Υπογράφουμε Δίκτυο για Βιώσιμες Κυκλάδες / Network for Sustainable Cyclades

 Μόνο 1300 υπογραφές; 

Μόνο γκρίνια δηλαδή; Μια υπογραφή δεν παίρνει ούτε 5 λεπτά. Ας υπογράψουμε.

https://rb.gy/c9m8me 

 

Έχοντας υπόψη το πρόσφατο Δελτίο Τύπου Περιβαλλοντικών Οργανώσεων σχετικά με τα προβλήματα που δημιουργεί η εκτός οικισμού δόμηση, το Δίκτυο για Βιώσιμες Κυκλάδες σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, επισημαίνουν ότι τυχόν χαλάρωση της κατάστασης και μη λήψη άμεσων μέτρων για την αντιστροφή της, θα οδηγήσουν στην οριστική απώλεια της ταυτότητας των νησιών (μορφολογία, κλίμακα, τοπίο) και υποβάθμιση της κοινής τους περιουσίας, θέτοντας σε κίνδυνο τη μέχρι τώρα ανάπτυξη τους.

Ι- Ζητούν από τη Κυβέρνηση, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες του κάθε τόπου:

֎ Άμεση εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας, της νομολογίας του Σ.τ.Ε. καθώς και των διατάξεων των υφιστάμενων ΓΠΣ και ΣΧΟΟΑΠ υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος και του τοπίου. Ειδικά σε ότι αφορά:

·  στη δόμηση με έλεγχο των αδειών που εκδίδονται, αλλά και επανέλεγχο όσων έχουν εκδοθεί

·  στη διάνοιξη νέων δρόμων, ως «ιδιωτικών», χωρίς άδειες και προδιαγραφές

·  στη καταστροφή των μονοπατιών

 
֎  Άμεσο περιορισμό της νέας τουριστικής δόμησης με:

·  Κατάργηση των ειδικών πολεοδομικών σχεδίων, των ΕΣΧΑΣΕ και των ΕΣΧΑΔΑ στις Κυκλάδες και γενικότερα στα νησιά

·  Εξαίρεση των τουριστικών καταλυμάτων από τις στρατηγικές επενδύσεις

·  Εστίαση των επιδοτήσεων στην αναβάθμιση των υπαρχουσών επιχειρήσεων και στον εμπλουτισμό του τουριστικού προϊόντος με ανάδειξη των περιβαλλοντικών, πολιτιστικών και παραγωγικών πόρων 

 
֎ Διατήρηση της δυνατότητας κατασκευής μόνο μονόροφων κατοικιών εκτός οικισμού (από 80 τμ έως και 150 τ.μ. ανάλογα με τη νησιωτική περιοχή), που θα είναι ενεργειακά & υδατικά αυτόνομες (με ανακύκλωση του χρησιμοποιημένου νερού) 

μέσα από πρότυπα που θα προτείνουν ειδικοί επιστήμονες και με βάση τη διεθνή εμπειρία. Κατάργηση των υπόσκαφων.
 
֎ Δραστικό περιορισμό της δυνατότητας κατασκευής πισίνας στα μαστιζόμενα από ανομβρία και λειψυδρία νησιά λόγω της υπερκατανάλωσης και της κλιματικής κρίσης, με την απαγόρευση τους στις κατοικίες και στα δωμάτια των ξενοδοχείων, παράλληλα με ουσιαστικό έλεγχο των γεωτρήσεων.
 
֎ Περιορισμό και όχι ενθάρρυνση της δημιουργίας νέων τουριστικών κλινών επισημαίνοντας την επιδείνωση του προβλήματος που θα δημιουργήσει η συνεχιζόμενη αύξηση της προσφοράς τουριστικών κλινών κάθε κατηγορίας στη πρόσθετη αύξηση των τουριστικών συγκεντρώσεων την υψηλή τουριστική περίοδο και στη περαιτέρω υπερφόρτιση των ήδη ελλειμματικών υποδομών για μεγάλο αριθμό νησιών, γεγονός που απαιτεί τουλάχιστον αλλαγή προτεραιοτήτων (πρώτα οι υποδομές).
 
֎ Μεταφορά των πόρων του τέλους ανθεκτικότητας στην τοπική αυτοδιοίκηση για υλοποίηση πράσινων υποδομών ενίσχυσης της ανθεκτικότητας των νησιών.
 
֎ Ενίσχυση μέσω προγραμμάτων χρηματοδότησης έργων που θα αφορούν στην επισκευή και αναβάθμιση υφιστάμενων κτηρίων όπως και δράσεων εξοικονόμησης ενέργειας και βελτίωσης της ενεργειακής απόδοσης τους. Σκοπός της δράσης αυτής είναι, πέρα από τη πράσινη μετάβαση, στο να εξασφαλίσει και απασχόληση στο κλάδο των κατασκευών. Παράλληλα προτείνεται η ενίσχυση των ενεργειακών κοινοτήτων για να αποφευχθούν έργα μεγάλης κλίμακας ΑΠΕ.
 
֎ Άμεση χρηματοδότηση μελέτης για την εκτίμηση της Φέρουσας Ικανότητας των νησιών, ώστε να εξεταστεί αν αντέχουν άλλη τουριστική μεγέθυνση και την εκπόνηση της οδικής χάρτας για τη μετάβαση τους σε κατάσταση βιώσιμης ανάπτυξης πριν την ολοκλήρωση των Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων.

ΙΙ- Ζητάμε από τα Δημοτικά Συμβούλια των Κυκλάδων:

Το Δίκτυο για Βιώσιμες Κυκλάδες ζητά από τα Δημοτικά Συμβούλια των Κυκλάδων να τοποθετηθούν στα θέματα αυτά και να στείλουν επιστολή στη Κυβέρνηση ζητώντας την άμεση εφαρμογή τους.

Κατεβάστε το κείμενο μας με 23 αναλυτικές τεχνικές προτάσεις 

Αιτιολόγηση

Σας καλούμε να στηρίξετε τις δράσεις μας για την προστασία της μοναδικής ταυτότητας και κληρονομιάς των Κυκλάδων.

Η άναρχη δόμηση θέτει σε σοβαρό κίνδυνο τη φυσική ομορφιά, το πολιτιστικό τοπίο και τη αειφόρα ανάπτυξη των νησιών. Το αίτημά μας, σε συνεργασία με την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, επιδιώκει την εφαρμογή κανονισμών για την προστασία αυτής της πολύτιμης περιουσίας για τις μελλοντικές γενιές.

Υπογράφοντας το αίτημά μας, κάνετε ένα κρίσιμο βήμα για τη διατήρηση του εμβληματικού τοπίου των Κυκλάδων, καθώς η υποστήριξή σας είναι απαραίτητη για να ακουστεί η φωνή μας και να επιτευχθεί ουσιαστική αλλαγή.
Μαζί μπορούμε να προστατεύσουμε τις Κυκλάδες και να διατηρήσουμε την ομορφιά τους, καθώς και την πολιτιστική και φυσική κληρονομιά τους.

Σας ευχαριστούμε για τη δέσμευσή σας σε αυτό το σημαντικό σκοπό.

Δίκτυο για Βιώσιμες Κυκλάδες / Network for Sustainable Cyclades

Μύκονος κι αν το πονάω εγώ, η ξένη, εσείς πώς το αντέχετε;

                      

                   Σακούλα σκουπίδια πεταμένη στους αγρούς. Πρώτη εικόνα μόλις επέστρεψα.

 

Αν κάτι δε σας συγχωρώ αγαπητοί συντοπίτες είναι που φέρατε στο νησί ανθρώπους που μάς μισούν. 

Η γοητεία, η ομορφιά της Μυκόνου ήταν η ιδιαιτερότητα των ηθών. Δεν είναι λίγες οι Κυκλάδες. Λέτε ήρθαμε μόνο για τα «απέραντα γαλάζια» και τις κλισεδιές τουριστικών γραφείων;

Ήρθαμε για τη ζωή. Για σας κι αυτό που προσφέρατε. Την ανοχή του πειρατή, την ευγένεια.

Ήρθαμε γιατί έτρωγε δίπλα σου στο ταβερνάκι ο Νομπελίστας, περπατούσε ξυπόλυτος ο Rockstar, σε σέρβιρε σερβιτόρα που τον επόμενο χειμώνα ήταν πρώτο όνομα σε σίριαλ (Άγκυρα, θυμίζω). 

Τώρα φέρατε επιχειρηματίες κι εργαζόμενους που έρχονται σαν αρπακτικά να κλέψουν αυτό που έφτιαξαν οι παππούδες σας. Τα βράχια που ήταν η κληρονομιά τα αρχαία του τόπου, η φύση που την ποδοπατά ο κοκοφοίνικας και η εκτός τόπου πρασινάδα με το αυτόματο πότισμα κι η συμπεριφορά. Γιατί δε θα φερθεί ίδια εκείνος που δουλεύει δεκάωρα για να μείνει παραπάνω στο νησί με εκείνον που τον εκμεταλλεύονται δωδεκάωρα, τον κοιμίζουν σε κουκέτες κι ούτε ξέρει πού ήρθε ούτε νοιάζεται.

 

Τα ζω όλο το καλοκαίρι. Όταν φτιάχνεις παράνομους δρόμους δίχως μελέτη (που κατεβάζουν λάσπη και πέτρα στην πρώτη βροχή, όταν αυτούς τους δρόμους τους χρησιμοποιούν οδηγοί transfer για να δροσίζονται στο κλιματιστικό του αυτοκινήτου με μουσικούλα τις άπειρες ώρες αναδουλειάς. Όταν για το φιλοδώρημα προσφέρονται να πετάξουν τα σκουπίδια, και αντί να σταματήσουν σε κάδο εκπαραθυρώνουν, αυτά ζούμε.

Γιατί;  Αν το πονάω εγώ, η ξένη, εσείς πώς το αντέχετε;

_________________________________________________________

Στις εικόνες βλέπετε την αθλιότητα. Τα σκουπίδια, πεταμένα με δύναμη από τον αυθαίρετο δρόμο (η καταπάτηση Καφέ Ζώνης που σταματήσαμε μεν, (διότι ναι, είμαστε απ' αυτούς) αλλά γνωρίζουν οι εργολάβοι ότι κανείς δε σταματά την παρανομία την ώρα που γίνεται οπότε ο «δρόμος» έμεινε, ο γείτων έστησε και κάτι τσιμεντένια μπλοκ μην πέσει κανένας και τον πληρώνει και τώρα η επικίνδυνη αυθαιρεσία έγινε πάρκινγκ πονηρό.

Επίσης βλέπετε τα καλώδια της ΔΕΗ- όπου και όπως να 'ναι, δουλίτσα να γίνεται, με αυθαίρετο εκτός οικοπέδου του ιδιοκτήτη πυργάκι για ρολόι ηλεκτρικού (ουδείς ελέγχει) και .. άλλα πολλά, όρεξη να είχα να τα περιγράφω, μα δεν έχω, πονάει η ψυχή μου.

Τι συνέβη στην Ελλάδα;

 

                                     

 

Τι συνέβη στην Ελλάδα;

 

Κάθομαι κάτω από την κληματαριά σ’ ένα κοινόβιο στη Φλωρεντία κι ετοιμάζω την ομιλία μου για αύριο που θα με μεταφέρουν πιο επίσημα. Στο μεταξύ, επειδή επέλεξα να έρθω πιο νωρίς, ακτιβιστές επέμειναν να με φιλοξενήσουν με μια γενναιοδωρία που νιώθω πως πλέον χάνεται. Με πήραν από το αεροδρόμιο μου πρόσφεραν τα πάντα, μου έχουν (σε συνθήκες κοινοβίου) το ατομικό δωμάτιό μου με το μπάνιο μου.

 

Είχα καιρό να φύγω από τη Μύκονο και σχεδόν συνήθισα όσα λέμε για κατήφορο πιστεύοντας πως αφορούν μόνο τη Μύκονο (που ναι και ιδιαίτερη περίπτωση είναι, και το αδιέξοδό της είναι πραγματικό και ιδιότυπο).

 

Όμως. 

Θα βαρεθείτε να τα πω; Εν συντομία:

3ωρη καθυστέρηση της Aegean προς Αθήνα, πτήση των 14:00 έφυγε 16:30. Αναμονή σε γεμάτο αεροδρόμιο δίχως αρκετά καθίσματα αφού στα όσα τουρίστες είχαν αραδιάσει τα μπαγκάζια τους και αν ζητούσα να καθίσω μια στιγμή απαντούσαν ‘ocupado’. 

Και ναι, αγενές μα ανθρώπινο. Οργισμένοι από την αναμονή έκαναν επιθετικότητες.  Αυτό που σχολιάζω είναι που δεν υπήρχε κανείς υπεύθυνος να βάλει μια τάξη. Μια συγγνώμη, μια  ευγενική παρατήρηση, ίσως και κάποια έξτρα καθίσματα;

 

Δυο μέρες πριν στο Κέντρο Υγείας Μυκόνου ξανά μια εμφανής απουσία επιστασίας, έγνοιας, αγάπης σαν αυτή που βλέπαμε παλιά. Στις Πληροφορίες κανείς μα πίσω ένα πεσμένο κουρτινόξυλο με την κουρτίνα να κρέμεται, μια παλιά τηλεόραση, λεκέδες στους τοίχους, σφουγγαρίστρες ξεχασμένες.

Δεν είναι δουλειά των γιατρών που κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες (ας μην το πάμε σε προσλήψεις κ.λ.τα ξέρουμε), μα ένας υπεύθυνος εκεί δεν υπάρχει να βάψει ένα τοίχο και να βάλει ένα καρφί;

 

Και πάμε πίσω στην Aegean. Εμείς αισίως κάποτε αποβιβαστήκαμε μα όχι τα μπαγκάζια. Ιμάντα 9 μάς έστειλαν κι εκεί γύριζαν από την προηγουμένη (κοίταξα) κάτι βαλίτσες εκ Χίου. Περνούσαν ώρες, περίμενα, έψαχνα. Ουρά τεράστια. Στον ίδιο ιμάντα, δεν έβγαιναν ούτε οι βαλίτσες από Όσλο.

Εξηγήσεις δε δίνει κανείς. Τα μεγάφωνα μπουκωμένα, δεν καταλαβαίνεις τι λένε. Ουρά στην ‘Αναζήτηση’, σε στέλνουν στα ‘Απολεσθέντα΄αφού σου πουν πως κακώς πε΄ριμενες, στην Aegean να πας, ακριβώς δίπλα δηλαδή μα ο υπάλληλος κάνει πως δεν ακούει κι όταν επιμείνεις σου λέει  αδιάφορα ότι ‘μάλλον δεν τη φόρτωσαν, έμεινε στη Μύκονο’ και σε στέλνει πίσω, στην παλιά ουρά  Όπου οφείλεις να ξαναπεριμένεις επειδή δεν υπάρχουν χαρτάκια με αριθμούς οπότε δε σε κακομεταχειρίζονται μόνοι οι εργαζόμενοι μα και οι (εκνευρισμένοι) τουρίστες που σε λένε ‘ψεύτρα’ και πάνε να σε νουθερίσουν ότι ‘you are not special; και πρέπει να μάθεις την ουρά. Κι ο υπάλληλος κοιτά σα να παρακολουθεί σκετσάκι, δεν επεμβαίνει, δε βοηθά.

 

Όταν με λυπήθηκαν έμαθα ότι 18:30 θα ξεφόρτωναν.

―Είναι η βροχή, μου είπαν.

―Ααα τώρα κατάλαβα, απάντησα. Γι’ αυτό δεν έχει αεροπλάνα η Αγγλία.

 

 

Θυμάστε εκεί γύρω στους Ολυμπιακούς που όλα έλαμπαν, φρεσκοβαμμένα καθαρά κι ήταν οι πάντες ευγενείς και οργανωμένοι και υπερήφανοι; 

Ε πάει αυτό. Τώρα πέφτουν σοβάδες.

Σα κάτι σόγια που έβαλαν τα καλά τους για το γάμο και μόλις τέλειωσε η γιορτή το γύρισαν σε πιτζάμα και παντόφλα, έτσι στο ‘Βενιζέλος’ πέφτουν σοβάδες, δεν αλλάζουν οι καμένες λάμπες και μέσα στην εγκατάλειψη φάνηκαν και τα λάθη που τα ξέραμε από πριν – όπως το ότι, όπως όλη η χώρα, το αεροδρόμιο σχεδιάστηκε για νέους και αρτιμελείς που έχουν κέφι να διασχίζουν τους τεράστιους διαδρόμους με τα πόδια. Διάδρομοι κυλιόμενοι; Μπα, όχι για μάς.

Γι’ αυτό και πάντα δίνω βαλίτσα μα αυτή τη φορά, μετά από αυτό που πέρασα (κι επειδή ήταν και το εισιτήριό μου προς Φλωρεντία για χειραποσκευή. το ρίσκαρα.

 

Και αισθάνομαι πως ήρθα στην Ιταλία περπατώντας. Μα άλλο θέλω να σας πω. Δυσκολεύτηκα πολύ, ιδίως στα σκαλιά. 

Και μόνο όταν έφτασα στη Βιέννη που άλλαξα πτήση θυμήθηκα πώς φέρονται οι άλλοι. Τρεις κύριοι, στα διάφορα στάδια του ταξιδιού, σήκωσαν τη βαλίτσα μου δίχως λόγια, την ανέβασαν σε λεωφορείο και σκάλα αεροπλάνου. Και μια νέα μητέρα όταν με είδε ταλαίπωρη, σηκώθηκε για να καθίσω ως μεγαλύτερη.

Τα θυμάστε αυτά;

 

Ήταν και στην Ελλάδα έτσι. Προς μεγαλύτερους, προς γυναίκες που κουβαλούσαν. Μα πάνε αυτά, τα χάσαμε. Σαν τους καμένους γλόμπους.

Σπασμένες πλάκες στα πεζοδρόμια, τέντες σκισμένες που κρέμονται, σωλήνες, παλιές κεραίες και, οι αιώνιες κολώνες της ΔΕΗ σα να φυτεύονται σκόπιμα για να χαλάνε τη θέα. 

Δεν είναι η κρίση της Μυκόνου όπως νόμιζα, είναι όλη η Ελλάδα. Δεν είναι ζήτημα ευγένειας και σεβασμού. Είναι η οργή. Μια αγανάκτηση, μια απόγνωση που, παρατηρώ, επειδή οφείλεται στη γενική παραίτηση, την κολλάμε και στους επισκέπτες και στα παιδιά και απλώνει. 

Κι αναρωτιέμαι, άραγε αυτό περνά ή μόνο χειροτερεύει;

_____________________________

Εικόνες  ως δείγμα, για του λόγου το αληθές.

Αεροδρόμιο Ελ .Βενιζέλος

                                                        Αεροδρόμιο Ελ .Βενιζέλος

                                           Πεζοδρόμια στο κέντρο της Αθήνας

___________________________________________

Οφείλω μια εξήγηση,

ιδίως επειδή η Μύκονος ‘πουλάει’ και το παραμικρό ταξιδεύει. Γ

ια την παράγραφο περί Κέντρου Υγείας Μυκόνου.

Επικοινώνησε αμέσως (το ίδιο βράδυ) η εκλεγμένη πολιτικός μας υπεύθυνη του ΚΥ. Το ΚΥ είναι όντως φρεσκοβαμμένο, οι λεκέδες στον τοίχο είναι δουλειά του ΟΤΕ (έπεσα στη μέρα και περιμένουν τους εργάτες [γνωρίζω το πρόβλημα κι ας είμαστε στο νησί των οικοδόμων, μα αυτό είναι άλλη κουβέντα].

Με την ευκαιρία όμως πρέπει να το πω:

Δε συνηθίζεται στη χώρα μας πολιτικός να δίνει εξηγήσεις προσθέτοντας, επί λέξει: ‘Ζητώ χίλια συγγνώμη’.

Δεν είμαι δημοσιογράφος, δεν ερευνώ εκτενώς μα, όπως ξέρετε, συνηθίζω να τα ψάχνω πριν ανεβάσω. Αστοχία μου ήταν που μέσα στην οργή μου κόλλησα αυτό το ελάσσον που είχα ήδη μια βδομάδα στο νου στα άλλα τα μεγάλα κι ενδεικτικά.

Κι ωστόσο αισθάνομαι πως κάτι κερδίσαμε. Μακάρι οι πολιτικοί μας να παραδειγματίζονταν από τους λίγους, ελάχιστους σαν τη

Ντίνα Σαμψούνη. Ntina Sampsouni

_______________________________________

Για την Ιωάννα―αλληλεγγύη

 

  Έκτακτη ανάγκη.

  Μια φίλη, μια νέα γυναίκα καθηλώθηκε από εγκεφαλικό και σήμερα εδώ στη Μύκονο αγωνίζεται να ξαναμάθει όσα σ’ εμάς φαίνονται μηχανικά και αυτονόητα, από την κίνηση ως την ομιλία. Η χαρά μας μεγάλη που, μετά από μήνες, την περασμένη βδομάδα κούνησε τα δάχτυλά της. 

   Το δράμα τεράστιο για εκείνη, την οικογένειά της και όσους τη νοιαζόμαστε και τα έξοδα αστρονομικά. 

    Γι’ αυτό και πήρα την απόφαση (με την άδειά της) να δημοσιεύσω τον αρ. λογαριασμού της με την έκκληση  να βοηθήσουμε. Ό,τι μπορούμε, ό,τι έχουμε, θα είναι τεράστια βοήθεια για την Ιωάννα. 

iban Εθνική Τράπεζα: GR9701104160000041634210821 

_______________________ 

Σημείωση: 

Ξεκαθαρίζω ότι δεν έχω συγγένεια και  δεν έχω πρόσβαση στο λογαριασμό της ούτε καμμιά οικονομική ανάμιξη.

Αποφάσισα να μη δημοσιεύσω επίθετο και φωτογραφίες αλλά αν έχετε απορίες θα απαντήσω ατομικά.

Παράθυρο Αυγούστου

 

 

«Όταν ανοίξει ένα παράθυρο θα ’ναι παρηγορία...» ή μήπως «το φως θα ’ναι μια νέα τυραννία» αφού «ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει»*.

Δεν πρόκειται για στιγμή απαισιοδοξίας. Φέτος, που η Μύκονος ξεφούσκωσε νωρίτερα, η ησυχία, ιδίως πρωί και νύχτες (δίχως Ρέμο στο Ν’ammos κι άλλα τέτοια) φέρνουν χαρές νοσταλγικές στο σπίτι και τον κήπο μου σα να επιστρέφω από αλλού μετά από χρόνια.

Όμως αλίμονο, τρέμω ν’ ανοίξω αληθινά τα μάτια.. Αλίμονο.

 

Δε μου αρέσει η γκρίνια, δεν την επέτρεψα ποτέ στον εαυτό μου (με τον οποίο ως γνωστόν είμαι αυστηρή θηριοδαμάστρια). Πράττω τα δέοντα ―και με το παραπάνω, αγωνίζομαι για ό,τι αγαπώ, μα περιττό να αναμασάμε όσα γνωρίζουμε ότι δεν πήγαν στράφι κατά λάθος.

 

Ας το χαρούμε το παράθυρό μου με το βασιλικό και το μεγάλο το καλάθι με τα φρούτα και, όταν το πιάνει ρεύμα, τις γάτες.

 Ας το χαρούμε.

―――――――――――――――――――――

Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

Τα Παράθυρα

Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα.— Όταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγορία.—
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει.

Επιμέλεια Γ. Π. Σαββίδη. Τα Ποιήματα, Τ. Α’ 1897 - 1918, Ίκαρος 1963

Θάλασσα― για του μέλλοντος τις μέρες

         Κάθε εποχή ενέχει σπόρους της επόμενης. 

Όπως στα μέσα του χειμώνα μια μέρα ξαφνικά παρατηρούμε πράσινο να σκάει στα ξερά κλαδιά, υπόσχεση όσων έρχονται, έτσι και, σαν εχθές, στα μέσα του καλοκαιριού ένα πρωί έχει άλλο φως, λίγο πιο γκρι, λίγο πιο διαυγές από το αυγουστιάτικο εκτυφλωτικό λιοπύρι.

Περαστικά μικρά ήταν τα συννεφάκια χθες, μακριά στα δυτικά, με ένα πιο βαρύ πάνω απ’ την κορυφή του Κούνουπα και πίσω από το φράγμα. Όμως το μήνυμα ήρθε, ‘βιάσου’ μου ψιθύριζαν, «του μέλλοντος οι μέρες» στάθηκαν για μια στιγμή «εμπροστά» μου σαν του Καβάφη τα κεριά που τρεμοσβήνουν.

Και τι έκανα; Μα τι άλλο. Με ψώνια στο αυτοκίνητο, πακέτα από το Ταχυδρομείο και μια λίστα για δουλειές  στην τσάντα, σταμάτησα εκεί ακριβώς που ήρθε η σκέψη και βούτηξα στη θάλασσα.

 

_____________________________

Έχω στο αυτοκίνητο πάντα μια μικρή τσάντα με παρεό, ένα μικρό βιβλίο και μαγιό ―δεύτερο, διότι δεν αντέχω τα βρεγμένα. Και ναι, εγώ μαγιό, μην απορείτε που αλλάξαν οι καιροί κι ας κόψουμε τη γκρίνια («εκεί μας κατάντησαν!). Κοντά σε θάλασσα είμαι, μαγιό όλη μέρα προτιμώ αντί εσώρουχα αλλά, ενώ ήταν πάντα στεγνά σαν τα μπικίνι των κοριτσιών του Nat King Cole στις ‘Μέρες Καλοκαιριού» του, εγώ αντίθετα από αυτές στο νερό βουτούσα- μα δίχως βάρη περιττά.

    Παρεό: 

―στο καλαθάκι μου [φορούσα ως φόρεμα] πάντα από το Λουκά, φίλο και μέλος του ιστορικού πλέον MYKONOs Tribe 80's & 90's

―τo επιάμμιο παλιό-καλό του αείμνηστου φίλου Μίμη Σκαφίδα, δώρο από τον επίσης αγαπημένο γιό του Konstantinos Skafidas Naveen

 

**Του Καβάφη τα Κεριά βεβαίως. Ποίημα πολύ γνωστό και όχι αγαπημένο μου μα η εικόνα των «κερών του μέλλοντός μας» επιβιώνει βαθιά στο νου μου.

 

*** “And on the beach you see the girls in their bikinis

      As cute as ever but they never get ‘em wet”

Nat King Cole - Those Lazy, Hazy, Crazy Days Of Summer

https://www.youtube.com/watch?v=0cKXS3fTldQ