Η βραδιά στο Μύρτιλλο
έκλεισε την ευρωπαϊκή μας καμπάνια.
Εμείς, οι γυναίκες που
παίρνουμε/παίρναμε ναρκωτικά, είμαστε μια ομάδα αθέατη με προβλήματα σοβαρά που
μάς κρατάνε σιωπηλές, κλειδωμένες στα σπίτια ή στα κελιά μας.
Φτώχεια, κοινωνική
περιφρόνηση, αρρώστιες δίχως καλή περίθαλψη, στρέρηση των παιδιών μας, είναι
συχνά οι συνέπειες της εξάρτησης, όχι επειδή η ουσία έχει κάτι μαγικό που σε
φτωχαίνει αλλά επειδή η Ναρκοαπαγόρευση κι η προπαγάνδα ενός αιώνα έχουν
ορθώσει κάγκελα γύρω μας. Και στους άνδρες, ναι, μα ακόμα πιο πολύ σ' εμάς που
κοινωνικά πιο ευάλωτες, ούτως ή άλλως παλεύουμε με τις ανισότητες της κοινωνίας
και τη βία.
Θέλω να ευχαριστήσω όλες
και όλους που αψηφήσατε τη βροχή για να έρθετε κοντά μας.
Πρώτα τις ομιλήτριες που
μάς έκαναν την τιμή, τη Μανίνα Τερζίδου, την Κατερίνα Κονιδάρη και τη δική μας
Ναταλία Λουράντου που, ανέδειξαν το θέμα τόσο εύστοχα που η συζήτηση ζωτάνεψε
και προχώρησε μόνη της ξεπερνώντας όρια χρόνου και θεματολογίας. Κι έτσι
αποδείξαμε, (κι εγώ μαζί, ελπίζω, με τη μικρή μου εισαγωγή περί Φεμινισμού)
πόσο αναγκαίοι είναι οι αγώνες μας για να σταθούμε ισότιμες - ίσες αλλά όχι
ίδιες- με το κοινωνικό φύλο που ως τώρα κυριαρχεί.
Ευχαριστώ επίσης
όσες/ους μας τιμήσατε,
τη δική μας Φωτεινή
Λεομπίλα πάντα παρούσα, δραστήρια και αφοσιωμένη Ναρκοφεμινίστρια (παρούσα από
την πρώτη μας ναρκοφεμινιστική συνάντηση πέρσι το Φεβρουάριο όταν στα
χιονισμένα Εξάρχεια δεν κάναμε ομιλίες αλλά συζητήσαμε τα προβλήματα μια και
ήμασταν μόνες), τον πάντα ανοιχτό να ακούσει Εθνικό Συντονιστή Χρήστο
Κουϊμτσίδη, γιατρό που βρήκε το χρόνο να έρθει παρά το γεμάτο πρόγραμμά του,
τη Μαριανέλα Κλώκα που
πάντα μας συμπαραστέκεται και ταχύτατα δημοσίευσε ρεπορτάζ για την εκδήλωση,
την Ευγενία
Σταθακοπούλου που μας κέρδισε με τη γνώση της,
το δικό μας Μάριο
Ατζέμη, πιστό και αφοσιωμένο ακτιβιστή,
τη δική μας Αγγελική
πρώτη-πρώτη που μας βοήθησε και στο στήσιμο και στο καρφίτσωμα της τιμητικής
ταινίας των παρασήμων μου,
και τη Ντόρα μας, τη
φίλη και Ομότιμη που πάντα κάνει τον κόπο να έρθει να προσφέρει με τη συμμετοχή
και την παρουσία της,
όπως και το δικό μας
Σόλωνα που μας πρόσφερε και τη φωτογράφιση,
τη Χριστίνα Σαββάτη που
κράτησε επάξια το μακρύ τραπέζι με τα δώρα μας (ανάρπαστα έγιναν τα μπλουζάκια
αλλά και οι κονκάρδες μας, ενώ μας έμειναν οι αναπτήρες- φαίνεται όλοι έχουμε
κόψει το κάπνισμα),
τον Costas Nissen που
έκανε το γύρισμα,
το δικό μας Θάνο
Παπαγιαννόπουλο που με στήριξε ιδιαίτερα ακούγοντας τα παράπονά μου και
βοηθώντας στη μεταφορά,
συν βεβαίως
τους δικούς μου φίλους
και συγγενείς,
τον Κώστα Παπατρέχα, την
Άρτεμη,
τις αδελφές μου Ελισάβετ
και Μαρίνα
και το φιλόξενο Μύρτιλλο
όπου με ηρεμία και ευγένεια και διαλλακτικότητα μάς πρόσφεραν ό,τι χρειαστήκαμε
για την εκδήλωση και δε μάς είπαν ούτε ένα όχι.
Σας ευχαριστώ
για την παρουσία και τη
συμβολή σας σ' ατό το δίκαιο δύσκολο αγώνα μας κατά της βίας προς τις γυναίκες
και της εγκληματικής Ναρκοαπαγόρευσης που τιμωρεί ανθρώπους για την ασθένεια ή
τις επιλογές τους.
Αλλά τώρα,
πριν ασχοληθώ με το
video της καμπάνιας, πριν γράψω το 'report', πριν με ακούσετε (αν θέλετε) αύριο
το βράδυ stokokkino, χαρίζω στον εαυτό μου ένα ολόκληρ εικοσιτετράωρο για να
ξεκουραστώ διαβάζοντας λογοτεχνία παλιά και άσχετη με όσα συζητήσαμε για να
'ξαναβρώ το ίσιο μου' όπως λέμε στη γιόγκα.
