«..Γιατί κάτω
από τον ήλιο νέο τίποτα δεν έχει μείνει
κι αυτά που κάνουμε όλα έχουν ξαναγίνει
κι όσα θα κάνουμε έχουν γίνει από
παλιά.»
Το ξέρουμε από την αρχαιότητα, το εξέφρασε
κι η Κριστίνα Ροσσέττι (στους ανωτέρω στίχους που είχα μεταφράσει παλιότερα) ότι
δεν υπάρχει νέο όλα είναι παλιά και ήδη γνωστά.
Το επιβεβαιώνει κι ο φίλος blogger Λύσιππος σήμερα με το Δημοτικό που υπάρχει σε παραλλαγές -Χίου/Μάκρης-Λυκίας/Θεσσαλίας
και σας το μεταφέρω κι εγώ διότι το βρήκα επίκαιρο. Τόσο επίκαιρο που δε χρειάζεται να κάνω συσχετισμούς:
Ένας κοντός κοντούτσικος
έχει όμορφη γυναίκα
οι άρχοντες
ζηλοχτονούν για να του τήνε πάρουν
να του την πάρουν δεν
μπορούν, να του την κλέψουν όχι.
πιάνουν και
χαρατσώνουν τον ένα βαρύ χαράτσι.
Πουλεί χωράφια αθέριστα, χωράφια
θερισμένα,
και πάλι δεν τον ακανούν
και πάλι δεν τον φτάνουν
πουλεί κι αμπέλια ατρύγηστα,
πουλεί και τρυγησμένα
και πάλι δεν τον ακανούν
και πάλι δεν τον φτάνουν.
Τότε του λεν οι άρχοντες:
-Πουλείς κοντέ τη λυγερή, πουλείς
κοντέ την κόρην;
-Πουλώ και παζαρίζω
την κι όποιος τη θε ας την πάρει.
Από τα χέρια την αρπά,στην
αγορά την πάει.....
_____________________________________________________________
Σύνδεσμοι
Το 'Περνάμε και Καθρεφτιζόμαστε' της Christina Rossetti από το Μπλε Βιβλίο μου: The Kastellakia Records ή
Ο Λύσιππος: http://lysippos-mustang.blogspot.gr
Εικόνα
Ο Μάρκος Μπότσαρης από τον αγαπημένο μου Louis Duprè (στο ταξίδι του σε Αθήνα και Κωνσταντινούπολη).
Άσχετο ίσως μα τον θυμήθηκα και σκέφτηκα πως με παρηγορεί περισσότερο από αφίσες για ΕΝΦΙΑ και λοιπά χαράτσια.