#ΜετονΣΕΑ - πανσέληνος συμπαράστασης στο Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων #metonsea

                                   

Ενώνω κι εγώ τη φωνή μου και σας καλώ να υπογράψουμε και να συμπαρασταθούμε σε κάτι που μας αφορά όλους. Υπογράφουμε και, αν είμαστε στην Αθήνα 31/8, απολαμβάνουμε την Πανσέληνο  σε μια μουσική βραδιά συμπαράστασης.

Χρειάζεται να τα πω, χρειάζεται να το θυμίσουμε ότι η Ελλάδα των εργολάβων και των καταπατήσεων δίχως τους αγώνες των αρχαιολόγων θα ήταν ακόμα πιο  πολύ βασίλειο της ντροπής και του αίσχους με απ’ ευθείας πλήγματα όχι μόνο σε εθνικές ταυτότητες κι εθνικές υπερηφάνειες μα και στα κέρδη από τον τουρισμό και το παγκόσμιο (όποιο) κύρος μας απομένει.

Κι όμως, ακόμα άλλη μια απόφαση των ψευτοπατριωτών του Υπουργείου που μόνο Πολιτισμού πια δε μπορεί να ονομάζεται. Ανάκληση της παραχώρησης που είχε γίνει επί Μελίνας Μερκούρη ενός χώρου αγαπημένου σε όλους μας, αρχαιολόγους και μη:

 «(11.8.2023) απόφαση της υπουργού Πολιτισμού με την οποία ανακαλείται η παραχώρηση του κτιρίου της οδού Ερμού στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ). Το κτίριο δεν αποτελεί μόνο έδρα του Συλλόγου και χώρο επιστημονικών εκδηλώσεων, αλλά για δεκαετίες λειτουργεί ως ζωντανός χώρος πολιτισμού, ιδεών και ελεύθερης έκφρασης. Πέρα από τις δραστηριότητες του Συλλόγου (σεμινάρια, ομάδα παραδοσιακών χορών, βιβλιοθήκη, κινηματογραφική ομάδα, λέσχη ανάγνωσης), έχει φιλοξενήσει εκατοντάδες βιβλιοπαρουσιάσεις, προβολές, συζητήσεις, φεστιβάλ τέχνης, εκδηλώσεις σχολείων κ.ά..»

 

Από 
Yannis Hamilakis

Φίλοι και φίλες,

παρακάτω κείμενο συλλογής υπογραφών για το κτίριο του ΣΕΑ. Υπογράφουμε κατ' αρχάς όλοι και όλες που έχουμε συμμετάσχει σε εκδηλώσεις και δράσεις στο κτίριο. Διαβάστε, και αν συμφωνείτε στείλτε εμαιλ με όνομα και ιδιότητα στο: metonsea@gmail.com

Προς

Τον πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη

την υπουργό Πολιτισμού κ. Λίνα Μενδώνη

Να ανακληθεί η Υπουργική Απόφαση έξωσης του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων

Εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία και τη βαθιά μας ανησυχία για την πρόσφατη (11.8.2023) απόφαση της υπουργού Πολιτισμού με την οποία ανακαλείται η παραχώρηση του κτιρίου της οδού Ερμού στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ). Το κτίριο δεν αποτελεί μόνο έδρα του Συλλόγου και χώρο επιστημονικών εκδηλώσεων, αλλά για δεκαετίες λειτουργεί ως ζωντανός χώρος πολιτισμού, ιδεών και ελεύθερης έκφρασης. Πέρα από τις δραστηριότητες του Συλλόγου (σεμινάρια, ομάδα παραδοσιακών χορών, βιβλιοθήκη, κινηματογραφική ομάδα, λέσχη ανάγνωσης), έχει φιλοξενήσει εκατοντάδες βιβλιοπαρουσιάσεις, προβολές, συζητήσεις, φεστιβάλ τέχνης, εκδηλώσεις σχολείων κ.ά. Όσοι και όσες υπογράφουμε γνωρίζουμε καλά τη δράση αυτή, καθώς την έχουμε παρακολουθήσει ή και συμμετάσχει ενεργά. 

Η ρητή αναφορά στο σκεπτικό της Υπουργικής Απόφασης ότι μια πρόσφατη εκδήλωση για το ναυάγιο της Πύλου αντίκειται στους καταστατικούς σκοπούς του Συλλόγου και τους όρους παραχώρησης του κτιρίου, αποτελεί επικίνδυνη και αντιδημοκρατική πρακτική: εισάγει καθεστώς λογοκρισίας, με την υπουργό στον ρόλο εκείνου που ελέγχει και εγκρίνει το περιεχόμενο των εκδηλώσεων ενός συνδικαλιστικού και επιστημονικού φορέα, ενώ στερεί από τους πολίτες της Αθήνας έναν χώρο πολιτισμού, καλλιέργειας και προβληματισμού.

Η απόφαση, η οποία μπορεί να εκληφθεί μόνο ως «τιμωρία» του Συλλόγου για τη δράση του, πέραν της αυταρχικότητας και της αντιδημοκρατικότητάς της, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για τον ρόλο του Υπουργείου. Ως πανεπιστημιακοί/ες, ερευνητές και ερευνήτριες, επιστήμονες και επιστημόνισσες, άνθρωποι του βιβλίου και των τεχνών, αλλά πάνω από όλα ως πολίτες και πολίτισσες ζητάμε την άμεση ανάκληση της απόφασης, ώστε ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων να εξακολουθήσει να στεγάζει τις δράσεις του στην επί 41 έτη έδρα του, και ο χώρος να συνεχίσει να συμβάλλει στην προαγωγή της επιστήμης, του πολιτισμού και στη διάδοση ιδεών. Δεν μπορούμε να σιωπήσουμε, αντιθέτως αισθανόμαστε την επιτακτική ανάγκη να σταθούμε στο πλευρό του ΣΕΑ.

Aν συμφωνείτε, μπορείτε να στείλετε το ονοματεπώνυμο και την ιδιότητά σας στο metonsea@gmail.com

 

Πανσέληνος στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων: μουσική βραδιά/κινητοποίηση συμπαράστασης, 31/8 2023

 Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων εκφράζει την ευγνωμοσύνη του για τις χιλιάδες υπογραφές και τα εκατοντάδες ψηφίσματα και κείμενα συμπαράστασης που λαμβάνουμε αυτές τις μέρες. Χιλιάδες πολίτες, σωματεία, άνθρωποι των τεχνών, των γραμμάτων και της επιστήμης, κάτοικοι του Θησείου, ζητούν με επιστολές τους την ανάκληση της Υπουργικής Απόφασης της 11/8/2023 για την "έξωση" του ΣΕΑ από την ιστορική του έδρα.

 Καλούμε τα μέλη του Συλλόγου, όλους τους πολίτες, τα σωματεία, τους φορείς και τις συλλογικότητες την Πέμπτη 31 Αυγούστου, το βράδυ της πανσελήνου, σε κινητοποίηση συμπαράστασης στο κτίριο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, Ερμού 134-136, Θησείο, από τις 8 μμ ως τις 11 μμ

 Κοντά μας θα είναι αγαπημένοι καλλιτέχνες, που ενώνουν τη φωνή τους μαζί μας, για το δίκαιο αίτημα του Συλλόγου να παραμείνει στο κτίριο όπου στεγάζει τις δράσεις του επί 41 χρόνια.

Aν συμφωνείτε, μπορείτε να στείλετε το ονοματεπώνυμο και την ιδιότητά σας στο metonsea@gmail.com

#ΜετονΣΕΑ  #metonsea

 

Δωμάτιο στην άμμο μα όχι δεν ήταν γιορτή

Παράγκα, οι δυό μας με κρασί και μπαρμπουνάκια. Στα νερά τα νότια της Παράγκας, εδώ στην άμμο που έχουν θαφτεί αναμνήσεις της πρώτης νιότης μας.  Με τον Κύριο Kastell, 44 χρόνια αγάπη. 

___________________________________

Μια παρεξήγηση

Ανέβασα στο Facebook τη φωτογραφία πριν αφήσω μόνο τον Κύριο Kastell για να κάνω μια απογευματινή βουτιά με τον τελευταίο ήλιο (τέτοια εποχή εδώ δύει νωρίς πίσω από τον ψηλό βράχο της Ψαρρούς και του Άι Λάζαρου). Στα δυτικά, στη χερσόνησο-σαύρα (όπου πλέον  απλώνεται ένα ακόμα από τα μαγαζιά που κερδίζουν από την καταστροφή της κληρονομιάς μας: κι ό,τι δεν κατέστρεψαν με θρυψαλιασμένα βράχια και με τσιμεντώματα το αποτελειώνουν κάθε βράδυ τα φωτορυθμικά τα ροζ και φούξια συνοδευμένα από την ηχορύπανση. 

Έτσι για να μην επιβιώσει ούτε σαυράκι, 

έτσι για τη μαγκιά και για το χρήμα, 

έτσι επειδή μπορούν― «επειδή τους παίρνει», όπως λένε.

Ευχαριστώ για τις ευχές
- λάθος μου όμως: 

έτσι που το έγραψα έδωσα βλέπω την εντύπωση ότι έχουμε επέτειο. 9 Νοεμβρίου η γιορτή μας.  

Κι, αλήθεια, φαντάζεστε ότι θα  χαμογελούσα αν είχε  τέτοιο ύφος, τέτοια κακοκεφιά, ο Κύριος Kastell στην επέτειό μας; 

Σήμερα ήταν μια μέρα όπως οι άλλες κι απλώς μετρούσα χρόνια λόγω Παράγκας, της παραλίας που αγάπησα πολύ από όταν στη 10ετία του '80 κολυμπούσαμε γυμνοί στα γαλήνια διάφανα νερά, τότε που, για 7 χρόνια, κάθε καλοκαίρι νοικιάζαμε, αγαπημένοι φίλοι τα δωμάτια στη σειρά, τότε που ακόμα η Παράγκα δεν είχε ηλεκτρικό κι ο Μπαρμπα Γιάννης μάς γέμιζε τις λάμπες πετρελαίου κάθε απόγευμα που ξεκλείδωνε για 1-2 ώρες τα ντους. 

Λυπάμαι για την παρεξήγηση της επετείου μα σας ευχαριστώ θερμά―οι ευχές πάντα ευπρόσδεκτες.

Τα ποιήματα από την «Πόρτα Της Ληνώς» μου, το βιβλίο μου που αφιέρωσα στη Μύκονο 

«που τόσα μου δίνει και τόσο μου παίρνει».

______________________________________________________________

Το σπίτι μου στη Μύκονο

 

«Καθένας σκοτώνει ό,τι αγαπά»

Όσκαρ Γουάιλντ

 

 

Σπίτι χθες το βράδυ κι είχα πολλές διαδικτυακές συναντήσεις ως αργά (λόγω διαφοράς ώρας συχνά αρχίζω μεσημέρι ως 10-11 το βράδυ).

Με μια τεκίλα με παγάκια («40 βαθμοί κι έχω παγάκια στο τσάι μου» δικαιολογήθηκα για το γυάλινο ποτήρι).

Κι ύστερα βγήκα στην αυλή και, σα πρώτη φορά, ξαναμαγεύτηκα.

Κι ανέβασα τη φωτογραφία τής πάνω αυλής με το κλασικό σχήμα Γ που έχει τη μακριά πλευρά κόντρα στο βοριά με μικρά παράθυρα που εξαερίζουν σα κλιματιστικό, ενώ από την άλλη ξύλινες «αλεόπορτες» (διπλές δηλαδή) και παράθυρα παραδοσιακά.

 

Μοιράζομαι την εικόνα κι έχει πάντα ανταπόκριση (όσο και τα γυμνά κι ημίγυμνα) μα θέλω να δικαιολογηθώ  διότι δεν το κάνω για κομπασμό. Το κάνω για να δείξω πως γίνεται. Ναι, δεν είναι εύκολο. Ο ασβέστης θέλει συχνά περάσματα όπως κι η τσιμεντοκονία στις αυλές, τα ξύλινα κουφώματα φθείρονται γρήγορα στο κλίμα των νησιών. 

Μα η αγάπη δεν είναι λόγια, η αγάπη είναι πράξεις. Θυμάμαι όταν αγόραζα το «χωριό» αυτό από μια οικογένεια  σκηνοθέτιδας με γιαγιά  συγγραφέα γνωστή καθηγήτρια στη Σορβόννη, μια οικογένεια που εκτός μπάνιου και μιας  μετατροπής κι ένωσης του πρώην στάβλου με το κυρίως δεν είχε πειράξει τίποτε από το 1970 που το απέκτησε. Ένας παραδοσιακός μικρόκοσμος, μια «αρχιτεκτονική στα μέτρα του ανθρώπου» όπως έλεγαν ο Κωνσταντινίδης κι ο Le Corbusier, με μια ελιά, μια αμυγδαλιά, ένα αμπελάκι, ένα πηγάδι (ξερό πλέον), μια στέρνα και καλαμιώνα κυκλικό γύρω απ’ το αλωνάκι. Το λάτρεψα.

 

Θυμάμαι τι ακούγαμε. Ήδη από τότε (πριν το 2000) γνωστοί και άγνωστοι μας έβλεπαν σαν αθεράπευτα ρομαντικούς ηλίθιους. Η συμβουλή ήταν το αντίθετο: Πας κάπου μακριά (όχι 5 λεπτά με τα πόδια από διάσημες παραλίες), αγοράζεις 4 στρέμματα (και παρά κάτι δε χάθηκε ο κόσμος), χτίζεις 2 ‘τσιμεντένιες ‘δυόροφες  βίλες’ μ’ έναν ακόμα όροφο υπόσκαφο να ανοιχτεί μετά, νοικιάζεις τη μια, βγάζεις τα έξοδα κι ύστερα την πουλάς τριπλά.

Δεν το κάναμε. Συνειδητά πληρώσαμε όσο άξιζε αυτό που εμείς κρίνουμε πολυτέλεια αληθινή: την ομορφιά, την παράδοση, την καλή ‘θέση’.

 

Δεν ήμασταν Μυκονιάτες να πρέπει να βρούμε λύση οικονομική και πρακτική να ζήσουμε στον τόπο της οικογένειάς μας, ξένοι ήμασταν, τίποτε δε μας καλούσε εδώ παρά η αγάπη. Δικαιολογία να καταστρέψουμε τη φύση για το χρήμα ή την επίδειξη δεν έβλεπα και δε βλέπω.

«Καθένας σκοτώνει ό,τι αγαπά» έγραφε ο Όσκαρ Γουάιλντ κι ήταν φορές που προσπάθησα να δω κάποιους έτσι. Μα αγάπη δεν έχω δει ως σήμερα. Οι πιο πολλοί που τότε με συμβούλευαν πούλησαν κι έφυγαν. Εμείς μείναμε. Σ’ ένα δικό μας ζωντανό παραδεισάκι μέσα στη σήψη.

________________

H άλλη πλευρά:

https://www.efsyn.gr/themata/thema-tis-efsyn/396860_ohi-sti-mykonopoiisi-nai-stin-topikotita

https://mykonosticker.com/mykonos-arrests-i-maχi-tis-ksaplostras-suneχizetai-nees-paremvaseis-Τzormpatzoglou-ston-kalaφati

Αξίζει να διαβάσει κανείς τι λέγαμε στην ΚΕΠΟΜ (Κίνηση Ενεργών Πολιτών Μυκόνου) από το 2017 διότι, όπως λένε στη Μύκονο: «εκείνα φέραν τούτα»: https://kepom.wordpress.com/tag/πάνορμος/

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

Στη Μύκονο για τον Πάνορμο https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2016/02/blog-post_12.html

Ήδη από το 2016 έκρουαν  τον κώδωνα οι Πολεοδόμοι για τα αυθαίρετα τσιμεντώματα του επιχειρηματία ενώ εμείς στην ΚΕΠΟΜ  (Κίνηση Ενεργών Πολιτών) αντιδρούσαμε και (πού να ξέραμε τι μάς περίμενε στο νησί) εκφράζοντας ανησυχία για να «να αποκατασταθεί άμεσα η ζημιά».

_________________________________________

Ιδιωτική Πρωτοβουλία και πριβέ οδοποιία στη Μύκονο.

Χαριτωμένοι αυτοσχεδιασμοί με μπουλντόζα κι εκσκαφέα.

Καθένας ό,τι του ‘ρθει ό,τι να ‘ναι ,και το νησί δίνει νέα νοήματα στην έκφραση «άναρχη δόμηση». 

Παιχνιδάκι σε ξένα χωράφια. Καταπατήσεις δημόσιου χώρου δια της διάνοιξης πριβέ οδών που διασχίζουν τυφλά οικόπεδα. Κλείνουν τα μάτια από φόβο «μην έχουμε ντράβαλα», κλείνει και ματάκι πονηρά «να πάρω κι εγώ κάτι αφού περνάς απ’ τη γωνιά του χωραφιού της θειάς», δένει το όλον και με την καλπάζουσα άγνοια του τι πραγματικά συνιστά Ανάπτυξη και τι Καταστροφή δίχως επιστροφή όπως και για το ποιοι ήταν και τι είδαν στη Μύκονο εκείνοι που τη διάλεξαν την ύμνησαν. 

Κι άντε να προσπαθείς να εξηγήσεις ότι «Ιδιωτική Πρωτοβουλία» δε σημαίνει χάος κι ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή ο οποίος μια χαρά γλεντά μαλώνοντας στους ξένους αχυρώνες που μετέτρεψε σε ‘Valet Parking’.

Κι η Αστυνομία;
στο τηλέφωνο δε βρίσκεται.

Κι όταν βρεθεί;
― Έχει κρεμάσει αριθμό άδειας. Εμείς δεν ξέρουμε να τη διαβάσουμε αν είναι έγκυρη.

Πλέον όπως προ πολλού ακόμα και ευκατάστατοι νέοι ιδιοκτήτες έχουν καταργήσει  (ως έξοδο περιττό) τους αρχιτέκτονες, τώρα (από τον καιρό της καραντίνας του κορωνοϊού, εποχή πλήρους κατασκευαστικής ασυδοσίας) κατήργησαν και τους πολεοδόμους ή κάθε ιδέα κρατικού σχεδιασμού δόμησης.

 

Αναρχία και Φαντασία στην Πολεοδομία λοιπόν, 

Λευτεριά στην οδοποιία από τα δεσμά νόμου κι εξουσίας.

 

Ελεύθερες μπουλντόζες,

Ελεύθεροι εκσκαφείς,

μίζες, ρουσφέτια και ξυλοδαρμοί.

Επιχειρήσεις «πλυντήρια»  βρώμικου χρήματος μυστηριώδους που δεν ήρθε για να μείνει αλλά  το εικονικό λογιστικό του πέρασμα αφήνει καμένη γη στο πέρασμά του.

Χάος κι ό,τι αρπάξει ο καθένας 

που εμφανίστηκε σε τόπο που δεν τον πονά

κονιορτοποιώντας την ομορφιά και την παράδοση που δεν   καταλαβαίνει.

ΤΟ  VIDEO

Σήμερα, 6 Ιουλίου 2023 αριστερά του δρόμου του Πλατή Γιαλού, οδοποιία που προχωρά αργά και σταθερά εδώ και μήνες. https://youtu.be/O8jO2IZKviI

―Μυκόνου αυθαιρεσίες και μαφίες [πλούσια συλλογή: videos, radio, άρθρα κ.α.] ―Μύκονος: άγριος ξυλοδαρμός αρχαιολόγου ―Μπάζα στη θάλασσα, αυθαιρεσίες, χωρίς άδεια- κι οι καταγγελίες; #Μύκονος (video) ―Στον Πάνορμο άλλαξε ο Μανωλιός

― ('Προστατευόμενος Υδροβιότοπος κι αρχαιολογικός χώρος' σου λέει μετά..) ― Ο Πάνορμος ας γίνει μάθημα και οδηγός μας ―Διαμαρτυρία στη Μύκονο. Πού είναι τα κανάλια; ΓΙΑ ΤΟ ΓΟΛΓΟΘΑ ΜΟΥ- Ο δικός μου αγώνας Με χίλια ευχαριστώ σ εσάς που μας στηρίξατε.(Ξέρετε εσείς)]: ―Μύκονος: Τσιμεντώματα και σπάσιμο βράχων πάνω από Ψαρρού ―Στη Μύκονο με πηλοφόρι και μυστρί (video) ―Δαϋίδ το Γολιάθ με γρανιτένια βράχια ―Μυκόνου Γολιάθ σπάνε κρανία γιγάντων- Κι εσείς; Εσείς τι κάνετε; ― Καταστροφές διατηρητέων βράχων πάνω από Ψαρρού, Μύκονος

―Η καταπάτηση πάνω από το σπίτι μου

Της Αθήνας μου: τα παγκάκια και οι νεραντζιές με θλίψη

Λέει ο Κωνσταντίνος Τσάτσος στην αυτοβιογραφία του ότι όταν συζητούσαν τι δέντρα να φυτέψουν στο κέντρο της Αθήνας επέλεξαν τις νεραντζιές διότι κάποιος έφερε το επιχείρημα ότι αν επέλεγαν πορτοκαλιές και μανταρινιές ο κόσμος θα έτρωγε τα φρούτα. Λες κι είναι κακό να δροσίζεσαι με ένα φρουτάκι περπατώντας κι είναι καλύτερο να σαπίζουν νεράντζια στα πεζοδρόμια. Και καταλήγει ότι τέτοια είναι η νοοτροπία, τέτοια η μικρόνοια των Ελλήνων πολιτικών κι η στάση τους απέναντι στον πολίτη.*

Θυμάμαι κάτι τέτοια αυτές τις μέρες που περπατάω στη χειρότερη Αθήνα που έζησα ποτέ, βρώμικη, παρατημένη, γεμάτη στεγανά, ενόπλους αστυνομικούς που χαζογελούν ή περνούν τροχάδην (όπως προχθές μπροστά στα καφενεία των Εξαρχείων), με κατεστραμμένα πεζοδρόμια και σπασμένα άβαφτα παγκάκια, μυστηριώδη εργοτάξια και, ανεξήγητα, κομμένα δέντρα ακόμα και στο λόφο του Λυκαβηττού.

Αποφεύγω την ψυχολογιοποίηση μα, ομολογώ πως, το σκέφτομαι συχνά ότι κάποιο ζήτημα θα έχει ο Δήμαρχος με τα δέντρα κι ίσως πρέπει να το κοιτάξει.

Διότι, εμείς οι Αθηναίοι, μεγαλώνοντας σε μια από τις ασχημότερες μα και ιστορικότερες πόλεις του κόσμου, από μικροί μαθαίνουμε να απολαμβάνουμε τη θέα μας επιλεκτικά. Μαθαίνουμε περπατώντας αλλά κι από τα παράθυρά μας να χαιρόμαστε με τα μικρά, να καμαρώνουμε το τελευταίο νεοκλασικό της γειτονιάς αγνοώντας το διπλανό τσιμεντένιο τερατούργημα ή την τρύπα που άφησε ένα γκρέμισμα, να χαιρόμαστε μισή Ακρόπολη ή το μικρό κομματάκι ουρανού με ένα φεγγάρι που εμφανίζεται μέσα από ταράτσες με κεραίες και, πιο πολύ και παντού, να απολαμβάνουμε τα δέντρα. Δέντρα που μάχονται με οξυγόνο το καυσαέριο, δέντρα που δροσίζουν τις βεράντες, δέντρα φωλιές πουλιών που κελαηδούν πριν ξημερώσει και πριν δύσει ο ήλιος και κάνοντας τη ζωή λίγο πιο υποφερτή σ’ αυτή την εξαίσια, δύσκολη πόλη.

 

Είμαι Αθηναία κι έχω ζήσει την Αθήνα σε πολλές φάσεις της. Πρόλαβα χωματόδρομους στο Κολωνάκι, κατήφορους που κατέβαζαν χειμάρρους όλο πέτρα και λάσπη με τις βροχές, πρόλαβα εκείνα τα σφυρήλατα υποπόδια (μάκτρα;) έξω από τα μαρμάρινα σκαλιά των σπιτιών στα οποία οι κάτοικοι καθάριζαν τη λάσπη από τα παπούτσια πριν μπουν. 

Πρόλαβα χούντες και μεταπολιτεύσεις, πτωχεύεις και μνημόνια. Μα αυτό το χάλι, τέτοιο ξεπούλημα, τόση από πάνω προς τα κάτω αθλιότητα δεν έχω ξαναδεί.

*Συγχωρέστε με αν οι λέξεις είναι άλλες. Γράφω από μνήμης. Αν ήμουν στη Μύκονο που έχω το βιβλίο θα σας έδινα το απόσπασμα.

Για τις νεραντζιές της Αθήνας πολλές οι ιστορίες μου μα βρήκα και στη Lifo σχόλιο με την αντίθετη άποψη από τη δική μου (και του παλιού πολυμαθούς ταξιδεμένου πολιτικού) τ οποί μάλιστα εκφέρει και θαυμασμό για τη λέξη «διαγούμιζαν»: «διαγούμιζαν τις πορτοκαλιές». Δε ντρεπόμαστε.. : 

«Η επιλογή των δενδροφυτεύσεων ήδη από τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα και κυρίως στη διάρκεια του Μεσοπολέμου, όταν διαμορφωνόταν το αστικό τοπίο της πρωτεύουσας, γινόταν με γνώμονα την αντοχή των δένδρων στο κλίμα της Αθήνας και τη χαμηλή ή σχεδόν μηδαμινή ανάγκη τους για νερό » εξηγεί ο επίτιμος πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Προστασίας της Φύσης κ. Γιώργος Σφήκας. Κάπως έτσι, το άγονο αττικό τοπίο, « που ήταν κυρίως βοσκότοποι στα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια », απέκτησε συστοιχίες νεραντζιών, μουριών και ελιών. Οι νεραντζιές επελέγησαν και με ένα ακόμη κριτήριο. « Στις αρχές του αιώναοι δενδροφυτεύσεις γίνονταν κυρίως με δένδρα όπως πορτοκαλιές ή λεμονιές. Σύντομα όμως διαπιστώθηκε ότι οι κάτοικοι της Αθήνας διαγούμιζαν τα δένδρα την περίοδο της καρποφορίας. 

Διαγούμιζαν! Καταπληκτική λέξη. Οι Αθηναίοι είναι ικανοί να διαγουμίσουν τα πάντα και αυτό που τους κρατάει από το να διαγουμίσουν και τις νεραντζιές είναι η τεμπελιά τους: αφού δεν τρώγεται έτσι όπως είναι, ας το να κάθεται.» https://www.lifo.gr/tropos-zois/gefsi/pente-diloseis-agapis-gia-ti-nerantzia

 

Οι φωτογραφίες από το Λυκαβηττό, τη Δεξαμενή, τη Λ. Αλεξάνδρας και τα Δικαστήρια στην Ευελπίδων είναι όλες από σημεία που πάντα ήταν καταπράσινα, με πυκνά όμορφα δέντρα, πουλιά, καθαρά παγκάκια. 

Το παγκάκι, ακριβώς στην είσοδο των Δικαστηρίων λέει πολλά, είτε για την πολιτική των ‘τραπεζοκαθισμάτων’, είτε για την αδιαφορία. Κι είναι τέτοιος ο τρόμος μου για τον τρόπο σκέψης του Δήμου των ημερών μας που το σκέφτηκα να το κοινοποιήσω από φόβο μη βάλω ιδέες και το αντικαταστήσουν κι αυτό με κάποιου φίλου τους τσιμεντένιες ή πλαστικές εμπνεύσεις. Πού μυαλά στην Αθήνα μας για σεβασμό της ηλικίας των παγκακιών όπως στη Βρετανία που υμνούν και σέβονται τα γέρικα βικτωριανά παγκάκια μετρώντας νοσταλγικά πόσοι ξεκουράστηκαν, πόσοι αγάπησαν, πόσοι εμπνεύστηκαν σ' αυτά. Άλλοι κόσμοι….

_______

12 Ιουνίου προσθέτω:

Τώρα και στη Θεσσαλονίκη. Από το Θωμά Κοροβίνη

Μύκονος: σταμάτησαν οι οικοδομές, λέει;

 

Παύση οικοδομών στη Μύκονο, λέει; (Στο δρόμο του Πλατή Γιαλού). Δεν είμαι ειδικός- και μην είμαι άδικη: μπορεί οι άνθρωποι να έχουν νόμιμη άδεια για μετακίνηση μπάζων και υπόγεια πολυκατοικία ή πολυώροφο υπόγειο γκαράζ. Πάντως, παρότι ήδη είναι αισθητή μια ησυχία που θυμίζει παλιά Μύκονο, ΟΛΑ τα χτισίματα δεν έχουν πάψει.

https://youtu.be/SchOkGu-YiE

Και, για να γελάσουμε λιγάκι θυμίζω πως οι οικοδομικές εργασίες έπαυαν πάντα από Απρίλιο ως Οκτώβριο, για να δουλέψει τουριστικά το νησί.

Το άρθρο είναι περσινό, το 18/4/2022 και, όπως πλέον είναι γνωστότατο, ουδέποτε τηρήθηκε η απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας.

 

.protothema.

Συμβούλιο της ΕπικρατείαςΜύκονος

ΣτΕ: «Παγώνουν» οι οικοδομικές εργασίες στη Μύκονο από Απρίλιο έως Οκτώβριο κάθε έτους

Οι οικοδομικές εργασίες αναστέλλονται από Απρίλιο έως Οκτώβριο αφενός στο πλαίσιο της προώθησης της βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης και αφετέρου για την προστασία της υγείας των κατοίκων και επισκεπτών της Μυκόνου - Έχασαν τη δικαστική μάχη 15 κατασκευαστικές εταιρείες

Με τη σφραγίδα του Συμβουλίου της Επικρατείας κατά τη θερινή τουριστική περίοδο (Απρίλιος-Οκτώβριος) «παγώνουν» στη Μύκονο οι πάσης φύσεως οικοδομικές εργασίες (εσωτερικού και εξωτερικού χώρου), η χρήση εκσκαπτικών μηχανημάτων, κομπρεσέρ, κ.λπ. 

Παύει τους καλοκαιρινούς μήνες η οικοδομική δραστηριότητα στο νησί των αέρηδων που συγκεντρώνει το διεθνές ενδιαφέρον των τουριστών υψηλού οικονομικού ενδιαφέροντος. Και σταματούν οι οικοδομικές εργασίες, αφενός στο πλαίσιο της προώθησης της βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης και αφετέρου για την προστασία της υγείας των κατοίκων και επισκεπτών της Μυκόνου. Και όλα αυτά, παρά τις αντιδράσεις 15 κατασκευαστικών εταιρειών, επιχειρήσεων παραγωγής – εμπορίας οικοδομικών υλικών, κ.ά., οι οποίες είχαν προσφύγει στο ΣτΕ και έχασαν τη δικαστική μάχη. 

Ο δήμαρχος Μυκόνου τον Οκτώβριο του 2019 έστειλε στους τοπικούς Συλλόγους Μελετητών-Μηχανικών, Ξενοδόχων, Ενοικιάσεως Δωματίων και Διαμερισμάτων έγγραφο με το οποίοι τους γνωστοποιούσε ότι ξενοδόχοι, κάτοικοι, κ.λπ. του νησιού παραπονούνται για την συνεχή εκτέλεση οικοδομικών εργασιών κατά τους θερινούς μήνες που το νησί δέχεται εκατομμύρια επισκέπτες. 

Για τους λόγους αυτούς τους γνωστοποίησε ότι στο πλαίσιο μιας προσπάθειας προστασίας της υγείας των κατοίκων και επισκεπτών του νησιού από οχλούσες οικοδομικές δραστηριότητες θα εισηγηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο την απαγόρευση οικοδομικών εργασιών για συγκεκριμένο διάστημα και κάλεσε τους φορείς να του εκθέσουν τις απόψεις τους. Οι φορείς ανταποκρίθηκαν και έστειλαν τις απόψεις τους. 

Πράγματι, τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους (2019) ομόφωνα το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Μυκόνου, αποφάσισε τη διακοπή οποιασδήποτε οικοδομικής εργασίας (εξωτερικού και εσωτερικού χώρου) που προκαλεί όχληση, όπως είναι η χρήση βαρέων μηχανημάτων (τσάπες, σφυριά, κομπρεσέρ αέρος, κ.λπ.), σοβάδες με χρήση πρέσας, μεταφορές προϊόντων εκσκαφής, σκυροδέματος, εκσκαφές και οποιαδήποτε εργασία, μεταφορά και χρήση μπετό»: 

-στον παραδοσιακό οικισμό της Χώρας από 15 Απριλίου έως 30 Οκτωβρίου κάθε έτους, 

-στους πυκνοκατοικημένους οικισμούς (Άγιο Στέφανο, Ορνό, Πλατύ Γιαλό, Τούρλο, Άγιο Ιωάννη και Άνω Μερά) από 20 Μαΐου έως 20 Σεπτεμβρίου και 

-στο υπόλοιπο νησί από 25 Ιουνίου έως 10 Σεπτεμβρίου κάθε έτους. 

Παράλληλα, για τους παραβάτες καθόρισε πρόστιμο, ανάλογα με το είδος της παράβασης, από 5.000 έως 40.000 ευρώ. 

Κατόπιν αυτού 15 επιχειρήσεις του κατασκευαστικού τομέα (οικοδομικές εταιρείες, εταιρείες οικοδομικών υλικών, κ.λπ.) προσέφυγαν στο ΣτΕ, ζητώντας να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική και παράνομη η επίμαχη απόφαση του Δήμου Μυκόνου. 

Το Δ΄ Τμήμα του ΣτΕ με προεδρεύοντα τον σύμβουλο Επικρατείας Ευθύμιο Αντωνόπουλο και εισηγήτρια την επίσης σύμβουλο Επικρατείας Όλγα Παπαδοπούλου, απέρριψαν ως αβάσιμους όλους τους λόγους ακύρωσης που προέβαλαν οι εταιρείες, κ.λπ. 

Οι προσφεύγοντες υποστήριζαν ότι σύμφωνα με τις συνταγματικές επιταγές (άρθρο 43 Συντάγματος) για θέματα όπως είναι αυτό της παύσης των οικοδομικών, κ.λπ. εργασιών για συγκεκριμένο διάστημα, απαιτείται η έκδοση Προεδρικού Διατάγματος και όχι απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, αφού ρυθμίζονται ζητήματα γενικότερου ενδιαφέροντος (οικονομικά, κ.λπ.) που εκφεύγουν του τοπικού χαρακτήρα. 

Την ίδια στιγμή, υποστήριζαν, ότι παραβιάζεται η Συνταγματική αρχή της αναλογικότητας καθώς « εισάγεται απόλυτη απαγόρευση εκτέλεσης όλων των οικοδομικών εργασιών, αναιτιολόγητα και χωρίς παράθεση στοιχείων υπέρ της έκδοσης της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου», την στιγμή κατά την οποία «ο εισαγόμενος περιορισμός της επαγγελματικής ελευθερίας των δραστηριοποιούμενων στον τομέα της οικοδομής, δεν είναι πρόσφορος και αναγκαίος». 

https://www.protothema.gr/greece/article/1234366/ste-pagonoun-oi-oikodomikes-ergasies-sti-mukono-apo-aprilio-eos-oktovrio-kathe-etous/ 


Φέτος

ot.gr/

Μύκονος: Αναστέλλεται η εκτός σχεδίου δόμηση

Καμία καινούρια άδεια στο νησί μέχρι να εγκριθεί ο ειδικός πολεοδομικός σχεδιασμός - Τι δήλωσε ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Βροχή ρυθμίσεων, υπό τη μορφή τροπολογιών, κατέθεσε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας  στο νομοσχέδιο – σκούπα των 263 άρθρων και των 357 σελίδων, το οποίο εισήχθη χθες προς συζήτηση και ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής. Ειδικότερα, προωθείται η αναστολή έκδοσης οικοδομικών αδειών σε εκτός σχεδίου περιοχές της Μυκόνου έως την έγκριση του Ειδικού Πολεοδομικού Σχεδίου, η οποία υπολογίζεται στις αρχές του 2024.

Το ΥΠΕΝ έκρινε επιβεβλημένη την καθολική απαγορευτική διάταξη προκειμένου να μπει φρένο στην αυθαίρετη δόμηση στο νησί, η οποία δεν σταματά ούτε με πρόστιμα, ούτε με άλλες κυρώσεις. Άλλωστε συχνά απασχολούν την ειδησεογραφία περιπτώσεις επιθέσεων ή ξυλοδαρμών _ με πιο πρόσφατη εκείνη του υπαλλήλου της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων _ όσων αντιδρούν στην ανεξέλεγκτη οικοδομική δραστηριότητα στο νησί. https://www.ot.gr/2023/03/21/oikonomia/akinita/mykonos-anastelletai-i-ektos-sxediou-do

Του Λαζάρου γιορτάζουμε οι αναστημένοι

«Ευλογημένος ο ερχόμενος» και ένα «Λάζαρε, δεύρο έξω!» που μου θυμίζει το «Ευρίπίδη, έλα έξω» από τους επιτυχημένους Αχαρνής του Σαββόπουλου.

Σάββατο του Λαζάρου, γιορτάζουμε οι αναστημένοι.

Ακούω τον όρθρο από τη λειτουργία της Ανάστασης του Λαζάρου από Βυζαντινή Χορωδία. 

Ο Λάζαρος ο φίλος του Ιησού, αδελφός Μάγδας και Μαρίας ήταν 'τριακοντούτης' όταν πέθανε και 'τεταρταίος' (στο όριο της σήψης δηλαδή) όταν έγινε το θαύμα της Ανάστασής του. Άλλα τριάντα χρόνια έζησε στην Κύπρο (ή Κρήτη.... ή Έφεσο) όπου ξαναπέθανε κι ησύχασε ως τον Οκτώβριο του 890 που ο βυζαντινός αυτοκράτορας Λέων ο Σοφός (886 - 912 μ.Χ.) συνάντησε το λείψανο και το μετέφερε στη μονή του Αγίου Λαζάρου της Κωνσταντινούπολης της οποίας είναι 'κτήτωρ' κι η μεγαλοπρεπής Βασιλική της είναι φημισμένη.

Αυτός ο Λέων ο Σοφός είναι σα να ζητά το Σαίξπηρ του κι αν έχετε θεατρικό ή σεναριακό ταλέντο σας τον συστήνω.

Η Ευδοκία Ιγγερίνα, η μάνα του, ήταν ερωμένη του αυτοκράτορα Μιχαήλ ΙΙΙ τον οποίο σκότωσε με τη βοήθεια του άνδρα της Βασιλείου Ι ο οποίος ανέβηκε στο θρόνο και επίσημα θεωρείται πατέρας του Λέοντα παρότι τους χώριζε μίσος μέχρι θανάτου κυριολεκτικά αφού ακόμα και πεθαίνοντας κατηγόρησε το Λέοντα για δολοφόνο του κι ας είχε χτυπηθεί σε κυνηγετικό ατύχημα. Κι ο Λέων όμως ίσως κάτι ήξερε αφού όταν μετέφερε το λείψανο κι έχτισε τη μεγαλοπρεπή φημισμένη εκκλησία επανενταφίασε τα οστά του Μιχαήλ γι’ αυτό και θεωρείται πιθανόν να ήταν πράγματι νόθος γιός του.

Τα σαιξπηρικά δεν τελειώνουν εκεί όμως. Παντρεμένος με τη Θεοφανώ ενώ προτιμούσε τη Ζωή Ζαούτζαινα που ο Βασίλειος του την πάντρεψε με κάποιον ασήμαντο αξιωματούχο αλλά τον πατέρα της ο Λέων τον κράτησε κοντά του ως 'μυστικό' του (που ήταν κάτι σα πρωθυπουργός απολυταρχίας –βεζίρης δηλαδή) μέχρι του σημείου να επινοήσει τον τίτλο του Βασιλεοπάτορος (του βασιλικού πεθερού δηλαδή). Παντρεύτηκε άλλες δυό όμως κι όταν πια απέκτησε το γιο τον έστεψε συναυτοκράτορα όταν ήταν νήπιο. 

Αλλά, πέραν λειψάνων και εκκλησιών, ο Λέων ήταν όντως σοφός. Επιμελήθηκε τα 'Βασιλικά' στα οποία συγκέντρωσε όλους τους νόμους, σε 60 τόμους. Καλό αυτό, θεάρεστο κι αποτέλεσε τη βάση του Βυζαντινού Δικαίου, αλλά είπαμε ήταν συγγραφεύς, δηλαδή έγραφε και δικά του κι ανάμεσα σ' αυτά ήταν και νέοι νόμοι που έδιναν λύσεις σε μικροπράγματα- εκ των οποίων το προσφιλές του θέμα του 4ου γάμου. Ναι, τέταρτου. 

Χήρος ήταν, είχε πεθάνει η Ζαούτζαινα και του είχε αφήσει κόρη. Παντρεύτηκε την Ευδοκία Βαϊάνα η οποία όμως πέθανε σε τρία χρόνια δίχως να κάνει γιο. 35 ήταν ο Λέων και ο Πατριάρχης ο Μυστικός δεν του επέτρεπε να ξαναπαντρευτεί. Πώς το αντιμετώπισε; Σα βασιλιάς. Καθαίρεσε τον Πατριάρχη και διόρισε στη θέση του πρώτα το μικρό αδελφό του Στέφανο κι ύστερα (δε θέλω γέλια) τον Αντώνιο τον Καυλέα― με τον οποίο, βέβαια ησύχασε.

Δεν είναι ότι δε προσπάθησε, στην αρχή επέλεξε να την έχει ερωμένη την Ζωή Καρβωνοψίνα αλλά ούτε ο Θεός δεν το ήθελε να μείνει αστεφάνωτη η μάνα που έδωσε τον κληρονόμο. Για να μην τα πολυλογώ την παντρεύτηκε, κι αργότερα μετά το θάνατό του οι ραδιουργίες της κράτησαν το γιο τους στο θρόνο αλλά ο γάμος ανακάτεψε τον Πάπα και άνοιξε μια συζήτηση περί Μοιχείας που χρειάστηκαν πολλές Σύνοδοι για να καταλήξει κάπου (αν κατέληξε).

Σαν το Χαρούν ελ Ρασίντ των 1001 Νυκτών, λένε ότι τριγυρνούσε μέσα στο λαό μεταμφιεσμένος και, μετά θάνατον, έγινε ιδιαίτερα λαοφιλής για τα στίχηρά του, ύμνους που ψέλνονται (ναι το μαντέψατε) Σάββατο του Λαζάρου και τόσο αγαπήθηκαν που με τα χρόνια εκτός από σοφό τον θυμόταν ο λαός και ως προφήτη.

Για τα προφητικά δεν ξέρω αλλά κάποιος λόγος θα υπάρχει αφού ο Λάζαρος είναι σύμβολο μυστικιστικό με φοίνικες και αλληγορικούς συμβολισμούς.

Aπό την άλλη, για πιο χαριτωμένα, αν δεν εξάντλησα το κέφι σας για όλα αυτά, θέλω να σας θυμίσω τη σχετική παραβολή του Oscar Wilde από τα πεζά του ποιήματα [που έχω μεταφράσει* . Τη γκαντεμιά του κλαίει, και την ατυχία του, ένας ευεργετηθείς που όταν συναντά τον Κύριο του λέει 'ήμουν νεκρός και με ανέστησες, πώς να μην κλαίω;'

Στη Μύκονο (κι αλλού μαθαίνω, εγώ δεν τον ήξερα) φτιάχνουν τα «λαζαράκια», σαβανωμένα ανθρωπάκια σε κουλουράκι, μα, όπως και σε όλη την Ελλάδα, πλέον δε θα δολύμε παιδιά να τραγουδούν κάλλαντα του Λαζάρου (ή και κάλλαντα γενικώς). 

Φέρνω να τα θυμηθούμε.

__ Κάλλαντα Λάζαρου
Χρόνια Πολλά
Τα κάλαντα του Λαζάρου, στις μπάντες μου
…τότε ο Χριστός δακρύζει
και τον Άδη φοβερίζει:
‘Αδη Τάρταρε και Χάρο
Λάζαρο θε να σου πάρω  

 

Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,

 ήρθε των Βαγιών η εβδομάδα. 

Ξύπνα Λάζαρε και μην κοιμάσαι, 

ήρθε η μέρα σου και η χαρά σου.

 

_______________________________________

Σύνδεσμοι και Εικόνες

Ταπισερί: Ο Αγιος Λάζαρος φτάνει στη Γαλλία με τη Μάρθα και τη Μαρία

Ο Τάφος, αξιοθέατο στα Ιεροσόλυμα

Ναΐτης, Τάγμα Αγίου Λαζάρου

Άγιος Λάζαρος στην Κύπρο

Κάλλαντα και φωτογραφία με «Παιδιά που τραγουδούν τα κάλαντα του Λαζάρου, Ήπειρος, 1950-1960»  από Dimitris

*Oscar Wilde από τα πεζά του ποιήματα αναρτημένα στο άλλο μου ιστολόγιο, όπου συγκεντρώνω ανέκδοτα κι εκδοθέντα μου:

https://kastellakia.blogspot.com/2011/05/blog-post_4376.html

Λάζαρε τετραήμερε, τα δικαιολογητικά σου για το Θέατρο της Ζωής   https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2017/04/blog-post_8.html