22
Οκτωβρίου. Πριν 3 χρόνια σα σήμερα πέθανε ο Liber, ο αγαπημένος πολύ παλιός μου
φίλος.
Η
φωτογραφία είναι selfie των δυό μας
στο
σπίτι μου στην πρώτη πολύωρη επίσκεψή του, καθιερωμένη κάθε φορά μόλις
κατέφθανα στο αθηναϊκό μου σπίτι.
Δεκέμβριος
2012 κι εμείς ακόμα ανυποψίαστοι. Η Κίρρωση καλπάζουσα, έκανε την εμφάνισή της
θεαματικά το επόμενο καλοκαίρι και τον πήρε μακριά ενώ συζητούσαμε τη
συνεργασία μας για μια έκθεση με τους Χάρτες του για τους οποίους έγραψα ένα
μεγάλο ποίημα αποσυναρμολογούμενο έτσι ώστε κάθε Χάρτης της Έκθεσης να
συνοδεύεται από μια στροφή, σχηματισμένη από στίχους που όλοι μαζί όμως στέκουν
ως ένα όλον, όπως κι η συλλογή των έργων αποτελεί όλον ως έκθεση μα
αποσυναρμολογείται με κάθε αγορά και απομάκρυνση από την 'Εκθεση και
τα χέρια του καλλιτέχνη.
Αυτό
ήταν το πλάνο που έγινε όνειρο κι οι Μοίρες γελούσαν διότι, όπως κατέληγα σε
ένα σονέτο μου παλιότερα
Θυμάται τους φίλους η Θέκλα:
Τρία χρόνια χωρίς τον Liber (Nίκος Λυμπερόπουλος)
λιγότερο από χρόνος χωρίς τον 'Αγγελο
πολλά χρόνια που μάς εφυγε ο Γιώργης
ο μόνος επιζών τής μικρής αυτής σκηνής απ'τή ζωή μας, ο Κωνσταντίνος.
λιγότερο από χρόνος χωρίς τον 'Αγγελο
πολλά χρόνια που μάς εφυγε ο Γιώργης
ο μόνος επιζών τής μικρής αυτής σκηνής απ'τή ζωή μας, ο Κωνσταντίνος.
Εικόνες
Δύο ίδια
μέρα, Δεκέμβριο 2012, στο σπίτι μου στην Αθήνα:
Ο Nίκος φωτογραφημένος από
εμένα καθώς κοιτά στο κινητό του φωτογραφίες που μου βγάζει, προσηλωμένος και
σκυφτός όπως τον θυμόμαστε όσοι τον γνωρίζαμε κι όπως τον περιγράφει εξαιρετικά
πιστά ο Τέος Ρόμβος, πιτσιρίκο ακόμα στο Octopus μα ήδη αφοσιωμένο στο σκίτσo και στα comics που αγάπησε και που ποτέ δεν εγκατέλειψε.
[στον τοίχο πίσω το έργο με τις Μπανάνες είναι του Κυρίου Kastell, πάνω αριστερά φαίνεται η άκρη από Κάστρο του Μανώλη Χάρου
Και οι δυό μας αγκαλιασμένοι, selfie που, όπως συνηθίζεται με τα selfies, βγάζει όποιος έχει μακρύτερο χέρι.
Αυτές οι λίγες εδώ μα δίνω συνδέσμους προς:
- Nicholas Liber RIP: http://daphnechronopoulou.blogspot.gr/2013/10/nicholas-liber-rip.htmlτην επιλογή μου έργων του― Χάρτες, Χαρτονομίσματα, γνωστές και άγνωστες αφίσες, εξώφυλλα δίσκων (όπως το Εν Λευκώ του Π. Σιδηρόπουλου) και video το γνωστό ντοκιμαντέρ για το Underground.
- ΤΡΥΠΑ στην οποία ο Τέο Ρόμβος αφηγείται τα παλιά με σχέδια και φωτογραφίες,
- το δικό του ιστολόγιο: http://nicholasliber.com.
- τη σελίδα του:facebook Nicholas Li
- άλλα από εμένα: Το Αθηναϊκό Underground
- soundcloud_ Σονέτο Της Καμαλαύκας από την Πόρτα Της Ληνώς
Οι άνθρωποι που είναι στην καρδιά και στην ψυχή μας, δε φεύγουν ποτέ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πάντα μέσα μας! Μαζί με τον πόνο, αλλά είναι εκεί.
Θυμάμαι τη γιαγιά μου να λέει, πως ο χρόνος είναι μεγάλη γιατρειά. Δε συμφωνώ ακριβώς όμως. Ο χρόνος, δε γιατρεύει, δε μουδιάζει. Απλά, σαν καλό αναισθητικό, κάνει τον πόνο πιο υποφερτό... αλλά ποτέ δε τον διώχνει.
Φιλάκια Δάφνη μου :)
Ήξερα ότι θα με νιώσεις Μ. μου.
ΔιαγραφήΜε τους νεκρούς μας στη βαλίτσα πορευόμαστε πια.
Ο πόνος είναι σύμμαχος στο ταξίδι αυτό, όλοι περαστικοί είμαστε Δυστυχώς, όμορφη η αναφορά σου, καλή μας μέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή(ωραία η απαγγελία στο cloud btw)
Περαστικοί κι όταν αρχίζει να διαφαίνεται το τέλος
Διαγραφήχορτάτοι από 'άφθονα ηδονικά μυρωδικά', ΄κοράλια' και 'εβένους'
κοιτάμε πίσω και το μέλλον μάς βαραίνει.
--Σ ευχαριστώ για το Sound Cloud μου. Από το 2014 το έφτιαξα αλλά λόγω ραδιοφώνου σκέφτηκα να το υπενθυμίσω.