#ΜετονΣΕΑ - πανσέληνος συμπαράστασης στο Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων #metonsea

                                   

Ενώνω κι εγώ τη φωνή μου και σας καλώ να υπογράψουμε και να συμπαρασταθούμε σε κάτι που μας αφορά όλους. Υπογράφουμε και, αν είμαστε στην Αθήνα 31/8, απολαμβάνουμε την Πανσέληνο  σε μια μουσική βραδιά συμπαράστασης.

Χρειάζεται να τα πω, χρειάζεται να το θυμίσουμε ότι η Ελλάδα των εργολάβων και των καταπατήσεων δίχως τους αγώνες των αρχαιολόγων θα ήταν ακόμα πιο  πολύ βασίλειο της ντροπής και του αίσχους με απ’ ευθείας πλήγματα όχι μόνο σε εθνικές ταυτότητες κι εθνικές υπερηφάνειες μα και στα κέρδη από τον τουρισμό και το παγκόσμιο (όποιο) κύρος μας απομένει.

Κι όμως, ακόμα άλλη μια απόφαση των ψευτοπατριωτών του Υπουργείου που μόνο Πολιτισμού πια δε μπορεί να ονομάζεται. Ανάκληση της παραχώρησης που είχε γίνει επί Μελίνας Μερκούρη ενός χώρου αγαπημένου σε όλους μας, αρχαιολόγους και μη:

 «(11.8.2023) απόφαση της υπουργού Πολιτισμού με την οποία ανακαλείται η παραχώρηση του κτιρίου της οδού Ερμού στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ). Το κτίριο δεν αποτελεί μόνο έδρα του Συλλόγου και χώρο επιστημονικών εκδηλώσεων, αλλά για δεκαετίες λειτουργεί ως ζωντανός χώρος πολιτισμού, ιδεών και ελεύθερης έκφρασης. Πέρα από τις δραστηριότητες του Συλλόγου (σεμινάρια, ομάδα παραδοσιακών χορών, βιβλιοθήκη, κινηματογραφική ομάδα, λέσχη ανάγνωσης), έχει φιλοξενήσει εκατοντάδες βιβλιοπαρουσιάσεις, προβολές, συζητήσεις, φεστιβάλ τέχνης, εκδηλώσεις σχολείων κ.ά..»

 

Από 
Yannis Hamilakis

Φίλοι και φίλες,

παρακάτω κείμενο συλλογής υπογραφών για το κτίριο του ΣΕΑ. Υπογράφουμε κατ' αρχάς όλοι και όλες που έχουμε συμμετάσχει σε εκδηλώσεις και δράσεις στο κτίριο. Διαβάστε, και αν συμφωνείτε στείλτε εμαιλ με όνομα και ιδιότητα στο: metonsea@gmail.com

Προς

Τον πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη

την υπουργό Πολιτισμού κ. Λίνα Μενδώνη

Να ανακληθεί η Υπουργική Απόφαση έξωσης του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων

Εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία και τη βαθιά μας ανησυχία για την πρόσφατη (11.8.2023) απόφαση της υπουργού Πολιτισμού με την οποία ανακαλείται η παραχώρηση του κτιρίου της οδού Ερμού στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ). Το κτίριο δεν αποτελεί μόνο έδρα του Συλλόγου και χώρο επιστημονικών εκδηλώσεων, αλλά για δεκαετίες λειτουργεί ως ζωντανός χώρος πολιτισμού, ιδεών και ελεύθερης έκφρασης. Πέρα από τις δραστηριότητες του Συλλόγου (σεμινάρια, ομάδα παραδοσιακών χορών, βιβλιοθήκη, κινηματογραφική ομάδα, λέσχη ανάγνωσης), έχει φιλοξενήσει εκατοντάδες βιβλιοπαρουσιάσεις, προβολές, συζητήσεις, φεστιβάλ τέχνης, εκδηλώσεις σχολείων κ.ά. Όσοι και όσες υπογράφουμε γνωρίζουμε καλά τη δράση αυτή, καθώς την έχουμε παρακολουθήσει ή και συμμετάσχει ενεργά. 

Η ρητή αναφορά στο σκεπτικό της Υπουργικής Απόφασης ότι μια πρόσφατη εκδήλωση για το ναυάγιο της Πύλου αντίκειται στους καταστατικούς σκοπούς του Συλλόγου και τους όρους παραχώρησης του κτιρίου, αποτελεί επικίνδυνη και αντιδημοκρατική πρακτική: εισάγει καθεστώς λογοκρισίας, με την υπουργό στον ρόλο εκείνου που ελέγχει και εγκρίνει το περιεχόμενο των εκδηλώσεων ενός συνδικαλιστικού και επιστημονικού φορέα, ενώ στερεί από τους πολίτες της Αθήνας έναν χώρο πολιτισμού, καλλιέργειας και προβληματισμού.

Η απόφαση, η οποία μπορεί να εκληφθεί μόνο ως «τιμωρία» του Συλλόγου για τη δράση του, πέραν της αυταρχικότητας και της αντιδημοκρατικότητάς της, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για τον ρόλο του Υπουργείου. Ως πανεπιστημιακοί/ες, ερευνητές και ερευνήτριες, επιστήμονες και επιστημόνισσες, άνθρωποι του βιβλίου και των τεχνών, αλλά πάνω από όλα ως πολίτες και πολίτισσες ζητάμε την άμεση ανάκληση της απόφασης, ώστε ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων να εξακολουθήσει να στεγάζει τις δράσεις του στην επί 41 έτη έδρα του, και ο χώρος να συνεχίσει να συμβάλλει στην προαγωγή της επιστήμης, του πολιτισμού και στη διάδοση ιδεών. Δεν μπορούμε να σιωπήσουμε, αντιθέτως αισθανόμαστε την επιτακτική ανάγκη να σταθούμε στο πλευρό του ΣΕΑ.

Aν συμφωνείτε, μπορείτε να στείλετε το ονοματεπώνυμο και την ιδιότητά σας στο metonsea@gmail.com

 

Πανσέληνος στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων: μουσική βραδιά/κινητοποίηση συμπαράστασης, 31/8 2023

 Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων εκφράζει την ευγνωμοσύνη του για τις χιλιάδες υπογραφές και τα εκατοντάδες ψηφίσματα και κείμενα συμπαράστασης που λαμβάνουμε αυτές τις μέρες. Χιλιάδες πολίτες, σωματεία, άνθρωποι των τεχνών, των γραμμάτων και της επιστήμης, κάτοικοι του Θησείου, ζητούν με επιστολές τους την ανάκληση της Υπουργικής Απόφασης της 11/8/2023 για την "έξωση" του ΣΕΑ από την ιστορική του έδρα.

 Καλούμε τα μέλη του Συλλόγου, όλους τους πολίτες, τα σωματεία, τους φορείς και τις συλλογικότητες την Πέμπτη 31 Αυγούστου, το βράδυ της πανσελήνου, σε κινητοποίηση συμπαράστασης στο κτίριο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, Ερμού 134-136, Θησείο, από τις 8 μμ ως τις 11 μμ

 Κοντά μας θα είναι αγαπημένοι καλλιτέχνες, που ενώνουν τη φωνή τους μαζί μας, για το δίκαιο αίτημα του Συλλόγου να παραμείνει στο κτίριο όπου στεγάζει τις δράσεις του επί 41 χρόνια.

Aν συμφωνείτε, μπορείτε να στείλετε το ονοματεπώνυμο και την ιδιότητά σας στο metonsea@gmail.com

#ΜετονΣΕΑ  #metonsea

 

Ιδιωτική Πρωτοβουλία και πριβέ οδοποιία στη Μύκονο.

Χαριτωμένοι αυτοσχεδιασμοί με μπουλντόζα κι εκσκαφέα.

Καθένας ό,τι του ‘ρθει ό,τι να ‘ναι ,και το νησί δίνει νέα νοήματα στην έκφραση «άναρχη δόμηση». 

Παιχνιδάκι σε ξένα χωράφια. Καταπατήσεις δημόσιου χώρου δια της διάνοιξης πριβέ οδών που διασχίζουν τυφλά οικόπεδα. Κλείνουν τα μάτια από φόβο «μην έχουμε ντράβαλα», κλείνει και ματάκι πονηρά «να πάρω κι εγώ κάτι αφού περνάς απ’ τη γωνιά του χωραφιού της θειάς», δένει το όλον και με την καλπάζουσα άγνοια του τι πραγματικά συνιστά Ανάπτυξη και τι Καταστροφή δίχως επιστροφή όπως και για το ποιοι ήταν και τι είδαν στη Μύκονο εκείνοι που τη διάλεξαν την ύμνησαν. 

Κι άντε να προσπαθείς να εξηγήσεις ότι «Ιδιωτική Πρωτοβουλία» δε σημαίνει χάος κι ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή ο οποίος μια χαρά γλεντά μαλώνοντας στους ξένους αχυρώνες που μετέτρεψε σε ‘Valet Parking’.

Κι η Αστυνομία;
στο τηλέφωνο δε βρίσκεται.

Κι όταν βρεθεί;
― Έχει κρεμάσει αριθμό άδειας. Εμείς δεν ξέρουμε να τη διαβάσουμε αν είναι έγκυρη.

Πλέον όπως προ πολλού ακόμα και ευκατάστατοι νέοι ιδιοκτήτες έχουν καταργήσει  (ως έξοδο περιττό) τους αρχιτέκτονες, τώρα (από τον καιρό της καραντίνας του κορωνοϊού, εποχή πλήρους κατασκευαστικής ασυδοσίας) κατήργησαν και τους πολεοδόμους ή κάθε ιδέα κρατικού σχεδιασμού δόμησης.

 

Αναρχία και Φαντασία στην Πολεοδομία λοιπόν, 

Λευτεριά στην οδοποιία από τα δεσμά νόμου κι εξουσίας.

 

Ελεύθερες μπουλντόζες,

Ελεύθεροι εκσκαφείς,

μίζες, ρουσφέτια και ξυλοδαρμοί.

Επιχειρήσεις «πλυντήρια»  βρώμικου χρήματος μυστηριώδους που δεν ήρθε για να μείνει αλλά  το εικονικό λογιστικό του πέρασμα αφήνει καμένη γη στο πέρασμά του.

Χάος κι ό,τι αρπάξει ο καθένας 

που εμφανίστηκε σε τόπο που δεν τον πονά

κονιορτοποιώντας την ομορφιά και την παράδοση που δεν   καταλαβαίνει.

ΤΟ  VIDEO

Σήμερα, 6 Ιουλίου 2023 αριστερά του δρόμου του Πλατή Γιαλού, οδοποιία που προχωρά αργά και σταθερά εδώ και μήνες. https://youtu.be/O8jO2IZKviI

―Μυκόνου αυθαιρεσίες και μαφίες [πλούσια συλλογή: videos, radio, άρθρα κ.α.] ―Μύκονος: άγριος ξυλοδαρμός αρχαιολόγου ―Μπάζα στη θάλασσα, αυθαιρεσίες, χωρίς άδεια- κι οι καταγγελίες; #Μύκονος (video) ―Στον Πάνορμο άλλαξε ο Μανωλιός

― ('Προστατευόμενος Υδροβιότοπος κι αρχαιολογικός χώρος' σου λέει μετά..) ― Ο Πάνορμος ας γίνει μάθημα και οδηγός μας ―Διαμαρτυρία στη Μύκονο. Πού είναι τα κανάλια; ΓΙΑ ΤΟ ΓΟΛΓΟΘΑ ΜΟΥ- Ο δικός μου αγώνας Με χίλια ευχαριστώ σ εσάς που μας στηρίξατε.(Ξέρετε εσείς)]: ―Μύκονος: Τσιμεντώματα και σπάσιμο βράχων πάνω από Ψαρρού ―Στη Μύκονο με πηλοφόρι και μυστρί (video) ―Δαϋίδ το Γολιάθ με γρανιτένια βράχια ―Μυκόνου Γολιάθ σπάνε κρανία γιγάντων- Κι εσείς; Εσείς τι κάνετε; ― Καταστροφές διατηρητέων βράχων πάνω από Ψαρρού, Μύκονος

―Η καταπάτηση πάνω από το σπίτι μου

Πύλος | Είναι Έγκλημα | Πορεία Διαμαρτυρίας

 

Από  το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Αθήνας

Πέμπτη 15/6 στις 19.00 στα Προπύλαια!

Το πολύνεκρο ναυάγιο έξω από την Πύλο δεν είναι μόνο μια τραγωδία την οποία δεν μπορεί συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Η εκατόμβη των προσφύγων και μεταναστών αποτελεί το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της εγκληματικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ελληνικής κυβέρνησης.

Είναι το το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της άγριας καταστολής και της στρατιωτικοποίησης των συνόρων · των φραχτών και των pushbacks · της άρνησης βοήθειας στα σκάφη που κινδυνεύουν και της εγκατάλειψης των προσφύγων στην ανοιχτή θάλασσα · των στρατοπέδων και της κατάργησης του ασύλου · της διαρκούς βίας, της μηδενικής ανοχής και του ηθικού πανικού.
Η εκατόμβη της Πύλου είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της πολιτικής που κάνει τη μετανάστευση όλο πιο δύσκολη, την μετακίνηση όλο πιο επικίνδυνη -χωρίς βέβαια να τη σταματάει.
Στην Πύλο διαπράχθηκε ένα μαζικό έγκλημα.

Αυτές τις σκοτεινές ώρες είναι επιτακτική ανάγκη να μη συνηθίσουμε τον θάνατο, να μη συνθηκολογήσουμε με τη βαρβαρότητα. Να παραμείνουμε άνθρωποι.

https://www.facebook.com/events/168496632703547 

______________________________________________________________________

'Αλλες  εκδηλώσεις:

Πύλος | Είναι Έγκλημα | Πορεία Διαμαρτυρίας

 https://www.facebook.com/events/168496632703547 

_____________________________________________________

Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Αθήνας https://www.facebook.com/antirafestivalathens

21 0381 3928

antirafestathens@gmail.com 

antiracistfestival.gr

 

Ήθος ηγετών με καρδούλες και σταυρουδάκια #25Ιουνίου

Ήθος ηγετών:

Τους σταυρούς στα ψηφοδέλτια τι τους θέλουμε αν οι αρχηγοί κομμάτων δεν τους λαμβάνουν υπ’ όψιν;

Οι υποψήφιοι αναλώσιμοι  μπροστά σε ημετέρους και κολλητούς.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου κόβει τους πρώτους σε σταυρούς για να βάλει σε εκλόγιμες θέσεις το Μπιμπίλα και το σύντροφό της. 

Ο Βελόπουλος αντικαθιστά τους πρώτους σε σταυρούς με άλλους πιο δικούς.

 Ο «Νίκη», ακόμα δε βγήκε από το αυγό κι αφαίρεσε κάποιον ελπίζοντας να εκλεγεί ο κολλητός του.

   Ντόμινο αποχωρήσεων από υποψήφιες της Πλεύσης Ελευθερίας που καταγγέλλουν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Όλγα Δάλλα, Μαργαρίτα Καζάκου, Χρύσα Διαμαντοπούλου, Δημήτρης Κολοκοτρώνης, Νίκη Μπουραζάνη, Χρήστος Λάμπρου, που έφεραν χιλιάδες ψήφους, αποχώρησαν και επιτέθηκαν στην επικεφαλής του κόμματος κατηγορώντας την. 

 Η  Όλγα Δάλλα, νομικός, στις εκλογές του Μαΐου, αναδείχθηκε πρώτη σε σταυρούς (6.168) στην εκλογική της περιφέρεια δίνοντας δηλαδή μεγάλη βοήθεια στην Πλεύση  Ελευθερίας που η «προπονητής» της (όπως αυτοαποκαλέστηκε η ηγέτις)  αποφάσισε να την αντικαταστήσει με το αμόρε της. Αγνωμοσύνη, αμετρέπια, ματαιοδοξία, συμφέρον; Χαρακτηριστικά που καθιστούν επικίνδυνο το άτομο για θέσεις εξουσίας. 

Να το ξαναπούμε πως δεν ψηφίζουμε lifestyle; Πως ούτε τα ράσα ούτε οι φουστάνες με τα κλαρωτά δεν  αρκούν και πως τα συμβολάκια- από σταυρούς ως καρδούλες- δεν είναι ενδείξεις πολιτικών ικανοτήτων; 

Να το ξαναπούμε ότι πολιτικός που καβαλάει καλάμι κι ακόμα πριν καλά-καλά ορκιστεί χώνει ημετέρους, για το καλό όλων μας θα έπρεπε να μείνει έξω από τη Βουλή; 

Φέρνω δηλώσεις με την ευχή να βάζαμε μυαλό..

Ολγα Δάλλα

Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις…ήρθε η προδοσία. 

Πριν μπει στη Βουλή, άρχισε τις εκκαθαρίσεις.

Τέλος λοιπόν στην πολιτική μου «καριέρα»!

Ήθος, Αξιοκρατία Δικαιοσύνη Δημοκρατία/Η φωνή των πολιτών στη Βουλή/Λαϊκή Κυριαρχία τονίζονται στη Διακήρυξη της Πλεύση Ελευθερίας.

Και ήταν όλα ΨΕΜΑΤΑ …

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου - Zoe Konstantopoulou αποφάσισε και διέταξε να πεταχτεί η ψήφος σας στα σκουπίδια προκειμένου να διορίσει τους ημέτερους.

Παίρνω λοιπόν την ευθύνη που μου αναλογεί

Αποχωρώ από αυτό το έκτρωμα που έχει το θράσος να αυτοαποκαλείται κίνημα 

Ζητώ συγνώμη από όλους τους συμπολίτες μου που με στήριξαν. 

Δεν μπόρεσα να ανταπεξέλθω στη φαυλότητα…

Κοινοποιήστε ελεύθερα.

 

Chryssa Diamantopoulou

Ας πει κάποιος στη Ζωή Κωνσταντοπούλου - Zoe Konstantopoulou ότι ο προπονητής επιλέγει την ομάδα ΠΡΙΝ από την έναρξη του αγώνα ενώ κατά τη διάρκειά του κάνει αλλαγές. Αυτούς που δεν «τραβάνε» αλλάζει Ζωίτσα όχι αυτούς που έρχονται πρώτοι και βάζουν τα γκολ. 

Στον πάγκο Ζωή άφησες τη Δημοκρατία τη Δικαιοσύνη, την Ηθική και τη Λογική. 

Ήξερες πολύ καλά κι εσύ και ο προπονητής μας Spilios Zacharopoulos με τον οποίο προφανώς μοιράζεστε αυτά τα ευφυολογήματα, να με ρίξετε στη μάχη των σταυρών… Ούτε οι ίδιοι δεν το πιστεύατε πως θα σας ψηφίσουν τέτοιοι που τελικά είσαστε. Δόλωμα με βάλατε. Σταματήστε να προκαλείτε. Έγινε η δουλίτσα σας. Τέλος.

Αλλά έτσι είναι.. όταν μπλέκεις με τα πίτουρα σε τρώνε οι κότες.

 

Αποσύρω την στήριξη μου στην Πλεύση Ελευθερίας και στη Ζωή Κωνσταντοπούλου, ανέφερε το πρώην στέλεχος και πρώτη σε ψήφους στη Β' Θεσσαλονίκης, Νίκη Μπουραζάνη.

Νίκη Μπουραζάνη

Αποσύρω την στήριξη μου στην Πλεύση Ελευθερίας και στη Ζωή Κωνσταντοπούλου - Zoe Konstantopoulou. Είχα την εντύπωση ότι υποστήριζα μια γυναίκα με αξίες και ηθική, η οποία όμως πράττει ακριβώς με τον αντίθετο τρόπο, όπως φαίνεται. Παραβλέποντας εντελώς την στραυροδοσία των εκλογών της 21ης Μαϊου, εξέδωσε τις λίστες για τις επόμενες εκλογές, στην ουσία, "διορίζοντας ημέτερους". Αυτές οι πράξεις δεν συνάδουν με αυτά που προασπίζεται η διακήρυξη της Πλεύσης Ελευθερίας, περί δημοκρατίας, αξιοκρατίας, ήθους και δικαιοσύνης. Παραθέτω παρακάτω τα αποτελέσματα της εκλογικής αναμέτρησης του Μαΐου και το νέο ψηφοδέλτιο.

Elena Akrita 

#Αγάπημόνο . Υποψήφιοι ο ένας μετά τον άλλον εκδιώκονται από την - όχι και τόσο ούρια, όπως προκύπτει - Πλεύση Ελευθερίας. Οι πρώτοι σε σταυρούς εκπαραθυρώθηκαν για να δώσουν τη θέση τους στο «παρεάκι» της αρχηγού τους, όπως οι ίδιοι το αποκαλούν. 

«Έκτρωμα» χαρακτήρισε το κόμμα, υποψήφια που ήρθε πρώτη, πλην όμως ευρέθη εκτός με διαδικασίες συνοπτικότατες και δημοκρατικότατες.

Η γλυκιά Ζωή θα βάλει λέει τον σύντροφο της κ. Διαμαντη Καραναστάση και «λίγους καλούς φίλους» σε εκλόγιμες θέσεις. Τους διωγμένους κακήν κακώς θα τούς αποχαιρετίσει σχηματίζοντας με τα χέρια της μια τρυφερή ζουζουνένια καρδούλα 

Ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Αγάπη μόνο 

Υ. Γ. Καλά θυμάμαι ότι ο κ. Σπύρος Μπιμπίλας είχε δηλώσει πως κι εκείνον θα τον βάλει σε εκλόγιμη σειρά, χωρίς όμως να διώξει κανέναν από τους εκλεγέντες;

 

 

Poseidonas Giannopoulos

Δεν γνωρίζω την κυρία Όλγα Δάλλα αλλά το να καταφέρει να ξεπεράσει (με μικρό κόμμα δε) τις 6000 σταυρούς στον Νότιο Τομέα είναι ΑΘΛΟΣ! Και με το δίκιο της διαμαρτύρεται όταν την πετάει εκτός η Ζωή #Κωνσταντοπουλου για να βγάλει βουλευτή τον Σ. Μπιμπίλα!

#Πλευση_Ελευθεριας #Κωνσταντοπουλου #εκλογες_25_Ιουνιου

Της Αθήνας μου: τα παγκάκια και οι νεραντζιές με θλίψη

Λέει ο Κωνσταντίνος Τσάτσος στην αυτοβιογραφία του ότι όταν συζητούσαν τι δέντρα να φυτέψουν στο κέντρο της Αθήνας επέλεξαν τις νεραντζιές διότι κάποιος έφερε το επιχείρημα ότι αν επέλεγαν πορτοκαλιές και μανταρινιές ο κόσμος θα έτρωγε τα φρούτα. Λες κι είναι κακό να δροσίζεσαι με ένα φρουτάκι περπατώντας κι είναι καλύτερο να σαπίζουν νεράντζια στα πεζοδρόμια. Και καταλήγει ότι τέτοια είναι η νοοτροπία, τέτοια η μικρόνοια των Ελλήνων πολιτικών κι η στάση τους απέναντι στον πολίτη.*

Θυμάμαι κάτι τέτοια αυτές τις μέρες που περπατάω στη χειρότερη Αθήνα που έζησα ποτέ, βρώμικη, παρατημένη, γεμάτη στεγανά, ενόπλους αστυνομικούς που χαζογελούν ή περνούν τροχάδην (όπως προχθές μπροστά στα καφενεία των Εξαρχείων), με κατεστραμμένα πεζοδρόμια και σπασμένα άβαφτα παγκάκια, μυστηριώδη εργοτάξια και, ανεξήγητα, κομμένα δέντρα ακόμα και στο λόφο του Λυκαβηττού.

Αποφεύγω την ψυχολογιοποίηση μα, ομολογώ πως, το σκέφτομαι συχνά ότι κάποιο ζήτημα θα έχει ο Δήμαρχος με τα δέντρα κι ίσως πρέπει να το κοιτάξει.

Διότι, εμείς οι Αθηναίοι, μεγαλώνοντας σε μια από τις ασχημότερες μα και ιστορικότερες πόλεις του κόσμου, από μικροί μαθαίνουμε να απολαμβάνουμε τη θέα μας επιλεκτικά. Μαθαίνουμε περπατώντας αλλά κι από τα παράθυρά μας να χαιρόμαστε με τα μικρά, να καμαρώνουμε το τελευταίο νεοκλασικό της γειτονιάς αγνοώντας το διπλανό τσιμεντένιο τερατούργημα ή την τρύπα που άφησε ένα γκρέμισμα, να χαιρόμαστε μισή Ακρόπολη ή το μικρό κομματάκι ουρανού με ένα φεγγάρι που εμφανίζεται μέσα από ταράτσες με κεραίες και, πιο πολύ και παντού, να απολαμβάνουμε τα δέντρα. Δέντρα που μάχονται με οξυγόνο το καυσαέριο, δέντρα που δροσίζουν τις βεράντες, δέντρα φωλιές πουλιών που κελαηδούν πριν ξημερώσει και πριν δύσει ο ήλιος και κάνοντας τη ζωή λίγο πιο υποφερτή σ’ αυτή την εξαίσια, δύσκολη πόλη.

 

Είμαι Αθηναία κι έχω ζήσει την Αθήνα σε πολλές φάσεις της. Πρόλαβα χωματόδρομους στο Κολωνάκι, κατήφορους που κατέβαζαν χειμάρρους όλο πέτρα και λάσπη με τις βροχές, πρόλαβα εκείνα τα σφυρήλατα υποπόδια (μάκτρα;) έξω από τα μαρμάρινα σκαλιά των σπιτιών στα οποία οι κάτοικοι καθάριζαν τη λάσπη από τα παπούτσια πριν μπουν. 

Πρόλαβα χούντες και μεταπολιτεύσεις, πτωχεύεις και μνημόνια. Μα αυτό το χάλι, τέτοιο ξεπούλημα, τόση από πάνω προς τα κάτω αθλιότητα δεν έχω ξαναδεί.

*Συγχωρέστε με αν οι λέξεις είναι άλλες. Γράφω από μνήμης. Αν ήμουν στη Μύκονο που έχω το βιβλίο θα σας έδινα το απόσπασμα.

Για τις νεραντζιές της Αθήνας πολλές οι ιστορίες μου μα βρήκα και στη Lifo σχόλιο με την αντίθετη άποψη από τη δική μου (και του παλιού πολυμαθούς ταξιδεμένου πολιτικού) τ οποί μάλιστα εκφέρει και θαυμασμό για τη λέξη «διαγούμιζαν»: «διαγούμιζαν τις πορτοκαλιές». Δε ντρεπόμαστε.. : 

«Η επιλογή των δενδροφυτεύσεων ήδη από τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα και κυρίως στη διάρκεια του Μεσοπολέμου, όταν διαμορφωνόταν το αστικό τοπίο της πρωτεύουσας, γινόταν με γνώμονα την αντοχή των δένδρων στο κλίμα της Αθήνας και τη χαμηλή ή σχεδόν μηδαμινή ανάγκη τους για νερό » εξηγεί ο επίτιμος πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Προστασίας της Φύσης κ. Γιώργος Σφήκας. Κάπως έτσι, το άγονο αττικό τοπίο, « που ήταν κυρίως βοσκότοποι στα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια », απέκτησε συστοιχίες νεραντζιών, μουριών και ελιών. Οι νεραντζιές επελέγησαν και με ένα ακόμη κριτήριο. « Στις αρχές του αιώναοι δενδροφυτεύσεις γίνονταν κυρίως με δένδρα όπως πορτοκαλιές ή λεμονιές. Σύντομα όμως διαπιστώθηκε ότι οι κάτοικοι της Αθήνας διαγούμιζαν τα δένδρα την περίοδο της καρποφορίας. 

Διαγούμιζαν! Καταπληκτική λέξη. Οι Αθηναίοι είναι ικανοί να διαγουμίσουν τα πάντα και αυτό που τους κρατάει από το να διαγουμίσουν και τις νεραντζιές είναι η τεμπελιά τους: αφού δεν τρώγεται έτσι όπως είναι, ας το να κάθεται.» https://www.lifo.gr/tropos-zois/gefsi/pente-diloseis-agapis-gia-ti-nerantzia

 

Οι φωτογραφίες από το Λυκαβηττό, τη Δεξαμενή, τη Λ. Αλεξάνδρας και τα Δικαστήρια στην Ευελπίδων είναι όλες από σημεία που πάντα ήταν καταπράσινα, με πυκνά όμορφα δέντρα, πουλιά, καθαρά παγκάκια. 

Το παγκάκι, ακριβώς στην είσοδο των Δικαστηρίων λέει πολλά, είτε για την πολιτική των ‘τραπεζοκαθισμάτων’, είτε για την αδιαφορία. Κι είναι τέτοιος ο τρόμος μου για τον τρόπο σκέψης του Δήμου των ημερών μας που το σκέφτηκα να το κοινοποιήσω από φόβο μη βάλω ιδέες και το αντικαταστήσουν κι αυτό με κάποιου φίλου τους τσιμεντένιες ή πλαστικές εμπνεύσεις. Πού μυαλά στην Αθήνα μας για σεβασμό της ηλικίας των παγκακιών όπως στη Βρετανία που υμνούν και σέβονται τα γέρικα βικτωριανά παγκάκια μετρώντας νοσταλγικά πόσοι ξεκουράστηκαν, πόσοι αγάπησαν, πόσοι εμπνεύστηκαν σ' αυτά. Άλλοι κόσμοι….

_______

12 Ιουνίου προσθέτω:

Τώρα και στη Θεσσαλονίκη. Από το Θωμά Κοροβίνη

Αφιέρωμα για τα 50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΌ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΜΕΛΠΩΣ ΑΞΙΩΤΗ (Το Πρόγραμμα)

 

Μέλπω Αξιώτη

15 Ιουλίου 1905,  - 22 Μαΐου 1973

Για τη δική μας τη Μέλπω Αξιώτη, 50 χρόνια από το θάνατό της, ένα διήμερο αφιέρωμα εδώ στο «σπίτι της», τη Μύκονό της.

Η Μέλπω η συγγραφέας, η αγωνίστρια, η νησιώτισσα αρχόντισσα είναι η Ελλάδα του 20ού αιώνα. Κοπέλα που ξεκίνησε από παρθεναγωγείο των Καλογραιών, παντρεύτηκε νωρίς και χώρισε φιλικά κι ύστερα χάθηκε στη δίνη της πολιτικής, αριστερή σε χρόνια δύσκολα, εξόριστη καθηγήτρια στο Ανατολικό Βερολίνο, επαναπατρισμένη πάμφτωχη και ταλαιπωρημένη ψυχικά και πνευματικά, πέθανε νωρίς μα μένει ζωντανή στο νησί της, στα βιβλία και στις έξοχες μεταφράσεις της.

ΔΙΗΜΕΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΕΛΠΩ ΑΞΙΩΤΗ

ΓΙΑ ΤΑ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΌ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ

12 - 13/5/2023

 

Η Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου Μυκόνου σε συνεργασία με την Βιβλιοθήκη Παναγιώτη Κουσαθανά-Δημοτική Στέγη Μελέτης Πολιτισμού και Παράδοσης διοργανώνουν αφιέρωμα στην Μυκονιάτισσα συγγραφέα Μέλπω Αξιώτη με αφορμή τα 50 χρόνια από τον θάνατό της.

Τι ομιλίες θα συντονίσει ο Παναγιώτης Κουσαθανάς.

 

Πρόγραμμα

·       Παρασκευή 12 Μαΐου 2023 στην αίθουσα της ΚΔΕΠΠΑΜ στο Ματογιάννι στις 12.00.  Εκπαιδευτική δράση για μαθητές Λυκείου:

Παρουσίαση του πολιτιστικού προγράμματος «Η ψυχή του νησιού από τα χτες ως τα σήμερα. Οι μαθητές/τριες γνωρίζουν τον τόπο τους μέσα από το έργο της μυκονιάτισσας συγγραφέως Μέλπως Αξιώτη». Υπεύθυνοι προγράμματος: Μέντη Δώρα, Διδάσκουσα στο Τμήμα Φιλολογίας του Εθνικού & Καποδιστριακού Παν/μίου Αθηνών (ΕΚΠΑ),  Μαρούλης Διονύσιος, Δρ. Νεοελληνικής Φιλολογία – Εκπαιδευτικός, Αγγελική Καλαφάτη φιλόλογος- ηθοποιός.

Προβολή της ταινίας-ντοκιμαντέρ του Γυμνασίου Μυκόνου «Μέλπω Αξιώτη».

 

·       Παρασκευή 12 Μαΐου στη Βιβλιοθήκη Παναγιώτη Κουσαθανά - Δημοτική  Στέγη Μελέτης Πολιτισμού και Παράδοσης. 

Ώρα 19.30 // Ομιλίες:

1.         Ιωάννα Σπηλιοπούλου, Φιλόλογος, Εκπαιδευτικός: «Η Μύκονος της Μέλπως Αξιώτη: Ο χορός των αντικειμένων»

2.        Μιχάλης Ασημομύτης-Στάης, πρώην υπάλληλος Ο.Τ.Α.: «Γύρω από δυο – τρείς συναντήσεις με τη Μέλπω: Αναμνήσεις νεαρού αναγνώστη.»

3.         Παναγιώτης Κουσαθανάς, Συγγραφέας: «Μερικά από τα διασωθέντα

 χρηστικά αντικείμενα, βιβλία και τεκμήρια από το οικογενειακό αρχείο της Μέλπως Αξιώτη (1903-1973) και αποσπάσματα από το βιβλίο της Το σπίτι μου (1965, όπου αναφορές της ίδιας στα παραπάνω.»

Θα ακολουθήσει περιήγηση στις διαδρομές της Μέλπως στη Χώρα Μυκόνου: Περίπατος μέχρι την προτομή και το Σπίτι της Μέλπως, την Αγία 

Παρασκευή όπου αναπαύονται τα οστά της και την παλιά πόλη του Κάστρου, που έχει δώσει το όνομά της στην πρώτη από τις τέσσερεις ενότητες των ποιημάτων της, Θαλασσινά (1961), τέλος έως το Σχολείο του Μαύρου όπου η Μέλπω έμαθε τα πρώτα της γράμματα.

 

·       Σάββατο 13 Μαΐου στην αίθουσα της ΚΔΕΠΠΑΜ στο Ματογιάννι. 

Ώρα 19.30 // Ομιλίες:

Μαίρη Μικέ, Καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, «Νέες διασταυρώσεις με τις Δύσκολες νύχτες (1938) της Μέλπως Αξιώτη».
Τιτίκα Δημητρούλια, καθηγήτρια Θεωρίας και Πράξης της Μετάφρασης στο Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ , « H Μέλπω Αξιώτη στο Παρίσι: μια χαμένη άνοιξη».

Ώρα 20.30// Θεατρική Παράσταση:

Μετά τις ομιλίες θα ακολουθήσει η θεατρική παράσταση "Εικοστός αιώνας της Μέλπως Αξιώτη" από την Θεατρική Ομάδα του Φιλολογικού Τμήματος του Εθνικού & Καποδιστριακού Παν/μίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) υπό την αιγίδα της Κοσμητείας με την υποστήριξη της Δώρας Μέντη και της   Λέσχης Ανάγνωσης της Φιλοσοφικής Σχολής.

 

Είσοδος ελεύθερη

_________________________

ΜΕΛΠΩ ΑΞΙΩΤΗ (1905-1973). 

Η Μέλπω Αξιώτη γεννήθηκε στην Αθήνα, κόρη του μυκονιάτη μουσικοσυνθέτη και τεχνοκριτικού Γεωργίου Αξιώτη (που χρημάτισε και πρόεδρος της Κοινότητας Μυκόνου για έξι μήνες το 1915) και της αριστοκράτισσας Καλλιόπης Βάβαρη. Οι γονείς της χώρισαν το 1908 και η Μέλπω μεγάλωσε στη Μύκονο με τον πατέρα της, ο οποίος τον επόμενο χρόνο παντρεύτηκε την Μαρουλίνα Γρυπάρη, κόρη του πολιτικού Ιωάννη Γρυπάρη, με την οποία απέκτησε δυο παιδιά, τον Πανάγο και τη Φρόσω. Το 1910 η μητέρα της παντρεύτηκε το Δημήτριο Ποσειδώνα. Στη Μύκονο η Μέλπω μεγάλωσε χωρίς μητέρα στο αυστηρό περιβάλλον της οικογένειας Αξιώτη και τέλειωσε το Σχολαρχείο. Από το 1918 ως το 1922 μπήκε εσωτερική στη Σχολή Ουρσουλίνων της Τήνου. Το 1922 κατέβηκε στην Αθήνα και έζησε μαζί με τη μητέρα της και την ετεροθαλή αδερφή της Χαρούλα. Δύο χρόνια αργότερα πέθανε ο πατέρας της, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στην Αθήνα. Το 1925 παντρεύτηκε το θεολόγο και δάσκαλό της Βασίλη Μάρκαρη με τον οποίο έφυγε για τη Μύκονο. Ο γάμος τους κράτησε τέσσερα χρόνια. Μετά το διαζύγιο επέστρεψε στην Αθήνα όπου προσπάθησε να ζήσει ξανά με τη μητέρα της. Οι δυσκολίες στη σχέση τους ωστόσο την οδήγησαν σε συνεχείς μετακομίσεις. Το 1934 άνοιξε οίκο ραπτικής από κοινού με τη Βέτα Τσιτιμάτη. Η επιχείρηση λειτούργησε για ένα χρόνο, ενώ παράλληλα και ως το 1936 η Αξιώτη παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου στη Σιβιτανίδειο Σχολή. Το 1936 προσχώρησε στο Κ.Κ.Ε., εγκαινιάζοντας τη δια βίου πολιτική της προσχώρηση στην Αριστερά. Ένα χρόνο αργότερα γνωρίστηκε με το δικηγόρο Νίκο Αλεξίου με τον οποίο συνδέθηκε ερωτικά. Το 1933 πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία με τη δημοσίευση του διηγήματος Απ’ τα χτες ως τα σήμερα στο περιοδικό Μυκονιάτικα Χρονικά του Γιαννούλη Μπόνη. Ακολούθησαν κι άλλες δημοσιεύσεις στο ίδιο περιοδικό και το 1938 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα, που είχε τίτλο Δύσκολες Νύχτες και τιμήθηκε ένα χρόνο αργότερα με το πρώτο βραβείο του Γυναικείου Συλλόγου Γραμμάτων και Τεχνών. Κατά την προπολεμική περίοδο ήρθε σε επαφή με τους αθηναϊκούς λογοτεχνικούς κύκλους και γνωρίστηκε με το Νίκο Εγγονόπουλο, το Γιώργο Θεοτοκά, το Νίκο Καββαδία, τον Κλέωνα Παράσχο, το Γιώργο Σεφέρη, ενώ κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής εντάχτηκε στην Εθνική Αλληλεγγύη του ΕΑΜ και συνεργάστηκε στον παράνομο Τύπο, μαζί με τις Διδώ Σωτηρίου, Έλλη Αλεξίου, Έλλη Παππά, Τιτίκα Δαμασκηνού και άλλες ελληνίδες της αντίστασης. Μετά την απελευθέρωση συνέχισε τη συγγραφική και πολιτική της δραστηριότητα, ενώ παράλληλα συνεργάστηκε με το περιοδικό Χαραυγή (1946). Οι επικείμενες συνέπειες της αριστερής της δράσης την ανάγκασαν να καταφύγει το 1947 στη Γαλλία, από όπου συνέχισε να αγωνίζεται μέσω άρθρων σε περιοδικά και συμμετοχών της σε συνέδρια, λόγους και άλλες εκδηλώσεις του εκεί αριστερού κινήματος. Στη Γαλλία γνωρίστηκε με κορυφαίες μορφές της αριστερής διανόησης (Louis Aragon, Elsa Triolet, Paul Elyard, Andre και Alice Bonnard, Pablo Neruda κ.α.). Από το Παρίσι ξεκίνησε και η πορεία προς την πανευρωπαϊκή της καταξίωση ως λογοτέχνιδας με τη μετάφραση του μυθιστορήματός της Εικοστός αιώνας, αρχικά στα γαλλικά (1949) και στη συνέχεια στα γερμανικά, ιταλικά, ρωσικά και πολωνικά. Το 1950 διάβημα της ελληνικής κυβέρνησης προς τη γαλλική προκάλεσε αναχώρηση της Αξιώτη για την Ανατολική Γερμανία, στα πλαίσια ομαδικής απέλασης 90 ατόμων. Από τη Δρέσδη όπου έζησε ως το τέλος του έτους συνέχισε τη δράση της, ενώ συνεχίστηκαν οι δημοσιεύσεις και εκδόσεις έργων της στις ευρωπαϊκές χώρες. Το Νοέμβρη του 1951 εγκαταστάθηκε στο Ανατολικό Βερολίνο, όπου ασχολήθηκε με την αρθρογραφία και τη λογοτεχνική μετάφραση και πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας, στα πλαίσια του οποίου γνωρίστηκε με το Ναζίμ Χικμέτ. Το 1952 μετακόμισε στη Βαρσοβία και εργάστηκε σε ελληνική εκπομπή του εκεί ραδιοφωνικού σταθμού μετά από πρόσκληση του Λευτέρη Μαυροειδή. Στη Βαρσοβία έζησε ως το 1955 με μια ενδιάμεση επίσκεψη στη Μόσχα λόγω επιδείνωσης της χρόνια κλονισμένης από βρογχίτιδα υγείας της. Το 1956 επέστρεψε στο Ανατολικό Βερολίνο, όπου έζησε ως την άνοιξη του 1957. Την ίδια χρονιά πέθανε η μητέρα της. Μετά από ολιγόμηνη επιστροφή στη Βαρσοβία επέστρεψε στο Βερολίνο στα τέλη του 1957 και από τον Οκτώβριο του 1958 ως το 1964 εργάστηκε ως Επισκέπτρια Λέκτωρ στο πανεπιστήμιο του Humboldt , διδάσκοντας Νέα Ελληνικά και Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Τα καλοκαίρια επισκεπτόταν την Ιταλία και παράλληλα συνέχισε να γράφει. Το Δεκέμβριο του 1964 επισκέφτηκε την Ελλάδα μετά από επίπονες προσπάθειες τεσσάρων χρόνων και το καλοκαίρι του επόμενου χρόνου επαναπατρίστηκε με απόφαση του τότε υπουργού εξωτερικών Ηλία Τσιριμώκου. Μετά την εγκατάστασή της στην Αθήνα συνέχισε τα ταξίδια της στην Ιταλία και τη Γαλλία. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου αντιμετώπισε οικονομικά προβλήματα, βοηθήθηκε κυρίως από φίλους όπως η Νανά Καλλιανέση, ο Αντρέας Φραγκιάς και ο Γιάννης Ρίτσος. Το 1971 μετά από νέα επιδείνωση της υγείας της και εμφάνιση προϊούσας αμνησίας και σωματικής καχεξίας έζησε στην κλινική Λυμπέρη, τον επόμενο χρόνο μετακόμισε στην πανσιόν Maison de repos, όπου και πέθανε. Το έργο της Μέλπως Αξιώτη τοποθετείται στο χώρο της ελληνικής λογοτεχνίας του μεσοπολέμου. Σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της συγγραφικής της φυσιογνωμίας διαδραμάτισαν οι εμπειρίες της από τη ζωή στη Μύκονο, καθώς επίσης το μοίρασμα των νεανικών της χρόνων ανάμεσα στο νησί και την Αθήνα. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω βασικό άξονα του έργου της αποτέλεσε η μνήμη και η απόπειρα ανάπλασης του παρελθόντος. Παράλληλα η γραφή της επηρεάστηκε από τις νεωτεριστικές τάσεις της γενιάς του Τριάντα (ιδιαίτερα από την τεχνική του εσωτερικού μονολόγου), το ρεύμα του σουρεαλισμού, την εμφάνιση του φεμινιστικού κινήματος στην Ελλάδα, την ένταξή της στο κομμουνιστικό κόμμα. 1. Τα στοιχεία αντλήθηκαν από τα λήμματα Άπαντα Μέλπως Αξιώτη Γ΄, Αθήνα, Κέδρος, 1980, χ.σ., «Αξιώτη Μέλπω», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 1. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1983, Ελεγμίτου Ελένη, «Χρονολόγιο Μέλπως Αξιώτη (1905-1980)», Διαβάζω 311, 12/5/1993, σ.34-46 και Καρβέλης Τάκης, «Μέλπω Αξιώτη», Η μεσοπολεμική πεζογραφία· Από τον πρώτο ως το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939) Β΄, σ.262-301. Αθήνα, Σοκόλης, 1992.
Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.