DODO _ αθηναϊκή πρεμιέρα με Reunion

Το DODO η εκπληκτική ταινία του Πάνου Χ. Κούτρα με εξαιρετική πλοκή και απολαυστικό διάλογο,

παρουσιάστηκε στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση / Οnassis Cultural Centre Athens.

 

Την ταινία υπερσυστήνω. 

Μα για μάς τους παλιούς φίλους ήταν ένα Reunion  συγκινητικότατο που ξεκίνησε με την αναφορά από σκηνής των θανάτων 

Των αγαπημένων μας Ελένης και Ειρήνης αδελφών Βουρλούμη και συνεχίστηκε μετά την προβολή με  συναντήσεις, των εν ζωή ακόμα, φίλων που μάς σημάδεψαν από την πρώτη νιότη και συνετέλεσαν να γίνουμε αυτό που είμαστε σήμερα.

Για σάς  ίσως είναι  μόνο ονόματα, για μένα είναι κομμάτια της ζωής μου…

Πρώτος ο Πάνος βέβαια- παιδιόθεν κολλητός 

Και

Μαριάννα Παπαγεωργίου

Δημήτρης Ξανθούλης

Ρεβέκκα Καμχή

Παναγιώτης Ευαγγελίδης

Άντζελα Μπρούσκου

Μιχάλης Νερομυλιώτης Αντωνία Μπλέτα

 Και  - η οικογένειά μου πιάνει μια σειρά καθισμάτων

με

Μαρία Χαρτοφυλακίδου  

Γιάννη Κοκιασμένο

Εύη Αδριανού

και, εννοείται 

Ελισάβετ Χρονοπούλου και Πάρι Μέξη.

 

[Αν ξέχασα αγαπημένο φίλο μη θυμώσετε, θα θυμηθώ και θα προσθέσω.. Κι αν έχετε φωτογραφίες ή videos όπως εκείνο που κουβεντιάζω με το Δημήτρη Ξανθούλη ενώ σε πρώτο πλάνο χορεύει η Σμαράγδα Καρύδη,

παρακαλώ στείλτε το να το προσθέσω στο blog

διότι σ' αυτό δεν τα παίρνει η ροή και μένουν να θυμνόμαστε]

 

Ακολουθούν τα του Dodo  (από Κάννες και αθηναϊκή πρεμιέρα)

Και 

φωτογραφίες εμών των δικών.

 

 

 

#αδερφακια

— στην τοποθεσία Στέγη Ιδρύματος Ωνάση / Οnassis Cultural Centre Athens.

View this post on Instagram

A post shared by Dodo (@dodo_the_movie)

 

https://youtu.be/b_u4ftreFQo

 

https://www.youtube.com/watch?v=o0U5L_PKk8g

Από τη Ρεβέκκα Καμχή 

οι τρεις που ακολουθούν (Ευχαριστώωωω!)

Για θέαση:

https://www.imdb.com/title/tt16310962/

και από 10 Νοεμβρίου στους κινηματογράφους.

_________________________________________

Τα ΕΥΤΕΛΗ, αλάτι της Φιλίας

 

 

Τα Ευτελή.

Είναι μια μικρή συλλογή μου (ανέκδοτη που μάτια δε την έχουν δει), με ποιήματα και διηγήματά μου περί θεμάτων, ευτελών ναι, μα και για μένα ουσιωδών και πολυσήμαντων.

 

Όπως, 

π.χ., τα νύχια που σας δείχνω σήμερα.

Διότι έτσι είναι το εθιμοτυπικό.

Όπως παλιά, πριν φύγουν για ταξίδι, οι ναυτικοί

κοινωνούσαν κι αφιέρωναν πρόσφορα και ράντιζαν σκάφη κι ακρόπρωρα,

όπως ακόμα τώρα χύνεται ο καμπανίτης αναβαπτίζοντας παλιό σκαρί,

έτσι κι εγώ

 πριν φύγω απ’ το νησί

πρέπει απαρεγκλίτως να περάσω από τη Νάντια.

 

Nadia’s House of Beauty,

που σημαίνει πεντικιούρ το αναγκαίο για την ξυπόλυτη με ζωγραφιές στα νύχια ανάλογα τα κέφια μου και τις κρυφές μου ευχές (αφού τους μισούς μήνες μένει σκεπασμένο κι απόκρυφο έτσι που μόνο εγώ γνωρίζω τι συμβαίνει εκεί·

όπως και στο άλλο το απόκρυφο

που, αποτριχώνει η Νάντια με κερί και, από κάποια τελευταία ίχνη αξιοπρέπειας θα σας σεβαστώ και δε θα περιγράψω σχήμα ή ποσόστωση τριχών κρατάω

κι ύστερα χέρια,

το μανικιούρ που βλέπετε, σε ένα από τα κόκκινα που η Νάντια μου τα λέει «δικό σου».

 

Η τελετουργία πάντα συνοδεύεται από αμέτρητα μακρόστενα σφηνάκια της «τεκίλας σου» ― από το μπουκάλι μου που είναι πάντα εκεί και με περιμένει στο συγκεκριμένο ράφι του κομψού αν και τεράστιου μαύρου της ψυγείου,

και το σφηνάκι μου με συνοδεύει όσο γελάμε και μιλάμε κι αλληλοενημερωνόμαστε για εξελίξεις των γνωστών στην κάθε μια θεμάτων της ζωής της άλλης,

ώσπου

στο σύνθημα «πάμε να πιώ κι εγώ»

φορτώνομαι τσάντα, παπούτσια, κάλτσες κι ό,τι άλλο στο ένα χέρι, παίρνω το ποτηράκι μου προσεκτικά στο άλλο και,

φορώντας τη γνωστή σαγιονάρα των ‘salons’,

ακολουθώ τις άλλες φιλενάδες,

τη ζωηρή πανέξυπνη γκρίζα γκριφόν Χαρούλα

και τη μοιραία Ντέστινι, το μισή μερίδα Γιορκσάιρ Τεριέ που σκαρφαλώνει Έβερεστ ανάμεσα στα πόδια μου καθώς

 ανεβαίνουμε προσεκτικά τα εσωτερικά σκαλιά 

οδηγούν από το ‘salon’ στο σαλόνι

κι εκεί με ταΐζει μεζεδάκια και με φορτώνει δώρα ανεκτίμητα (όπως τα φρέσκα-ολόφρεσκα αυγά, 

το μέγα πάθος μου). 

 

Διότι, το έχω ξαναπεί

τα μικρά δώρα κάνουν τις μεγάλες φιλίες

και τα ΕΥΤΕΛΗ

είναι το αλάτι της ζωής,

σα χαραυγή χαμόγελου 

ανάμεσα  στα δάκρυα.

Χθες το βράδυ μεθυσμένη, μ’ ένα καφετζή μπλεγμένη….

 

Αααχ

Χθες το βράδυ μεθυσμένη

μ’ ένα καφετζή μπλεγμένη….

__________________________________

Κι εσείς το πιστέψατε.

 

Καμηλιέρικο του Γ. Κατσαρού είναι, αγαπημένο. 

Αλλά για χθες, η αλήθεια είναι πως ήμουν ευτυχισμένη, στη θάλασσα που έκανα μια βόλτα στην άμμο και μια βουτιά αργά το απόγευμα και έτρωγα κι έπινα με παρέα.

https://youtu.be/6RCXyTNtBEQ

TA "BYZIA' μας: 25/10 σε δωρεάν θέαση στο Cinobo

                                                     

Τρίτη 25/10 τα ΒΥΖΙΑ σε δωρεάν θέαση στο Cinobo όλη την ημέρα, ό,τι ώρα θέλετε. Συστήνω.

Σας δίνω linkνα μπείτε, κι ακολουθούν λίγα από εμένα για το ντοκιμαντέρ στο οποίο ήταν τιμή μου που συμμετείχα και, με κλικ στο λινκ του blog ακολοθούν πιο πολλά με φωτογραφίες και youtube ομιλία μου σχετική.

Τα ΒΥΖΙΑ μας,

κύκνειο άσμα, παιδί της και κληρονομιά μας

είναι ένα έργο στο οποίο έδωσε ζωή με τις τελευταίες ανάσες της

προικίζοντάς το με όλα της τα λάφυρα από τον άγριο πόλεμο με τον καρκίνο.

 

'Προτάσσουμε τα στήθη μας' έγραφα τότε στις πρώτες προβολές κι η Λιόπη χαμογελούσεευτυχισμένη μέσα στον πόνο και τον τρόμο της σκιάς του Θανάτου, με πατερίτσες ή κατάκοιτη, με κοντά μαλλιά ή περίτεχνα κεφαλοδεσίματα, όλο και πιο αδύνατη, όλο και πιο εύθραυστη καιπικραμένη από τον άνισο αγώνα.

 

Η ταινία αυτή που οραματίστηκε και την κουβεντιάσαμε και τη σχεδιάσαμε, και με τουςσυνεργάτες φίλους της κινηματογραφιστές Ανιές Σκλάβου και Στέλιο Τατάκη πραγματοποιήθηκετο όραμα, είναι μια αφήγηση των βυζιών μας, του στήθους μας που μας καθορίζει και μαςπεριγράφει και μας σημαδεύει αλλά χρειάζεται επιθετικό προσδιορισμό για να γίνει 'γυναικείο'.

Αφήγηση του στήθους, του ενός και μόνου, ή του κανενός εκεί που ήταν δύο· αφήγησηγυναικών, δική της κυρίως αλλά και δική μου και άλλων που λέμε τις ιστορίες του στήθους μας. Της ομορφιάς του, της ενοχής, της σιλικόνης, του έρωτα και  της αρρώστιας, του καρκίνου.

 

Για τα ΒΥΖΙΑ μας σας έχω πει.

Σήμερα κλήθηκα να βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου:

δυό ρώγες,

που προστίθενται μαζί με άλλες στη δική της ιστορία για να σχηματιστεί πλούσιο και ζουμερό τσαμπί που θα τέρψει, θα θρέψει και θα δώσει σχήμα στα ανείπωτα.

Βυζιά στο νου μας και στις αγωνίες μας,

βυζιών εικόνες γύρω μας

σε διαφημίσεις και αφίσες, σε τσόντες,

σε νοσοκομεία και σε μαιευτήρια.

Κι όμως πέπλο σιωπής απλώνει η ευπρέπεια που τα καλύπτει.

Mα εμείς προτάσσουμε τα στήθη μας

kι αποκαλύπτονται

απ' τη βυζαρού ως το βυζανιάρικο

το φόβο και το πάθος

τον πόνο, την οδύνη, το καμάρι

συνθέτοντας το αυτοβιογράφημα

της αιώνιας και της νέας αλήθειας.

 

 

 

 

Βιογραφικό

Η Λιόπη Αμπατζή γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτικέςεπιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Κοινωνική Ανθρωπολογίαστο Πανεπιστήμιο Αιγαίου όπου ολοκλήρωσε το διδακτορικό της το2004. Συνεργάστηκε με το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών καιως μεταδιδακτορική ερευνήτρια με το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το2008 εκδόθηκε από το ΕΚΚΕ η μελέτη της με τίτλο"Προσεγγίζοντας το φαινόμενο του trafficking". Ασχολήθηκε μετη μελέτη του φύλου και της σεξουαλικότητας, της εργασίας καιτης μετανάστευσης στη σύγχρονη Ελλάδα. 
Το ντοκιμαντέρ με τίτλο "Βυζιά" (σκηνοθεσία Ανιές Σκλάβου καιΣτέλιος Τατάκης) που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ ΝτοκιμαντέρΘεσσαλονίκης του 2017, βασίστηκε πάνω στην μελέτη που είχεξεκινήσει η ίδια από το 2013. 
Έφυγε από τη ζωή στις 25 Φεβρουαρίου 2018 σε ηλικία 47 ετών, μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.

 

Την Τρίτη 25/10 τα ΒΥΖΙΑ σε δωρεάν θέαση στο Cinobo. Για να δείτε την ταινία, αρκεί οποιαδήποτε ώρα της συγκεκριμένης ημέρας να μπείτε στο cinobo.com, να δημιουργήσετε λογαριασμό δωρεάν (χωρίς προσθήκη κάρτας) ή να συνδεθείτε στον υπάρχοντα λογαριασμό σας. Στο checkout πατάτε παράλειψη και πατώντας play παρακολουθείτε την ταινία. Περιμένουμε τις εντυπώσεις σας, τις σκέψεις σας, τις....ιστορίες σας....... https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fcinobo.com%2Fvyzia-ena-apolyta-anagkaio-ntokimanter-gia-to-gynaikeio-stithos%2F&h=AT3zT5OXidawryz7j3WBWnvpIsmO-y5hqV-zNII67KZpYJ-GynFziaOoQnFfs_ADJD5MU_9gN0Ns54Y4zHJRCu8ohiyEqJGBub8Cf-uis9CrazplRm7EBJR7boOcjJ6h5Fi4&s=1

Πιο πολλά
Καρκίνος― ας μιλήσουμε ανοιχτά όπως η Λιόπη Αμπατζή

http://daphnechronopoulou.blogspot.gr/2013/11/blog-post_6.html#axzz57qDAgBTl

ΤΑ ΒΥΖΙΑ μας ―με τη Λιόπη Αμπατζή (κι εμένα ως Τειρεσία)

 http://daphnechronopoulou.blogspot.com/2016/08/blog-post_18.html#ixzz588hWD72G

Γυναίκες δημιουργοί σήμερα ανθίζουμε ― κι ό,τι προλάβετε

https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2017/04/blog-post.html

 

Για τα ΒΥΖΙΑ μας (συνέχεια) με θεά και είδωλα

http://daphnechronopoulou.blogspot.com/2016/11/blog-post_13.html#ixzz588iBStSE