Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Εξωγήινοι και Γερμανοί που μιλούν αγγλικά και άλλα χολυγουντιανά clichés






Από τις αρχαίες τραγωδίες με τον άνδρα ηθοποιό να παίζει τη μάνα που σκότωσε τα παιδιά της ως σήμερα η μυθοπλασία πάντα βασίζεται σε μιά σύμβαση μεταξύ δημιουργού και κοινού.
Με τον καιρό οι συμβάσεις κάθε μέσου γίνονται clichés που μας διασκεδάζουν. Στην εποχή μας τίποτε δεν είναι πιο κλισεδιάρικο από το Χολυγουντιανό σινεμά. Στις ταινίες βιώνουμε ένα παράλληλο σύμπαν του οποίου τους κανόνες γνωρίζουμε κι αποδεχόμαστε όπως το ότι ο μεγάλος σταρ δε θα πεθάνει πριν την τελευταία σκηνή του έργου.

Επίσης:

Οι άνδρες είναι κρυουλιάρηδες. Jeans, μπότες, δερμάτινα, ρεντικότες, ημίψηλα κ.λ. ενώ οι γυναίκες χορεύουν στη βροχή ημίγυμνες. Ο ήρωας εξαιρείται διότι νιώθει πάντα καλύτερα μόλις του σκίσουν το πουκάμισο ή βγάλει το σακάκι του και πρόθυμα βουτά σε παγωμένο ποτάμι.

Οι εξωγήινοι έχουν μέγεθος και σχήμα ανθρώπινο.
Οι εξωγήινοι έρχονται από μονολιθικό πολιτισμό: δεν έχουν φυλές, γλώσσες, προσωπικό γούστο. Όλοι ντύνονται ίδια, έχουν ίδιο κούρεμα, φορούν το ίδιο κόσμημα. Ο εξωγήινος που διαφέρει κάτι κρύβει.
ΟΙ εξωγήινοι ξέρουν αγγλικά και τα χρησιμοποιούν και μεταξύ τους.
Το ίδιο και οι Γερμανοί οι οποίοι χρησιμοποιούν αμερικάνικα τανκς στα οποία έχουν ζωγραφίσει τον αγκυλωτό σταυρό.

Αν στη μάχη δείξεις τη φωτογραφία της αρραβωνιαστικιάς σου θα πεθάνεις. Την ώρα που πεθαίνεις η αρραβωνιαστικιά θα ξυπνήσει από εφιάλτη.

Ο Βρετανικός στρατός πολεμά μόνο στην Αφρική. 
Οι SS φορούν πάντα την επίσημη μαύρη στολή τους.

Ο οδηγός πάντα βρίσκει θέση να παρκάρει, ποτέ δεν κλειδώνει το αυτοκίνητο ή  την εξώπορτα και κανείς δεν κρατά κλειδιά μπαίνοντας.
Ταξί υπάρχουν πάντα εκτός κι αν ο 'Ηρωας διατρέχει κίνδυνο οπότε δεν υπάρχουν καθόλου.
Ο Ήρωας έχει πάντα το ακριβές αντίτιμο για το ταξί και το λογαριασμό στα εστιατόρια.
Τα αυτοκίνητα δε λερώνονται, τα τζάμια δε θαμπώνουν αν βρέχει έξω.

Στα αυτοκινητοκυνηγητά τα αυτοκίνητα δε θα χαλάσουν μέχρι να βγουν εκτός πόλεως. Αν υπάρχει γκρεμός θα ακινητοποιηθούν με τις δύο ρόδες στο κενό ώστε ο Ήρωας να σωθεί.
Το πυροβολημένο αυτοκίνητο εκρήγνυται όπως κι όποιο πέφτει σε γκρεμό (πριν φτάσει στο έδαφος).
ΟΙ πεζοί της πόλης έχουν τέλεια αντανακλαστικά. Δε θα χτυπηθούν ποτέ εκτός κι αν το θέμα είναι ο θάνατός τους.
Οδηγώντας σε λεωφόρο ταχείας κυκλοφορίας πάντα αναγνωρίζεις πρόσωπα που οδηγούν προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Αν πειράξεις τα φρένα ενός αυτοκινήτου ο οδηγός δε θα σκεφτεί να χρησιμοποιήσει χειρόφρενο ή να κατεβάσει ταχύτητα.

Στον τηλεφωνητή ποτέ το σημαντικό μήνυμα δεν ακούγεται πρώτο.
Το ερωτικό μήνυμα πάντα θα το ακούσει εκείνος που δεν πρέπει.

Όταν ο Ήρωας χρησιμοποιεί κιάλια βλέπουμε στην οθόνη δύο κύκλους, ένα για κάθε μάτι αντί για μια εικόνα.
Ο κακός θα κάνει φόνο μπροστά σε παράθυρο όταν κάποιος κοιτά με κιάλια.

Οι άνθρωποι αναπαράγονται ολόιδιοι με ένα των γονιών ή πρόγονο.
Στους όμοιους διδύμους πάντα τουλάχιστον ο ένας είναι Κακός.
Η ραδιενέργεια δεν επιδρά στους απογόνους αλλά στο άτομο εδώ και τώρα.
Διαφυλετική σεξουαλική επαφή είναι δυνατή ακόμα και με πλάσματα άλλου γαλαξία.

Εκτός κι αν πρόκειται να πεθάνουν, οι άνθρωποι χαίρουν πάντοτε άκρας υγείας. Δε φτερνίζονται, δε συναχώνονται, δεν έχουν μαύρους κύκλους.
Ο Αλκοολικός και ο ναρκομανής είναι πάντα άνδρες. Αν συμβεί κάτι σοβαρό κόβουν τον εθισμό μαχαίρι και αλλάζουν προσωπικότητα.

Οι σατανικές ιδιοφυΐες που κατασκευάζουν ωρολογιακές βόμβες πάντα τις ρυθμίζουν για μιά ώρα μετά ώστε να έχει ο Ήρωας χρόνο.

Αν ο Ήρωας μπει σε μπαρ και παίζει μουσική Country θα μπλέξει σε καυγά (συνήθως κάτω από σήμα της Budweiser ή αν είναι Rockstar με Jack Daniels στο τραπέζι).
Οι σκληροί παραγγέλνουν ουίσκι ή γάλα. Το ουίσκι το πίνουν μονορούφι κι ύστερα σφίγγουν τα δόντια. Το γάλα προκαλεί ειρωνικά σχόλια και ακολουθεί καυγάς.
Ένας καφές ή κουβάς νερό ξεμεθάει.

Οι υπολογιστές του Κακού είναι προσβάσιμοι με τη δεύτερη απόπειρα. Μολύνουμε με ιό πηγαίνοντας στον υπολογιστή και δίνοντας την εντολή 'Upload Files'. Αν υπάρχουν κλειδωμένοι φάκελλοι ο υπολογιστής ζητά κωδικό μόλις τον ανοίξουμε.
Αν ο Ήρωας μπει στο άντρο του Κακού ο Κακός θα τον καλωσορίσει ΄Σας περίμενα Κύριε Μποντ. Ελάτε να σας ξεναγήσω και να σας διηγηθώ τα σατανικά μου σχέδια πριν σας σκοτώσω σε ένα  ελαττωματικό μηχάνημα'.
Μια στο κεφάλι ακινητοποιεί τον Κακό.
Ο σκοτωμένος Κακός θα ξαναζωντανέψει τρεις φορές.
Όταν σκοτωθεί ο κολλητός η μάχη σταματά για να θρηνήσει ο Ήρωας ώσπου να το ξεπεράσει και να γίνει η θλίψη οργή, οπότε η μάχη ξαναρχίζει.

Η Γυναίκα έχει πάντα άτριχα πόδια ακόμα και σε ταινίες των σπηλαίων. Μαλλιά,  νύχια παραμένουν άψογα και γίνονται ακόμα πιο sexy όταν βραχούν.
Τα σεντόνια στις ταινίες δεν είναι παραλληλόγραμμα: Σκεπάζουν τη γυναίκα ως το λαιμό ενώ τον άνδρα ως τον αφαλό.
Επίσης αμέσως μετά το sex φοράμε τα εσώρουχά μας.
Οι γυναίκες δεν πηγαίνουν ποτέ στην τουαλέτα αλλά κάνουν συχνά ντους, τουλάχιστον ένα σε κάθε ταινία.
Η έγκυος θα γεννήσει ως το τέλος της ταινίας.

Τα clichés αλλάζουν όμως.

Η πρωταγωνίστρια παλιότερα θαύμαζε τον Ήρωα ακόμα κι όταν την υποτιμούσε και την πρόσβαλε.
Σήμερα τσακώνεται με τον macho άνδρα και τον περιφρονεί ώσπου τη σώζει και τότε τον λατρεύει οπότε εκείνος αλλάζει και της εξομολογείται το τραγικό του παρελθόν.
Στον κλασικό κινηματογράφο η γυναίκα περίμενε να σωθεί από τον Ήρωα. Αφότου όμως έγινε μόδα οι στάρλετ να λένε σε συνεντεύξεις πως γνωρίζουν πως αποτελούν πρότυπο για αυτό και επιλέγουν ρόλους Δυναμικών Γυναικών, γνωρίζουμε πως ακόμα κι η πιο αδύναμη γυναίκα την οποία ο ήρωας προσπαθεί να σώσει, κάποια στιγμή θα συμβάλει χτυπώντας τον Κακό ή έχοντας προετοιμάσει τη σωτηρία της.
μιά μπουνιά (Angelina Jolie). Ο Ήρωας της ζητά αν κρυφτεί/να φύγει εκείνη όμως παραμένει και τον σώζει (ακόμα και στον Τιτανικό).

Υπάρχουν κάποιοι μανιακοί που ανακαλύπτουν αβλεψίες και αναχρονισμούς. Τόσο πολύ δεν το έχω μελετήσει μα αν ενδιαφέρεστε για περισσότερα, ή αν έχετε δικά σας, υπάρχουν sites που τα συγκεντρώνουν αυτά όπως και κλασικά λάθη μεγάλων παραγωγών.  Μικρόφωνα που καθρεφτίζονται σε τζάμια ή μαλλιά που αλλάζουν χτένισμα αλλά και λάθη αναχρονιστικά σαν το σφυράκι της Δίκης στους Πειρατές της Καραϊβικής ή τα γερμανικά τανκς που ανέφερα πιο πάνω.
Αν σας αρέσει το σινεμά σας τα συστήνω.

________________________
Πού πήγε η τιράντα;


και
http://www.moviemistakes.com/ από όπου και οι φωτογραφίες 
1. Του μέλους συνεργείου που τρύπωσε στους Πειρατές με καουμπόυκο καπέλο και φανελάκι και 
2. Οι τιράντες του Ντι Κάπριο που εξαφανίζονται καθώς μιλά.
_______________________

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Εκδίδομαι για ποιόν;


Ετοιμάζω το επόμενο βιβλίο μου. Όπως ξέρει όποιος με ξέρει, το δουλεύω χρόνια. 40 Ποιήματα για το Θάνατο που τα γυρνώ και τα μετρώ και τα περνώ από σαράντα κόσκινα για να τα βγάλω από την κουζίνα τέλεια τόσο που να μοιάζουν γεννημένα αβίαστα κι ολόκληρα σαν την Αθηνά που βγήκε από το κεφάλι του πατέρα της τελειωμένη δίχως να δούμε μεταβατική περίοδο ωρίμανσης, δίχως το λώρο, τον πλακούντα και τις πάνες.
Τα βάζω σε σειρά, αλλάζω τη σειρά, κόβω ένα κόμμα, μιά άνω τελεία, ψάχνω μιά λέξη που της πάει το μέτρο αλλά όχι η δεύτερή της έννοια.
Κι ύστερα λέω για ποιόν;
"Για ένα Σοφό που κάποτε θα γεννηθεί και θα αγαπά τα ρόδα" μού δίδαξε ο Σααδή.
Γι αυτό τον ένα μαθητή της τάξης που αξίζει, έλεγε ο παππούς μου.
Για τον ιδανικό αναγνώστη, εκείνο τον καλύτερό μου, που θα βιώσει τη μεταλλαγμένη δια της Τέχνης εμπειρία μου και για εκείνη τη στιγμή θα εξυψωθώ να γίνω ίση του.

Και, δε θα το αρνηθώ, σαν το άπειρο κορίτσι που κοιμάται πάντα μέσα μου, σαχλά κι ανόητα ακόμα σε κάποιο επίπεδο, γράφω για να γράφω και, ναι, "για μένα". Ποια εμένα; Την καλύτερη, αυτή την εγώ που θα είμαι αύριο.

________________________________

Το Κρανίο είναι του Damien Hirst ο οποίος με την έκθεση For The Love of God πέρασε από τις αγελάδες σε φορμόλη  στα ανθρώπινα κρανία μπογιατισμένα, ατσάλινα ή ντυμένα με διαμάντια. Το πιο αγαπημένο μου είναι μονίμως στην στην κάτω  λωρίδα αυτού του ιστολογίου.
_____________________________


Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Το ευρώ μου και μια βαλίτσα του Αλέξη Ακριθάκη




Θα βγούμε από το ευρώ μου είπαν χθες το βράδυ κι ούτε ν΄ακούσω δε θέλω.

Θα βγούμε επέμεναν.
―Δε με ενδιαφέρει πια. Ας βγουν. Εγώ πάντως αρνούμαι, δε βγαίνω, βγείτε μόνοι σας.

Και όποιος έζησε με δραχμή επί δραχμής, όποιος δεν ήταν νήπιο ή κάτοχος ξένων λογαριασμών και διαβατηρίων, ξέρει πάρα πολύ καλά τι άβολο είναι να ζεις με νόμισμα έρμαιο των αληταράδων Ελλήνων πολιτικών.

________________________
Προσθέτω 2015:  
Τα καλά του Διαδικτύου είναι που μπορώ να σχολιάσω: με στερνή μου γνώση ότι αυτά τα έγραφα πριν τις δολοφονίες (-αυτοκτονίες) και επ' ουδενί δεν το έβλεπα σαν τον πρώην τώρα-μέλλοντα τότε Υπουργό Στουρνάρα που χαρακτήρισε «όσιο και ιερό» το ευρώ ―υπάρχει στο google, το είπε στη Βουλή: «Τα όσια και τα ιερά δεν τα αγγίζουμε».
Κι επ' ευκαιρία που μπήκα να αυτοσχολιαστώ, συστηνω κι ένα βιβλίο. Μόλις κυκλοφόρησε το 'Α ρε Αλέξη μ΄έμπλεξες' του φίλου του, Πέτρου Αυλίδη, το οποίο διαβάζω σήμερα 28 Απρ. 2015. 


εικόνες
όλες του Αλέξη Ακριθάκη (προσωπικού γνωστού) ο οποίος στα έργα του συνήθιζε να προσθέτει και μιά βαλίτσα  ή ένα αεροπλάνο, ένα ελικόπτερο, ένα αυτοκίνητο―καλού κακού, διότι ποτέ δεν ξέρεις..
--


Χαρείτε τον:





__________________

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Η άλλη δόση που πληρώνεται κανονικά




Διαβάζω σήμερα:
"Την περασμένη Τρίτη τα κόμματα της Βουλής εισέπραξαν την τρίτη δόση της κρατικής ενίσχυσης.. 
Για την ακρίβεια το ποσό το οποίο εκταμιεύθηκε είναι 13.504.656 ευρώ .."(Πρέζα t.v.)
"Στην περίπτωση, βεβαίως, που πραγματοποιηθεί δημοψήφισμα τα πολιτικά κόμματα θα επιχορηγηθούν μ΄ένα νέο ποσό, το οποίο αντιστοιχεί στο 30% της εκλογικής αποζημίωσης την οποία λαμβάνουν σε περιόδους εκλογικών αναμετρήσεων" (ΤΟ ΒΗΜΑ).




Δηλαδή πόσα ακριβώς μου χρωστούν τα κόμματα με τα αναδρομικά;

Η ανάρτηση αυτή είχε ένα λανθασμένο μαθηματικό υπολογισμό και την κατέβασα.
Σας ζητώ συγγνώμη που ήρθατε μάταια ως εδώ μα προτιμώ, παρά να ακυρώνεται το κλικ σας, να αφήσω την υποσημείωση της (παλιάς, προσεγμένης μου, άκυρης πια) ανάρτησης την οποία θεωρώ εξ ίσου σημαντική.
____________________________


Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Φίλε μην παρκάρεις, θα περάσει καΐκι (ταμπέλες άσχετες για μιά δύσκολη ημέρα)


Σήμερα ξύπνησα με το φάντασμα της Δραχμής πάνω από την καφετιέρα 
και παρασύρθηκα σε τρελά όνειρα να ήμουν η CIA  
και με καλά δοκιμασμένη διπλωματία να οργάνωνα την άμυνα στην ηλιθιότητα.
Μα επειδή
απέφυγα τον εξτρεμισμό τότε που ήμουν μικρή και ήταν μόδα,
γυρνώ το βλέμμα προς τα κωμικά
και σας τα παρουσιάζω
για διάλειμμα.
Enjoy!














____________________________



Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Περί Αγίας του Θανάτου και Μαγείας με μιά νεκρούλα Νύφη στο τραπέζι μου






Ωραίους Αγίους έχει η εβδομάδα που έρχεται.
Μεταξύ τoυ Στρατή, της Νίκης και της Στρατονίκης, γιορτάζει και ο Νάρκισσος.
Όχι που θα άφηναν οι Χριστιανοί αρχαίο μύθο να πάει χαμένος ή αρχαίο όνομα που να μην το ιδιοποιηθούν. Δεν τους κατηγορώ, δίχως να αγκαλιάσεις τα παλιά και τα αλλιώτικα δεν παίρνεις εξουσία.
1η Νοεμβρίου γιορτάζει ο Διόνυσος (τι λέγαμε;) μα τον επισκιάζουν ο Ανάργυρος με τους Κοσμά και Δαμιανό.
Γιορτάζει κι ο Δαυϊδ, όχι ο βιβλικός μα ένας όσιος Ευβοίας
Στις 2 έχουμε τους απίστευτους Ακίνδυνο, Αφθόνιο, Πηγάσιο, Ελπιδοφόρο και Ανεμπόδιστο με τα θηλυκά τους όπως Αφθονία κι ΑκινδύνηΌλους συνωστισμένους σε μια ημέρα και ακολουθεί κενό.

Αλλού έχουν την 31η Οκτωβρίου το Ηalloween, γιορτή των σκοτεινών δυνάμεων και των ξωτικών από όπου και η μαγική η κολοκύθα που έγινε άμαξα της Σταχτοπούτας.
Νύχτα Μαγείας 6 μήνες ακριβώς απέναντι από την άλλη (τη Βαλπούργια) πριν ξημερώσει η Πρωτομαγιά.

Η ανοιξιάτικη είναι γνωστή κι από συνωμοσίες διότι είναι η νύχτα που πέθανε ο Χίτλερ και (όπως ανακοινώθηκε) ο Μπιν Λάντεν. Κατά τους μύθους τους Γερμανικούς κάθε Βαλπούργια Νύχτα ανοίγει μια Πύλη προς το κέντρο της Γης από την οποία ο μυημένος εισχωρεί σε άλλα επίπεδα ύπαρξης και φώτισης. Γι αυτό, λένε οι πιστεύοντες αυτά, τη Νύχτα εκείνη με τη θέλησή τους αυτοκτόνησαν πρώτα ο Κύριος και η Κυρία Αδόλφου Χίτλερ και την επομένη ο πιστός ακόλουθος Γκαίμπελς με την Αρία Κυρία του, αφού δολοφόνησαν για να τα πάρουν μαζί τα έξι παιδιά τους.
Αυτά όμως τα αναφέρω για να τονίσω τη συμμετρία της γιορτών των μαγισσών· για την Αγία Βαλπούργα, το μπαλέτο του Μπαλανσίν και τις γητειές της Άνοιξης θα τα πούμε τότε.



 Ας επιστρέψουμε λοιπόν στο Halloween.
Κάποιοι ιστορικοί το θεωρούν κληρονομιά ρωμαϊκών εορτασμών και το συσχετίζουν είτε με τη γιορτή της Pomona, θεάς καρπών και σπόρων, είτε με τους μεγάλους εορτασμούς των Νεκρών, τα Paternalia, γιορτές που ταίριαξαν με τη γιορτή των Αγίων Πάντων των Καθολικών. Άλλοι, μιά και η λέξη  Halloween έρχεται από τα αγγλικά, βλέπουν Κέλτικη καταγωγή μα ξέρω λίγα και δε θα ρισκάρω να σας παραπληροφορήσω αντιγράφοντας τη Wikipaedia―μπορείτε και μόνοι σας.
Άσχετο ή όχι, συμπίπτει επίσης με την παραμονή της Día de los Muertos, Ημέρας των Νεκρών, που στό Μεξικό γιοτάζεται με τη μυστήρια συνήθεια να τιμώνται οι νεκροί κάθε σπιτιού με ομοιώματα που έρχονται να παραστούν για λίγο στην καθημερινότητα. Η νοτιοαμερικάνικη αυτή γιορτή (υπάρχει παραπλήσια και στη Βραζιλία) είναι ανάμνηση κι εξέλιξη της γιορτής της θεάς Mictecacihuatl [Μιικ-τεκα-κιι-ουάντλ], βασίλισσας του  Μικτλάν, δηλαδή του Κάτω Κόσμου η οποία με τον λιπόσαρκο άνδρα της τον Mictlantecuhtli ο οποίος κάθε πρωί καταπίνει τα άστρα, κυβερνά το επέκεινα.
Επιβιώνει ως σήμερα η Αζτέκικη θεά με ενσωματωμένες στην Ημέρα των Νεκρών τις Ισπανικές παραδόσεις. Ακόμα οι ντόπιοι τη θυμούνται ως Κυρά των Νεκρών που θυσιάστηκε όταν ήταν κοριτσάκι και από τότε προστατεύει τα οστά των πεθαμένων και λατρεύεται ως  Santa Muerte, δηλαδή Αγία Νεκρούλα.
Ανάλογα την κλίση και τις πεποιθήσεις σας είτε θα φοβηθείτε και θα γοητευτείτε από τις ομοιότητες της γιορτής που σε διαφορετικές θρησκείεςτόπους και αιώνες, πέφτει ίδια μέρα του ημερολογίου, είτε θα το βρείτε λογικό μιά και το τέλος του Οκτωβρίου φέρνει την εποχή του σκοταδιού της πιό μικρής ημέρας με τη γύμνια των δένδρων και τον καημό της Δήμητρας τώρα που κρύβεται η Περσεφόνη.
Είναι η ώρα που πονά το καλοκαίρι που έφυγε, η ώρα που κοιτάζουμε αν θα μας φτάσει ό,τι έχουμε στις αποθήκες όπως κοιτάζουμε τι  έφτασε ως εμάς από τους προγόνους μας κι ετοιμαζόμαστε για το μακρύ χειμώνα, το άγονό μας μέλλον.
Αλλά ο άνθρωπος στη λύπη δεν αντέχει για πολύ. Σύντομα έρχονται τα Sarturnalia και οι γιορτές του Ιανού με φρούτα χρωματιστά που θα κρεμάσουμε στα ξερά κλαδιά των κωνοφόρων σαν ευχή καρποφορίας αλλά κι επειδή το μάτι ψάχνει χρώμα στη γκριζάδα του χειμώνα. Θέλουμε φως, συμβολισμό αστεριού λαμπρού στη μαύρη νύχτα και τους καρπούς με γλυκά και δώρα αραδιασμένους στο τραπέζι μας.

Ως τότε όμως, τούτο το διήμερο που ακόμα λάμπει ο ήλιος ας ρίξουμε μια ματιά στην Άβυσσο των ξωτικών και του Θανάτου, ας θυμηθούμε τους νεκρούς και, θρήσκοι ή άθεοι, ας ανάψουμε ένα κερί κι ας κάνουμε μιά ευχή διότι, σαν το γεμάτο όπλο που σκοτώνει και στα χέρια ενός αγρίου που δεν το έχει ξαναδεί, έτσι και τώρα, η γητειά, πιστεύω-δεν πιστεύω, πιάνει.

'Οσο για μένα, μιά φίλη αγαπημένη έφερε μια κούκλα από τη Día de los Muertos του Μεξικού, μιά νύφη πεθαμένη που με κοιτά ακίνητη σα γάτα όσο σας γράφω. Πρόκειται να την έχω στο τραπέζι μου να μοιραστεί το γεύμα όπως το γράψιμο διότι με την παρουσία της θυμάμαι και τιμώ εκείνους που έφυγαν πρώτοι για το μακρινό ταξίδι.



____________________________
credits

Οι φωτογραφίες είναι από την Ημέρα των Νεκρών με κάτω αριστερά τη Νύφη και πάνω δυο Κατρίνες (η Catrina είναι η πιο δημοφιλής φιγούρα).
Κάτω φωτογραφία από το Guardian (όπου κι άλλες)



Κι ένα Υστερόγραφο της επομένης:
Χθες το βράδυ (31 Οκτ. 2011) που γιορτάζονταν οι Νεκροί, οι Μεξικάνες Πόρνες έκαναν μιά διαδηλωτκή παρέλαση για να τιμήσουν και θυμίσουν τις σκοτωμένες συναδέλφους.




___________________________________