Πόσοι είμαστε δηλαδή; (Μόνο το 1/10 είναι κάτω των 18;)

Μου το ρώτησε ένας Τούρκος φίλος. Πόσοι είναι οι Έλληνες; Διάβασε πως είμαστε 11 εκατομμύρια εκ των οποίων οι 10 εκατομμύρια (παρά κάτι λίγο) είμαστε εγγεγραμμένοι σε εκλογικούς καταλόγους. Δηλαδή μόνο ένας στους 10 είναι κάτω των 18;

Βιάστηκα να απαντήσω πως μαλλον επειδή δεν κάνουμε πολλά παιδιά. Αλλά όταν το ξανασκέφτηκα διαπίστωσα πως κάτι δεν ταιριάζει. Πώς το εξηγείτε; 

Ιδού και τα στοιχεία:

Αποτελέσματα Εκλογών 2012 (πηγή: Υπουργείο Εσωτερικών)

Εγγεγραμμένοι	9.949.401
Ενσωμάτωση	100,00 %
Ψήφισαν	65,10 %
Ακυρα/Λευκά	2,36 %

Αποτελέσματα Εκλογών 2014 (πηγή: Υπουργείο Εσωτερικών)

Περιφέρειες Α Κυριακή
Εγγεγραμμένοι	9.895.356
Ενσωμάτωση	100,00 %
Ψήφισαν	61,56 %
Ακυρα/Λευκά	7,13 %
Περιφέρειες B Κυριακή
Εγγεγραμμένοι	9.508.315
Ενσωμάτωση	100,00 %
Ψήφισαν	58,88 %
Ακυρα/Λευκά	15,42 %

---

Δήμοι Α Κυριακή
Εγγεγραμμένοι	9.895.356
Ενσωμάτωση	100,00 %
Ψήφισαν	61,61 %
Ακυρα/Λευκά	3,89 %
Δήμοι B Κυριακή
Εγγεγραμμένοι	7.951.059
Ενσωμάτωση	100,00 %
Ψήφισαν	60,16 %
Ακυρα/Λευκά	10,36 %

Στοιχεία απογραφής 2011 (πηγή: el.wikipedia)

Σύνολο: 10.787.690 

Άρρενες: 5.303.690 (49,2%) 

Θήλεις: 5.484.000 (50,8%) 

Κατά ηλικία: 

0-14 ετών: 1.666.888 (15,20%) 

15-64 ετών: 7.423.889 (67,71%)

65 ετών και άνω: 1.873.243 (17,08%)

Προφανώς από το 2011 κάποιοι πέθαναν και κάποιοι γεννήθηκαν. Μα τι ποσοστό ενηλικιώθηκε ώστε οι ως 18 ετών να ήταν το '12 μόνο 838.289 ενώ ένα χρόνο πριν οι ως 14 ετών ήταν πάνω από ενάμισι εκατομμύριο, δηλαδή το 15.20%; Σας μπέρδεψα; Μάλλον κάτι δεν υπολογίζω σωστά. Οι εξηγήσεις ευπρόσδεκτες διότι δεν είμαι καλή στα νούμερα.

        

____________________________

Έχω κάτι του Τετάρτου Κόσμου μέσα μου;

Έβγαινα με παρέα από ένα εστιατόριο.

―Σας άρεσε το φαγητό; με ρώτησε ένας κύριος.

―Κι εσάς τι σας νοιάζει; απάντησα.

―.. δικό μου είναι.. το μαγαζί...

Δεν το 'χω να θυμάμαι τους ανθρώπους αν δε μου έχουν συστηθεί. Μα δυστυχώς έχω το άλλο. Αυτό που στα αγγλικά λέγεται snappy, το να απαντώ απότομα δηλαδή. Αστεία κάτι τέτοια όταν τα διηγείσαι αλλά στην πράξη δεν είναι ευχάριστα, δίνουν την εντύπωση αντιπάθειας ενώ δεν είναι παρά μια στροφή εντός, μια αφηρημάδα όταν με απορροφούν πολύ ο εαυτός μου κι εκείνα που αγαπώ. 

Χάνω άραγε κάθε ευγένεια τότε και βουλιάζω σε ένα εγωιστικό πρωτογονισμό κλεισμένη στα δικά μου σαν αρχαία φυλή; Ή μήπως το αντίθετο; Μήπως η ιδέα μου για τους πρωτόγονους είναι υποκειμενική και άκρως πολιτισμένη ενώ εκείνοι ήταν γεμάτοι περιέργεια και ενδιαφέρον γα τον έξω κόσμο;

Αργούν να έρθουν νέα βιβλία και ξαναδιάβασα τον λατρευτό μου Λεβί-Στρώς που ταξίδεψε στο Νότιο Ημισφαίριο και μελέτησε την άπλα του νέου κόσμου (τους Ινδιάνους) και το συνωστισμό του παλιού (τους Ινδούς). Στους 'Θλιβερούς Τροπικούς' του λέει ότι οι Ινδιάνοι είναι το παρελθόν μας ενώ η άγονη γη κι ο υπερπληθυσμός  των Ινδιών το μέλλον μας. Μου θύμισε ένα ενδιαφέρον video από τη συνάντηση της ομάδας του εξερευνητή Jean-Pierre Dutilleaux με τη φυλή των Toulambis (Papua, Νέα Γουινέα) που δεν είχε ξαναδεί λευκό. Δείχνει την πρώτη συνάντηση.

Χαρείτε το, 

μια επαφή με τους εναπομείναντες του παρελθόντος μας, τους τελευταίους κατοίκους του Τέταρτου Κόσμου:

Περισσότερα:  forbiddenknowledgetv  

(Μικρά αποσπάσματα υπάρχουν και σε videos με ελληνικούς υποτίτλους μα αυτά που βρήκα δεν είχαν φυσικό ήχο αλλά μουσική οπότε προτίμησα αυτό: https://youtu.be/xd0I1xAICOc που είναι και πολύ μεγάλο.)

Για το καλό σας το λέω (και το δικό μου, βέβαια)

Δεν έχω κέφι― καθόλου όμως. Κι όταν πηγαίνουν διάφορα στραβά κι ανάποδα ο νους μου πάει στα άλλα τα στραβότερα. Τον υπερπληθυσμό, π.χ., που καταστρέφει φυσικούς πόρους αλλά και την ησυχία μας. Κι επειδή μπορεί το πού πάει ο κόσμος να μη σας ενδιαφέρει― θεμιτόν, δεν είμαστε όλοι αλτρουϊστές― θέλω να σας θυμίσω τις βλαβερές συνέπειες της Μωρολογίας στη  δική σας ζωή (και τη δική μου κατ' επέκτασιν, γι αυτό κι ασχολούμαι).

Γι' αυτό (συγγνώμη για το διδακτισμό) ακούστε με και δε θα χάσετε:

ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΨΗ
(και μην το πείτε ούτε του παπά, αν είστε ΧΟ ή από τις Φιλιππίνες)
διότι ιδού πώς τελειώνουν τα παραμύθια:

___________________

Αν ήμασταν 100 κάτοικοι στο Παγκόσμιο Χωριό..

Φέτος ο πληθυσμός της Γης θα περάσει τα 7 δισεκατομμύρια.

 Ενώ στο Ραζαστάν δίνουν δώρο ένα αυτοκίνητο σε όποιο ζευγάρι κάνει στείρωση (➙) στη Δύση θεσπίζεται  Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας (15 Ιουνίου). 

Οι ανισότητα κατανομής πλούτου μεγαλώνει όπως μικραίνει και το ποσοστό γης και νερού που αντιστοιχεί στον καθένα μας.

Καθώς διάβαζα κάποια από τα αποτελέσματα της Ελληνικής Απογραφής 2011, θυμήθηκα τον κάτωθι υπολογισμό που μου είχαν στείλει (το 2008 μα ριζική αλλαγή δεν έχει γίνει από τότε άλλη από μιά κλίση προς το χειρότερο). Σας το παραθέτω και

Enjoy:

Αν υποθέσουμε πως στη γη ζούμε 100 άνθρωποι διατηρώντας τις αναλογίες που έχουμε σήμερα

είμαστε:

57 Ασιάτες, 21 Ευρωπαίοι, 14 Αμερικανοί (Βόρειας και Νότιας), 8 Αφρικανοί

52 γυναίκες, 48 άνδρες

70 έγχρωμοι, 30 λευκοί

89 ετεροφυλόφιλοι, 11 ομοφυλόφιλοι

1 πεθαίνει

2 γεννιούνται

1 έχει ηλεκτρονικό υπολογιστή

1 έχει ανώτατη εκπαίδευση

Αν σήμερα ξυπνήσαμε υγιείς

 είμαστε καλύτερα από το 1.000.000 ανθρώπους που δε θα ζουν την επόμενη βδομάδα.

Αν δε ζήσαμε

 πόλεμο,

 φυλακή,

 βασανιστήρια,

πείνα

 είμαστε καλύτερα από μισό εκατομμύριο ανθρώπους.

Αν μπορούμε να μπούμε σε εκκλησία χωρίς κίνδυνο φυλάκισης ή εκτέλεσης 

είμαστε καλύτερα από 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους

Αν διαβάσατε αυτή τη σελίδα είστε διπλά τυχεροί διότι

δεν ανήκετε στα 2 δισεκατομμύρια αγράμματων

και έχετε υπολογιστή.

___________________________

Μέτρο κατά των καπνιστών μετά τις προειδοποιητικές κατάρες στο πακέτο

Το κράτος νταντά που εξακολουθεί να φορολογεί το τσιγάρο βρήκε άλλο ένα τρόπο γιά να ταλαιπωρήσει τους καπνιστές.

Στη Βρετανία μαζί με την ελάττωση των σημείων πώλησης σχεδιάζουν να απαγορεύσουν στις καπνοβιομηχανίες τα χρώματα και σχέδια που χαρακτηρίζουν τις μάρκες. Πώς θεωρείται θεμιτό σε καπιταλιστική κοινωνία ελεύθερου εμπορίου να υπαγορεύει το κράτος στη βιομηχανία πώς θα πακετάρει το μη απαγορευμένο προϊόν της, ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω.

Το επιχείρημα είναι πως η εύκολη πρόσβαση και  τα μελετημένα πακέτα που καλλιεργούν πίστη στη μάρκα μάς κρατούν εμάς τους καπνιστές εθισμένους. Ναί, ακριβώς. Διότι είναι το πακέτο που τραβά το χρήστη ηρωίνης, όπως κι η ευκολία, μπροστά- μπροστά την έχουν τα περίπτερα.

Ποιόν κοροϊδεύουν;

Στη Γαλλία πάλι, επειδή διαπίστωσαν πως το λευκό κενό πακέτο δε θα αλλάξει και πολλά  αποφάσισαν, όπως έγινε ήδη στον Καναδά, να βάλουν εικόνες. Δεκατέσσερις. Με αρρώστιες κι ετοιμοθάνατους γιά να μας τρομάξουν. Σα να μην ξέραμε. Σα να μη συνηθίζει το μάτι. Σα να μη γνωρίζουμε πως αφού την εσωτερική εικόνα του σώματος δεν τη βλέπουμε ποτέ ίσως το ίδιο να μας τρόμαζε μιά αντίστοιχη εικόνα ενός υγιούς οργάνου.

Ο εθισμός πάντα βρίσκει τρόπο.

Θυμάμαι όταν πρωτοκυκλοφόρησαν τα πακέτα με τις προειδοποιήσεις υγείας κάποιος μου χάρισε μιά ταμπακιέρα γιά να μην αυθυποβληθώ διαβάζοντας τις κατάρες. Κι ο φίλος μου που αντέδρασε έτσι δε είναι ο μόνος. Είναι γνωστό πως τα άφθονα Marlboro της Ντονατέλλα Βερσάτσε πριν σκορπιστούν στα δωμάτιά της παιρνούν από το εργοστάσιο της εταιρίας κι εκεί που ήταν οι κατάρες τυπώνεται το όνομά της.

Αν κάποιοι Αμερικανοί κατάφεραν να αποζημιωθούν γιά τον καρκίνο τους με γειά τους με χαρά τους. Από μάς καμιά ασφαλιστική εταιρία δεν κινδυνεύει. Μας ενημέρωσαν γιά τους κινδύνους, δεν έχουμε παράπονο.

Σε μιά εποχή που πιό πολύ κι από πολέμους, την τρύπα του όζοντος και τα πυρηνικά ο μεγαλύτερος κίνδυνος γιά την ανθρωπότητα είναι ο υπερπληθυσμός, μάλλον προσφέρουμε προσφερόμενοι να αποχωρήσουμε από τη γη λίγο νωρίτερα.

Και τι ζητάμε; Τα χρωματιστά ψαγμένα πακέτα μας τα σημειολογικά φορτισμένα που μόλις έβγαιναν από την τσέπη έδιναν το στίγμα της τάξης, του γούστου, της καταγωγής και των πολιτικών μας πεποιθήσεων. Κι ακόμα, εκτός από σημαία και καταναλωτική μας ταυτότητα ήταν και σημειωματάρια. Σε πακέτα έγραφε στίχους ο Γκάτσος· στο πλακέ πακέτο 'Άσσος' πάνω στο γραφείο της στο Υπουργείο άφησε την τελευταία της υπογραφή η Μελίνα Μερκούρη πριν φύγει γιά πάντα. Πακέτα με σημειώματα, στίχους, τηλέφωνα έχουν πάρει τη θέση τους στα μουσεία της γης και στα συρτάρια με τα ενθύμιά μας.

Τα πακέτα των τσιγάρων που αγαπήσαμε ανήκουν στην εικονογραφία του περασμένου αιώνα και ήδη θεωρούνται συλλεκτικά, άδεια ή γεμμάτα, σε μουσεία, φωτογραφίες, πίνακες ή στη μνήμη μας. Κoιτάζοντάς τα βλέπω το παρελθόν μέσα από  το "Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο" του 21^ου αιώνα στον οποίο όπως στον προφητικό τού Άλντους Χάξλεϋ πάει να γίνει ανατρεπτική πράξη το να καπνίσεις ένα τσιγάρο.⎈
_________________

                          Εικονογράφηση με έργα του αγαπητού μου Larry Rivers:  Quartet και Dutch Master Cigar Box

Διαβάστε: τα σχέδια γιά Βρετανία, New Scientist

Δείτε:  εικόνες γιά πακέτα (αρνούμαι να τις αναρτήσω) Γαλλία, Καναδάς

Συστήνω: 'Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος' του Άλντους Χάξλεϋ

Παιδιά και Φιλανθρωπία, τα άλλοθι των ενοχών

Με τις γιορτές βγήκαν πάλι στην επιφάνεια σα σαλιγκάρια μετά τη βροχή τα παιδιά των φαναριών*, τα παιδιά ασυνείδητων γονιών που τα επιδεικνύουν σα πληγές ως άλλοθι της επαιτείας.

Κι όμως, το μόνο που βοηθά να δίνουμε σε εκείνους που βγάζουν τα παιδιά τους στη ζητιανιά είναι προφυλακτικά. Ό,τι άλλο είναι τσιρότο για τις  αστικές μας ευαισθησίες και μολύνει σα γάγγραινα τις πληγές των συγκεκριμένων παιδιών που τάχα λυπόμαστε. 

Η ελεημοσύνη είναι άλλοθι για την ενοχή μας όπως άλλοθι είναι και η φτώχεια τους για τους εν λόγω γονείς. Διότι η φιλανθρωπία ούτως ή άλλως είναι πάντα ύποπτη, ένα προσηνές προσωπείο που κρύβει  το φόβο, την απέχθεια αλλά και τον κυνισμό μας καθώς ανοίγουμε το πορτοφολάκι των ψιλών κι υποκρινόμαστε πως κάτι αλλάζει στον κόσμο όποτε εμείς κι οι σαν εμάς δίνουμε το περίσσευμα του περισσεύματος στους επαίτες.

Αλλά δεν αλλάζει.

Αυτή τη στιγμή ζουν στη γη περίπου 6.8 δισεκατομμύρια άνθρωποι, οι περισσότεροι κάτω από το παροιμιώδες όριο της φτώχειας. Ήδη υφιστάμεθα τις συνέπειες του υπερπληθυσμού που αν δεν αλλάξουμε στάση θα γίνει αιτία εξαφάνισης του είδους μας.

Κι όμως Εκκλησίες και εθνικιστικά κόμματα ενθαρρύνουν τη γονιμότητα κολακεύοντας τις μάζες σα να πρόκειται να χαθεί το ανθρώπινο είδος αν δεν αναπαραχθεί το συγκεκριμένο γονίδιο του κάθε συγκεκριμένου πικραμένου.

    Η ελεημοσύνη δε βοηθά, μόνο διαφθείρει, αυτά τα παιδιά που παραμένουν όμηροι και των γονιών που χρησιμοποιούν τη γονιμότητα ως δικαιολογία αλλά και της κοινωνίας που ενθαρρύνει την αναπαραγωγή και διαιωνίζει τη διάδοση των μύθων περί δεσμών αίματος και μητρικής αγάπης, που αν ίσχυαν και δεν ήταν μύθοι  δε θα βλέπαμε ποτέ παιδιά να ζητιανεύουν στο δρόμο.

_________________________

Πάνω στο: Άννα Δαμιανίδη "Παιδιά στη ζητιανιά"

Εικόνα: Νικόλαος Γύζης (πίνακες, βιογραφικό)

*Σημείωση

2010 ήταν όταν έγραφα για παιδιά των φαναριών. Τα θυμάμαι με πανιά και με τριαντάφυλλα ή χαρτομάντιλα να τρέχουν ανάμεσα στα αυτοκίνητα λερώνοντας μάλλον παρά καθαρίζοντας.

Έγιναν συλλήψεις, αποκαλύψεις πως τα παιδάκια εισάγονται και χάνονται, έγινε κι εκείνο το φιάσκο της 'Μικρής Μαρίας' που εντός ημερών έγινε  'γυφτάκι' από 'ξανθό αγγελούδι' και πλέον τα συναντάμε λιγότερο σε φανάρια και πιο πολύ σε παραδοσιακά πόστα.

_______________________________________________