Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω
ὑμᾶς.
...ὁ γὰρ
ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν
Κατά
Ματθαίον 11/28-30
 |
|
©Yannis
Kolesidis_ Reuters
|
Μπουλντόζες και ΜΑΤ άρχισαν την εκκένωση της Ειδομένης χαράματα 24
Μαΐου 2016. Οι μπουλντόζες σαρώνουν το αυτοσχέδιο χωριό που στήθηκε στα σύνορα
από τους διωγμένους απάτρηδες που πέρασαν από φωτιά κι από νερό, άφησαν πίσω
τον πόλεμο και μέσα από κύματα και από βροχές κατέληξαν στη λάσπη της
Ειδομένης όπου ο δρόμος τους κλείστηκε από εχθρικά πυρά και συρματόπλεγμα.
Έχουμε πει πολλά κι έχουμε γράψει για την Ειδομένη
μα σήμερα ένιωσα να στερεύω, σφίχτηκε η καρδιά μου όταν είδα τούτο το
παιδί, η εικόνα με στοιχειώνει. Ένα Σίμωνα Κυρηναίο αναζητώ. Και γι'
αυτόν θέλω να σας πω.
Κοιτάξτε την εικόνα. Την είδατε;
Δεν πήγε σχολείο φέτος τούτο το παιδί.
Δε δίνει εξετάσεις, δεν παίρνει χαρτζιλίκι, δε θα πάει διακοπές. Δεν
έχει φίλους κι όσοι είχε σκόρπισαν. Πού είναι η γιαγιά, πού ο παππούς που
δίνουν βάθος στην ύπαρξη, πού είναι τα ξαδέλφια με τα παιχνίδια τους, οι
συμμαθητές, οι θείοι που το πέταγαν ψηλά στον αέρα να γελάσει, οι θείες που το
νανούριζαν βράδια που έβγαιναν οι γονείς; Πού είναι η γειτόνισσα με
το μυρωδάτο φαγητό, που είναι ο στριμμένος της γειτονιάς που φώναζε για ησυχία
τα μεσημέρια, που είναι η δασκάλα, το σχολείο, το σπίτι του; Χωρίστηκε η ζωή
του στο Πριν και το Μετά. Το Πριν ξεχνιέται. Έτσι είναι τα παιδιά, ξεχνούν. Για
να προσαρμόζονται.
24 Μαΐου. Το έντυσε η μαμά του ξημερώματα, έδεσε τα κορδόνια του,
κούμπωσε το κόκκινο παλτό, πέρασε στους ώμους τη μεγάλη βαριά σάκα-σακίδιο που
φορτώνονται πρωί- πρωί εκατομμύρια παιδιά πριν ξεκινήσουν για τα σχολεία τους
με γέλια και τρεχάλες.
―Άκρη-άκρη θα πηγαίνεις, το έμαθε η μαμά του. Κι άκρη- άκρη πάει αυτό
κι ας είναι στα χωράφια· προσεκτικό, εκεί που η άσφαλτος αγγίζει το χορτάρι.
Δεν πάει σχολείο τούτο το παιδί που κουβαλά το νοικοκυριό του σε μια
σακούλα αλλά τη σάκα δεν την αποχωρίζεται· άραγε ελπίζει κάθε πρωί που τη
φορτώνεται πως ο εφιάλτης τέλειωσε και θα βρεθεί στο σχολείο του; Ή ίσως από
κάποια μυστική του περηφάνια επιμένει να τη φορά για να μοιάζει με τα άλλα
παιδιά τα ντόπια κι όχι με προσφυγόπουλο;
Φορά τη σάκα, αλλά δεν χοροπηδά, δεν ξεφωνίζει σα πρωινό καναρινάκι
τούτο το παιδί. Τα δάχτυλά του σφίγγουν γερά ένα τεράστιο μπόγο πάνω απ' το
κεφάλι του, μια μαύρη τσάντα σκουπιδιών (μέγεθος 'Γίγας') που μέσα θα έχει το
νοικοκυριό της οικογένειας―Τα λίγα ρούχα τους; Την κουβέρτα; Σεντόνι –αν έχουν,
ή ίσως sleeping bag.
Ο μπόγος τού βαραίνει τον αυχένα, τα μάτια του ατενίζουν μακριά τη
μάνα, ίσως, που έχει προχωρήσει κρατώντας τα πολύ βαριά συμπράγκαλα ή τα
αδέλφια του.
Κοιτάξτε όμως την εικόνα, τους είδατε;
Στο χωράφι λίγα μέτρα πίσω απ' το παιδί είναι τα ΜΑΤ. Ξένοιαστοι, χέρια
στις τσέπες, κάτι θα λένε για το τι άνετα πήγε η επιχείρηση. Γεροδεμένοι,
χαλαροί, θα το διασκέδασαν χθες βράδυ με τους συναδέλφους σα να πήγαν σχολική
εκδρομή. Νέα παιδιά είναι εξ άλλου. Κοιτάζουν αδιάφορα την πορεία των διωγμένων
απάτρηδων και περιμένουν, άντε να τελειώσει, να βρεθούν σε καν'α σαντουϊτσάδικο
πριν την επιστροφή.
Τη μόνη βοήθεια που δόθηκε στον Ιησού από άνθρωπο του την έδωσε ο Σίμων
ο Κυρηναίος ο οποίος γυρίζοντας από το χωράφι του συνάντησε την πομπή των
καταδίκων και φορτώθηκε το σταυρό του Ιησού μέχρι πιο πάνω στο Γολγοθά τον
λεγόμενο «Κρανίου Τόπο».
Στο τελετουργικό της Μεγάλης Πέμπτης είναι κι η μίμηση αυτού του
περιστατικού από τον ιερέα που παίρνει τη θέση του Σίμωνα κι όταν στο μυστήριο
της Βάπτισης σχηματίζουν το σημείο του σταυρού στην πλάτη, πάλι το Σίμωνα
μνημονεύουν με εκείνα τα ξένα βάρη που γίνονται ελαφρά όταν τα σηκώνουμε για να
ανακουφίσουμε άλλον.
«Ο γαρ
ζυγός μου χρηστός και το φορτίο μου ελαφρόν έστιν» λέει ο Ιησούς κατά το
Ματθαίο [Μτ11,29-30], ελάτε οι «κοπιώντες» και οι φορτωμένοι κι εγώ θα σας
ξεκουράσω, σηκώστε το ζυγό μου πάνω σας και μάθετε από εμένα..
Κι ίσως δεν επιτρέπεται. Ιδίως στα ΜΑΤ που (αν θυμάμαι
καλά) έχουν εκπαίδευση στρατιωτική. Όμως δεν το χωρά ο νους μου που
κανένας από εσάς γερά και γυμνασμένα παλικάρια, κανένας από εσάς δε σκέφτηκε να
διανύσει λίγα βήματα και να σηκώσει στους δικούς του ώμους και το παιδί και το
μπόγο του.
Ξέρω, θα ήταν παράβαση, ξέρω, όποιος το έκανε θα
έτρωγε τιμωρία και καζούρα, αλλά το ξέρω επίσης πως το παιδί αυτό είναι
αδελφάκι και ανίψι μας κι όσο εσείς κάνετε αδιάφοροι το τσιγαράκι σας αυτό
στους ώμους του σηκώνει το βάρος του κόσμου που θα μας πλακώσει όλους μας.
_________________________
Φωτογραφία ©Yannis
Kolesidis_ Reuters
Η Είδηση
Στις
παλιές βιομηχανικές εγκαταστάσεις σε Σίνδο και Δερβένι, στην ευρύτερη περιοχή
της Θεσσαλονίκης, έφτασαν οι πρώτοι 2.024 πρόσφυγες που μεταφέρθηκαν με 42
πούλμαν από τον καταυλισμό της Ειδομένης.
Η
επιχείρηση εκκένωσης του καταυλισμού, που ξεκίνησε από νωρίς το πρωί,
εξελίσσεται ομαλά. Σε επιφυλακή και σε απόσταση από τον καταυλισμό βρίσκονται
ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις. Στόχος μας είναι μέσα στην επόμενη εβδομάδα να αδειάσει
η Ειδομένη, είπε ο εκπρόσωπος του Συντονιστικού, Γ. Κυρίτσης.
Τα πρώτα λεωφορεία έφτασαν
στις δύο δομές φιλοξενίας όπου γίνεται ο διαχωρισμός των προσφύγων με βάση την υπηκοότητά
τους.
Περίπου 60 πρόσφυγες που
είχαν μεταφερθεί από την Ειδομένη στο κέντρο φιλοξενίας στο Δερβένι Θεσσαλονίκης
έφυγαν από το χώρο και πεζή κατευθύνονται προς το Καλοχώρι, σε μια άλλη δομή φιλοξενίας,
καθώς εκεί βρίσκονται συγγενείς τους.--->tovima.gr
Περί Σίμωνος Κυρηναίου
Το περιστατικό το αναφέρουν τρεις Ευαγγελιστές
[Μτ27/32,Μκ15/21-22, Λκ23/26] μα όχι ο Ιωάννης, ο οποίος δεν ήταν παρών, πήγε αργότερα. Το
Σίμωνα όμως που έγινε Χριστιανός και ιεραπόστολος τον αναφέρει και ο Παύλος.
Ποιος ήταν ο Σίμωνας που τιμάται στο μυστήριο
της Βάπτισης και τη Μεγάλη Πέμπτη;
Από τους Ευαγγελιστές αναφέρεται ως Κυρηναίος παράγων
και πατέρας του Ρούφου και του Αλέξανδρου, ονόματα που δεν ήταν εβραϊκά.
Πάντως Ρωμαίος πολίτης δεν ήταν, αλλιώς οι στρατιώτες δε θα τον «αγγάρευαν», λέξη
που μεταχειρίζονται και ο Ματθαίος και ο Μάρκος.
Η Κερύνεια (στα βόρεια της σημερινής Λιβύης)
ήταν παλιά ελληνική αποικία με μεγάλη παροικία Εβραίων (100.000 αναφέρονται τον
4ο αι.π.Χ.) οι οποίοι συνήθιζαν το Πάσχα να το γιορτάζουν στα Ιεροσόλυμα, όπου
οι Κυρηναίοι είχαν και μια μεγάλη συναγωγή. Αλλά ο Σίμων είναι πιθανόν
να είχε εγκατασταθεί στα Ιεροσόλυμα αφού ερχόταν από τον αγρό του.
Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι ο Σίμωνας,
ως Λίβυος, ήταν έγχρωμος και ο πρώτος Αφρικανός Χριστιανός.
Οι Γνωστικοί όμως υποστήριζαν ότι από
γραφειοκρατικό λάθος ή αυτοθυσία ο Σίμων όχι μόνο φορτώθηκε το σταυρό
μα όλον «τον ζυγόν» και τελικά σταυρώθηκε αντί του Ιησού.
___________________________________
Προσθέτω
Επειδή εδώ υποστηρίζουμε #GirlsWhoRead
Η δημοσιογράφος που αψήφισε την απαγόρευση
«Ελευθερία του τύπου στην Ειδομένη. Αυτή είναι η αμφίεσή μου για να μην με πετάξει έξω η ελληνική αστυνομία» ήταν το μήνυμα που συνόδευε τη φωτογραφία της δημοσιογράφου στο Twitter .
________________________
Δύσκολο να το πιστέψει κανείς, αλλά σκαλίζοντας την ιστορία άλλων εποχών συνειδητοποιεί ότι δεν ζούμε στην πιο φιλελεύθερη, χαλαρή και φωτισμένη εποχή όσον αφορά τη φυλετική ταυτότητα, τις κατηγορίες των φύλων, τους κοινωνικούς ρόλους.
Εδώ όμως αρχίζει το μπέρδεμα: το Λευιτικό, ένα από τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης καταδικάζει απερίφραστα την παρενδυσία (να φοράει κανείς ρούχα του άλλου φύλου). Σε αυτό βασίζονται οι παπάδες και απαγορεύουν στις πιστές να φορούν παντελόνια στην εκκλησία και βάσει αυτού καταδικάζουν την ομοφυλοφιλία. (Το ίδιο πολύ σοβαρό βιβλίο απαγορεύει να τρώμε γαρίδες, καλαμάρια, στρείδια, επιτρέπει τους βιασμούς, την δουλεία κ.ά., αλλά ας μην το αναλύσουμε τώρα αυτό).
«Το έκαναν κάτω από πίεση». Ενδεχομένως στην αρχή, αλλά αυτές έμειναν ντυμένες άντρες σε όλη τους τη ζωή. Πόση πίεση πια;
