Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Λονδίνο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Λονδίνο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 26 Απριλίου 2019

Ναλοξόνη- γιατί κάθε ζωή έχει αξία #Peer2Peer #HR19




Για τη Ναλοξόνη έχω ξαναμιλήσει.
Οι θάνατοι από υπερβολική δόση οπιοειδών δεν είναι αναπόφευκτοι. 
Πολλοί χρήστες οπιοειδών (Ηρωίνης, μορφίνης, fentanyl κ.λ.) πέθαναν επειδή οι άνθρωποι που ήταν κοντά τους δεν τόλμησαν να καλέσουν αμέσως ασθενοφόρο ή επειδή άργησαν να τους βρουν και δεν τους πρόλαβαν. 
Όπου διαδίδεται η Ναλοξόνη οι θάνατοι μειώνονται. Είναι μια ουσία μαγική που επαναφέρει τον ετοιμοθάνατο εξαφανίζοντας την επίδραση του ναρκωτικού διότι είναι ανταγωνιστής του ενώ από την άλλη αν την έχουμε στο σπίτι και, για παράδειγμα, την καταναλώσει ένα παιδί κατά λάθος, είναι ακίνδυνη σαν αλατόνερο.

Εδώ στο Πόρτο στο παγκόσμιο συνέδριο για τη Μείωση της Βλάβης, #HR19, EuroNPUD (η  Ευρωπαϊκή οργάνωση ανθρώπων που χρησιμοποιούν ναρκωτικά, στην οποία προεδρεύω για τα ερχόμενα τρία χρόνια), έχει ετοιμάσει σεμινάρια ανάνηψης.  Έχει αποδειχθεί ότι όπου συνεργάζονται οι χρήστες και οι  εργαζόμενοι στον τομέα της Υγείας έχουμε θεαματικά αποτελέσματα.
Οι έρευνες απέδειξαν ότι η καλύτερη διάδοση στους χρήστες αλλά και σε γιατρούς νοσηλευτές, γίνεται από τους ίδιους τους χρήστες (peers, ομότιμους ελληνικά). 
Το βρετανικό project της EuroNPUD είχε μεγάλη επιτυχία με συνέπεια τη μείωση θανάτων και τη διάδοση του χρησιμότατου αυτού αντιδότου.


Στην Ελλάδα, ενώ εισάγεται, δεν είναι προσιτή σε χρήστες.
Κι έχουμε το εξωφρενικό παράδοξο από τη μια να υπάρχει το φάρμακο από την άλλη να μην υπάρχει ενημέρωση ή πρόσβαση για τους ίδιους τους χρήστες  και μάλιστα (όπως παλιά που δε μας πουλούσαν σύριγγες) να μας λένε κάποιοι φαρμακοποιοί ότι δεν το δίνουν επειδή λέει έτσι θα ενθαρρυνθούμε να πάρουμε πιο πολλή πρέζα.
Λες και σκοπός του φαρμακείου είναι να μη μαστουρώσει ο πελάτης. 
Ή λες κι ο επιστήμων φαρμακοποιός δε γνωρίζει ότι με τον ανταγωνιστή, ίσα-ίσα, θα ξεμαστουρώσω.


Το σύνθημά μας λοιπόν είναι: 
Ναλοξόνη, Peer 2 Peer: Ρωτήστε εμάς.
________
Σας φέρνω εικόνες και συνδέσμους 
για περισσότερη πληροφόρηση 
για τη Ναλοξόνη και για το συνέδριο (από όπου θα έχουμε και ζωντανή σύνδεση μέσω Facebook).

Παράλληλα έχουμε τις Ναρκοφεμινιστικές μας συναντήσεις με πάρα πολλά και ποικίλα για τα οποία επίσης θα φέρω ενημέρωση.













Περί ουσιών επειδή κάποιοι τις μπερδεύουν

‪Daphne Chronopoulou Η Ναλοξόνη, με όποιο όνομα κι αν πουλιέται (όπως π.χ. το Narcan, Nalone, Evzio, Prenoxad Injection, Narcanti, Narcotan) είναι ανταγωνιστής που μπλοκάρει την ενέργεια των οπιοειδών και μας σώζει σε περίπτωση υπερβολικής δόσης.‬

‪Η Ναλτρεξόνη εμποδίζει το εφέ της μαστούρας. Και γίνεται σύμμαχος μετά το τριήμερο του σωματικού στερητικού συνδρόμου όταν αρχίζει το ψυχικό μαρτύριο και 99% ξαναγυρνάμε στη χρήση.‬
‪Αν παίρνεις Ναλτρεξόνη τζάμπα θα πιεις γιατί δε θα σε πιάνει.‬



Eneli M. Στην Ιταλία οταν ήμουν στη μεθαδόνη η χορήγηση γινόταν σε βανακι.σε καθε χορήγηση μας ρωτούσαν εαν θα κάνουμε χρήση(δεν υπάρχουν τιμωρίες για υποτροπές εκει) στην περίπτωση που ελεγες ναι θα κανω χρήση, σου δίναν τα πάντα συν δυο φιαλιδια ναρκαν .πιστεύω οτι βοηθάει για την μείωση της βλάβης οταν δίνονται τα απαραίτητα να δινουν και το αντίδοτο σε περίπτωση overdose

  




_______________________________
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ


Πρόγραμμα 
 Παγκόσμιο Ετήσιο Συνέδριο Μείωσης της Βλάβης― Πόρτο 2019
Harm Reduction International Conference―  Porto 2019





Πιο πολλά για το βρετανικό project, φρέσκο-φρέσκο άρθρο από την ιστοσελίδα της EuroNPUD:
(αγγλικά και γαλλικά, μα για τέτοια ενημέρωση μια χαρά είναι ο αυτόματος: αντιγραφή κειμένου-επικόλληση στο https://translate.google.gr  κι επιλογή 'στα ελληνικά').

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2018

Σαν τις Κυπραίες δεν έχει (blogs με μασκάρα- δικηγόροι με γόβα)





Λέτε λέτε για τις Σαλωνικιές επειδή δεν έχετε γνωρίσει Κυπραίες.
Εκτός ντυσίματος και τριπτύχου μαλλί-νύχι-make up τύπου μάσκα οι Κυπραίες έχουν και χιούμορ με αυτογνωσία, δηλαδή αυτοσατιρίζονται, και σε τρεις γλώσσες μάλιστα. Καλά αγγλικά, ελληνικά απείρως καλύτερα των Ελλαδιτισσών και- surprise-surprise: κυπραίικα. 
Ναι, κυπραίικα. Τα οποία δεν είναι ελληνικά με προφορά αλλιώτικη αλλά μια διάλεκτος που έχει και γραφή. Με ελληνικό αλφάβητο.
Παραδείγματα: πέφτω το ελληνικό ρήμα και έτσι το γράφει ακόμα κι όποιος το προφέρει 'πιέφτου' αλλά στα κυπραίικα γράφεται 'ππέφτω'  όπως π.χ. το φοβάμαι γράφεται  'φούμαι', το 'και' 'τζαι',  ο 'γάτος' 'κάττος' (διότι το ταυ προφέρεται διπλό με ανεπαίσθητη παύση ανάμεσα) και η 'αλήθεια' αλήθκεια'.
Κι αυτά όχι μόνα τους αλλά ανάμικτα με ντόπιες εκφράσεις και σωστά αγγλικά γραμμένα κι αυτά σε ελληνικό αλφάβητο με τη σωστή τους προφορά. Κι έτσι διαβάζουμε π.χ. εντός αεροπλάνου να «μας λαλεί το κλάιεντ σέρβις ότι εν να έχουμε μια πλέσαντ φλάιτ».

Έχω ένα πάθος με τις Κυπραίες, το καταλάβατε. Παλιότερα που ζήσαμε μια κυπριακή επέλαση στη Μύκονο τις παρακολουθούσα στα 'κκλαπς' μα η μεγάλη μου ευχαρίστηση είναι  να τις παίρνω στο κρεβάτι όπως τώρα.
Κι έχω πολλές, όλες αγαπημένες.
Bloggers. Κι αν έχετε λόξα τις γλωσσικές απολαύσεις κι αν μπορείτε να φανταστείτε τι θα έβγαζαν αν έκαναν παιδί στην Κύπρο η Bridget Jones  με ελληνόφωνη Alexis Colby της Δυναστείας και συγκάτοικο την Κάρι Μπράντσο του Sex and The City, sυστήνω.

Δείγματα και σύνδεσμοι ακολουθούν με λίγες εικόνες από τη 'Μικρή Κύπρο' τη γειτονιά Κυπρίων μεταναστών  στο Λονδίνο όπου, γύρω από την ορθόδοξη εκκλησία της οδού Μόσχας, στα ελληνόφωνα μαγαζιά πουλιούνται ελληνικές εφημερίδες και διατηρούνται, ιδίως στις γιορτές, αγγλόφωνες ελληνικές παραδόσεις.




Δρακούνα (σταθερή αξία που, δυστυχώς, τελευταία δε γράφει συχνά):
Προσπάθησα να ξεκινήσω το Game of Thrones αλλά πρέπει να είμαι μέσα το 0.025% του πληθυσμού που το βαρκέται αφόρητα. Μετά που είδα με το κούντημα 3 επεισόδια και δεν υπήρχε σε αυτά ΚΑΘΟΛΟΥ sex (έλεος), I gaveup. Τι να τα κάνεις τα εντυπωσιακά κουστούμια και τα κάστρα όταν δεν γαμιέται το σύμπαν; Κρίμα και άδικο.

Ούφ http://crouchy-ouf.blogspot.com
Τζαι ήταν μες το πάρκο την ώρα που επερίπαιζε μια πάπια ότι εκράταν φαϊ να της δώσει για να ποζάρει που επρόσεξα μιαν ειδοποίηση στο κινητό του, μήνυμα στο τίντερ που μιαν Σάρα. Η Σάρα, ερωτούσεν τον τι ώρα τελειώνει το μίτινγκ του, τζαι σε επόμενο μήνυμα μετά που της απάντησε, ελάλεν του άτε καλό, να κανονίσουμε να βρεθούμε. 
Οι κυνικοί εν απλά καλά ενημερωμένοι ρομαντικοί. 


Just a Life Crisis The Bloody Blog http://beatrixcrisis.blogspot.com
Προψές επήα για ποτό με ένα πρώην φίλο, είχε 2 χρόνια να μιλήσουμε επειδή εν μαλάκας και είναι στο εξωτερικό.

Ή ασπούμε στη δουλειά. Πάλε είμαι στα ντάουν μου. Ενώ ήμουν σούπερ ενθουσιασμένη.

Ενεκάτσιασα πόσο καιρόν πυρά και σκόνη, χτιτζιόν!
Έβαλα το τρικό μου και τα (μ)ποτάκια, έκαμα το τσάι μου, έφερα και ένα κουτί πισκόττα (άνοιξα και το παράθυρο να μεν δρώσω που την πυρά). Πάτησα και μες τα νερά όπως έρκουμουν. ΤΕΛΕΙΑ!

Σχετικά με τα προβλήματα της ηλικίας:
Να ακούεις διαφήμιση για τα βραβεία του ΜΑΤ στο ΛΑΒΕΦΕΜ. Και να λένε ότι θα έρτουν και οι "Boyz and noise" και να είσαι "οι πκιοι?"
Σιριουσλι, οι πκιοι?





Σκορπιες σκέψεις και εχω και αλλες...
Ασε που  βγαίνει η inner φάουσα. Με όλους. Αααααααααα...

Τρέχει με τις παντόφλες η κόρη να ανεβεί την σκάλα. Κτυπά στο κανί. Κλάμα οδυρμό. Δεν έπαιρνε από λόγια. Κατανοητό. Στα πολλά πήγε στο δωμάτιο της κούτσαλα-κούτσαλα να τελειώσει τα μαθήματα της. 


Άθλιες Κόρες http://athlieskores.blogspot.com, 

Εγώ και η Έρη ανακαλύψαμε τις χαρές της μηχανόβιας ζωής, χρησιμοποιήσαμε το αυτοκίνητο περισσότερο από κάθε άλλη φορά και με μεγάλη μας χαρά ανακαλύψαμε ότι μετά τα πρώτα διόδια της Θεσσαλονίκης προς Καβάλα μπορείς να κάνεις αναστροφή μόνο μετά απο 3 χιλιόμετρα....Yolo.. 
Πήγαμε σε πάρτη τσοπερ κλαμπ και προς μεγάλη μας απογοήτευση, τα ναρκωτικά, το αλκοόλ, η μουσική και τα όργια ήταν σε κάποιο άλλο πάρτη. Για ακόμη μια φορά η επιρροή του Χόλγουντ μας έκανε να φανταζόμαστε πάρτη τα οποία δεν υπάρχουν σε αυτή την δεκαετία. 

5 Πράγματα που δεν κάνεις ως Έλληνας Δικήγορος....
«και που θα έκανες αν ήσουν δικηγόρος σε αμερικάνικο σίριαλ»



Blog Skepseon - Μπλογκ Σκέψεων

Τζείνες οι στιγμές που μπαίνεις στην πεζίνα καθημερινή σταματάς πριν τα μηχανήματα τζαι ρωτάς τον πεζινάρη "Εν ποδά το τάγκι μου;", για να ξέρεις που ποια μερκα των αντλιών εν να πάεις. Τζείνες οι στιγμές που πάεις να βάλεις πεζίνα, παρκάρεις στη σωστή μερκά, αλλά αντιλαμβάνεσαι ότι κρατάς το αυτοκίνητο της μάνας σου τζαι το τάγκι εν που την άλλη. 

Tης μανα μου ειπα της οτι ειμαι γκευ το 2014 (πιιι μανι μανι εσιει 2 χρόνια). Η μερα που της το ειπα ηταν πολλά σημαδιακή.Εκαταγραψα την ήδη, στο μπλογκ δαμε. Εν θα ξεχασω πόοοοοοσο άγχος είχα τζαι ποοοοοοσο εκόλωνα να της το πω. Επροσπάθησα το πολλές φορες... Έκαμνα πράκτις μόνη μου πως να αρκέψω. Εθκιάβασα οδηγους για κάμινγκ άουτ στο ιντερνετ. Εμιλησα με φιλους.Είπαν μου τις εμπειρίες τους όσοι το εκάμαν. Εθκιαβασα ιστορίες, εκαμα ποστ (εσιει που το 2012 ??) Ήρτεν λοιπόν η μέρα που επερίμενα. Το πρώτο κυπριακό γκει πράιντ το 2014. Τζεινη η μέρα ήταν η μέρα που ήθελα να σταμπαρω οτι το είπα της μάνας μου. Μια κουβεντα εν τουτο όμως. Ίνταλως της το λαλείς;


Και ένα αγγλόφωνο, 'Πώς να επιβιώσεις στο Λονδίνο' στο οποίο μετά την αναφορά σε κυπριακή αγορά διαβάζουμε: 'Cypriot market (pantopolio opos to lalumen)', ναι, όπως το λαλούμεν: http://blog.westminster.ac.uk/international/how-to-survive-in-london-cypriot-edition/

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2018

BREXIT WRECKSIT




Ο κωμικός Steve Coogan μαζί με άλλους καλλιτέχνες πλήρωσαν τα λεωφορεία που θα μεταφέρουν Βρετανούς στο Λονδίνο για την, αναμενόμενα, μεγάλη διαδήλωση του Σαββάτου 20 Οκτωβρίου στην οποία πάνω από 100.000 άνθρωποι υπολογίζεται πως θα συγκεντρωθούν για να απαιτήσουν να έχει ο λαός τον Τελευταίο Λόγο (Final Say) στη συμφωνία του Brexit.
Δεν αμφισβητούν το δημοψήφισμα, λένε, μα η Δημοκρατία δεν είναι στάσιμη κι οι αποφάσεις με βάση τις εξελίξεις.
860.000 υπογραφές μάζεψε η Εφημερίδα Independent που οργανώνει τη διαδήλωση. 
―Είμαι 16. Το Brexit κατέστρεψε το μέλλον μου.
―Είμαι 16. Φέρτε πίσω το μέλλον μου.
―Πολύ σοβαρό ζήτημα για να το αφήσουμε στους πολιτικούς.
― 650 πολιτικοί δεν πρέπει να αποφασίσουν το μέλλον για 65 εκατομμυρίων .
― Ακούστε τη φωνή μου!
― ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ BREXIT
Σε πλακάτ με τα χρώματα της Ιρλανδίας:
― Όχι 'σκληρά' σύνορα.
Από διάφορες περιοχές
―Το.. είναι με την Ευρώπη
Κοριτσάκι:
― BREXIT WRECKS MY FUTURE [To Brexit ρημάζει το μέλλον μου
―Αξίζει τον κόπο;
Με τη σημαία της Ευρώπης:
―Ποτέ δε θα εγκαταλείψουμε
Από έγκυο
―PULLING OUT NEVER WORKS
Τώρα που έχουν πληροφορηθεί και κατανοήσει ζητούν να έχει ο λαός με την ψήφο του τον τελευταίο λόγο σε όποια συμφωνία φέρει η Πρωθυπουργός από την Ευρωπαϊκή Ένωση.


«Δεν είναι κακό να αλλάζεις γνώμη» λέει ένας στρατιωτικός που ψήφισε υπέρ της εξόδου από την ΕΕ. «Ήταν ψήφος διαμαρτυρίας. Δε μου αρέσουν οι πολιτικοί. Αλλά όπως πριν οργανώσω μια στρατιωτική επιχείρηση πρώτα μαζεύω τις πληροφορίες κι ύστερα τις μελετώ για να εκφέρω ενημερωμένη γνώμη πριν δράσω, έτσι τώρα που έχουμε όλες τις πληροφορίες θέλω να ξαναψηφίσουμε. Πολέμησα, στάθηκα σκοπιά, σήκωσα όπλα. Έχω ένα εγγονό ενός έτους. Θέλω να φροντίσω να έχει στη ζωή του ευκαιρίες όπως είχα κι εγώ. 
«Εγώ δεν ψήφισα για αυτό το χάος. Αν το 2016 γνωρίζαμε το κόστος θα ψηφίζαμε για ένα διαζύγιο 39 εκ. Λιρών; Άρα αυτό το Brexit δεν είναι το Brexit που ψηφίσαμε.»

Είναι κι άλλοι όπως ο ηθοποιός θρύλος Μάικλ Καίην που παραμένουν υπέρ του Brexit. Μετά από μια δύσκολη περίοδο προσαρμογής θα φτιάξει η οικονομία, η Βρετανία έχει πάντα την Κοινοπολιτεία της και τη 'σπέσιαλ σχέση' με την αγγλόφωνη Αμερική. Όσο όμως πέφτει η τιμή των ακινήτων (σε μια χώρα που σκλαβιά και κύρια επένδυση κάθε οικογένειας είναι το δάνειο κατοικίας), όσο ακόμα και συντηρητικοί πολιτικοί σαν τον Jacob Rees-Mogg υπολογίζουν ότι θα πάρει 50 χρόνια ώσπου να ανακάμψει η ως το 2016 δυνατή Οικονομία, είναι προφανές ότι μπορεί οι λίγοι πάμπλουτοι να έχουν την πολυτέλεια να ονειρεύονται παλιές μοναχικές δόξες κι ανεξαρτησίες αλλά για τους πιο πολλούς το μέλλον τους και των παιδιών τους απλώνεται ζοφερό.
Γιατί λοιπόν να μην αλλάξουν γνώμη; Ή, όπως επίσης λένε, γιατί, ακόμα κι αν αποτέλεσμα νέας ψηφοφορίας θα είναι η έξοδος, γιατί να αφήσουν αυτό το 'αν' μετέωρο; Γιατί, τον τελευταίο λόγο να μην τον πουν αυτοί οι ίδιοι, ο λαός που θα πληρώσει το τίμημα; Στο κάτω-κάτω αυτό είναι η Δημοκρατία.».


Φέρνω
γελοιογραφίες, εικόνες νέες από τις ετοιμασίες και από τη διαδήλωση της 23 Ιουνίου με τα συνθήματα, πολλά με το χαρακτηριστικό αγγλικό χιούμορ όπως π.χ. το πλακάτ μια εγκύου με τα λόγια PULLING OUT NEVER WORKS ('το να τραβιέσαι έξω ποτέ δε φέρνει αποτέλεσμα'.





















Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2017

Μια από εκείνες που δεν έγινα― Λονδίνο και Urla της Σμύρνης



Τον περασμένο αιώνα, στο Λονδίνο, 26  Ladbroke Gardens, W11. Έξω η παγωνιά μακρύ χειμώνα, ζουμπούλι πάντα στο γραφείο και επισκέψεις από τα γατιά γειτόνων. 
Χρωστάω πολλά σ' αυτή την πόλη. Έμαθα εκεί, έμαθα να μαθαίνω. Κι ακόμα εκεί ζει και εμπνέεται και γράφει και εκδίδει μια από εκείνες που δεν έγινα αλλά που δεν έχουν πεθάνει, με συντροφεύουν όλες τους καθώς προχωρούμε ισορροπώντας σε παράλληλες κλωστές, διάφανες ατραπούς της Μοίρας.



«- Παλιέ μου φίλε τί γυρεύεις;
χρόνια ξενιτεμένος ἦρθες
μὲ εἰκόνες ποὺ ἔχεις ἀναθρέψει
κάτω ἀπὸ ξένους οὐρανοὺς
μακριὰ ἀπ᾿ τὸν τόπο τὸ δικό σου.
….
- Γυρεύω τὸν παλιό μου κῆπο·...
...Γυρεύω τὸ παλιό μου σπίτι
μὲ τ᾿ ἀψηλὰ τὰ παραθύρια

σκοτεινιασμένα ἀπ᾿ τὸν κισσὸ...»  Γ. Σεφέρης 'Ο Γυρισμός του Ξενιτεμένου'

________ Οι στίχοι που αποσπασματικά μού ήρθαν στο νου με εκφράζουν όπως πολύ συχνά  ο Σεφέρης του Λονδίνου καθρεφτίζει αισθήματά μου. Αλλά το ποίημα είναι γραμμένο το 1938  για το σπίτι του παππού του στη Σκάλα, το σπίτι που αργότερα επισκέφθηκε και σήμερα έχει γίνει  Πανσιόν -ρεστωράν με το όνομά του. 

Φωτογραφίες έχω αναρτήσει στο Pinterest  από όπου σας φέρνω  print screen:
O Σεφέρης στην είσοδο, το σπίτι ερειπωμένο/
 
Yorgo Seferis Residence Cafe-Restaurant. H αγαπημένη του 'Σκάλα' μετονομάστηκε (κατά τη συνήθεια που έχουν σαν τους Έλληνες κι οι Τούρκοι) και σήμερα εκτουρκίστηκε σε  Urla.
Κατά τη συνήθεια του blog σας δίνω σύνδεσμο προς το δικό μου Pinterest για να δείτε καλύτερα τις εικόνες + σύνδεσμο προς το μικρό ξενοδοχείο των 14 δωματίων.



Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016

Συγκρίνοντας τα εδώ με #Brexit και #Bremain (εικόνες-videos)



Παρακολούθησα με μεγάλο ενδιαφέρον τις συζητήσεις και τα επιχειρήματα Brexit και Bremain όπως και το πώς τούτη η πόλωση έγινε ταξική με χαρακτηριστικά βρετανικό τρόπο, όχι μάχη ή πάλη τάξεων, μα κάτι σα κονκάρδα κι ετικέτα σαν ο καθένας που εκδηλώνεται δημόσια να επιλέγει την κατάλληλη στολή και μουσική υπόκρουση.
Το Brexit στη λαϊκή αγορά της γειτονιάς με 'για να πάρουμε πίσω τη χώρα μας' και άλλα τέτοια αψτρέ επιχειρήματα αφελούς εθνικιστή και με πολιτικούς σαλτιμπάγκους που παίζουν τους μαζικούς πατριωτισμούς στα δάχτυλα. Το Bremain κοσμοπολίτικο με διεθνείς αθλητές και μετανάστες και καλλιτέχνες αριστερίζοντες που με αμήχανη χαρά βρίσκονται πλάι στο Σόρος και τους πλουτοκράτες.
Η λίρα έπεσε, η λίρα ανεβαίνει, ο Boris με το λεωφορείο του κάνει καμπάνια με φουσκωμένα νούμερα ενώ από το Cambridge υπενθυμίζουν πως ναι μεν το Πανεπιστήμιο θα επιβιώσει ούτως ή άλλως μα δίχως την Ευρώπη θα μειωθούν οι έρευνες κι οι Επιστήμες θα αποβούν λιγότερο χρήσιμες για όλους μας.

Ένα από όλα τα επιχειρήματα ξεχωρίζει για μένα που ζω στην Ελλάδα γιατί εδώ ποτέ δε θα το θεωρούσαν επιχειρήμα. Ναι, λένε, η Ευρώπη είναι γραφειοκρατική και πρόσφατα φασιστοφέρνει επικίνδυνα, ναι είναι αφόρητη και δυσκολοκυβέρνητη αλλά... αλλά καλύτερα δε θα είναι να είμαστε μέσα για να την αλλάξουμε από το να 'μαστε απέξω και να υφιστάμεθα αποφάσεις στις οποίες δε θα έχουμε λόγο;
Μου θύμισε τη διαφορά που συχνά παρατηρούσα όταν ζούσα στην Αγγλία. Αν στην Ελλάδα έχεις μια ιδέα, πρώτη ερώτηση είναι 'πού το είδες αυτό ξανά' και 'ποιος το κάνει' και αν είναι δικιά σου και καινούργια απορρίπτεσαι. Εκεί αντίθετα το να το κάνουν ήδη είναι η αιτία να απορριφθείς ενώ αν πεις πως κάτι δεν έχει ξαναγίνει έχεις κερδίσει σε μεγάλο ποσοστό το  ενδιαφέρον και την υποστήριξη.
Αυτό το πνεύμα της πρωτοπορίας, το πνεύμα μιάς κοινωνίας που πορεύεται με την πεποίθηση ότι χτίζει το αύριο αντί να αφήνεται να σέρνεται παρασυρμένη από το κύμα απόνερων που αφήνουν πίσω τους εκείνοι που ανοίγουν δρόμους, είναι η μεγάλη διαφορά μας και αισθητή ανασταλτικά σε κάθε μας προσπάθεια να προχωρήσουμε εδώ στην Ελλάδα.


Σε λίγες ώρες, ξημερώματα, θα γνωρίζουμε.  Σας δίνω το πολύ ενδιαφέρον film (υποτιτλισμένο, πρώτος μέρος και το youtube θα σας πάει στην συνέχεια) και, ακολουθεί, κι αν ξέρετε αγγλικά παρακαλώ μη χάσετε τον πολυαγαπητό μου πανέξυπνο κωμικό John Oliver (Last Week Tonight).  Επίσης μια λίστα υπέρ και κατά και μια σελίδα Ιστορίας επειδή φαίνεται πως αν τα δημοψηφίσματα άλλαζαν κάτι θα ήταν παράνομα αφού Δανία, Ολλανδία, Γαλλία όπως κι η Ελλάδα, άλλα ψήφισαν κι άλλα έκαναν. 
Στις εικόνες,  ο  Banksy σε graffito κάνει τη Βρετανία εμετό. Και, εντελώς βρετανικό επίσης, αν αγαπάτε τα ζώα όσο εγώ θα σας διασκεδάσει που έγιναν trend το σκυλιά_σε_εκλογικά_τμήματα και με την ετικέτα   θα δείτε όλα τα σκυλιά που περιμένουν τον άνθρωπό τους να ψηφίσει. Ανάμεσά τους κι ένα όμορφο άλογο μιας κυρίας που πήγε στις εκλογές έφιππη και με πλήρη εξάρτυση.
Επίσης με ζώα και τα και .
Χαρείτε τα:


Αν τα δημοψηφίσματα αλλάζαν τα πράγματα θα ήταν παράνομα... #referendum #BrexitOrNot




Brexit The Movie (χωρις subs):

https://www.youtube.com/watch?v=eYqzcqDtL3k



 Γάτες κατά του #Brexit. Γιατί δε έχει πλάκα να είσαι απέξω και να κοιτάς μέσα.







"Το δημοψηφισμα #BremainVsBrexit είναι συμβουλευτικό και όχι δεσμευτικό"
Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...

Μετά το αποτέλεσμα




Η Angeliki Antonarou ψηφίζω.
In a few months' time, it will be my 20-yr anniversary of when I first arrived in the UK with a suitcase full of heavy clothes, as I was going to a "cold country" (my mum's words  ) and my heart full of excitement. It was 29th of September 1996 when I got off the plane at Heathrow airport and hopped on to the National Express coach to come to Leeds to study. The sun was shining and I remember thinking "What on earth was everyone telling me about ??? The weather is fantastic here !!!". It was love at first sight. When I got off the plane, I was directed to take the EU Citizens Only lane, not the Immigration Control lane to the exit. I was not an immigrant then.
I remember that I deliberately chose the coach over the train, so that I could enjoy the drive through the British countryside, towns and cities. I was squealing like a little child on every little new and wonderful thing I was seeing - from the cars having the steering wheel on the right-hand side to the beautiful fields covered in multi-coloured crops to the rows of terraced houses to the churches and pubs we would come across ! The lady who was sitting next to me was laughing with my excitement. She was genuinely friendly and didn't hesitate to answer all my silly questions about the country and its ways and she was also asking me questions about Greece, too. The archetype that was etched in my mind then was that British people were the friendliest and politest people I had ever met. I was not an immigrant then.
When I arrived in Leeds it was late at night and - back then - everything was shut. I hadn't factored that in, when I chose the coach - lol ! So I couldn't get to the Halls of Residence that night. I was desperate !!!! I didn't know anyone in Leeds and I had no place to stay. Thank God for the lovely taxi driver who said in his broad Yorkshire accent: "Don't worry, luv ! We 'll find ya somewhere to stay". He drove me all around the known hotels that where nearby the University getting off the taxi and asking himself on my behalf if there were any vacancies. None was found. Then he had an idea. "Where are you from, luv ?" he asked. "Greece" I answered. "I know what we 'll do" he said "There's a Greek church in Leeds and next to it there's a hotel. Let's go and ask there !" Indeed, he found me a room in that hotel, helped me with my luggage and gave me the taxi company's number to call for another taxi the next morning to get to my Hall. He didn't accept any payment !!! The archetype of British being the friendliest and politest bunch was surely becoming a stereotype. I was not an immigrant then.
I was not an immigrant when I started studying.
I was not an immigrant when I graduated.
I was not an immigrant when I applied for my NI no.
I was not an immigrant when I got my first job as a customer service advisor, serving the German clients of a UK-based American company. A German-speaking Greek working with other people from the UK, Germany, Holland, France, Spain, Belgium, Finland, Sweden. Six extraordinary years, which gave me friends for life !!! Hello, GE bunch !!!  
I was not an immigrant when I first joined the NHS 13 years ago and started building my career there getting the immense fulfillment that I am working for and contributing to one of the best "inventions" of humanity. My respect and admiration of the people and the ways of my new country was growing continuously.
I was never an immigrant. I was an EU citizen. The same with all the millions of other EU citizens (and the term includes UK citizens, too), who could freely choose to go to whichever country they wanted to live and work in.
Never once in these almost 20 years have I been harassed, bullied or discriminated against due to my ethnic origin or any other reason. Never once have I been made to feel I MIGHT be a burden, a foreign body. Never once have I been made to feel "different". Never once have I felt the need to "prove" I am equal. That was a given. The EU for me and for the millions of its citizens was truly a Union !
Until the past few years, when I could "feel the air changing". When I could see the subtle change in terminology from "EU citizens" to "EU immigrants". This saddened me. Worried me. Scared me. I have taken the necessary steps to "formalise" my right to be here, but I did not like the fact that I had to do that. Especially, after so many years. People's worth should not be measured by a piece of paper or by how much money they make. Societies should be going forwards, not backwards.
This is why I will be voting IN today. To help bring the EU back on its right tracks. And I am confident that the British people's friendly, curious, open, polite, ingenious, free-spirited and open-minded self, which I have known and loved for 20 years will prevail.
Don't waste your vote, peeps !!! 

Το βρετανικό δημοψήφισμα δεν είναι δεσμευτικό, αποτελώντας εν πρώτοις μία πρόταση για να ψηφιστεί ή μη από τη Βουλή