Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μύκονος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μύκονος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 22 Μαρτίου 2025

Ο άντρας ο σωστός -- και τα γατάκια

                                


Μια ομιλητική Calico στο Vero, το καφενείο δίπλα στην πιάτσα των ταξί, σήμερα  το μεσημέρι.

Τη χαιρέτησα βέβαια όπως αρμόζει και ρώτησα γι’ αυτήν.

 

Παρδαλή και στα μυαλά (όπως συχνά γίνεται με τα Κάλικο) και όχι δεν είναι κάποιου, είναι ένα από τα τρία γατιά που ‘φροντίζουν οι ταξιτζήδες’, μου είπε ο Θοδωρής όταν ρώτησα και στερεοτυπικά περίμενα να ακούσω ότι οι γάτες είναι της μαμάς του που κατοικεί από πάνω.

 

Για ‘άτεκνες cat ladies’ μίλησε απαξιωτικά ο Τραμπ πριν λίγο καιρό κι έγινε σάλος.  ‘Cat Ladies’ δηλώσαμε όλοι μας και σχολιάστηκε πολύ η αντιφεμινιστική μα και ρατσιστική προς ηλικιωμένες (ιδίως άτεκνες-δηλαδή διπλά και τρίδιπλα άχρηστες κατά την πατριαρχική θεώρηση της γυναίκας).

 

Όμως κάτι δε δένει εδώ με τα γατιά. Οι ταξιτζήδες, λέει τα φροντίζουν. Ταξιτζήδες; Δεν τα ταΐζει η στερεοτυπική τρελόγρια η μοναχική και ημιπάλαβη κουρελιάρα με το αφρόντιστο γκρίζο μαλλί που  τρώει  τη σύνταξη σε γατοτροφές;  Δυό φίλους έχω που εκτός των του σπιτιού που υπερλατρεύουν, βγαίνουν και ταΐζουν τα γατιά της γειτονιάς. Ο ένας στην Αθήνα, ο άλλος στο Ναύπλιο. '"Macho" άνδρες  πολύ αθλητικοί κι οι δυό, ό ένας ερωτύλος εραστής αιώνιος και πότης, ο άλλος αφοσιωμένος στο ποδόσφαιρο και τα αυτοκίνητα.

Βγαίνουν κι οι δυό με την τροφή, ξέρουν τα αδεσποτάκια ένα-ένα και τα νοιάζονται όσο τα οικόσιτα. Και δεν είναι οι μόνοι, το έψαξα. 

 

Πότε έγινε αυτή η κοινωνική μετάλλαξη, δεν αντελήφθην, μα πλέον είναι μια νέα πραγματικότητα που ήρθε για να μείνει και, προσωπικά τη βρίσκω ταιριαστότερη με το αρχέτυπο του τυπικού άνδρα που (εντάξει, όλες το ξέρουμε)  το έχει στο φυσικό του να παθαίνει  μια γκαγκαβουλίαση μπροστά σε ανυπεράσπιστες υπάρξεις που τον έχουν ανάγκη—ιδίως αν, ευλύγιστες και καθαρούλες, του νιαουρίζουνε με νάζι πόσο τον χρειάζονται. Γι’ αυτό πιστεύω ότι, τώρα που τα ήθη αλλάζουν, όλο και πιο πολλοί θα γίνουν οι Cat Gentlemen -άτεκνοι ή όχι- που θα βλέπουμε να νοιάζονται τα αδέσποτα.

 

Όσο για τον Αμερικάνο Πρόεδρο ισχύει αυτό που ισχύει συχνά για την έπαρση των δυό ηλικιακών ομάδων που κατά μετρήσεις* αποτελούν τον πρώτο επιτυχή στόχο των απατεώνων: οι υπερήλικες εύκολα επιδεικνύουν μια σιγουριά πως ξέρουν τον κόσμο. Δούλεψαν, κινήθηκαν, ανέθρεψαν παιδιά, έμαθαν να κινούνται  οπότε χάνουν τη φυσική  ερευνητική καχυποψία που μάς προστατεύει και πορεύονται με ένα ‘θα μου πεις εσύ εμένα’ βέβαιοι πως ο κόσμος πλέον δεν έχει μυστικά.

Που ναι, τον έμαθαν και τον έφτιαξαν τον κόσμο· τον πριν 30 και 40 χρόνια όμως, όχι τον σημερινό. Συνέβαλαν (όχι οι Τραμπ, οι άλλοι) στις αλλαγές που επιτέλους επιτρέπουν να νοιάζεται δημοσίως ένας άνδρας για τα αδέσποτα γατιά ή να έχει γάτα (αντί για το στερεοτυπικό ροντβάιλερ του —σόρυ αγόρια μα το βλέπουμε όλες κι ας μη σας το λέμε: του ανεπαρκούς σε μέγεθος που παίρνει ζώα για επίδειξη κι όχι για συντροφιά και γι’ αυτό καταλήγουν σε εγκατάλειψη ή αλυσίδα, με συνέπεια να πληρώνουν τα άμοιρα τα μεγαλόσωμα σκυλιά τέτοια macho συμπλέγματα).

 

Συνέβαλαν λοιπόν, αυτό είναι το θέμα γιατί το βλέπω, η μετάλλαξη ήρθε για να μείνει. Και τους καμαρώνω.

 

________________________________________________________

* Έρευνα:

Η άλλη ηλικιακή ομάδα στόχος του ‘Νιγηριανού πρίγκηπα’ και κρύπτο ευκαιριών είναι οι κάτω των 25 που, περάσαμε από εκεί και το θυμόμαστε, όλα τα ξέρουν, ούτε σπουδές ούτε σχολεία ούτε έρευνες χρειάζονται, αυτούς τους οδηγεί η άλλη έπαρση, η της νιότης που, απρόσεκτους και ανοιχτούς σε όλα, τους κάνει στόχο για απάτες. 

 

εικόνα: Mάνα και κόρη, οι δικές μου Calico, στο γραφείο μου.


Disclaimer

 όπως τελευταία συνηθίζεται (μπας και γλιτώσει κανείς μας το κάνσελινγκ):

 Η κατηγοριοποίηση γίνεται για να διευκολυνθούμε στην ανάλυση και όχι με στόχο να σας πληγώσει. Αν ανήκετε σε εξαιρέσεις (υπερπροικισμένων με Ροντβάιλερ του καναπέ) είτε σας έθιξα επειδή ταυτίζεστε με την περιγραφή, στόχος μου δεν είναι να σας στενοχωρήσω.

________________________________________________________



Πέμπτη 20 Μαρτίου 2025

Άνω Μερά με τον Άρη Κωνσταντινίδη, το δάσκαλο


  

 

Ήμουν κι εγώ στην Άνω Μερά χθες και δε χόρταινα να κατεβαίνω από το αυτοκίνητο για να φωτογραφίζω.

Σήμερα βλέπω αυτή την ανάρτηση και με συνταράζει η αναφορά στον Άρη Κωνσταντινίδη. 

Που άν...αν.... ήμασταν άλλη χώρα, θα διδασκόταν στο σχολείο της Μυκόνου και θα του είχαμε μόνιμο αφιέρωμα στο Μουσείο μας. Από πάντα μα τώρα, ιδίως τώρα πιο πολύ από ποτέ. Μήπως και κάτι διασωθεί. Έστω και στις καρδιές μας.

 

Τον μνημονεύω συχνά, τον σκέπτομαι συχνότερα.  Υπήρξε δάσκαλος και οδηγός μου στην επιλογή και στη συντήρηση του παλιού μας «χωριού» και του κήπου μας όπως και στο σεβασμό του τόπου.

 

Π.χ. έλεγα με αφορμή τον αυτοφυή κρόκο (που όλο και σπανίζει με το τσιμέντωμα, το γκρέμισμα και την αλλοπρόσαλλη κι αλλούτερη επιλογή φυτών γύρω από νέα κτίσματα :

«Σκόπιμα δεν τσιμεντώσαμε,

―έχουμε μέθοδο στο χάος μας, 
χύμα στο κύμα εμείς δεν είμαστε  και με οδηγό μας το σπουδαίο αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη από νωρίς ξέραμε να σεβαστούμε τα θεόκτιστα επειδή «στην απλότητα καταλήγεις με λογισμό» και στο λογισμό με τη μελέτη―

σκόπιμα δεν πειράξαμε τη μυκονιάτικη χλωρίδα του κτήματος παρά μόνο στη μεγάλη βεράντα και την αυλή όπου έβαλα αγιόκλημα, γιασεμί, δενδρολίβανο βιολέτες και μυρωδικά όπως φασκόμηλο, δυόσμο και λεβάντα. Μόνη μου παρέμβαση στο κτήμα είναι οι βολβοί με τα χειμωνιάτικα: ναρκίσσους, ζουμπούλια, κρίνους και ίριδες....»--> https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2015/11/blog-post_28.html



 

 

____________________________________________

Για τη Μύκονο, για τις Κυκλάδες μα και για το ήθος του αρχιτέκτονα που δημιουργεί 'δοχεία ζωής' του μέλλοντός μας συστήνω τα ευαγγέλια

Άρη Κωνσταντινίδη

 ΤΑ ΘΕΟΧΤΙΣΤΑ -

ΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ

ΔΥΟ ΧΩΡΙΑ ΣΤΗ ΜΥΚΟΝΟ

και άλλα πολλά και αυτοβιογραφικά.

 

____________________________________________

Ευχαριστώ τη Maria Konioti.

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2025

Ανατολή του χειμώνα, 'το χρυσὸ δίχτυ'


                                        

Πώς γίνεται και μοιάζει δώρο αναπάντεχο η ανατολή μετά από νύχτες αϋπνίας; Κι ας είναι το ξημέρωμα προβλέψιμο ως το μόνο σίγουρο.

Ή μήπως, άραγε, τούτη η απρόσμενη χαρά μου με το πρώτο φως να είναι σημάδι ψυχικής υγείας; Σύμπτωμα ευρωστίας — ή, πιο σωστά, το α-σύμπτωμα που δείχνει ότι οι νύχτες μαύρων σκέψεων είναι συνέπεια αντικειμενικών δυσκολιών και προβλημάτων και όχι μιας «Κατάθλιψης» όπως συνηθίζεται τελευταία να βαφτίζεται -μετά από αυτοδιάγνωση- εκείνη η στεναχώρια που άλλες γενιές ονόμαζαν «Μελαγχολία»;



https://youtu.be/42T0Z2Db1Gg



To ‘χρυσό δίχτυ’ από το Σεφέρη:

«Καὶ βλέπεις τὸ φῶς τοῦ ἥλιου καθὼς ἔλεγαν οἱ παλαιοί.
Ὡστόσο νόμιζα πὼς ἔβλεπα τόσα χρόνια
περπατώντας ἀνάμεσα στὰ βουνὰ καὶ στὴ θάλασσα
συντυχαίνοντας ἀνθρώπους μὲ τέλειες πανοπλίες...
παράξενο, δὲν πρόσεχα πὼς ἔβλεπα μόνο τὴ φωνή τους.
..........................................
»..
 
Παράξενο, τὸ βλέπω ἐδῶ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου... τὸ χρυσὸ δίχτυ
ὅπου τὰ πράγματα σπαρταροῦν σὰν τὰ ψάρια
ποὺ ἕνας μεγάλος ἄγγελος τραβᾶ
μαζὶ μὲ τὰ δίχτυα τῶν ψαράδων. » [απόσπασμα από την 
γιαΝάπα, Α´]


#5amclub από την ανάποδη
___________________________________________________________


Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2024

Υπογράφουμε Δίκτυο για Βιώσιμες Κυκλάδες / Network for Sustainable Cyclades

 Μόνο 1300 υπογραφές; 

Μόνο γκρίνια δηλαδή; Μια υπογραφή δεν παίρνει ούτε 5 λεπτά. Ας υπογράψουμε.

https://rb.gy/c9m8me 



 

Έχοντας υπόψη το πρόσφατο Δελτίο Τύπου Περιβαλλοντικών Οργανώσεων σχετικά με τα προβλήματα που δημιουργεί η εκτός οικισμού δόμηση, το Δίκτυο για Βιώσιμες Κυκλάδες σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, επισημαίνουν ότι τυχόν χαλάρωση της κατάστασης και μη λήψη άμεσων μέτρων για την αντιστροφή της, θα οδηγήσουν στην οριστική απώλεια της ταυτότητας των νησιών (μορφολογία, κλίμακα, τοπίο) και υποβάθμιση της κοινής τους περιουσίας, θέτοντας σε κίνδυνο τη μέχρι τώρα ανάπτυξη τους.

Ι- Ζητούν από τη Κυβέρνηση, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες του κάθε τόπου:

֎ Άμεση εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας, της νομολογίας του Σ.τ.Ε. καθώς και των διατάξεων των υφιστάμενων ΓΠΣ και ΣΧΟΟΑΠ υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος και του τοπίου. Ειδικά σε ότι αφορά:

·  στη δόμηση με έλεγχο των αδειών που εκδίδονται, αλλά και επανέλεγχο όσων έχουν εκδοθεί

·  στη διάνοιξη νέων δρόμων, ως «ιδιωτικών», χωρίς άδειες και προδιαγραφές

·  στη καταστροφή των μονοπατιών

 
֎  Άμεσο περιορισμό της νέας τουριστικής δόμησης με:

·  Κατάργηση των ειδικών πολεοδομικών σχεδίων, των ΕΣΧΑΣΕ και των ΕΣΧΑΔΑ στις Κυκλάδες και γενικότερα στα νησιά

·  Εξαίρεση των τουριστικών καταλυμάτων από τις στρατηγικές επενδύσεις

·  Εστίαση των επιδοτήσεων στην αναβάθμιση των υπαρχουσών επιχειρήσεων και στον εμπλουτισμό του τουριστικού προϊόντος με ανάδειξη των περιβαλλοντικών, πολιτιστικών και παραγωγικών πόρων 

 
֎ Διατήρηση της δυνατότητας κατασκευής μόνο μονόροφων κατοικιών εκτός οικισμού (από 80 τμ έως και 150 τ.μ. ανάλογα με τη νησιωτική περιοχή), που θα είναι ενεργειακά & υδατικά αυτόνομες (με ανακύκλωση του χρησιμοποιημένου νερού) 

μέσα από πρότυπα που θα προτείνουν ειδικοί επιστήμονες και με βάση τη διεθνή εμπειρία. Κατάργηση των υπόσκαφων.
 
֎ Δραστικό περιορισμό της δυνατότητας κατασκευής πισίνας στα μαστιζόμενα από ανομβρία και λειψυδρία νησιά λόγω της υπερκατανάλωσης και της κλιματικής κρίσης, με την απαγόρευση τους στις κατοικίες και στα δωμάτια των ξενοδοχείων, παράλληλα με ουσιαστικό έλεγχο των γεωτρήσεων.
 
֎ Περιορισμό και όχι ενθάρρυνση της δημιουργίας νέων τουριστικών κλινών επισημαίνοντας την επιδείνωση του προβλήματος που θα δημιουργήσει η συνεχιζόμενη αύξηση της προσφοράς τουριστικών κλινών κάθε κατηγορίας στη πρόσθετη αύξηση των τουριστικών συγκεντρώσεων την υψηλή τουριστική περίοδο και στη περαιτέρω υπερφόρτιση των ήδη ελλειμματικών υποδομών για μεγάλο αριθμό νησιών, γεγονός που απαιτεί τουλάχιστον αλλαγή προτεραιοτήτων (πρώτα οι υποδομές).
 
֎ Μεταφορά των πόρων του τέλους ανθεκτικότητας στην τοπική αυτοδιοίκηση για υλοποίηση πράσινων υποδομών ενίσχυσης της ανθεκτικότητας των νησιών.
 
֎ Ενίσχυση μέσω προγραμμάτων χρηματοδότησης έργων που θα αφορούν στην επισκευή και αναβάθμιση υφιστάμενων κτηρίων όπως και δράσεων εξοικονόμησης ενέργειας και βελτίωσης της ενεργειακής απόδοσης τους. Σκοπός της δράσης αυτής είναι, πέρα από τη πράσινη μετάβαση, στο να εξασφαλίσει και απασχόληση στο κλάδο των κατασκευών. Παράλληλα προτείνεται η ενίσχυση των ενεργειακών κοινοτήτων για να αποφευχθούν έργα μεγάλης κλίμακας ΑΠΕ.
 
֎ Άμεση χρηματοδότηση μελέτης για την εκτίμηση της Φέρουσας Ικανότητας των νησιών, ώστε να εξεταστεί αν αντέχουν άλλη τουριστική μεγέθυνση και την εκπόνηση της οδικής χάρτας για τη μετάβαση τους σε κατάσταση βιώσιμης ανάπτυξης πριν την ολοκλήρωση των Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων.

ΙΙ- Ζητάμε από τα Δημοτικά Συμβούλια των Κυκλάδων:

Το Δίκτυο για Βιώσιμες Κυκλάδες ζητά από τα Δημοτικά Συμβούλια των Κυκλάδων να τοποθετηθούν στα θέματα αυτά και να στείλουν επιστολή στη Κυβέρνηση ζητώντας την άμεση εφαρμογή τους.


Κατεβάστε το κείμενο μας με 23 αναλυτικές τεχνικές προτάσεις 


Αιτιολόγηση

Σας καλούμε να στηρίξετε τις δράσεις μας για την προστασία της μοναδικής ταυτότητας και κληρονομιάς των Κυκλάδων.

Η άναρχη δόμηση θέτει σε σοβαρό κίνδυνο τη φυσική ομορφιά, το πολιτιστικό τοπίο και τη αειφόρα ανάπτυξη των νησιών. Το αίτημά μας, σε συνεργασία με την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, επιδιώκει την εφαρμογή κανονισμών για την προστασία αυτής της πολύτιμης περιουσίας για τις μελλοντικές γενιές.

Υπογράφοντας το αίτημά μας, κάνετε ένα κρίσιμο βήμα για τη διατήρηση του εμβληματικού τοπίου των Κυκλάδων, καθώς η υποστήριξή σας είναι απαραίτητη για να ακουστεί η φωνή μας και να επιτευχθεί ουσιαστική αλλαγή.
Μαζί μπορούμε να προστατεύσουμε τις Κυκλάδες και να διατηρήσουμε την ομορφιά τους, καθώς και την πολιτιστική και φυσική κληρονομιά τους.

Σας ευχαριστούμε για τη δέσμευσή σας σε αυτό το σημαντικό σκοπό.


Δίκτυο για Βιώσιμες Κυκλάδες / Network for Sustainable Cyclades

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2024

Μύκονος κι αν το πονάω εγώ, η ξένη, εσείς πώς το αντέχετε;

                      


                   Σακούλα σκουπίδια πεταμένη στους αγρούς. Πρώτη εικόνα μόλις επέστρεψα.

 

Αν κάτι δε σας συγχωρώ αγαπητοί συντοπίτες είναι που φέρατε στο νησί ανθρώπους που μάς μισούν. 

Η γοητεία, η ομορφιά της Μυκόνου ήταν η ιδιαιτερότητα των ηθών. Δεν είναι λίγες οι Κυκλάδες. Λέτε ήρθαμε μόνο για τα «απέραντα γαλάζια» και τις κλισεδιές τουριστικών γραφείων;

Ήρθαμε για τη ζωή. Για σας κι αυτό που προσφέρατε. Την ανοχή του πειρατή, την ευγένεια.

Ήρθαμε γιατί έτρωγε δίπλα σου στο ταβερνάκι ο Νομπελίστας, περπατούσε ξυπόλυτος ο Rockstar, σε σέρβιρε σερβιτόρα που τον επόμενο χειμώνα ήταν πρώτο όνομα σε σίριαλ (Άγκυρα, θυμίζω). 

Τώρα φέρατε επιχειρηματίες κι εργαζόμενους που έρχονται σαν αρπακτικά να κλέψουν αυτό που έφτιαξαν οι παππούδες σας. Τα βράχια που ήταν η κληρονομιά τα αρχαία του τόπου, η φύση που την ποδοπατά ο κοκοφοίνικας και η εκτός τόπου πρασινάδα με το αυτόματο πότισμα κι η συμπεριφορά. Γιατί δε θα φερθεί ίδια εκείνος που δουλεύει δεκάωρα για να μείνει παραπάνω στο νησί με εκείνον που τον εκμεταλλεύονται δωδεκάωρα, τον κοιμίζουν σε κουκέτες κι ούτε ξέρει πού ήρθε ούτε νοιάζεται.

 

Τα ζω όλο το καλοκαίρι. Όταν φτιάχνεις παράνομους δρόμους δίχως μελέτη (που κατεβάζουν λάσπη και πέτρα στην πρώτη βροχή, όταν αυτούς τους δρόμους τους χρησιμοποιούν οδηγοί transfer για να δροσίζονται στο κλιματιστικό του αυτοκινήτου με μουσικούλα τις άπειρες ώρες αναδουλειάς. Όταν για το φιλοδώρημα προσφέρονται να πετάξουν τα σκουπίδια, και αντί να σταματήσουν σε κάδο εκπαραθυρώνουν, αυτά ζούμε.

Γιατί;  Αν το πονάω εγώ, η ξένη, εσείς πώς το αντέχετε;


_________________________________________________________

Στις εικόνες βλέπετε την αθλιότητα. Τα σκουπίδια, πεταμένα με δύναμη από τον αυθαίρετο δρόμο (η καταπάτηση Καφέ Ζώνης που σταματήσαμε μεν, (διότι ναι, είμαστε απ' αυτούς) αλλά γνωρίζουν οι εργολάβοι ότι κανείς δε σταματά την παρανομία την ώρα που γίνεται οπότε ο «δρόμος» έμεινε, ο γείτων έστησε και κάτι τσιμεντένια μπλοκ μην πέσει κανένας και τον πληρώνει και τώρα η επικίνδυνη αυθαιρεσία έγινε πάρκινγκ πονηρό.

Επίσης βλέπετε τα καλώδια της ΔΕΗ- όπου και όπως να 'ναι, δουλίτσα να γίνεται, με αυθαίρετο εκτός οικοπέδου του ιδιοκτήτη πυργάκι για ρολόι ηλεκτρικού (ουδείς ελέγχει) και .. άλλα πολλά, όρεξη να είχα να τα περιγράφω, μα δεν έχω, πονάει η ψυχή μου.

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2024

Τι συνέβη στην Ελλάδα;

 

                                     

 

Τι συνέβη στην Ελλάδα;

 

Κάθομαι κάτω από την κληματαριά σ’ ένα κοινόβιο στη Φλωρεντία κι ετοιμάζω την ομιλία μου για αύριο που θα με μεταφέρουν πιο επίσημα. Στο μεταξύ, επειδή επέλεξα να έρθω πιο νωρίς, ακτιβιστές επέμειναν να με φιλοξενήσουν με μια γενναιοδωρία που νιώθω πως πλέον χάνεται. Με πήραν από το αεροδρόμιο μου πρόσφεραν τα πάντα, μου έχουν (σε συνθήκες κοινοβίου) το ατομικό δωμάτιό μου με το μπάνιο μου.

 

Είχα καιρό να φύγω από τη Μύκονο και σχεδόν συνήθισα όσα λέμε για κατήφορο πιστεύοντας πως αφορούν μόνο τη Μύκονο (που ναι και ιδιαίτερη περίπτωση είναι, και το αδιέξοδό της είναι πραγματικό και ιδιότυπο).

 

Όμως. 

Θα βαρεθείτε να τα πω; Εν συντομία:

3ωρη καθυστέρηση της Aegean προς Αθήνα, πτήση των 14:00 έφυγε 16:30. Αναμονή σε γεμάτο αεροδρόμιο δίχως αρκετά καθίσματα αφού στα όσα τουρίστες είχαν αραδιάσει τα μπαγκάζια τους και αν ζητούσα να καθίσω μια στιγμή απαντούσαν ‘ocupado’. 

Και ναι, αγενές μα ανθρώπινο. Οργισμένοι από την αναμονή έκαναν επιθετικότητες.  Αυτό που σχολιάζω είναι που δεν υπήρχε κανείς υπεύθυνος να βάλει μια τάξη. Μια συγγνώμη, μια  ευγενική παρατήρηση, ίσως και κάποια έξτρα καθίσματα;

 

Δυο μέρες πριν στο Κέντρο Υγείας Μυκόνου ξανά μια εμφανής απουσία επιστασίας, έγνοιας, αγάπης σαν αυτή που βλέπαμε παλιά. Στις Πληροφορίες κανείς μα πίσω ένα πεσμένο κουρτινόξυλο με την κουρτίνα να κρέμεται, μια παλιά τηλεόραση, λεκέδες στους τοίχους, σφουγγαρίστρες ξεχασμένες.

Δεν είναι δουλειά των γιατρών που κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες (ας μην το πάμε σε προσλήψεις κ.λ.τα ξέρουμε), μα ένας υπεύθυνος εκεί δεν υπάρχει να βάψει ένα τοίχο και να βάλει ένα καρφί;

 

Και πάμε πίσω στην Aegean. Εμείς αισίως κάποτε αποβιβαστήκαμε μα όχι τα μπαγκάζια. Ιμάντα 9 μάς έστειλαν κι εκεί γύριζαν από την προηγουμένη (κοίταξα) κάτι βαλίτσες εκ Χίου. Περνούσαν ώρες, περίμενα, έψαχνα. Ουρά τεράστια. Στον ίδιο ιμάντα, δεν έβγαιναν ούτε οι βαλίτσες από Όσλο.

Εξηγήσεις δε δίνει κανείς. Τα μεγάφωνα μπουκωμένα, δεν καταλαβαίνεις τι λένε. Ουρά στην ‘Αναζήτηση’, σε στέλνουν στα ‘Απολεσθέντα΄αφού σου πουν πως κακώς πε΄ριμενες, στην Aegean να πας, ακριβώς δίπλα δηλαδή μα ο υπάλληλος κάνει πως δεν ακούει κι όταν επιμείνεις σου λέει  αδιάφορα ότι ‘μάλλον δεν τη φόρτωσαν, έμεινε στη Μύκονο’ και σε στέλνει πίσω, στην παλιά ουρά  Όπου οφείλεις να ξαναπεριμένεις επειδή δεν υπάρχουν χαρτάκια με αριθμούς οπότε δε σε κακομεταχειρίζονται μόνοι οι εργαζόμενοι μα και οι (εκνευρισμένοι) τουρίστες που σε λένε ‘ψεύτρα’ και πάνε να σε νουθερίσουν ότι ‘you are not special; και πρέπει να μάθεις την ουρά. Κι ο υπάλληλος κοιτά σα να παρακολουθεί σκετσάκι, δεν επεμβαίνει, δε βοηθά.

 

Όταν με λυπήθηκαν έμαθα ότι 18:30 θα ξεφόρτωναν.

―Είναι η βροχή, μου είπαν.

―Ααα τώρα κατάλαβα, απάντησα. Γι’ αυτό δεν έχει αεροπλάνα η Αγγλία.

 

 

Θυμάστε εκεί γύρω στους Ολυμπιακούς που όλα έλαμπαν, φρεσκοβαμμένα καθαρά κι ήταν οι πάντες ευγενείς και οργανωμένοι και υπερήφανοι; 

Ε πάει αυτό. Τώρα πέφτουν σοβάδες.

Σα κάτι σόγια που έβαλαν τα καλά τους για το γάμο και μόλις τέλειωσε η γιορτή το γύρισαν σε πιτζάμα και παντόφλα, έτσι στο ‘Βενιζέλος’ πέφτουν σοβάδες, δεν αλλάζουν οι καμένες λάμπες και μέσα στην εγκατάλειψη φάνηκαν και τα λάθη που τα ξέραμε από πριν – όπως το ότι, όπως όλη η χώρα, το αεροδρόμιο σχεδιάστηκε για νέους και αρτιμελείς που έχουν κέφι να διασχίζουν τους τεράστιους διαδρόμους με τα πόδια. Διάδρομοι κυλιόμενοι; Μπα, όχι για μάς.

Γι’ αυτό και πάντα δίνω βαλίτσα μα αυτή τη φορά, μετά από αυτό που πέρασα (κι επειδή ήταν και το εισιτήριό μου προς Φλωρεντία για χειραποσκευή. το ρίσκαρα.

 

Και αισθάνομαι πως ήρθα στην Ιταλία περπατώντας. Μα άλλο θέλω να σας πω. Δυσκολεύτηκα πολύ, ιδίως στα σκαλιά. 

Και μόνο όταν έφτασα στη Βιέννη που άλλαξα πτήση θυμήθηκα πώς φέρονται οι άλλοι. Τρεις κύριοι, στα διάφορα στάδια του ταξιδιού, σήκωσαν τη βαλίτσα μου δίχως λόγια, την ανέβασαν σε λεωφορείο και σκάλα αεροπλάνου. Και μια νέα μητέρα όταν με είδε ταλαίπωρη, σηκώθηκε για να καθίσω ως μεγαλύτερη.

Τα θυμάστε αυτά;

 

Ήταν και στην Ελλάδα έτσι. Προς μεγαλύτερους, προς γυναίκες που κουβαλούσαν. Μα πάνε αυτά, τα χάσαμε. Σαν τους καμένους γλόμπους.

Σπασμένες πλάκες στα πεζοδρόμια, τέντες σκισμένες που κρέμονται, σωλήνες, παλιές κεραίες και, οι αιώνιες κολώνες της ΔΕΗ σα να φυτεύονται σκόπιμα για να χαλάνε τη θέα. 

Δεν είναι η κρίση της Μυκόνου όπως νόμιζα, είναι όλη η Ελλάδα. Δεν είναι ζήτημα ευγένειας και σεβασμού. Είναι η οργή. Μια αγανάκτηση, μια απόγνωση που, παρατηρώ, επειδή οφείλεται στη γενική παραίτηση, την κολλάμε και στους επισκέπτες και στα παιδιά και απλώνει. 


Κι αναρωτιέμαι, άραγε αυτό περνά ή μόνο χειροτερεύει;


_____________________________

Εικόνες  ως δείγμα, για του λόγου το αληθές.



Αεροδρόμιο Ελ .Βενιζέλος



                                                        Αεροδρόμιο Ελ .Βενιζέλος


                                           Πεζοδρόμια στο κέντρο της Αθήνας



___________________________________________
Οφείλω μια εξήγηση,
ιδίως επειδή η Μύκονος ‘πουλάει’ και το παραμικρό ταξιδεύει. Γ
ια την παράγραφο περί Κέντρου Υγείας Μυκόνου.
Επικοινώνησε αμέσως (το ίδιο βράδυ) η εκλεγμένη πολιτικός μας υπεύθυνη του ΚΥ. Το ΚΥ είναι όντως φρεσκοβαμμένο, οι λεκέδες στον τοίχο είναι δουλειά του ΟΤΕ (έπεσα στη μέρα και περιμένουν τους εργάτες [γνωρίζω το πρόβλημα κι ας είμαστε στο νησί των οικοδόμων, μα αυτό είναι άλλη κουβέντα].
Με την ευκαιρία όμως πρέπει να το πω:
Δε συνηθίζεται στη χώρα μας πολιτικός να δίνει εξηγήσεις προσθέτοντας, επί λέξει: ‘Ζητώ χίλια συγγνώμη’.
Δεν είμαι δημοσιογράφος, δεν ερευνώ εκτενώς μα, όπως ξέρετε, συνηθίζω να τα ψάχνω πριν ανεβάσω. Αστοχία μου ήταν που μέσα στην οργή μου κόλλησα αυτό το ελάσσον που είχα ήδη μια βδομάδα στο νου στα άλλα τα μεγάλα κι ενδεικτικά.
Κι ωστόσο αισθάνομαι πως κάτι κερδίσαμε. Μακάρι οι πολιτικοί μας να παραδειγματίζονταν από τους λίγους, ελάχιστους σαν τη

_______________________________________