Δε μας αξίζει τέτοια Μύκονος κύριε Δήμαρχε, δε μας αξίζει!

Σήμερα βγήκα πρωί για δουλειές. Τα πλάγια των δρόμων γεμάτα βουνά σκουπίδια που ξεχειλίζουν από τους κάδους. Μπροστά μου μηχανάκι. Ο συνεπιβάτης σημαδεύει και πετά το μπουκάλι του αναψυκτικού που έπινε, το μπουκάλι κάνει γκελ και κατρακυλά στη μέση του δρόμου. Πόσοι σαν αυτόν έχοντας στο νου την εικόνα των δρόμων θα αφήσουν τα σκουπίδια τους στις παραλίες και στις θάλασσες.

Παρασκευή, αρχή weekend, φωτογράφισα έξω από το σπίτι μου το δρόμο του Πλατή Γιαλού (προς τη γνωστή Ψαρρού των εκατομμυρίων). Κι αυτό που βλέπετε είναι από τα πιο μαζεμένα, αλλού τα βουνά είναι τριπλά μα δε μπόρεσα να παρκάρω για να φωτογραφίσω. Το βράδυ πάλι θα γελάνε μαζί μου φίλοι επισκέπτες που θα παλεύω να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα με σοφιστείες. Ξέρω από τώρα ότι σε όλες μου τις συναντήσεις του σαββατοκύριακου αυτό θα συζητηθεί, θα σχολιάζεται ξανά και ξανά, κι εγώ θα ψάχνω για δικαιολογίες ενώ θα με περιγελούν που πάντα επιμένω να υπερασπίζομαι το νησί και τους ανθρώπους του,

Και λέω γιατί; Γιατί τέτοια Μύκονος;

Αυτό δε μας αξίζει κύριε Δήμαρχε.

Πληρώνουμε τα ακριβότερα τέλη,

οργανωνόμαστε εθελοντικά για την Ανακύκλωση που ήταν δική σας δουλειά, ενημερώνουμε, συλλέγουμε στην πηγή..

Τι άλλο να κάνουμε κύριε Δήμαρχε;

________________________________

Για τα βαρβάκια μου και το πληγωμένο σαΐνι του Γιάννη Μακριδάκη

Έχω γράψει πολλές φορές για τα βαρβάκια που φωλιάζουν στην απόκρημνη κορυφή πάνω απ' το σπίτι μου. Πώς βουτάνε για θήραμα, πώς στέκουν ακίνητα πάνω στο βράχο, πώς με κοιτούν στα μάτια, πώς κάποιες φορές με ακολούθησαν σε απέναντι παραλία κι έκαναν κύκλους από πάνω μου καθώς κολυμπούσα.

Φέτος δεν έγραψα. Δεν ήρθαν.

Ίσως τα χτύπησαν ασυνείδητοι κυνηγοί αλλά και ζωντανά να είναι (όπως εύχομαι) φοβάμαι ότι πια δε θα ξανάρθουν. Έχω από κάτω την Ψαρρού με τα φώτα και τα λέιζερ και τα πυροτεχνήματα που κάνουν τη νύχτα μέρα.

Θεωρώ φιλοφρόνηση που Αθηναίοι παραθεριστές μου λένε ότι το σπίτι μου μοιάζει ακατοίκητο. Η μάντρα μας είναι ψηλή, δε φαίνεται το σπίτ από το δρόμο αλλά γι αυτούς είναι αδιανόητο να κατοικείς δίχως τις φωταψίες που (μαζί με το τσιμέντωμα της παραδοσιακής ξερολιθιάς που άφηνε χώρο για φωλιές και για περάσματα σε αγριοκούνελα και σαύρες) έχουν δώσει τη χαριστική βολή στο οικοσύστημα.

Τα αφορολόγητα εκατομμύρια που κινούνται κάτω απ' το σπίτι μου κάνουν αδύνατη την επικοινωνία. Οι άνθρωποι αυτοί δε γίνεται να καταλάβουν ότι οι προβολείς που, για να γιορτάσει ο κάθε Ρέμος, φωτίζουν κυκλικά γη και ουρανό, ή τα πυροτεχνήματα που τρομάζουν τα σκυλιά μας, καταστρέφουν αυτό ακριβώς που αν δεν ήταν εδώ τα πλούτη και το μαγαζί τους δε θα υπήρχαν.

Όχι δε γίνεται να καταλάβουν. Για μάς όμως που καταλαβαίνουμε, να μια σημερινή ιστορία με happy end από τον αγαπημένο συγγραφέα Γιάννη Μακριδάκη:

Κι άλλο λαβωμένο γεράκι μάζεψα…

Μεσημέρι της Κυριακής 18ης Ιανουαρίου 2015 και ενώ ανηφόριζα το μονοπάτι προς το χωριό, πιάνει η άκρη του ματιού μου μια σταχτόμαυρη φιγούρα να πεταρίζει μέσα σε κάτι ξερόκλαδα.

Πριν προλάβω να σκεφτώ οτιδήποτε συγκεκριμένο, είχα βγάλει την μπλούζα μου διότι δεν φορούσα μπουφάν λόγω της όμορφης λιακάδας. Καβάλησα την ξερολιθιά και μπήκα στο αγριεμένο χωράφι.

Ήταν ένα σαϊνι με πανέμορφα κατακίτρινα και διαπεραστικά μάτια. Με παίδεψε πολύ για να το πιάσω. Προφανώς ήταν φρεσκοχτυπημένο, μάλλον σημερινό κατόρθωμα των κυνηγών που θέλουν να μας συστήσουν και τι να μην ψηφίσουμε, είχε δε πολλά κουράγια και πετούσε από χωράφι σε χωράφι, έκανε καμιά εικοσαριά μέτρα πτήση και ξανακαθόταν στη γη. Κάποτε κατάφερα και το κουκούλωσα με την μπλούζα μου

Πήρε κι αυτό το δρόμο για το Κέντρο Περίθαλψης ΑΝΙΜΑ με την βοήθεια κάποιων ανθρώπων που βρήκα στην ταβέρνα του χωριού, οι οποίοι ανέλαβαν το πρώτο στάδιο της μεταφοράς του μέχρι την πόλη της Χίου. Άλλος άνθρωπος από εκεί θα το βάλει τα μεσάνυχτα στο πλοίο για Πειραιά, στα ασυνόδευτα δέματα και άλλος πάλι θα το παραλάβει. Τόσοι άνθρωποι, τόση προσπάθεια, τόση ομορφιά ψυχής για έναν ασυνείδητο και εντελώς ηλίθιο που κρατάει τουφέκι.

Όλοι αυτοί οι ηλίθιοι ασυνείδητοι αποτελούν συμπτώματα και προϊόντα του καταναλωτισμού, τον οποίον στηρίζουν και γιγαντώνουν με τον καθημερινό τους βίο η μεγάλη πλειονότητα των δυτικών κοινωνιών, ακόμη και εκείνοι που λυπούνται αυτά τα πλάσματα τα πυροβολημένα, ακόμη και εκείνοι που δεν θα έκαναν ποτέ τους κάτι τέτοιο, ακόμη και εκείνοι που αγανακτούν θεωρητικά με αυτές τις συμπεριφορές, όλοι όσοι ζούμε ακόμη μακριά από τον φυσικό μας εαυτό και φτιάχνουμε βιότοπο για την ανοησία και την ασυνειδησία γύρω μας.______________ από: Γιάννης Μακριδάκης

Σιχαίνεστε τη Μύκονο; Μου το 'πε ένα λευκό περιστεράκι

Λένε πολλά για το νησάκι της καρδιάς μου και, γενικώς έχω τη συνήθεια να μη διαφωτίζω αφού μια χαρά είμαστε και δίχως όσους φαντασιώνονται εαυτούς τέρατα ηθικής ή παραδείγματα καλού γούστου επειδή επαναλαμβάνουν μέχρι απόλυτης ψύξεως αστειάκια σαν το:

―Γιατί δε φοράνε μίνι στη Μύκονο;

―Επειδή όταν σκύβουν φαίνονται τα αρχίδια τους

που 30 χρόνια δεν το χόρτασαν, μάλιστα (συνέβη μπροστά μου) διάσημος τροβαδούρος είχε το τακτ να το αφιερώσει από σκηνής σε Μυκονιάτη θαυμαστή του που μας είχε προσκαλέσει να γιορτάσουμε τα γενέθλιά του στο μαγαζί που εμφανιζόταν το είδωλο της νιότης του.

Χθες, επ' ευκαιρία της αργίας κυκλοφόρησε σε μπανεράκι πως:

«Το πιο όμορφο νησί είναι η Μύκονος

διότι κάθε καλοκαίρι

απαλλάσσει την υπόλοιπη Ελλάδα

από τα τσόκαρα».

Όσοι πιστεύουν πως Μύκονος είναι τα 3 μαγαζιά με τα 30  ζευγάρια 'τσόκαρα' που επιδεικνύουν οι καναλάρχες ώστε εκείνοι να στήνουν ανενόχλητοι κομπίνες σε  παραλίες και ορυχεία, είναι βλέπω ήδη έτοιμοι να πιστέψουν και την προπαγάνδα του #success_story, δηλαδή τα «Σολντ άουτ η Μύκονος για το τριήμερο» (που διάβασα ανεβασμένο από πρόσωπο που επαίρετο που δεν έχει πατήσει ποτέ στη Μύκονο, δίχως να αναλογίζεται ότι τη μεγάλη απόφαση να στερήσει την παρουσία του από το νησί, την πήρε μετά από ανάλυση πληροφοριών που του έδωσαν τα κανάλια εκείνων ακριβώς που έχουν επιλέξει να το επισκέπτονται. 

Τόσο έξυπνος είναι άραγε που βλέπει μέσα από τις εικόνες της Ψαρρούς και τις ειδήσεις των στρατηγικά στοχευμένων «τουΐ»; Τόσο σημαντικός νομίζει πως είναι άραγε που οι πολυεκατομμυριούχοι (παρότι συνηθισμένοι να ρίχνουν, όσο πιο πολύ μπορούν, την αξία μιας μετοχής πριν την αγοράσουν)  δε θα το άντεχαν και δε θα ξαναπερνούσαν με τη θαλαμηγό τους ούτε στα ανοιχτά έξω απ' τη Μύκονο αν υποψιάζονταν ότι αυτός, ο πανέξυπνος τηλεθεατής τους τη σνομπάρει.  

Του έχω νέα λοιπόν που θα τον σοκάρουν. Οι εικόνες που βλέπει ξαπλωμένος  στον οικογενειακό του καναπέ πραγματικά απευθύνονται σ΄αυτόν προσωπικά και είναι στοχευμένες, κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των προκαταλήψεων και των ορίων του στενού μυαλού του. Σαν τα 'τουΐ' με το «βούλιαξε πάλι η Μύκονος» τα οποία, ανελλιπώς όσο τα ζώδια τού διαβάζουν (ναι, από δεύτερο χέρι) καθημερινά οι πρωινατζήδες, έτσι δεύτερης διαλογής προνομιούχοι είναι κι οι ίδιοι οι πρωινατζήδες που επιλέγονται ως καθρέφτες και ξεπεσμένα πρότυπά του.  Όσο τα πρώτυπα διακηρύσσουν με καμάρι ότι πάνε στη Μύκονο και δεν παραλείπουν να φωτογραφηθούν ιδρωμένα και στριμωγμένα   στη (μια μοναδική) παραλία που επιδεικνύεται, χρησιμεύουν ως παραπέτασμα, ένα ανθρώπινο τείχος προστασίας που τα σαββατοκύριακα θέτει τα γέρικα κορμιά του στην υπηρεσία του αφέντη του εξασφαλίζοντάς του πως δε θα βρεθείτε εσείς ποτέ κοντά του, δηλαδή ούτε η περιέργεια (ή την επιθετικότητά ούτε τα κουβαδάκια και τα κλαψουρίσματα ξένων παιδιών  θα διαταράξουν ποτέ τη γαλήνη και την ιδιωτικότητα, την αληθινή πολυτέλεια δηλαδή, που απολαμβάνουν μόνο οι πραγματικά πλούσιοι.

Με καραβιές ολόκληρες αξιωματούχων και τοπικών αρχόντων ελεγχόμενου βεληνεκούς χτίζονται οι αυτοκρατορίες. Με διαρροές και τάχα εμπιστευτικές πληροφορίες* υποτιμούνται κομμάτια γης ή λαοί ολόκληροι και παραμένουν δίχως αξία, υποτιμημένοι, για όσο θα χρειαστεί ώσπου να ολοκληρωθεί η επένδυση και ντυμένη με νέα πρόσωπα η αυτοκρατορία να μεταφέρει τη φρουρά της σε  νέους τόπους και στόχους.

Κάθε φορά που ένας τηλεθεατής πρωινάδικου  ανακοινώνει  ότι σιχαίνεται τη Μύκονο, ένα περιστεράκι φτερουγίζει μακριά και λέει στο ταίρι του πως ούτε φέτος  βρέθηκε σώμα πρόσφορο για Άγιο Πνεύμα. Γι αυτό, αν είστε απ' αυτούς που διηγούνται ως καινούργια τα παλιά ανέκδοτα συστήνω, έτσι φέτος για αλλαγή να κλείσετε την παλιά τηλεόραση ή, αν είστε ήδη τόσο συνειδητοποιημένοι, να ετοιμαστείτε για εκδρομές στο δάσος του Αριστοτέλη τις Σκουριές  (για να μου πείτε και εμένα τι συμβαίνει με τα χημικά απόβλητα).

 #skouries

antigold

__________________________________________________________

* 'τάχα εμπιστευτικές πληροφορίες' 

προς εμένα το 2010: http://daphnechronopoulou.blogspot.gr/2010/10/mme-astell.html.

 Από τότε συνηθίσαμε σε κάθε γειτονιά τα 'μαγαζιά που αγοράζουν το Χρυσό που η Φίλη με ειδοποιούσε πως είναι 'φούσκα'.

Εικόνες
Πάνω, 5 Ιουνίου, γαλήνια θάλασσα η θέα από τον κήπο μου η Νάξος.
Για όσους ξέρουν, κάτω απο το σπίτι μου βρίσκεται η κοσμική Ψαρρού και αριστερά οι παραλίες Πλατή Γυαλος, Παράγκα κ.λ. Κατακαλόκαιρο (ή όποτε 'βουλιάζει΄το νησί') διαρίνονται κάθε είδους σκάφη στη θάλασσα και σημάδια από θαλάσσιο σκι και άλλα παιχνίδια. 
Κέντρο, αυτό το ρητό μου αρέσει
Κάτω, Ψαρρού, N'ammos

The Wine List, ο τιμοκατάλογος από μουσική βραδιά το 2013 όταν ο τηλεθεατής όφειλε να θυμώσει που ακόμα 'λεφτά υπάρχουν'. Τι ότι 'καλεσμένοι' ήταν οι μόνιμοι  νεόπλουτοι και νεαροί 'Αραβες γλεντζέδες δεν αναφέρθηκε στα κανάλια τα οποία άφηναν να εννοηθεί ότι εκεί γύρω διασκέδαζαν  και οι τηλεσταρ που δείχνει συνήθως.

Ηχορύπανση κι απόβλητα μα εγώ στη βάρδια μου

Ομολογώ ότι δεν τον ήξερα αλλά τον έμαθα κι αυτόν, αναγκαστικά λόγω ηχορύπανσης και πυροτεχνημάτων.

Για λίγο οι Ρέμοι κρατήθηκαν μακριά από τη γειτονιά μου (τραγουδιστικώς- που είναι κι αυτό που με ενδιαφέρει, ως πελάτες δε με νοιάζει).

Μα άρχισαν πάλι τα όργανα και τα πυροτεχνήματα. Και τι μας ξεκούφανε;

O 'Αιγύπτιος Ρέμος' Αμρ Ντιάμπ που ξεπέρασε τον ιθαγενή και σε αμοιβή αλλά και στα κέρδη του γλεντιού μέχρι που τέλειωσαν κι οι σαμπάνιες. 

Ο ιθαγενής τραγουδιστής παρών μα μη μου αρχίσετε τα γνωστά περί σπατάλης (μα ούτε τα άλλα περί εισροής τουριστικού χρήματος), οι πιο πολλοί πελάτες Άραβες και υπερμοντέλα άρα τα έσοδα μπήκαν όπως θα βγουν αφήνοντας πίσω μόνο απόβλητα και τρομαγμένα ζώα.

Φεύγω όμως, 

πάω στη θάλασσα και μετά όπως κάθε Δευτέρα θα σας περιμένω στην Ανακύκλωση ― ξέρετε πια, στη βάρδια μου 7-9μμ στο ΜΟΙΚΟΝΟΣ.

Σύνδεσμοι

Το blog του ΜΟΙΚΟΝΟΣ με πληροφορίες αλλά και δικό μου αρθρο.

video του γλεντιού:http://instagram.com/p/dIV4foKbpe/#

Εκεί θα είμαι κύριε, μήπως μετά την αρπαχτή...

Έχω μεγάλη αγανάκτηση για την ετήσια 'ζημιά' που έκανε πάλι ο κ. Ρέμος στη γειτονιά μου, κάτι σαν τα αίσχη της 'συναυλίας' Ρουβά πέρσι στο Καλό Λιβάδι.

Ξέρω τιμές, ξέρω τι έγινε, ξέρω ποσά και μενού, ακόμα και πόσο κόστιζε το τραπέζι (4 μπουκάλια 'σπέσιαλ') στον Καρρά –'το Βασιλάκη'. Δε θα τα πω, δεν είμαι ούτε Δημοσιογράφος ούτε όρισα τον εαυτό μου ελεγκτή στο πορτοφόλι κανενός. Πολλά μπορώ να πω μα δεν το κάνω, δεν είναι εδώ blog δημοσιογραφικό.

Αλλά τη γνώμη μου θα την ξεκαθαρίσω. Κατ' αρχήν ο Καρράς, εκεί που έπαιξε κανέναν δεν ενόχλησε. Το πόσα παίρνει (πόσα δίνετε δηλαδή, άλλου παπά ευαγγέλιο κι όχι δικό μου). 

Στους Ρουβά και Ρέμο όμως θα ήθελα πολύ να τα έλεγα μα επειδή δε νομίζω να διαβάζουν-και αν το κάνουν σίγουρα δε διαβάζουν εμένα, θα με υποστείτε εσείς που, ίσως ακούσατε πάλι πως 'βούλιαξε η Μύκονος ως το πρωί με εφοπλιστές και τηλετέτοιους.

Τι έγινε θα σας το πω: Ξανά μας τσάκισαν τα ντεσιμπέλ από παραλία, έσπασαν νεύρα ανύποπτων τουριστών κάθε είδους, από απλά παιδιά με ένα room to let έως ξένους με ιστιοφόρα ή θαλαμηγούς.

Και απορώ, εσείς οι θαυμαστές τους τους χαίρεστε στα μαγαζιά που παίζουν νόμιμα χειμώνες. Τι ζήτημα έχετε; Γιατί χρειάζεστε τη δόση και στην εξοχή; 

Κι εσείς κύριε Ρουβά, και κύριε Ρέμο, μπορεί να έχετε ανάγκη από αρπαρχτές (και ποιος δεν έχει εν τέλει στο χάλι που ζούμε) αλλά υπάρχουν και αξίες πάνω από τις ανάγκες σας.

Δε θα πω τι ζημιά κάνετε στον τουρισμό- σκεφτείτε το εσείς που θεωρείστε πατριώτες. Θα πω για το άλλο: τη Φύση ή τη Μύκονο που υποκρίνεστε πως αγαπάτε. 

Τη φύση πάλι χθες τη ρήμαξε η φωνή σας κύριε Ρέμο.

Αγριοκούνελα, σκατζόχοιροι, σαυράκια, φίδια, τα σκυλιά μας κι αιγοπρόβατα έζησαν κόλαση όσο κι οι ξένοι τουρίστες, όσο κι εμείς που ζούμε στη μεγάλη ακτίνα των ντεσιμπέλ και πυροτεχνημάτων σας.

Θα το σκεφθείτε και θα πάτε αλλού; Δεν το φαντάζομαι. Αλλά εσείς Κυρίες και Κύριοι την επομένη που θα πείτε 'αγαπώ τη Μύκονο' παρακαλώ να το θυμάστε πως η αγάπη θέλει πράξεις.

Δεν είμαι ήρεμη, θα τα έλεγα καλύτερα (κι έχω πολλά επί του θέματος, με λεπτομέρειες ανατριχιαστικές) μόνο, αν τύχει και περάσετε από εδώ εσείς που διαβάζετε φυλλάδες που σας δείχνουν τις τηλεπερσόνες να κολυμπούν στα απόβλητα των σκαφών τους σας κάνω ένα δωράκι με ημερομηνία:

Η φωτογραφία είναι από χθες, εκεί κολυμπήσαμε ολομόναχες με φίλη, σε κρυστάλλινα νερά και μοναξιά απόλυτη (γι αυτό και πούδε λέμε).

Κι ύστερα, αλλού για να αποφύγω για όσο μπόρεσα την ηχορύπανση που έφτανε ως το σπίτι μου, πήγα απ' ευθείας σε άλλη παραλία όπου ήπια τις τεκίλες μου κι άκουσα ένα μικρό κονσέρτο τραγουδίστριας της Λυρικής σε ένταση που τα τραπέζια τα της άμμου έτρωγαν και συζητούσαν ενώ εμείς κοντά, όσοι θέλαμε, ακούγαμε.

Άλλα δε θα σας πω.

7-9μμ ― όπως ξέρετε, θα είμαι στην Ανακύκλωση Πολιτών (ΜΟΙΚΟΝΟΣ). Εκεί θα είμαι κύριε Ρέμο  μήπως μετά την αρπαχτή έχετε όρεξη για λίγο εθελοντισμό; Έτσι.. για εξιλέωση..  

____________

Προσθέτω, 6 Αυγούστου 2013: 

Και για να καταλάβετε για τι μιλάω, ιδού τι έγινε με τον ίδιο κόσμο και τον ίδιο αοιδό λίγες μέρες μετά στην Πάρο (προσέξτε το άνετο «η παρέα ..... συνηθίζει να κυκλοφορεί οπλισμένη»: http://www.lykavitos.gr/archives/41601

Ο Halit Ergenç δεν πάει μόνο στην Ψαρρού ― υπάρχει κι η Ayşe Berktay

Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος έφτασε και στην αγαπημένη μου Πόλη; 

Όλη την εβδομάδα βλέπαμε εικόνες από συγκρούσεις διαδηλωτών με αστυνομικούς στην  Ευρώπη. Άναυδοι για τη Σουηδία-πρότυπο προσπάθησαν οι αναλυτές να εξηγήσουν όπως και για τις άγριες δολοφονικές επιθέσεις αμάχων προς στρατιώτες στη Βρετανία και στο κέντρο του Παρισιού.

Δεν είναι μίμηση όμως, ούτε παροδική τρέλα. Διότι ακόμα κι αν από κάπου υποκινείται, ακόμα κι αν σε 50 χρόνια αποδειχθούν να είχαν δίκιο οι πιο τρελοί συνωμοσιολόγοι (και δε μιλώ για ρατσιστές αντισιωνιστές κρετίνους), ακόμα κι έτσι πρέπει να υπάρχει απόθεμα λαϊκής οργής για να γίνει μια Άνοιξη καζάνι που βράζει και πετάει το καπάκι του. 

Από χθες το καπάκι πετάχτηκε απότομα στη λατρεμένη μου Πόλη με μια ορμή αναπάντεχη, και συμπαράσταση άμεση μέχρι την Άγκυρα όπου είχαμε και τον πρώτο νεκρό. Και άλλους δύο μετά. Κι ύστερα άρχισαν να εξαφανίζονται οι πληροφορίες και να ζητούν οι φίλοι από την Τουρκία να κοινοποιούμε και να ταξιδεύουμε τα νέα.

Γι αυτό έγραψα πρώτο το κείμενο για το υπό Αμερικάνικη σημαία blog μου, (είναι και εδώ στην προηγούμενη ανάρτηση) μα δε θα σας το μεταφράσω –ξέρετε και τα τρία νέα της εβδομάδας που επέδρασαν καταλυτικά αλλά και αγγλικά για να με καταλάβετε. Εδώ μαζί σας θα μιλήσω πιο απλά, στο ισόγειο ήρθατε, στον κήπο.

Οι διαδηλώσεις Τούρκων είναι σπάνιες και συνήθως γίνονται γύρω από την Πλατεία Τακσίμ [εδώ είμαστε στο σπίτι μου και τη γράφω ετυμολογικά κι όχι μπαμπινιώτικα αφού είναι Taksim, δηλαδή Beyoglu, όπως μετονομάστηκε το παλιό Πέραν που έλεγαν οι Βυζαντινοί όταν πήγαιναν πέρα, στην άλλη την πλευρά, στους Γενοβέζους που, αν θυμάστε, έμειναν ανέγγιχτοι όσο κράτησε η πολιορκία]. Είπαμε, εκεί δεν είναι όπως εδώ, μην το ξεχνάμε. Τα ΜΜΕ, μου είπε φίλος Τούρκος, δεν έχουν αναφέρει λέξη ως τώρα που γράφω (Κυριακή ξημέρωμα) και με παρακαλεί να διαδώσω όσο μπορώ το νέο. ―Βοηθήστε με κι εσείς όσο μπορείτε με κοινοποιήσεις όπως μάς βόηθησαν κι εμάς οι απανταχού διανοούμενοι στη Χούντα. 

Είναι ο ίδιος φίλος, btw, που μου είχε στείλει πριν παρουσιαστεί το trailer του 'Μεγαλοπρεπούς Αιώνα' όπως είναι ο τίτλος του ιστορικού σίριαλ για το Σουλεϊμάν. Οι Δυτικοί τον ονόμασαν Μεγαλοπρεπή αλλά ο ίδιος προτιμούσε το Νομομαθής γιατί είχε ίνδαλμά του το συνονόματό του, το Σολομώντα της Βίβλου, και γι αυτό μαζί με την Ποίηση αγάπησε τους νόμους και οργάνωσε τους νόμους του ντεβλετιού παθιασμένα όσο και τις εκστρατίες που τον έφτασαν ως τη Βιέννη τρομοκρατώντας τις χριστιανικές κυβερνήσεις για να συναφθεί η (προδοτική κατά τον Πάπα) συμμαχία της Γαλλίας με την Οθωμανική Αυτοκρατορία που ευνόησε και τις δυό πλευρές.

Όμως το επιτυχημένο σίριαλ που προετοιμαζόταν με παιάνες, όταν παίχτηκε ―σαν το δικό μας ιστορικό ντοκιμαντέρ, αν θυμάστε― ξύπνησε την οργή φανατικών που πίεσαν το θρήσκο Ερτογάν. Προσπάθησε να το κόψει πολλές φορές  (στην Τουρκία τα κατάφερε νομίζω να μην παίζεται στην τηλεόραση) με αποτέλεσμα να παράγεται μετά από μεγάλες ταλαιπωρίες να καμφθεί η κρατική ηλιθιότητα και οι απειλές κατά της ζωής των συντελεστών. Γι αυτό και το αναφέρω. Εκεί οι φανταμενταλιστές είναι πιο αιμοβόροι από τους δικούς μας Χριστιανοταλιμπάν και- σας υπενθυμίζω, 70 συγγραφείς βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη φυλακή για μη ποινικές πράξεις (μεταξύ των οποίων και η Ayşe Berktay* για την οποία έπρεπε να σας είχα μιλήσει από καιρό). Ίσως να μην υπάρχει Τούρκος σοβαρός συγγραφέας ή δημοσιογράφος που να μην έχει συλληφθεί κάποτε, έστω και δίχως συνέχεια κι ακολουθούν εκδότες,  καλλιτέχνες, επιστήμονες και γενικά οι διανοούμενοι.

Εδώ και τρία-τέσσερα χρόνια είναι, νομίζω, που άρχισαν κάποιοι Τούρκοι να μπορούν να επισκέπτονται τη χώρα μας. Ελάχιστες οι βίζες αλλά δίνονται ενώ παλιά χρειαζόταν ιδιαίτερη πρόσκληση, κι η αλλαγή αυτή χάρισε στη Μαντάμ τη γνωριμία με το Χααλίτ Μπέη, κατά κόσμο Σουλεϊμάν. Ο Halit Ergenç έρχεται στη Μύκονο τα καλοκαίρια από τότε που λεγόταν Ονούρ και μόλις είχε ξεκινήσει η Τουρκία να επενδύει στην αποδοτική βιομηχανία των σίριαλ. Ευγενικός άνθρωπος που μιλά στον πράο χαμηλόφωνο τόνο που συνηθίζουν οι Τούρκοι μα ξέρει και αληθινά καλά αγγλικά (πράγμα σπάνιο) οπότε μπορώ να σας διαβεβαιώσω και για το νόημα των λόγων του.

Η έκπληξή μου, όμως, (όσο κι αν τον συμπαθώ) ήταν μεγάλη όταν τον είδα να τολμά να εμφανιστεί στις διαδηλώσεις. Δεν είχε λόγο, για σκεφτείτε το, άλλο από το ότι έπραξε κατά συνείδησιν. Κι εκεί αυτό πληρώνεται ακριβά. Γι αυτό τον βάζω εδώ. 

Χαρείτε τον με μάσκα διότι έριξαν απ' τα απαγορευμένα** κι εύχομαι ο νους να τρέξει στους δικούς μας ―οπλοφόρους τού κοινοβουλίου (και όχι μόνο) που δίχως απειλή μεγαλύτερη από το γιαούρτι γέμισαν την Αθήνα με λιμουζινούλες με μαύρα τζάμια αγορασμένες με βουλευτικές (ή υπουργικές) φοροαπαλλαγές― ώστε να γίνει εμφανής η αηδία μας για όλο αυτό που ζούμε ώστε (ενδεχομένως) μια επόμενη γενιά πολιτικών και δημιουργών να μάς βγει πιο γενναία και έντιμη.  

*Ayşe Berktay

Η Ayşe Berktay Hacimirzaoglu είναι συγγραφεύς και  μεταφράστρια προφυλακισμένη από το 2011, κατηγορούμενη κατά έναν ασαφή αντιτρομοκρατικό νόμο ότι σκόπευε να οργανώσει διαδηλώσεις και να πείσει γυναίκες να πέφτουν στις ρόδες αυτοκινήτων για διαμαρτυρία. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο World Tribunal (Δικαστήριο Eγκληματιών Πολέμου) στο Ιράκ.

Το PEN είναι διεθνής οργάνωση που αγωνίζεται για την ελευθερία τού Λόγου και συνδράμει με κάθε δυνατό τρόπο συγγραφείς που εμποδίζονται να δημιουργήσουν. Ιδρύθηκε στο Λονδίνο το 1921 με στόχο να καλλιεργηθούν διεθνείς φιλίες και συνεργασίες διανοουμένων. To PEN International σήμερα έχει  πάνω από 100 έδρες παγκοσμίως και εντυπωσιακή λίστα πόλεων πρόθυμων να φιλοξενήσουν κυνηγημένους συγγραφείς που στν τόπο τους εμποδίζονταν να μιλήσουν.  

Βράβευσε πέρσι την Ayşe Berktay αλλά η ίδια δε μπόρεσε να παραστεί. Εκπρόσωποι του PEN που επισκέφθηκαν την Τουρκία τον περασμένο Νοέμβριο διαπίστωσαν ότι τα τελευταία δύο χρόνια 70 συγγραφείς ή δημοσιογράφοι είναι φυλακισμένοι και άλλοι 60 συγγραφείς, δημοσιογράφοι ή εκδότες περιμένουν να δικαστούν.

Η δίκη της Berktay είχε οριστεί για τέλος Μαΐου 2013 και με υπογραφές, επιστολές και επισκέψεις έγιναν πολλές προσπάθειες· μάταια, αφού αναβλήθηκε για τον ερχόμενο Οκτώβριο.

PEN Ελλάδος δεν έχουμε (Αν γκουγκλάρετε PEN Greece βγαίνουν πένες) αλλά λαβαίνω την εφημερίδα και συμμετέχω με επιστολές κ.λ. όπου μπορώ ελπίζοντας να μην τα φέρει έτσι η ζωή που να το χρειαστώ. Αν ενδιαφέρεστε περισσότερο για την Ayşe Berktay υπάρχει και σελίδα υποστήριξης στο Facebook.

**Δείτε στο προηγούμενο, στο αγγλόφωνο. Από τους κάλυκες/κουτιά που φωτογραφήθηκαν φαίνεται ότι οι διαδηλωτές ψεκάστηκαν με κάποιο είδος απαγορευμένο από την ΕΕ. Στις φωτογραφίες είδαμεοδηγούς σταματημένων λεωφορείων να τρίβουν τα μάτια τους και τον καπνό από μακριά. Αλλά μετά τις άλλες με σώματα στην άσφαλτο και γύρω πυκνό αίμα τα αέρια μειάζουν πταίσμα.

Σα βγεις στο γυρισμό με σκάφος, εύχομαι να θυμάσαι αυτά που είπα

Για τα σκουπίδια που μονίμως  πλέον πνίγουν το νησί δε θα πω πάλι, είναι πολυφωτογραφημένα και πρόοδος δε γίνεται.

Βλέπω όμως σκάφη από το σπίτι μου. Σα λιμάνι μοιάζει η Ψαρρού μετά το ξεφάντωμα με Ρέμο στο Ν’ΑΜΜΟS. Τρόμαξαν οι σκύλοι από την ηχορύπανση και τα πυροτεχνήματα και γαύγιζαν ώρες μετά μεταφέροντας το μήνυμα του πολέμου και σε άλλες γειτονιές.

Βλέπω πια σκάφη κι αντί να έρθουν στο νου οι πολυτέλειες, κι όλα εκείνα που ονειρεύονται οι εκ του μακρόθεν, σκέπτομαι τη μόλυνση.

Για τις σακούλες στα ανοιχτά τα έχω πει πως είναι αιτία να αποδεκατίζονται οι χελώνες και να αυξάνονται οι τσούχτρες. Η αφίσα αυτή είναι άλλη μια προσπάθεια μήπως κάποιος συνετιστεί και κάνει την παρέα ή το προσωπικό του να ντραπεί.

Εύχομαι να προωθήσετε.

 ________________

Πριν βγεις με σκάφος για τη Μύκονο....

Για σάς που ετοιμάζεστε να επιβιβαστείτε στα σκάφη και να έρθετε στη Μύκονο θα είχα πολλά να πω μα υποθέτω δε σας ενδιαφέρει να τα ακούσετε.

Επειδή όμως αγαπάτε τη θάλασσα κι αυτό είναι ίσως η μοναδική έντιμη δικαιολογία για τη μόλυνση που προκαλείτε αράζοντας τόσο κοντά σε παραλίες (εσείς που έχετε την πολυτέλεια να πάτε με τους καλεσμένους σας σε όποια ερημιά ονειρεύεστε), αφήνοντας πίσσα και λάδι πίσω σας,

με θλίψη αναγκάζομαι να σας θυμίσω, τουλάχιστον.... να φροντίστε Εσείς προσωπικά και το προσωπικό σας να Μην Πετάτε Τα σκουπίδια Σας Στο Πέλαγος.

Γνωρίζετε την καταστροφή που προκαλείτε στις χελώνες που νομίζουν πως οι σακούλες σας είναι τσούχτρες με αποτέλεσμα 1. Να δηλητηριάζονται, 2. Να μη  τρώνε τις τσούχτρες που χαλάνε τις διακοπές σας;

Γνωρίζετε τι σκουπίδι βγάζει το κύμα μετά από το πέρασμά σας;

Γνωρίζετε ότι φεύγετε κι ακόμα το νερό στους μικρούς κόλπους μυρίζει καρύδα και πετρέλαιο από τα κάθε είδους λάδια σας;

Δε σας ζητώ να αλλάξετε γούστα― It takes all sorts to make a World, αλλά για να χαρούμε αυτό τον Κόσμο λίγο ακόμα, σας θερμοπαρακαλώ, τουλάχιστον κάνετε τον κόπο φέτος (έτσι σα τάμα) να μη ρίξετε τις σακούλες με τα σκουπίδια σας στη θάλασσα.

Πολλά ζητάω;

_________

κι ακόμα

Για το μεγάλο ζήτημα 'Τέλος οι πλαστικές σακούλες στη Μύκονο είναι κωμικοτραγικό κι ενδεικτικό που έχουν μαζευτεί μόνο 50 υπογραφές. Στόχος ήταν (σα να ζούσαμε σε πολιτισμένη χώρα):

1. Απαγόρευση χρήσης της σακούλας σε όλες τις εμπορικές επιχειρήσεις του νησιού μας.
2. Σχεδιασμός τσάντας πολλαπλών χρήσεων που θα διανέμεται έναντι συμβολικού κόστους.
3. Υποστήριξη μέσω του Δήμου, ώστε να βρεθούν πηγές αγοράς για χάρτινες και αυτοδιασπώμενες πλαστικες σακούλες απορριμμάτων.

Δείτε πόσοι νοιάζονται για να γελάσετε  :/www.petitions24.com/__plastic_bags

Κι ένα υστερόγραφο. 

Επειδή συμπτωματικά γράφω σήμερα που είναι να σβήσουμε τα φώτα στις 8.30 μ.μ.. Για τον πλανήτη. Οπότε ας πω μια λέξη και για τους στεριανούς:  τα Φώτα. Ξέρετε: όλα εκείνα τα περιττά του κήπου που έγιναν αιτία να λιγοστέψουν τα αγριοκούνελα, οι σαύρες και τα φίδια για να αυξηθούν ποντίκια και κουνούπια.)

εικόνες

advertisers without borders

_____________________________________