Παρασκευή 8 Μαρτίου 2019

The Barcelona Declaration #IWD2019 #WarOnDrugs #Ναρκοφεμινισμός



Δικό μας. Των ΓΧΝΑΙΚΩΝ που παίρνουν (πήραν/έπαιρναν) Ναρκωτικά.

Στη συνδιάσκεψη της Βαρκελώνης όπου βρεθήκαμε αντιπρόσωποι οργανώσεων χρηστών από όλο των κόσμο
-συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας του ελληνικού Δικτύου Ομοτίμων Χρηστών
που είναι μέλος της EuroNPUD της οποίας από φέτος έχω την τιμή να είμαι επικεφαλής (chairwoman),

εμείς οι ΓΧΝΑΙΚΕΣ Χρήστριες Ναρκωτικών
ενώνοντας τις φωνές μας και την πείρα μας
φτιάξαμε το ΝΑΡΚΟΦΕΜΙΝΙΣΜΟ, ένα νέο όρο 
και συνθέσαμε την πρώτη μας Διακήρυξη*.

ΝΑΡΚΟΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ
Χρειαζόταν ένας όρος που να δηλώνει απερίφραστα πως είμαστε φεμινίστριες (κι όχι 'θεραπευόμενες', 'ναυάγια', θύματα ή 'άτομα με ανάγκες', 'ασθενές' ή 'ωραίο' φύλο' κ.λ.) ενώ μαζί να ορίζεται και η ιδιότητά μας ως χρηστριών ουσιών.
Αυτά όλα περιέχονται στον νέο όρο Narcofeminism που τον μεταφράζω Ναρκοφεμινισμό. 

Αρνούμαστε να είμαστε αντικείμενο φιλανθρωπίας. 
Είμαστε ισότιμες μ' εσάς.
Δε θέλουμε να «σκύψετε» να «μας αγκαλιάσετε», δε ζητάμε τη συμπόνια σας.
Απαιτούμε να σταθούμε πλάι σας στο δίκαιο αγώνα για την ισότητα .
και σας καλούμε να συμπορευτείτε κοντά μας,
σας καλούμε να κοινοποιήσετε και να υπογράψετε 
(με το όνομα της οργάνωσής σας, αν έχετε)

 Ακολουθεί η Διακήρυξη με τις πρώτες υπογραφές, 
και συνδέσμους
προς το κείμενο σε άλλες γλώσσες (καταλανικά, γερμανικά κ.α.)
σύνδεσμο για να υπογράψετε.
 _____________________________________

*[δυστυχώς αμετάφραστη στα ελληνικά διότι δεν έχω λεπτό αυτές τις μέρες
κι αν προσφέρεστε να με βοηθήσετε σπαταλώντας λίγο χρόνο σας για τον καλό αυτό σκοπό
θα σας έχω αιώνια ευγνωμοσύνη και θα σάς γράψει η Ιστορία.]



Το Φεβρουάριο του 2019, περισσότερες από 40 γυναίκες από την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία συναντήθηκαν στη Βαρκελώνη για να δουλέψουνε μαζί πάνω στα ζητήματα του φεμινισμού, τις πολιτικές για τα ναρκωτικά, τη μείωση βλάβης και τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπου η Διακήρυξη της Βαρκελώνης δημιουργήθηκε. Εάν εσύ ή ο οργανισμό σου θα ήθελε να υποστηρίξει τη Διακήρυξη, παρακαλώ συμπληρώστε την παρακάτω φόρμα.
Η Διακήρυξη της Βαρκελώνης
Σήμερα Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας 2019, δηλώνουμε ότι ο Πόλεμος Κατά των Ναρκωτικών είναι πόλεμος κατά των Γυναικών που κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών.
Ο πόλεμος στα Ναρκωτικά είναι ρατσιστικός, σεξιστικός, ταξικός και ετεροσεξιστικός, και επηρεάζει δυσανάλογα τις έγχρωμες, γυναίκες, τους νέους και τις γυναίκες σε φτωχές κοινότητες.
Ως γυναίκες, τρανς και άτομα που δεν “συμμορφωνόμαστε” με το φύλο που έχουμε επιβιώσει αυτό τον πόλεμο, απορρίπτουμε το ευρύ στίγμα, τη διάκριση και την ποινικοποίηση που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινή μας ζωή. Καλούμε για πλήρη μεταρρύθμιση και μεταμόρφωση του παρόντος συστήματος απαγόρευσης. Καλούμε για το τέλος της άγνοιας και της αρνητικής ρητορικής.
Οι θεραπευτικές υπηρεσίες για τα ναρκωτικές είναι φυλετικές, ταξικές, σεξιστικές και ρατσιστικές. Η ‘θεραπεία’ για τα ναρκωτικά από μόνη της βασίζεται σε ψευδείς και απαρχαιωμένες έρευνες και επιτρέπει την ανεξέλεγκτη και μη ρυθμισμένη εξουσία στο άτομο. Εμείς απορρίπτουμε αυτές τις μεθόδους και τις ιδεολογίες που λειτουργούν ως θεμέλια αυτών.
Παγκόσμιες και συστημικές καταπιέσεις καταπατούν τα δικαιώματά μας, ως γυναίκες, τρανς και άτομα που δεν “συμμορφωνόμαστε” με το φύλο που κάνουμε χρήση ναρκωτικών ουσιών και μας τοποθετούμε σε πολλαπλές, δια-συνδεδεμένες, ευάλωτες καταστάσεις, οι οποίες οδηγούν σε πληθώρα βλαβών:
• Ως γυναίκες που κάνουμε χρήση ενέσιμων ουσιών, έχουμε υψηλότερα ποσοστά ΗΙV και Ηπατίτιδας απ’ ότι οι άντρες. Παρόλ’αυτά, δεν εμφανιζόμαστε στα διεθνή δεδομένα και συνεχίζουμε να υφιστάμεθα διακρίσεις και αποκλειόμαστε από κοινωνικές και υπηρεσίες υγείας. Οι λίγες πηγές που έχουμε τείνουν να είναι ανδροκρατούμενες και μη προσβάσιμες καθώς συχνά δεν καλύπτουν τις ανάγκες μας, ενδιαφέροντα ή προσδοκίες μας.
• Επηρεαζόμαστε δυσανάλογα από τη δομική βία και τον κοινωνικό έλεγχο του κράτους (αστυνόμευση, περιορισμένη πρόσβαση σε νομική βοήθεια, εκβιασμοί, μεγάλης διάρκειας ποινές φυλάκισης, βιασμοί, εξώδικοι θάνατοι και κρατικές τιμωρήσεις)
• Η πλειονότητα των γυναικών στις φυλακές έχουν καταδικαστεί για μη βίαια αδικήματα που σχετίζονται με τα ναρκωτικά. Οι έγχρωμες γυναίκες, οι εθνικές μειονότητες, οι μη δυαδικές ή τρανς, και οι άστεγες στοχοθετούνται ιδιαιτέρως. Σε πολλές χώρες, αντιμετωπίζουμε κρατήσεις σε αναγκαστικά, μη ρυθμισμένα ‘θεραπευτικά’ κέντρα, συχνά για απροσδιόριστες περιόδους με περιορισμένη ή καθόλου πρόσβαση σε δικαστικές διαδικασίες. Η φυλάκιση σε κλειστά πλαίσια δημιουργεί ένα πλαίσιο με αυξημένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως οι βιασμοί και οι εκβιασμοί.
• Συχνά βιώνουμε ενδημική βία και αποκλεισμό μέσα στις ίδιες τις κοινότητες και οικογένειές μας. Όχι μόνο είμαστε πιο επιρρεπείς σε προσβολές από τους συντρόφους μας αλλά επίσης είναι λιγότερο πιθανό να προσφύγουμε στη δικαιοσύνη και την προστασία.
• Προσβάλλεται η σωματική και φυσική μας ακεραιότητα, η μητρική και οικογενειακή μας ζωή και το οικιακό περιβάλλον. Αντιμετωπίζουμε παραβιάσεις των σεξουαλικών/φυλετικών και αναπαραγωγικών δικαιωμάτων υγείας τόσο από την κοινότητα όσο και από το κράτος μέσα από εξαναγκασμένες αποστειρώσεις και τερματισμός εγκυμοσύνης.
• Το στίγμα το οποίο υποθέτει ότι οι γυναίκες που κάνουν χρήση ουσιών δεν μπορούν να φροντίσουν τα παιδιά τους και η παραπληροφόρηση σχετικά με τις επιδράσεις τη χρήσης τροφοδοτούν σκληρές πιέσεις στον τερματισμό της εγκυμοσύνης. Όταν δεν τερματίζουμε την εγκυμοσύνη μας, υπάρχει υψηλή πιθανότητα να χάσουμε την κυριότητα των παιδιών μας.
• Όσοι από εμάς εργαζόμαστε στο σεξ, και κυρίως οι τρανς γυναίκες και οι γυναίκες που ζουν με αναπηρίες έρχονται αντιμέτωποι με ένα απαράδεκτο και σύνθετο πλέγμα στίγματος, διακρίσεις και κοινωνικό αποκλεισμό.
Παρόλο που ζούμε με αυτές και άλλες ποικίλες μορφές καθημερινής βίας, οι Γυναίκες που Αντεπιτίθενται Ενάντια στον Πόλεμο στα Ναρκωτικά είναι επιδέξιες, επιχειρηματικές, δημιουργικές και ισχυρές. Αντεπιτιθόμαστε ενάντια στην απαγόρευση με αλληλεγγύη, κοινή υποστήριξη και ηγεσία, οικοδομώντας δίκτυα από το τοπικό στο παγκόσμιο, από την άμεση δράση στις μακροχρόνιες στρατηγικές ώστε να τελειώσει αυτός το πόλεμος στις γυναίκες που κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών. Αγκαλιάζουμε το διατομικό και αντί-κατασταλτικό φεμινισμό που ενσωμάτωσε queer/τρανς συμπεριληπτικές προσεγγίσεις, τη φυλετική δικαιοσύνη και το δικαίωμα της χρήσης ναρκωτικών και την εμπειρία της απόλαυσης. Εργαζόμαστε για να διεκδικήσουμε την σωματική μας κυριότητα, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων μας στο πλήρες φάσμα της σεξουαλικής και αναπαραγωγικής μας υγείας, των υπηρεσιών που θα σέβονται το φύλο, και του δικαιώματος της χρήσης ναρκωτικών. Δε ζητάμε για ελεημοσύνη αλλά για αλληλεγγύη. Απαιτούμε να ζήσουμε με ασφάλεια και ελευθερία.

Η Διακήρυξη είναι μια πρόσκληση να ενωθούν οι γυναίκες σαν εμάς, οι γυναίκες που ζητούν να τεθεί ένα τέλος στον Πόλεμο των Ναρκωτικών και τον αρνητικό αντίκτυπο που αυτός φέρει στις ζωές όλων μας.
“Αφήστε μας να δημιουργήσουμε κάποιο πρόβλημα και να ξεκινήσουμε να αλλάζουμε τον κόσμο με και για τις γυναίκες που κάνουν χρήση ουσιών με τα ισχυρά εννοιολογικά όπλα μας στο χέρι.” Elizabeth Ettorre
Τα σώματά μας- οι επιλογές μας, τα δικαιώματά μας, οι φωνές μας.

The Barcelona Declaration


On International Women's Day 2019, we declare that the War On Drugs is a war on Womxn Who Use Drugs


The War On Drugs is racist, sexist, classist and heterosexist, and disproportionately affects womxn of colour, youth and womxn in poor communities.


As womxn, trans and gender non-conforming people surviving this war, we reject the widespread stigma, discrimination and criminalisation we face in our daily lives. We call for complete reform and transformation of the current system of prohibition. We call for an end to the ignorant and negative rhetoric.
Drug treatment services are gendered, classed, sexualised and racialised. Drug 'treatment' itself is based on spurious and outdated research, and  allows unbridled and unregulated power over the individual. We reject these methods and the ideologies underpinning them.


Global and systemic oppressions violate our rights, as womxn, trans and gender non-conforming people who use drugs, and situate us in multiple, interconnected, vulnerable positions, which lead to numerous harms:


  • As womxn who inject drugs, we have a higher prevalence of HIV and Hepatitis than men. Despite this, we don't appear in data and endure discrimination and exclusion from social and health services. The few resources we have tend to be masculinised and inaccessible as well as often not meeting our needs, interests or expectations.  
  • We are disproportionately impacted by structural violence and social control from the State (policing, limited access to legal aid, extortion, long prison sentences, rape, extrajudicial murder and capital punishment).
  • The majority of womxn in prison are sentenced for non-violent drug related offences. Womxn of colour, ethnic minorities, non-binary or trans, and the homeless are particularly targeted.
  • In several countries, we face detention in compulsory, unregulated 'treatment'' centres , often for indefinite periods with little or no access to judicial processes. Incarceration in closed settings creates a context for increased human rights violations, such as rape and extortion.
  • We often experience endemic violence  and exclusion within our own communities and families. Not only are we more likely to be assaulted by our partners, but we are less likely to have recourse to justice and protection
  • We suffer intrusion into our bodily and physical integrity, maternal and family life and domestic space. We face routine violations of our sexual and reproductive health rights, by both community and state such as coerced sterilization  and pregnancy termination.
  • Stigma that assumes womxn who use drugs cannot take care of their children and misinformation on the effects of drug use feeds into strong pressures to end pregnancy. When we don't terminate our pregnancies, there's a strong possibility we will lose  custody of our children.
  • Those of us who are sex workers, womxn living with disabilities, and especially trans womxn, cope with an unacceptable and compounded web of stigma, discrimination and social exclusion.  
    
Despite living with these and other multiple forms of violence daily, Womxn Fighting back Against the War On Drugs are resourceful, enterprising, creative and strong. We possess remarkable resilience. We fight back against prohibition with solidarity, mutual support and leadership, building our networks from the grassroots to the global, from immediate action to long-term strategies to end this war on womxn who use drugs. We embrace intersectional and anti-prohibitionist feminism that integrates queer/trans-inclusive and non-ableist approaches, racial justice and the right to use drugs and experience pleasure. We work to reclaim our bodily sovereignty, including rights to the full range of sexual and reproductive health, gender-sensitive health services, and rights to use drugs. We do not ask for charity but for solidarity.  We demand to live in safety and freedom.


This declaration is an invitation to join forces with womxn like us, womxn who demand an end to the War on Drugs and the negative impact it has on all our lives.


"Let us all cause some trouble and begin to change the world with and for women who use drugs with our powerful conceptual armaments in hand.” Elizabeth Ettorre (feminist scholar)


Our bodies - our choice, our rights, our voice.
#narcofeminism #femdrug


Womxn Who Use Drugs


The following groups / organisations support this declaration:


To add your organisation’s name to the signatories in solidarity or to keep in touch - please complete this form.


Women and Harm Reduction International Network (WHRIN)
COUNTERfit
Metzineres. Environments of Shelter for Womxn who Use Drugs Surviving Violences
XADUD. Network of Womxn who Use Drugs
REMA. Network of Anti-Prohibitionist Women
Eurasian Harm Reduction Association
ARSU - Grup de Dones
FAAAT think & do tank
Pla d’accions sobre drogues de Reus
European Institute for Multidisciplinary Studies on Human Rights and Science | Knowmad Institut
Iglesia Evangélica Protestante de El Salvador (IEPES)
Youth RISE
Association for Women’s Rights in Development (AWID)
International Network of Women who use Drugs (INWUD)
PeNUPS
Canadian Students for Sensible Drug Policy
Género y Drogodependencias (Madrid)
EuroNPUD
AFEW International
Life Quality Improvement Organisation FLIGHT
CA Prima
“Harmreduction network” Association
Društvo AREAL
AFEW International
PeNUPS
CASO Portugal
APDES
WeCanna-Weedgest
Youth Organisation for Drug Action
NGO Re Generation
Perempuan Pengguna NAPZA Indonesia dan Deklarasi Jenggala
CHECK!N
LUNEST, EHPV
Asia Catalyst
Tinatin Zardiashvili
Real People Real Vision
CF "VIRTUS"
Stop Overdose Now
ANTONIA ROSSI
ARAS - Romanian Association Against AIDS
Association Margina
Delhi Drug User Forum
En Plenas Facultades
CA PRIMA
Release
LGBT organization Labrys
ALE "Kazakhs Union of People Living with HIV"
AKUT Foundation, Hungary
ItanPUD - Italian Network of People Who Use Drugs
Club "Svitanok", Ukraine
Eurasian Women's Network on AIDS
Hepminus
Crew
Kosmicare Association
COUNTERfit Harm Reduction Program (Canada)
Jane Lane
ASAUPAM



Os invitamos a dar apoyo a nuestra Declaración
Please complete this form if you'd like to support the Declaration or keep in touch.




___________________


Δίκτυο Ομότιμων Χρηστών .Ψυχοδ/κων Ουσιών @drug.peers.net






Παγκόσμια Φεμινιστική απεργία #8Μαρτίου #IWD2019



Σε κοινή δράση με εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον πλανήτη , καλούμε τις εργαζόμενες στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, τις επιχειρηματίες, αγρότισσες, φοιτήτριες, μαθήτριες, όλες τις γυναίκες να σταματήσουν την εργασία και τα μαθήματα, να μην προχωρήσουν σε αγορές και να απέχουν από τις ενδοοικογενειακές υποχρεώσεις για ολόκληρη την ημέρα.
Τα αιτήματά μας είναι:
• ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ στην ανισότητα των αμοιβών και στα εμπόδια ανέλιξης μόνο και μόνο επειδή είμαστε γυναίκες
• ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ στην επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και στις απολύσεις εγκύων
• ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ στην αυξημένη ανεργία και φτώχεια των γυναικών
• ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ στη σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας
• ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ στην αποκλειστική ανάληψη από τις γυναίκες όλων των υποχρεώσεων μέσα στο σπίτι
• ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ στον έμμεσο αποκλεισμό μας από τα κέντρα των πολιτικών και οικονομικών αποφάσεων.
• ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ στις διακρίσεις με βάση το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό
• ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ στην έμφυλη βία και στις δολοφονίες γυναικών. ΟΧΙ άλλη Ελένη, Αγγελική, Αδαμαντία, Ανδριάνα, Ζωή …
Από το 2016 ξεκίνησε η φεμινιστική απεργία, ως Διεθνής Απεργία των Γυναικών, με πρωτοβουλία φεμινιστικών οργανώσεων και γυναικείων συλλογικοτήτων από διαφορετικές χώρες της Ευρώπης, της Ασίας, της Αφρικής και της Αμερικής. Παγκοσμίως το 2018 συμμετείχαν επίσημα 40 χώρες. Χαρακτηριστικά στην Ισπανία πραγματοποιήθηκε μια ιστορική απεργία, όπου συμ¬με¬τείχαν περισσότερες από 5 εκα-τομ¬μύ¬ρια γυ¬ναί¬κες. Η Ελλάδα και οι γυναίκες της δεν μπορεί και δεν πρέπει να μένουν έξω από αυτές τις μεγάλες κινητοποιήσεις.
Το Ελληνικό Δίκτυο Φεμινιστικής Απεργίας της 8ης Μάρτη.



Συμφωνώ κια υπογράφω στέλνοντας email στο: femstrike@gmail.com

Τετάρτη 6 Μαρτίου 2019

Στη Σάμο πάλι αντιδρούν για προσφυγάκια




Σύλλογος γονέων στη Σάμο  αποφάσισε να μην πηγαίνουν τα παιδιά σχολείο για 4 ημέρες ως διαμαρτυρία που θα μορφωθούν 14 προσφυγάκια.
Το έχουμε ξανασυναντήσει το παράδοξο  μα εξακολουθεί να εξέχει η γελοιότητά τέτοιων αποφάσεων.
Διότι εκτός των αυτονόητων επιχειρημάτων ότι τι κίνδυνος μπορεί να είναι για το σύνολο 14 παιδιά, ή κατά πόσο η γκετοποίηση του ξένου συντελεί στον όποιο κίνδυνο για το σύνολο, είναι διασκεδαστικά αποκαλυπτική και η επιλογή Αποχής:
―Προκειμένου να μη μάθει γράμματα το παιδί σου, αφήνω το δικό μου αγράμματο, δηλαδή. 
Ρατσιστές και ανόητοι δηλαδή. Ως συνήθως.

Φέρνω το άρθρο και εικονογραφώ με εικόνες παιδικών προπαγανδιστικών βιβλίων της ναζιστικής Γερμανίας- ακόμα και τη γραμμή αξύριστων ταλαίπωρων έδειχναν, που φεύγουν για τα στρατόπεδα πλάι σε καθαρά Γερμανάκια παίξουν ακορντεόν και διασκεδάζουν), από: Εικονογραφημένα παιδικά βιβλία και προπαγάνδα στη Γερμανία του Χίτλερ




naftemporiki
Εν μέσω αντιδράσεων αρχίζει σήμερα η εκπαίδευση παιδιών προσφύγων στο Δημοτικό Σχολείο Βαθέος της Σάμου, με τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων Νηπιαγωγείου και Δημοτικού Σχολείου να έχει αποφασίσει αποχή των παιδιών τους και την ΕΛΜΕ Σάμου να καλεί τους φορείς του νησιού να υποδεχθούν στις 2.00 το μεσημέρι τα προσφυγόπουλα.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τοπικά ΜΜΕ, σε γενική συνέλευσή τους οι γονείς των μαθητών αποφάσισαν να απέχουν τα παιδιά τους από το σχολείο, από σήμερα Τρίτη 5 Μαρτίου και έως την Παρασκευή 8 Μαρτίου, με αφορμή την έναρξη λειτουργίας Δομής Υποστήριξης και Εκπαίδευσης Προσφύγων (ΔΥΕΠ) με 14 προσφυγόπουλα στο συγκεκριμένο σχολικό κτίριο.
Επιπλέον, θα πραγματοποιήσουν και συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Πέμπτη 7 Μαρτίου έξω από το κτίριο της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του νομού, στην οποία καλούν όλους τους συλλόγους γονέων του νησιού.
Αντίθετα, η ΕΛΜΕ Σάμου καλεί «εκπαιδευτικούς, γονείς και όλους τους φορείς του νησιού σήμερα Τρίτη 5 Μαρτίου στις 2 το μεσημέρι στο Δημοτικό Σχολείο Βαθέος να υποδεχθούν όλοι μαζί τα προσφυγόπουλα».
«Ξέρουμε ότι βασικό συστατικό στοιχείο της παιδείας είναι η κοινωνικοποίηση των παιδιών κι όχι η γκετοποίησή τους. Ξέρουμε ότι κανένα κτίριο -και μάλιστα υπερσύγχρονο- δεν πρόκειται να κατασκευαστεί αποκλειστικά για τα προσφυγόπουλα και ότι ο αποκλεισμός των παιδιών από τα υπάρχοντα σχολεία ισοδυναμεί με την απομόνωσή τους» τονίζει μεταξύ άλλων στην ανακοίνωσή της η ΕΛΜΕ Σάμου.
Σε ψήφισμά του ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Νηπιαγωγείου και Δημοτικού Σχολείου Βαθέος Σάμου αναφέρει ότι δεν υπάρχουν οι απαραίτητες υλικοτεχνικές συνθήκες για την ένταξη των προσφυγόπουλων στο σχολείο.
Στην ανακοίνωση επισημαίνεται μεταξύ άλλων: «Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στην εκπαίδευση όλων των παιδιών ανεξαιρέτως χρώματος, φυλής, καταγωγής και θρησκείας, σε κατάλληλα διαμορφωμένους χώρους, με ειδικά καταρτισμένο επιστημονικό προσωπικό και όχι εις βάρος των ήδη βεβαρημένων σχολικών μονάδων και στην όποια ομαλή λειτουργία του επιβαρυμένου σχολικού προγράμματος. Πρόθεση των υπουργείων Παιδείας και Μεταναστευτικής Πολιτικής, να ενσωματώσει τα προσφυγόπουλα στις υπάρχουσες σχολικές μονάδες, χωρίς να γνωρίζουν τα βασικά (Γλώσσα, θέματα υγείας) ενώ κωφεύουν και εθελοτυφλούν στις βασικές ανάγκες που απαιτούνται ώστε τα παιδιά αυτά να ζήσουν με τα στοιχειώδη! Δείχνοντας μεγάλη προθυμία όμως στη δημιουργία εντυπώσεων με τηλεοπτικές φιέστες κατά την άφιξη κάποιων λίγων παιδιών στο 3ο Δημοτικό
Σχολείο (όπου τα περισσότερα δεν συνεχίζουν την φοίτηση τους από επιλογή τους), αδιαφορώντας παντελώς στο τι μπορεί να προκαλέσει αυτό στα ίδια τα παιδιά».








 Εικονογραφημένα παιδικά βιβλία και προπαγάνδα στη Γερμανία του Χίτλερ https://tvxs.gr/news/taksidia-sto-xrono/eikonografimena-paidika-biblia-kai-propaganda-sti-germania-toy-xitler





Σάββατο 2 Μαρτίου 2019

Κάηκε δεμένος στο ΚΑΤ― ναι, σήμερα. Δεμένος.


Κάηκε ζωντανός ασθενής στο ΚΑΤ επειδή τον είχαν δεμένο.
Γιατί δεμένο;
«Τον τελευταίο καιρό επειδή παρουσίαζε στερητικά συμπτώματα και κρίσεις, οι νοσηλευτές αναγκάζονταν να τον δένουν. Ένα από τα σενάρια που εξετάζονται από τις Αρχές είναι ο 53χρονος να εγκλωβίστηκε δεμένος στο κρεβάτι του».
Σε ποιο αιώνα;
Σήμερα το πρωί.
Ναι, έδεναν εγχειρισμένο άνθρωπο επειδή υπέφερε από στερητικό σύνδρομο. Μέσα σε νοσοκομείο. Όπου δυό lonargal θα τον είχαν ανακουφίσει.
Ειδησεογραφικές ιστοσελίδες αναπαράγουν αυτό το κείμενο (όπως θα το δείτε πιο κάτω) σαν ο εθισμός του ασθενή να επαρκεί ως δικαιολογία για το δέσιμο.


Αν δεν καταλαβαίνετε να σας εξηγήσω: 
Εκτός μιας ψυχολογικής αναστάτωσης που μοιάζει με σφοδρό άγχος, σαν αρχή κρίσης πανικού, το στερητικό σύνδρομο προκαλεί ένα «πόνο δίχως κέντρο»* μια δυσφορία σε όλο το σώμα που κάνει απολύτως αδύνατο να μείνεις ακίνητος στην ίδια θέση. Στριφογυρνάς λοιπόν σαν αρνί στη σούβλα και «βελάζεις»*. Ταυτόχρονα νυστάζεις μα δε γίνεται να κοιμηθείς ενώ τρέχουν μάτια και μύτες ένα διαφανές υγρό σα δάκρυ.
Αυτό διαρκεί μόνο τρια 24ωρα + λίγες ώρες (6 συνήθως) μετά την τελευταία χορήγησης πρέζας. Ύστερα μπορεί ψυχολογικά να είμαστε κουρέλια μα το σωματικό έχει περάσει εντελώς. Άρα πολύ με μπερδεύει το ιατρικό ―ο θεός να το κάνει― ανακοινωθέν που αναφέρει ότι το θύμα «τον τελευταίο καιρό.. παρουσίαζε στερητικά συμπτώματα».
Επίσης, αυτά ακριβώς τα συμπτώματα είναι που καθιστούν γελοίο το δημοσιογραφικό cliché περί εγκλημάτων για τη «δόση» εφόσον έγκλημα δε μπορείς να κάνεις αφού σ' αυτό το στάδιο παραπατάς και παραπαίεις, απολύτως ασταθής καθώς χέρια, πόδια και φωνή τρέμουν. 


Το καταλάβαμε;


Αν δεν καταλαβαίνετε να σας υπενθυμίσω και το άλλο: 
Διεθνείς συνθήκες εξασφαλίζουν την υποχρέωση να παρέχεται φαρμακευτική αγωγή σε ασθενή που κρατείται φυλακισμένος. Οι γιατροί οφείλουν να βοηθούν δίχως να κρίνουν. Ακόμα και σε περιπτώσεις που ο ασθενής προκάλεσε την ασθένειά του ―με βλαβερές τροφές το διαβήτη, με ποτό την κίρρωση ή με απόπειρες αυτοτραυματισμών κι αυτοκτονίας, το αν «φταίει» ο άρρωστος για την αρρώστια του δεν είναι δυνατόν να επηρεάζει την ποιότητα της ιατρικής περίθαλψης. 


Πάμε πίσω στην είδηση λοιπόν:
53χρονος άνδρας με ορθοπεδικό χειρουργήθηκε στο ΚΑΤ και δεν είχε μαζί του πρέζα ή υποκατάστατο. Στο ΚΑΤ, το μεγάλο νοσοκομείο της πρωτεύουσας, εξοπλισμένο με κάθε είδος γιατρούς και φάρμακα.
Το σωστό θα ήταν να του δώσουν είτε μεθαδόνη / βουπρενορφίνη είτε, ιδανικά, διαμορφίνη/μορφίνη. Όμως κάλλιστα θα γινόταν το μαρτύριο ανεκτό με κωδεΐνη. Lonargal/Lonarid δηλαδή ή ό,τι άλλο οπιούχο/οπιοειδές από σιρόπι για το βήχα έως αναισθητικό.


Και τι έκαναν;
Τον έδεσαν. 
Γιατί;
Διότι αντίθετα από διεθνείς νόμους και συνθήκες, στον τόπο μας ο χρήστης ναρκωτικών δεν έχει δικαιώματα, δε λογαριάζεται για άνθρωπος ούτε για πλάσμα ζωντανό με ευαισθησία πόνου και αξιοπρέπεια.


Πώς άναψε η φωτιά δεν ξέρουμε ακόμα. Παρά τις λίγες λεπτομέρειες κάτι για «τσιγάρο επισκέπτη του» διάβασα, λες και κάποιοι ήδη οργανώνουν πού θα ρίξουν ευθύνες. Για τη φωτιά, εννοείται, όχι για το νεκρό.
Αλλά τσιγάρο, εμπρησμός ή βραχυκύκλωμα, ό,τι και να 'ταν, νοσοκόμους δεν έχει το Ψυχιατρικό τμήμα; Συναγερμό; Κι ούτε προφανώς έχει ανιχνευτή καπνού.
Δεσίματα ασθενών όμως έχει.


Αντιγράφω την είδηση, συγκλονισμένη και θυμωμένη. Επειδή, δεν έπεσα από τα σύννεφα, επειδή τέτοια περιστατικά αδικίας είναι τόσο πολλά που πιέζω τον εαυτό μου να μη γράφω συχνά για το θέμα και το συνηθίσετε. 


Μόλις πριν λίγες μέρες, θεραπευόμενος του ΟΚΑΝΑ έβαλε θηλιά στο λαιμό του να κρεμαστεί στη μονάδα στο νοσοκοκείο επειδή ο γιατρός ως απάντηση στις υποτροπές τού μείωσε τιμωρητικά τα υποκατάστατα και, όταν αντέδρασε, τον απείλησε με αποβολή λόγω της κακής του συμπεριφοράς. Με ποιο δικαίωμα, ποια ιατρική θεωρία, ο γιατρός μετατρέπεται σε αυστηρό δάσκαλο κι ο ασθενής σε μαθητή, δεν ξέρω, όπως δεν ξέρω τι είδους Ιατρική, όταν ο ασθενής υποτροπιάσει, τον τιμωρεί στερώντας του το φάρμακο.
Σκεφθείτε το ανάλογο:
Ο ιός της γρίπης που με βασάνισε, επιστρέφει. Υποτροπιάζω παρά την αντιβίωση. Και ο γιατρός τι κάνει; Με επιπλήττει που υπέκυψα στον ιό κι αποφασίζει να μη μου ξαναδώσει φάρμακο, τέρμα η αντιβίωση, έτσι για να μάθω. Και αν θυμώσω; Αν διαμαρτυρηθώ; Τότε ο γιατρός σημειώνει κάτι σε ένα χαρτάκι και με αποβάλλει από όλα τα νοσοκομεία της χώρας. Πάρε τη γρίπη σου, σα να μου λέει, και βγες στη Μαύρη Αγορά για αντιβίωση.
Το φαντάζεστε; Βλέπετε τον παραλογισμό της προκατάληψης;


Φοβάμαι, όπως είπα, πως σας τα γράφω τόσο συχνά που θα τα συνηθίσετε. Όμως δεν έχω άλλη επιλογή, πρέπει να το πω και να γίνει κατανοητό:
Ο άνθρωπος αυτός κάηκε ζωντανός επειδή δεν του έδωσαν ένα χάπι.
Σας καλώ να το θυμάστε.
Σας καλώ, τώρα που γνωρίζετε, να πάψετε να στηρίζετε ιδεοληψίες περί «καθαρών» και «βρώμικων» και να στηρίξετε την ανθρωπιστική πραγματιστική προσέγγιση γιατί
κι οι δικές μας ζωές έχουν αξία.

#Persons_Who_Use_Drugs_Count
______________________________________________________
*«πόνο δίχως κέντρο» από το Junk Mail του Will Self
*Το «αρνί» για άϋπνες νύχτες και η έκφραση «βέλαξα» παλιότερες, της  προ ΟΚΑΝΑ εποχής.


ethnos / 
Ο 53χρονος που εντοπίστηκε νεκρός στο δωμάτιο του 4ου ορόφου της Βρυώνειου πτέρυγας του νοσοκομείου ΚΑΤ ήταν χρήστης ναρκωτικών ουσιών και νοσηλευόταν για ορθοπεδικό περιστατικό.
Τον τελευταίο καιρό επειδή παρουσίαζε στερητικά συμπτώματα και κρίσεις, οι νοσηλευτές αναγκάζονταν να τον δένουν. Ένα από τα σενάρια που εξετάζονται από τις Αρχές είναι ο 53χρονος να εγκλωβίστηκε δεμένος στο κρεβάτι του έπειτα από τη φωτιά που ξέσπασε από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία και να κατέληξε.
Σύμφωνα με πληροφορίες, τις τελευταίες ημέρες τον 53χρονο επισκεπτόταν ένας φίλος του, ο οποίος κάπνιζε και οι αρχές εξετάζουν το ενδεχόμενο η φωτιά να ξεκίνησε από ένα τσιγάρο.
Η φωτιά εκδηλώθηκε το πρωί του Σαββάτου. Στο νοσοκομείο έφτασαν τρία οχήματα και οι πυροσβέστες όταν έφτασαν στο σημείο διαπίστωσαν ότι είχε πάρει φωτιά ένα στρώμα κρεβατιού στον 4ο όροφο και υπήρχε ένας άνδρας νεκρός.
Ακολουθεί η ανακοίνωση του υπουργείου Υγείας:
Σήμερα Σάββατο 2/3/2019, πρωινή ώρα, εκδηλώθηκε πυρκαγιά στο ΓΝΑ ΚΑΤ σε δίκλινο θάλαμο του 4ου ορόφου στην πτέρυγα Βρυώνειο Δ΄, η οποία κατασβέστηκε άμεσα από το προσωπικό του ορόφου του Νοσοκομείου. Στον εν λόγω θάλαμο νοσηλευόνταν ο ασθενής Α.Φ., ηλικίας 53 ετών, μη περιπατητικός, με περιτροχαντήριο κάταγμα ισχίου χειρουργηθέν και κάταγμα βραχιονίου υπό συντηρητική αγωγή, ο οποίος και απεβίωσε.
Τα αίτια του συμβάντος διερευνώνται από την Πυροσβεστική Υπηρεσία η οποία θα προβεί σε προανακριτική διαδικασία. Παράλληλα ο Διοικητής του Νοσοκομείου διέταξε Ενορκη Διοικητική Εξέταση.






Με αφορμή άλλο θάνατο ασθενούς που είχε βρεθεί δεμένος και καμένος στην Τρίπολη το 2013, το θέμα τς 'καθήλωσης' είχε συζητηθεί.
__________________________________________
Ageloglou Stratos Αν δε μπορούν ν αντιμετωπίσουν αυτοί στερητικά, φανταστείτε κρατητήρια και φυλακές.



Persons_Who_Use_Drugs_Count 
Persons who use drugs count! share the message.

__________________________________________

ΠΡΟΣΘΕΤΩ 
Δευτέρα 4 Μαρτίου 2019

Τον καπνό είδαν να βγαίνει από την κλειστή πόρτα οι νοσηλευτές που έσβησαν τη φωτιά πριν φτάσουν οι πυροσβέστες. Σάββατο 10.00 π.μ.
Κυριακή μεσημέρι άρχισε η συγκάλυψη. Τα κανάλια μεταδίδουν την είδηση δίχως αναφορά σε τοξικοεξάρτηση ή δέσιμο (καθήλωση).
Το ΣΤΑΡ, που έστειλε και ρεπόρτερ κι έχει video που δείχνει το καμένο στρώμα, πρόσθεσε ότι ο άνθρωπος στο δίκλινο του 4ου ορόφου  ήταν άστεγος και αφαίρεσε δέσιμο και στερητικό σύνδρομο. https://www.star.gr/eidiseis/ellada/453201/kat-binteo-mesa-apo-ton-thalamo-opoy-kahke-o-asthenhs .
Δευτέρα 8.30π.μ. στην πρωινή εκπομπή του OPEN (Ιορδάνης Χασαπόπουλος - Γιάννης Σαραντάκος)  έχουν και  ρεπορτάζ. Όχι για τον άνθρωπο. Μιλά η Πρόεδρος του ΕΣΝΕ που, πολύ έξυπνα, αντί να αρνείται όσα επιφανειακά καταλογίζουν οι παρουσιαστές, κάνει damage control υπερθεματίζοντας περί ελλείψεων των κρατικών νοσοκομείων τις οποίες κάνει γεφυράκι πονηρό για να περάσει στο μόνο σημείο που ενδιαφέρει όσους την ψήφισαν: την υποχρηματοδότηση. Κι έτσι ακούμε για «κονδύλια» αντί να μάθουμε για το πώς  έδεσαν κι έκαψαν ένα εγχειρισμένο  άνθρωπο.