Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠτΛ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠτΛ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 2018

Ανέμου έργα κι άγρια κύματα (εικόνες: Μύκονος σήμερα)


Από χθες το βράδυ άρχισε η βοή. Πνοές δυνατές με παύση ανάμεσα και μόλις έφταναν το σπίτι ακολουθούσαν οι συνέπειες: κλαδιά, παντζούρια, πόρτες που δεν έχουν κλείσει. Η φουσκοθαλασσιά του Πλατή Γιαλού έφτανε ως εμάς σα να ήμασταν εκεί, μέσα σε πλοίο.
Το βαπόρι δεν κατάφερε να δέσει κι έφυγε για Σύρο, στο Γιαλό έπεσε το μολαράκι.
Εμείς εδώ το ζούμε, σφυρίζει ο άνεμος καθώς γράφω.
Φέρνω φωτογραφίες για σάς τους καλοκαιρινούς και τους «εξαμηνίτες» .
Από την ακούραση Χρυσούλα Γρυπάρη  βεβαίως, πανταχού παρούσα με τις μηχανές της  τη φωτογραφική και τη δίκυκλη και ενίοτε και με ψαροντούφεκο.
Μαζί κι ένα δικό μου από την Πόρτα Της Ληνώς.
Enjoy (όπως λένε στις αμερικάνικες ταβέρνες)!

































Δευτέρα 7 Αυγούστου 2017

Έκλειψη της σελήνης ορατή και μια γητειά για ό,τι μας βαραίνει


Έκλειψη Σελήνης μερική, από 6.50μμ ως 11.51μμ,
και από 8.22μμ ως 11.51μμ ορατή τοπικά δια γυμνού οφθαλμού
αλλά όχι φωτογραφικά δια αϊφονικού φακού.
Μέγα μυστήριον δηλαδή συντελείται πριβέ
και δε μου επιτρέπει να σας το προσφέρω εκεί που βρέχει ή που δε βλέπετε ουρανό.


Στα μέσα του Υδροχόου η σελήνη με, ως είθισται, ακριβώς απέναντι, στις 15 Λέοντος, τον Ήλιο που, ως είθισται επίσης, θα έχει και αυτός την έκλειψή του 21 Αυγούστου με τη γέννηση της Νέας Σελήνης.


Αντίθεση του φεγγαριού με , τρίγωνο του στο  ,
φέρνουν, λένε αυτοί που ξέρουν, επιθυμία να σπάσουν δεσμά  και κοινωνικές διεκδικήσεις, που όμως καίγονται και σβήνουν σα πυροτεχνήματα δημιουργώντας μόνο εντάσεις κι απογοητεύσεις. Διαίσθηση απατηλή, οργή κι εκρήξεις, χωρισμοί και μοναξιά τώρα που αρχίζει να γερνά το καλοκαίρι κι είναι πολλές οι ελπίδες που πλέον διαφαίνεται ότι διαψεύδονται και φέτος.

Ηρεμία κι ευγένεια συστήνω σε όλους μας,
είτε πιστεύουμε σε μαντεψιές είτε όχι,
και σας χαρίζω την παλιά καλή γητειά της Πανσελήνου:
Πετάμε τα σκουπίδια μας απόψε
επαναλαμβάνοντας σα μάντρα την ευχή
να απαλλαγούμε από ό,τι μάς βαραίνει.

Δίχως καυγάδες, δίχως να πληγώσουμε,

πετάμε τα σκουπίδια μας και προχωρούμε.



_________________________________________________
Εικόνες 
Τώρα, η έκλειψη που βλέπω με τα μάτια αλλά δεν αποτυπώνεται φωτογραφικά
'Γητειά' από την Πόρτα Της Ληνώς μου.
και κάτω ημερολόγιο ο Αύγουστος  2017 σεληνιακός


Κυριακή 23 Ιουλίου 2017

Αλητεία και ανοησία τα "πανθ' υπό μία Μύκονο"- ή και "MyMykonos free-press" + το Γλυφάδι




Ανεβάζουμε φωτογραφίες με τα σημεία και τέρατα εκείνων που νομίζουν ότι  δικαιούνται να καταπατούν, εξαπλώνοντας παράνομα τις επιχειρήσεις τους, κλείνοντας με συρματοπλέγματα και φυτεύοντας ομπρέλες.
Αλλά σαν εκείνους είναι και τούτοι που καπηλεύονται το όνομα ΄Μύκονος' για να πάρουν διαφήμιση, παραπλανώντας τους διαφημιζόμενους και τους αναγνώστες.

Σας φέρνω δείγμα ενός φρέσκου 'free-press' (συντηρούμενου από διαφήμιση δηλαδή) που διανέμεται σε Αττική και Μύκονο. Με το παραπλανητικό όνομα 'MyMykonos' δίνει μάλιστα πληροφορίες για αρχαία 'ελληνιστικής περιόδου' που δε θα δείτε στο νησί, εικονογραφώντας με αεροφωτογραφία άλλου τόπου.


Η Πόρτα Της Ληνώς, τίτλος βιβλίου μου και θέα του κήπου μου, μαρτυρά την πολύ παλαιότερη ιστορία του νησιού. Με προσανατολισμό ανατολής –δύσης (όπως ακόμα τα χιλιάδες εκκλησάκια) ήταν η πύλη προς τη Ληνώ μια από τις προϊστορικές πόλεις του νησιού. Ληνός από τον Όμηρο είναι ο Τρύγος και η Ληνώ βρίσκεται σε μια περιοχή που ακόμα έχουμε αμπελάκια και αυτοφυές κριθάρι στους κήπους μας. Γιατί μπορεί η Μύκονος να σχηματίστηκε από τις γιγαντομαχίες και κατά το μύθο εδώ να σκότωσε και να έθαψε ο Ηρακλής τους 'υστάτους υβριστικοτάτους των Γιγάντων'* αλλά πάνω απ' τους νεκρούς Γίγαντες έβγαινε κρασί και βασίλεψε ο  Διόνυσος o οποίος, μαζί με κριθάρι, κοσμεί το παλαιότερο νόμισμα του νησιού.


Ίδιοι είναι όλοι αυτοί, ίδια καπηλεύονται την ομορφιά και του δουλειά των άλλων καταστρέφοντας ό,τι δεν ξέρουν να αγαπήσουν. Διότι η αγάπη  και ο σεβασμός δε φαίνονται στις ρητορείες και τους συναισθηματισμούς αλλά πολύ απλά στις πράξεις.

Να, όπως σήμερα, φωτογραφήθηκε το αίσχος στο Γλυφάδι, μια από τις πολλές παραλίες της Μυκόνου που κάποιοι επειδή έχτισαν θεωρούν ότι τις αγόρασαν και δικαιούνται να τις μετατρέψουν σε Τρεμπλίνκες με κοτόσυρμα ή αποθήκη για το σκουπιδαριό τους.

Γλυφάδι, «η παραλία των κακών γειτόνων» μού την ονόμασαν.

Πριν πάνω από δέκα χρόνια, μια κρύα ανοιξιάτικη ημέρα κατεβαίναμε στο Γλυφάδι με φίλο μέσα από τα ψηλά αγκάθια της πλαγιάς. Από το πουθενά πετάχτηκε κύριος με σώβρακα ο οποίος ρωτούσε τι θέλαμε εκεί λες και μπήκαμε σπίτι του. Τότε ήταν  έρημη η μικρή ακτή γεμάτη φύκια και αχινούς –που, λόγω σωματικής διάπλασης του Μυκονιάτη φίλου μου,  καταφέραμε να τους χαρούμε πάνω στο βραχάκι, έτσι για πείσμα.  Η φασαρία εκείνη καθόλου βέβαια δεν αναχαίτισε τον θρασύ καταπατητή ούτε και τους άλλους που ξεφυτρώνουν κάθε χρόνο όπως σα μανιτάρια ξεφυτρώνουν και οι υπερφωτισμένες 'βίλλες' με τους κοκοφοίνικες.

 Και κάτι ακόμα.
Κάθε φορά που καταγγέλλουμε καταπατήσεις παραλιών κάποιοι σχολιάζουν με το νόμο και οδηγίες τι να κάνουμε.
Γνωρίζουμε αγαπητοί. Κι ίσως, αν μας ξέρετε, να γνωρίζετε κι εσείς ότι έχουμε δραστηριοποιηθεί για πολλές παραβάσεις και αδικίες όπως το έγκλημα που συντελείται στον  Πάνορμο.
Όμως δεν είμαστε μονάχα εμείς ούτε είμαστε πάντα σε διάθεση αγωνιστική.
Ο άνθρωπος που ξεκινά για το μπάνιο του, ο άνθρωπος που θέλει να περάσει την ημέρα του σε μια παραλία  δεν ξεκινά από το σπίτι ή απ τον τόπο του για μάχες αλλά για ξεκούραση. Δεν είναι δουλειά του να μπλέκει σε καυγάδες και να διορθώνει τα κακώς κείμενα για να διασωθεί ο τόπος που αγάπησε.
Είναι πολύ ευχάριστα τα clubs και τα σφηνάκια για πρωινό από το μεσημέρι αλλά δεν είναι για παντού και κάθε μέρα. Το νησί έχει θαυμάσια νερά και μας χωράει όλους όταν δε γίνονται παρανομίες και καταπατήσεις από εκείνους που τσιμεντώνοντας 4 στρέμματα νομίζουν ότι αγόρασαν 40 με δικαίωμα ζωής και θανάτου σε χλωρίδα και πανίδα, γείτονες, τουρίστες και ιθαγενείς.
Για εσάς καταγγέλλουμε, εσάς που δεν αντέχετε να σας ξεκουφαίνουν τα ντεσιμπέλ και να βουτάτε σε νερά λαδωμένα με άρωμα καρύδας ή σε όρμο που από τα σκάφη μοιάζει με λιμάνι και μυρίζει πετρέλαιο, για σας που πάτε για μπάνιο κι όχι για φασαρίες
Για να μη νικά πάντα το άδικο και να μη βαυκαλίζονται ότι αγαπούν το νησί όσοι το καταστρέφουν.
_____________________
*Στράβων  και Στέφανος Βυζάντιος στη λέξη Μύκονος και  'Μύκονος' του Τρύφωνα Ευαγγελίδη εκδ.1914







_____________________
Εικόνες
Το πρώτο νόμισμα,
σήμερα το Γλυφάδι
 και, πάνω, το ΜyΜykonos που κυκλοφόρησε χθες.


Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2016

Nicholas Liber― Τρία χρόνια;


22 Οκτωβρίου. Πριν 3 χρόνια σα σήμερα πέθανε ο Liber, ο αγαπημένος πολύ παλιός μου φίλος.

Η φωτογραφία είναι selfie των δυό μας
στο σπίτι μου στην πρώτη πολύωρη επίσκεψή του, καθιερωμένη κάθε φορά μόλις κατέφθανα στο αθηναϊκό μου σπίτι.
Δεκέμβριος 2012 κι εμείς ακόμα ανυποψίαστοι. Η Κίρρωση καλπάζουσα, έκανε την εμφάνισή της θεαματικά το επόμενο καλοκαίρι και τον πήρε μακριά ενώ συζητούσαμε τη συνεργασία μας για μια έκθεση με τους Χάρτες του για τους οποίους έγραψα ένα μεγάλο ποίημα αποσυναρμολογούμενο έτσι ώστε κάθε Χάρτης της Έκθεσης να συνοδεύεται από μια στροφή, σχηματισμένη από στίχους που όλοι μαζί όμως στέκουν ως ένα όλον, όπως κι η συλλογή των έργων αποτελεί  όλον ως έκθεση μα αποσυναρμολογείται με κάθε αγορά και απομάκρυνση από την 'Εκθεση και τα χέρια του καλλιτέχνη.

Αυτό ήταν το πλάνο που έγινε όνειρο κι οι Μοίρες γελούσαν διότι, όπως κατέληγα σε ένα σονέτο μου παλιότερα 



Θυμάται τους φίλους η Θέκλα:
Τρία χρόνια χωρίς τον Liber (Nίκος Λυμπερόπουλος)
λιγότερο από χρόνος χωρίς τον 'Αγγελο
πολλά χρόνια που μάς εφυγε ο Γιώργης
ο μόνος επιζών τής μικρής αυτής σκηνής απ'τή ζωή μας, ο Κωνσταντίνος.

Εικόνες
 Δύο ίδια μέρα, Δεκέμβριο 2012, στο σπίτι μου στην Αθήνα:
Ο Nίκος φωτογραφημένος από εμένα καθώς κοιτά στο κινητό του φωτογραφίες που μου βγάζει, προσηλωμένος και σκυφτός όπως τον θυμόμαστε όσοι τον γνωρίζαμε κι όπως τον περιγράφει εξαιρετικά πιστά ο Τέος Ρόμβος, πιτσιρίκο ακόμα στο Octopus μα ήδη αφοσιωμένο στο σκίτσo και στα comics που αγάπησε και που ποτέ δεν  εγκατέλειψε.
[στον τοίχο πίσω το έργο με τις Μπανάνες είναι του Κυρίου Kastell, πάνω αριστερά φαίνεται η άκρη από Κάστρο του Μανώλη Χάρου
Και οι δυό μας αγκαλιασμένοι, selfie που, όπως συνηθίζεται με τα selfies, βγάζει όποιος έχει μακρύτερο χέρι.
Αυτές οι λίγες εδώ μα δίνω συνδέσμους προς:


  • Οι Χάρτες   Το Ποίημα με εισαγωγή μου «Οι Χάρτες Του Nicholas Liber» , εκδόθηκε στο περιοδικό Ο ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ.


  • Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

    Πόσο κάνει ένα ποίημα; #WorldPoetryDay


    #WorldPoetryDay #PayWithAPoem  #PoetryForChange 




    Πόσο κάνει ένα ποίημα; Τι θα μου δίνατε;
    Τίποτε; Ή μήπως  συγκαταλέγεται σ' εκείνο το βολικό cliché, χαρά του τσιγκούνη, κατά το οποίο τα καλύτερα πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν, σαν τον ήλιο, τον αέρα, τη θάλασσα, τη βροχή, τον έρωτα;
    Όμως καλά τα δωρεάν φεγγάρια και τα άστρα  αλλά το ποίημα δεν είναι φυσικό φαινόμενο ή γενετήσιος ορμή· είναι έργο ανθρώπου που κόπιασε γι αυτό. Σπούδασε, διάβασε, σκέφτηκε, πόνεσε, απορρίφθηκε, δοκιμάστηκε ώσπου να καταφέρει να συνθέσει αυτούς τους λίγους στίχους που, αν γίνει το θαύμα και συντελεστεί το μυστήριο, έχουν τη δύναμη να συγκινούν και να αγγίζουν, να ρίχνουν φως στα ακατανόητα, να ανοίγουν δρόμους πλουτίζοντας με εμπειρία βαθιά κι ανοίγοντάς μας κόσμους της ψυχής και του μυαλού ώστε ταξιδεύοντάς μας από την πολυθρόνα μας να μας προικίζουν με κουράγιο και πάθος και πιο πολύ, με εκείνη την «αλληλεγγύη πεθαμένων και ζωντανών»* που αποτελεί τη  μεγάλη απέραντη συνωμοσία της Τέχνης.

    Τι θα μου δίνατε λοιπόν;


    Ένα καφέ  για ένα ποίημα αποτίμησε η βιεννέζικη εταιρία Meinl  και σήμερα, Ημέρα Της Ποίησης, πάνω από 1000 μαγαζιά σε όλο τον κόσμο θα σας σερβίρουν ένα καφέ αν πληρώσετε με ένα ποίημα.





    Πληροφορίες, φωτογραφίες:  Μeinl Coffee : Pay with a Poem 2017

    ____________________________________________________
    *«αλληλεγγύη πεθαμένων και ζωντανών» : Σεφέρης
    εικόνα
    21 Μαρτίου, Βραδιά της Ποίησης.

    2005 στο παλιό Ash In Art καλεσμένη μαζί με την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ και άλλους, διαβάσαμε έργα μας.
    Εδώ άρθρο-αφιέρωμα της Ντίνας Δασκαλοπούλου στο περιοδικό Έψιλον (της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας).
    Ευτυχισμένη, είχα περάσει το βράδυ καθισμένη στο πάτωμα στα πόδια της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ της αγαπημένης, της καχύποπτης, της επιφυλακτικής σπουδαίας ποιήτριας με την οποία μοιραστήκαμε ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί δίχως να μου πει μια λέξη.
    ___
    Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

    Οι άγγελοι είναι οι πόρνες τ΄ουρανού
    με τα φτερά χαϊδεύουν τις πιο αλλόκοτες
    ψυχολογίες
    ξέρουν τα μυστικά της εγωπάθειας
    όταν αποκαλούν το φύλλο δέντρο
    και το δέντρο δάσος.
    « Έτσι μας έκαν ΄ο Θεός », λένε , σκύβουν
    και χύνεται το φως σαν μαλλί χρυσό ή γέλιο
    στο στήθος κρατάνε το καπέλο
    την ώρα που λένε αντίο
    και μπαίνουν σ΄άλλο κόσμο
    καλύτερο.
    Μια πιπεράτη μυρωδιά
    μένει μόνο
    στο πρεβάζι του παράθυρου
    και στη γλώσσα μια γεύση προδοσίας
    απ΄ το θείο.
    ____________________________________________