Η Δικαιοσύνη είναι σαν τα φίδια, λένε. Δαγκώνει μόνο τους ξυπόλυτους.
Αν πάντα ο άνθρωπος χρωστούσε λόγο για όσα λέει και κάνει, στην εποχή μας λόγια και πράξεις δε χάνονται εύκολα στη λήθη μα, λόγω διαδικτύου εύκολα ανασύρονται στην επιφάνεια.
Έγραψε ο Πάνος Λάμπρου ένα κείμενο για την Εύα Καϊλή πως, δικαίως οι δικαστές την αποφυλάκισαν μια και τώρα που μάζεψαν τα στοιχεία που χρειάζονται είναι θεμιτό να γίνει σεβαστό το τεκμήριο της αθωότητας. Κι ο Πάνος Λάμπρου αναφερόμενος στο παλιό παραμυθάκι περί μητρότητας (που εμένα ως γυναίκα με θίγει διπλά) υπενθυμίζει τις άλλες μωρομάνες που για μικροπαραπτώματα που καμιά σύγκριση δε μπορεί να γίνει με το χορό εκατομμυρίων της Καϊλή, παραμένουν προφυλακιστέες και μη με τα μωρά τους στις φυλακές της Θήβας ζώντας τον τρόμο του πού θα βρεθεί κάθε παιδάκι μόλις αποφυλακιστεί μετά τα τρία του. Διότι ναι, κάθε παιδάκι θέλει τη μαμά του (και κάθε μάνα το παιδάκι της) μα άλλο να το αφήνεις σε στοργικό παππού, μπαμπά και όσες νταντάδες θέλεις, σε ζέστη και ανέσεις κι άλλο να μην ξέρεις πού και με ποιους και πώς θα επιβιώνει όσο λείπεις.
Το συνηθίσαμε πλέον να επικαλείταιη Εύα Καϊλή τη μητρότητα ως αίτιο επιείκειας και να περιγράφει την ευρωπαϊκή φυλακή της ως βασανιστήριο μεσαιωνικό. Μόνη της προκαλεί, ξανά. Διότι στις μέρες μας είναι εύκολο να της απαντήσουμε με τα ίδια της τα λόγια που κάποιος, απαντώντας στο Λάμπρου για το ποστ θυμήθηκε κι ανέσυρε.
Στο ΣΚΑΙ ήταν, τότε προ σκανδάλου λοιπόν, ξεσπάθωνε κατά αποφυλακίσεων «2.500 κρατουμένων την περίοδο που υπουργός Δικαιοσύνης ήταν ο Νίκος Παρασκευόπουλος». Με ψέματα μάλιστα (κι επίθεση στον ίδιο τον Πάνο Λάμπρου που υπερασπίζεται ως δίκαια την αποφυλάκισή της):
Δυναμικά, αλλά μάταια επιχειρεί να αποκαταστήσει την αλήθεια ο δημοσιογράφος Κώστας Πουλακίδας (χαρά στο κουράγιο του). Η κ. Καϊλή, φυσικά και ο κ. Βρούτσης συνέχιζαν να κραυγάζουν, με την πρώτη να αναφέρει με στόμφο ότι δεν σεβόμαστε τα θύματα!
Συνέχισε να λέει ότι βγάζουμε, … τους εγκληματίες...
Κομματικά παιχνίδια εναντίον απόντος, τότε, σε χρόνο ανύποπτο και χώρο φιλικό όπου κανείς δε θα τη στρίμωχνε.
Και η Αλήθεια σαν τα φίδια είναι φαίνεται. Γυρνά και σε δαγκώνει όταν την ξυπνάς.
Ακολουθεί το κείμενο του Πάνου Λάμπρου με σύνδεσμο
Πάνος Λάμπρου
Για το βραχιολάκι της Καϊλή, για τις άλλες...
Να συνεννοηθούμε: Δεν έχω καμία ένσταση (όχι βέβαια ότι με ρώτησε κανείς) για την "αποφυλάκιση" της κ. Καϊλή με βραχιολάκι. Δεν έχει γίνει ακόμα η δίκη, δεν έχει καταδικαστεί, συνεπώς, με βάση (και) το τεκμήριο της αθωότητας πολύ καλά έκαναν οι δικαστές και αποφάσισαν την κράτησή της στο σπίτι της.
Ούτε ειρωνεία, λοιπόν, ούτε ανάθεμα...
Σκέφτομαι, όμως, πόσο άδικο είναι για τις λιγοστές μωρομάνες, οι οποίες βρίσκονται στις κλειστές φυλακές της Θήβας. Αρκετές από αυτές με μικρές ποινές, για αδικήματα ήσσονος κοινωνικής απαξίας.
Στο παρελθόν έχω επισκεφθεί αρκετές φορές τις γυναικείες φυλακές Θήβας. Και έχω συνομιλήσει με πολλές κρατούμενες, μωρομάνες ή όχι. Θυμάμαι, μία από αυτές κρατώντας ένα τρίχρονο μωρό στην αγκαλιά της (ένα ακόμα δύο χρονών κοιμόταν μέσα στο κελί), μου είπε κλαίγοντας να μην πάρουν το παιδί της, καθώς όταν ένα παιδί, που βρίσκεται στη φυλακή με την μητέρα του, "αποφυλακίζεται" όταν συμπληρώσει τα τρία. Που θα πάει είναι μια άλλη κουβέντα, ωστόσο ορθά βγαίνει από το κελί του τρόμου.
Αν ρωτήσει κάποι@ ποια είναι η κοινωνική θέση αυτών των γυναικών θα πω ότι η συντριπτική πλειοψηφία ανήκε, όταν ήταν ελεύθερες, στα λεγόμενα "κάτω ράφια", στη ζώνη του κοινωνικού αποκλεισμού. Κοινωνικά και ταξικά στην από δω πλευρά της όχθης....
Η κ. Καϊλή βρέθηκε σήμερα στο σπίτι της (και καλώς), γιατί ήταν η Καϊλή, ισχυρή και πλούσια, γυναίκα από... τζάκι. Αν ήταν φτωχή και άσημη, αν δεν είχε τόσους δικηγόρους στο πλάι της, θα ήταν για πολύ καιρό πίσω από τα κάγκελα.
Το ζητούμενο, όμως, δεν είναι να κραυγάζουμε για την αποφυλάκιση της Καϊλή, αλλά να διεκδικούμε ίση μεταχείριση για όλες, δικαιοσύνη για όλες. Και κυρίως γι αυτές, που δεν έχουν καμία στήριξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.