Άθως και Βατικανό; «το ουσιώδες είναι που έσκασε..»

Για παρέμβαση Βενιζέλου στο Βατικανό ώστε να μη δεχθεί ο Πάπας τον Αλέξη Τσίπρα άκουσα στο ραδιόφωνο (Real fm και επιβεβαίωσα στην  Εφ Συν*).

Σε τρεις δέσμες ξεπηδούν οι σκέψεις στο μπουκέτο:

Πρώτο.

Θυμάμαι τις μετακατοχικές μανούβρες του Καζαντζάκη για να μοιραστεί μαζί του ο Σικελιανός το Νόμπελ του που τελικά (λόγω αθλιότητας των ραδιουργιών) δώθηκε στον Χέρμαν Έσσε και το στερήθηκε η Ελλάδα.

Θυμάμαι τις επιστολές που έγραφαν οι οπλαρχηγοί στο Βύρωνα κατηγορώντας ο ένας τον άλλο για να διεκδικήσουν καθένας για δική του την οικονομική βοήθεια με αποτέλεσμα ο Βύρων να απαντήσει ότι τον έπεισαν, τους πιστεύει όλους και δε θα δώσει χρήματα σε κανένα.

Τα χρόνια του Μνημονίου έριξαν τα παραπετάσματα, οι λωποδύτες που κυβερνούν δεν κάνουν πια τον κόπο να υποκριθούν παρά το μήνα πριν τις εκάστοτε εκλογές και προχωρούν και πλουτίζουν εξασφαλίζοντας τα σόγια τους μέχρι τετάρτης  (κυριολεκτώ) γεννεάς ενώ εμείς το συνηθίσαμε να πηδούν άνθρωποι απ' τα παράθυρα καθημερινά.

Δυστυχώς το τσαλαπάτημα κάθε εθνικής περηφάνειας και το σαμποτάρισμα αυτής της έρμης χώρας δεν μας ξαφνιάζουν. Οι Έλληνες πολιτικοί δεν είναι μόνο αχρείοι και άσχετοι μα, για να ολοκληρωθεί η ξεφτίλα μας, είναι οι παλιάτσοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δε διαφέρουν και πολύ από εκείνους του οπλαρχηγούς που η απόλυτη άγνοιά τους κάθε έννοιας Τιμής διασκέδαζε (και απέλπιζε) το Βύρωνα.

Στην άλλη δέσμη του μπουκέτου έχουμε ήδη προ Βατικανού, αντιρρήσεις και σχόλια  από την επίσκεψη του κ. Τσίπρα στον Άθω φέτος τον Αύγουστο με ρητορικές ερωτήσεις και απόπειρες ευφυολογημάτων στα κοινωνικά δίκτυα που αποκαλύπτουν μνημειώδη αφέλεια. Πρώτα πρώτα διότι δε γίνεται Πολιτική με ιδεολογικές αγκυλώσεις και αλίμονό μας αν είχαμε στην αντιπολίτευση ένα φανατικό που θα φερόταν βενιζελικά, δηλαδή σαν ο κόσμος να ήταν το σαλονάκι του, κι αρνιόταν να μιλήσει με τον ένα ή με τον άλλο αν δεν ταυτίζονταν οι απόψεις τους για το ποιος έχει τον καλύτερο φανταστικό φίλο και για το ποιος έφτιαξε τον κόσμο.

Ως πολίτις τρέμω στην ιδέα ενός Πρωθυπουργού που θα αρνιόταν υστερικά να συναντήσει όποιον διαφωνούσε μαζί του ή που θα ανήγαγε σε επίπεδο μεταφυσικών και φιλοσοφικών αναζητήσεων τις επαφές που οφείλει να κάνει για να κυβερνήσει.

Πέραν δηλαδή της εξωφρενικής γελοιοποίησής μας (ενός-ενός το νιώθω, προσωπικά) από ένα Υπουργείο Εξωτερικών που υπάκουσε τον κ. Βενιζέλο και τηλεφώνησε στο Βατικανό να ξεκατινιαστεί ζητώντας να μη δουν τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης της χώρας, έχουμε κι εκείνες όλες τις αντιρρήσεις, που ξεκίνησαν από τον Αύγουστο όταν ο κ. Τσίπρας επισκέφθηκε το Άγιο Όρος.

Παρότι ούτε ο τρόπος που έγινε ούτε οι δηλώσεις με ικανοποίησαν, θεωρώ ότι κόμμα που κυβερνά στην Ελλάδα δε νοείται να αγνοήσει την Εκκλησία η οποία, για λόγους ιστορικούς και συνταγματικούς και ακουμπώντας στην αμύθητη περιουσία της, είναι αδύνατον να αγνοηθεί. Βεβαίως και είμαστε καχύποπτοι, βεβαίως και γνωρίζουμε με τι επιδεξιότητα οι πατέρες είναι ικανοί να διαφθείρουν νέους πολιτικούς εμπλέκοντάς τους σε βυζαντινούς δαιδάλους μα ο πολιτικός που θα αρνιόταν να αναγνωρίσει τη δύναμή τους θα ήταν επικίνδυνα αιθεροβάμων και αφελής.

Δηλαδή, για να το κάνω πιο ξεκάθαρο, θέλω επιτέλους να γίνει και σε τούτη τη γωνιά της Ευρώπης ο διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους αλλά θεωρώ ότι κόμμα ή πολιτικός που αρνείται να επικοινωνήσει με εκπροσώπους της Εκκλησίας ζει στα σύννεφα και δεν έχει καμιά ελπίδα να κυβερνήσει.

Το Βατικανό επίσης έχει τεράστια επιρροή και δύναμη. Το Βατικανό έχει μακρύτατη παράδοση διπλωματίας. Το Βατικανό δεν αφήνεται σε αυθορμητισμούς. Το Βατικανό, ναι, έχει συμφέροντα που συχνά είναι σκοτεινά και ύποπτα. Αλλά, το ξέρουμε, αν το Βατικανό θέλει μπορεί να ραδιουργήσει και να συνωμοτήσει δίχως να μαθευτεί. Άρα το Βατικανό ήθελε να γίνει γνωστή η πρόσκληση, άρα η πρόσκληση αποτελεί δημόσια αναγνώριση· κι όταν αναγνωρίζει ο Πάπας 1.2 δισεκατομμύρια Ρωμαιοκαθολικοί πιστοί ακολουθούν τις ευλογίες του. Διόλου παράξενο λοιπόν που σκάει ο Βενιζέλος σα μαθητριούλα που δεν την κάλεσε στο πάρτυ της η ωραία της τάξης.

Κι έτσι λοιπόν πλάι στις εξευτελιστικές μανούβρες του πάλαι ποτέ συνταγματολόγου (που τόσο συνήθισε να μη βρίσκει αντίσταση  ώστε μεταχειρίζεται το Υπ Εξ. σα σαλονάκι κομμωτηρίου και τα νομοσχέδια σα κουτί σοκολατάκια που θα προσφέρει μπαίνοντας ακάλεστος) είναι ο κόμπος μιας παλιάς αγκύλωσης. Το 'κόλλημα', θα λέγαμε, των ίδιων των αριστερών που θεωρώντας παρωχημένη και βλαβερή τη θρησκεία ξεχνούν πως στην Πολιτική είναι επικίνδυνα τα απόλυτα. 

Κι από την άλλη να ίπταται σα  σμήνος πεταλούδες έχουμε το ανυπόστατο:

«Έγινε ένθεος ο Τσίπρας ξαφνικά;» αναρωτιούνται κάποιοι που νομίζουν πως στριμώχνουν τους άθεους (―'άπλυτους') και προσπαθούν να ευφυολογήσουν με ρητορικές ερωτήσεις που αναμασούν περί «κωλοτούμπας» ή Φωτίστηκε/Βαφτίστηκε/'Αλλαξε, λες και γίνεται Πολιτική με σκαλώματα ή λες και θα μας σώσουν οι φανατίλες. Εκπλήσσονται τάχα και γελούν και ειρωνεύονται λες και ο κ. Τσίπρας είναι ο ίδιος ο Αντίχρηστος και λες κι η επίσκεψη στον Άθω και το Βατικανό ισοδυναμεί με βάπτιση.

«Έγινε θρήσκος ο Τσίπρας;» ακούω στο ραδιόφωνο και διασκεδάζω με την ανοησία και την έλλειψη φαντασίας εκείνων ακριβώς που ως θρήσκοι, θα έλεγες, ότι έχουν φαντασία που οργιάζει.

Ας το θυμίσουμε λοιπόν: 

Οι Άθεοι και οι αγνωστικιστές δεν έχουμε φανατισμό (ακόμα και ο Dawkins που είναι παθιασμένος δεν  αγωνίζεται να προσηλυτίσει μα να εξασφαλίσει δικαιώματα, αναγνώριση και σεβασμό για τους άθεους).

Οι Άθεοι δεν έχουν Εκκλησία, δεν έχουν στρατούς και αποστόλους, δεν έχουν οργάνωση. 

Οι Άθεοι δεν κατέσφαξαν αμάχους και απίστους σε σταυροφορίες και τζιχάντ, δε δίκασαν τη σκέψη σας, δε έστησαν πυρές και ικριώματα για να εξοντώσουν όποιον δε συμφωνεί μαζί τους. Οι Άθεοι δε βάζουν στόχο τυχαία αθώα πλάσματα, μαύρες γάτες ή γαλάζια μάτια, αφρικανούς αλμπίνο ή σκυλιά ή γουρούνια. Δεν έφτιαξαν νόμους που υπαγορεύουν πώς θα ντύνεστε και τι θα τρώτε, δε μπήκαν σπίτι σας να σας καθοδηγήσουν πότε θα κάνετε έρωτα και πώς και πότε, και αν χηρεύοντας θα ξαναερωτευθείτε ή όχι,  δεν υπαγόρευσαν ποια μέρα την εβδομάδας δε θα δουλεύετε και πώς θα αναθρέψετε το παιδί σας. Οι Άθεοι δεν κλέβουν ώρες διδασκαλίας που θα μόρφωναν το παιδί σας υποχρεώνοντας το σχολείο να τις σπαταλά διδάσκοντας την ιστορία της ιδεολογίας τους**, δεν κάνουν πλύση εγκεφάλου σε ορφανά και έκθετα. Οι Άθεοι δε ζητούν ανταλλάγματα όταν δίνουν, ούτε την πίστη σας μα ούτε την επιβράβευση του Παραδείσου.

Δηλαδή

οι Άθεοι και οι Αγνωστικιστές δεν ενθουσιάζονται με την α ή β εκδοχή της Κοσμογονίας αλλά το θέμα το βλέπουν ψύχραιμα, το συζητούν, και όχι μόνο σέβονται τις αντιρρήσεις αλλά τις επιδιώκουν κι όλας. 

Άρα

κανένας Άθεος δεν έχει άλλο πρόβλημα να επισκεφθεί Πάπες κι Αρχιεπισκόπους από το να μη γελάσει με το πομπώδες εθιμοτυπικό και τα υπονοούμενα για ένα φανταστικό Κύριο.

Πολύ το ψαχούλεψα τα μπουκέτο αυτής της είδησης. Τρομακτική αλλά και αποκαλυπτική ξεδίπλωσε μπροστά μας τη χρήση που έχουν γι αυτούς τους ανθρώπους τα υπουργεία και τα νομοσχέδια. Θυμώνω, οργίζομαι και, αυτό με σώζει, ευτυχώς μπορώ και να γελάω πικρά γιατί έχω τον Καβάφη. Σκεπτόμουν πόσο ζήλεψε κι αναστατώθηκε ο συνταγματολόγος, πόσο γελοία πάλι φάνηκε η χώρα μας αλλά και πώς, μια ποταπή παρηγοριά μου είναι που το ξέρω ότι με όλο τούτο «έσκασε». «Το ουσιώδες είναι που έσκασε» θυμήθηκα και επ' ευκαιρία, σας υπενθυμίζω

Εις τα περίχωρα της Aντιοχείας

Σαστίσαμε στην Aντιόχειαν όταν μάθαμε τα νέα καμώματα του Ιουλιανού. Ο Aπόλλων εξηγήθηκε με λόγου του, στην Δάφνη! Χρησμό δεν ήθελε να δώσει (σκοτισθήκαμε!), σκοπό δεν τόχε να μιλήσει μαντικώς, αν πρώτα δεν καθαρίζονταν το εν Δάφνη τέμενός του. Τον ενοχλούσαν, δήλωσεν, οι γειτονεύοντες νεκροί. Στην Δάφνη βρίσκονταν τάφοι πολλοί.— Ένας απ’ τους εκεί ενταφιασμένους ήταν ο θαυμαστός, της εκκλησίας μας δόξα, ο άγιος, ο καλλίνικος μάρτυς Βαβύλας. Aυτόν αινίττονταν, αυτόν φοβούνταν ο ψευτοθεός. Όσο τον ένοιωθε κοντά δεν κόταε να βγάλει τους χρησμούς του· τσιμουδιά. (Τους τρέμουνε τους μάρτυράς μας οι ψευτοθεοί.) Aνασκουμπώθηκεν ο ανόσιος Ιουλιανός, νεύριασε και ξεφώνιζε: «Σηκώστε, μεταφέρτε τον, βγάλτε τον τούτον τον Βαβύλα αμέσως. Aκούς εκεί; Ο Aπόλλων ενοχλείται. Σηκώστε τον, αρπάξτε τον ευθύς. Ξεθάψτε τον, πάρτε τον όπου θέτε. Βγάλτε τον, διώξτε τον. Παίζουμε τώρα; Ο Aπόλλων είπε να καθαρισθεί το τέμενος.» Το πήραμε, το πήγαμε το άγιο λείψανον αλλού· το πήραμε, το πήγαμε εν αγάπη κ’ εν τιμή. Κι ωραία τωόντι πρόκοψε το τέμενος. Δεν άργησε καθόλου, και φωτιά μεγάλη κόρωσε: μια φοβερή φωτιά: και κάηκε και το τέμενος κι ο Aπόλλων. Στάχτη το είδωλο· για σάρωμα, με τα σκουπίδια. Έσκασε ο Ιουλιανός και διέδοσε— τι άλλο θα έκαμνε— πως η φωτιά ήταν βαλτή από τους Χριστιανούς εμάς. Aς πάει να λέει. Δεν αποδείχθηκε· ας πάει να λέει. Το ουσιώδες είναι που έσκασε.

_______________________________________

*Εφημερίδα των Συντακτών

Του Νίκου Σβέρκου

Την περασμένη Τετάρτη, όταν εφημερίδες προανήγγειλαν τη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Πάπα Φραγκίσκο, στο Μαξίμου χτύπησε «συναγερμός». Ο Αντώνης Σαμαράς, αφού ενημερώθηκε για τα σχετικά ρεπορτάζ νωρίς το πρωί, σήκωσε το ακουστικό και σχημάτισε τον αριθμό του Ευάγγελου Βενιζέλου.

Οι διάλογοι, που ακολούθησαν και μεταφέρθηκαν στην «Εφ.Συν.» από κυβερνητικές πηγές, είναι χαρακτηριστικοί του πανικού του κυβερνητικού επιτελείου.

- Βαγγέλη, είδες τα πρωτοσέλιδα;

- Ναι, Αντώνη, τα είδα. Πρέπει κάτι να κάνουμε…

- Πώς γίνεται να συναντά τον Πάπα ο Τσίπρας; Υπάρχει τρόπος;

- Ο Πάπας είναι αρχηγός κράτους. Κανονικά δεν υπάρχει η δυνατότητα. Κάτσε να δω τι γίνεται και ξαναμιλάμε.

Επικοινωνία με Βατικανό

Πράγματι ο Ευάγγελος Βενιζέλος εκμεταλλευόμενος την ιδιότητα του υπουργού Εξωτερικών επικοινώνησε μέσω των αρμόδιων υπηρεσιών του υπουργείου άμεσα με τις υπηρεσίες του ομολόγου του στο Βατικανό, καρδινάλιου Πιέτρο Παρολίν.

Στην σε κορυφαίο επίπεδο συνομιλία η ελληνική πλευρά ρώτησε αρχικά αν ισχύει η πληροφορία για συνάντηση του Πάπα με τον Αλέξη Τσίπρα. «Βεβαίως ισχύει» ήταν η απάντηση. «Σας υπενθυμίζουμε ότι ο κ. Τσίπρας δεν κατέχει αξίωμα στην κυβέρνηση, είναι απλώς αρχηγός του μεγαλύτερου αντιπολιτευόμενου κόμματος στην Ελλάδα» είπαν οι στενοί συνεργάτες του Ευάγγ. Βενιζέλου με τους συνεργάτες του καρδινάλιου να «κόβουν» κάθε συζήτηση: «Πρόκειται για συνάντηση με ιδιωτικό χαρακτήρα και στο πλαίσιο αυτό ο Πάπας μπορεί να συναντήσει όποιον επιθυμεί».............―> (στη συνέχεια δείτε και τις μανούβρες με νομοσχέδια)

**Μην παρεξηγηθώ: δεν (ΔΕΝ) ανήκω σε εκείνους που ζητούν να καταργηθούν τα 'Θρησκευτικά' ως μάθημα. Το θέμα είναι μεγάλο και δε χωρά εδώ μα εν συντομία θέλω να πω ότι διαφωνώ με τον προπαγανδιστικό τρόπο που διδάσκεται μα δεν πιστεύω ότι νοείται κατανόηση του πολιτισμού και της κουλτούρας μας δίχως όσο το δυνατόν εκτενέστερη γνώση της Βίβλου ― την οποία, μια και το 'φερε η κουβέντα, θα έχετε προσέξει ότι την έχω πάντα κοντά μου.

Η ΕΛ.ΑΣ δίνει εντολές ―Εμείς ανεπαισθήτως.. (Πορεία Μνήμης αλλά το 'πε ο Καβάφης)

―Κλειστός θα παραμείνει από τις πέντε το απόγευμα ο σταθμός του Μετρό στο Περιστέρι, με εντολή της ΕΛ.ΑΣ.

Μόλις το άκουσα στο ραδιόφωνο.

Και αναρωτιέμαι από πότε ακριβώς η Αστυνομία απέκτησε το δικαίωμα να δίνει εντολές στα μέσα συγκοινωνίας σα  να ήταν στρατός σε εμπόλεμη ζώνη; Και από πότε εμείς το συνηθίσαμε και το επιτρέπουμε ασχολίαστο;

Συνηθίσαμε τα πολυβόλα στο κέντρο της πόλης*, τις στρατιωτικές στολές των αστυνομικών που πια ούτε θυμόμαστε ότι σε άλλες χώρες δεν είναι 'μπάτσοι' αλλά Bobbies που βλέπουν το έργο τους ως κοινωνικό λειτούργημα και όχι ως video  game για στρατόκαυλα  στερημένα αγοράκια. Σκόπιμα αναφέρομαι στην Βρετανία που έχει υποστεί αληθινά ΄τρομοκρατικά' χτυπήματα σε δημόσιους χώρους και θα μπορούσε να ισχυριστεί οτι όντως απειλείται. Κι όμως δεν έχει εκεί Γρηγορόπουλους. 

Πότε ακριβώς τα συνηθίσαμε όλα αυτά; Και πώς έγινε έτσι ανεπαισθήτως; Ανεπαισθήτως συνηθίσαμε το στρατιωτικό νόμο (αστυνομικό στη δική μας ιδιάζουσα περίπτωση), να νιώθουμε εχθροί  και κυνηγημένοι στον τόπο μας, πότε ακριβώς συνηθίσαμε να δίνει εντολές η αστυνομία που θεωρητικά είναι εκεί έξω για την προστασία μας;

 Μα ξέρετε τι έρχεται στο νου με αυτό το ανεπαισθήτως. Τα Τείχη του Καβάφη στα οποία περιγραφόμαστε:

Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ

ΤΕΙΧΗ 

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη. Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ. Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη· διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον. A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω. Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Μπαλωθιά

13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2013: Ο 18ΧΡΟΝΟΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΩΤΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΝΑΟΥΤΗΣ ΠΕΦΤΕΙ ΝΕΚΡΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ “ΔΙΑΠΛΗΚΤΙΣΜΟ” ΜΕ ΕΛΕΓΚΤΗ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΥ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΧΕ 1.40 ΓΙΑ ΤΟ ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ..

13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2014: Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΕΛΕΓΚΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ,ΕΝΩ ΕΛΕΓΚΤΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΙ ΝΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΖΟΥΝ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ 15ΧΡΟΝΑ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ 1.40 ΓΙΑ ΤΟ ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ..

ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΝΑ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ 1.40 ..;

_________________________________________

Αφορμή της αστυνομικής διαταγής είναι η προσέλευση κόσμου στο Περιστέρι για τη συμπλήρωση ενός χρόνου από το θάνατο του νεαρού Θανάση Καναούτη ο οποίος σκοτώθηκε όταν 'διαπληκτίστηκε' με ελεγκτή εισιτηρίων επειδή δεν είχε εισητήριο  μέσα στο τρόλεϋ.

Η είδηση:

Κλειστός ο σταθμός του Μετρό στο Περιστέρι στις 17.00 | iefimerida.gr

Ο σταθμός του μετρό θα ανοίξει κατόπιν νεωτέρας εντολής της ΕΛΑΣ.
Υπενθυμίζεται ότι ο θάνατος του 19χρονου Θανάση προήλθε από βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση στο πίσω μέρος της κεφαλής του λόγω της πτώσης του από ψηλό σημείο και εσωτερικής αιμορραγίας που ακολούθησε. Ο Θανάσης είχε πηδήξει από το τρόλεϊ όταν διαπιστώθηκε ότι δεν είχε εισιτήριο. Σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση,ο 19χρονος έφερε εκδορές στους ώμους λόγω της πτώσης του στην άσφαλτο και πιθανόν του γεγονότος ότι σύρθηκε στην άσφαλτο λόγω της κεκτημένης ταχύτητας -αδρανειακή κίνηση- που είχε το τρόλεϊ εκείνη την στιγμή, που υπολογίζεται σε περίπου 20 χιλιόμετρα την ώρα.
Τη συγκέντρωση στη μνήμη του διοργανώνει η «Συνέλευση Περιστερίου Ενάντια στις Κρατικές Δολοφονίες και την Καταστολή» και θα ξεκινήσει στις 18:00 στην πλατεία Δημαρχείου.
Κεντρικό σύνθημα της κινητοποίησης είναι «Κανένας ελεγκτής στη ζωή μας – Συλλογική Αντίσταση – Αξιοπρέπεια – Αλληλεγγύη».
Κάλεσμα έχει απευθύνει με ανακοίνωσή της και η Αριστερή Κίνηση Περιστερίου αναφέρεται, μεταξύ άλλων,: «Ένας χρόνος πέρασε από τη δολοφονία του 19χρονου παλικαριού Θανάση Καναούτη για ένα εισιτήριο του τρόλεϊ. Τόσο κοστολογήθηκαν η ζωή και τα όνειρα ενός νέου ανθρώπου, που θα είχε όλο το μέλλον μπροστά του, αν δεν είχε διαπράξει ένα φοβερό, ασυγχώρητο έγκλημα: αν δεν ήταν φτωχός και άνεργος! Αυτή ήταν η πραγματική αιτία της δολοφονίας του από ένα ανθρωποφάγο σύστημα που καθημερινά βυθίζει στην ανέχεια, στην απόγνωση και στην εξαθλίωση έναν ολόκληρο λαό. Ένα χρόνο μετά οι υπαίτιοι του θανάτου του κυκλοφορούν ελεύθεροι, ενώ οι ελεγκτές- κεφαλοκυνηγοί συνεχίζουν με αμείωτη ένταση την εισπρακτική τους δράση ενάντια στη φτωχή πλειονότητα ντόπιων και μεταναστών που αδυνατούν να πληρώσουν ακόμη και ένα εισιτήριο».

__________________________________

*Για τη μιλιταριστική στροφή της Αστυνομίας έγραψα πρόσφατα: ΕΔΩ (με εικόνες και διαδικτυακό σχολιασμό). Αφότου έγραψα αναγνώστης μου έστειλε ένα εξαιρετικό video το οποίο πρόσθεσα (με λύπη που δεν έχει ελληνικούς υποτίτλους). Μην το χάσετε.

Πρόσφυγες είστε άφρονες και ξένοι οι Ποιητές σας

Απειλούν τη ζωή σας πρόσφυγες και μετανάστες; 

Άκουσα κάπου ότι αν κινδυνεύεις να χάσεις τη δουλειά σου από ανθρώπους  που δεν ξέρουν τη γλώσσα, δεν έχουν γνωριμίες, συγγενείς ή στήριγμα, τότε, τότε μάλλον πρέπει να ξανασκεφτείς τι ακριβώς κάνεις στη ζωή σου.

Θαυμάζετε το Σεφέρη; Πρόσφυγας ήταν που μιά ζωή έκλαιγε το χαμένο χωριό κι η μάνα του σαν την τρελή μάζευε πρόσφυγες Σμυρνιούς στο Πλακιώτικο σπίτι τους. Οι τρόποι του ήταν γαλλικοί, τα ρούχα του εγγλέζικα.

Χάρηκε η μάνα κι η γιαγιά σας τη Λωξάντρα; Προσφυγοπούλα ήταν που την έκαψαν οι Μεγάλες Ιδέες.

Στέκεστε προσοχή στον Εθνικό Ύμνο; Ο Σολωμός που σάς ενέπνευσε έγραφε ιταλικά και τα ελληνικά του στα καπηλειά τα μάζευε και ποτέ δεν ήταν σίγουρος ότι τα έγραφε σωστά.

Καμαρώνετε για συμπατριώτες τού Καβάφη; Φαναριώτης εξ Αιγύπτου ήταν με πρώτη γλώσσα τα αγγλικά.  

Ή μήπως έχετε άλλα γούστα λαϊκότερα και μερακλώνετε με Καζαντζίδη (που τραγούδησε την ξενιτιά) ή συγκινείστε με το Τζιβαέρι (που, μην το πω τα ξέρετε για τι θρηνεί κι οδύρεται).

Ή πάτε μήπως πιο παλιά; Είστε άραγε του 'Ο Διγενής ψυχομαχεί' αλλά δεν το σκεφτήκατε πως ο Ακρίτας ήταν από δύο γένη;

Ξένοι είμαστε όλοι, όπου πατάμε άλλοι πάτησαν κι εδώ ειδικά που ζούμε έχουν έρθει κι έχουν φύγει πλήθη. 

Ντροπή και αίσχος σας έχω να πω. 

Κι αυτά πριν πιάσω τόπους, Σαλονίκη και Τριπολιτσά και τους Νομάδες της Ηπείρου, τα σλαβοχώρια κι αρβανιτοχώρια του Μωριά  ή τους ταξιδευτές θαλασσινούς.

Διαβάστε ένα Δημοτικό Τραγούδι για να καταλάβετε.

Και, επειδή είμαι πολύ θυμωμένη απόψε σας παραδίδω σ' ένα λόγο πιο νηφάλιο μα πριν θα σας θυμίσω ένα στίχο που νομίζω δεν προσέξατε. Θυμάστε από της Άρτας το Γεφύρι τι λέει του Πρωτομάστορα η όμορφη γυναίκα; 

Σας το αφιερώνω:

"....Αλίμονο στη μοίρα μας, κρίμα στο ριζικό μας!

Τρεις αδερφάδες ήμαστε κι οι τρεις κακογραμμένες

Η μια 'χτισε το Δούναβη κι η άλλη τον Αφράτη

κι εγώ η πιο στερνότερη της Άρτας το γιοφύρι....»

_______________________________________________________

Χριστόφορος Κάσδαγλης
(απόσπασμα από .the press project)

Αν ευσταθούσε η θεωρία ότι δεν πρέπει να κάνουμε τον τόπο μας ελκυστικό για τους ξένους γιατί τότε θα πλάκωναν όλοι εδώ, θα ’πρεπε νομοτελειακά να ισχύει και η αντιστροφή της, ότι τώρα που τον έχουμε κάνει κόλαση δεν θα πατάει το πόδι του εδώ κανείς, ότι θα λοξοδρομούν για να μας αποφύγουν, ότι θα προτιμούσαν ακόμα και να πάνε να πνιγούν οπουδήποτε αλλού παρά στην Ελλάδα.

Και όμως, βλέπουμε ότι συνεχίζουν να καταφθάνουν ατέλειωτα καραβάνια εξαθλιωμένων. Όχι γιατί δεν έχουν μάθει τα κακά μαντάτα, αλλά για τον απλούστατο λόγο ότι οι μεταναστευτικές ροές δεν εξαρτώνται από τις προθέσεις κάποιου Δένδια, Κρανιδιώτη ή Μιχαλολιάκου, οι μεταναστευτικές ροές ωθούνται από τους ανέμους τις Ιστορίας, από την ανέχεια και την ανάγκη, από ανθρωπιστικούς σεισμούς και από τα τσουνάμια των εμφυλίων πολέμων, του θρησκευτικού φανατισμού, της τυφλής τρομοκρατίας και, βέβαια, των «ανθρωπιστικών» επεμβάσεων που πραγματοποιούνται από τους δικούς μας δυτικούς συμμάχους, ενίοτε με τη συμμετοχή και του ελληνικού στρατού.

Κι ας μην ξεχνάμε κάτι ακόμα. Σ’ αυτό το διεθνές σύστημα που εξαθλιώνει μαζικά ολόκληρες κοινωνίες, σ’ αυτή την εξελισσόμενη παγκοσμιοποίηση του φόβου και της ανέχειας, δεν αποκλείεται σ’ ένα όχι μακρινό μέλλον οι μεταναστευτικές ροές να αντιστραφούν, όπως άλλωστε το ’χουμε ζήσει και στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν....the press project

____________________

____________________

Τα τέρατα δεν είναι πια φανταστικά. Υπάρχουν.

Ξυπνώ σ' ένα παράδεισο, στον κλειστό μου κήπο. Και κάθε δειλινό καμαρώνω τα βαρβάκια να στέκουν ακίνητα πάνω στο βράχο κι ύστερα να εφορμούν, άφοβα περνώντας λίγα μέτρα πάνω από τα μαλλιά μου προς την πλαγιά για το θήραμα.

Στον κήπο γράφω, στην αυλή ψηλά, κάτω απ' την πέργκολα.

Μα αρχίζει:

Αρχίζει να εισβάλλει ο κόσμος ο άλλος που δεν ήθελα, που δεν περίμενα να ζήσω. Ο κόσμος της βλακείας.

Είδατε χθες το SUV παρκαρισμένο πάνω στο πεζοδρόμιο για να σταθεί ο οδηγός να παραλάβει ως Έλλην την ελεημοσύνη σε σακούλα lidl (1 πεπόνι και κρέας και πατάτες άκουσα) που κόστιζε λιγότερο από τη βενζίνη του.

Μάθατε για τον άρρωστο μετανάστη που μεταφέρθηκε από την Αμυγδαλέζα σε νοσοκομείο τελευταία στιγμή. Αμυγδαλέζα, το στρατόπεδο που οι διαμαρτυρίες για την κατασκευή του δεν ήταν επειδή δε θέλουμε στρατόπεδα κράτησης, Άουσβιτς και Γκουαντανάμο αλλά επειδή τάχα θα αυξανόταν το έγκλημα (και μάλιστα―τι ειρωνία―πλάι σε αστυνομική σχολή νομίζω).

Τo άλλο:

 «'Eνα εκατομμύριο τουρίστες κάθε χρόνο αποβιβάζονται στο Κατάκολο και τραβούν προς Αρχαία Ολυμπία.

Η κυβέρνηση ….. όμως κάνει το Κατάκολο περιοχή άντλησης πετρελαίου και ρύπανσης. Τόσος σχεδιασμός, τόση βλακεία.

Και διαρρέουν και την είδηση προς τους …. προετοιμασμένους για εκπόρνευση ιθαγενείς: 1.000 άτομα σε κάθε γεωτρύπανο θα δουλεύουν. Σε τέτοια χώρα γελοίων υπόδουλων ζούμε και ντρέπομαι, δεν μπορώ να το ανεχτώ και ελπίζω, όπως προείπα μονάχα στο Χάος...»  σχολιάζει άνθρωπος που εμπιστεύομαι.

Παλεύεται; Και πώς;

Δεν έχω οίκτο και συμπόνια για ελεήμονες ή ζήτουλες. Δεν πρόκειται να φοβηθώ (ελπίζω κι εύχομαι) αλήτες που υπέγραψαν ξεπούλημα, που χτυπούν ξένους μα μονάχα ξένους προσλαμβάνουν (σκλάβους- δίχως χαρτιά για να 'ναι στο έλεός τους). 

Έχω οργή. Οργή για τους νεοναζί και νεο-ορθόδοξους που βασανίζουν ομοφυλόφιλους στη Ρωσία με ευλογίες Πούτιν και Αστυνομίας (Μποϋκοτάρουμε, το ξέρετε φαντάζομαι).

Οργή για τη Συρία, για τους πνιγμένους πρόσφυγες, για τα κορίτσια που πουλιούνται κι αγοράζονται όσο και για τα αγοράκια (Χάζαρους συνήθως) που βιάζονται στα κρυφά γλέντια του Αφγανιστάν.

Οργή για την υποκρισία των φιλανθρώπων, των επενδυτών, των θρήσκων κι ευσεβών που ξευτιλίζονται για ένα πεπόνι.

Οργή, οργή ξανά οργή κι ακόμα πιο πολλή διότι χθες το βράδυ διάβαζα για το αρχέτυπο των ορφανών θεών του Γιουγκ κι αυτά ήθελα να γράφω.

Ξυπνώ σ' ένα παράδεισο. Μα είναι; Και δεν κατάλαβα πότε έγινε έτσι που σιγά-σιγά κι ανεπαισθήτως νοιώθω πως είναι αναλγησία και ντροπή να σας το πω ότι είναι ωραία η θάλασσα και μου έδωσαν χαρά τα νέα σχέδια στα ζωγραφιστά μου νύχια.

Θα σας τα δείξω- ως αντίσταση στη φρίκη. Μαζί με ένα ποίημα του Καβάφη που για μένα σήμερα πήρε άλλο νόημα- τα τέρατα δεν είναι πια φανταστικά.  Υπάρχουν.

Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ

μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για  νάβρω τα παράθυρα.— Όταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγορία.—
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει. 

__________________________________

Εικόνα: Τα νύχια μου πάντα από τη Nadia (στο Xenios)