Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ageism. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ageism. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2024

«Να του βρώ μια οικογένεια σαν αυτή που φτιάξαμε μαζί, είναι το λιγότερο..»


Όταν ο σύντροφος πια χάνει τις δυνάμεις του τι θα απογίνει το σκυλί αυτό το αφοσιωμένο;

Η τραγωδία της αγάπης, μια από τις τραγωδίες της ζωής.


Τα κλουβιά στις φιλοζωικές είναι γεμάτα μεγαλύτερα σκυλιά και γατιά που κάποτε αγάπησαν κι αγαπήθηκαν. Δεν είναι κούκλες, δεν είναι παιχνίδια να διαλέγουμε μόνο μωρά. Είναι πλάσματα με χαρακτήρα, με προσωπικότητα που δεν έχουν παρά εμάς.

 

Αντιγράφω συντετριμμένη και παρακαλώ για κοινοποιήσεις για να βρεθεί οικογένεια γι’ αυτό το πιστό λατρεμένο σκυλί που του έτυχε να αρρωστήσει ο άνθρωπός του.

[Δίνω λινκ]


 

 

Kostas Kosmopoulos

Φίλες και φίλοι, με πολύ πόνο (όσες και όσοι έχουν ζωάκι ξέρουν τί εννοώ) έφθασε η στιγμή που πρέπει να αποχωριστώ τον αγαπημένο μου. Σοβαρά μυοσκελετικά προβλήματα απειλούν να με στείλουν στο... καροτσάκι. Και ο Μπόρης μου, άθελά του, συμβάλει πολύ στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας εξέλιξης.
Να του βρώ μια οικογένεια σαν αυτή που φτιάξαμε μαζί, είναι το λιγότερο που μπορώ να προσφέρω και στους δύο μας.
Θερμά σας παρακαλώ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ(!) την ανάρτησή μου για έναν σύντροφο με καταπληκτική ενσυναίσθηση, έτοιμο κάθε στιγμή να φύγει μαζί σας για "νέες περιπέτειες", σοβαρό, εκπαιδευμένο, φύλακα, που θα επιστρέψει με λατρεία την αγάπη σας και θα αγαπήσει τα αγαπημένα σας πρόσωπα!...
(Στην ιδέα ότι θα βρεθώ σε αδιέξοδο το μυαλό μου αρνείται να σκεφτεί πιο πέρα.)
Μια πορεία γνωριμίας και χτίσιμο εμπιστοσύνης (με αμοιβαία χρήση "μικροσκοπίου" φυσικά) θα απαιτηθεί, στην οποία θα είμαι αδιαλείπτως παρών ώσπου να "μη με χρειάζεται" πλέον...
Τα υπόλοιπα, "ζωντανά" με όποιον/α ξέρει πραγματικά από σκυλιά και τον... ποθήσει.



 

https://www.facebook.com/kostas.kosmopoulos.5/posts/10232694928736271

video https://www.facebook.com/1252811155/videos/pcb.10232694928736271/343759908517266






«Ειναι ενα εξαιρετικο σκυλι ενος ηλικιωμενου φιλου ο οποιος δεν τα βγαζει περα μαζι του πλεον λογω προβληματων υγειας. Ειναι 5 χρονων και στειρωμενος, ομορφος, συνεργασιμος, φιλικος. Οποιος ενδιαφερεται ας επικοινωνησει μεσω μεσσετζερ με τον Kostas Kosmopoulos»



https://www.facebook.com/kostas.kosmopoulos.5/posts/10232694928736271

_________________________________

 

Τετάρτη 16 Αυγούστου 2023

Πόσα ακόμα πρωινά;


«Πόσα ακόμα πρωινά

θα είμαι εδώ για να καλωσορίσω;» 

 

παραφράζω τον  Tu Fu , Κινέζο ποιητή του 8ου αιώνα μ.Χ./ που κάποια από  τα Περιπλανόμενα Ρεύματά του έχω μεταφράσει.

Ο πρώτος-πρώτος ήλιος ζωγραφίζει παράθυρα στους τοίχους, μικρά του δώρα τα αιώνια μυστικά μετά από νύχτες άυπνες.

 

Δεν ξέρω, δε μετριέται αν κι άλλοι τα υπολογίζουν όλα αυτά. Αν εσείς που διαβάζετε τώρα, τούτη τη στιγμή, αν παίρνετε τέτοιες χαρές μέσα στο ίδιο σας το σπίτι το χιλιοειδωμένο.

 

Έχω μια θλίψη, δεν το αντέχω που η ζωή περνά, δε θέλω να ‘ρθει η δική μου στάση να κατέβω.

 

― Τέλειες γριές θα γίνουμε, κι εσύ κι εγώ, είπα στην παλιά μου φίλη τη ΧΧΧ  (που είναι και πολύ νεώτερή μου)*.

Καιρό είχα να τη δω  και είχαμε πολλά να πούμε. Ήταν να πάμε πιο νωρίς, στη θάλασσα να φάμε και να κολυμπήσουμε με ψάρια και κρασάκι, αλλά ―τα θαλάσσωσα (no pun intended), άργησα να της πω ότι όντως είχα χρόνο, οπότε προκειμένου να μην το αναβάλουμε  σπάσαμε την απόσταση με ραντεβού στο  Starbucks το οποίο, αποφύγαμε όταν ανακαλύψαμε το νέο Café  που βλάστησε δίπλα κολλητά – εκεί που χρόνια πριν ήταν  ο Ελευθερουδάκης. Επί Πολυκάρπου, αν θυμάστε, τότε που για ώρες κουβεντιάζαμε για βιβλία και έρωτες. Τώρα λέγεται ‘Paul’ κι εκεί που φύτρωνε  φλισκούνι κι άγρια μέντα  βρήκα μια κις και μια φλαν για το σπίτι. 

 

―Τέλειες γριές θα γίνουμε;

Το «θα» μ’ αρέσει, μου είπε κάποιος που ακόμα δεν έχει καταλάβει ότι τα νιάτα δεν είναι επίτευγμα, το να ζήσεις πολύ και καλά είναι.


Χρόνια Πολλά και πάλι ΧΧΧ!








*Η ΧΧΧ ενοχλήθηκε από το κείμενο και ζήτησε να αφαιρέσω «τη φάτσα της από κάτι που δεν την αφορά». Ζήτησα συγγνώμη και αφαίρεσα όνομα και εικόνα  από τα κοινωνικά δίκτυα.

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2022

WHRIN dialogue on women and non-binary people, drugs and aging, 29/9/2022 (video)




Very proud to be one of the speakers.

Joelle Puccio, Academy of Perinatal Harm Reduction, WHRIN SAB

Louise Vincent Urban Survivors Union

Daphne Chronopoulou EuroNPUD

Nancy Poole Centre of Excellence for Women’s Health

Patricia Zuniga Wound Clinic, casa den Centro, UCSD Owen Clinic, WHRIN  SAB


Eίμαι πολύ υπερήφανη που προσκλήθηκα να συμμετέχω στον ηλεκτρονικό Διάλογο με θέμα τις Γυναίκες, τη χρήση και την ηλικία.

Μαζί μου πολύ αξιόλογες φεμινίστριες με πείρα στο χώρο μας αλλά εγώ, πάντα, εκτός της φεμινιστικής κι ακτιβιστικής μου ιδιότητας μιλάω και από την πλευρά της γυναίκας με εμπειρία χρήσης.

Εμάς, το στίγμα κι η ηλικία μάς χτυπούν διπλά κι αλύπητα γι αυτό και χαίρομαι που η οργάνωση WHRIN με προσκάλεσε.

Όπως θα χαρώ πολύ αν παρακολουθήσετε (δυστυχώς το γεγονός έχει παγκόσμιας εμβέλειας και είναι στα αγγλικά με ζωντανή διερμηνεία μόνο στα ισπανικά).


___________________________________________

Eίναι χαρά μου που, μαζί με σημαντικές φεμινίστριες,  με κάλεσαν να δώσω ομιλία με θέμα τη ντρόγκα και την ηλικία- θέμα σημαντικότατο που άπτεται του στίγματος και των προκαταλήψεων που θέλουν τη γυναίκα μόνο ως θύμα- αγνή παιδούλα που ο κακός ο λύκος παρασύρει- μα σε καμιά περίπτωση δεν τη δέχονται όταν, μεγαλύτερη, υπονοείται ότι απολαμβάνει τις ουσίες που καταναλώνει.

Η Ναρκοαπαγόρευση έχει στηθεί πάνω στην καλλιέργεια φόβου του φιλήσυχου πολίτη για «τον Άλλο»- ήδη από την αρχή με εικόνες Μαύρου σκλάβου που έπαιρνε κόκα για να βγάλει νηστικός σκληρή δουλειά μα, αφού η κοκαΐνη ερεθίζει σεξουαλικά, εύκολα έγινε  επικίνδυνος, ο Άλλος που θα σου βιάσει την αγνή λευκή σου μάνα ή κόρη. Ύστερα, όταν προστέθηκε η Κάνναβη στα απαγορευμένα, ο Άλλος έγινε τεμπέλης Μεξικάνος, λιώμα χασικλωμένος κάτω απ’ το σομπρέρο του, που ξαπλάρει στα πεζοδρόμιά μας και υποβαθμίζεται η γειτονιά. Κι έτσι προχώρησε το αφήγημα ως σήμερα που ο ‘Χρήστης ναρκωτικών’ παραμένει «Ο Άλλος» κι επικίνδυνος: πάντα άνδρας, νέος κι άνεργος. 

Και δυστυχώς δεν είναι μόνο οι εφημερίδες αλλά κι οι νόμοι κι η περίθαλψη που χτίζονται πάνω σ’ αυτό το άκυρο στερεότυπο. Γυναίκες; Σπάνιες και, κατά την εικονογράφηση εφημερίδων, πάντα ημίγυμνες κι ασπρόμαυρες  σε πάτωμα ή βρώμικο κρεβάτι- και νέες βέβαια, θύματα.

Οι μεγάλες γυναίκες είναι αόρατες.. Είμαστε αόρατες. Διότι η ηλικία είναι ασυγχώρητη αμαρτία. Οι ηρωίδες μας, από την Ιουλιέττα ως τη Μήδεια είναι όλες κάτω των 50.

Μετά… μετά η κοινωνία δε μας έχει ανάγκη. 

Μάνες, σύζυγοι, κόρες- προσδιοριζόμαστε δια των ανδρών και «καλή γυναίκα»- «καλή» μάνα, σύζυγος ή κόρη είναι εκείνη που είναι πρόθυμη να θυσιαστεί, εκείνη δηλαδή που δεν υπολογίζει την απόλαυσή της. Η γυναίκα που κάνει χρήση, αυτόματα κι εξ ορισμού λοιπόν είναι κακή» γυναίκα. Γι’ αυτό κι η κοινωνία μας που, θεωρώντας τη μητρότητα ιερή, επιτρέπει σε φόνισσες, κλέφτρες και απατεώνισσες να έχουν μαζί τους το παιδί τους στη φυλακή αλλά από τη γυναίκα που δε βλάπτει παρά μόνο το δικό της σώμα αρπάζουν τα παιδιά― κι όχι απ’ τη φυλακή μονάχα αλλά κι απ’ έξω, από την κοινωνία, ακόμα κι αν η γυναίκα δεν έχει εγκληματήσει. Παράδοξο; Ναι, απ’ τα πολλά. 

Γι’ αυτά και άλλα μιλάω στο video, το στερεότυπο που κλείνει κάθε πόρτα θεραπείας κι επιβίωσης στις μεγαλύτερες γυναίκες. 

_____________________



Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2022

Νοτιάδων καταχνιά― Age is a Sin (με ή δίχως ντρόγκα) μα σας προσκαλώ


Δάφνη Χρονοπούλου

 

 

Οι φωτεινές καταχνιές του Φθινοπώρου.

Πίσω από τα αχνά χαμηλά σύννεφα ρόδινες αποχρώσεις από νωρίς, κι είναι όλη η νύχτα μια παρατεταμένη η αυγή. Βουίζουν τα κύματα, βράζουν υπόκωφα δίχως να σκάνε στην ακτή.

Είναι παράξενη η ησυχία φέτος, σα να μάς φέρνει μυστικά. Έτσι ήταν πριν 20 χρόνια, όταν πρωτοαπόκτησα το σπίτι μου. Τόση ησυχία που ξεχώριζε ένα βέλασμα, ένας μονήρης ερωτύλος γάτος ή ένα παπάκι που αγκομαχούσε σε μια μακρινή ανηφόρα.

Μα λίγο-λίγο άλλαζε το νησί· δεν έμεινε Έλληνας (ή κι Ιταλός;) ίσως που να μη φόρτωσε αμάξι ή δίκυκλο και να μην ήρθε «για να δει κι αυτός τη Μύκονο». Ως πρόπερσι. Που μάς ήρθε και ο Covid με την καραντίνα. Κι ύστερα η Κρίση που τ’ ακρίβυνε όλα τόσο που έρχονται μόνο όσοι τους καλύπτει εταιρία, ομάδα αθλητική ή πετρελαιοπηγές… Ρώσσοι και Άραβες οι μόνοι που άντεχαν οικονομικά κι αισθητικά. Ήταν. Μα φέτος είχαμε και πόλεμο στην Ουκρανία, άρα πάνε οι Ρώσοι, μάς τελείωσαν. Πάνε κι οι Τούρκοι ηθοποιοί, τους έφαγε η καταβαράθρωση της λίρας τους. 

Δεν έχει πια τα μηχανάκια,τα αμέτρητα στους δρόμους,  δεν έχει ταξιδιώτες στο αυτοκινητάκι τους. Έχουμε ‘transfer’, λεωφορειάκια και σωφέρ με σκαρπινάκι που κουβαλάνε το έμψυχο φορτίο από το ένα πορτιεροφύλακτο μαγαζί στον άλλο. Ένα Φορτίο βουβό κι αδιάφορο πίσω από μαύρα τζάμια, φορτίο δίχως ενδιαφέροντα,που αδιαφορεί να δει, να καταλάβει, να μυρίσει, να γευτεί ζωή άλλη από εκείνη που παρήγγειλε. Δεν έχουν πλέον σημασία οι τοποθεσίες, θέση ή θέα πλέον δε μετρά στα ενοικιαζόμενα όσο η νεοδμητότης. Καινούργιο να ‘ναι κι όπου να ‘ναι, κι όσο να ‘ναι.

Όχι βεβαίως ότι ο σνομπισμός που πάντα ακολουθεί το νέο χρήμα δεν επηρέασε κι εδώ. Να, η γειτονιά μου ας πούμε- «3 λεπτά από το Namos, με τα πόδια» (λες και θα περπατούσαν), εδώ και 3 χρόνια υπερπουλιέται και τρυπιέται η γη ως τα βάθη για να χτιστούν πανάκριβα εξοχικά- τα ωραία όχι για νοίκιασμα, τ’ άλλα στο τσάκα-τσάκα για να νοικιαστούν για απόσβεση.

Των περιπετειών μου μια γεύση έχετε πάρει από το blog μου, μα, πέραν των βράχων και της διάνοιξης δρόμων άχρηστων, το μεγάλο βάσανο για μένα τα τελευταία χρόνια ήταν ο θόρυβος. Διότι τοπικό μας σπόρ, λόξα και τρέλα που μάς κατατρώει, είναι το χτίσιμο. Η πανδημία δεν έγινε αιτία περισυλλογής, κανένας Άμλετ δεν αναρωτιέται πια στη Μύκονο, κανένα τι είμαι-πού πηγαίνω, ίχνος περισυλλογής. 

Δίχως τουρίστες σημαίνει δίχως τους περιορισμούς του Τουρισμού. Ήταν παράδοση (τότε που το νησί το είχαν ντόπιοι) οι οικοδομές να σταματούν τον Αύγουστο διότι δεν έρχεται ο άλλος διακοπές για να φάει τη σκόνη και να ξεκουφαίνεται. Ήταν. Η πανδημία, όπως συμβαίνει  με τις συμφορές, άνοιξε ευκαιρίες. Και, αφού δεν άνοιξαν τουριστικά, πολλοί ήταν που αποφάσισαν να ανοίξουν τρύπες και να θεμελιώσουν, καλουπώσουν και να ρίξουν τα μπετά που θα καλύψουν ύστερα με φλούδα πέτρας για να φυτρώσουν κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα ενοικιαζόμενα.

Ένα καλό που έχουν οι Άραβες τουρίστες, ομολογώ, είναι η ησυχία. Απόλυτη. Ακόμα κι ο Ρέμος, η αγάπη τους, μονάχα μια φορά το χρόνο τραγουδάει και όχι ως το πρωί. Όμως  ώσπου να 'ρθουν, ώσπου να χτιστούνε οι σουίτες κι οι ατομικές πισίνες, με διέλυαν στο θόρυβο. 

Ως φέτος.

Που, δείτε απόψε, με την καταχνιά και το βαρύ Νοτιά ακούω μόνο το κύμα που δε σκάει, το υπόκωφο και αν δεν ήμουν με το παρεό θα έλεγα πως έχουμε Χριστούγεννα κι όλοι μου οι γείτονες έχουν φύγει για την Ταϋλάνδη.

Νύχτα αναμνήσεων απόψε, νύχτα σπάνια.

 

 Καστελλάκια


Από νωρίς, από το μεσημέρι, μελετάω. Αύριο (απόψε στις 29/9, δηλαδή) είναι χαρά μου που, μαζί με σημαντικές φεμινίστριες,  με κάλεσαν να δώσω ομιλία με θέμα τη ντρόγκα και την ηλικία- θέμα σημαντικότατο που άπτεται του στίγματος και των προκαταλήψεων που θέλουν τη γυναίκα μόνο ως θύμα- αγνή παιδούλα που ο κακός ο λύκος παρασύρει- μα σε καμιά περίπτωση δεν τη δέχονται όταν, μεγαλύτερη, υπονοείται ότι απολαμβάνει τις ουσίες που παίρνει.

Η Ναρκοαπαγόρευση έχει στηθεί πάνω στην καλλιέργεια φόβου του φιλήσυχου πολίτη για «τον Άλλο»- ήδη από την αρχήμε εικόνες Μαύρου σκλάβου που έπαιρνε κόκα για να βγάλει νηστικός σκληρή δουλειά μα, αφού η κοκαΐνη ερεθίζει σεξουαλικά, εύκολα έγινε  επικίνδυνος, ο Άλλος που θα σου βιάσει την αγνή λευκή σου μάνα ή κόρη. Ύστερα, όταν προστέθηκε η Κάνναβη στα απαγορευμένα, ο Άλλος έγινε τεμπέλης Μεξικάνος, λιώμα χασικλωμένος κάτω απ’ το σομπρέρο του, που ξαπλάρει στα πεζοδρόμιά μας και υποβαθμίζεται η γειτονιά. Κι έτσι προχώρησε το αφήγημα ως σήμερα που ο ‘Χρήστης ναρκωτικών’ παραμένει « Ο Άλλος» κι επικίνδυνος: πάντα άνδρας, νέος κι άνεργος. 

Και δυστυχώς δεν είναι μόνο οι εφημερίδες αλλά κι οι νόμοι κι η περίθαλψη που χτίζονται πάνω σ’ αυτό το άκυρο στερεότυπο. Γυναίκες; Σπάνιες και, κατά την εικονογράφηση εφημερίδων, πάντα ημίγυμνες κι ασπρόμαυρες  σε πάτωμα ή βρώμικο κρεβάτι- και νέες βέβαια, θύματα.

Οι μεγάλες γυναίκες είναι αόρατες.. Είμαστε αόρατες. Διότι η ηλικία είναι ασυγχώρητη αμαρτία. Οι ηρωίδες μας, από την Ιουλιέττα ως τη Μήδεια είναι όλες κάτω των 50.

Μετά… μετά η κοινωνία δε μας έχει ανάγκη. 

Μάνες, σύζυγοι, κόρες- προσδιοριζόμαστε δια των ανδρών και «καλή γυναίκα»- «καλή» μάνα, σύζυγος ή κόρη είναι εκείνη που είναι πρόθυμη να θυσιαστεί, εκείνη δηλαδή που δεν υπολογίζει την απόλαυσή της. Η γυναίκα που κάνει χρήση, αυτόματα κι ε ορισμού λοιπόν είναι κακή» γυναίκα. Γι’ αυτό κι η κοινωνία μας που, θεωρώντας τη μητρότητα ιερή, επιτρέπει σε φόνισσες, κλέφτρες και απατεώνισσες να έχουν μαζί τους το παιδί τους στη φυλακή αλλά από τη γυναίκα που δε βλάπτει παρά μόνο το δικό της σώμα αρπάζουν τα παιδιά― κι όχι απ’ τη φυλακή μονάχα αλλά κι απ’ έω, από την κοινωνία, ακόμα κι αν η γυναίκα δεν έχει εγκληματήσει. Παράδοξο; Ναι, απ’ τα πολλά. 

Γι’ αυτά και άλλα θα πω απόψε για το στερεότυπο που κλείνει κάθε πόρτα θεραπείας κι επιβίωσης στις μεγαλύτερες γυναίκες. 

Ευπρόσδεκτες/οι είστε να παρακολουθήσετε, δωρεάν και, ακόμα κι αν δεν έχετε χρόνο, με την εγγραφή αποκτάτε το δικαίωμα να λάβετε μαγνητοσκοπημένο το webinar.

Για το οποίο – όπως καταλάβατε από τα ανωτέρω- ετοιμάζομαι πυρετωδώς απόψε κι ώσπου να τα έχω σε σειρά στο νου μου, και να έχω έτοιμη την ομιλία μου, δεν πρόκειται να κοιμηθώ απόψε γι’ αυτό και κατά τη συνήθειά μου (όπως θα θυμάστε από όταν μοιραζόμουν εικόνα του δωματίου μου πριν την εκπομπή μου) είναι απλωμένες στο πάτωμα και στο κρεβάτι γύρω μου, φύλλο-φύλλο οι σημειώσεις που, εννοείται, τις μαθαίνω απ’ έξω αφού ποτέ και σε καμμιά ομιλία μου  δεν  καταδέχθηκα να διαβάζω..

 

Μα η ώρα πέρασε. Διαλειμματάκι έκανα να ξεφύγω λίγο για να τα ξαναδώ με φρέσκα μάτια και για να χαρούμε μαζί (όσοι ξύπνιοι τέτοια ώρα) τη σπάνια καταχνιά.

Όμως η ώρα πέρασε, ακούω τα κοκόρια να ηχούν σα σάλπιγγες ενώ το φεμινιστικό καθήκον με καλεί.

 Καλή σας νύχτα

Και Καλή μας μέρα.

 _________________________________________________________

[Πληροφορίες ακολουθούν].

Dialogue on Women and Non-Binary People, Drugs and Aging

https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2022/09/dialogue-on-women-and-non-binary-people.html

on September 29, 12pm PST/ 7pm GMT/ 8pm Britain/9pm cet/ 10μμ Ελλάδα


For registering, please click at the word 'here' in the picture 

that opens when you click:

 https://drive.google.com/file/d/12ZxsludksuPdFDKtDehPhAMj-GoYQDh7/view?usp=sharing


 



Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2022

Dialogue on Women and Non-Binary People, Drugs and Aging

 



[english follows]


Eίμαι πολύ υπερήφανη που έχω προσκληθεί να συμμετέχω στον ηλεκτρονικό Διάλογο με θέμα τις Γυναίκες, τη χρήση και την ηλικία.

Μαζί μου πολύ αξιόλογες φεμινίστριες με πείρα στο χώρο μας αλλά εγώ, πάντα, εκτός της φεμινιστικής κι ακτιβιστικής μου ιδιότητας μιλάω και από την πλευρά της γυναίκας με εμπειρία χρήσης.

Εμάς, το στίγμα κι η ηλικία μάς χτυπούν διπλά κι αλύπητα γι αυτό και χαίρομαι που η οργάνωση WHRIN με προσκάλεσε.

Όπως θα χαρώ πολύ αν παρακολουθήσετε (δυστυχώς το γεγονός έχει παγκόσμιας εμβέλειας και είναι στα αγγλικά με ζωντανή διερμηνεία μόνο στα ισπανικά).

29 Σεπτεμβρίου, στις 10:00 το βράδυ ώρα Ελλάδας.

Εγγραφή (δωρεάν)  https://drive.google.com/file/d/12ZxsludksuPdFDKtDehPhAMj-GoYQDh7/view?usp=sharing



______________________________________________________

Very proud to be one of the speakers.


Webinar: Dialogue on Women and Non-Binary People, Drugs and Aging

on September 29, 12pm PST/ 7pm GMT/ 8pm Britain/9pm cet/ 10μμ Ελλάδα


For registering, please click at the word 'here' in the picture that opens when you click:

 https://drive.google.com/file/d/12ZxsludksuPdFDKtDehPhAMj-GoYQDh7/view?usp=sharing




Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2021

Του θανάτου μου. Πάλι.

 


Είναι φυσιολογικό ότι δεν περνά μέρα δίχως να υπολογίσω πόσο θα ζήσω ακόμα; 

Όχι μελό και κλάματα που δεν τα συνηθίζω, μόνο σα με πρόφαση κάποιο τάχα πρακτικό υπολογισμό. Τι αυτοκίνητο, τι συμφωνητικό, τι θα απογίνει το γατάκι κι αν είναι σωστό που κράτησα νέο ζώο, τι επισκευή στο σπίτι κι αν αξίζει κάτι που λένε θα κρατήσει χρόνια…

Τάχα απολύτως λογικά, τάχα ζυγίζοντας δεδομένα για να πάρω σωστές αποφάσεις μα το σκέπτομαι και το αναφέρω καθημερινά, παρότι χαίρω άκρας υγείας― από όσο ξέρω δηλαδή διότι…. αν το σκεφτούμε λογικά ζήτημα χρόνου είναι να αρρωστήσω [και ούτω καθεξής το πιάσατε το ύφος].

 

Είναι άραγε ένας διάλογος με τον εαυτό μου, ένα καμπανάκι που χτυπώ απαλά στον εαυτό που αρνείται να γεράσει και να δεχθεί πως περνούν τα χρόνια; Είναι που ζούμε σε μια νεοκεντρική κοινωνία που υπολογίζει μόνο αυτό που ονομάζει ΄δυναμικό κοινό΄και αρνείται να μετρήσει εμάς τους (ιδίως τις) άλλους κι άλλες; 

Είναι που παίζω με την ιδέα πως δε με νοιάζει πια, κάντε ό,τι θέλετε έτσι που τα κάνατε, εγώ θα λείπω;

Το κάνω για να σας αντέξω ή για να με αντέξω;

 

Κι αναρωτιέμαι, το παθαίνετε κι εσείς;

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2021

Πόσα δίνετε για να σας χουφτώσει άγνωστο άτομο στο ημίφως;



Θα πληρώνατε να σας χουφτώσει άγνωστο άτομο στο ημίφως; Μόλις αρνήθηκα την πρόταση να το υποστώ με φίλη μου.

 

 

Υπάρχουν πράγματα που συμφωνούμε ότι είναι αηδιαστικά – όπως ο βιασμός, ο ρατσισμός, τα μικρόβια, η απλυσιά κι η ιδρωτίλα μα είναι κι άλλα, συνήθειες ή μόδες, όπως το πράσινο τσάι ή το αμφίβολης προέλευσης  σούσι που για κάποιο λόγο (συχνά καλό  marketing) μια ολέθρια παρεξήγηση τα έχει κατατάξει στα επιθυμητά κι ευχάριστα αντί στα προς αποφυγήν της ζωής.


Ως ιδιότροπη έχω πολλά. Κορυφαίο το τετράγωνο μακρύ νύχι  ή  οι  αγκαλιές συμπόνιας (hugging), το να μου απαντούν «Μά’στα» όταν θέλουν να αλλάξουν κουβέντα, το να μη λένε το όνομά τους όταν μου τηλεφωνούν, το να μου απευθύνονται στον ενικό εταιρίες όπως διάφορα ηλεκτρονικά μαγαζιά, το να λένε «παππούδες» και «μια γιαγιά» τους ηλικιωμένους όταν δεν είναι συγγενείς τους και άλλα αμέτρητα. Όμως το πιο εξωφρενικό κι ακατανόητο για μένα είναι το μασάζ.

Δε λέω για τη βίζιτα που βαφτίζεται 'μασάζ'― αυτό το καταλαβαίνω. Ούτε για ιαματικό από φυσιοθεραπευτές (αναγκαίο μολονότι επίπονο), ούτε για ερωτικό χάδι από σύντροφό μας. 

Λέω για ραντεβού με άγνωστο άτομο που μας ξαπλώνει σε στενό σκληρό κρεβάτι πάνω σε κάποιο είδος πλαστικού, χαμηλώνει τα φώτα και, υπό κάποια γελοία μουσική υπόκρουση τάχα κυμμάτων, δελφινιών ή φαλαινών, μάς πλακώνει στο χούφτωμα ενώ εμείς κλείνουμε τα μάτια και υποκρινόμαστε ότι απολαμβάνουμε. Και τόση είναι η δύναμη του πλασαρίσματος αυτής της επίπονης εμπειρίας που αντί να μας πληρώνουν, πληρώνουμε κι από πάνω.


Μα επειδή βεβαίως, με εξαίρεση τα μικρόβια και τη μη συναινετική βία, όλα είναι υποκειμενικά, σας καλώ να προσθέσετε τα δικά σας απεχθή εκ των υπερτιμημένων της εποχής μας.

__________________________________________

Εικόνα

Στα νύχια μου ματάκια για να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν αναφέρομαι σε μανικιούρ, πεντικιούρ, μαλλί κ.λ. αλλά στο χούφτωμα επί πληρωμή.

[Νύχια πάντα από Nadia's House Of Beauty]



ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ






Τρίτη 20 Απριλίου 2021

Πάλη των γενεών η κτηνωδία #ageism και #covid19

 


Όχι, πάλη των γενεών λέγεται το να συγκρούεσαι για ένα καλύτερο κόσμο, για ιδέες. Το να εύχεσαι να πεθάνει όποιος απαφάσισες πως είναι εμπόδιο στα γούστα σου λέγεται κτηνωδία.

#καραντίνα #covid19 

#ageism #racism

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2020

Κακοποίηση γαϊδουριού για την πατρίδα ―Οι το 'Χριστό αγαπώντες' και το γήρας μισούντες [αισχύνθητε από της Κυρίας]

Οι μισούντες τα ζώααισχύνθητε από της Κυρίας· ως χόρτος γαρ πυρί έσεσθαι απεξηραμμένοι *

  

 

Ήταν ένας  αγρότης που είχε ένα γέρικο γαϊδουράκι που έπεσε σε ένα ξεροπήγαδο. Ο πτωχός αγρότης «αποφάσισε ότι το ζώο ήταν γέρικο, και τα έξοδα που απαιτούνταν για να το βγάλει από το πηγάδι ήταν πολλά. Δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθήσει να σώσει τον γάιδαρο. Το μόνο που σκέφτηκε να κάνει ήταν να το θάψει ζωντανό. Κάλεσε όλους τους γείτονές του να έρθουν και να τον βοηθήσουν. Πήραν όλοι από ένα φτυάρι και άρχισαν να πετάνε χώματα στο πηγάδι. Στην αρχή, ο γάιδαρος συνειδητοποίησε τι συνέβαινε και φώναξε φρικτά. Μετά όμως, προς έκπληξη όλων, ησύχασε. ….»


Έλαβα  σε μήνυμα από  φιλόζωη Ελληνίδα φίλη μου σύνδεσμο προς  αυτή την ανάρτηση σε φεϊσμπουκική σελίδα που ονομάζεται «Αγαπώ το Χριστό». Εν είδει παραβολής ή Μύθου του Αισώπου η κακοστημένη αυτή ιστοριούλα παρουσιάζεται ως διδακτική  κι όχι ενδεικτική της παράλογης σκληρότητας και της άγνοιας της ελληνικής κοινωνίας...

Τελικά το ταλαίπωρο ζώο πατώντας στα χώματα που του ρίχνουν ανεβαίνει λίγο-λίγο στη γη και η ψευτοπαραβολή, μέσω της βιασμένης και άγαρμπης παρομοίωσης του γαϊδουριού με την Ελλάδα και των ανθρώπων με τους Ευρωπαίους,  καταλήγει στο «ηθικό δίδαγμα», όπως το ονομάζει, και μάς προτρέπει να κάνουμε σαν το γαϊδούρι. Γαϊδούρια εμείς, γαϊδούρι και η Ελλάδα που «κάποιοι Ευρωπαίοι εταίροι μας προσπαθούν να τη θάψουν» αλλά, συμπεραίνει «πρέπει να βρούμε τρόπους να το εκμεταλλευτούμε όπως ο γάιδαρος».

Εντάξει, εκεί τουλάχιστον γέλασα. 

Αλλά όχι και πολύ. Λίγες μόνο μέρες έχουν περάσει από όταν ένας γνωστός (καταδικασμένος) βασανιστής ζώων κρέμασε στην αυλή το σκύλο του κι άρχισε να τον ευνουχίζει με κλαδευτήρι σε σπίτι μέσα σε κρητικό χωριό που δεν έβλεπε δεν άκουγε τα αίματα και τα ουρλιαχτά του σκύλου κι αν δεν τύχαινε να βρίσκεται τυχαία εκεί ένας φιλόζωος ακτιβιστής που πήδηξε το τοιχάκι με το κοτόσυρμα κι έπαιρνε φωτογραφίες ώσπου να τρομάξει ο βασανιστής και να σώσουν τελικά τον αιμόφυρτο σκύλο.

Το πρόσφατο έγκλημα είχε γίνει λίγες ώρες πριν λάβω την ψευτοπαραβολή, όταν σε άλλο κρητικό χωριό καθηγητής έσφαξε δημοσίως σκύλο με σουγιαδιές ενώ άλλος κρατούσε το ζώο και το χτυπούσε με σκουπόξυλο.


Τι γίνεται στην Κρήτη; Τι γίνεται στην Ελλάδα; Τι δεν καταλαβαίνουν οι το Χριστό αγαπώντες; Γιατί η κοινωνία μας είναι τόσο ελαστική μ' αυτά τα εγκλήματα; Γιατί δε σώζουμε τα βαρελόσκυλα και τα αλυσοδεμένα, γιατί δεν ακόμα μπαστουρώνουμε μέχρι πληγιάσματος τα ιπποειδή και δεν τιμωρούμε τους βασανιστές, γιατί δεν ψάχνει σοβαρά η αστυνομία για όσους εγκαταλείπουν κουταβάκια και γατάκια σε σκουπιδοτενεκέδες;


Και πότε θα καταλάβουμε ότι η σιωπή είναι συνενοχή; 

 

Με 2.500 emojis κοσμούν οι ‘Αγαπώντες το Χριστό’ την ανάρτηση που σας σας διηγήθηκα αποσπασματικά. 2.500 καρδούλες και ‘likes’ ενώ το πρώτο και μόνο «έλεος» είναι το δικό μου. 61 σχόλια. Με πρώτο το δικό μου, και μόνο, που εντοπίζει κακοποίηση ζώου και ηλικιωμένου (κανείς δεν παρατήρησε την κλοπή ενσήμων από τον εργαζόμενο γάιδαρο που, κατά τα δικά μου ήθη, ο «γεωργός» τού οφείλει θαλπωρή κι ασφάλεια στα γεράματα μετά από μιας ζωής εργασία). Διάβασα προσεκτικά τα 60 σχόλια. Εκτός του 61ου, του δικού μου, μόνο ένα μου φάνηκε κάποιου που δυσανασχέτησε. Όλα τα άλλα έχουν βρει «δίδαγμα» και «διδάγματα» και “beautiful” με μπράβο και Χριστούς κι ευχαριστήρια μέχρι δυσπιστίας κάποιας που τόσο πολύ της άρεσε μα αναρωτιέται αν η ιστορία είναι αληθινή (εντάξει, γελάμε μα τέτοιος είναι ο βαθμός αντίληψης σ’ αυτού του είδους ομάδες).

Εξηκοστό πρώτο το σχόλιό μου και πρώτο «έλεος» το δικό μου emoji πλάι σε καρδούλες και likes και μερικά δάκρυα - μα κρίνοντας από τα σχόλια δε δακρύζουν για το γαϊδουράκι ή την απαξίωση των ηλικιωμένων, μόνο για πατρίδες και εναντίον προσφύγων που, αδυνατώ να κατανοήσω λογικά από ποιους δρόμους σκέψης, το κόλλησαν κι αυτό στα διδάγματα. 

Δουβλίνο, Ανδρέας Παπανδρέου και ο υιός αυτού, καλοί Έλληνες-κακοί Ευρωπαίοι, Χριστοί κι «αμήν»  τα κουλουβάχατα που χοροπηδάνε στα μυαλά τους αλλά με εντυπωσιακή αναισθησία κανείς τους δε βλέπει από πιο κοντά να συναισθανθεί τον πόνο του προδομένου γαϊδουριού (και κάθε ηλικιωμένου στη θέση του) και την αχαριστία και φονική σκληρότητα του κακοποιητή ζώων από τη γειτονιά του που αντί να βοηθήσει να σώσουν το ζώο ρίχνει κι εκείνη τη φτυαριά της.

 

 

Τα μεταφέρω μαζί με την ιστορία ολόκληρη με εικόνες και  likes και νούμερα. 

Και συμπεραίνω τελικά, όσο το σκέπτομαι ότι δεν είναι αποτυχημένη η παραβολή, το ηθικό δίδαγμα είναι άλλο βεβαίως, αλλά η παραβολή μια χαρά δείχνει, ολοζώντανη τη απόλυτη απουσία ευσπλαχνίας κι ενσυναίσθησης, τη χοντροκομμένη αναλγησία κι εγωπάθεια μιας νοοτροπίας ανθρώπων που δε βλέπουν παρά τα πρόσκαιρα μικροσυμφεροντάκια και τη βολή τους, μιας κοινωνίας που κλείνει τα μάτια στο έγκλημα εκτός κι αν  τα μέλη της προσκληθούν να συμμετέχουν, οπότε τρέχουν με ενθουσιασμό να πετάξουν λάσπη στον ανήμπορο επειδή, τι να κάνουμε, είναι πολυέξοδο να τον τραβήξουμε στο φως και να προσφέρουμε φροντίδα.


Και για σας τους Άγαπώντες το Χριστό’ μια εξήγηση για να μη μπλέξουμε σε ανούσιες κουβέντες: 

Δεν είμαι μέλος της σελίδας σας ούτε φίλη ή γνωστή σας. Η Σελίδα «Αγαπώ το Χριστό» είναι ανοιχτή «προς όλους» γι αυτό δε σβήνω ονόματα όταν αντιγράφω ή φωτογραφίζω τα σχολιά σας. Αν ενοχληθείτε δεν έχετε κανένα δικαίωμα να διαμαρτυρηθείτε. Ο νόμος και το Facebook σάς έδωσαν το δικαίωμα να κλείσετε μεταξύ σας τις ιδέες σας ή, ατομικά, να γράφετε με ψευδώνυμο, αλλά εσείς ανοίξατε τις πόρτες δίνοντας δικαίωμα σ΄εμάς τους περαστικούς διαβάτες να σας κρίνουμε ή και να σας αφιερώνουμε τα δικά μας  κατασκευάσματα «ηθικά διδάγματα» όπως το ακόλουθο που παραφράζω για να σας αφιερώσω― προς γνώσιν και συμμόρφωσιν:

 Οι μισούντες τα ζώα, αισχύνθητε από της Κυρίας· ως χόρτος γαρ πυρί έσεσθαι απεξηραμμένοι.*

____________________________________________________


Αγαπώ τον Χριστό

1 ημ. ·

Καλησπέρα σε όλους....!!

Μια μέρα o γάιδαρος ενός αγρότη έπεσε σε ένα πηγάδι. Το ζώο φώναζε απελπισμένα για ώρες κι ο αγρότης προσπαθούσε να καταλάβει τι έπρεπε να κάνει.Τέλος, αποφάσισε ότι το ζώο ήταν γέρικο, και τα έξοδα που απαιτούνταν για να το βγάλει από το πηγάδι ήταν πολλά.Δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθήσει να σώσει τον γάιδαρο. Το μόνο που σκέφτηκε να κάνει ήταν να το θάψει ζωντανό. Κάλεσε όλους τους γείτονές του να έρθουν και να τον βοηθήσουν. Πήραν όλοι από ένα φτυάρι και άρχισαν να πετάνε χώματα στο πηγάδι. Στην αρχή, ο γάιδαρος συνειδητοποίησε τι συνέβαινε και φώναξε φρικτά. Μετά όμως, προς έκπληξη όλων, ησύχασε.Λίγα φορτία χώμα αργότερα, ο γεωργός κοίταξε κάτω το πηγάδι κι έμεινε έκπληκτος με αυτό που είδε. Ήταν κάτι καταπληκτικό!!!! Με κάθε φτυαριά χώμα που έπεφτε στην πλάτη του, ο γάιδαρος τιναζόταν και έκανε ένα βήμα προς τα πάνω. Οι γείτονες του αγρότη συνέχισαν να πετάνε φτυαριές χώμα πάνω στο ζώο, κι αυτό κάθε φορά τιναζόταν κι έκανε ένα βήμα προς τα πάνω. Πολύ σύντομα, όλοι ήταν έκπληκτοι με το γαϊδούρι να έχει φτάσει στην επιφάνεια του πηγαδιού.Ηθικό δίδαγμα: Η ζωή μπορεί να φέρει σε σας πολλές φτυαριές από σκουπίδια μέσα στο πηγάδι της ζωής σας. Να θυμάστε όμως πως κάθε ένα από τα προβλήματά σας αυτά είναι ένα εφαλτήριο. Μπορούμε να βγούμε από τα βαθύτερα πηγάδια απλά με ένα τίναγμα. Πατάμε πάνω στο πρόβλημα και κάνουμε ένα βήμα πάνω.Αυτή η ιστορία θα μπορούσε να αναφέρεται ακριβώς και στην χώρα μας,αλλα και στον καθένα απο εμας προσωπικά.....Κάποιοι Ευρωπαίοι εταίροι μας προσπαθούν να μας θάψουν. Πρέπει να βρούμε τρόπους να το εκμεταλλευτούμε όπως ο γάιδαρος.....

 

 

«Αυτή η ιστορία θα μπορούσε να αναφέρεται ακριβώς και στην χώρα μας, αλλά και στον καθένα απο εμάς προσωπικά.»



 

Το σχόλιό μου σε Αγαπώ τον Χριστό

Για την κακοποίηση του γαϊδουριού που η γειτονιά μαζεύεται να το θάψει ζωντανό, δε σας καίγεται καρφάκι παρατηρώ. Κι εσείς και οι εκστατικοί θαυμαστές σας  δίχως συμπόνια κι ενσυναίσθηση δε συγκινείσθε ούτε από τις φωνές του άτυχου πλάσματος, ούτε από την αχαριστία του γεωργού σας.


Ελλάδα τόπος μαρτυρίου των ζώων.

Με κατατρομάξατε. Ευτυχώς (και δόξα των Αγίω Φραγκίσκω της Ασσίζης) στα 2.500 likes βλέπω και κάποια δάκρυα και θέλω να ελπίζω ότι αυτοί οι άνθρωποι λυπήθηκαν το ζώο σαν κι εμένα μα ίσως σας αγαπούν και δε θελουν να σας κάνουν παρατήρηση.

 











Κορυφαίος θαυμαστής

Niki Kapnisi Τελειοοοο!!!!!Ετσι ακριβως γινεται και με τις ζωες μας!!

  • diamond_filled_24_fds-spectrum-blue-gray.png Κορυφαίος θαυμαστής
    Dimitroula Stamou
    Πολύ-πολύ ωραία ιστορία!! Οι ευρωπαίοι δεν τα ρίχνουν έτσι ώστε να πατήσουμε σαν εφαλτήριο, αλλά τα πετάνε για να τρέξουμε να τα μαζέψουμε!!

  • Κορυφαίος θαυμαστής
    Antonis Filias
    Πολύ διδακτικό..
  • Μόνο που η πατρίδα μας δεν είναι γαϊδουράκι γερικο, αλλά άλογο βαρβάτο..!! Εμείς δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι..

  •  ·diamond_filled_24_fds-spectrum-blue-gray.png Κορυφαίος θαυμαστής
    Antonis Filias
    Αννα Μουρατιδου δεν έχω πρόβλημα με την πατρίδα μας..!!!!! Ίσα ίσα.. πρόβλημα έχω με αυτούς που την μεταχειρίζονται..!! Κ όλα αυτά τα χρόνια μόνο βρωμιά βλέπω..😥


  • Αννα Μουρατιδου
     Antonis Filias Δυστυχως το Αιγαιο μας και τα νησια μας τα εχει γκριζαρει πρωτος ο Αντρεας, με το περιβοητο mea - culpa που ειπε, μετα η παρεα του στα Ιμια, με τη σημαια μας που την πηρε ο ανεμος και αργοτερα ο γιος του που μαζι με το μνημονιο ειχε υπογραψει το ΔουβλινοΙΙ με το οποιο μας φορτωσε ολους τους μεταναστες και ολους τους προσφυγες απο χωρες του ισλαμ !!!

    Jorz Frankis
     Antonis Filias Καποτε φιλέ Αντώνη ειμασταν οπως λες. Μας καταντησανε όμως χειρότερα κ απο γέρικο αλογο δυστυχως. Δεν εχουμε τσίπα ουτε απο τους προγόνους μας, αλλά κ απομακρυνθηκαμε απο το θεο. Όλα αμασητα τα τρωμε κ έχουμε αποδυναμωθεί πληρως. Κοιτα σε λίγο χρονικο διαστημα ποσα πραγματα αποδεχτηκαμε κ δεν αντιδρασαμε. Συμφωνιες κατα της χωρας που περνανε νυχτα, (πρεσπες) Εισβολή καθημερινή απο μεταναστες, Το τουρκο να κοντευει να φτασει Σούνιο, Πασχα Γιορτες σε λιγο χριστουγεννα χωρίς θεο κ θεια κοινωνία, παρελασεις τέλος, ανήθικα παρακμιακα ριαλιτι, κ εχουμε ακομα ψωμι. Οτι αξία κ παραδόσεις υπήρχαν σε αυτή την χωρα, τείνουν να σβηστουν μια για παντα

    diamond_filled_24_fds-spectrum-blue-gray.pngΚορυφαίος θαυμαστής
    Antonis Filias
    Jorz Frankis έχεις δίκιο αδερφέ, αλλά εγώ δεν θα πάψω να αισιοδοξώ κ να ελπίζω για καλύτερες μέρες..!

    Jorz Frankis
    Antonis Filias Πολύ καλα κανεις Αγορινα μου κ ετσι πρεπει.Μαζι σου ειμαι. Χωρις την ελπιδα δεν παμε πουθενα. Απλα δυστυχως τα γεγονοτα αναφέρουμε κ οτι ηταν η μοίρα μας να ζήσουμε αυτες τις δυσκολες κ άγριες εποχες. Ισως μεσα απο τα δεινά κ ασχημα, καποια στιγμη αναζητησουμε την πραγματική αληθεια, κ την ανάταση της ψυχης μας, αφήνοντας στην ακρη πραγματα χωρις ουσία κ περιεχόμενο.










________________________________________________
Σημείωση

*«Οι μισούντες τα ζώα, αισχύνθητε από της Κυρίας· ως χόρτος γαρ πυρί έσεσθαι απεξηραμμένοι...» παραφράζω,

 από τον Όρθρο, λειτουργία του Πάσχα, το 

«Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, και σώσον Σωτήρ μου. 

    Οι μισούντες Σιώναισχύνθητε από του Κυρίου· ως χόρτος γαρπυρὶ έσεσθε απεξηραμμένοι…..»

Σύνδεσμος

https://www.facebook.com/144710609476803/photos/a.144712769476587/692148668066325/?type=3&theater