ΤΑ ΒΥΖΙΑ μας ―με τη Λιόπη Αμπατζή (κι εμένα ως Τειρεσία)

Έχω ξαναγράψει για την ανθρωπολόγο Λιόπη Αμπατζή και το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο της για την έρευνα που έκανε στα μαγαζιά με 'Ποτό για Παρέα'.

Όσο ανοιχτά διηγείται στο βιβλίο, και διπλωματική της, την εμπειρία ως 'κοπέλα' σ' αυτά τα μαγαζιά και τις παρατηρήσεις της για τους πελάτες και τη σχέση μ' αυτούς, τόσο ανοιχτά μιλά και από κοινωνικά δίκτυα για την προσωπική της εμπειρία με τον καρκίνο.

Εκτός από γνώση και θέληση, τέτοια ειλικρίνεια θέλει και κότσια, ένα θάρρος που εκτιμώ και που, στην περίπτωση του καρκίνου ιδίως, θεωρώ ηρωικότατο. Γιατί ο καρκίνος ακόμα αναφέρεται ως 'το κακό', 'κακιά αρρώστια' και 'η επάρατος', μια ακατονόμαστη συμφορά που, σα τιμωρία από θεού, έχω δει και άρρωστους να τον κρύβουν αλλά και γνωστούς να αποφεύγουν τον άρρωστο σα να ήταν κολλητικό.

Στη δική μου εμπειρία με τον καρκίνο, που δεν κράτησε πολύ, αλησμόνητη μου έχει μείνει η γνωστή μου που μόλις το πληροφορήθηκε για μένα αναφώνησε 'Μα.. γιατί εσύ; Εσύ είσαι καλός άνθρωπος!' επιβεβαιώνοντας ωμότατα αυτό που ένιωθα ήδη από διάφορες συμπεριφορές, τη λαϊκή δοξασία πως ο καρκίνος είναι τιμωρία και κατάρα ('Που να βγάλεις τον καρκίνο!/'Που να βγάλεις κακό σπυρί!'). Διότι βεβαίως αν ζούμε σε ένα κόσμο που το καλό παιδάκι σταυρώνει το μαξιλαράκι του κάθε βράδυ για να το φυλάει ο Χριστούλης, τι συμπεραίνουμε όταν το παιδάκι αρρωστήσει, δηλαδή ο Χριστούλης δεν το φύλαξε;

Μαζί με τις προκαταλήψεις για τον καρκίνο, γενικώς τα πράγματα σκουραίνουν ακόμα πιο πολύ για τις γυναίκες που ο καρκίνος τις χτυπάει στο στήθος. Το πλήγμα στη θηλυκότητα τεράστιο, έρχεται αμείλικτο να αποτελειώσει τη γυναίκα στην πιο ευάλωτη στιγμή της. 

Ελάχιστες μιλούν γι αυτά πιο έξω από κλειστές ομάδες με ομοιοπαθούσες. Όμως η Λιόπη Αμπατζή αποφάσισε να μιλήσει ανοιχτά εξερευνώντας ΤΑ ΒΥΖΙΑ με τα επιστημονικά της εφόδια μα και μέσα από τη δική της εμπειρία με τον καρκίνο.

Τη θαυμάζω γι αυτό αλλά και χαίρομαι ιδιαίτερα που με προσκάλεσε να συμμετέχω με τη δική μου μικρή ιστορία, μιλώντας όχι για τον καρκίνο (ο δικός μου ήταν στους λεμφαδένες) αλλά για τη σιλικόνη μου. Διότι ως Τειρεσίας του Βυζιού έχω την τύχη να γνωρίζω από πείρα προσωπική πώς είναι η ζωή κι η κοινωνία για μια γυναίκα δίχως ή με πλούσιο στήθος.

Χαρείτε το trailer
καθώς ετοιμάζεται το όλον:

Liopi Abatzi

Καλησπέρες μας

Το ντοκιμαντέρ ΒΥΖΙΑ είναι σε πλήρη εξέλιξη. Σήμερα,
σας παρουσιάζω το teaser του breast project (σας παρακαλώ να κάνετε like στην ομώνυμη σελίδα την οποία διαχειρίζομαι η ίδια:  

https://www.facebook.com/breastproject/?fref=ts )

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι Σας προσκαλώ να συμμετέχετε στο project με δικές σας ιστορίες (που μπορεί να ενταχθούν στο ντοκιμαντέρ), σκίτσα, σχόλια, φωτογραφίες, έργα τέχνης, λογοτεχνία, αρχαιολογία, ιστορία, ή ό,τι άλλο σκεφθείτε που αφορά στα ΒΥΖΙΑ, τα δικά σας, των άλλων, γενικά... (είτε αναρτώντας στον τοίχο ή σto inbox)
Με αμηχανία, με χαρά, και περηφάνια

ΔΕΙΤΕ το και μη διαστάσετε να συμμετεχετε
Τα ΒΥΖΙΑ μας αφορούν όλ@ς

Η σελίδα:@breastproject
 https://www.facebook.com/breastproject/?fref=ts

Breast Project 

____________________________________________________