Απαισιόδοξη;

«Φοράω και ζώνη και τιράντες. Είμαι απαισιόδοξος.» λέει ο Σεφέρης, στα ημερολόγια νομίζω ή σε γράμμα στη Μαρώ.

Σήμερα έτσι, δίχως ίχνος αισιοδοξίας κι εγώ.

Και τυρμπάν για τον αέρα και βεντάλια για τη ζέστη και στο δωμάτιό μου προστατευμένη από καιρούς.

_________________________________

Με τον Ηρώδη θα ήμασταν; #moria #Χριστούγεννα (μεγάλη συλλογή)

#opentheislands  #Moria  #refugeecrisis #Χριστούγεννα

«Σήμερα άκουσα ένα πρόσφυγα τούτο:... μαγαζιά, πόρτες, παράθυρα, σπίτια, τα πάντα έκλεισαν μονομιάς. Αυτός με τη γυναίκα του μέσα στο κοπάδι, το μωρό έξι μέρες να τραφεί, έκλαιγε, χαλούσε τον κόσμο... Ο πατέρας μού διηγείται: 'Τι να κάνω; Έφτυσα τότε στο στόμα του παιδιού για να το ξεδιψάσω.»

Από τη Συρία, τώρα; Όχι, από τη Σμύρνη, τότε. Ημερολόγιο του Σεφέρη, 1928.

Συρία, Αφγανιστάν, Ιράκ ή Μικρά Ασία, ή Βηθλεέμ πριν δυο χιλιετηρίδες, διαφορά δε βλέπω. Πάντα ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος είναι, οι κυνηγημένοι, οι ξεσπιτωμένοι γίνονται θύματά μας των βολεμένων που ανάβουμε το τζάκι μας κι απολαμβάνουμε τη θαλπωρή με τη βροχή στα τζάμια την ίδια στιγμή που αβοήθητοι στη Μόρια οι πρόσφυγες παλεύουν με τις λάσπες.

Τι κάνουμε; Πώς επιτρέπουμε να υπάρχει η Μόρια; Πού πήγαν τα χρήματα που παίρνει η Ελλάδα για να βοηθήσει;

Φέρνω εικόνες, videos με τις αηδιαστικές συνθήκες, σκίτσα, συνεντεύξεις, δήλωση παίχτη ριάλιτυ, ποστ κυριών, γενικεύσεις ούγκανων περί dna (i.e. 'ανατολίτες, στο dna τους η κλεψιά'), 

φέρνω την αγωνία για το βρετανικό πολιτισμό του Ανδρέα Ανδριανόπουλου που είδε, λέει, στο 'Λονδονιστάν' ανθρώπους που δεν ενέκρινε το ντύσιμό τους οι οποίοι μάλιστα χειρονομούν ΄έκδηλα αντιβρετανικά' και τολμούν να μιλούν σε γλώσσες που αυτός ο  μέγας Έλλην διανοητής δεν αναγνωρίζει, 

φέρνω και Banksy της Παλαιστίνης 

και, λόγω των ημερών,

το φτωχό μαραγκό με την ετοιμόγενη γυναίκα του στο γαϊδουράκι μπροστά στο τείχος του Ισραήλ. 

Πολλά κι ανάκατα μα όχι άσχετα μεταξύ τους για να το καταλάβουμε ότι όσο υπάρχει η Μόρια, ό,τι κι αν λέμε, εμείς στην πράξη συνταχθήκαμε με τον Ηρώδη.

Άντζελα Κροκίδη

20 Δεκεμβρίου στις 8:45 μ.μ. · Corfu, Ionian Islands · 

Ναι μέσα σε ζεστές κουβέρτες και ναι, αντί για κούνια Mothercare κοιμάται μέσα σε ένα πλαστικό καφάσι, ιδανικό κρεβατάκι για το μέγεθός του (υπόψιν ότι στα βρέφη αρέσει το αίσθημα του στενού χώρου, τα ηρεμεί).
Σε στρατόπεδο μεταναστών έχει τραβηχτεί η φωτογραφία, όχι σε κανένα παλάτι, ούτε καν σε σπίτι, οπότε τηρουμένων των αναλογιών, που στο διάολο είναι το πρόβλημα για το συγκεκριμένο μωρό; Αν είχε γεννηθεί δηλαδή στη χώρα του θα ήταν ξαπλωμένο σε Mothercare προίκα μωρού;;
Το πρόβλημα που βλέπω εγώ είναι στην υπόλοιπη κατάσταση στη Μόρια και όχι στο καφάσι. Η βία, η εκπόρνευση, τα ναρκωτικά.
Και η παρομοίωση με το Χριστό στη φάτνη είναι ένα απόλυτα γελοίο επιχείρημα που προσπαθεί να προκαλέσει το αίσθημα της ενοχής, ότι τι δηλαδή, κάποιος είναι Ηρώδης; Αν υπάρχει τέτοιος, δεν είμαι εγώ, ας πάνε στον Τσίπρα, το Μουζάλα και την Τασία να ζητήσουν το λογαριασμό.

Thanos Trianda

Μια βασική προσταγή είχε ο χριστιανισμός κι ακόμα οι χριστιανοί δεν έχουν καταλάβει την απάντηση στο ερώτημα:
"και ποιος είναι ο πλησίον;"

Δήμος Βοσινάκης

Η ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού είναι μία ιστορία μετακινήσεων. Ας μην το ξεχνάμε αυτές τις "Άγιες" μέρες. Στο χτες, στο σήμερα και στο αύριο. Μετακινήσεων εξαιτίας του κλίματος, των πολέμων, της πολιτικής και οικονομικής κατάστασης. Ταξιδεύοντας οι άνθρωποι έγιναν άνθρωποι, φεύγοντας από την κοιτίδα της Αφρικής και πηγαίνοντας σε άλλες ηπείρους, όπου χάθηκαν για αιώνες, για να ξαναβρεθούν στο επίκεντρο των ιστορικών καιρών.

Η παρουσία του ανθρώπου στον πλανήτη είναι μία περιπέτεια γεμάτη ταξίδια. Για αυτό κάθε ταξίδι σου προκαλεί ενστικτωδώς ένα φυσικό ενδιαφέρον και προσφέρει γνώση και εμπειρία. Κάθε ταξιδι είναι πάντα δοκιμασία και εμπειρία, αλλαγή και εξέλιξη, γνωριμία και εμβάθυνση. Η περιπλάνηση του ταξιδιού είναι η περιπλάνηση της άναρχης ανθρώπινης ψυχής που ψάχνει χάρτες για να εξοριστεί, να δοκιμαστεί και να ψάξει να ταιριάξει σε νέα μέρη.

MSF Sea‏ @MSF_Sea Dec 21

Every day our doctors in #Lesvos treat children with fever or respiratory tract infections and they have to send them back to their summer tents in #Moria. This situation is unbearable, #opentheislands!

Oι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δηλώνουν την κατάσταση «αφόρητη» και ζητούν #opentheislands!  (ανοίξτε_τα_νησιά)

MSF Sea‏  Dec 19

There are more than 500 #people on the waiting list of our mental health clinic in #Lesvos. @MSF just cannot respond alone to the needs produced by trapping these people in #Moria. We call on the Greek authorities to increase medical care and #opentheislands!

Πανω από 500 άνθρωποι στη λίστα αναμονής ψυχικής υγείας στην κλινική των Γιατρών χωτρίς σύνορα στη Λέσβο.Δεν καταφέρνουμε να ανταποκριθούμε στα προβλήματα που γενιο΄τνται παγιδεύοντας αυτούς τους ανθρώπους, λένε οι Γιατροί. Ζητάμε από το ελληνικό κράτος να αυξήσει την ιατρική φροντίδα. Και να #ανοίξει_τα_νησια.

Σύνταγμα Της Ελλάδος

Σαμίρα, Σύρια μητέρα σε καταυλισμό προσφύγων 

με το γιό της Αμπάς. Ιορδανία.

Syrian refugee Samira, tends to her two-year-old son Abbas, at their tent in an informal tented settlement in Jordan. Photo by @mmuheisen#everydayrefugees #muhammedmuheisen.

EXCLUSIVE footage from inside #Moria #refugee camp, where filming is officially prohibited. On #MigrantsDay we look at inhumane conditions. Full coverage @dwnews pic.twitter.com/WOvHdv3SRd

— Oliver Sallet (@OliverSallet) December 18, 2017

cnn

 Σοβαρά επεισόδια

 σημειώθηκαν αργά το βράδυ της Τρίτης στον καταυλισμό της Μόριας στη Μυτιλήνη, με Άραβες, Αφγανούς και Ιρακινούς μετανάστες να συγκρούονται βίαια μεταξύ τους και να ανάβουν φωτιές μέσα στο camp.

Πληροφορίες κάνουν λόγο για τραυματίες αλλά μέχρι τα ξημερώματα της Τετάρτης δεν είχε γίνει γνωστός ο αριθμός των ανθρώπων που μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο του νησιού. 

Όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, μέσα στον καταυλισμό εισήλθαν δυνάμεις της μονάδας αποκατάστασης της τάξης.

-->

Παρότι πληροφορίες ανέφεραν ότι στην αρχή οι πρόσφυγες δεν άφηναν τους πυροσβέστες να εισέλθουν στο χώρο, η υπηρεσία επιβεβαιώνει ότι τελικώς οι δυνάμεις της προχώρησαν σε κατάσβεση.

https://vimeo.com/248317702
Moria Refugee Camp, Lesvos, Greece from Janine Queenin on Vimeo.

Ραδιοφωνική συνέντευξη στη Νόνη Καραγιάννη στον Αθήνα 984 (Μεταναστευτικό-3/3):

"Όπως πάντα, δεν είμαστε προετοιμασμένοι. Γιατί αν σκεφτούμε ότι η πρώτη ευρωπαϊκή απάντηση δόθηκε το καλοκαίρι του 2015, τώρα έχουμε περάσει το καλοκαίρι του 2017 και υπάρχουν τεράστια κονδύλια τα οποία δεν έχουν ακόμη απορροφηθεί. Αν είχαμε, λοιπόν, ένα σχέδιο δράσης, όπως θα έπρεπε, θα είχαμε πολλαπλασιάσει και θα είχαμε δώσει και υλικά μέσα στις επιτροπές ασύλου ώστε να επιταχυνθούν οι επιστροφές στην Τουρκία. Γιατί οι υπάρχουσες δρουν με πάρα πολλή πίεση, αλλά δεν επαρκούν για την αποσυμφόρηση των νησιών.

Είναι απαράδεκτο λόγω ανικανότητας να πρέπει δήθεν να διαλέξουμε μεταξύ του να πεθάνουν οι άνθρωποι στο χιόνι ή να σπάσουμε την συμφωνία με την Τουρκία που κρατάει το δρόμο της ανατολικής Μεσογείου ουσιαστικά κλειστό. Χωρίς να διώχνουμε πρόσφυγες, χωρίς να κάνουμε εκπτώσεις στις αρχές μας, κρατάμε το δρόμο κλειστό. Αν μεταφέρουμε αυτόματα στην ηπειρωτική χώρα τους πρόσφυγες δεν υπάρχει πια η συμφωνία, δεν υπάρχει ο κλειστός δρόμος, η Ελλάδα ξαναγίνεται μαγνήτης. Και αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει μετεγκατάσταση, άρα θα μείνουν όλοι στην Ελλάδα. Δεν γίνεται, δεν πρέπει να φτάνουμε σε αυτό το σημείο. Εφόσον οι άνθρωποι κινδυνεύουν, να ανοίξουμε όλα τα ξενοδοχεία, να βάλουμε τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού ή της επιβατικής Ναυτιλίας. Να μην έχουμε κανένα θύμα όπως πέρσι. Αλλά μην κάνουμε την αδυναμία μας επιχείρημα για να τινάξουμε στον αέρα τη συμφωνία που κρατάει τα σύνορα στη θέση τους. Κανένας θάνατος λοιπόν, δεν υπάρχει δικαιολογία για το ελληνικό κράτος."

https://vimeo.com/226277179

More exclusive footage from inside #Moria #refugee camp. Greek police wants to keep these conditions secret. We filmed with a hidden camera. Full report @dwnews #MigrantsDay #Refugeesgr pic.twitter.com/HhvbnoFOmh

— Oliver Sallet (@OliverSallet) December 18, 2017

Του Γιώρα ο Φούρνος ― Μνημεία διατηρητέα στην καρδιά, λάθη ασυγχώρητα

Μια σκοτεινή δροσερή δίοδος ανάμεσα σε δυό στενά μέσα στην κάψα καλοκαιρινού ήλιου ή λάμψη και μυρωδιά φωτιάς τις γκρίζες μέρες με ψιλόβροχο, ο πολυφωτογραφημένος φούρνος του Γιώρα ήταν αξιοθέατο αγαπημένο για ντόπιους και τουρίστες, μια εμπειρία εικαστική για όλες τις αισθήσεις.

Πέτρινος πλατύς διάδρομος στα βάθη της Πόλης, από τη μια άκρη η περσεφόνια κάθοδος από το φως στο ημίφως κι από την άλλη  η πόρτα η ισόγεια αγαπημένη σε λαλάδες και παππούδες που κάθονταν μετά την εκκλησία να χαιρετηθούν και να ανταλλάξουν νέα. Ένα μουλάρι ή ένα γαϊδουράκι συχνά στεκόταν εκεί, στη στάση την αναγκαία των χωριανών που αγόραζαν το ψωμί της εβδομάδας και έβρισκαν ευκαιρία να 'σαλιαρίσουν' πριν 'πάνε για το χωριό'.

Ήταν οι φλόγες που τρεμόπαιζαν φτιάχνοντας σκιές στους ασβεστωμένους τοίχους, ήταν οι πόρτες που έριχναν λίγα μέτρα καδραρισμένο φως, ήταν κι η μυρωδιά ψωμιού φρεσκοψημένου που σαν της φρέσκιας βροχής στη γη ή σαν φουρτουνιασμένης θάλασσας ξυπνά μέσα μας μνήμες αταβιστικές και σκεπασμένες με άλλα μα άγρια ζωντανές κι οξύτατες όποτε εμφανιστούν.

Κλείνει ο φούρνος του Γιώρα και δε νομίζω να είναι κανείς μας που δε λυπάται.  Προσωπικά για τον Κύριο Νίκο και το Γιώρη τον νεότερο που ζήσαμε να το παλεύουν με διάφορες προσπάθειες, ζήσαμε τα ξενύχτια στον ξυλόφουρνο την ώρα που γύρω τους άλλοι γλεντούσαν ή πλούτιζαν με σαμπάνιες κι αχινούς.

Κλείνει ο φούρνος και μαζί του κλείνει κι άλλο ένα κομμάτι της Μυκόνου που άξιζε να αγαπηθεί όχι μονάχα σαν τόπος για διακοπές βαθύπλουτων ίδιος με μια σουίτα στο Ντουμπάι ή στο Λας Βέγκας αλλά σαν τόπος έμπνευσης, ταξίδι αληθινό που σημαδεύει, επαναπροσδιορίζει ώστε ο άνθρωπος να βλέπει τη ζωή του από μακριά και να αλλάζει ρώτα.

 Το είχε αυτό η Ελλάδα και το χάνει. Το είχε η Μύκονος.

Αφότου μάθαμε το νέο, βλέπω, ως συνηθίζεται, πένθος και θλίψη και τα αιώνια ότι φταίμε εμείς που δεν τον στηρίξαμε, φταίνε οι Μυκονιάτες που δοκίμαζαν ψωμιά απ' αλλού.

Αστεία πράγματα βεβαίως, αν και καλοπροαίρετα.

Αν κλείνει ο Φούρνος του Γιώρα, αν κλείνουν κάθε λίγο μαγαζιά ιστορικά, ζωγραφισμένα και τραγουδισμένα είναι επειδή ο σχεδιασμός της σύγχρονης Ελλάδας είναι τέτοιος που δεν υπολογίζει τη συντήρηση, δε μετρά την τοπική ιστορία.

Διατηρητέα δεν έπρεπε να ήταν μόνο τα αρχαία ή τα αναγνωρισμένα αρχαιοπρεπή (όπως τα νεοκλασικά) αλλά και τα τούρκικα και τα ιστορικά τζαμιά που τα κάναμε σινεμά και αγορές. Διατηρητέο και επιδοτούμενο με χρήμα αλλά και συμβούλους και κάθε υποστήριξη, έπρεπε να είναι κάθε τι που σημάδεψε ή απέμεινε από την κληρονομιά ενός τόπου. Διατηρητέο είναι ένα ελαιοτριβείο, ένα εργοστάσιο, μια μηχανή, μια γειτονιά, ένας χώρος λατρείας ή διασκέδασης.

Στο:

 άρθρο 24 παρ. 6 του Συντάγματος, σαφώς επιτάσσεται ότι: « Tα μνημεία, oι παραδoσιακές περιoχές και τα παραδoσιακά στoιχεία πρoστατεύoνται από τo Kράτoς.Nόμoς θα oρίσει τα αναγκαία για την πραγματoπoίηση της πρoστασίας αυτής περιoριστικά μέτρα της ιδιoκτησίας, καθώς και τoν τρόπo και τo είδoς της απoζημίωσης των ιδιoκτητών».

Δηλαδή:

 «Από αυτήν την συνταγματική επιταγή διαφαίνεται το αυξημένο ενδιαφέρον της Πολιτείας να προστατευθεί το πολιτιστικό περιβάλλον, που αφορά στην ιστορική, καλλιτεχνική,τεχνολογική και εν γένει πολιτιστική μας κληρονομιά. Μάλιστα η προστασία αυτή πρέπει να είναι συνεχής και κατάλληλη για αυτόν τον σκοπό, για αυτό δίνεται η δυνατότητα στην Διοίκηση επιβολής ιδιαίτερων μέτρων, που αποσκοπούν στην αποφυγή βλάβης αλλοιώσεως ή υποβαθμίσεως του πολιτιστικού περιβάλλοντος .

Και είναι φυσικά το μόνο σίγουρο, ότι η πολιτιστική μας κληρονομιά δεν καθρεφτίζεται μόνο σε αρχαιολογικούς χώρους, σε μουσεία ή μνημεία, αλλά ακόμα και σε μεμονωμένα κτήρια ή σε σύνολα οικισμών.»* Νομική Εφημερίδα CURIA.GR

Σκοπός μας όμως δεν είναι να ζήσουμε σε ένα Μουσείο αλλά να διατηρούμε σε λειτουργία όσα πιο πολλά μπορούμε από την ιστορική μας κληρονομιά. Μιλάμε για Φούρνο που, με λίγη βοήθεια πιστεύω θα μπορούσε να είναι μια επικερδής επιχείρηση, επικερδής και πολιτιστικά, ποιοτικά εννοώ, διότι θα πλούτιζε και τουριστικά και εκπαιδευτικά το νησί.

Αλλού, κουράστηκα να το θυμίζω, το καταλαβαίνουν. Όσοι ταξιδεύουμε γνωρίζουμε ότι μπορείς ακόμα να πιεις τη μπύρα σου εκεί που έπινε μια μπύρα ο Σαίξπηρ ή ο Μαρξ κι ο Ντίκενς, να φας μια μικρή 'μαντλέν' στη μικρή πόλη που περιγράφει ο Προυστ ή, μια ομελέτα στο Café de Flore** όπου έγραφαν ο Σαρτρ με τη Σιμόν ντε Μπωβουάρ και το σεβόμαστε ως εν λειτουργία ιστορικό μνημείο που περιγράφεται από συγγραφείς Γάλλους ή περαστικούς παρότι δεν είναι παλιό όσο ο Φούρνος του Γιώρα. Όπως,παράδειγμα πολύ σχετικό μ' εμάς εδώ, μπορούμε να πιούμε πάντα ένα ποτό στο γνωστό μας από τη λογοτεχνία Harry's Bar στη Βενετία που όχι μόνο παραμένει ζωντανό και αναλλοίωτο αλλά και για να μη χαλάσει η θέα του εμπόδισε ο Δήμος να ανοίξουν Mac Donalds στην πλατεία και, συχνά, δίνει οδηγίες με πρόστιμα για το ντύσιμο των τουριστών που υποβιβάζει την περιοχή.

Αλλά δε λέω να φτάσουμε ως εκεί, λέω να διδαχθούμε.

Και αν υπάρχει τρόπος να μη θρηνούμε κάθε χρόνο μνημεία μας που ισοπεδώνονται κι αν θέλουμε όντως να βρεθούν οι ένοχοι για να αλλάξουμε στο μέλλον ας πάψουμε να τα πενθούμε κατόπιν εορτής κι ας ψάξουμε τα αίτια και τους αληθινούς υπαίτιους.

__Για να μην παρεξηγηθώ, θέλω να το ξεκαθαρίσω πως αυτό που προτείνω δεν είναι οι διαμαρτυρίες 'πού είναι το κράτος;' ή η κομματική ρίψη ευθυνών· αυτά δε βγάζουν πουθενά.

Αυτό που προτείνω είναι, όσοι νοιαζόμαστε, να μιλήσουμε ανοιχτά για το γεγονός ότι πεθαίνει η Πόλη αφότου η πρόσβαση είναι ελεύθερη μόνο σε νέους και αρτιμελείς τουρίστες ενώ παραμένει κλειστή για εμάς τους κατοίκους οπότε και βέβαια κλείνουν παλιά μπακάλικα (θυμίζω τον Πάπορα) και φούρνοι όπως φεύγουν οι γιατροί και οι κάτοικοι.

Αν φταίμε όλοι, δεν είναι επειδή δε αγοράζουμε ψωμί από την Πόλη αλλά επειδή με λανθασμένη πολιτική και αγκυλώσεις φτάσαμε να μην είναι δυνατόν να το κάνουμε όπως προτιμάμε να στήνουμε προτομές νεκρών αντί να διασώζουμε τα ζωντανά μνημεία του τόπου.

___________

  Φέρνω φωτογραφίες του φούρνου και των ακούραστων ιδιοκτητών Κυρίου Νίκου και του φίλου μου Γιώρη, ποστ του Δημήτρη Ρουσουνέλου με φωτογραφία το τελευταίο 'πουλαράκι' (για μάς που ξέρουμε)

+ νομική εφημερίδα περί διατηρητέων.

 Dimitris Rousounelos 

Αυτός είναι ο τελευταίος μισόκιλος πούλος που βγήκε από τον Φούρνο του Γιώρα.
Όσοι ξέρουμε να διαβάζουμε το ταμπάνι είχαμε από καιρό πάρει το μήνυμα.
Αύριο δεν θα βγει ψωμί. Ούτε μεθαύριο. Ούτε από βδομάδα.
Ψωμί από τον ξυλόφουρνο του Γιώρα τέλος. Εκτός κι αν στη Μύκονο που σαρώνει και σαρώνεται, κάτι αλλάξει και η ανάγκη μια άλλης ποιότητας, ισορροπίας και ανθρώπινης διαβίωσης σηκώσει μπαϊράκι.
Το πραγματικό πριγκηπάτο είχε σήμερα μια απώλεια στη μάχη με την αλλοτρίωση του νησιού.
Ως τότε είναι δύσκολοι οι καιροί για πρίγκηπες.

Κύριε Νίκο, φίλε Γιώρη, για όσα κάνατε κι όσα προσφέρατε στην κοινωνία και τους φίλους του νησιού μας, για το πολύ που αντέξατε, που ήταν πέρα από τις δυνάμεις σας -και το ξέρουμε καλά, όλοι εμείς που σχεδόν καθημερινά και κάποιοι όπως εγώ από τον καιρό που γεννηθήκαμε- πολύ σας ευχαριστούμε.
Το ψωμί σας και ο κόπος που βάζατε καθημερινά για να βγει θα μείνουν για πάντα στην καρδιά μας.

______________________________________________________________

1954: Το ζύμωμα (που τότε έκαναν οι νοικοκυρές).

Φωτ. του Φραγκή από το αρχείο του Δημήτρη Κουτσούκου.

Τη Μεγάλη Εβδομάδα φτιάχνουν στα σπίτια και στους φούρνους. Λαμπροκουλούρες με περίτεχνα σχήματα και τις στολίζουν με κόκκινα αuγά.. Τις μοιράζουν και τις βάζουν στο τραπέζι το Μεγάλο Σάββατο.

Την Μεγάλη Πέμπτη και την Μεγάλη Παρασκευή, οι φούρνοι δίνουνστο ψωμί το σχήμα του Σταυρού και συμβολικά το κόβουν με το χέρι μη θέλοντας λόγω της ημέρας να χρησιμοποιήσουν μαχαίρι.

'Ήθη, έθιμα και παραδόσεις της Μυκόνου' της Όλγας Μάρκαρη,
Μέλος του Πολιτιστικού Λαογραφικού Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών Μυκόνου

Νίκος με το Γιώρη και χαμογελαστή βοηθά η μαμά, η Φανή

Ο φούρνος του Γιώρα  χρονολογείται από τον 17ο αιώνα. Τον δουλεύει εδώ και δυό αιώνες η ίδια οικογένεια.Το όνομά του το πήρε από το Γιώρα Βαμβακούρη, παππού του σημερινού Γιώρη που, με μεγάλο σεβασμό  ανακαίνισε το 2015.

______________________________

Σημείωση

To Café de flore είναι ένα σπουδαίο παράδειγμα. Άνοιξε το 1880 και ακόμα έχει τη χαρακτηριστική Art Deco διακόσμηση ενώ από το 1994 έχει θεσπιστεί και το Prix de Flore λογοτεχνικο βραβείο στο όνομά του, το οποίο δίνεται εκεί.  Σύχναζαν πάντα συγγραφείς, φιλοσοφοι και πολιτικοί αλλά λόγω του ότι παραμένει αναλλοίωτο προσελκύει πολλούς τουρίστες και το βλέπουμε σε ταινίες, τηλεοπτικές εκπομπές κ.λ.

Τι συγκρίνω, ίσως πείτε. Όχι με το Φούρνο μα, έτσι για μια στιγμή, σκεφθείτε πόσο επικερδή θα ήταν σήμερα το  'Μπραζίλιαν' ή Βυζάντιο' στα οποία σύχναζαν ποιητές και ηθοποιοί. 

Παραδείγματα 

(που πρόλαβα όπως και η ΄Βεγγέρα' της Μυκόνου)

Ο γνώστης του καφέ Ευάγγελος Σαραβάνος, μετά από χρόνια στη Βραζιλία και στην Αλεξάνδρεια, αποφάσισε να ανοίξει καφενείο και στην Αθήνα. Το «Μπραζίλιαν» της οδού Βουκουρεστίου είχε ως σήμα κατατεθέν την εξαιρετικής ποιότητας καφέ (εδώ πρωτοήπιαν οι Αθηναίοι espresso), και τα εξαιρετικά γλυκά. Το Μπραζίλιαν κατά τις δεκαετίας του ’50 και του ’60 παραγκωνίζει  σταδιακά άλλα λογοτεχνικά στέκια, όπως το «Πατάρι του Λουμίδη». Στην καθιέρωση του «Μπραζίλιαν» ως λογοτεχνικού στεκιού συνέβαλε και η γειτνίασή του με το βιβλιοπωλείο «Πυρσός». Την ακμή του Μπραζίλιαν ανέκοψε η δικτατορία του 1967, καθώς αρκετοί από τους επιφανείς θαμώνες του είτε μετακόμισαν στο εξωτερικό είτε απλώς σταμάτησαν να το επισκέπτονται. Συχνός θαμώνας του Μπραζίλιαν ήταν  ο Κώστας Ταχτσής, το ποίημα του οποίου «Η συμφωνία του Μπραζίλιαν», εικονογραφημένο από τον Γιάννη Τσαρούχη,  κοσμεί τον τοίχο του σημερινού Μπραζίλιαν στον αριθμό 10 της οδού  Βαλαωρίτου, όπου μεταφέρθηκε το 2007. Το σημερινό Μπραζίλιαν διατηρεί στους τοίχους του τις 45 φωτογραφίες του Αλέκου Φασιανού, στις οποίες μπορεί κανείς να διακρίνει πολλούς από τους λογοτέχνες και καλλιτέχνες που σύχναζαν εδώ, όπως τους περιγράφει ο Κώστας Ταχτσής:

 "Το 48-49, μια σταλιά μαγαζάκι ήταν – είναι ακόμα – μα ανάμεσα στους θαμώνες που συνωθούντο στα λίγα τετραγωνικά του μέτρα ήταν και καμιά δεκαριά άνθρωποι που, ακόμα κι αν δεν υπήρχε κανένας άλλος, θα μπορούσαν να εκπροσωπήσουν άνετα την πνευματική Ελλάδα, με όλα της τα ελαττώματα αλλά και με όλες της τις αρετές: ο Μόραλης, ο Ελύτης, ο Τσαρούχης, ο Εγγονόπουλος, ο Σαχτούρης, ο Βαλαωρίτης, ο Χατζιδάκις και άλλοι, που περιττεύει να αναφέρω."

«Όταν η ποίηση χάνει ένα από τα καταφύγιά της, σημαίνει ότι όλα πάνε στραβά σε µια πόλη»

Το θρυλικό ουζερί του Απότσου ξεκίνησε τη λειτουργία του το  1897 και αρχικά βρισκόταν στην οδό Σταδίου 5Α, Το  1969 μεταφέρθηκε στην οδό Βουκουρεστίου για να καταλήξει το 1971 στη στοά επί της οδού  Πανεπιστημίου 10. Την πολυετή του ιστορία πρόδιδαν οι τοίχοι του, τους οποίους  διακοσμούσαν προπολεμικές διαφημίσεις ευρωπαϊκών και ελληνικών ποτών. Στους επώνυμους θαμώνες του συγκαταλέγονταν οι Μιλιτιάδης Μαλακάσης, Ζαχαρίας  Παπαντωνίου, Δημοσθένης Βουτυράς, Γ. Κατσίµπαλης, Οδυσσέας Ελύτης, Γιώργος Σεφέρης, Ανδρέας Καραντώνης κ.ά. Από τον «Απότσο» ξεπήδησαν και πολλά λογοτεχνικά περιοδικά, με γνωστότερο όλων το «Τετράδιο», του οποίου τα στοιχεία επικοινωνίας ήταν ταυτόσημα με του ουζερί. --> theartfoundation

____________________________________________________________________

*Νομική Εφημερίδα CURIA.GR:

 ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΑ ΚΤΗΡΙΑ: η διαδικασία κήρυξης στον νόμο και την πράξη, οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των ιδιοκτητών, τα οφέλη και τα μειονεκτήματα για τους ιδιοκτήτες
Συστήνω:

Ο πάππους μου, ο Γιώρας του Ν.Γ.Κουσαθανά https://karvouna.wordpress.com/2017/09/02/papous_yoras/