Η δίκη για τη δολοφονία του τοπογράφου Παναγιώτη Στάθη ( video)

 

Έχει φύγει από τη δημοσιότητα η σοβαρή αυτή υπόθεση που άνοιξε ένα παραθυράκι στην δολοφονική απληστία και την φιλοχρηματία που καταστρέφουν τη Μύκονο. 

Τώρα που έγινε η δίκη υπενθυμίζω διότι πια μπορώ να ξανασχοληθώ. Είχα μιλήσει και σε κανάλια τότε ώσπου έλαβα εξώδικα για να σωπάσω και, βεβαίως, ειδοποίησα τους δημοσιογράφους οι οποίοι, δικαίως,  για να με προστατέψουν, με κράτησαν μακριά. Εξ άλλου, μέσα σε ένα χρόνο ξεχάστηκε και η δίκη προχθές έγινε δίχως ντόρο και κανάλια.

________  Αντιγράφω και αν ενδιαφέρεστε το ψάχνετε, (Προσθέτω και το  video από εκπομπή για το θέμα στην οποία μίλησα κι εγώ κι ακόμα δεν έχω καταλάβει τι είπα που ενόχλησε.)

ΕΝΙΚΟΣ

Νέο Ψυχικό: Ισόβια και επιπλέον 6 χρόνια στον φυσικό αυτουργό της δολοφονίας του τοπογράφου – Ποινή κάθειρξης 9 ετών στον συνεργό του

 

·       Ποινή ισόβιας κάθειρξης για ανθρωποκτονία από πρόθεση και επιπλέον 6 χρόνια για πλαστογραφία και οπλοχρησία, επέβαλε το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας στον φυσικό αυτουργό της δολοφονίας του τοπογράφου Παναγιώτη Στάθη.

·       Στον καταδικασμένο ως συνεργό του στο έγκλημα επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης 9 ετών, ενώ το δικαστήριο δεν του χορήγησε ανασταλτικό στην έφεση και παραμένει στη φυλακή.

·       Το δικαστήριο αποφάσισε, επίσης, να διαβιβάσει τα πρακτικά της δίκης στον εισαγγελέα, προκειμένου να διερευνηθεί αν έχουν τελεστεί αξιόποινες πράξεις από μεσίτη και λογιστή.

Ποινή ισόβιας κάθειρξης για ανθρωποκτονία από πρόθεση κι επιπλέον 6 χρόνια για πλαστογραφία και παράνομη οπλοχρησία-οπλοφορία, επέβαλε το
Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας στον κατηγορούμενο ως φυσικό αυτουργό της δολοφονίας του τοπογράφου Παναγιώτη Στάθη στο Ψυχικό, τον Ιούλιο του 2024. Του επέβαλε, επίσης, και χρηματική ποινή 7.500 ευρώ.

Στον καταδικασμένο ως συνεργό του στο έγκλημα επεβλήθη ποινή κάθειρξης 9 ετών ενώ το δικαστήριο δεν του χορήγησε ανασταλτικό στην έφεση, όπως ζήτησε μέσω των συνηγόρων του, κι έτσι παραμένει στη φυλακή.

 

protothema

Εισαγγελέας στη δίκη για τη δολοφονία του τοπογράφου: «Να ερευνηθεί ο μεσίτης της Μυκόνου για ηθική αυτουργία»

Η εισαγγελία ζήτησε ενοχή για τους δυο κατηγορούμενους - «Στην αγάπη τους για το χρήμα το κίνητρο του εγκλήματος»

·       Η εισαγγελέας πρότεινε την ενοχή των δύο κατηγορουμένων για τη δολοφονία του τοπογράφου Παναγιώτη Στάθη, χαρακτηρίζοντας την πράξη μελετημένη και καλά σχεδιασμένη.

·       Η εισαγγελέας ζήτησε να ερευνηθεί γνωστός μεσίτης-επιχειρηματίας της Μυκόνου για ηθική αυτουργία, λόγω αντιδικίας με το θύμα για αγορά οικοπέδων.

·       Οι κατηγορούμενοι, ένας φερόμενος ως εκτελεστής και ένας συνεργός, προέρχονται από την Αιτωλοακαρνανία και έχουν ποινικό παρελθόν.

·       Η εισαγγελέας παρουσίασε αναλυτικά στοιχεία από βιντεοληπτικό υλικό, άρση τηλεφωνικού απορρήτου και φωτογραφίες πιστολιών που ενισχύουν την ενοχή των κατηγορουμένων.

·       Η εισαγγελέας τόνισε ότι το κίνητρο της δολοφονίας πρέπει να αναζητηθεί στην "αγάπη για το χρήμα" και απέρριψε τους υπερασπιστικούς ισχυρισμούς των κατηγορουμένων.

Μελετημένη και καλά σχεδιασμένη χαρακτήρισε σήμερα τη δολοφονία του τοπογράφου Παναγιώτη Στάθη στο Ψυχικό η εισαγγελέας της έδρας του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου προτείνοντας την πλήρη ενοχή των δυο κατηγορουμένων της υπόθεσης. «Θα πρέπει να αναζητήσουμε το κίνητρο της δολοφονίας στην αγάπη των δυο κατηγορουμένων για το χρήμα» είπε η εισαγγελέας και ολοκληρώνοντας την αγόρευσή της έριξε βόμβα… μεγατόνων στο ακροατήριο ζητώντας να ερευνηθεί γνωστός μεσίτης – επιχειρηματίας της Μυκόνου για ηθική αυτουργία στη δολοφονία του τοπογράφου. Πρόκειται για πρόσωπο με το οποίο ο Π. Στάθης είχε αντιδικία μετά την αγορά όμορων οικοπέδων στο νησί.

«Φρονώ ότι υπάρχουν ενδείξεις σε βάρος του μεσίτη και θα πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω ο ρόλος του στην επίδικη υπόθεση και αυτό γιατί εκείνος είχε και το κίνητρο και τα μέσα για να χρηματοδοτήσει τη δολοφονία του Παναγιώτη Στάθη» είπε χαρακτηριστικά η εισαγγελέας καλώντας το δικαστήριο να διαβιβάσει πρακτικά της δίκης στην εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας ώστε να ξεκίνησε η έρευνα.

Όπως είναι γνωστό για την άγρια δολοφονία του Παναγιώτη Στάθη δικάζονται δυο άνδρες και συγκεκριμένα ένας 45χρονος αποκαλούμενος ως ο «ωραίος Τζό» που φέρεται ως εκτελεστής του τοπογράφου και ένας 48χρονος που κατηγορείται για συνέργεια στο έγκλημα. Αμφότεροι έχουν καταγωγή από την Αιτωλοακαρνανία και έχουν βρεθεί στις φυλακές για άλλες υποθέσεις.

Με μια καλά στοιχειοθετημένη πρόταση η εισαγγελέας επί 2, 5 περίπου ώρες αποτύπωνε στο ακροατήριο καρέ – καρέ τις κινήσεις των οχημάτων που χρησιμοποιήθηκαν για το έγκλημα εξαίροντας μάλιστα την έρευνα που έγινε κατά την προανάκριση, ως προς τη μελέτη του βιντεοληπτικού υλικού. «Όλη αυτή η μεθόδευση με τα οχήματα που αποδεδειγμένα χρησιμοποιήθηκαν στη δολοφονία μόνο σύμπτωση δεν είναι αλλά δείχνει την οργάνωση που υπήρξε. Όλες οι κινήσεις του πρώτου κατηγορούμενου (του φερόμενου ως εκτελεστή) δεν μπορούν να αποδοθούν σε τυχαίο γεγονός και ούτε ο ίδιος μπόρεσε να τις δικαιολογήσει στην απολογία του» ανέφερε η εισαγγελική λειτουργός, έχοντας παραθέσει νωρίτερα αναλυτικά κάθε κίνηση του κατηγορούμενου πριν και μετά τη δολοφονία του τοπογράφου, επικαλούμενη το πλούσιο βιντεοληπτικό υλικό της δικογραφίας.

«Πυροβόλησε τον Παναγιώτη Στάθη με δυο πιστόλια. Αμέσως μετά επέστρεψε στον υπόγειο χώρο στάθμευσης στο Μαρούσι στην οδό Πάτμου, έχει καταγραφεί το σκούτερ να εισέρχεται στο συγκεκριμένο χώρο. Επιπλέον 33 λεπτά μετά την είσοδο του σκούτερ στο εν λόγω πάρκινγκ ο κατηγορούμενος αποχώρησε με την μοτοσυκλέτα του προς άγνωστη κατεύθυνση» συνέχισε η εισαγγελέας και αναφερόμενη στα στοιχεία που προέκυψαν από την άρση των τηλεφωνικού του απορρήτου μεταξύ άλλων σημείωσε πως ο 45χρονος «απέφευγε τις συμβατικές επικοινωνίες και μιλούσε μόνο μέσα από εφαρμογές που παρέχουν τη δυνατότητα διαγραφής των μηνυμάτων».

Η εισαγγελική λειτουργός δεν παρέλειψε βεβαίως να αναφερθεί και σε ένα άλλο κρίσιμο στοιχείο της δικογραφίας. Στη δημιουργία νέου προφίλ στο Facebook από τον πρώτο κατηγορούμενο με ψεύτικο όνομα. Με το προφίλ αυτό ο 45χρονος «πιάστηκε» να κάνει αναζητήσεις στο διαδίκτυο για το θύμα και τη ζωή του. «Τόσο την ημέρα της δολοφονίας όσο και την προηγούμενη αυτής ο κατηγορούμενος ξεκινούσε από το ίδιο σημείο και κατέληγε σε αυτό και τις δυο ημέρες. Πρόκειται για το υπόγειο πάρκινγκ της πολυκατοικίας επί της Πάτμου (εκεί διέμενε η αδελφή του) και από εκεί πήγαινε στην εταιρεία του θύματος. Παρατηρούνται (από το βιντεοληπτικό υλικό) οι αντίστοιχες μετακινήσεις των οχημάτων που χρησιμοποιήθηκαν στη δολοφονία αλλά και της μηχανής του μάρκας BMW» σημείωσε η εισαγγελέας συμπληρώνοντας πως ο 45χρονος άλλαζε ρούχα μέσα στο πάρκινγκ.

Ακόμη, η εισαγγελική λειτουργός «στάθηκε» στην αφαίρεση του καταγραφικού που υπήρχε στην πολυκατοικία του κατηγορούμενου επί της οδού Μπακοπούλου στο Ψυχικό ενώ αναφέρθηκε εκτενώς στα «ευρήματα» από το κινητό του. «Στο κινητό του ενώ βρίσκονταν στη Μύκονο είχε δυο φωτογραφίες με δυο πιστόλια ίδιου τύπου με αυτά που δολοφονήθηκε το θύμα», τόνισε για να επισημάνει πως ο κατηγορούμενος είχε προβεί και σε μετατροπή των όπλων αυτών. «Το κινητό τηλέφωνο του κατηγορούμενου την ώρα της δολοφονίας ήταν ενεργοποιημένο στην οικία του», σημείωσε.

Αναφερόμενη δε στη δολοφονία του Παναγιώτη Στάθη στις 2 Ιουλίου του 2024 η εισαγγελέας ανέφερε: «Στο σημείο βρέθηκαν 20 κάλυκες. Το θύμα πυροβολήθηκε με δυο όπλα. Το πλήθος των πυροβολισμών προς το θύμα και το γεγονός ότι ο δράστης πυροβολούσε με μεγάλη ψυχραιμία και σταθερό χέρι χωρίς να υπάρχει ανάκρουση, το πλήθος και το σημείο των τραυμάτων όλα αυτά αποδεικνύουν ότι η επίθεση ήταν αποτέλεσμα μελέτης και σχεδιασμού με μοναδικό στόχο τη δολοφονία του Παναγιώτη Στάθη. Αστυνομικός κατέθεσε ότι ο δράστης επέβαινε σε δίκυκλο. Οι πινακίδες κυκλοφορίας αποδείχθηκε ότι είχαν πλαστογραφηθεί για να παραπλανηθούν οι αρχές (…). Ωστόσο, οι ενέργειες της αστυνομίας ήταν άμεσες. Αναζήτησε υλικό για την πορεία του δράστη. Αυτό βρέθηκε και είναι πλούσιο. Η έρευνα της αστυνομίας επεκτάθηκε και σε άρσεις τηλεφωνικού απορρήτου, όλο αυτό το υλικό αξιοποιήθηκε συνδυαστικά και οδήγησε στους δυο κατηγορούμενους. Το υλικό είναι πλούσιο και ενδεικτικό της πολύ καλής προανάκρισης που διενεργήθηκε».

_________________

Εγώ μετά το 28:15 - κι ακόμα δεν ξέρω τι κακό είπα και έλαβα εξώδικο για να σωπάσω.

Και, για να γελάσουμε, ένα υψηλού επιπέδου σχόλιο σ' αυτή την ανάρτηση

_________________________

Της Ασώτου επιστροφή

Επιστροφή της Ασώτου. Έχει ανθίσει η λευκή μου βουκαμβίλια. Η τεχνητή, η πειραγμένη σαν τα σιλικονάτα στήθη μας. Διότι λευκή δεν υπάρχει, είναι σαν τα λεμόνια πορτοκάλια που έρχονται από μπολιασμένες νεραντζιές.

Τα αγαπώ τα μπάσταρδα, τα δουλεμένα. Είναι σημάδι πολιτισμού, φροντίδας κι έγνοιας, εφαρμοσμένης Επιστήμης.

 

Πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστι λέει ο πατήρ στον Άσωτο, λέει το σπίτι μου σ΄εμένα σε κάθε επιστροφή.

Και πρώτο-πρώτο πάντα, μόλις χαιρετήσω τα γατιά είναι να βγω στον κήπο. Ευλογία. Κι ας είναι πάντα πιά λιγάκι επίπονο: ένα καλώδιο έξτρα μάς κόβει τη θέα, ένας ακόμα επιτήδειος σκάβει τα διατηρητέα, πέφτει και ένα τοιχαλάκι μου που θέλει επισκευή μια ξερολιθιά που χρειάζεται φροντίδα.

Έτσι είναι αυτό, σου δίνει και σου παίρνει.

Πρώτο πρώτο πάντα είναι να φτιάξω βάζα. Από τον κήπο, ό,τι δίνει.

Και τούτη τη φορά είναι η λευκή μου βουκαμβίλια, η πένθιμη, η παρθενική και μπάσταρδη.

Σας την προσφέρω.

___________________________

Ως άθεη αγαπώ πολύ τη Βίβλο και τη συστήνω διότι είναι κουλτούρα μας, τόπος κοινός για να επικοινωνούμε.

Οι Παραβολές είναι διδακτικά παραμυθάκια τάχα του Χριστού. Η γιορτή του Ασώτου, αξία της συγγνώμης και της συγχώρεσης, είναι κινητή, η δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου. Κι έχει ιδιαίτερη αξία πιστεύω διότι στο Χριστιανισμό δίνεται μεγάλη έμφαση στη Μετάνοια μα δίχως τη Συγχώρεση η Μετάνοια (στα δικά μου μάτια) χάνει μέρος από τη βαρύτητά της.

Είναι πιο εύκολο να μετανιώσεις από το να συγχωρέσεις, δε νομίζετε;

 

Στο μπούστο μας, κορίτσια! Με ιστορικά βασιλικά κ.α.

                                       Με περιμένει η αυλή μου.

                                       Κρυφοκοιτάζω πώς είναι η ζωή δίχως εμένα.

   

Βασιλικός. Πρώτη μου αγορά μόλις φτάνω στην Αθήνα και τελευταία έγνοια πριν να φύγω (σα να ήταν κατοικίδιο κάνω τις απαραίτητες ενέργειες να αγαπηθεί σε σπίτι φιλόξενο) κι αυτός, για μακαρόνια και σαλάτες πέτο ή μπούστο, θα ανταποδώσει και ―έξτρα χαρά: θα με θυμάται και θα μακαρίζει ο φίλος που τον παίρνει.

Το ’Στο μπούστο μου!’ που ‘ίσως με έχετε ακούσει να λέω (καθώς και το ‘κορίτσια, στο μπούστο μας!’) είναι μια από τις ελάχιστες βρισιές που έχω επιτρέψει στον αυστηρά αυτόκαθοδηγούμενο εαυτό μου. Συνήθως στερεώνω ένα κλαδάκι βασιλικού εκεί για να τον μυρίζω και αυτό αναγνώρισε η φίλη μου Ariadne Nicoloudis στο έργο της κόρης της Iliana Alexandrou που γενναιόδωρα μου έκανε δώρο.
Αυτές οι μπουτονιέρες όμως κάποιες φορές δεν προλαβαίνουν να μαραθούν, παραμένουν ζωντανές όταν επιστρέψω, οπότε δεν τα πετάω μα έχω ένα βαζάκι πάντα πλάι στον καθρέφτη μου ―που γεμάτο τριαντάφυλλα και γαρδένιες ήταν τον καιρό που ξενυχτούσα και θα ήμουν υποθέτω η μόνη που περιέθαλπτε εκείνα τα άμοιρα που πουλιούνται και προσφέρονται στο μεθύσι.Τελευταία όμως δεν πάω συχνά σε ξενυχτάδικα μα το βαζάκι μου έχει πάντα τους βασιλικούς μου. Και, θα με θυμηθείτε αν το δοκιμάσετε, αν το νερό είναι καθαρό και το ξαναγεμίζετε, θα δείτε σύντομα να ξεπροβάλλουν ρίζες που, αν περιμένετε να γίνουν πιο πολλές θα σας δώσουν νέα φυτά.
Έχω πολλά στη Μύκονο, έτσι γεννημένα από τα ημιθανή που εξάλλου θα πετούσαν στα σκουπίδια. Έχω κι αυτά που σας δείχνω σήμερα. 2 ρίζες έτοιμες και μια που μόλις σκάει. Ούτε μήνα ζωής δεν έχουν θεωρητικά, αν φυτευτούν. Μα θεωρία με πράξη δεν εφαρμόζουν πάντα. Διετή, έμαθα, έχει κάνει η αδελφή μου το δικό της αγιοβασιλιάτικο (με κοπριά και υπομονή όλα γίνονται).

Μαζί, με ρίζες και ένα πορτραίτο μου by Ili, βλέπετε και λιγάκι το νεοεκδοθέν- και νεοαφιχθέν- βιβλίο του Κίτσου Τρίπου, παιδικού μου φίλου παθιασμένου παιδιόθεν με τη Φυσική και τη Φιλοσοφία. Στο οποίο εύχομαι: καλοτάξιδο (δίχως αρχή και τέλος).

Στην πολυθρόνα οι αφίσες μου- έτοιμη και φέτος  η ετήσια  καμπάνια μου Κατά της Βίας προς τις Γυναίκες που παίρνουν ναρκωτικά. #EVAWUD25 

Μπαλκονάτος ο βασιλικός μου και κάτω Έργα Μετρό εκεί που  σκόπιμα είχαν αφήσει μπροστά στην πολυκατοικία ένα 'οικόπεδο' με ευκαλύπτους ψηλούς για να φιλτράρουν τον  καυτό καλοκαιρινό ήλιο και το θόρυβο της λεωφόρου.

'Θα ανέβει'  μου λένε 'η αξία με την είσοδο μετρό μπροστά' μας.  Ποια αξία ακριβώς; Τι αξίες επιβιώνουν άραγε σε  μια βομβαρδισμένη πόλη;

Συνήθως βγαίνοντας στερεώνω ένα κλαδάκι βασιλικού εκεί για να τον μυρίζω και αυτό απεικόνισε η αγαπημένη Ili στο πορτραίτο μου που γενναιόδωρα μου έκανε δώρο.

Εδώ, κι εγώ κρυμμένη πίσω από την αρχαία σκόνη μας που έχει πλέον κολλήσει στον καθρέφτη, με βλέπετε με το πορτραίτο, με ριζωμένες 'μπουτονιέρες' ανάμνηση παραμονής μου στην Αθήνα (που θα φυτευτούν όμως), με το βιβλίο του Κίτσου Τρίπου, πολύ αγαπητού φίλου παιδικού που τον χάρηκα χθες που συναντηθήκαμε,
και- σημάδι της αγάπης:
'Οι Δεσποινίδες της Αβινιόν' του Πικάσσο, στο μεγάλο κύπελο που χάρισα κάποτε στον Κύριο Kastell μα, επειδή μου λείπει (ερμηνεύει ο Φρόυντ μου), ασυνειδήτως το οικειοποιούμαι.

 

Ρίζωσε.

________________________________________________

Τρεις νύχτες αθηναϊκές

Τρεις νύχτες φώναζαν μέσα στην απόλυτη ησυχία. Έβγαινα στο μπαλκόνι, αφουγκραζόμουν κι εντόπιζα. Κατέβαινα και σώπαιναν.

Οι γάτες νιαουρίζουν μόνο για να επικοινωνήσουν με τον άνθρωπο. Τα γατάκια νιαουρίζουν όταν θέλουν τη μαμά τους. Με το νιαούρισμα οι ενήλικες γάτες δείχνουν καθαρά και ξάστερα πως μας βλέπουν σα μαμάδες τους. ‘Δώσε!’ δηλαδή, δίχως ανταπόδοση, όπως το μικρό κακομαθημένο.

 

Σπάραζαν λοιπόν τα μικρά, σίγουρα ότι η μαμά τους τα ψάχνει. Και όντως θα τα έψαχνε μόνο δεν επρόκειτο να τα βρει, κάποιος τα πέταξε στο εργοτάξιο του μετρό. Κάπου φώναζε η μαμά, εδώ φώναζαν τα μικρά, κι εγώ ανάμεσα.

Το ένα, το πιο μεγάλο κατάφερε να βγει από το εργοτάξιο και να κρυφτεί κάτω από αυτοκίνητο. Πεινασμένο, έπεσε πάνω στο πατέ που του πρόσφερα κι έτρωγε με βογκητά απόλαυσης. Όμως μόλις πλησίαζα κρυβόταν. Στις ρόδες. 

 

Μετά από πολλές προσπάθειες εντάχθηκαν και οι εργάτες στη επιχείρηση, δέχθηκαν να πηγαίνω φαγητό και να το δίνουν για να ξεμυτίσουν τα μικρά.

 

Τελικά τα καταφέραμε. Εμφανίστηκε μια γλυκιά κοπέλα με ένα χαρτοκιβώτιο και πήρε το μικρό εξερευνητή το γενναίο. Λευκό και μαλλιαρό με συμμετρικό μαύρο στα αυτάκια που σχηματίζει μια βαθιά αυστηρή χωρίστρα σαν Ισπανίδα αριστοκράτισσα. ‘Αυτό είναι όμορφο’ μου είπε ένας από τους εργάτες που προτίμησε το κλασικό ‘τιγρέ’ με τις σκούρες ρίγες.

 Όχι μόνο ξεφώλιασαν μα βρήκα και σπίτια για όλα. Προσωρινά ή όχι, δεν ξέρω μα κανείς δεν έμοιαζε με τον παρανοϊκό δολοφόνο με το πριόνι κι ένα προείχε σήμερα, να μην τα λιώσουν ρόδες. 

 

«Εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα;» ήταν τρεις μέρες η λεζάντα της εικόνας μας όσο ανεβοκατέβαινα και παρακαλούσα τους εργάτες να βάζουν το πατέ στην τρύπα. Δύο κυρίες κοντοστάθηκαν, συμβούλεψαν κι αποχώρησαν με το «δε μένω εδώ» που μοιάζει να απαλλάσσει. Τρεις νύχτες.

Μα να που επιμονή μου νίκησε.

Κι έτσι, για άλλη μια φορά, διαπίστωσα πόσο μια μικρή χειρονομία ξυπνά την καλοσύνη των ξένων ταράζοντάς τους έξω από τη μακαριότητα της κτηνώδους αδιαφορίας και λάμπει ένα αναπάντεχα φωτεινό χαμόγελο στο πρόσωπο του μουρτζούφλη της γειτονιάς, ενός σωματώδους άνδρα που δε μιλά σε άνθρωπο σκυμμένος στο γραφείο του και τα ελαστικά που πουλάει.

Ο Κος Kastell και το Κέντρο Υγείας Μυκόνου

  

Ο Κύριος Kastell για 24 ώρες στο Κέντρο Υγείας Μυκόνου στο οποίο εξακολουθεί να έχει μεγάλη εμπιστοσύνη μετά από πολύχρονη εμπειρία λόγω της χρόνιας ασθένειας που τον ταλαιπωρεί.
Από το πρωί για μια  24ωρη θεραπεία

―τίποτε επείγον, επιμένει να πω σε όσους ρωτήσουν―

μήπως και δει μια μικρή καλυτέρευση ώστε να χαίρεται λίγο πιο πολύ την καθημερινότητα.

Και με την ευκαιρία, πρέπει να το πω ότι εκτός της ευγένειας, της καθαριότητας και της ταχύτατης εξυπηρέτησης, συχνά στις δύσκολες συνθήκες της τουριστικής περιόδου, η Ντίνα Σαμψούνη με όλη την εξαιρετική ομάδα γιατρών, νοσηλευτών, τραυματιοφορέων και φροντιστών, έχουν καταφέρει πολλές αλλαγές -που δεν είναι μόνο ντουβάρια για κόψιμο κορδέλας και φωτογραφίες μα σύγχρονα μηχανήματα και φροντίδα.

___________________

Γάτα δίχως χαμόγελο; #ΗμέραΤωνΖώων

 

Σας συστήνω το δικό μου Cheshire Cat, που εμφανίστηκε πέρσι τέτοιες μέρες νεαρούλης, σκελετωμένος και ματωμένος διότι τον έδερναν οι άλλοι γάτοι όπου τον πετύχαιναν. Κι οι δικές μου τον δέρνουν, ακόμα μέσα δεν τολμά να μπει αν και προσπαθεί δειλά κι ευγενικά με την πραότητα και λεπτότητα που χαρακτηρίζει τους κόκκινους γάτους.

Κάποιοι όταν ακόμα ήταν μικρός του φόρεσαν λουράκι για τους ψύλλους και τον παράτησαν χειμώνα στη Μύκονο. Κατάφερε να το ξεφορτωθεί μα ακόμα, ένα χρόνο μετά, έχει στο λαιμό του σημάδι  σα  να ήταν αλυσοδεμένος μέχρι χθες.

 

Γάτα χωρίς χαμόγελο βλέπεις μα χαμόγελο δίχως γάτα; απορεί η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων

 κι η Γάτα του Τσεσάιρ σοφά της απαντά πως δεν είναι και τίποτε αφού « είμαστε όλοι εδώ τρελλοί».

Και είμαστε. Με την έννοια του ‘άφρονες’.

 

Αρχή καλοκαιριού ένας κύριος ‘εξαμηνίτης’ (όπως έλεγαν οι Μυκονιάτες τους καλοκαιράκηδες που νομίζουν πως Μύκονος είναι μόνο πάρτι και ασυδοσία) ανέβασε φωτογραφία ενός νεκρού φιδιού και καμάρωνε που το σκότωσε, διότι λέει το βρήκε στην πέργκολα, και μάλιστα σύστηνε να κάνουμε το ίδιο «προσέχετε τις οικογένειές σας’ μας προέτρεπε.

Τι κι αν το φίδι ήταν λαφίτης, δίχως δηλητήριο; Τι κι αν είναι χρησιμότατο διότι τρώει τα ποντίκια; Μα κυρίως τι αν ο κύριος καταλάβαινε πως εκείνος είναι ο παρείσακτος, στον τόπο του φιδιού ήρθε κι έχτισε;

 

Οι άνθρωποι ξεχνούν ότι τη γη τη μοιραζόμαστε. Δεν είμαστε μόνοι. Κι αλίμονο αν ήμασταν διότι θα αναγκαζόμασταν να τραφούμε ο ένας με το παιδί του άλλου μια και δίχως άλλη ζωή ούτε τσουκνίδα δε φυτρώνει.

 

Εδώ που ζω, την αλλαγή τη βλέπω το χειμώνα που αδειάζει. Φεύγουν τα νταμπαντουμπάδικα με τους προβολείς και τους κραδασμούς κι έρχονται τα πουλιά.

Μα η φύση υποφέρει. Ξεριζώνουν τα αυτοφυή και φυτεύουν κοκοφοίνηκες κι αυτό έχει άμεση επίδραση στα ζώα, στα πουλιά και κυρίως στα έντομα. Χάνονται οι πυγολαμπίδες και οι πασχαλίτσες, μέχρι κι οι μύγες φέτος δεν εμφανίστηκαν – (κι όχι επειδή είναι το νησί πιο καθαρό, βρωμάνε τα γείσα των δρόμων από το αμάζευτο σκουπίδι που παίρνει ο αέρας).

 

Τα λέω σήμερα που είναι ‘Ημέρα των Ζώων’, 

μοιράζομαι μαζί σας κάποιους από τους επισκέπτες που υποδέχομαι με σεβασμό, όμως τα λέω για να τα πω, από παλιά συνήθεια να ελπίζω κι ας μην  ελπίζω πια.

Χαρείτε τα κι εσείς, όσο ακόμα..

Κορώνες στα βράχια

                                Μια ακρίδα που τις νύχτες τραγουδά κι έζησε λίγες μέρες μαζί μας

                                        Μάντης διαβάζει Λαπαθιώτη

                                           Πασχαλίτσα στον ασβεστωμένο τοίχο

                                          Σπάνια επίσκεψη μιας πέρδικας

Κι οχιά που έφερε η Μάικο και είχα για νεκρή αλλά:

“Ye spotted snakes with double tongue

..Come not near our Fairy Queen..” -> 

https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2022/09/blog-post_15.html

 

'Έκαναν οικογένεια― εσύ;

 

Έχω δυο φίλες που αυτό τον καιρό τα προβλήματα με τα (ενήλικα) παιδιά τους κυμαίνονται μεταξύ φρικτού και γελοίου. Και οι δύο βασανίζονται άσχημα. 

Ακούω υπομονετικά και κάνω ό,τι μπορώ να βοηθήσω μα πρόοδο πώς να δεις με κάτι παιδιά ενήλικα και το σύνδρομο ‘μάνα-μαντίλα’ (όπως λέγαμε παλιά την εμμονική μητρική κλαψομουνίαση);

__________________________________________

'Aυτά μπόρεσα αυτά έκανα' - Βάσος Γέωργας #rip Τα Ωραία Εξάρχεια

 

Η τελευταία μας συνάντηση στο γνωστό πεζόδρομο σε εστιατόριο των Εξαρχείων. Κάθισε λίγο, κουβεντιάσαμε με τρυφερότητα και γέλια όπως πάντα κι ύστερα φεύγοντας, όρθιος, με αποχαιρέτησε με επισημότητα αναπάντεχη:  «Θα λείψω για λίγο» μου είπε, «σε αποχαιρετώ». Θα έμπαινε στο νοσοκομείο, θα άρχιζε η τελευταία πράξη και άγρια της περιπέτειας που του έσπασε σώμα και ηθικό. 

 

«Προσπάθησα - δεν τα κατάφερα - να με θυμάστε» ήταν μια από τις τελευταίες αναρτήσεις του.

Και πιο πριν: «αυτά μπόρεσα αυτά έκανα - εσείς να δούμε τώρα».

 

Είναι κάποιοι άνθρωποι πως δίχως αυτούς ούτε η Τέχνη ούτε εμείς οι καλλιτέχνες θα επιβιώναμε. Εκδότες και γκαλερίστες, ρομαντικοί βιβλιοπώλες κι οργανωτές συναυλιών άγνωστων μουσικών σχημάτων και ρευμάτων, παραγωγοί του σινεμά και ραδιοφωνικών σταθμών, περιοδικών και ‘δισκογραφικών εταιριών’ παλιότερα. Είναι οι άνθρωποι που ο σεβασμός και το πάθος τους βοηθά τους δημιουργούς να φτάσουν το κοινό τους, βοηθά το κοινό να ανακαλύπτει κόσμους άλλους μαγικούς κι αλλιώτικους. Λίγοι απ’ αυτούς, ελάχιστοι, λόγω συγκυριών και τύχης και κάποιου επιχειρηματικού ταλέντου καταφέρνουν να γίνουν πάμπλουτοι και ξακουστοί. Οι περισσότεροι όμως χάνονται νωρίς και άδοξα, κι ας δίνονται με ίδια λατρεία για την Τέχνη μας και μας στηρίζουν για δεκαετίες.

Μπορεί να τους τιμάμε εν στενώ μα όσο έζησαν τιμές μεγάλες δε γνωρίζουν, συχνά το αντίθετο μια και σ’ εκείνους πέφτει η άχαρη πλευρά η πίσω από τα φώτα της σκηνής- διαπραγματεύσεις, νοίκια και λογαριασμοί και αποφάσεις για να μπορείτε εσείς να μας διαβάζετε, να μας ακούτε και να μπορούμε εμείς να εκφράσουμε το λίγο ή πολύ που καταφέρνουμε.

 

Ένας από αυτούς ήταν ο Βάσος μας. Ο Βάσος Γεώργας του Βιβλιοπωλείου της Πλατείας Εξαρχείων,  του Τηλέγραφου, o Βαρόνος μας  του ClipArt Radio (όπου κι εγώ έκανα εκπομπές όπως και στη Bibliotheque του πουλούσε τα βιβλία μου).

 

Ο θάνατος του Βάσου με πονά πολύ κι ας ήταν αναμενόμενος. Γι’ αυτό δεν άντεξα να γράψω αμέσως στις 23 Σεπτεμβρίου 2025, το πρωί που πέθανε.

Φέρνω βιογραφικά και μια σπουδαία συνέντευξή του που υπέρσυστήνω.

 

Γιατί, μπορεί εμείς οι λίγοι να γνωρίζουμε πόσα κατάφερε αλλά και αν εσείς δεν τον γνωρίσατε αξίζει να δώσετε λίγα λεπτά απ’ την υπόλοιπη ζωή σας για να μάθετε ποιος ήταν ο Βάσος Γέωργας στήριγμα των Τεχνών, ρομαντικός των Αθηνών και μια απ’ τις ψυχές των Εξαρχείων. 

__________________________

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

 «Ονειρεύομαι ένα μέρος όπου τα είδη πρώτης ανάγκης θα είναι τα βιβλία»

https://www.avgi.gr/koinonia/444412_oneireyomai-ena-meros-opoy-ta-eidi-protis-anagkis-tha-einai-ta-biblia

 

                                                   

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ

Απέναντι από το εργοτάξιο του μετρό στην πλατεία Εξαρχείων, απ’ την πλευρά της Θεμιστοκλέους, κυματίζει μια μαύρη σημαιούλα με λευκά χαρακτηριστικά γράμματα. Είναι η σημαιούλα του Bibliotheque. Του βιβλιοπωλείου που έχει σλόγκαν «είμαστε ό,τι διαβάζουμε - διαβάζουμε να γίνουμε αυτό που ονειρευόμαστε». Bibliotheque (Θεμιστοκλέους 74, Εξάρχεια)

Ανδρέας Ρουμελιώτης 

Έφυγε και ο Βάσος ο Γεώργας ο ιστορικός εκδότης του CINE 7, πατριάρχης και δημιουργός στα 80΄ς των μεταμεσονύχτιων παραστάσεων, πολύ το φοβόταν, το φευγιό, τουλάχιστον όσο εγώ, γιατί δεν γνώριζε ακριβώς που θα πάει, αν πάει... Ρηξικέλευθος, εραστής και γκρινιάρης, πάντα θορυβώδης. Ο νεαρός σκηνοθέτης ο οποίος κατάφερε να πείσει τον (κορίτσια ο) Ανδρέα Μπάρκουλη στην μικρού μήκους ταινία του «η Λογική των Θυμάτων» να υποδυθεί τον αστυνομικό Αθανάσιο Μελίστα ο οποίος στην επέτειο του Πολυτεχνείου στην Αθήνα το 1985, πυροβόλησε και σκότωσε εν ψυχρώ τον 15χρονο μαθητή, Μιχάλη Καλτεζά. Τον θυμάμαι να πρωταγωνιστεί στον Εξώστη Β στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης στα 80΄ς μαζί με τον κοινό μας φίλο τον Τασούλη τον Μιχαηλίδη, παχουλούτσικος και κείνος, έφυγε πολύ νωρίς, εκδότης του πρώτου, του ομότιτλου Free Press, στο οποίο πρωτοέγραφε και ο αδελφός μου ο Γιώργος όταν ήταν φοιτητής ιατρικής και ανεβοκατέβαινα για μια γκόμενα Σαλονίκη ξημερώματα. Μεγαλοεκδότης στην συνέχεια... Στη δεκαετία του 1980 έβγαζα το περιοδικό ΑΠΟΠΕΙΡΑ και εκείνος το κινηματογραφικό περιοδικό CINE 7 και του έριχνα στ αυτία! Τι φάση! Πόσες πλάκες. Όλα μια παρεξήγηση. Πως τον άντεχε ο Κώστας ο Φέρρης, ο σπουδαίος σκηνοθέτης του κινηματογράφου και θεατρικός συγγραφέας, δεν μπόρεσα ποτέ να τον καταλάβω... Πάει κι ο Βάσος. Μορφάρα, μοναδική! Σκηνοθέτης, παραγωγός, παλιός ραδιο - φοναντζής με δικό του διαδικτυακό του ραδιόφωνο στο τέλος, το Clipart Radio, διανομέας ταινιών, οργανωτής συναυλιών, καταστηματάρχης, αυτοκαταστροφικός εκδότης, διοργανωτής συναυλιών για εξαιρετικά περιορισμένο κοινό, αστροναύτης στον Θηβαϊκό κάμπο, παραγωγός φωτοβολταϊκού ρεύματος, αμπελοκαλλιεργητής, πρωταθλητής ταυρομάχος, κατά φαντασία εξερευνητής, κατά παραγγελία μάγειρας, καταναλωτής πούρων, ήχων και εικόνων. Στον ελεύθερο χρόνο του νόμιζε πως γράφει ποιήματα. «ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ, ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ταινία του το 1986 «Αύριο» ως το ντοκιμαντέρ «Το Σινεμά Γυμνό» άφησε το διακριτό του στίγμα στο ελληνικό σινεμά, αλλά και στην τηλεόραση. To Blues Tou Thanatou: Η μουσική που έγραψε η Θέσια Παναγιώτου για την «Λογική των Θυμάτων», μικρού μήκους ταινία του Βάσου, με τον Ανδρέα Μπάρκουλη (!) να υποδύεται τον αστυνομικό Αθανάσιο Μελίστα ο οποίος στην επέτειο του Πολυτεχνείου στην Αθήνα, πυροβόλησε και σκότωσε εν ψυχρώ τον 15χρονο μαθητή, Μιχάλη Καλτεζά. Συναντιόμασταν θέλαμε - δεν θέλαμε στις μεταμεσονύχτιες προβολές κάθε Παρασκευή στο Ιντεάλ. Εκεί που τα σπλάτερ θρίλερ συναντούσαν τον Ταρκόφσκι και στο ενδιάμεσο έλεγε ανέκδοτα ο Τζιμάκος ο Πανούσης... Και καπάκι στο φεστιβάλ cult κινηματογράφου στο Άστυ στην Κοραή, που σκάρωνε. Βέρος Εξαρχειώτης! «Δεν υπάρχουν πια οι χαρακτηριστικοί τύποι της γενιάς των Εξαρχείων. Εννοώ από τον Ιωάννου μέχρι τον Μίνω Βολανάκη. Από τον Κώστα Καραγιάννη μέχρι τον Λεωνίδα Χρηστάκη και τον Πάνο Κουτρουμπούση. Δεν υπάρχει κανένας πια. Δηλαδή, για κάποιον που έχει ζήσει πάρα πολλά χρόνια εδώ, νιώθει μοναξιά, απόλυτη μοναξιά», είχε πει σε μια συνέντευξή του.

_____________________________________

'..πάντα θα υποπτεύομαι τους ποιητές

για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης..'

'πώς να χαιρετήσεις τους νεκρούς σου
όταν εξόριστος σ’ αυτό τον κόσμο
δεν έχεις κανέναν;' Ένα ποίημα του Βάσου Γεώργα στα Φτερά Χήνας --> fteraxinasmag.wordpress.com ]

Πιο πολλά από άλλες εποχές: 
https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2019/09/blog-post_3.html

https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2017/09/blog-post_7.html  

 

_____________

Φωτογραφία από το Βιβλιοπωλείο από Maria Alvanou