Μνήμη Ολοκαυτώματος (κι ένας Σερραίος δικηγόρος)

Στην αρχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η εβραϊκή κοινότητα στη Θεσσαλονίκη αριθμούσε περί τους 55.000 ανθρώπους – περισσότερο από τον μισό πληθυσμό της πόλης. Από τους 46.091 Θεσσαλονικείς Εβραίους που μεταφέρθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί, επέστρεψαν ζωντανοί μόνο οι 1.950.

Είχε συσταθεί μία υπηρεσία «διαχείρισης» των εβραϊκών περιουσιών, κυρίως των 1.800 εμπορικών καταστημάτων Εβραίων. «Οι ιθύνοντες» των διανομών ήταν ένας δικηγόρος από τις Σέρρες, διορισμένος σε ανώτερη θέση στη Γενική Διοίκηση από την κυβέρνηση της Αθήνας, και ένας τραπεζικός, συγγραφέας δοξαστικού έργου για την εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση της γεωργίας» διαβάζουμε στην έκθεση του ΜΜΣΤ, το υλικό της οποίας θα είναι σύντομα προσβάσιμο και στο Διαδίκτυο.

Στις 27 Φεβρουαρίου 1943, περίπου τρεις εβδομάδες πριν αναχωρήσει το πρώτο τρένο για το Άουσβιτς, οι Γερμανοί διέταξαν τη διαγραφή των Εβραίων. Οι μεσεγγυούχοι, ή αλλιώς επίτροποι, θα χρησιμοποιούσαν τα ακίνητα και τις επιχειρήσεις των Εβραίων ως πλήρεις ιδιοκτησίες τους μέχρι να επέστρεφαν οι πραγματικοί ιδιοκτήτες. Μάλιστα, είχαν υπογραφεί συμβόλαια. Ενδεικτικά, σε ένα από τα αρχεία της έκθεσης διαβάζουμε τη σύναψη συμβολαίου «για την εκμετάλλευσιν επί σκοπώ κέρδους του ενταύθα και εν τω Συνοικισμώ Επταλόφου βυρσοδεψείου, ΑΝΗΚΟΝΤΟΣ ΑΛΛΟΤΕ, εις τον ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΑΝΤΑ Ισραηλίτην Γιούδα Μπαρούχ Σαδικάριο». Την ίδια περίοδο, όπως μαθαίνουμε, σχηματίζονταν ουρές έξω από τα γραφεία των Ναζί από «ενδιαφερόμενους πολίτες».

Οι Εβραίοι εργαζόμενοι απολύθηκαν από δημόσιες υπηρεσίες γιατί «απουσίαζαν επί μακρόν από τα γραφεία τους» ενώ στην πραγματικότητα βρίσκονταν εγκλωβισμένοι στα γκέτο της πόλης. Ενδεικτικά, ο Δήμος Θεσσαλονίκης απέλυε Εβραίους υπαλλήλους λόγω «αυθαιρέτου και αδικαιολογήτου απουσίας» τη στιγμή που εκείνοι κατευθύνονταν στα κρεματόρια.

Έτσι αποδεκατίστηκε Μάρτιο του 1944 και η αρχαία κοινότητα των Ρωμανιωτών στα Γιάννενα των οποίων οι περιουσίες λεηλατήθηκαν τόσο ξεδιάντροπα που οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να κρεμάσουν ενόχους. Μια ελληνόφωνη κοινότητα που ζούσε στην περιοχή από την αρχαιότητα και σήμερα δεν ξεπερνά τα 50 άτομα.

Θα αποδοθούν άραγε κάποτε ιστορικές ευθύνες; Θα κατανοήσουμε ώστε να μην επαναλάβουμε;

Φέρνω στοιχεία από έκθεση της CΙA για τη δίκη Άιχμαν και την εμπλοκή εκείνου του Σερραίου δικηγόρου που εν τω μεταξύ είχε διαπρέψει στην ελληνική πολιτική.

http://luben.tv/stream/65121  πληροφορίες από το επίσημο site της CIA

Το έγγραφο το οποίο αναφέρεται στην έκθεση της CIA προέρχεται από τα πρακτικά της δίκης του Άντολφ Άιχμαν, αξιωματικού των SS και θεωρούμενου ως ο αρχιτέκτονας του Ολοκαυτώματος των Εβραίων.

Στα πλαίσια της δίκης, ο έλληνας διπλωματικός υπάλληλος  Ιωάννης Μοσχόπουλος έμαθε πως τα ονόματα των Καραμανλή και Τσαλδάρη (που έχουν δώσει τα ονόματα τους σε 2349 δρόμους και πλατείες) αναφέρονται σε λίστα που υπάρχει στη διάθεση του δικαστηρίου σα συνεργάτες των Γερμανικών αρχών κατοχής και πιο συγκεκριμένα σα συνεργάτες του υπεύθυνου της γενοκτονίας των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, Μαξ Μέρτεν, που συνδέεται με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή σε άλλη μία εξαιρετικά βρώμικη υπόθεση, την υπόθεση Μέρτεν. Στο κείμενο παραπάνω αναφέρεται πως μετά από απαίτηση της Ελληνικής πλευράς, το Ισραήλ υποσχέθηκε πως δε θα αποκαλύψει το παράρτημα καίει τον Καραμανλή. Με μια πρόχειρη έρευνα, αυτό που είναι αδιαμφισβήτητο είναι η αυθεντικότητα της έκθεσης της CIA (υπάρχει στο ίδιο της το site). Aπό την άλλη, δεδομένου ότι η έκθεση αυτή έχει αποχαρακτηριστεί από απόρρητη που ήταν εδώ και 9 χρόνια, είναι προφανώς περίεργο το ότι δεν έχει γίνει χαμός με αυτή, καθώς θα έβαζε μπουρλότο στο μεγαλύτερο ίσως πολιτικό τζάκι της νεοελληνικής ιστορίας.

Κάθε πληροφορία δεκτή, felix http://luben.tv/stream/65121  

__________________

protagon

....μια μελανή σελίδα στην ιστορία. Η προσπάθεια να κουκουλωθεί η υπόθεση και να ελευθερωθεί ο Μέρτεν. Πώς, όμως; Με τους Εβραίους να σηκώνουν τα μανίκια τους και να δείχνουν τα μπράτσα τους έξω από το Αστυνομικό Μέγαρο και την υπόθεση να έχει πάρει μεγάλη δημοσιότητα, δεν ήταν εύκολο. Ο εισαγγελέας Ταρασουλέας τον έστειλε σιδηροδέσμιο στην Αθήνα για να δικαστεί. Αφόρητες οι πιέσεις από γερμανικής πλευράς προκειμένου να εκδοθεί εκεί ο Μέρτεν. Σε πανικό η κυβέρνηση Καραμανλή ψηφίζει στη Βουλή άρον άρον τον Ιανουάριο του 1958 την αναστολή αυτοδικαίως κάθε δίωξης Γερμανών υπηκόων που φέρονταν ως εγκληματίες πολέμου ενώ αναστέλλει κάθε ποινή που είχε ήδη επιβληθεί. Το αντίτιμο δεν ήταν ευκαταφρόνητο: 200 εκατομμύρια μάρκα που θα έδινε η Γερμανία. Η Ελλάδα έγινε περίγελως σε Ευρώπη και Αμερική, με τις εφημερίδες να αγανακτούν επειδή αμνηστεύει τους εχθρούς της. Αναγκάστηκαν να το μαζέψουν και να δικάσουν τον Μέρτεν. Τον Μάρτιο του 1959 το Ειδικό Στρατοδικείο Εγκλημάτων Πολέμου τον καταδίκασε σε 25 χρόνια κάθειρξη. Απελάθηκε στη δυτική Γερμανία, όπου στο Βερολίνο του επέβαλε την εξοντωτική ποινή της αυτοπρόσωπης παρουσίας στην αστυνομία δις μηνιαίως… https://www.protagon.gr/themata/flashback/o-evraios-115-365-21729000000?fbclid=IwAR2G46YYOAmKk4XbS4jxnv_ujhjx50W1qm6NqMDfIDmvZOGX4xy7FJMLxVw

wikipedia Υπόθεση_Μέρτεν

Στις 28 Σεπτεμβρίου του 1960, η γερμανική εφημερίδα Ηχώ του Αμβούργου και το περιοδικό Der Spiegel δημοσίευσαν αφηγήσεις του Μαξ Μέρτεν, σύμφωνα με τις οποίες ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο υπουργός Εσωτερικών Δημήτρης Μακρής και η σύζυγός του, Δοξούλα, ήταν "έμμισθοι πληροφοριοδότες των γερμανικών αρχών Κατοχής και για τις πολύτιμες πληροφορίες που είχαν δώσει, σχετικά με την Αντίσταση, πήραν ανταμοιβή από τις κατασχεμένες περιουσίες των Εβραίων".

Τα δημοσιεύματα των γερμανικών εντύπων αναδημοσιεύτηκαν από τον αθηναϊκό τύπο και προκάλεσαν σάλο στην Ελλάδα. Το θέμα απασχόλησε και τη Βουλή, με την κυβέρνηση να δέχεται έντονα πυρά από κόμματα της αντιπολίτευσης^[11][14][15]. Η κυβέρνηση διέψευσε κατηγορηματικά τον Μέρτεν και έκανε έντονα διαβήματα στη Βόννη. Η δυτικογερμανική κυβέρνηση, με ανακοίνωσή της, εξέφρασε τη λύπη της για τα δημοσιεύματα. Η ελληνική πρεσβεία της Βόννης, με ανακοίνωσή της, χαρακτήρισε τα δημοσιεύματα "τερατουργήματα, τα οποία, εάν δεν εξυπηρετούν συγκεκριμένον δόλιον σκοπόν, αποτελούν αποκυήματα νοσηρού εγκεφάλου". Στην ανακοίνωση του Έλληνα πρεσβευτή τονιζόταν ακόμη ότι το μέγεθος του ψεύδους των πληροφοριών προέκυπτε και μόνο από 4 στοιχεία:

1. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αντιθέτως προς τους ισχυρισμούς των εντύπων, καθ' όλο το διάστημα της Κατοχής, ουδέποτε βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη.

2. Τον υπουργόν Εσωτερικών κ. Μακρή, τον οποίον εμφανίζουν ως συναντώμενον μετά του κ. πρωθυπουργού κατά την διάρκειαν της Κατοχής, εγνώρισεν ούτος το 1956, ήτοι 11 έτη μετά την λήξιν του πολέμου.

3. Ουδεμίαν ουδέ απωτάτην συγγένειαν έχει ο Κ. Καραμανλής με την εμφανιζομένων υπό των ανωτέρω εντύπων ως ανεψιάν του σύζυγον του κ. Μακρή, την οποίαν δια πρώτην φοράν συνάντησε όταν εγνώρισε τον σύζυγόν της.

4. Ο υπουργός Εσωτερικών κ. Δ. Μακρής, όστις εμφανίζεται εν έτει 1942-43 ως μνηστήρ της νυν συζύγου του, αγούσης τότε το 17ον έτος της ηλικίας της, ούτε μνηστήρ αυτής ήτο ούτε εγνώριζε ταύτην κατά την εποχήν εκείνην, συζευχθείς αυτήν το 1949.

Από την αντιπολίτευση, οι Σοφοκλής Βενιζέλος, Ηλίας Τσιριμώκος, Κομνηνός Πυρομάγλου, Ηλίας Μπρεδήμας κ.α. ζήτησαν από τους ενδιαφερόμενους να προσφύγουν στα γερμανικά δικαστήρια, να προστατεύσουν την τιμή του αξιώματος που φέρουν και να περιφρουρήσουν το κύρος της Ελλάδος. Το ίδιο ζήτησαν με επιμονή κόμματα και εφημερίδες.

Ο Μέρτεν, όμως, προχώρησε και άλλο. Δήλωσε στα γερμανικά έντυπα ότι η σύζυγος του Μακρή, η Δοξούλα, η οποία δούλευε στην Κατοχή στη γερμανική διοίκηση Θεσσαλονίκης, του είχε χαρίσει τα Χριστούγεννα του 1942 λεύκωμα με αναμνηστικές φωτογραφίες. Και η Ηχώ του Αμβούργου σε νεότερο δημοσίευμά της κατηγόρησε για συνεργασία με τους Γερμανούς κατακτητές, τον υφυπουργό Αμύνης Γεώργιο Θεμελή, που κατά την Κατοχή ήταν Νομάρχης Πέλλης και προϊστάμενος του υπουργείου Οικισμού....

__________________

efsyn

Ο Αλόις Μπρούνερ ήταν ένας από τους πλέον διαβόητους εγκληματίες πολέμου στον κόσμο, ο άνθρωπος που ευθύνεται για την εξόντωση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης αλλά και του Παρισιού και της Σλοβακίας

Ο Αλόις Μπρούνερ, ένας από τους πλέον διαβόητους εγκληματίες πολέμου στον κόσμο, ο άνθρωπος που ευθύνεται για την εξόντωση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης αλλά και του Παρισιού και της Σλοβακίας, ζούσε για πολλά χρόνια στη Δαμασκό ως προστατευόμενος του καθεστώτος της Συρίας.

Αυτό είναι κάτι που λίγο-πολύ ξέραμε, τώρα όμως έγιναν περισσότερες λεπτομέρειες γνωστές από άτομα του συριακού καθεστώτος που τον γνώρισαν από κοντά, ενώ μάθαμε πως πέθανε το 2001, αντί του 2010 που πιστεύαμε μέχρι σήμερα.

Τρία πρώην μέλη των μυστικών υπηρεσιών της Συρίας μίλησαν στο γαλλικό περιοδικό XXI για τον Αυστριακό εγκληματία πολέμου, αξιωματικό των SS και δεξί χέρι του Αϊχμαν.

Ενας από τους Σύρους φρουρούς του, ο Αμπού Χουσέιν, είπε πως ο Μπρούνερ πέθανε στο υπόγειο πολυκατοικίας στη συνοικία των διπλωματών της συριακής πρωτεύουσας.

Σύμφωνα με τον Χουσέιν, «τις τελευταίες μέρες της ζωής του υπέφερε, έκλαιγε πολύ και δεν μπορούσε καν να εξυπηρετηθεί. Ετρωγε από το φαγητό του στρατού, αυγό ή πατάτες».

Η συριακή κυβέρνηση ποτέ δεν παραδέχτηκε την ύπαρξη του Μπρούνερ στο έδαφός της. Παραμένει άγνωστο γιατί -ενώ υπήρξε συνεργάτης του συριακού καθεστώτος- στο τέλος της ζωής του ζούσε σε κατ' οίκον περιορισμό.

Ενδεχομένως επειδή πολλοί είχαν φτάσει κοντά στον εντοπισμό του, ειδικά μυστικές υπηρεσίες, ΜΜΕ, αλλά και διώκτες των ναζί, όπως ο Γάλλος Σερζ Κλαρσφέλντ, ο οποίος πιστεύει πως όσα λένε οι Σύροι πράκτορες στο γαλλικό περιοδικό είναι αλήθεια.

Το κέντρο δίωξης των ναζί «Σίμον Βίζενταλ» ήξερε κι αυτό για την παραμονή του Μπρούνερ στη Δαμασκό, αλλά θεωρούσε πως πέθανε το 2010.

Από όσα μπορούμε μέχρι σήμερα να γνωρίζουμε, ο Μπρούνερ έφυγε με πλαστό διαβατήριο το 1953 από τη Γερμανία για την Αίγυπτο, με το όνομα Γκέοργκ Φίσερ. Για κάποιο χρονικό διάστημα προμήθευε με όπλα το αλγερινό κίνημα ανεξαρτησίας FLN.

Λίγο αργότερα κι ενώ οι διώκτες του βάδιζαν προς τα ίχνη του -κυρίως η Μοσάντ- ο Μπρούνερ κατέφυγε στη Συρία όπου του δόθηκε και άσυλο.

Εγινε συνεργάτης της μυστικής αστυνομίας, σε στελέχη της οποίας δίδασκε μεθόδους βασανιστηρίων και ανακρίσεων που είχαν εφαρμόσει τα SS.

To 1961 και πάλι η Μοσάντ βρήκε τα ίχνη του και στις 13 Σεπτεμβρίου του έστειλε γράμμα-βόμβα το οποίο τον τραυμάτισε πολύ σοβαρά στο μάτι.

Οι Ισραηλινοί όμως νόμιζαν πως τον είχαν σκοτώσει. Το 1981 και πάλι οι Ισραηλινοί επιχείρησαν να τον δολοφονήσουν με τον ίδιο τρόπο.

Και αυτή τη φορά στάθηκε τυχερός, χάνοντας ωστόσο τέσσερα δάχτυλα του χεριού του. Ηδη από το 1954 γαλλικό δικαστήριο τον είχε καταδικάσει σε θάνατο.

Παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του φανατικός ναζιστής και αντισημίτης και σε τηλεφωνική συνέντευξή του το 1987 στο γερμανικό περιοδικό Bunde, είχε δηλώσει:

«Δεν μετανιώνω. Εάν μπορούσα, θα το ξανάκανα. Οι Εβραίοι είναι σκουπίδια και πράκτορες του σατανά».

_____Δυστυχώς, όπως συμβαίνει συχνά είχα κάποια σχόλια αμφισβήτησης του πληθυσμού των Θεσσαλονικιών Εβραίων ή της ιστορίας των Ρωμανιωτών. Περιττές είναι πιστεύω μα αποφάσισα να προσθέσω δυό σημειώσεις στα ανωτέρω:

Daphne Chronopoulou «Το 96% των μελών της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης, δηλαδή 46.091 άνθρωποι, εστάλησαν στο Άουσβιτς» από:
«Στο φως τα μυστικά των ναζί» του Μωυσή Κωνσταντίνη, πρόεδρου του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου, Αγγελιοφόρος, 28 Οκτωβρίου 2007· St. Bowman, The Agony of Greek Jews 1940-1945, Stanford University Press, California 2009.

Και: http://www.kkjsm.org/romaniote-history-

 Επίσης, ακολουθεί πίνακας από: Δρ Ρένα Μόλχο The Jerusalem of the Balkans: Salonica 1856-1919 Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης.

_________________________________________________________________________________

Το ειδώλιο επέστρεψε ενώ μαίνεται ο Βοριάς

Το κυκλαδικό ειδώλιο μπροστά στο βαθύ μπλέ της νύχτας που έρχεται. Είναι ο βορινός τοίχος του σπιτιού με τα μικρά παράθυρα, βαθιά σαν τα 'μούτουλα' των παλιών νησιώτικων κελιών.

Το είχα χαρίσει στον πατέρα μου στο πρωτοχρονιάτικο πάρτυ που έκανε κάθε χρονο για τη γιορτή του- μόνη ημέρα του χρόνου που θυμόμασταν ότι είχε βαφτιστεί και Βασίλειος. Το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης μόλις είχε ανοίξει στη Νεοφύτου Δούκα στο Κολωνάκι και, τότε το 1986, ήταν το μόνο μουσείο στην Ελλάδα που είχε φροντισμένο κατάστημα με καλοφτιαγμένα αντίγραφα εκθεμάτων και κοσμημάτων. 

Τώρα στον 21ο αιώνα, που επέστρεψε στα χέρια μου, το έφερα πίσω στην πατρίδα του, στις Κυκλάδες όπου γεννήθηκε πριν 5.000 χρόνια. Στέκεται λιτό κι ακίνητο στην παλιά κόχη ενώ πίσω του μαίνεται ο Βοριάς.

_____Ακολουθούν λίγα για τον τάφο, εικόνες και άρθρο ιστορικού για τα ειδώλια της Κυκλαδικής Τέχνης 

Θυμάμαι πάντα με συγκίνηση το μυκηναϊκό θολωτό τάφο που αποκαλύφθηκε  όταν χτιζόταν το Ξενοδοχείο Tharroe οf Mykonos και το μοναδικό αίσθημα που με συντάραξε όταν περπάτησα στο στενό διάδρομο που οδηγεί στον κύκλο όπου κάτω από το θόλο εναπόθεταν τους νεκρούς.______________

Η 'Εγκυμονούσα', 2400 π.Χ., που το 2010 πουλήθηκε στο Christie's $17 εκατομμύρια.

Μυκηναϊκός χορός

Mυκηναϊκός Θολωτός Τάφος

 Στα Αγγελικά έγινε εντυπωσιακή αποκάλυψη μυκηναϊκού θολωτού τάφου του τέλους 15ου π.Χ. αιώνα., στην κορυφή του λόφου κοντά στο ξενοδοχείο Λύτρα.

Ο τάφος είναι κυκλικός διαμέτρου 5.80 μ. σκαμμένος στο κάτω μέρος μέσα στο έδαφος και με εσωτερική επένδυση τοίχου με λιθοδομή που διατηρείται σε ύψος 4 μ. Ο θόλος που έχει καταρρεύσει είχε προστατευτική επιχωμάτωση. Εσωτερικά στο δάπεδο και σε ύψος0.30 μ. διατηρείται μια κτιστή επιφάνεια σε σχήμα Π για την εναπόθεση των νεκρών. Ο θάλαμος έχει πρόσβαση από ένα δρόμο μήκους 14 μ. περίπου και πλάτους 2μ. που κατευθύνεται από Ν προς Β.
Όλα τα ταφικά αντικείμενα και κτερίσματα, πήλινα αγγεία, χρυσά κοσμήματα, σφραγιδόλιθοι από κρύσταλλο, θα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Ο τάφος πιθανότατα κατέρρευσε τον 13ο αι. π.Χ. και εγκαταλείφθηκε γι” αυτό και δεν υπάρχουν μεταγενέστερα ίχνη σχετιζόμενα με τον τάφο.
Νεκροταφείο υστερογεωμετρικών και αρχαϊκών χρόνων ανακαλύφθηκε στην περιοχή των Κάτω Μύλων.

Στη Χώρα του νησιού η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως μυκηναϊκό θολωτό τάφο του 14ου – 13ου αιώνα π.Χ. με σημαντικά ευρήματα. Ο τάφος είναι ένας από τους ελάχιστους γνωστούς στις Κυκλάδες. Θρυλείται ότι ο τάφος αυτός ίσως είναι του τρωϊκού ήρωα Αίαντος του Λοκρού, γιου του βασιλιά των Λοκρών Οϊλέα.

 'Αρπιστής σε θρόνο' από την Κέρο, μάρμαρο, 25 εκ., 2800-2300 π.Χ., Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Αθήνα.

Τα κυκλαδικά ειδώλια στην εποχή του Χαλκού

 Στειακάκης Βαλάντης (Ιστορικός Τέχνης)

Στα νησιά των Κυκλάδων, όπου υπήρχε λίγο πηλός και μεγάλες ποσότητες λευκού μαρμάρου, αναπτύχθηκε και ήκμασε σε όλη τη διάρκεια της πρώιμης εποχής του Χαλκού (3000-1700 π.Χ.) μια παράδοση κατασκευής λίθινων ειδωλίων, σε αντίθεση με τα πήλινα τα οποία ήταν σπανιότερα. Σχηματοποιημένα μαρμάρινα ειδώλια εξακολουθούσαν να κατασκευάζονται, όπως και στη Νεολιθική εποχή (7000-3200 π.Χ.), παράλληλα με τα λιγότερο ή μη εικονιστικά.

Κατά το μεγαλύτερο ποσοστό, τα μαρμάρινα ειδώλια -τα περισσότερα εκ των οποίων έχουν βρεθεί σε τάφους και σε συνοικισμούς- είναι γυναικεία. Μια χαρακτηριστική, φυσιοκρατική πρώιμη κατηγορία αυτών των μαρμάρινων ειδωλίων είναι ο τύπος του "Πλαστηρά", που χρονολογείται στα τέλη του πολιτισμού Πήλος της Πρωτοκυκλαδικής Ι. 

Ορισμένα από αυτά είναι ανδρικά , ενώ όλα στέκουν όρθια συνεχίζοντας την παράδοση των Νεολιθικών χρόνων. Τα ειδώλια του "Πλαστηρά" μοιάζουν κάπως αδέξια και άκομψα, συγκρινόμενα με τα καλύτερα από τα προγενέστερα Νεολιθικά. Μερικά έχουν ανάγλυφα χαρακτηριστικά -όπως αυτιά- και λίγα, κυρίως ανδρικά, φορούν ραβδωτούς πίλους ή κυλινδρικά στέμματα στο κεφάλι. Τα μάτια και οι ομφαλοί τους φαίνεται ότι σχηματίζονταν καμία φορά από ένθετα λειασμένα σκοτεινόχρωμα χαλίκια. Λιγότερο σχηματοποιημένα, αλλά εικονιστικά είναι τα ειδώλια του τύπου "Λούρου", που τοποθετούνται χρονικά επίσης στο τέλος του πολιτισμού Πήλος. Στην κεφαλή τους δε δηλώνονται χαρακτηριστικά και τα ατροφικά τους χέρια είναι τεντωμένα σε σχήμα σταυρού.

Η πλειοψηφία, ωστόσο, των κυκλαδικών μαρμάρινων ειδωλίων ανάγεται στην εξελιγμένη φάση της Πρωτοχαλκής εποχής του πολιτισμού Σύρος της Πρωτοκυκλαδικής ΙΙ. Την περίοδο αυτή παρατηρείται μια σημαντική ανάπτυξη στην παραγωγή εικονιστικών λίθινων ειδωλίων, ιδίως στη Νάξο. Τα ειδώλια με τα "Διπλωμένα χέρια" , είναι όλα γυναικεία και διαφέρουν από τους προηγούμενους τύπους. Τα χέρια τους είναι διπλωμένα κατά το πλάτος του στήθους και αντί να στέκουν όρθια, όπως τα ειδώλια του "Πλαστηρά", παριστάνονται σα να είναι ξαπλωμένα ανάσκελα, γυμνά, με το κεφάλι να κλίνει προς τα πίσω και τα πόδια χαλαρά με τα δάχτυλα τεντωμένα. Καμιά φορά μοιάζουν να βρίσκονται σε κατάσταση εγκυμοσύνης, λόγω του τονισμένου υπογάστριου. Τα περισσότερα έχουν μήκος 20 εκ. και 30 εκ. -υπάρχουν όμως και πολύ μικρότερα- ενώ τα μεγαλύτερα μπορεί να φτάνουν μέχρι και 1,50 μ. ύφος. Τα ειδώλια αυτά με τα "Διπλωμένα χέρια" είναι λίγο-πολύ φυσιοκρατικά, ενώ υπάρχουν και παραλλαγές όπως εκείνα του "Γωνιώδους τύπου" , που αν και η κατασκευή του φαίνεται απλή έχει μια αναντίρρητη γοητεία. Λίγα κυκλαδικά ειδώλια του τύπου με "Διπλωμένα χέρια", απεικονίζουν άνδρες όρθιους και συχνά ντυμένους -έστω και υποτυπωδώς- με αιδιοθύλακα, ζώνη και ταινία που περνά από τον ώμο . Ένας κάθεται σε σκαμνί και κρατά με το απλωμένο του χέρι ένα κύπελλο. Γυναίκες με διπλωμένα χέρια αποδίδονται επίσης καθισμένες σε σκαμνιά με πλάτη. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτες όμως είναι οι ανδρικές μορφές από την Κέρο και τη Θήρα, που κάθονται σε καθίσματα με πλάτη και κρατούν άρπες, όπως το ειδώλιο του αρπιστή σε θρόνο (Εικ. 6), το οποίο παρά τη σχηματοποίησή του ξεχωρίζει για την εκφραστικότητα του σε μια σύνθεση που αναδεικνύει την τρίτη διάσταση. Υπάρχουν και όρθιες ανδρικές μορφές που παίζουν κάποιου είδους διπλό αυλό. Το ειδώλιο του αυλητή, σε αντίθεση με τα περισσότερα κυκλαδικά, παρουσιάζει έναν άνδρα, με χωριστά σκέλη του οποίου τα πόδια πατούν σταθερά πάνω σε μια μικρή ορθογώνια βάση. Η σίγουρη άρθρωση της μορφής μέσα στον χώρο, η αφοσίωσή της στη δραστηριότητα στην οποία επιδίδεται και η απλότητα της φόρμας, υποδεικνύουν ότι ο γλύπτης ήταν ικανός να προσδίδει καλλιτεχνικό βάθος στην πιθανή έκφραση ενός λαϊκού ή θρησκευτικού αισθήματος.

Οι κεφαλές των ειδωλίων με τα "Διπλωμένα χέρια" και άλλων αναλόγων με αυτά είναι συνήθως σχηματικές, με τη μύτη μόνο να προεξέχει από την ενιαία καμπύλη του προσώπου, ενώ άλλα σημεία -όπως τα αυτιά- είναι εγχάρακτα ή προστίθενται και ανάγλυφα. Ωστόσο, στα ειδώλια με "Διπλωμένα χέρια", οι λεπτομέρειες -όπως τα μάτια και τα μαλλιά- συνήθως δηλώνονται με βαφή ερυθρή ή ερυθρή και κυανή. Η γραπτή αυτή διακόσμηση είχε συχνά τη μορφή στιγμών, ενώ υπάρχουν εικασίες ότι μερικά ειδώλια μπορεί να έφεραν αργυρά διαδήματα. Τα κυκλαδικά ειδώλια φαίνονται να κατασκευάζονται από μια πλάκα μαρμάρου, την οποία ο καλλιτέχνης επεξεργάζονταν με κάποιο λειαντικό μέσο. Η μεγάλη ζήτηση τους επιβεβαιώνεται από την εύρεση εργαστηρίων σε Αθήνα και Νάξο, όπου φιλοτεχνούνταν απομιμήσεις αυτών των ειδωλίων. Η δημιουργία των ειδωλίων με "Διπλωμένα χέρια" μπορεί να συνέχισε στις Κυκλάδες και κατά τη Μεσοχαλκή εποχή. Μια ιδιαίτερα φυσιοκρατική μαρμάρινη κεφαλή από την Αμοργό στο μισό περίπου του φυσικού μεγέθους, χρονολογείται σε αυτή ακριβώς την περίοδο.

Τα πιο εντυπωσιακά κατάλοιπα πήλινων αγαλμάτων και ειδωλίων της ύστερης εποχής του Χαλκού (1700-1100 π.Χ.) που έχουν σήμερα ανακαλυφθεί στον Αιγιακό χώρο, προέρχονται από τον συνοικισμό Αγία Ειρήνη της Κέας των Κυκλάδων. Έχουν βρεθεί κομμάτια από πήλινα αγάλματα, των οποίων το μέγεθος ποίκιλλε, ενώ το ύψος μερικών από αυτά πρέπει να ήταν όχι λιγότερο από 1,50 μ. Τα περισσότερα -κρητικού ρυθμού- υλοποιήθηκαν κατά το χρονικό διάστημα που καλύπτει στην Κρήτη τη Μεσομινωική ΙΙΙ και την Υστερομινωική Ι και πιθανότατα είχαν θρησκευτική-λατρευτική χρήση. Όλα τα αγάλματα είναι γυναικεία σε στάση όρθια ή με ελαφρά κλίση προς τα εμπρός , ενώ εκείνα με τα γυμνά στήθη και τις μακριές φαρδιές φούστες ομοιάζουν αρκετά με την μικρή θεά των φιδιών της Κνωσού. Τα χέρια τους φέρονται προς τα κάτω και οι παλάμες ακουμπούν στους γοφούς, θυμίζοντας θεές ή ιέρειες ή λατρευτές τους από την Κρήτη. Στα πρόσωπα παρατηρείται μεγάλη ποικιλία, κυρίως στα μάτια που αποδίδονται με διαφορετικούς τρόπους, ενώ σε κάποια έχουν βρεθεί ίχνη κονιάματος και βαφής.

Η γλυπτική αυτών των χρόνων θα συμβάλει στην εξέλιξη της ελληνικής πλαστικής της αρχαιότητας, ενώ η σχηματοποίηση και η αφαιρετική διάσταση που τα διακρίνει θα αποτελέσει βασικό αισθητικό πρότυπο της εικαστικής πρωτοπορίας των αρχών του 20ού αιώνα η οποία προάγει τον μινιμαλισμό, τη διάσπαση της μορφής και την ανάδειξη την εσωτερικής έκφρασης στο όνομα του πνευματικού-ιδεαλιστικού στοιχείου στην τέχνη.

 Ενδεικτική Βιβλιογραφία:

• Gombrich, E.H., Το χρονικό της τέχνης, μτφρ. Λ. Κάσδαγλη, Αθήνα, Μ.Ι.Ε.Τ., 2006.

• Hood, S., Η τέχνη στην προϊστορική Ελλάδα, Μτφρ. Παντελίδου Μ., Θεόδωρος Ξ., Αθήνα, Εκδόσεις Καρδαμίτσα,1993γ.

• Χόνορ, Χ. – Φλέμινγκ, Τζ., Ιστορία της τέχνης, τόμος 1, μτφρ. Α. Παππάς, Αθήνα, εκδόσεις Υποδομή, 1991._____________

Μεταβολή ΑΕΠ (2008-2016) και πίνακας μετανάστευσης

hepressroom.gr  

ΕΛΣΤΑΤ: Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα σε ελεύθερη πτώση

Η ελληνική οικονομία σε ελεύθερη πτώση. Η πτωτική πορεία του κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα, που ξεκίνησε από το 2009 και εντάθηκε με την εφαρμογή των περιοριστικών μέτρων που επιβλήθηκαν με τα μνημόνια, υποχώρησε το 2015 ακόμα και κάτω από το επίπεδο του 2003, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ.

Το ΑΕΠ και τα επιμέρους μεγέθη του ενδεχομένως να επιδεινωθούν περαιτέρω και το 2016, εάν η οικονομία δεν καταφέρει να ξεφύγει από την ύφεση. Η επίσημη πρόβλεψη του μνημονίου και της κυβέρνησης δείχνει για φέτος ύφεση 0,3%, από ύφεση 0,2% το 2015. Νεότερες εκτιμήσεις του υπουργείου Οικονομικών και της κυβέρνησης συνολικότερα δεν αποκλείουν η οικονομία να περάσει σε φάση ανάκαμψης σημειώνοντας θετικό πρόσημο το ΑΕΠ.

Την εκτίμηση αυτή ενστερνίζεται μόνο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που προβλέπει ανάπτυξη 0,1% φέτος, ενώ επιμένουν πως η οικονομία θα βρεθεί σε ύφεση άλλοι φορείς, μεταξύ των οποίων και η Τράπεζα της Ελλάδος. Για το 2017 όλες οι εκτιμήσεις συγκλίνουν στην παραδοχή πως η οικονομία θα περάσει σε αναπτυξιακή τροχιά, αλλά με σοβαρές αποκλίσεις ως προς το μέγεθος. Το μνημόνιο προβλέπει +2,7%, το ΔΝΤ ανεβάζει τον πήχη στο +2,9%, ενώ άλλες εκτιμήσεις τον κατεβάζουν κάτω από το 2%.

Τα ανησυχητικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ του έτους 2015 κατρακύλησε στο επίπεδο των 16.181 ευρώ, από 16.336 ευρώ το 2014, 16.475 ευρώ το 2013, 17.311 ευρώ το 2012, 18.643 ευρώ το 2011, 20.324 ευρώ το 2010, 21.386 ευρώ το 2009 και 21.845 ευρώ το έτος 2008, που ήταν και το υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ που καταγράφηκε διαχρονικά.

• Σε σύγκριση με το έτος 2008, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ του 2015 είναι μειωμένο κατά 26%.
• Σε σύγκριση με το 2014 η ποσοστιαία μείωση είναι 0,8%. Η μεγαλύτερη μείωση από έτος σε έτος καταγράφηκε το 2011, όταν υποχώρησε κατά 8,3% σε σύγκριση με το 2010.

Σημειώνεται πως το ύψος του ΑΕΠ του έτους 2015 είναι χαμηλότερο και από το κατά κεφαλήν ΑΕΠ του έτους 2003, όταν είχε διαμορφωθεί σε 16.371 ευρώ, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ.

Η μείωση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ ξεκίνησε από το 2009 και επιταχύνθηκε από το 2010 με τα σκληρά περιοριστικά μέτρα των μνημονίων, που μείωσαν μισθούς, συντάξεις επιχειρηματικά κέρδη και αύξησαν τη φορολογία εισοδήματος και κεφαλαίου, καθώς και με τη δραματική συρρίκνωση της παραγωγικής και επενδυτικής δραστηριότητας στην ίδια περίοδο που επέφερε η ύφεση.

Η εξέλιξη του κατά κεφαλήν ΑΕΠ ακολουθεί την εξέλιξη του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, το οποίο από το 2008 έως και το 2015 μειώθηκε κατά 27,4% ή κατά 66,3 δισ. ευρώ, με τη μεγαλύτερη ετήσια μείωση να την καταγράφει το έτος 2011, όταν υποχώρησε κατά 19 δισ. ευρώ, ενώ σημειώθηκε και ρεκόρ ύφεσης κατά 9,1%. Αξίζει να σημειωθεί πως το ύψος του ΑΕΠ μειώθηκε και το έτος 2014 κατά 2,7 δισ. ευρώ, παρά την πραγματική μεταβολή που ΑΕΠ κατά 0,7%, με την εξέλιξη αυτή να οφείλεται στην επίδραση του αποπληθωρισμού.

Από το 2008 έως και το 2015

Οι αμοιβές εξηρτημένης εργασίας υποχώρησαν δραματικά κατά 31,2%, λόγω των αλλεπάλληλων περικοπών των μισθών. Το ύψος τους το 2015 διαμορφώθηκε σε 57.078 εκατ. ευρώ από 82.947 εκατ. ευρώ το 2008. Με εξαίρεση το 2009, που το σύνολο των αμοιβών αυξήθηκε κατά 1.927 εκατ. ευρώ, από το 2010 και μετά τέθηκαν σε πτωτική τροχιά, με τη μεγαλύτερη μείωση να σημειώνεται το 2011 κατά 8.881 εκατ. ευρώ.

Την κατιούσα πήρε τα τελευταία χρόνια και η κατανάλωση των νοικοκυριών. Από το 2008 έως και το 2015 μειώθηκε κατά 25,8% ή κατά 41.007 εκατ. ευρώ, ενώ το ύψος της διαμορφώθηκε σε 118.101 εκατ. ευρώ, από 159.108 εκατ. ευρώ που ήταν το 2008. Το 2015 σε σύγκριση με το 2014 μειώθηκε κατά 1.285 εκατ. ευρώ. thepressroom.gr

Economist - Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ από το 2000 έως το 2014 αυξήθηκε μόλις 2% στην Ελλάδα

Αριθμός Ελλήνων πολιτών που μετανάστευσαν 2010-2016 

le monde
Στη Γερμανία, άνοδος του ΑΕΠ κατά 1.9% λόγω της εισόδου στη χώρα 1.100.000 προσφύγων.

80 χρόνια του ΔΝΤ στην Ελλάδα (από 1898 ως 1978)

Με 'Μνημόνια' τώρα ή τον 'Έλεγχο' παλιά η παρουσία του Δημοσιονομικού Ταμείου (ΔΝΤ) δεν είναι κάτι νέο για τη χώρα μας αλλά μάλλον παράδοση. με εξαίρεση τις περιόδους απουσίας του, λίγες δεκαετίες.

Η 'Διεθνής Οικονομική Επιτροπή' (όπως ονομαζόταν τότε) παρέμεινε στην Ελλάδα για ογδόντα (80) ολόκληρα χρόνια, από το 1898 έως το 1978, παρούσα για καθοδήγηση και είσπραξη του χρέους παρά τις πολιτικές αλλαγές και τις αντίξοες συνθήκες, με εκστρατείες, εισβολές, κατοχή κι εμφύλιο και δικτατορία.

«Η σελίδα αυτή της οικονομικής μας ιστορίας παραμένει ακατάγραφη, όπως και πολλές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειές της» γράφει ο 'Μικρός Ρωμιός', η εφημερίδα του Μουσείου των Αθηνών, και από εκεί επαναδημοσιεύω το πολύ ενδιαφέρον άρθρο.

Ο Μικρός Ρωμιός

Η τρόικα ήρθε για να μείνει: 

Την προηγούμενη φορά κάθισε 80 χρόνια.

Είδαν κι έπαθαν για να τη διώξουν από την Αθήνα…

Αναμφισβήτητα η ελληνική φιλοξενία είναι παροιμιώδης, γεγονός που αποδεικνύεται από την προτίμηση που δείχνει για τη χώρα μας το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και οι ελεγκτές του. Οι εκπρόσωποί του φαίνεται πως δεν μπορούν να ζήσουν μακριά από τον αττικό ουρανό. Γι’ αυτό την προηγούμενη φορά που μας επισκέφθηκαν –με την ονομασία Διεθνής Οικονομική Επιτροπή- έμειναν ογδόντα (80) ολόκληρα χρόνια, από το 1898 έως το 1978. Η σελίδα αυτή της οικονομικής μας ιστορίας παραμένει ακατάγραφη, όπως και πολλές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειές της.

Είναι γνωστό ότι την προηγούμενη φορά που μας επιβλήθηκε «Έλεγχος» ήταν το 1898. Ήδη, από το 1893 ο Χαρίλαος Τρικούπης είχε κηρύξει την περίφημη πτώχευση και τέσσερα χρόνια αργότερα (1897) η Ελλάδα βγήκε ηττημένη από τις εχθροπραξίες με την Τουρκία. Με εντυπωσιακή εμμονή των Γερμανών επιβλήθηκε στην Ελλάδα ο διεθνής έλεγχος ως όρος για την εξασφάλιση της ειρήνης. «Αμ’ έπος αμ’ έργον» εκδίδεται ο Νόμος ΒΦΙΘ’ και τον Απρίλιο κιόλας του 1898 εγκαθίσταται στην Αθήνα η… τρόικα της εποχής.

Στις θέσεις των σημερινών κ.κ. Σερβάας Ντερούζ, Πόουλ Τόμσεν και Κλάους Μαζούχ ήταν οι αείμνηστοι Τέστα (Γερμανός), Λετάν (Γάλλος) και Λόου (Αγγλος). Μόνον που τότε οι κυβερνήσεις είχαν φανεί πιο γαλαντόμες και για να μην ταλαιπωρούν τους υψηλούς ελεγκτές μας φρόντισαν να τους κτίσουν και ιδιαίτερο Μέγαρο. Διάλεξαν δε μία από τις καλύτερες τοποθεσίες, πίσω από το τότε παλάτι του Διαδόχου, που δεν ήταν άλλο από το σημερινό Μέγαρο της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Πρόκειται για το ακίνητο που σήμερα καταγράφεται στο Κτηματολόγιο της Προεδρίας της Δημοκρατίας και βρίσκεται στη συμβολή των οδών Βασιλέως Γεωργίου (τότε ονομαζόταν Διοχάρους) και Στησιχόρου και ανεγέρθηκε για τις ανάγκες της Διεθνούς Οικονομικής Επιτροπής. Μάλιστα, η ανέγερσή του βάφτηκε με αίμα, αφού κατά την ανατίναξη φουρνέλου (1901) τραυματίστηκε ένας σαραντάχρονος εργάτης, δίνοντας αφορμή για συζητήσεις.

Δεκάδες ήταν οι περιπέτειες στις οποίες υποβλήθηκε το ελληνικό κράτος, ακόμη και σε ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές. Όπως το 1922, όταν η κυβέρνηση Δ. Γούναρη για να αντιμετωπίσει τις ανάγκες του στρατού που μαχόταν στη Μικρά Ασία εξέδωσε 550 εκατομμύρια σε χαρτονομίσματα, χωρίς τη συγκατάθεση των τροϊκανών. Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Ο «Ελεγχος» εξανέστη, απαίτησε «ζεστό» χρήμα από τον αρμόδιο υπουργό Οικονομικών Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη, ο οποίος δεν πρόλαβε να αντιδράσει, αφού μαζί με τον πρωθυπουργό και τέσσερις ακόμη συναδέλφους του εκτελέστηκαν στο Γουδή. Βρέθηκαν βέβαια άλλοι για να εξυπηρετήσουν τις απαιτήσεις του «Ελέγχου».

Λίγα χρόνια αργότερα τους «τάραξε» ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος κήρυξε στάση πληρωμών την 1η Μαϊου 1932, ως απόρροια της οικονομικής κρίσης του προηγούμενου χρόνου. Οι τροϊκανοί της εποχής εξανέστησαν εκ νέου και μαζί τους σχεδόν όλη η Ευρώπη αλλά και η Αμερική. Χαρακτηριστική είναι έκθεση που έστειλε ο πρεσβευτής της Ελλάδος στο Λονδίνο (1935), γράφοντας: «Η συζήτησίς μου με τους εμπειρογνώμονας υπήρξεν εξόχως διαφωτιστική. Το Φορέϊν Οφφις πνέει μένεα εναντίον μας».


Όπως αποκάλυψε ο Α. Σβώλος, το 1942, μεσούσης της Κατοχής, η βρετανική κυβέρνηση είχε δηλώσει εγγράφως προς τον πρόεδρο της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης Εμμ. Τσουδερό ότι ήταν σύμφωνη με την κατάργηση του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου. Όταν η ελληνική «Κυβέρνησις Εθνικής Ενότητος» βρισκόταν στην Ιταλία (Νοέμβριος 1944) απέρριψε την άφιξη στην υπό απελευθέρωση Ελλάδα του Huge Jones, που ήταν ο τελευταίος προπολεμικός αντιπρόσωπος της Αγγλίας στον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο των Αθηνών. Αποφασίστηκε να έρθει μόνο για την τακτοποίηση υπηρεσιακών θεμάτων, άποψη που ασπάστηκε και η βρετανική κυβέρνηση. Εν τω μεταξύ, ο «Ελεγχος» εγκατέλειπε το ακίνητο της οδού Στησιχόρου και «βολευόταν» με την υπηρεσία του σε μικρότερες –αλλά εξίσου πολυτελείς– εγκαταστάσεις.

Μετά την απελευθέρωση ήρθε στην Αθήνα ο Huge Jones και περιορίστηκε στην παράκληση να μην απολυθεί το προσωπικό και να μεταταχθεί σε δημόσιες υπηρεσίες. Έγιναν και οι συνεννοήσεις με τις υπηρεσίες για να παραληφθούν τα υπάρχοντα στις αποθήκες προϊόντα. Αλλά, ως εκ θαύματος, ο Έλληνας αντιπρόσωπος που παραβρέθηκε στη Διάσκεψη της Ειρήνης των Παρισίων (1946) συνηγόρησε υπέρ της παραμονής του «Ελέγχου», με αποκλεισμό μόνον της Ιταλίας. Έτσι, μας ξέμεινε πάλι Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος στην Αθήνα.

Αλλά η μακρά σειρά των διατυπώσεων που ζητούσε ο «Έλεγχος» προβλημάτιζε τις μεταπολεμικές κυβερνήσεις. Υπουργεία και υπηρεσίες διαμαρτύρονταν διαρκώς για τις δυσχέρειες που παρουσιάζονταν στη διοίκηση με τα περίφημα «ένσημα» του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου. Μέχρι που ο Σοφοκλής Βενιζέλος –το 1951– από το βήμα της Βουλής δήλωνε πως ο «Έλεγχος| «θεωρείτο ουσιαστικώς κατηργημένος». Αλλά μόνον κατηργημένος δεν ήταν, αφού ταλάνισε την ελληνική οικονομία και πραγματικότητα για 27 ολόκληρα χρόνια ακόμη.

Το τέλος εκείνης της ογδοηκονταετούς περιπέτειας δόθηκε με νόμο που εξέδωσε ο αείμνηστος Θανάσης Κανελλόπουλος το 1978. Επιστρατεύοντας τη «σπιρτάδα» και το χιούμορ του στο έγγραφο που απέστειλε στη Βουλή έγραφε ότι με το νομοσχέδιο για τη διάλυση της Διεθνούς Οικονομικής Επιτροπής όχι μόνον δεν προκαλείτο δαπάνη εις βάρος του Προϋπολογισμού, αλλά πραγματοποιούνταν οικονομίες περίπου τετρακοσίων χιλιάδων δραχμών που αντιστοιχούσαν στα έξοδα λειτουργίας της (ενοίκιο, κοινόχρηστα, φωτισμός, τηλέφωνα κ.ά.)

http://mikros-romios.gr