Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Φυλακή. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Φυλακή. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Πέμπτη 8 Αυγούστου 2024
Στο κρατητήριο για χρήση με την εφημερεύουσα γιατρό
Τρίτη 16 Ιανουαρίου 2024
8 χρόνια φυλακή στο δολοφόνο των γατιών #Ολιβερ
8 χρόνια φυλακή στο δολοφόνο των γατιών (δε συστήνω να δείτε τα videos).
Άντε να ανοίξει ο δρόμος να δούμε δικαιοσύνη και για τον #Ολιβερ κι όλα τα άμοιρα πλάσματα που δε μας ζητάνε παρά λίγο από το χώρο και την τροφή που, ως είδος, τους έχουμε αρπάξει.
Και αγάπη. Όσοι έχουμε...
Μάρθα Πουλτίδου
Σήμερα στο Μικτό ορκωτό δικαστήριο της Αθήνας, εκδικάστηκε η υπόθεση του Ε.Α για την κατά συρροή θανάτωση γατών.
Είναι η πρώτη φορά που δικάζεται κάποιος σε βαθμό κακουργήματος, για θανάτωση ζώων.
Το δικαστήριο ξεκίνησε στις 10.30 και τελείωσε πριν από λίγο.
Ο Ε.Α καταδικάστηκε σε κάθειρξη 8 ετών και σε χρηματική ποινή 400 ημερησίων μονάδων, από 50 ευρώ ημερησίως.
Το δικαστήριο απέρριψε το αίτημα του συνηγόρου υπεράσπισης του κατηγορούμενου,να αναστείλει την κράτηση του μέχρι την εκδίκαση της Έφεσης.
Οι δικηγόροι μας Dimitris Papadimitriou και Nikolaos Loukopoulos ,ήταν όπως πάντα εξαιρετικοι.
Εδώ να ευχαριστήσουμε την Έφη,που επωμίστηκε τα δικαστικά έξοδα και ευχόμαστε να σταματήσει η κακοποίηση των ζώων.
Empty The Cages - Animal Rights Activism
Mykonos Animal Welfare Members Group
_________________________________________
Σάββατο 15 Απριλίου 2023
Το βραχιολάκι της Καϊλή οι μωρομάνες κι αλήθειες που πονούν
Η Δικαιοσύνη είναι σαν τα φίδια, λένε. Δαγκώνει μόνο τους ξυπόλυτους.
Αν πάντα ο άνθρωπος χρωστούσε λόγο για όσα λέει και κάνει, στην εποχή μας λόγια και πράξεις δε χάνονται εύκολα στη λήθη μα, λόγω διαδικτύου εύκολα ανασύρονται στην επιφάνεια.
Έγραψε ο Πάνος Λάμπρου ένα κείμενο για την Εύα Καϊλή πως, δικαίως οι δικαστές την αποφυλάκισαν μια και τώρα που μάζεψαν τα στοιχεία που χρειάζονται είναι θεμιτό να γίνει σεβαστό το τεκμήριο της αθωότητας. Κι ο Πάνος Λάμπρου αναφερόμενος στο παλιό παραμυθάκι περί μητρότητας (που εμένα ως γυναίκα με θίγει διπλά) υπενθυμίζει τις άλλες μωρομάνες που για μικροπαραπτώματα που καμιά σύγκριση δε μπορεί να γίνει με το χορό εκατομμυρίων της Καϊλή, παραμένουν προφυλακιστέες και μη με τα μωρά τους στις φυλακές της Θήβας ζώντας τον τρόμο του πού θα βρεθεί κάθε παιδάκι μόλις αποφυλακιστεί μετά τα τρία του. Διότι ναι, κάθε παιδάκι θέλει τη μαμά του (και κάθε μάνα το παιδάκι της) μα άλλο να το αφήνεις σε στοργικό παππού, μπαμπά και όσες νταντάδες θέλεις, σε ζέστη και ανέσεις κι άλλο να μην ξέρεις πού και με ποιους και πώς θα επιβιώνει όσο λείπεις.
Το συνηθίσαμε πλέον να επικαλείταιη Εύα Καϊλή τη μητρότητα ως αίτιο επιείκειας και να περιγράφει την ευρωπαϊκή φυλακή της ως βασανιστήριο μεσαιωνικό. Μόνη της προκαλεί, ξανά. Διότι στις μέρες μας είναι εύκολο να της απαντήσουμε με τα ίδια της τα λόγια που κάποιος, απαντώντας στο Λάμπρου για το ποστ θυμήθηκε κι ανέσυρε.
Στο ΣΚΑΙ ήταν, τότε προ σκανδάλου λοιπόν, ξεσπάθωνε κατά αποφυλακίσεων «2.500 κρατουμένων την περίοδο που υπουργός Δικαιοσύνης ήταν ο Νίκος Παρασκευόπουλος». Με ψέματα μάλιστα (κι επίθεση στον ίδιο τον Πάνο Λάμπρου που υπερασπίζεται ως δίκαια την αποφυλάκισή της):
Δυναμικά, αλλά μάταια επιχειρεί να αποκαταστήσει την αλήθεια ο δημοσιογράφος Κώστας Πουλακίδας (χαρά στο κουράγιο του). Η κ. Καϊλή, φυσικά και ο κ. Βρούτσης συνέχιζαν να κραυγάζουν, με την πρώτη να αναφέρει με στόμφο ότι δεν σεβόμαστε τα θύματα!
Συνέχισε να λέει ότι βγάζουμε, … τους εγκληματίες...
Κομματικά παιχνίδια εναντίον απόντος, τότε, σε χρόνο ανύποπτο και χώρο φιλικό όπου κανείς δε θα τη στρίμωχνε.
Και η Αλήθεια σαν τα φίδια είναι φαίνεται. Γυρνά και σε δαγκώνει όταν την ξυπνάς.
Ακολουθεί το κείμενο του Πάνου Λάμπρου με σύνδεσμο
Πάνος Λάμπρου
Για το βραχιολάκι της Καϊλή, για τις άλλες...
Να συνεννοηθούμε: Δεν έχω καμία ένσταση (όχι βέβαια ότι με ρώτησε κανείς) για την "αποφυλάκιση" της κ. Καϊλή με βραχιολάκι. Δεν έχει γίνει ακόμα η δίκη, δεν έχει καταδικαστεί, συνεπώς, με βάση (και) το τεκμήριο της αθωότητας πολύ καλά έκαναν οι δικαστές και αποφάσισαν την κράτησή της στο σπίτι της.
Ούτε ειρωνεία, λοιπόν, ούτε ανάθεμα...
Σκέφτομαι, όμως, πόσο άδικο είναι για τις λιγοστές μωρομάνες, οι οποίες βρίσκονται στις κλειστές φυλακές της Θήβας. Αρκετές από αυτές με μικρές ποινές, για αδικήματα ήσσονος κοινωνικής απαξίας.
Στο παρελθόν έχω επισκεφθεί αρκετές φορές τις γυναικείες φυλακές Θήβας. Και έχω συνομιλήσει με πολλές κρατούμενες, μωρομάνες ή όχι. Θυμάμαι, μία από αυτές κρατώντας ένα τρίχρονο μωρό στην αγκαλιά της (ένα ακόμα δύο χρονών κοιμόταν μέσα στο κελί), μου είπε κλαίγοντας να μην πάρουν το παιδί της, καθώς όταν ένα παιδί, που βρίσκεται στη φυλακή με την μητέρα του, "αποφυλακίζεται" όταν συμπληρώσει τα τρία. Που θα πάει είναι μια άλλη κουβέντα, ωστόσο ορθά βγαίνει από το κελί του τρόμου.
Αν ρωτήσει κάποι@ ποια είναι η κοινωνική θέση αυτών των γυναικών θα πω ότι η συντριπτική πλειοψηφία ανήκε, όταν ήταν ελεύθερες, στα λεγόμενα "κάτω ράφια", στη ζώνη του κοινωνικού αποκλεισμού. Κοινωνικά και ταξικά στην από δω πλευρά της όχθης....
Η κ. Καϊλή βρέθηκε σήμερα στο σπίτι της (και καλώς), γιατί ήταν η Καϊλή, ισχυρή και πλούσια, γυναίκα από... τζάκι. Αν ήταν φτωχή και άσημη, αν δεν είχε τόσους δικηγόρους στο πλάι της, θα ήταν για πολύ καιρό πίσω από τα κάγκελα.
Το ζητούμενο, όμως, δεν είναι να κραυγάζουμε για την αποφυλάκιση της Καϊλή, αλλά να διεκδικούμε ίση μεταχείριση για όλες, δικαιοσύνη για όλες. Και κυρίως γι αυτές, που δεν έχουν καμία στήριξη.
Η σύλληψη και η πτώση της Εύας Καϊλή, ελληνίδας Ευρωβουλευτού, αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, από τις Βελγικές διωκτικές και δικαστικές αρχές οδηγεί αναπόφευκτα σε σύγκριση με αυτό, που ονομάζουμε Ελληνική Δικαιοσύνη.
Φαντάζεται κανείς, ότι εδώ, σε μια συντονισμένη επιχείρηση αστυνομίας, εισαγγελίας-ανακριτών, θα γινότανε "ντου" σε σπίτια κ γραφεία βουλευτών, αντιπρόεδρων της κυβέρνησης, κυβερνητικών παραγόντων, θα τους συλλαμβάνανε και θα κρατούνταν σε κελιά;
Ούτε στα πιο ακραία όνειρα, ούτε στις πιο τρελές φαντασιώσεις.
Γιατί εδώ τα εγκλήματα της Siemens παραγράφονται, οι Energa παρτάρουν στη Μύκονο, το παγκόσμιο σκάνδαλο Νοβάρτις μεταλάσσεται σε σκευωρία με αδιευκρίνιστα ποσά και ονόματα, που χάνονται στη μετάφραση, το Pretador και οι δεκάδες χιλιάδες κυβερνητικές παρακολουθήσεις πέφτουν πάνω στον σκόπελο του απορρήτου και η άσπρη σκόνη του Νοοr1 καλύπτει τους πάντες και τα πάντα. άνομους και ανομήματα.
Κι όμως το Βέλγιο ένα καπιταλιστικό κράτος είναι, μια αστική δημοκρατία.
Παλιά λεγόταν ότι η δικαιοσύνη είναι το καταφύγιο του φτωχού και του αδύνατου, για να χουν κάπου να ελπίζουν και να μην εξεγείρονται.
Στην Ελλάδα σήμερα, ξέρουμε, ειδικά όσοι δουλεύουμε στο πεδίο αυτό, ότι δεν υπάρχει κανένα καταφύγιο.
Για μια ρωγμή στους αρμούς της ψάχνουμε κάθε φορά, γι αυτή τη ρωγμή παλεύουμε!
Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2022
Κατερίνα Ιατροπούλου #rip
«Τα Εξάρχεια παίξανε σπουδαίο ρόλο μεταπολιτευτικά, έφτιαξαν συνειδήσεις. Ήταν επίσης –κι εν μέρει παραμένουν– καταφύγιο και άσυλο κάθε διαφορετικού. Αντικατέστησαν, επίσης, την Αριστερά σε μια σειρά ζητήματα που εκείνη σνόμπαρε (φυλακές, σεξουαλικότητα, πορνεία, αποποινικοποίηση ουσιών, ψυχασθένεια, άρνηση στράτευσης κ.λπ.).»
Κατερίνα Ιατροπούλου
Καλό ταξίδι Κατερίνα!
#rip 7 Νοεμβρίου 2022
___________________________________________________________________
Η Κατερίνα Ιατροπούλου αφηγείται τη ζωή της
Γεννήθηκα στην Τρίπολη. Ήμουν κόρη διευθυντού Τραπέζης, οι οποίοι τότε ήταν κάτι σαν προύχοντες, ειδικά στις μικρές πόλεις – κι αλλάξαμε αρκετές, οπότε έχανα διαρκώς τα σημεία αναφοράς μου. Σε κάποια, έτυχε να μένουμε στο ίδιο κτίριο και νόμιζα, πιτσιρίκα ούσα, πως η Τράπεζα ήταν δική μας, κανονικά.
Όσο μεγάλωνα, τώρα, τόσο πιο πολύ πνεύμα αντιλογίας γινόμουν. Στο σχολείο, στη γραμμή μάς έλεγαν «στρίψτε δεξιά», «στρίψτε αριστερά» κι εγώ πάντα μπερδευόμουν, έστριβα ανάποδα. Επιπλέον, δεν άντεχα με τίποτα το άδικο. Ένστικτο αυτοσυντήρησης μηδέν, ακόμα κι ένα γατί να έβλεπα ότι πάει να το πατήσει ένα αμάξι έμπαινα στη μέση, πόσο μάλλον άνθρωπο. Παρότι μικροκαμωμένη,ένιωθα πάντα πως, για κάποιον λόγο, έπρεπε πάση θυσία να προστατεύω τον αδύναμο και να αποκαθιστώ τη δικαιοσύνη. Οι δικοί μου με προόριζαν επίσης για την Τράπεζα ήδη από τα 17 μου κι εγώ έφριττα. Φοβούνταν επιπλέον ότι, αν ερχόμουν στην Αθήνα να σπουδάσω, θα έτρεχα συνέχεια σε πορείες.
• Στην Κρήτη και στα σχολεία των καλογραιών υπέφερα, αλλά ευτυχώς τα τελευταία γυμνασιακά χρόνια τα πέρασα στην περισσότερο προοδευτική και κοσμοπολίτικη Λέσβο. Γνωρίστηκα με έναν κύκλο καλλιτεχνών και διανοουμένων που σύχναζαν στην κινηματογραφική Λέσχη του Κούνδουρου και που με «υιοθέτησαν». Κοντά τους κιόλας πολιτικοποιήθηκα – οι γονείς μου τους χρέωναν την καταστροφή μου κι εγώ έκανα το παν να τους δικαιώσω!
Πέρασα στη Νομική δίνοντας εξετάσεις σχεδόν κρυφά, εγκαταστάθηκα στα Άνω Πατήσια αρχικά, έμαθα και τα Προπύλαια διαδηλώνοντας με τη Νεολαία Λαμπράκη. Μέχρι και σε μια «παράτυπη» –δίχως καν κομματική έγκριση– πορεία για το Βιετνάμ είχα κατέβει. Μ' έβρισκες στην Tropicana, απέναντι από τη Νομική, στα πατάρια των γύρω καφέ όπου συνεδριάζαμε, στα γραφεία της ΕΔΑ στην Αριστείδου, στην κινηματογραφική Λέσχη Μητροπούλου –ήταν, βλέπεις, πεδία διαπαιδαγώγησης τότε αυτές οι Λέσχες–, αλλά και σε Εξάρχεια, Πλάκα, Θησείο, παντού όπου υπήρχε ζωή και κίνηση ανθρώπων και ιδεών.
Ξημερώματα της 21ης Απριλίου '67 κι ενώ είχαμε διαγώνισμα για τις ατομικές ελευθερίες στον Γάφο, αυτές ήδη είχαν καταλυθεί το προηγούμενο βράδυ. Τα τανκς στο δρόμο, συλλήψεις. Κατεβαίνουμε με κάτι συμφοιτητές στα Εξάρχεια να δούμε τι γίνεται, το κέντρο αποκλεισμένο, στην Καλλιδρομίου βλέπω να συλλαμβάνουν τον Κιάο.
Η καθοδήγηση μάς παραμύθιαζε πως αποκλειόταν να γίνει χούντα γιατί ο λαός θα πλημμύριζε, λέει, τους δρόμους και θα την απέτρεπε. Καμία σχέση. Κάποια μπουλούκια που έκαναν να συγκεντρωθούν στον ΟΤΕ και αλλού διαλύθηκαν άμεσα. Παράδοση άνευ όρων. Άκυρη εννοείται η εξέταση, ποια δικαιώματα και ποιες ελευθερίες.
• Λίγοι παλέψαμε τη χούντα. Εγώ εντάχθηκα στο Πατριωτικό Μέτωπο ως δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ Ρήγα Φεραίου και κάποιων ακόμα υποτυπωδών αντιστασιακών πυρήνων. Συγκεντρώναμε πληροφορίες και έντυπα, έκανα τη διανομή. Η εν γένει εμφάνισή μου βοηθούσε να περνώ απαρατήρητη, ώσπου τον Ιούνιο του '68, δίχως να πολυκαταλάβω πώς, βρίσκομαι δαρμένη στην απομόνωση της Μπουμπουλίνας.
Πλήρης οπτικοακουστική απομόνωση σε ένα στενό υπόγειο κελί για 25 μέρες. Παραδίπλα άλλοι λιανισμένοι σύντροφοι. Ύπνος στο νοτισμένο τσιμέντο, απανωτές ανακρίσεις στο Σπουδαστικό με πρωταγωνιστές τους Καραπαναγιώτη, Καλύβα, Κραββαρίτη. Τα χρειάστηκα, είναι η αλήθεια. Η καθωσπρέπει μητέρα μου στέλνει ένα τάπερ με ζελέ φρούτων για επιδόρπιο, δεν διανοείται καν πως μας κρατάνε νηστικούς. Απελευθερώθηκα χάρη στις οικογενειακές γνωριμίες, ωστόσο μέχρι τέλους επέμεναν να υπογράψω, να ταπεινωθώ.
• Επιστρέφοντας σπίτι, οι γονείς συμφωνούν με την εντολή του διοικητή Λάμπρου να με ελέγχουν ασφυκτικά, αναφέροντας κάθε μου κίνηση. Οι περισσότεροι φίλοι μου φυλακή ή φευγάτοι εξωτερικό. Θέλουν και να με προξενέψουν. Ασφυξία. Το σκάω εντέλει κι εγώ στο Λονδίνο. Είναι καλοκαίρι του '69, ο κόσμος έξω αλλάζει ραγδαία, αναστάτωση παντού, είναι σαν να είχαμε επιτέλους κυριαρχήσει στον πλανήτη οι νέοι. Διαδηλώσεις για Βιετνάμ, Ιρλανδία, Ελλάδα, νέες ιδέες, κοινωνικά κινήματα...
Οι Έλληνες έχουν δημιουργήσει σχήματα εκτός παραδοσιακών κομμάτων. Κυριαρχεί η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, μια και ο γαλλικός Μάης είχε αναβιώσει την επαναστατική προοπτική. Γνώρισα από διανοούμενους μέχρι πολιτικούς πρόσφυγες. Έκανα διάφορες δουλειές, από σερβιτόρα μέχρι μεταφράστρια. Ταυτόχρονα, διεύρυνα τους πνευματικούς μου ορίζοντες σε τέχνη, λογοτεχνία, μουσική. Αλλάξαμε πολύ όλοι μας μέσα από αυτές τις εμπειρίες.
• Με τη Μεταπολίτευση επιστρέφω στην Αθήνα. Ενθουσιασμός, πανηγύρι, εκδοτικός οργασμός και μια απέραντη –δικαιολογημένη, ωστόσο– πολυλογία. Σε πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, καφέ, πλατείες, παρέες, παντού. Μόλις, βέβαια, καταλάγιασαν οι ζητωκραυγές, αναδύθηκαν τα πραγματικά ζητήματα της κοινωνίας. Ξεκινούν μεγάλες απεργίες, διαδηλώσεις, κινητοποιήσεις. Ξημεροβραδιαζόμαστε στα εργοστάσια, συμπαραστεκόμενοι στους εργαζόμενους.
Το '76 αρχίζω τη δικηγορία, μετακομίζω στα Εξάρχεια κι ανοίγω γραφείο στη Ναυαρίνου. Αστυνομικές αγριότητες εναντίον των διαδηλωτών και των εξωκοινοβουλευτικών, κυρίως, πολιτικών ομάδων. Μαζικές δίκες και καταδίκες. Ψηφίζονται οι πρώτοι τρομονόμοι με θύματα τον Σκανδάλη (ομάδα γιατρού Τσιρώνη), τους Κυρίτσηδες, τον Σερίφη, διώκονται οι Άσιμος, Μπαλής, Κωνσταντινίδης, Πρωτοψάλτης, το '77 δολοφονείται ο Κασίμης στην AEG, το '80 οι Κουμής-Κανελλοπούλου στο Πολυτεχνείο. Οι υποθέσεις αυτές με έφεραν κοντά στον κόσμο και στα κινήματα των φυλακών, μια πορεία που με καθόρισε στο εξής. Σανταρόζα - Αρσάκειο - Ομόνοια -Αίγινα - Κορυδαλλός - Ευελπίδων - Αλεξάνδρας ήταν ο άξονας που κινούμουν επί 36 χρόνια.
• Με τον Ρολφ Πόλε γνωριστήκαμε το '82. Είχε μόλις απελευθερωθεί κι επιστρέψει στην Ελλάδα για να δει τους ανθρώπους που αντιτάχθηκαν στην έκδοσή του το '77. Πίστευε κιόλας ότι εδώ θα ζούσε πιο ανθρώπινα. Είχα επίσης συμμετάσχει ενεργά στο κίνημα συμπαράστασης, οπότε παρευρέθηκα στην υποδοχή του. Υπήρξε μια ψυχική συγγένεια που μας έφερε κοντά. Δικηγόρος επίσης, διέθετε απίστευτη διορατικότητα και τεράστια εμπειρία κινηματική, πράγματα που είχε πληρώσει ακριβά – η γερμανική καταστολή δεν αστειευόταν.
Μου φαινόταν αστείο, αλλά εκείνος πίστευε σοβαρά ότι κάποια στιγμή θα τον εκδικηθώ για την εκτέλεση της θείας μου από τους ναζί το '43 στην Τρίπολη, ήταν πολύ ενοχική η γενιά του! Παντρευτήκαμε το '84, προκαλώντας το διεθνές αστυνομικό ενδιαφέρον. Βέβαια και μου λείπει, σε όλους μας λείπει. Φοβόταν διαρκώς, ξέρεις, ότι αν καταλάβουν πως απέκτησε συναισθήματα για κάποιον άνθρωπο θα τον χτυπήσουν μέσω αυτού, όπως κι έγινε – ήταν η βασική αφορμή της σκευωρίας για όπλα και ναρκωτικά που στήθηκε το '86 σε βάρος μου.
• Τα Εξάρχεια παίξανε σπουδαίο ρόλο μεταπολιτευτικά, έφτιαξαν συνειδήσεις. Ήταν επίσης –κι εν μέρει παραμένουν– καταφύγιο και άσυλο κάθε διαφορετικού. Αντικατέστησαν, επίσης, την Αριστερά σε μια σειρά ζητήματα που εκείνη σνόμπαρε (φυλακές, σεξουαλικότητα, πορνεία, αποποινικοποίηση ουσιών, ψυχασθένεια, άρνηση στράτευσης κ.λπ.).
Άσε που και ως γειτονιά είναι πολύ ιδιαίτερα, με γωνιές μοναδικές. Αλλάξανε, βέβαια, πια, όπως όλα, ίχνη όμως του παλιού χαρακτήρα τους συναντάς ακόμα Σάββατα στην Καλλιδρομίου στη λαϊκή, στη Μουριά, στον Ηριδανό, στην πλατεία και στα στέκια ολόγυρα. Θυμάμαι τη νύχτα της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου, οπότε έσμιξαν αι γενεαί των Εξαρχείων πάσαι. Τίποτα δεν χάνεται τελικά, η μνήμη παραμένει ζωντανή σε αυτή την πόλη και στα δύσκολα αφυπνίζεται. Όχι, δεν νιώθω τελικά πως υπήρξα κάποιο ιδιαίτερο άτομο. Απλώς αντιστάθηκα.
Παρασκευή 1 Απριλίου 2022
Με απέκλεισε το Facebook - [Ουρανία σε Ουκρανία; Ή κάποιος Μανιακός;]
 |
Με χάσατε;
Εάν με χάσατε είναι γιατί είχα αναφορές και το FB δεν έλαβε υπ' όψιν τις εξηγήσεις μου πως είμαι πάντα εντός κανονισμών οπότε μου επέβαλε κυρώσεις. Για «Παρενόχληση» και «Εκφοβισμό», εμένα που ποτέ δε βρίζω, ποτέ δε στιγματίζω. Άκρη δε βγάζεις όμως, όσο κι αν τους γράφεις.
Η τμωρία μου:
Κατέβασαν τα επίμαχα, και δε μου επέτρεπαν να ανεβάζω.
Απαγόρευση ανάρτησης εικόνων, απαγόρευση κοινοποιήσεων
και, για 29 ημέρες
με κατεβάζει στις προτεραιότητες θέασης δηλαδή αν δε με ψάξετε δε θα με δείτε.
Τι ενόχλησε;
Δυό πολύ ήπια (νόμιζα) άρθρα μου σχετικά με την Ουκρανία. Απάντησα. Εξήγησα. Όταν δεν τιμωρήθηκα έγινα στόχος και πλέον μου κάνουν αναφορές και για Σεφέρη ή παλιά εκπομπή μου (που έχει ξαναπαιχτεί) αλλά και για τα σχετικά με την Ουκρανία.
Διότι, μην ξεχνιόμαστε: Οι Χρυσαυγίτες φιλοπουτινικοί είναι πάντα εδώ έστω κι από φυλακές (στις οποίες μαθαίνω έχουν και κινητά).
Σας δίνω συνδέσμους των λογοκριμένων, έτσι πληροφοριακά, σας δίνω εικόνες
και… ψάξτε με αν με θέλετε ή.....see you later:
Πιο πολλά στο https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2022/04/facebook.html
Ουρανία, Ουκρανία και Πρεσβεία στην Καλλιθέα ―με τα δικά μου του πολέμου ψιλολόγια
https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2022/03/losercom-putin.html
Ρώσοι κι Ουκρανοί μου λένε
https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2022/02/blog-post_25.html
______________________
Συνέχεια 5 Απριλίου 2022
αλλά νέα Αναφορά για σχόλιο στο
Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2021
Ανταπόκριση από τις ελληνικές φυλακές
από Οτάσσιος Θεοφίλου
Μια σύντομη ανταπόκριση από τις ελληνικές φυλακές:
Α. Στις φυλακές Κορυδαλλού, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες μου, ο Μένιος Φουρθιώτης έκανε μήνυση στην Κοινωνική Υπηρεσία επειδή του απορρίφθηκε κάποια αίτηση και λίγες ώρες μετά η αστυνομία εισέβαλε στα γραφεία της διοίκησης επιχειρώντας να συλλάβει τους υπαίτιους της απόρριψης.
Φυσικά το να μηνύει κρατούμενος την σωφρονιστική υπηρεσία, και η αστυνομία, όχι απλώς να παίρνει στα σοβαρά την μήνυση αλλά να τρέχει να κάνει σύλληψη, είναι κάτι πρωτοφανές στα χρονικά των ελληνικών φυλακών. Αυτό δεν έχει συμβεί ούτε σε περιπτώσεις βασανισμών κρατουμένων, πόσο μάλλον για μια τυπική και νόμιμη απόρριψη αίτησης.
Η ίδια πηγή ισχυρίζεται ότι η δύναμη του μέσα στη φυλακή και η επιρροή του προς την διευθύντρια, με την οποία συναγελάζεται ολημερίς στο γραφείο της, δεν βασίζεται στις τεράστιες ανθοδέσμες που της στέλνει και τις οποίες σωφρονιστικοί υπάλληλοι είναι αναγκασμένοι να κουβαλάνε μέχρι το γραφείο της αλλά σε κάποια «τηλεφωνήματα που πέφτουν από υψηλά ιστάμενο πρόσωπο».
Β. Στις φυλακές Δομοκού έχουν εκδιωχθεί όλοι οι κρατούμενοι από τις θέσεις εργασίας (μεροκάματα) και τις έχουν καταλάβει οι καταδικασμένοι νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Ο Λαγός μάλιστα παριστάνει τον βιβλιοθηκάριο…
Γ. Στις φυλακές Λάρισας υπήρξε νέο κύμα covid-19 το οποίο οφείλεται, επιβεβαιωμένα, σύμφωνα με τις καταγγελίες των κρατουμένων, σε μεταγόμενο. Η Σωφρονιστική υπηρεσία αρνείται προς το παρόν να πάρει οποιοδήποτε μέτρο για την προστασία των κρατουμένων.
Πάνος Λάμπρου
...στις φυλακές Δομοκού κρατούμενοι ξηλώθηκαν από τις θέσεις εργασίας τους για να τοποθετηθούν στις θέσεις τους οι καταδικασμένοι για τη συμμετοχή τους στην εγκληματική νεοναζιστική οργάνωση ΧΑ.
Μήπως έχει να πει κάτι και γι αυτό η κυρία Νικολάου;
____
Πιο πολλά σε : kouti pandoras
Τα λουλούδια στην κυρία.... Όλα ξεκίνησαν με αφορμή μία ανάρτηση του Τάσου Θεοφίλου στο Facebook στην οποία δεν αναφέρεται μόνο το περιστατικό με τον Μ. Φουρθιώτη αλλά αναδεικνύει την τραγική κατάσταση που επικρατεί σε διάφορα Σωφρονιστικά Καταστήματα της χώρας......--> https://www.koutipandoras.gr/article/ta-loyloydia-stin-kyria-ap-ton-menio
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)