Στον Κάτω Κόσμο τσάι μ' ένα τρομοκράτη ενώ στα περιθώρια της Ιστορίας...

Ήταν Βαλπούργια νύχτα χθες, ελπίζω να ανεβήκατε στη σκούπα και να ευχηθήκατε για εκείνο που ποθεί η καρδιά σας. Η παραμονή της Πρωτομαγιάς εργατικής ή όχι είναι νύχτα ξωτικών που αγάπησαν πολύ οι καλλιτέχνες μα ξεχώρισε κι ως προτιμώμενη ημέρα του θανάτου των σκοτεινών ιδιοφυών όταν το σατανικό τους όραμα επιδρά στις ζωές προβάτων και η επιβίωση στον Άνω Κόσμο δυσκολεύει.

Πρόβατα εμείς, που ανατραφήκαμε στο μεταπολεμικό κόσμο σίγουροι ότι όπου δεν έχει πείνα δε θα έχει πια πόλεμο διότι ξέφτισαν οι ιδεολογίες κι ο ιδεαλιστικός υλισμός που ξεπέρασε τα όρια λογικής με το φαινόμενο ηθικού εξαναγκασμού σε βασανιστήρια των ανταρτών δια της επιλογής να σαπίζουν σε εξορίες και φυλακές αντί να βάλουν μια υπογραφή. Πρόβατα εμείς που λάθος καταλάβαμε και ζούμε σήμερα στον καιρό τον μετά κατάρρευσης των Δίδυμων Πύργων και βγάζουμε παπούτσια και δείχνουμε εσώρουχα κατ΄εντολήν ενστόλων που αντλούν δικαίωμα να μας αγγίζουν τα απόκρυφα και να καθυστερούν ταξίδια από το φόβο της Τρομοκρατίας.

Βλέποντας τα videos που κυκλοφορούν στους μεντρεσέδες με εικόνες καταστολής από την Παλαιστίνη και τους Μουσουλμάνους της πρώην Γιουγκοσλαβίας, οραματίστηκε ο Μπιν Λάντεν, λέει ο θρύλος, να δώσει στους Αμερικανούς γεύση απ' το φάρμακό τους. Θάνατο αμάχων, στο κέντρο πολύβουης πόλης που είναι το καμάρι τους, θάνατο αθώων στην καρδιά έργων του ανθρώπου εκεί που υπό τη φτερούγα νόμων και κανονισμών ξεχνάμε το φθαρτό της ύπαρξής μας και ναρκώνονται οι μεταφυσικοί μας φόβοι καθώς σκισρτά η καρδιά για μια τσάντα ή ένα ζευγάρι παπούτσια στη βιτρίνα. Μια προνομιακή ζωή, όχι προνομιούχων αλλά ανθρώπων της βιτρίνας, εκείνων που ο πολιτιστικός ιμπεριαλισμός της Δύσης φροντίζει να εισβάλουν σα γνωστοί μας στις ζωές μας και να γίνουν, δίχως να το επιλέξουμε  συνειδητά, πρότυπα συμπεριφοράς και σημεία αναφοράς μας, τα 'Φιλαράκια μας' κι οι κολλητές μας.

Κι αυτό ίσως δεν υπολόγισε ο Μπιν Λάντεν.  Η Νέα Υόρκη δεν είναι πια μια αμερικάνικη πόλη αλλά ο τόπος κατοικίας όλων μας, στο παράλληλο σύμπαν στο οποίο (δια της συνεχούς ταύτισης μέσω κινηματογραφικής και τηλεοπτικής μυθοπλασίας) έχουμε βιώσει αισθήματα βαθιά, έχουμε γελάσει και θυμώσει κι οργιστεί σε φέτες της ζωής μας στις οποίες είμαστε στα καλύτερά μας. Πλυμένοι κι όμορφοι, γεροί και πάντα φρέσκιοι, οι επίσημοι λουστραρισμένοι εαυτοί της φαντασίας ζουν πάντα εκεί που όλα διορθώνονται με μια απόφαση ή ένα αστείο, εκεί που τα δόντια είναι ολόλευκα, τα ρούχα σιδερωμένα, κανένας δε στριμώχνεται σε μετρό, κανένας δε χάνει τη ζωή του μαγειρεύοντας για άλλους σε σκοτεινές κουζίνες ή φροντίζοντας αρρώστους και κανένας μας δεν είναι αυτό το πρόβατο που λέγαμε πιο πάνω, ο δυστυχής κομπάρσος στη ζωής του που (στην πραγματικότητα) είμαστε όλοι εμείς οι καταδικασμένοι εκ γενετής να δρούμε και να επιδρούμε  εν μικρώ, στην περιφέρεια ως υποσημειώσεις των ιστορικών βιβλίων.

Καταλαβαίνω τι προσπάθησε ο Μπιν Λάντεν. Καταλαβαίνω και γιατί απέτυχε. Και γιατί, ακόμα, (αν υπολογίσουμε  δια cui bono), κερδισμένος άρα υπαίτιος ήταν ο Bush μέχρι του σημείου να φαίνεται λογικό να το έστησαν μαζί το κόλπο αυτό, δυό γόνοι πλούσιων πετρελαιάδων/κατασκευαστών που βρήκαν τρόπο να κρατήσουν περιζήτητα τα πετρέλαια του στενού τους κύκλου γκρεμίζοντας ταυτόχρονα τόσο που άνοιξαν δουλειά επισκευών, τσιμέντου και (ναι) ανάγκη πετρελαίου που οι Τεξανοί κι οι Σαουδάραβες Πετρελαιάδες όσο και η Μπιν Λάντεν Κατασκευαστική εξασφάλισαν   δουλειά για χρόνια.

Με sleepers είπαν δούλευε η Αλ Κάιντα, ανθρώπους που έχουν απολύτα ενσωματωθεί στον ξένο τόπο και περιμένουν τη στιγμή που η Βάση θα τους ανασύρει από την πραβατίσια τους ζωή και θα κληθούν να αλλάξουν το ρου της Ιστορίας. Sleepers, εξήγησαν, έχει παντού, φιλήσυχους και δυτικόμορφους πολίτες με μουστάκι και λίγο σκούρο δέρμα που πίνουν και μια βότκα για το θεαθήναι αλλά μόλις καλέσει η Βάση δε διστάζουν  να μας σφάξουν με το χαρτοκόπτη. Και τέτοιος ίδιος sleeper ίσως να ήταν κι ο Μπιν Λάντεν, ήρωας σύμμαχος των ΗΠΑ στον πόλεμο κατά των Ρώσων, ρομαντικός που αποτραβήχτηκε ανακαλύπτοντας τοπία Κορανιού  στο Αφγανιστάν που η Καμπούλ του, πριν τη ρώσικη εισβολή, ήταν χίππικος παράδεισος με όμορφα λουλούδια στα ρείθρα των δρόμων, σαλβάρ καμίζ από ινδικό βαμβάκι στα ραφτάδικα, φθηνή απλή ζωή και το καλύτερο βαρύ χασίσι που έπεσε στα χέρια χασικλή (κι αντίθετα από τις εντόπιες μπουρούχες  μυρίζει σαν το μαγευτικότερο λιβάνι που πιπεράτο μας στέλνει απ' ευθείας στς Χίλιες και Μϊα νύχτες του παραμυθιού).

Εχθρός των Ρώσων, δημαγωγός και γητευτής, στράτευσε νέους άνδρες από τα πλήθη αναλώσιμων ανέργων ή αιώνιων φοιτητών, ξύπνησε με τα λόγια του τα πιο κρυφά τους όνειρα για ηρωισμούς, για να γίνονταν πρωταγωνιστές κι όχι πιονάκια στη ζωή των άλλων και, στηριγμένος στο περίσσευμα τεστοστερόνης τούς εκπαίδευσε σε στρατόπεδα, τους έδεσε με τελετουργικά που τόσο αγαπούν τα αγόρια και επανέθεσε τις αξίες έτσι που εξ αρχής κι εξ ορισμού τα κατακάθια του πολιτισμού απέκτησαν κατωτέρους: φυλές ολόκληρες και το άλλο φύλο. "Δεν είστε επικίνδυνοι, δεν είστε άξεστοι" τους δίδαξε, αλλά γενναίοι κι αγνοί. Είστε  οι ήρωες, οι στρατιώτες που δόλια σας έκλεψαν την κληρονομιάς σας.

Βλέπετε; Δε διαφέρουν και πολύ στα βασικά ο Μπιν Λάντεν και ο Χίτλερ. Γι αυτό και κατά μία μυστικιστική θεωρία συνωμοσίας έφυγαν από τούτη τη ζωή τη Βαλπούργια νύχτα όταν πριν την Πρωτομαγιά ανοίγει η Πύλη για τον Κάτω Κόσμο. Τα μελετούσε χρόνια ο Γκαίμπελς  (ένα τεράστιο αρχείο με βιβλία και δίκες μαγισσών) κι όταν ήρθε η ώρα σκότωσε η Φράου του, τα έξι παιδιά τους και αποχώρησαν οικογενειακώς ως συνοδοί του Φύρερ και της Κυρίας Αδόλφου Χίτλερ.

Στον Κάτω Κόσμο πάνε μόνο οι εκλεκτοί, οι μύστες, οι λίγοι διαλεχτοί που γνωρίζουν να κρατούν το μυστικό κι εκεί (κατά τη θεωρία) πιθανόν τούτη τη στιγμή  ο Μπιν Λάντεν να είναι  καλεσμένος της Εύα Μπράουν και να πίνουν το απογευματινό τους τσάι καθώς εγώ σας τα λέω κοιτάζοντας μέσα από τα τζάμια τη λεωφόρο της πόλης, που ο λαμπρός της φημισμένος ουρανός και το αιθέριο φως της δεν καταφέρνουν να σκεπάσουν τη γκρίζα μιζέρια των καταδικασμένων μας ζωών.

___________________________________________________________

Εικόνα:

Πρωτομαγιάτικο ψαθάκι και άνθη, η Μαντάμ στο σπίτι της παλιάς αγαπημένης της φίλης (και αμπιγιέζ σχεδιάστριας κοστουμιών) Ηλιοστάλακτης Βαβούλη.

Εμένα ψάχνατε με φημισμένο εκμέκ ή ελεύθερες πορνοταινίες;

Είναι η γιορτή μου σήμερα (είπαμε, δεν το ξέρετε) και σε λίγο θα βγω γιατί πρέπει να τελειώνω πια και να γυρίσω στη Μύκονο. Μα εν τω μεταξύ σας προσφέρω το γνωστό και απίθανο του τι ζητά ο κόσμος όταν με επισκέπτεται.

Έχει γίνει μπλογκοσυνήθεια (σαν τα παιχνιδάκια) η ανάρτηση των στατιστικών― αφού, μη νομίζετε, όπως οι αγχωμένες τηλεπερσόνες ψάχνουν 'τα νούμερα' έτσι τα ψάχνουμε κι εμείς, μόνο που εμάς επειδή δεν αντιστοιχεί σε χρήμα ή εξαργυρώσιμη δόξα, η επιμονή μας δε μοιάζει με επαγγελματισμό αλλά μάλλον με κάτι τρελό κι αλλόκοτο, κι ίσως γι αυτό μας αρέσει να τα μοιραζόμαστε.

Ωστόσο εγώ δε θα σας τα αναλύσω όπως κάνουν άλλοι συμπλόγγερς μου, ούτε θα διακωμωδήσω. Δε χρειάζεται...Εύκολα είναι,

κι ελπίζω να γελάσετε.

[αν και αυτό το 'πώς εννοεί ο άνδρας το πουτάνα'  με μπέρδεψε]

		Search Query
	21.78%	(Encrypted Search)
	11.88%	πορνο
	3.96%	ανθος αραβοσιτου corn flour λαθος
	3.96%	δαφνη χρονοπούλου
	3.96%	κλαούζεβιτς
	1.98%	mykonostribe
	1.98%	πορνο ταινιες
	1.98%	daphnechronopoulou.blogspot.com
	1.98%	στιγμιαίος καφες βλαβερος
	0.99%	"αγαπάτε αλλήλους, ως εαυτόν" μεταφραση στα αγγλικα
	0.99%	eleyueres pornotainies
	0.99%	gynaikes gia gamo
	0.99%	katw oi fasistai empeirikos
	0.99%	logia gia kalinixta
	0.99%	logia gia καληνυχτα λογια
	0.99%	mykonos tribe
	0.99%	porno mai thn mamades
	0.99%	psifistike nomos gia prosopiki xrisi
	0.99%	tenies sex
	0.99%	ti exei pei o empeirikos
	0.99%	tsontes me geroys kai mikres
	0.99%	www.παρθενεσ σε πορνο
	0.99%	xtipa ta xeria xtipa bronta to podi bronta milo mou kokkino
	0.99%	you porno kalogries
	0.99%	γ παγκοσμιος πολεμος 2013
	0.99%	γ παγκοσμιος πολεμος 2013 κινα
	0.99%	για ποια αδικηματα σε πηγαινουν αυτοφωρο
	0.99%	γυναικα απο βιετναμ για γαμο
	0.99%	γυναικες για γαμο
	0.99%	δημιουργία ξανά δομές χαριστικά παζάρια
	0.99%	εθελοντισμος αλληλεγγυη και δημοκρατια read online
	0.99%	ειναι καρκινογονος ο ντεκαφεινε
	0.99%	εκθεση γουνασ αθηνα 2013
	0.99%	αναρχικές
	0.99%	επιδειξεις γουνας φωκιας
	0.99%	η φωλια του γερακιου
	0.99%	ήταν κάποτε παρθένα
	0.99%	λαλας ακριθακης
	0.99%	μικρα μουνακια ταιλανδι
	0.99%	μιχαλης δασκαλακης εφευρετης
	0.99%	νεα νομοθεσία για ναρκωτικά
	0.99%	νομος για τα ναρκωτικα

	3.23%	νομοι για σκυλους
	3.23%	συμβολο ειρηνης
	3.23%	συμβολο ειρηνης της κυπρου
	1.61%	fhmismeno ekmek
	1.61%	kafes kapsoula
	1.61%	matomeno mouni
	1.61%	muzahedin
	1.61%	poios moro mou poios
	1.61%	pws to ennoei enws antras to poutana

Τρεις φίλοι και μια κηδεία― στη δική μου Αθήνα

Σα να μίκρυνε η Αθήνα, από την Πέμπτη που ήρθα τυχαίνει να συναντώ παλιούς φίλους που, ενώ δεν έχουμε πάψει να κινούμαστε  στον ίδιο γαλαξία, είχαμε πολλά χρόνια να ειδωθούμε από κοντά. Εμφανίζονται ως δια μαγείας όπως η φίλη που προχθές ερχόταν αμέριμνη προς το τραπέζι μου στην πλατεία Εξαρχείων  σα να είχαμε ραντεβού. 

― "Θέκλα!" είπα και σηκώθηκα και χρειάστηκε λίγα δευτερόλεπτα για να με συνειδητοποιήσει πριν εκτιναχθούμε σε μεγάλη κρίση χαράς και τρυφερότητας με  τις αναμνήσεις σκόρπιες και ανάκατες ατάκτως ερριμένες στη σκηνή του νου σα cartes postales διαφόρων  μισοξεχασμένων ταξιδιών. 

Τα ίδια και μια μέρα πριν, που συνάντησα την Παρθενόπη [μη γελάτε εσείς στο τελευταίο θρανίο] Μπουζούρη, καλή φίλη ηθοποιό που σχεδίασε να μου φέρει δώρο από τα πολύ παλιά την πολυαγαπημένη μου και πολυταλαντούχα Άντζελα Μπρούσκου η οποία επίσης μού έφερε δωράκι έκπληξη ― και τι έκπληξη!― το σκηνοθέτη και συνάδελφο συγγραφέα Παναγιώτη Ευαγγελίδη. Γύρω από το μεγάλο τραπέζι τού Tranzistor στο Μοναστηράκι έρεε η κουβέντα σα να μη σταμάτησε ποτέ και η χροιά των φωνών τους με μάγευε σα μουσικό κομμάτι ταυτισμένο με τόπους και έρωτες που ξεχάστηκαν αλλά δεν έσβησαν και αναβλύζοντας μας γυρνούν σε ένα νβυθό ολοζώντανο και πλούσιο.

Όλα είναι έντονα σε τούτο μου το ταξίδι που το έκανα για να δω έναν ασθενή μα παρά λίγο να το αναβάλλω λόγω της κηδείας της θείας του Κυρίου Kastell τον οποίο εκπροσώπησα ευχαρίστως διότι ήταν εξαιρετική κυρία και μας εξέπληξε πολύ περισσότερο από τη Λαίδη Θάτσερ (με την οποία συνταξιδεύει τώρα και, καθώς ήταν polyglot Αιγυπτιώτισα και πολύ καλλιεργημένη, σίγουρα της εκφράζει ευγενικά μεν, απολύτως δε, τις παλιές αντιρρήσεις.

Η έκπληξη που μας έκανε η Θεία δεν είναι του παρόντος όμως, κυρίως επειδή στο δικό μου παρόν πήγε 9.00 το πρωί (ναι, έγραφα, είναι αδύνατον να κοιμηθώ, δεν προλαβαίνω), το Τρίτο Πρόγραμμα από τα Νοτούρνα έχει περάσει στο Ροσσίνι και το πόδι μου χοροπηδά μαζί με την 'Ιταλίδα στο Αλγέρι' κι ακούω μελωδικά σφυρίγματα από τα ηχεία πίσω από τον καναπέ σα να έπλεα σε γόνδολα ή σε φελούκα.

Σας είπα δε θα κοιμηθώ, θα ετοιμαστώ να κάνω κάποια απαραίτητα και θα ξεκουραστώ μετά, διότι το βράδυ παίζεται το έργο του φίλου που ξανασυνάντησα και θα βρεθούμε πάλι όλοι εκεί (και άλλοι ακόμα) κι έχω μεγάλο ενθουσιασμό διότι τα χρόνια που ήμασταν όλοι μαζί διάβαζα τα βιβλία τα δικά του και τς μεταφράσεις του (που μάλλον τις διαβάσατε κι εσείς αν αγαπάτε την Ιαπωνική Λογοτεχνία δίχως να ομιλείτε την ιαπωνική).

Πριν φύγω όμως θέλω να σας πω κάτι ακόμα (το 'κάτι' μου αυτό είναι πληθυντικός). Συνέπεσε να αναφέρω τις δουλειές των φίλων μου μα δεν πρόκειται για διαφήμιση ή πονηρό product placement σαν εκείνο που έκανε διάσημη τη Lady Gaga. Πιστεύω όλα όσα σας λέω και όπως ξέρετε είμαι φανατική του καθαρού blogging, δηλαδή κατά της διαφήμισης κομμάτων και προϊόντων από το δικό μας μέσον που, το έχω ξαναπεί, αποτελεί μια όαση ελευθερίας στον όλο και πιο δέσμιο κόσμο του Λόγου.

Και τώρα που το ξεκαθάρισα ότι δεν παραβαίνω τον κανόνα μου μπορώ να παραβώ έναν άλλο ιερό στο δεύτερο 'κάτι' μου και να αναφέρω την παράσταση του Θεάτρου Τέχνης που είδα την Κυριακή και μου άρεσε πολύ: 'Δέρμα στις Φλόγες' του, άγνωστού μου ως τώρα, Καταλανού Γκιλιέμ Κλούα.  Τέσσερα πρόσωπα σε δυό σπαρακτικές ιστορίες που εξελίσσονται συγ-χώρως, δηλαδή ταυτόχρονα επί σκηνής, κάποτε και με ίδιο διάλογο μα διαδοχικά στο χρόνο έτσι ώστε στο τέλος αλληλοσυμπληρώνουν τα κενά του μύθου. Αυτά περί της δομής που είναι ενδιαφέρουσα μα το ίδιο σημαντική είναι η ιστορία που εκτυλίσσεται με θέμα μια πάνω-κάτω γνωστή σε όλους μας υπόθεση με τα διλήμματα της. Θυμάστε μάλλον τη φωτογραφία με το κοριτσάκι που έτρεχε γυμνό και κυνηγημένο από τις φλόγες στο Βιετνάμ. Ίσως θυμάστε πως πρόσφατα ανακινήθηκε το ηθικό ζήτημα ορίων του επιτυχημένου ρεπορτάζ καθώς ο φωτογράφος πλούτισε τόσο με τη μια αυτή φωτογραφία που δε χρειάστηκε να ξανακινδυνεύσει για άλλη, ενώ το κοριτσάκι*; Το κοριτσάκι άραγε τι απέγινε; Αυτό διερευνά το έργο που θα παίζεται ως την Κυριακή και (παρά τον κανόνα μου) αν προλαβαίνετε σάς το συστήνω ανεπιφύλακτα.

_________________________________________________________

*Η εννιάχρονη Kim Phuc επέζησε παρά τα εγκαύματα στο 35% του σώματός της. Ίσως η φωτογραφία να της έσωσε τη ζωή. Το φλεγόμενο ναπάλμ ερρίφθη (8 Ιουνίου 1972) από Νοτιοβιετναμέζους σε νοτιοβιετναμέζικο χωριό αμάχων. Το 'Napalm Girl" του Nick Ut, όποιος το δει δεν το ξεχνά και 40 χρόνια μετά παραμένει ζωντανό στην παγκόσμια συνείδηση. Για πιο πολλά: Associated Press.

credits 

Η εικόνα: 'Εμείς', λάδι σε καμβά της Άντζελας Μπρούσκου: Παναγιώτης Ευαγγελίδης διαβάζει, Κύριος Kastell σχεδιάζει τη Μαντάμ που γράφει στο ημερολόγιό της μπροστά στο τζάκι πλάι στις μπογιές της Άντζελας που τους ζωγραφίζει. Κάτω δεξιά στο χαλί αντί υπογραφής η λέξη 'Εμείς' και ημερομηνία. Πλάτανος Αχαΐας ένα χειμώνα που οι δυό φίλοι μάς είχαν συμπαρασταθεί σε μια από τις δύσκολες στιγμές.

Το έργο στο γραφείο μου στην Αθήνα.

Οι φίλοι σήμερα:

 Η Θέκλα Τσελεπή DJ φημισμένη για τη γνώση και το καλό της γούστο.  Η εκπομπή της (με συνεργάτη πάντα το Δημήτρη Πουλικάκο) τις Δευτέρες 10.00 μμ:  Ex malo Bonum, στο 105,5 Fm και http://www.stokokkino.gr . 

Η Παρθενόπη Μπουζούρη και η Άντζελα Μπρούσκου είναι ιδρυτικά μέλη του Θεάτρου Δωματίου.

Σινεμά: 

They Glow in the Dark του Παναγιώτη Ευαγγελίδη, απόψε, (Μητροπόλεως 23),

Θέατρο: 

Δέρμα Στις Φλόγες τού Γκιλιέμ Κλούα, στο Θέατρο Τέχνης (Υπόγειο, Πεσματζόγλου 5).

______________________________________________