, ακούω τα κοκόρια να ηχούν σα σάλπιγγες ενώ το φεμινιστικό καθήκον με καλεί.

 Καλή σας νύχτα

Και Καλή μας μέρα.

 _________________________________________________________

[Πληροφορίες ακολουθούν].

Dialogue on Women and Non-Binary People, Drugs and Aging

https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2022/09/dialogue-on-women-and-non-binary-people.html

on September 29, 12pm PST/ 7pm GMT/ 8pm Britain/9pm cet/ 10μμ Ελλάδα


For registering, please click at the word 'here' in the picture 

that opens when you click:

 https://drive.google.com/file/d/12ZxsludksuPdFDKtDehPhAMj-GoYQDh7/view?usp=sharing


 



Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2022

Dialogue on Women and Non-Binary People, Drugs and Aging

 



[english follows]


Eίμαι πολύ υπερήφανη που έχω προσκληθεί να συμμετέχω στον ηλεκτρονικό Διάλογο με θέμα τις Γυναίκες, τη χρήση και την ηλικία.

Μαζί μου πολύ αξιόλογες φεμινίστριες με πείρα στο χώρο μας αλλά εγώ, πάντα, εκτός της φεμινιστικής κι ακτιβιστικής μου ιδιότητας μιλάω και από την πλευρά της γυναίκας με εμπειρία χρήσης.

Εμάς, το στίγμα κι η ηλικία μάς χτυπούν διπλά κι αλύπητα γι αυτό και χαίρομαι που η οργάνωση WHRIN με προσκάλεσε.

Όπως θα χαρώ πολύ αν παρακολουθήσετε (δυστυχώς το γεγονός έχει παγκόσμιας εμβέλειας και είναι στα αγγλικά με ζωντανή διερμηνεία μόνο στα ισπανικά).

29 Σεπτεμβρίου, στις 10:00 το βράδυ ώρα Ελλάδας.

Εγγραφή (δωρεάν)  https://drive.google.com/file/d/12ZxsludksuPdFDKtDehPhAMj-GoYQDh7/view?usp=sharing



______________________________________________________

Very proud to be one of the speakers.


Webinar: Dialogue on Women and Non-Binary People, Drugs and Aging

on September 29, 12pm PST/ 7pm GMT/ 8pm Britain/9pm cet/ 10μμ Ελλάδα


For registering, please click at the word 'here' in the picture that opens when you click:

 https://drive.google.com/file/d/12ZxsludksuPdFDKtDehPhAMj-GoYQDh7/view?usp=sharing




Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2021

Του θανάτου μου. Πάλι.

 


Είναι φυσιολογικό ότι δεν περνά μέρα δίχως να υπολογίσω πόσο θα ζήσω ακόμα; 

Όχι μελό και κλάματα που δεν τα συνηθίζω, μόνο σα με πρόφαση κάποιο τάχα πρακτικό υπολογισμό. Τι αυτοκίνητο, τι συμφωνητικό, τι θα απογίνει το γατάκι κι αν είναι σωστό που κράτησα νέο ζώο, τι επισκευή στο σπίτι κι αν αξίζει κάτι που λένε θα κρατήσει χρόνια…

Τάχα απολύτως λογικά, τάχα ζυγίζοντας δεδομένα για να πάρω σωστές αποφάσεις μα το σκέπτομαι και το αναφέρω καθημερινά, παρότι χαίρω άκρας υγείας― από όσο ξέρω δηλαδή διότι…. αν το σκεφτούμε λογικά ζήτημα χρόνου είναι να αρρωστήσω [και ούτω καθεξής το πιάσατε το ύφος].

 

Είναι άραγε ένας διάλογος με τον εαυτό μου, ένα καμπανάκι που χτυπώ απαλά στον εαυτό που αρνείται να γεράσει και να δεχθεί πως περνούν τα χρόνια; Είναι που ζούμε σε μια νεοκεντρική κοινωνία που υπολογίζει μόνο αυτό που ονομάζει ΄δυναμικό κοινό΄και αρνείται να μετρήσει εμάς τους (ιδίως τις) άλλους κι άλλες; 

Είναι που παίζω με την ιδέα πως δε με νοιάζει πια, κάντε ό,τι θέλετε έτσι που τα κάνατε, εγώ θα λείπω;

Το κάνω για να σας αντέξω ή για να με αντέξω;

 

Κι αναρωτιέμαι, το παθαίνετε κι εσείς;

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2021

Πόσα δίνετε για να σας χουφτώσει άγνωστο άτομο στο ημίφως;



Θα πληρώνατε να σας χουφτώσει άγνωστο άτομο στο ημίφως; Μόλις αρνήθηκα την πρόταση να το υποστώ με φίλη μου.

 

 

Υπάρχουν πράγματα που συμφωνούμε ότι είναι αηδιαστικά – όπως ο βιασμός, ο ρατσισμός, τα μικρόβια, η απλυσιά κι η ιδρωτίλα μα είναι κι άλλα, συνήθειες ή μόδες, όπως το πράσινο τσάι ή το αμφίβολης προέλευσης  σούσι που για κάποιο λόγο (συχνά καλό  marketing) μια ολέθρια παρεξήγηση τα έχει κατατάξει στα επιθυμητά κι ευχάριστα αντί στα προς αποφυγήν της ζωής.


Ως ιδιότροπη έχω πολλά. Κορυφαίο το τετράγωνο μακρύ νύχι  ή  οι  αγκαλιές συμπόνιας (hugging), το να μου απαντούν «Μά’στα» όταν θέλουν να αλλάξουν κουβέντα, το να μη λένε το όνομά τους όταν μου τηλεφωνούν, το να μου απευθύνονται στον ενικό εταιρίες όπως διάφορα ηλεκτρονικά μαγαζιά, το να λένε «παππούδες» και «μια γιαγιά» τους ηλικιωμένους όταν δεν είναι συγγενείς τους και άλλα αμέτρητα. Όμως το πιο εξωφρενικό κι ακατανόητο για μένα είναι το μασάζ.

Δε λέω για τη βίζιτα που βαφτίζεται 'μασάζ'― αυτό το καταλαβαίνω. Ούτε για ιαματικό από φυσιοθεραπευτές (αναγκαίο μολονότι επίπονο), ούτε για ερωτικό χάδι από σύντροφό μας. 

Λέω για ραντεβού με άγνωστο άτομο που μας ξαπλώνει σε στενό σκληρό κρεβάτι πάνω σε κάποιο είδος πλαστικού, χαμηλώνει τα φώτα και, υπό κάποια γελοία μουσική υπόκρουση τάχα κυμμάτων, δελφινιών ή φαλαινών, μάς πλακώνει στο χούφτωμα ενώ εμείς κλείνουμε τα μάτια και υποκρινόμαστε ότι απολαμβάνουμε. Και τόση είναι η δύναμη του πλασαρίσματος αυτής της επίπονης εμπειρίας που αντί να μας πληρώνουν, πληρώνουμε κι από πάνω.


Μα επειδή βεβαίως, με εξαίρεση τα μικρόβια και τη μη συναινετική βία, όλα είναι υποκειμενικά, σας καλώ να προσθέσετε τα δικά σας απεχθή εκ των υπερτιμημένων της εποχής μας.

__________________________________________

Εικόνα

Στα νύχια μου ματάκια για να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν αναφέρομαι σε μανικιούρ, πεντικιούρ, μαλλί κ.λ. αλλά στο χούφτωμα επί πληρωμή.

[Νύχια πάντα από Nadia's House Of Beauty]



ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ