Η τελευταία μας συνάντηση στο γνωστό πεζόδρομο σε εστιατόριο των Εξαρχείων. Κάθισε λίγο, κουβεντιάσαμε με τρυφερότητα και γέλια όπως πάντα κι ύστερα φεύγοντας, όρθιος, με αποχαιρέτησε με επισημότητα αναπάντεχη: «Θα λείψω για λίγο» μου είπε, «σε αποχαιρετώ». Θα έμπαινε στο νοσοκομείο, θα άρχιζε η τελευταία πράξη και άγρια της περιπέτειας που του έσπασε σώμα και ηθικό.
«Προσπάθησα - δεν τα κατάφερα - να με θυμάστε» ήταν μια από τις τελευταίες αναρτήσεις του.
Και πιο πριν: «αυτά μπόρεσα αυτά έκανα - εσείς να δούμε τώρα».
Είναι κάποιοι άνθρωποι πως δίχως αυτούς ούτε η Τέχνη ούτε εμείς οι καλλιτέχνες θα επιβιώναμε. Εκδότες και γκαλερίστες, ρομαντικοί βιβλιοπώλες κι οργανωτές συναυλιών άγνωστων μουσικών σχημάτων και ρευμάτων, παραγωγοί του σινεμά και ραδιοφωνικών σταθμών, περιοδικών και ‘δισκογραφικών εταιριών’ παλιότερα. Είναι οι άνθρωποι που ο σεβασμός και το πάθος τους βοηθά τους δημιουργούς να φτάσουν το κοινό τους, βοηθά το κοινό να ανακαλύπτει κόσμους άλλους μαγικούς κι αλλιώτικους. Λίγοι απ’ αυτούς, ελάχιστοι, λόγω συγκυριών και τύχης και κάποιου επιχειρηματικού ταλέντου καταφέρνουν να γίνουν πάμπλουτοι και ξακουστοί. Οι περισσότεροι όμως χάνονται νωρίς και άδοξα, κι ας δίνονται με ίδια λατρεία για την Τέχνη μας και μας στηρίζουν για δεκαετίες.
Μπορεί να τους τιμάμε εν στενώ μα όσο έζησαν τιμές μεγάλες δε γνωρίζουν, συχνά το αντίθετο μια και σ’ εκείνους πέφτει η άχαρη πλευρά η πίσω από τα φώτα της σκηνής- διαπραγματεύσεις, νοίκια και λογαριασμοί και αποφάσεις για να μπορείτε εσείς να μας διαβάζετε, να μας ακούτε και να μπορούμε εμείς να εκφράσουμε το λίγο ή πολύ που καταφέρνουμε.
Ένας από αυτούς ήταν ο Βάσος μας. Ο Βάσος Γεώργας του Βιβλιοπωλείου της Πλατείας Εξαρχείων, του Τηλέγραφου, o Βαρόνος μας του ClipArt Radio (όπου κι εγώ έκανα εκπομπές όπως και στη Bibliotheque του πουλούσε τα βιβλία μου).
Ο θάνατος του Βάσου με πονά πολύ κι ας ήταν αναμενόμενος. Γι’ αυτό δεν άντεξα να γράψω αμέσως στις 23 Σεπτεμβρίου 2025, το πρωί που πέθανε.
Φέρνω βιογραφικά και μια σπουδαία συνέντευξή του που υπέρσυστήνω.
Γιατί, μπορεί εμείς οι λίγοι να γνωρίζουμε πόσα κατάφερε αλλά και αν εσείς δεν τον γνωρίσατε αξίζει να δώσετε λίγα λεπτά απ’ την υπόλοιπη ζωή σας για να μάθετε ποιος ήταν ο Βάσος Γέωργας στήριγμα των Τεχνών, ρομαντικός των Αθηνών και μια απ’ τις ψυχές των Εξαρχείων.
__________________________
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
«Ονειρεύομαι ένα μέρος όπου τα είδη πρώτης ανάγκης θα είναι τα βιβλία»
https://www.avgi.gr/koinonia/444412_oneireyomai-ena-meros-opoy-ta-eidi-protis-anagkis-tha-einai-ta-biblia
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ
Απέναντι από το εργοτάξιο του μετρό στην πλατεία Εξαρχείων, απ’ την πλευρά της Θεμιστοκλέους, κυματίζει μια μαύρη σημαιούλα με λευκά χαρακτηριστικά γράμματα. Είναι η σημαιούλα του Bibliotheque. Του βιβλιοπωλείου που έχει σλόγκαν «είμαστε ό,τι διαβάζουμε - διαβάζουμε να γίνουμε αυτό που ονειρευόμαστε». Bibliotheque (Θεμιστοκλέους 74, Εξάρχεια)
Έφυγε και ο Βάσος ο Γεώργας ο ιστορικός εκδότης του CINE 7, πατριάρχης και δημιουργός στα 80΄ς των μεταμεσονύχτιων παραστάσεων, πολύ το φοβόταν, το φευγιό, τουλάχιστον όσο εγώ, γιατί δεν γνώριζε ακριβώς που θα πάει, αν πάει... Ρηξικέλευθος, εραστής και γκρινιάρης, πάντα θορυβώδης. Ο νεαρός σκηνοθέτης ο οποίος κατάφερε να πείσει τον (κορίτσια ο) Ανδρέα Μπάρκουλη στην μικρού μήκους ταινία του «η Λογική των Θυμάτων» να υποδυθεί τον αστυνομικό Αθανάσιο Μελίστα ο οποίος στην επέτειο του Πολυτεχνείου στην Αθήνα το 1985, πυροβόλησε και σκότωσε εν ψυχρώ τον 15χρονο μαθητή, Μιχάλη Καλτεζά. Τον θυμάμαι να πρωταγωνιστεί στον Εξώστη Β στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης στα 80΄ς μαζί με τον κοινό μας φίλο τον Τασούλη τον Μιχαηλίδη, παχουλούτσικος και κείνος, έφυγε πολύ νωρίς, εκδότης του πρώτου, του ομότιτλου Free Press, στο οποίο πρωτοέγραφε και ο αδελφός μου ο Γιώργος όταν ήταν φοιτητής ιατρικής και ανεβοκατέβαινα για μια γκόμενα Σαλονίκη ξημερώματα. Μεγαλοεκδότης στην συνέχεια... Στη δεκαετία του 1980 έβγαζα το περιοδικό ΑΠΟΠΕΙΡΑ και εκείνος το κινηματογραφικό περιοδικό CINE 7 και του έριχνα στ αυτία! Τι φάση! Πόσες πλάκες. Όλα μια παρεξήγηση. Πως τον άντεχε ο Κώστας ο Φέρρης, ο σπουδαίος σκηνοθέτης του κινηματογράφου και θεατρικός συγγραφέας, δεν μπόρεσα ποτέ να τον καταλάβω... Πάει κι ο Βάσος. Μορφάρα, μοναδική! Σκηνοθέτης, παραγωγός, παλιός ραδιο - φοναντζής με δικό του διαδικτυακό του ραδιόφωνο στο τέλος, το Clipart Radio, διανομέας ταινιών, οργανωτής συναυλιών, καταστηματάρχης, αυτοκαταστροφικός εκδότης, διοργανωτής συναυλιών για εξαιρετικά περιορισμένο κοινό, αστροναύτης στον Θηβαϊκό κάμπο, παραγωγός φωτοβολταϊκού ρεύματος, αμπελοκαλλιεργητής, πρωταθλητής ταυρομάχος, κατά φαντασία εξερευνητής, κατά παραγγελία μάγειρας, καταναλωτής πούρων, ήχων και εικόνων. Στον ελεύθερο χρόνο του νόμιζε πως γράφει ποιήματα. «ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ, ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ταινία του το 1986 «Αύριο» ως το ντοκιμαντέρ «Το Σινεμά Γυμνό» άφησε το διακριτό του στίγμα στο ελληνικό σινεμά, αλλά και στην τηλεόραση. To Blues Tou Thanatou: Η μουσική που έγραψε η Θέσια Παναγιώτου για την «Λογική των Θυμάτων», μικρού μήκους ταινία του Βάσου, με τον Ανδρέα Μπάρκουλη (!) να υποδύεται τον αστυνομικό Αθανάσιο Μελίστα ο οποίος στην επέτειο του Πολυτεχνείου στην Αθήνα, πυροβόλησε και σκότωσε εν ψυχρώ τον 15χρονο μαθητή, Μιχάλη Καλτεζά. Συναντιόμασταν θέλαμε - δεν θέλαμε στις μεταμεσονύχτιες προβολές κάθε Παρασκευή στο Ιντεάλ. Εκεί που τα σπλάτερ θρίλερ συναντούσαν τον Ταρκόφσκι και στο ενδιάμεσο έλεγε ανέκδοτα ο Τζιμάκος ο Πανούσης... Και καπάκι στο φεστιβάλ cult κινηματογράφου στο Άστυ στην Κοραή, που σκάρωνε. Βέρος Εξαρχειώτης! «Δεν υπάρχουν πια οι χαρακτηριστικοί τύποι της γενιάς των Εξαρχείων. Εννοώ από τον Ιωάννου μέχρι τον Μίνω Βολανάκη. Από τον Κώστα Καραγιάννη μέχρι τον Λεωνίδα Χρηστάκη και τον Πάνο Κουτρουμπούση. Δεν υπάρχει κανένας πια. Δηλαδή, για κάποιον που έχει ζήσει πάρα πολλά χρόνια εδώ, νιώθει μοναξιά, απόλυτη μοναξιά», είχε πει σε μια συνέντευξή του.
_____________________________________
'..πάντα θα υποπτεύομαι τους ποιητές
για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης..'
'πώς να χαιρετήσεις τους νεκρούς σου
όταν εξόριστος σ’ αυτό τον κόσμο
δεν έχεις κανέναν;'
Ένα ποίημα του Βάσου Γεώργα στα Φτερά Χήνας --> fteraxinasmag.wordpress.com ]
_____________
Φωτογραφία από το Βιβλιοπωλείο από Maria Alvanou
