Στις 3 Φεβρουαρίου πέθανε
ο μεγάλος Αλβανός ποιητής Ντριτερό
Αγκόλι που που είναι για τους Αλβανόφωνους ο Καζαντζάκης και Ρίτσος τους.
Μολονότι τα χρόνια του Ενβέρ Χότζα
έγραψε και στρατευμένα έργα, αγαπιέται πολύ και ποιήματά του έχουν μεταφραστεί
σε πολλές γλώσσες. Επίσης, μετέφρασε Ναζίμ Χικμέτ, Ρόμπερτ Μπερνς και άλλους
πολλούς κάνοντας τους γνωστούς στην πατρίδα του.
Σας φέρνω μικρό βιογραφικό και
τρία ποιήματά του μεταφρασμένα από τον Ρομέο Τσολάκου ο οποίος έχει εκδώσει
στα ελληνικά και την Ανθολογία σύγχρονης αλβανικής ποίησης [Romeo Çollaku, εκδόσεις
Ροές].
ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ
Μόλις που ξυπνάμε, μια-μια
Ανοίγουμε τις πόρτες το πρωί,
Πότε σιγανά, πότε κάνοντας φασαρία
Πότε χαρούμενοι, πότε σκυθρωποί.
Θ’ ανοίγουμε πόρτες όλη την ημέρα
Και σ’ όλη την ζωή που μας μένει,
Με τον σκοπό να φύγουμε πέρα
Και πάλι όμως θα ‘μαστε κλεισμένοι…
ΜΗ ΜΟΥ ΤΟ ΘΥΜΙΖΕΙΣ!
Το παρελθόν έχει πικρές ώρες και στιγμές, μη μου το θυμίζεις,
Ας πούμε ότι με δεμένα χέρια με είδες, μη μου το θυμίζεις!
Ας πούμε, με είδες στους δρόμους μεθυσμένο, μη μου το θυμίζεις,
μεθυσμένο, ταπεινωμένο και χαμένο, μη μου το θυμίζεις!
Ας πούμε ότι είχα πάθει πολλές ήττες, μη μου το θυμίζεις,
Και μια μέρα με δείρανε δυο-τρεις αλήτες, μη μου το θυμίζεις!
Με δείρανε γιατί μέλισσες κοιτούσα στο λιβάδι, μη μου το θυμίζεις,
Και δεν μπορούσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ, μη μου το θυμίζεις!
Ας πούμε με είδες πνιγμένο στα κλάματα, μη μου το θυμίζεις,
Και η γούνα μου τ’ άξιζε τα ράμματα, μη μου το θυμίζεις!
Ας πούμε, με άκουγες όταν έλεγα ένα ψέμα, μη μου το θυμίζεις,
Όταν εξαντλημένο μ’ έπαιρνε το ρέμα, μη μου το θυμίζεις!
Καμιά φορά δεν ήμουν άντρας στο κρεβάτι, μη μου το θυμίζεις,
Και από την ντροπή γυρνούσα την πλάτη, μη μου το θυμίζεις!
Το παρελθόν έχει πικρές ώρες και στιγμές, μη μου το θυμίζεις,
Έχει δισταγμό και σιωπή, ενώ ήθελε φωνές, μη μου το θυμίζεις!
Η ΣΙΓΗ
Σιωπηλά φυτρώνει στα δέντρα το βλαστάρι, φυτρώνει αθόρυβα,
Σιωπηλά στους κάμπους φουντώνει το στάρι, φουντώνει αθόρυβα.
Σιωπηλά στο κλαρί του κοκκινίζει το μήλο, κοκκινίζει αθόρυβα,
Σιωπηλά μπαίνει από το παράθυρο ο ήλιος, μπαίνει αθόρυβα.
Σιωπηλά κατεβαίνει η νύχτα στα βουνά, κατεβαίνει αθόρυβα,
Σιωπηλά φεύγει η ζωή κι αργά, φεύγει αθόρυβα.
DRITËRO AGOLLI
Ο Ντριτερό Αγκόλι γεννήθηκε το 1931 στην Κορυτσά. Σπούδασε ρωσική φιλολογία στην Μόσχα. Για πολλά χρόνια διετέλεσε πρόεδρος της Αλβανικής Εταιρείας Συγγραφέων. Ποιητικές συλλογές: «Βγήκα στο δρόμο» (1958), «Μεσημέρι» (1960), «Τα βήματα μου πάνω σε άσφαλτο» (1961), «Ταξιδεύω σκεπτόμενος» (1986), «Ο αργοπορημένος προσκυνητής», (1993), «Ο ζητιάνος του χρόνου» (1995), «Έρχεται ο παράξενος άνθρωπος» (1996), «Μπαλάντα για τον πατέρα και τον εαυτό μου» (1997), «Το τετράδιο του μεσονυχτιού» (1998), «Η μακρινή καμπάνα» (1998). Έχει εκδώσει και πολλά μυθιστορήματα, μερικά από τα οποία έχουν μεταφραστεί στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες (και στα ελληνικά). Έζησε στα Τίρανα.
