Της Οσίας Μαρίνου - Περί Τρανς Αγίων και βοήθειά μας

Δεν είναι μόνο η Πάπισσα Ιωάννα, πασίγνωστη κι από το σπουδαίο βιβλίο του Εμμανουήλ Ροΐδη που δεν έχει πάψει να διαβάζεται παγκοσμίως και που του κόστισε τον αφορισμό.

Η Ιωάννα που έγινε πάπας αλλά είχε την ατυχία να γεννήσει δημοσίως την ώρα επίσημης τελετής είναι η η πιο φημισμένη μα δεν είναι η μόνη.

Κάθε 12/2 γιορτάζει η Μαρίνος που μάλιστα ανέλαβε και ως πατέρας το παιδί της κοπέλας την οποία κατηγορήθηκε ότι διακόρευσε.

Ιδού για τη Μαρίνο με λίστα άλλων γυναικών που (λες και δεν είχε γυναικεία μοναστήρια) με την πρόφαση πως θα υπηρετούσαν τον Κύριο έγιναν κύριοι οι ίδιες: 

Κάθε 12/02, η ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει (μαζί με άλλους) την Οσία Μαρία/Μαρίνο.

Προτάσσω να ονομασθεί και σαν ο πρώτος αναγνωρισμένος τρανς άνδρας της ορθόδοξης χριστιανικής ιστορίας διότι το συναξάρι μας λέγει: 

"Στολὴ Μαρῖνον μαρτυρεῖ τὴν Μαρίαν,
Ταφὴ Μαρίαν δεικνύει τὸν Μαρῖνον."

Ας δούμε την ιστορία του μετονομασθέντα Μαρίνου
Η Οσία Μαρία η μετονομασθείς Μαρίνος,αντιπροσωπεύει το πιο διαδεδομένο παράδειγμα του "ιερού θρύλου" της γυναίκας που αφιερώνεται στη μοναστική άσκηση κάτω από μια ανδρική μεταμφίεση και που μνημονεύεται στο Συναξάρι της Κωνσταντινουπόλεως, αλλά θεωρούν ότι έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ., με βάση ουσιαστικά τη Μαρωνιτική παράδοση που τοποθετεί τον τόπο ασκήσεώς της/του στη σπηλιά Qanubin, στην πεδιάδα της Qadisa στο βόρειο Λίβανο, και άλλοι τον 7ο αιώνα μ.Χ. και σε Αιγυπτιακή περιοχή.
Οι Συναξαριστές διηγούνται ότι η Οσία Μαρία η μετονομασθείς Μαρίνος, επιθυμώντας την μοναστική ζωή, μεταμφιέσθηκε σε άνδρα και κατέφυγε σε μοναστήρι. Όταν κάποτε ο γέροντας Μαρίνος κατέλυσε, με άλλους μοναχούς, σε πανδοχείο, τον κατηγόρησαν ότι διέφθειρε την κόρη του ξενοδόχου, η οποία όμως είχε διαφθαρεί από έναν στρατιώτη. Η Αγία όχι μόνο υπέμεινε το όνειδος, τις προσβολές και τις διώξεις με σιωπή και υπομονή, αλλά και το παιδί που γεννήθηκε το δέχθηκε ως δικό του και το διέτρεφε έξω από τη μονή επί τριετία, αφού οι μοναχοί τον έβγαλαν έξω της μονής ως αμαρτωλό. Όταν, μετά την οσιακή κοίμησή του, φανερώθηκε ότι ήταν γυναίκα, οι μοναχοί που πριν λίγο τον αποκαλούσαν άθλιο και αμαρτωλό, την μακάρισαν για την αρετή και την πνευματική της ανδρεία και την θεώρησαν Οσία..._________________

Ορθόδοξος Συναξαριστής Στολὴ Μαρῖνον μαρτυρεῖ τὴν Μαρίαν, Ταφὴ Μαρίαν δεικνύει τὸν Μαρῖνον.

Βιογραφία Η Οσία Μαρία που αντιπροσωπεύει ίσως το πιο διαδεδομένο παράδειγμα του «ιερού θρύλου» της γυναίκας που αφιερώνεται στη μοναστική άσκηση κάτω από μια ανδρική μεταμφίεση και που μνημονεύεται στο Συναξάρι της Κωνσταντινουπόλεως, αλλά θεωρούν ότι έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ., με βάση ουσιαστικά τη Μαρωνιτική παράδοση που τοποθετεί τον τόπο ασκήσεώς της στη σπηλιά Qanubin, στην πεδιάδα της Qadisa στο βόρειο Λίβανο, και άλλοι τον 7ο αιώνα μ.Χ. και σε Αιγυπτιακή περιοχή. Οι Συναξαριστές διηγούνται ότι η Οσία, επιθυμώντας την μοναστική ζωή, μεταμφιέσθηκε σε άνδρα και κατέφυγε μετά του πατρός της Ευγενίου, που είχε μείνει χήρος, σε μοναστήρι. Όταν κάποτε η Αγία κατέλυσε, με άλλους μοναχούς, σε πανδοχείο, την κατηγόρησαν ότι διέφθειρε την κόρη του ξενοδόχου, η οποία όμως είχε διαφθαρεί από έναν στρατιώτη. Η Αγία όχι μόνο υπέμεινε το όνειδος, τις προσβολές και τις διώξεις με σιωπή και υπομονή, αλλά και το παιδί που γεννήθηκε το δέχθηκε ως δικό της και το διέτρεφε έξω από τη μονή επί τριετία, αφού οι μοναχοί την έβγαλαν έξω της μονής ως αμαρτωλή. Όταν, μετά την οσιακή κοίμησή της, φανερώθηκε ότι ήταν γυναίκα, οι μοναχοί που πριν λίγο την αποκαλούσαν αθλία, την μακάρισαν για την αρετή και την πνευματική της ανδρεία και την θεώρησαν Οσία.___________________

Τρανς με φωτοστέφανο

του Νίκου Μελά Τα ράσα σίγουρα δεν κάνουν τον παπά, ειδικά όταν κάτω από τα ράσα ενός Αγίου κρύβεται μια γυναίκα. Κανονική, όχι αποκριάτικη! Και αν νομίζετε ότι πρόκειται για υπερβολή ή ιεροσυλία, διαβάστε τους Βίους Αγιών και τα ξαναλέμε. Δύσκολο να το πιστέψει κανείς, αλλά σκαλίζοντας την ιστορία άλλων εποχών συνειδητοποιεί ότι δεν ζούμε στην πιο φιλελεύθερη, χαλαρή και φωτισμένη εποχή όσον αφορά τη φυλετική ταυτότητα, τις κατηγορίες των φύλων, τους κοινωνικούς ρόλους. Αν πάμε 15-16 αιώνες πίσω, τα πράγματα γίνονται πολύ ενδιαφέροντα. Τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες μερικές γυναίκες όχι μόνον πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους ντυμένες και συμπεριφερόμενες ως άντρες, αλλά δοξάστηκαν από την Εκκλησία και «έλαβον στέφανον δόξης λαμπρόν»: το φωτοστέφανο της αγιοσύνης! Αυτές οι ασυνήθιστες άγιες είχαν σχεδόν όλες ένα κοινό χαρακτηριστικό: μεταμφιέστηκαν σε άντρες για να μονάσουν γιατί είχαν δυσκολίες με τον κοινωνικό τους περίγυρο: είτε γιατί η οικογένειά τους ήθελε να τις παντρέψει παρά την θέληση των ίδιων (Αγία Ευφροσύνη, Αγία Απολλιναρία/Δωρόθεος), είτε γιατί κάποιος τις πίεζε να συνάψουν ερωτικές σχέσεις (ο Ιουστινιανός την Αγία Αναστασία την Πατρικία, να σε θέλει ο αυτοκράτορας και εσύ να κλωτσάς τη τύχη σου), άλλες γιατί ήθελαν να κρυφτούν από παλιούς τους «πελάτες» (Αγία Πελαγία/Πελάγιος, πρώην πόρνη). Υπάρχουν βέβαια και μερικές που ντύθηκαν άντρες χωρίς κανέναν προφανή λόγο (Αγία ¶ννα/Ευφημιανός, Αγία Ματρώνα/Βαβύλας, Αγία Θεοδώρα/Θεόδωρος Αλεξανδρείας). Δήλωναν ευνούχοι και ξεμπέρδευαν από τις άβολες ερωτήσεις για την ψιλή φωνή και το αγένειο πρόσωπο. Οι υπόλοιποι μοναχοί το κατάπιναν αμάσητο και με τη βοήθεια της Θείας Χάριτος που θόλωνε τα νερά και τα μυαλά τους, όλα πήγαιναν ρολόι. ¶λλες εποχές, άλλα ήθη. Μπορείτε να φανταστείτε τον μακαρίτη τον Χριστόδουλο (αυτόν με το περιβόητο "κουσούρι") ή τον νυν Πειραιώς Σεραφείμ (οι γκέι "ψυχασθενείς και ανισόρροποι") να είναι γυναίκες μεταμφιεσμένες σε άντρες; Όχι βέβαια! Μήπως μπορείτε να φανταστείτε τους ανωτέρω ιεράρχες να γονατίζουν και να σταυροκοπιούνται μπροστά σε τρανς αγίες; Πάλι όχι βέβαια! Κι όμως, οι Βίοι Αγίων όμως, γραμμένοι σχεδόν χίλια πεντακόσια χρόνια πριν, είναι αδιάψευστοι μάρτυρες: οι τρανς αγίες υπήρξαν, ήταν πραγματικότητα και θαυματούργησαν – τουλάχιστον για όσους πιστεύουν στην ιερή παράδοση. Εδώ όμως αρχίζει το μπέρδεμα: το Λευιτικό, ένα από τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης καταδικάζει απερίφραστα την παρενδυσία (να φοράει κανείς ρούχα του άλλου φύλου). Σε αυτό βασίζονται οι παπάδες και απαγορεύουν στις πιστές να φορούν παντελόνια στην εκκλησία και βάσει αυτού καταδικάζουν την ομοφυλοφιλία. (Το ίδιο πολύ σοβαρό βιβλίο απαγορεύει να τρώμε γαρίδες, καλαμάρια, στρείδια, επιτρέπει τους βιασμούς, την δουλεία κ.ά., αλλά ας μην το αναλύσουμε τώρα αυτό). Βίοι Αγίων από τη μία, Λευιτικό από την άλλη. Ιδεολογική σύγκρουση; Ούτε κατά διάνοια. Όταν την συμφέρει, η Εκκλησία διαβάζει τα ιερά της βιβλία επιλεκτικά, τα μεταφράζει όπως της αρέσει, κάνει τα στραβά μάτια και τα βολεύει μια χαρά. Αυτό έκανε και με τις τρανς αγίες. «Το έκαναν για να αφιερωθούν στον Θεό», ισχυρίζεται. Να αφιερωθούν στον Θεό παραβαίνοντας μια σημαντική απαγόρευση που ο ίδιος είχε θέσει; Ακόμη πιο παράξενο είναι ότι την παρέβαιναν επί δεκαετίες κατ’ εξακολούθησιν, καθώς υπήρχαν αμέτρητα γυναικεία μοναστήρια στα οποία θα μπορούσαν να είχαν μονάσει χωρίς προβλήματα και χωρίς να κοροϊδεύουν κανέναν. «Το έκαναν για να σώσουν τη ζωή τους» ξαναλέει η Εκκλησία. Να σωθούν από ποιον; Δεδομένου ότι ο μοναχισμός αναπτύχθηκε μετά τη νομιμοποίηση του χριστιανισμού (313 μ.Χ. διάταγμα Μεδιολάνων) οι ειδωλολάτρες δεν απειλούσαν την ζωή κανενός. Αντιθέτως βρίσκονταν αυτοί υπό τρομερό διωγμό. «Το έκαναν κάτω από πίεση». Ενδεχομένως στην αρχή, αλλά αυτές έμειναν ντυμένες άντρες σε όλη τους τη ζωή. Πόση πίεση πια; Το κωμικοτραγικό είναι ότι μερικές τρανς αγίες είχαν ζηλευτή εξέλιξη και έγιναν «ηγούμενοι» στα μοναστήρια τους εν αγνοία φυσικά των μοναχών οι οποίοι ανακάλυψαν, σκανδαλισμένοι μπορούμε να υποθέσουμε, την πραγματική τους ταυτότητα μόνον μετά θάνατον. Μπορεί να φανταστεί κανείς την σκηνή όπου ο «ηγούμενος» εξομολογούσε υποχρεωτικά τους μοναχούς για τα αμαρτήματα της σάρκας; Ή τη σκηνή του σαβανώματος του νεκρού «ηγούμενου»; Αλλά από τότε η καριέρα απαιτούσε θυσίες. Η Εκκλησία εκτίμησε το ότι οι μοναχές αυτές παρά το γυναικείο σώμα (κουσούρι) είχαν «ψυχές ανδρών» (προτέρημα) και τους έδωσε τον επίζηλο τίτλο της αγίας. Το Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου δεν είχε εφευρεθεί ακόμη, διαφορετικά θα το είχαν πάρει και αυτό με μεγάλη επιτυχία. Για να ξέρετε πότε να γιορτάσετε ευφρόσυνα την αγαπημένη σας τρανς αγία, επισυνάπτουμε έναν πλήρη κατάλογο από το εορτολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Διαλέγοντας από αυτόν το καλλιτεχνικό σας ψευδώνυμο εξασφαλίζετε την αμέριστη ευλογία της αντίστοιχης αγίας. Σημείωση Προφανώς, η χρήση σύγχρονων όρων όπως τρανσέξουαλ για να αναφερθούμε σε μια παλαιότερη ιστορική εποχή είναι αναχρονιστική, καθώς περιγράφουν διαφορετικές κοινωνικές και ανθρωπολογικές πραγματικότητες. Τηρουμένων των αναλογιών, ωστόσο, μπορούν να γίνουν σημαντικοί παραλληλισμοί. Βιβλιογραφία Anson, J., "The Female Transvestite in Early Monasticism: the Origin and Development of a Motif", Viator 5 (1974), 1-32 Authors’ Collective: Holy women of Byzantium. Ten Saint’s lives in English translation, editor Alice Mary Talbot, Dumbarton Oaks Research Library and Collection, Washington D.C. 1996 Bennasser, Khalifa Abubakr: Gender and Sanctity in Early Byzantine Monasticism: A Study of the Phenomenon of Female Ascetics in Male Monastic Habit with a Translation of the Life of St. Matrona, [Rutgers Ph.D Dissertation 1984; UMI 8424085] Delcourt, Marie: "Le complexe de Diane dans l'hagiographie chretienne", Revue de l'Histoire des Religions153 (January-March 1958), 1-33 Davis, Stephen J.:Crossed Texts, Crossed Sex: Intertextuality and Gender in Early Christian Legends of Holy Women Disguised as Men, Journal of Early Christian Studies - Volume 10, Number 1, Spring 2002, pp. 1-36 Patlagean, Evelyne: "L'histoire de la femme deguise en moine et l'evolution de la saintete feminine a Byzance", Studi Medievali ser. 3 17 (1976), 597-625, repr. in Structure sociale, famille, chretiente a Byzance IVe-XIe siecle, (London: Variorum, 1981), XI Comstock, David: Gay Theology Without Apology, (Cleveland, OH: The Pilgrim Press: 1993 Ιστοσελίδες Μέγας Συναξαριστής Catholic Encyclopaedia Holy Trinity Orthodox Russian Church Calendar Calendar of Lesbian, Gay, Bisexual, and Transgender Saints Πηγή : 10%