#ελεύθερεςθηλές για ελεύθερα σώματα #freethenipple

 

Στην Καταλονία επιτρέπεται πλέον σε πισίνες να κολυμπάμε κι εμείς ‘topless’, μόνο με το κάτω μέρος του μαγιό. Παρότι κάποιες πισίνες αντέδρασαν το βήμα είναι σημαντικό.

Το ελεύθερες θηλές’ /free the nipple είναι ένα κίνημα που ξεκίνησε το 2012 με αφορμή μια ταινία. Το στήθος μας είναι σεξουαλικό αντικείμενο όσο και όταν θέλουμε εμείς, όπως και το υπόλοιπο σώμα μας. Το στήθος μας, είτε για θηλασμό είτε απλώς επειδή υπάρχει ζητάμε να πάψει να είναι ταμπού.

 

Προσωπικά (όπως είδατε και σε πρόσφατη φωτογραφία μου) είμαι υπέρ του να κολυμπάμε κι εμείς χωρίς σουτιέν― αν και εγώ δεν είμαι το μέτρο αφού χρόνια τώρα προτιμώ να κολυμπάω γυμνή διότι πιστεύω ότι το σώμα δεν είναι ποτέ χυδαίο, η συμπεριφορά, τα μυαλά κι οι προκαταλήψεις είναι που το βρωμίζουν.

Το σώμα μας είναι πάντα όμορφο, η ασχήμια είναι στα μάτια αυτού που βλέπει.

#freethenipple #ελεύθερεςθηλές για ελεύθερα σώματα, ελεύθερα μυαλά.

___

freethenipple

art by @anniset @drcuerda and rp# from @hatterist

Το βραχιολάκι της Καϊλή οι μωρομάνες κι αλήθειες που πονούν

 

                                  

Η Δικαιοσύνη είναι σαν τα φίδια, λένε. Δαγκώνει μόνο τους ξυπόλυτους. 

 

Αν πάντα ο άνθρωπος χρωστούσε λόγο για όσα λέει και κάνει, στην εποχή μας λόγια και πράξεις δε χάνονται εύκολα στη λήθη μα, λόγω διαδικτύου εύκολα ανασύρονται στην επιφάνεια.

 

Έγραψε ο Πάνος Λάμπρου ένα κείμενο για την Εύα Καϊλή πως, δικαίως οι δικαστές την αποφυλάκισαν μια και τώρα που μάζεψαν τα στοιχεία που χρειάζονται είναι θεμιτό να γίνει σεβαστό το τεκμήριο της αθωότητας. Κι ο Πάνος Λάμπρου αναφερόμενος στο παλιό παραμυθάκι περί μητρότητας (που εμένα ως γυναίκα με θίγει διπλά) υπενθυμίζει τις άλλες μωρομάνες που για μικροπαραπτώματα  που καμιά σύγκριση δε μπορεί να γίνει με το χορό εκατομμυρίων της Καϊλή, παραμένουν  προφυλακιστέες και μη με τα μωρά τους στις φυλακές της Θήβας ζώντας τον τρόμο του πού θα βρεθεί κάθε παιδάκι μόλις αποφυλακιστεί μετά τα τρία του. Διότι ναι, κάθε παιδάκι θέλει τη μαμά του (και κάθε μάνα το παιδάκι της) μα άλλο να  το αφήνεις σε στοργικό παππού, μπαμπά και όσες νταντάδες θέλεις, σε ζέστη και ανέσεις  κι άλλο να μην ξέρεις πού και με ποιους και πώς θα επιβιώνει όσο λείπεις.

 

Το συνηθίσαμε πλέον να επικαλείταιη Εύα Καϊλή τη μητρότητα ως αίτιο επιείκειας και να περιγράφει την ευρωπαϊκή φυλακή της ως βασανιστήριο μεσαιωνικό. Μόνη της προκαλεί, ξανά. Διότι στις μέρες μας είναι εύκολο να της απαντήσουμε με τα ίδια της τα λόγια που κάποιος, απαντώντας στο Λάμπρου για το ποστ θυμήθηκε κι ανέσυρε.

 

Στο ΣΚΑΙ ήταν, τότε προ σκανδάλου λοιπόν, ξεσπάθωνε  κατά αποφυλακίσεων «2.500 κρατουμένων την περίοδο που υπουργός Δικαιοσύνης ήταν ο Νίκος Παρασκευόπουλος». Με ψέματα μάλιστα (κι επίθεση στον ίδιο τον Πάνο Λάμπρου που υπερασπίζεται ως δίκαια την αποφυλάκισή της): 

Πάνος Λάμπρου

Δυναμικά, αλλά μάταια επιχειρεί να αποκαταστήσει την αλήθεια ο δημοσιογράφος Κώστας Πουλακίδας (χαρά στο κουράγιο του). Η κ. Καϊλή, φυσικά και ο κ. Βρούτσης συνέχιζαν να κραυγάζουν, με την πρώτη να αναφέρει με στόμφο ότι δεν σεβόμαστε τα θύματα!

Συνέχισε να λέει ότι βγάζουμε, … τους εγκληματίες... 

      Κομματικά παιχνίδια εναντίον απόντος, τότε, σε χρόνο ανύποπτο και χώρο φιλικό όπου κανείς δε θα τη στρίμωχνε.

 

Και η Αλήθεια σαν τα φίδια είναι φαίνεται. Γυρνά και σε δαγκώνει όταν την ξυπνάς.

Ακολουθεί το κείμενο του Πάνου Λάμπρου με σύνδεσμο

Πάνος Λάμπρου

Για το βραχιολάκι της Καϊλή, για τις άλλες...

Να συνεννοηθούμε: Δεν έχω καμία ένσταση (όχι βέβαια ότι με ρώτησε κανείς) για την "αποφυλάκιση" της κ. Καϊλή με βραχιολάκι. Δεν έχει γίνει ακόμα η δίκη, δεν έχει καταδικαστεί, συνεπώς, με βάση (και) το τεκμήριο της αθωότητας πολύ καλά έκαναν οι δικαστές και αποφάσισαν την κράτησή της στο σπίτι της.

Ούτε ειρωνεία, λοιπόν, ούτε ανάθεμα...

Σκέφτομαι, όμως, πόσο άδικο είναι για τις λιγοστές μωρομάνες, οι οποίες βρίσκονται στις κλειστές φυλακές της Θήβας. Αρκετές από αυτές με μικρές ποινές, για αδικήματα ήσσονος κοινωνικής απαξίας. 

Στο παρελθόν έχω επισκεφθεί αρκετές φορές τις γυναικείες φυλακές Θήβας. Και έχω συνομιλήσει με πολλές κρατούμενες, μωρομάνες ή όχι. Θυμάμαι, μία από αυτές κρατώντας ένα τρίχρονο μωρό στην αγκαλιά της (ένα ακόμα δύο χρονών κοιμόταν μέσα στο κελί), μου είπε κλαίγοντας να μην πάρουν το παιδί της, καθώς όταν ένα παιδί, που βρίσκεται στη φυλακή με την μητέρα του, "αποφυλακίζεται" όταν συμπληρώσει τα τρία. Που θα πάει είναι μια άλλη κουβέντα, ωστόσο ορθά βγαίνει από το κελί του τρόμου. 

Αν ρωτήσει κάποι@ ποια είναι η κοινωνική θέση αυτών των γυναικών θα πω ότι η συντριπτική πλειοψηφία ανήκε, όταν ήταν ελεύθερες, στα λεγόμενα "κάτω ράφια", στη ζώνη του κοινωνικού αποκλεισμού. Κοινωνικά και ταξικά στην από δω πλευρά της όχθης....

Η κ. Καϊλή βρέθηκε σήμερα στο σπίτι της (και καλώς), γιατί ήταν η Καϊλή, ισχυρή και πλούσια, γυναίκα από... τζάκι. Αν ήταν φτωχή και άσημη, αν δεν είχε τόσους δικηγόρους στο πλάι της, θα ήταν για πολύ καιρό πίσω από τα κάγκελα.

Το ζητούμενο, όμως, δεν είναι να κραυγάζουμε για την αποφυλάκιση της Καϊλή, αλλά να διεκδικούμε ίση μεταχείριση για όλες, δικαιοσύνη για όλες. Και κυρίως γι αυτές, που δεν έχουν καμία στήριξη.

 

Aleka Zorbala

10 Δεκεμβρίου 2022  · 

Η σύλληψη και η πτώση της Εύας Καϊλή, ελληνίδας Ευρωβουλευτού, αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, από τις Βελγικές διωκτικές και δικαστικές αρχές οδηγεί αναπόφευκτα σε σύγκριση με αυτό, που ονομάζουμε Ελληνική Δικαιοσύνη.

Φαντάζεται κανείς, ότι εδώ, σε μια συντονισμένη επιχείρηση αστυνομίας, εισαγγελίας-ανακριτών, θα γινότανε "ντου" σε σπίτια κ γραφεία βουλευτών, αντιπρόεδρων της κυβέρνησης, κυβερνητικών παραγόντων, θα τους συλλαμβάνανε και θα κρατούνταν σε κελιά;

Ούτε στα πιο ακραία όνειρα, ούτε στις πιο τρελές φαντασιώσεις.

Γιατί εδώ τα εγκλήματα της Siemens παραγράφονται, οι Energa παρτάρουν στη Μύκονο, το παγκόσμιο σκάνδαλο Νοβάρτις μεταλάσσεται σε σκευωρία με αδιευκρίνιστα ποσά και ονόματα, που χάνονται στη μετάφραση, το Pretador και οι δεκάδες χιλιάδες κυβερνητικές παρακολουθήσεις πέφτουν πάνω στον σκόπελο του απορρήτου και η άσπρη σκόνη του Νοοr1 καλύπτει τους πάντες και τα πάντα. άνομους και ανομήματα.

Κι όμως το Βέλγιο ένα καπιταλιστικό κράτος είναι, μια αστική δημοκρατία.

Παλιά λεγόταν ότι η δικαιοσύνη είναι το καταφύγιο του φτωχού και του αδύνατου, για να χουν κάπου να ελπίζουν και να μην εξεγείρονται.

Στην Ελλάδα σήμερα, ξέρουμε, ειδικά όσοι δουλεύουμε στο πεδίο αυτό, ότι δεν υπάρχει κανένα καταφύγιο.

Για μια ρωγμή στους αρμούς της ψάχνουμε κάθε φορά, γι αυτή τη ρωγμή παλεύουμε!

#Καιλη #φυλακές_Θήβας #μωρομάνες

#ΠάνοςΛάμπρου

@Panos_Labrou

____________________________________________________

 

#ΗμέραΤηςΓυναίκας EuroNPUD SisterWUD International Women’s Day 8/3/2023

 

Η Παγκόσμια Ημέρα Της Γυναίκας δεν είναι γιορτή, είναι ημέρα πένθους και αγώνων κατά της παραδοσιακής καταπίεσης των γυναικών, είναι ημέρα διεκδικήσεων.

Κι αν όλες οι γυναίκες ακόμα αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά μας, εμείς οι γυναίκες που παίρνουν/έπαιρναν ψυχοδραστικές ουσίες, έχουμε να παλέψουμε σε περισσότερα μέτωπα. Από τη βία του αστυνομικού ή του εμπόρου, τους κινδύνους του δρόμου και της φυλακής ως την κουλτούρα που στιγματίζει τη γυναικεία απόλαυση και αντιμετωπίζει με καχυποψία κάθε γυναίκα που τολμά να απολαμβάνει την ψυχαγωγική χρήση  τιμωρώντας μας  αμείλικτα (τάχα για το καλό μας) στερώντας μας ακόμα και τα παιδιά μας ή χρησιμοποιώντας τα εναντίον μας.

Γι’ αυτό πάλι φέτος το Δίκτυο Ομότιμων Χρηστών .Ψυχοδ/κων Ουσιών_PeerNUPS συμμετέχει στην καμπάνια που οργανώνουμε οι γυναίκες των ομάδων μελών του δικτύου EuroNPUD, Euronpud Sisterwud  μια αφίσα κι ένα σύνθημα ενώνουμε δυνάμεις με την παγκόσμια γυναικεία ομάδα για τη Μείωση της Βλάβης από χρήση (whrin Harm Reduction International).

 

Σας καλούμε να μας στηρίξετε με κοινοποιήσεις

Για να γίνει γνωστό το μήνυμά μας:

 ΣΩΜΑ ΜΟΥ- ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΟΥ.

 

Από EuroNPUD SisterWUD

Συμμετέχουν  (με αλφαβητική σειρά):

CASO/MUSA, Πορτογαλία

Chemical Sisters, Ιταλία

GAT -Manas, Πορτογαλία

La Drogueria, Ισπανία

L'Arbre À Palabres, Μασσαλία, Γαλλία

Metzineres, Καταλονία, Ισπανία

MPDP, Βουλγαρία

PeerNUPS, Ελλάδα

PoliNPUD, Πολωνία

Unie Lidí Se Zkušeností Se Závislostí, Τσεχική Δημοκρατία

και ναρκοαδελφές μας 

από την Αγγλία και την Ιρλανδία.

For International Women’s Day 2023, on March 8, the Euronpud Sisterwud

is joining forces with WHRIN (Women Harm Reduction International).

We, the Feminist Women and non binary persons teams of all EuroNPUD member organizations, are using one common poster ‘Our Bodies Our Choice’.

From the Euronpud Sisterwud

 are taking part:

CASO/MUSA, Portugal 

Chemical Sisters, Italy

GAT -Manas,Portugal

La Drogueria, Spain

L'Arbre À Palabres, Marseille France 

Metzineres, Catalonia Spain

MPDP, Bulgaria

PeerNUPS, Greece

PoliNPUD, Poland

Unie Lidí Se Zkušeností Se Závislostí,Czech Republic

and also our Narcosisters from

England and Ireland

https://www.euronpud.net/women

https://www.facebook.com/SisterWUD

  

Σύγχρονοι Φάουστ ―Αλίμονο στους νέους!

 

 

Το αιώνιο δίλημμα του Φάουστ  με το Twitter στο ρόλο του Μεφιστοφελή. 

Την ψυχή μας ή το χρήμα; Ήθος και Νιάτα ή πλούτη αμύθητα;

 

Ο Φάουστ υπήρξε πραγματικά, λένε οι θρύλοι κι  ιστορία του είχε ήδη κυκλοφορήσει πριν να γράψει ο Μάρλοου την «Τραγική Ιστορία του Δρα Φάουστους» το 1589, να μεταφραστεί που δεν ξεχάστηκε μα κυκλοφορούσε σε εκδοχές και μεταφράσεις ώσπου να πάθει ο Γκαίτε  20ετή εμμονή  ώσπου να κυκλοφορήσει σε τελική μορφή το αριστούργημα και πιο πολυδιαβασμένο έργο της γερμανικής Λογοτεχνίας που ενέπνευσε και μια πάρα πολύ καλή ελληνική ταινία με το Χόρν «Αλλοίμονο στους νέους».

 

Μεγάλο και πανανθρώπινο το δίλημμα. που απόψε δεν είχε θεούς, διαβόλους, καταγώγια και σκυλιά αλλά δυό χάπια-  το κόκκινο της νιότης και το μπλε του πλούτου. ΚΙ είναι άραγε κανείς μας που δε μπαίνει στο παιχνίδι να αναλογιστεί ποιο χάπι θα έπαιρνε; 

 

Κόκκινο και γυρνά ο χρόνος 

κι έχεις τη δυνατότητα να διορθώσεις τα λάθη σου

ή

Μπλε που σου δίνει €10 εκατομμύρια;

 

Λίγο μικρό μου φάνηκε το ποσό μα υποκειμενικά είναι αυτά γι’ αυτό κι οι απαντήσεις έχουν ενδιαφέρον αν και οι πιο πολλές είναι αναμενόμενες και βαρετές όσο και κάποιοι τύποι ανθρώπων. Ηθικολόγοι δίχως ίχνος χιούμορ απ’ τη μιά, κάτι αυστηροί που σχολιάζουν επιθετικά κάτω  από όσους προτιμούν το χρήμα· από την άλλη κάτι Φάουστ και πραγματιστές οι «πλούτη, μόνο πλούτη κι όλα μου διορθώνονται»· πολλοί σχολαστικοί που σπεύδουν να επαναλάβουν ως σοφία το «τα λάθη μου με έχουν κάνει αυτό που είμαι τώρα»· αλλά και οι, χειρότεροι όλων κατ΄εμέ, οι  υποκριτές που μάς δηλώνουν ότι ναι, τα πλούτη θα έπαιρναν αλλά όχι εγωιστικά αλλά για να βοηθήσουν άλλους όπως  π.χ. (για να μην τολμήσουμε να κρίνουμε)  το να βοηθήσουν το παιδί τους.

Κι εγώ; Εάν αναρρωτιέστε― διότι όχι, δε θα βγάλω τη (διαβολική) ουρά μου απ' έξω― ιδού:

Δαφνη Χρονοπουλου/ Daphne Chronopoulou

Μα το Κόκκινο. Αφού μαζί με νιάτα και αλάθητο θα είχα και δικαίωμα να διόρθωνα και το λάθος του να αρνηθώ τα €10 εκ. 

Τι; Όχι; Υπάρχει άλλη σωστή απάντηση;

 

Σας μεταφέρω λοιπόν λίγα, για όσο, το ξέρω, σκέπτεστε ποιο χάπι θα επιλέγατε αν ήσασταν ο Δρ και ήμουν μια μοντέρνα Mme Μεφιστοφελής,

και συνοδεύω με τι λινκ για εσάς που επιθυμείτε να εντρυφήσετε,

αλλά και με δωράκι το οποίο μόλις έλαβα― κύριο θιγμένο πολύ επιθετικό που αμύνεται μετά από σχόλιό μου. Παρότι συμμορφώνεται και κάνει αυτό που του ζητώ. Διότι, είπαμε, απ'  όλα έχει τούτος ο μπαξές.

Δημήτρης Βουζουναράς

Αν διόρθωνα τα λάθη μου, δεν θα είχα Τουίτερ, οπότε δεν θα έβλεπα το τουί με τα 10εκ.

X>>>XX

Τα λάθη που κάνουμε είναι εμπειρίες ζωής και μας κάνουν πιο σοφους και πιο προσεκτικούς.Μαθαινουμε την ζωή μέσα από τα λάθη μας.

Θέμης Σκέτος

Το κόκκινο και ας ήμουν αλάνθαστος, κάτι θα χρειάζεται βελτίωση.

 Αναρχική γαλοπούλα

Κόκκινο δαγκωτό. Και απορώ πραγματικά με την εμμονή ορισμένων με τα λάθη του παρελθόντος, πραγματικά είναι τόσο περήφανοι γι'αυτά ή είναι τόσο ικανοποιημένοι από τα αποτελέσματά τους κι απ'το που βρίσκονται οι ίδιοι σήμερα;

 Αναρχική γαλοπούλα

Με άλλα λόγια "δεν με νοιάζει να παραμένω μαλάκας, μου αρκεί που θα είμαι πλούσιος"

Thanos Haros

Δεν ήξερα ότι βγαίνουν σε χάπια, έχω μείνει πίσω. Εν πάση περίπτωση διαλέγω κόκκινο γιατί και τα λάθη θα διόρθωνα και τα μυριάκια μπορούσα να έχω (ας μην είναι δέκα) και το σημαντικότερο από όλα θα ήμουν πάλι νέος.

          dpap

Νομιζω οτι η ηλικια του καθενος καθοριζει την απαντηση.

xenia

Ε ναι! Άμα είσαι είκοσι σε ποιο παρελθόν να επιστρέψεις και τί λάθη να διορθώσεις. Για την ηλικία μου πάντως το κόκκινο είναι μια χαρά

                      Μαρίνα

Μπλε!! Τα λάθη μου με έκαναν άνθρωπο. Με δέκα μύρια θα βοηθηθώ και θα βοηθήσω να βρουν ελπίδα πολλοί!...

Το επόμενο παραθέτω για το διάλογο που ακολούθησε με τη Fifi  λόγω της απορίας μου για το ότι έσβησε το δικό της ευγενικό σχόλιο.

Πολλά τα νεύρα όμως για ένα «μπλε φέρετρο»:

Νύχτα παρεξηγήσεων;

 «Κανείς δεν παρεξηγήθηκε» μου εξηγεί επιθετικά η Fifi, 

όταν απόρησα τι έγινε το ενδιάμεσο σχόλιο της

(κόκκινη μολυβιά η απορία μου). 

Πολλά τα νεύρα όσων έπεφταν πάνω μου. 

Για ένα «μπλε φέρετρο» είχε σβήσει το (ευγενικό) σχόλιό της κι ύστερα απάντησε σα να είχα αναφερθεί σ' εκείνη όταν έγραψα ότι δεν περίμενα «ΟΤΙ» θα θιγόταν:

 Κανεις δε παρεξηγήθηκε, τι εξυπνάδα, κι αυτη! Αν προσεχες καλυτερα, θα έβλεπες....

Καλά που οι Τουϊτεράδες δεν έχουν όπλα κάτι τέτοιες νύχτες, πάντως. Με τέτοια νεύρα θα με σκότωναν για ένα κόμμα ― στίξεως, όχι πολιτικό― και θα έγραφαν επάξια στον τάφο μου:

 #grammar_nazi

Αλλοίμονο στους νέους»

Σκηνοθεσία	Αλέκος Σακελλάριος
Παραγωγή	Νίκος Αξαρλής Αλέκος Παπαγεωργίου Αλέκος Σακελλάριος Κλέαρχος Κονιτσιώτης
Σενάριο	Αλέκος Σακελλάριος Χρήστος Γιαννακόπουλος
Πρωταγωνιστές	Δημήτρης Χορν Σπύρος Μουσούρης Μάρω Κοντού Σμάρω Στεφανίδου
Μουσική	Μάνος Χατζιδάκις
Τραγούδι	Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος Ερμηνεία: Δημήτρης Χορν, Μάρω Κοντού
Φωτογραφία	Ντίνος Κατσουρίδης
Μοντάζ	Ντίνος Κατσουρίδης
Σκηνογραφία	Μάριος Αγγελόπουλος
Πρώτη προβολή	30 Οκτωβρίου 1961

• Ο Δημήτρης Χορν κέρδισε το βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1961 για το ρόλο του ως Ανδρέας^[2].
• Την μουσική επένδυση της ταινίας ανέλαβε ο Μάνος Χατζιδάκις. Το σάουντρακ της ταινίας περιλαμβάνει τα τραγούδια «Ας είν' καλά το γινάτι σου», που ερμηνεύει ο Δημήτρης Χορν και «Πες μου μια λέξη», που ερμηνεύουν ο Χορν και η Μάρω Κοντού, σε στίχους Αλέκου Σακελλάριου.
• Για τον ρόλο του Ανδρέα προοριζόταν εξαρχής ο Δημήτρης Χορν, που είχε ενσαρκώσει τον ρόλο και στο ομώνυμο θεατρικό, αλλά ο Φιλοποίμην Φίνος που επρόκειτο να χρηματοδοτήσει την κινηματογραφική μεταφορά του έργου είχε αντιρρήσεις για τον "αντιεμπορικό" Χορν και θέλησε να προτείνει τον ρόλο στον Ντίνο Ηλιόπουλο. Όταν εκείνος τον απέρριψε, ο Σακελλάριος συνεργάστηκε με άλλη ομάδα παραγωγής (βλ. εισαγωγή), δίνοντας τον ρόλο στον Χορν^[3].
• Η προσπάθεια των μακιγιέρ να μετατρέψουν τον Χορν σε γέρο δεν έφερε ικανοποιητικό αποτέλεσμα, οπότε αποφασίστηκε να κληθεί ένας φημισμένος makeup artist του κινηματογράφου από την Αγγλία, ο Ντικ Μπόνορ-Μόρις (1911–1964). Μάλιστα ο τελευταίος είχε αμοιβή ισάξια του Χορν και όταν το έμαθε, είπε: "Με τόσα λεφτά που πήρε αυτός για να με γεράσει, δεν τα δίναμε καλύτερα σ' έναν πλαστικό να με κάνει 20 χρόνια νεότερο;"
• Η ταινία πρωτοπροβλήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1961, έκοψε στην Α’ προβολή 37.302 εισιτήρια και ήρθε 16η μεταξύ 68 ταινιών της χρονιάς.
• Τα δικαιώματα της ταινίας ανήκουν σήμερα στον κινηματογραφικό οργανισμό Καραγιάννης-Καρατζόπουλος, που ψηφιοποίησε και επανεξέδωσε το 2018 την ταινία.
• Ξένοι τίτλοι: Woe to the young, What a pity for the young, Alas for youth (αγγλικά).

       Φέρνω λίγα, από τα πολλά ενδιαφέροντα, για τον 'Ελληνα Φάουστ που σήμερα απολαμβάνουμε κι εμείς που π.χ. δε θα βλέπαμε ούτε για πλάκα τον «Κατήφορο» που το 1961 προτιμήθηκε από το ελληνικό κοινό:

https://www.newsbreak.gr/stories/389350/i-vraveymeni-tainia-me-ton-dimitri-chorn-poy-katestrepse-toys-paragogoys-tis-alla-dikaiose-toys-dimioyrgoys-tis/

#Grammar_nazi 

#fun #Faust

______________________