Με το Γιατρό, λάτρη της γλώσσας κι εξαίρετο συνεργάτη Κωνσταντίνο Κοκκώλη και συχνά τη συμμετοχή της φίλης ακτιβίστριας Μαριανέλλας Κλώκα, υπό την αιγίδα του ΕΣΥΝΑΡ, Εθνικού Συντονιστή γα τα Ναρκωτικά, Χρήστου Κουϊμτσίδη, κάνουμε μια σειρά διαλέξεων για τη γλώσσα και το στίγμα.
Ξεκινήσαμε με δημοσιογράφους στην ΕΣΗΕΑ
κι ως τώρα έχουμε δώσει διαδραστικές διαλέξεις σε φοιτητές, αυριανούς ψυχιάτρους, στα Πανεπιστήμια. Ρόδος, Αθήνα, Ρέθυμνο και τώρα Πάτρα.
Με την ελπίδα η νέα γενιά να φέρει αλλαγές.
Διοργανωτής μας στην Πάτρα ο Καθηγητής Ιωάννης Δρίτσας.
15 Δεκεμβρίου 2023, 6:30-8:30μμ
Διαδικτυακό Επιστημονικό Εργαστήριο
"Μιλώντας για το Στίγμα και τον Προσυμπτωματικό 'Ελεγχο & Κινητοποίηση στις Εξαρτήσεις και Ψυχική Υγεία".
Entre 25 de novembro e 10 de dezembro, desenvolve-se a campanha internacional #UNITE pela Eliminação da Violência contra as Mulheres. São 16 dias de ação promovidos pelas Nações Unidas. Paralelamente, o GAT alia-se também à Conferência pela Eliminação da Violência Contra as Mulheres que Usam Drogas (EVAWUD)/SisterWUD, campanha promovida pela Rede Internacional de Mulheres e Redução de Riscos (WHRIN) em parceria com a Rede Europeia de Pessoas que Usam Drogas (EuroNPUD), pela necessidade de acabar com a violência contra as mulheres que sobrevivem a múltiplas vulnerabilidades, entre estas, mulheres que usam drogas.
De modo a assinalar esta iniciativa, a conferência é organizada pelo grupo comunitário MANAS, nascido em 2020 de e para mulheres sobreviventes a múltiplas violências, que através da redução de riscos, do apoio mútuo e de práticas artísticas e de bem-estar, encontram o fio condutor para as suas atividades. Organizam a Conferência “Nós, mulheres que usamos drogas, existimos” no dia 13 de dezembro entre as 9h30 e 18h00, no Instituto de Ciências Sociais (ICS-ULisboa) - no auditório Seda Nunes.
Visa-se que a presente conferência seja um evento comunitário, científico e político, reunindo diferentes vozes, experiências e conhecimentos que permitam refletir sobre as vivências, sobrevivências e lutas das mulheres que usam drogas e co-construir soluções que permitam dar respostas às necessidades e especificidades desta comunidade.
Convidamos a apoiar todo o trabalho e atividades do grupo comunitário MANAS, adquirindo o nosso merchandising ou através de donativos.
PROGRAMA CONFERÊNCIA "NÓS, MULHERES QUE USAMOS DROGAS, EXISTIMOS" Instituto de Ciências Sociais (ICS-ULisboa) 13 dezembro, 9h30 - 18h
9h30 - Acolhimento e registo de participantes
10h00 - Seminário de abertura: Dados, Políticas Públicas e Recomendações Moderadora: Maria Luísa Salazar, GAT IN Mouraria - Marta Maia, Vice-Presidente do GAT - Graça Vilar, Diretora de Serviços de Planeamento e Intervenção do SICAD - Daphne Chronopoulou, EuroNPUD Chair - Roberto Falanga, Investigador ICS-Universidade de Lisboa - Isabel Pires, Deputada da Assembleia da República
11h00 - Coffee Break e Performance Leitura de Fanzines
11h30 - Mesa Redonda 1 - Saúde sob o olhar do género Moderadora: Joana Assunção, GAT Par a Par - Linda Montanari, Cientista principal no Observatório Europeu da Droga e Toxicodependência - Ana Neto, Médica Psiquiatra da Unidade de Alcoologia de Lisboa - Cristiana Vale Pires, Psicóloga e Investigadora FEP-UCP e Kosmicare - Vera Silva, Investigadora CRIA Universidade de Coimbra, Observatório Europeu das Prisões - José Caldas, Investigador ISPUP
13h00 - Almoço Livre
14h00 - Mesa redonda 2 - Intervenções-piloto dirigidas às mulheres que usam drogas Moderadora: Gabi Oliveira e Rita Pyrriat, GAT Intendente/MANAS - Cátia Alves e Luana Lória, Intendente Insurgente - Paula Olas, Consulta DiverGENTE - Ligia Parodi, EuroNPUD, CASO - Luísa e Elda, Associação SOMOS - Magda Ferreira e Anastácia Roda, GAT MANAS - Rosário Costa e Patrícia Pestana, GAT IN Mouraria
15h30 - Coffee Break Performance
16h30 – Seminário de Encerramento: Reflexões e Contributos para uma Política de Drogas Feminista e Interseccional Moderadora: Joana Canêdo, doutoranda e ativista - Joaquim Fonseca, Coordenador da Divisão de Intervenção nos Comportamentos Aditivos e nas Dependências (DICAD | ARSLVT, IP) - Paula Marques, Vereadora Câmara Municipal de Lisboa (CML) - Inês Amaro, Diretora do Departamento de Desenvolvimento Social do Instituto Segurança Social - Sandra Ribeiro, Presidente da Comissão para a Igualdade de Género (CIG) - Luís Mendão, Diretor de Advocacia, Políticas de Saúde e Relações Externas, GAT - Representantes do Coletivo MANAS
Grupo comunitário de mulheres que usam drogas, reivindicam a sua existência e direitos em conferência.
Contamos que este seja um encontro comunitário, científico e político, com as mulheres que usam drogas no centro da reflexão e debate, atingindo as respostas às necessidades das mulheres que usam drogas.
Ο Κύριος Kastellπαρήγγειλε το δέντρο μας και το στολίζει, παρέα με τη φιλοξενούμενη αγαπημένη μας Ελάιζα, σκυλίτσα του φίλου του που ταξιδεύει, παλιά παρεούλα του Troyμας.
Της ψώνισα βεβαίως και της μαγείρεψα το αγαπημένο της, όπως και στα γατιά μας μα αυτό με τις γιορτές δεν το ‘χω. Αν εξαρτιόταν από εμένα, δέντρο, φωτάκια, κουραμπιέδες ή ό,τι άλλο γιορτινό στην ώρα του, ποτέ δε θα έβλεπε το σπίτι. Κι όμως, αλήθεια θα είναι ότι έλκονται τα αντίθετα. Διότι ακόμα κι άρρωστος ή αδύναμος ο Κύριος Kastellτο δέντρο ή τον αετό ή τα αυγά τα κόκκινα (που δεν τα τρώει ποτέ), δεν τα παραλείπει.
Ακόμα να το συνηθίσω. Με τι χαρά παιδιού μου ανήγγειλε πριν λίγες μέρες ότι το παρήγγειλε το δέντρο μας. Και, ενώ ήμουν σε ηλεκτρονικό συνέδριο, άνοιξε δειλά την πόρτα μου και, λες κι είναι μικρό παιδί, μου έδωσε ένα μικρό σημείωμα, ένα χαρτάκι που έγραφε «Ήρθε το δένδρο!!»
Τα αντίθετα έλκονται. Αλήθεια θα είναι. Το τι μου βρίσκει που τέτοια χαρά δεν έχω δεν το ξέρω μα πλέον ξέρω καλά ότι συνήθισα και τον ευγνωμονώ που διατηρεί αυτή την παιδικότητα, αυτή την άδολη, παράλογη χαρά και με ενθουσιασμό δεν έχει βαρεθεί να με γεμίζει δώρα.
We, the EuroNPUD SisterWUD invite you to our Webinar: 'Narcofeminist Advocacy at CEDAW (Committee for the Elimination of all forms of Discrimination Against Women)'
Dec 1, 2023 13:00 GMT/ 14:00 CET/ 15:00 ECT
[Translated Captions in many languages are offered]
Our Narcofeminist Advocacy at the Committee for the Elimination of Discrimination Against Women (CEDAW) webinar is coming up on the 1st of December.
EuroNPUD SisterWUD aims to increase and strengthen the involvement of women who use drugs in human rights mechanisms such as CEDAW, and this webinar based on peer-led pathways has the collaboration of the Women Harm Reduction Network (WHRIN) and the International Network of People who Use Drugs (INPUD).
Ο ενοχλητικός θόρυβος σκεπάζει τη φωνή μου ως το 1:29, για όσο περνά το φορτηγό μπροστά στο σπίτι, ώσπου απομακρύνεται κι ακολουθεί απόλυτη ησυχία, σα να ηχογραφώ σε studio.]
Παρανομίες. Νύχτες Μυκόνου.
Τρυπώντας τη λατρεμένη γη με τη θορυβώδη κρυφή θρασύτητα επιτήδειων απατεώνων, του κλέφτη τη μαγκιά.
Αλλά το σκέφτομαι πολύ· αναρωτιέμαι.
Γιατί διασώζεις κάτι που κανείς δε θέλει πια;
Γιατί επιμένεις σε μια αγάπη που τη νιώθεις σαν ένα «πλατύ ποτάμι»* που φαρμάκι γίνεται όπως κυλά μέσα από τα δάχτυλά σου.
Δε μάς κοιτούν βαρβάκια πια. Μα έχουμε γάτες, τα καλικάκια μας κι ανθρώπους που μάς στάθηκαν κι αξίζουν.
Τους ευχαριστώ και τους έχω πάντα στην καρδιά μου.
η νύχτα που ο Κύριος Kastellκι εγώ γνωριστήκαμε―με τη βιβλική έννοια, διότι με την κοινωνική ήμασταν ήδη γνωστοί αφού κινούμασταν στους ίδιους κύκλους― κι από τότε είμαστε μαζί ως τώρα.
8 Νοεμβρίου, αγία ημέρα της σύναξης αρχιστρατήγων Μιχαήλ και Γαβριήλ και των λοιπών αγίων ασωμάτων και ουρανίων Ταγμάτων, ημέρα της Αεροπορίας κι όλων των ιπταμένων (είπαμε: σωμάτων κι ασωμάτων), βρεθήκαμε τυχαία στο Λούκι*, της οδού Χάριτος, μπαρ φίλων που πλέον απαθανατίστηκε στο γνωστό τραγούδι. Τυχαία βρεθήκαμε κι όταν έκλεινε τον κάλεσα να συνεχίσουμε τη βραδιά στο Κόκκινο Δωμάτιο, το δωμάτιο που κρατούσα πλάι στο σπίτι του πατέρα μου με τον οποίο ζούσα τότε.
Δεν κοιμηθήκαμε εννοείται και το πρωί ο Κύριος Kastellείχε να πάει στο PopElevenτων Αδελφών Φαληρέα όπου εργαζόταν, υπεύθυνος εισαγωγής και πωλήσεων για τον τομέα «ξένης» μουσικής που ακόμα λατρεύει.
Το ότι περπάτησα μαζί του ως εκεί αντί να μείνω να ξεκουραστώ, σήμερα, μετά από δεκαετίες λέει κάτι για το δέσιμο που επακολούθησε. Μα τότε ακόμα, με τη ζωή να ανοίγεται μπροστά μας φαινομενικά απέραντη, αυτό δεν πήρε κι ούτε ήθελα να πάρει καμιά συμβολική σημασία. Απλώς, τον συνόδεψα σε ένα δεκάλεπτο περίπατο στον Περιφερειακό Λυκαβηττού, μέσα από τη Δεξαμενή ως τη Σκουφά που αποχαιρετιστήκαμε αμήχανα, όπως κάνουν οι νέοι μετά από μια νύχτα sexκαι κουβέντας.
Είχε πάει 9 Νοεμβρίου.
Ημέρα που 10 χρόνια μετά έπεσε το τείχος του Βερολίνου επανενώνοντας τη Γερμανία, Ανατολή και Δύση.
9 Νοεμβρίου γιορτάζουμε. Διότι 9 είχε πάει όταν με συνόδεψε στο Κόκκινο Δωμάτιο.
Κάπου υπάρχει κι ένα ποίημά μου επετειακό,
Κι αν έχετε «Τα Ιαπωνικά Λουλούδια Του Τσαγιού» αναγνωρίζετε ίσως ότι είναι ένα βιβλίο μου εμπνευσμένο στη σχέση μας αυτή την ισόβια όπως την έβλεπα τα πρώτα χρόνια που ζήσαμε μαζί.
Από τότε άλλαξαν πολλά και τίποτε. Οι ίδιοι είμαστε μα άλλοι. Οι αναμνήσεις πια δε με χαροποιούν μα συχνά με βαραίνουν μα αν κάτι μένει είναι η απέραντη αγάπη κι η εκτίμηση, ο θαυμασμός (ναι ακόμα) σε βαθμό λατρείας αλλά και η εγωιστική χαρά για τον τρόπο που μου φέρεται ως σήμερα- με μια λεπτότητα που τον χαρακτηρίζει, τη λεπτή ευγένεια που άλλοι μεταχειρίζονται μόνο στην αρχή.
Χρόνια μας Πολλά
κι ίδια κι απαράλλακτα!!
*Το γνωστό τραγούδι γράφτηκε για τη φίλη μας Ρενέ που δε ζει πια, μια κοπέλα εκπάγλου καλλονής που οι σχέσεις της με μουσικούς (αλλά όχι με τους αδελφούς Κατσιμίχα ή το Νίκο Ζιώγαλα που δούλευε τότε στο μαγαζί) άφησαν εποχή και μνήμες.
Ήταν μαζί μου για μια μέρα ο Κύριος Kastellκαι νωρίς το απόγευμα το γενεθλίων μου είχα επίσκεψη, το σπίτι γέμισε με αγάπη, μέσα στη ζέστη του αθηναϊκού Οκτωβρίου.
Η αδελφή μου Ελισάβετ με αιφνιδίασε με ένα μπουκέτο μωβ μικρά χρυσάνθεμα· εξαίσιες τρούφες σε ένα κόκκινο κομψό κουτί· βιβλία φρέσκα: ‘Chevreuse’] του Πατρίκ Μοντιανό- μετάφραση από το δικό μας Αχιλλέα Κυριακίδη και JonFosse: ‘Το άλλο όνομα ΕΠΤΑΛΟΓΙΑ Ι-ΙΙ’ στα ελληνικά από το Σωτήρη Σουλιώτη (και, όπως κάνω, επέμενα για αφιέρωση)·σκληρού εξωφύλλου Moleskinστο μέγεθος και στο κατακόκκινο του αγαπώ- και.. καΙ..είναι τόσο πολλά που ανησυχώ ότι κάποιο ξέχασα.
Από τον Κύριο Kastellτο τσαντάκι ‘Nana’ της VivienneWestwood (που τι να πρωτοπώ, καινούργια απ’ την ίδια δε θα έχουμε, πέθανε πέρσι η designerτου Punk κι είναι σα χθες που τόσα ήθελα στο μαγαζί της στην King’sRoadμα άλλα πια δε θα επιθυμήσω, άλλα δε θα φτιάξει*, κι είναι συμβολική πια η Nanaκι όχι ειρωνική).
Από την αενάως κολλητή μουΑριάδνη Νικολούδη κάρτα με μήνυμα προσωπικό συνοδεύει πορτραίτο μου από την Ili- μας: η γνωστή χαρακτηριστική φιγούρα της ως εγώ―με το βασιλικό στο μπούστο.
Από τη συνεργάτιδα και φίλη μου εξέχουσα μορφή του δύσκολου ακτιβιστικού μας κλάδου, φεμινίστρια RuthBirgin (δώρο επίσης που έκανε παράκαμψη από συνέδριο στο Βερολίνο για να με δει πριν επιστρέψει στην Ινδονησία όπου κατοικεί): τετράδιο από χειροποίητο χαρτί,, καφές της Java(που όντως είναι ο καλύτερος του γούστου μου),σύμβολα του Ινδονησιακού θεάτρου, ξύλινα χειροποίητα επίσης μικροσκοπικά πιατάκια με το κουταλάκι τους και μια βεντάλια μαύρη στην οποία, συμπτωματικά το τρίγωνο είναι το αρχικό μου, ένα Δέλτα που την ύπαρξή του αγνοούσε αφού για εκείνη είναι η Daphne.
Δώρο πολύτιμο και όλες οι ευχές,
Χρόνος σα από το χρόνο που κυλά που τον ξοδέψατε για να μου γράψετε ή να μου τηλεφωνήσετε για να ευχηθείτε καταδεικνύοντας ότι με θέλετε που ζω ― γι’ αυτό και, με χαρά σας το ανακοινώνω πως το αποφάσισα, θα παραμείνω ακόμα ανάμεσά σας, δε θα φύγω.
που στο κέντρο της Αθήνας γεννήθηκα και μεγάλωσα κι αγάπησα κι έζησα κι ακόμα, που ζω αλλού, έχω πάντα ένα διαμέρισμα εδώ από όπου σας γράφω σήμερα.
Ποτέ η Αθήνα δεν ήταν χειρότερη, ποτέ δεν είχε τσιμεντωθεί έτσι, δεν είχαν κοπεί δέντρα (ακόμα και στο Λυκαβηττό) δεν είχε διασπαταληθεί (για να μην πω χειρότερα) το δημόσιο χρήμα, οι φόροι και τα χρέη μας, κονδύλια που χρωστάμε κι εμφανίζονται ως επενδύσεις, ποτέ δεν είδα τόση παραίτηση κι εγκατάλειψη, κλειστές σκονισμένες επιχειρήσεις, κουρελιασμένες τέντες στα μπαλκόνια, σπασμένα πεζοδρόμια, άστεγους ανθρώπους στα σκαλιά των 'μεγάρων' και ποτέ ξανά τόση ένοπλη Αστυνομία να φυλάει την κουρελαρία μας.
Και ποτέ δε διοικήθηκε με τόση αλαζονεία.
Προλαβαίνουμε.
Μην αδιαφορήσετε, μην πάτε για μπάνια ή καφέδες σήμερα.
Κατανοώ.
Κι εγώ για πολλά χρόνια δεν ψήφιζα.
Κατανοώ.
Την περασμένη Κυριακή μπορεί να πήγατε για το σταυρό σε φίλους, γείτονες, ξαδέρφια, ακτιβιστές, μπασκετμπολίστες και ηθοποιούς που θαυμάζετε.
Δικαίωμά σας. Μα σήμερα δεν έχει σταυρούς.
Σήμερα κρίνεται η αλαζονεία, η απάτη, η κακογουστιά κι η μιζέρια, η απόλυτη περιφρόνηση του κατοίκου αυτής της πόλης
Σας εκλιπαρώ.
Μια ταυτότητα θέλει.
Κι υπενθυμίζω: φίλους ΧΑ δεν έχω άρα αυτό δε χρειάζεται να αναφερθεί μα το λευκό ευνοεί το δυνατό.
Επιλέξτε και ψηφίστε.
Είναι ώρα ανάγκης.
Ακολουθεί το κάλεσμα της φίλης μου Μίνας Κακανιά. Και links του «Το πάθημα δε θα γίνει μάθημα» (για να το ξέρετε από τώρα) και του περί δένδρων.
Αν και έχω γεννηθεί στην Αθήνα, πρώτη φορά στην ζωή μου, μετακόμισα στο κέντρο της, το 2019.
Τον μισό χρόνο πάντα μένω στην Πάρο, και τον άλλο μισό έμενα στο Παλαιό Φάληρο, όπου είχαμε ένα Δήμαρχο πρότυπο, τον Διονύση Χατζηδάκη. Ο Χατζηδάκης ήταν πάντα παρών, τα είχε παντα καλά με όλον τον κόσμο, ανεξάρτητου κόμματος, και βοηθούσε απεριόριστα στο να γίνει ο δήμος του όσο καλύτερος γίνεται. Μας είχε κακομάθει, η αλήθεια είναι.
Ερχόμενη στο κέντρο, έφριξα. Τα έργα που γινόντουσαν, έμεναν έτσι για παρά πολύ καιρό, σαν να ήταν παγωμένα στον χρόνο. Ξεκινούσε ένα σκάψιμο, και μπορούσε να μείνει έτσι για ατελείωτους μήνες χωρίς να υπάρχει δε, κάποιο χρονοδιάγραμμα αποπεράτωσης.
Σαν τα σχέδια να μην είχαν μελετηθεί σωστά, σαν να μην τα παρακολουθούσε κανείς, σαν να μην νοιαζόταν άνθρωπος.
Τρεις φορές την εβδομάδα, περπατούσα από το σπίτι μου στ Λ.Αλεξανδρας στο Σύνταγμα, ( του οποίου οι περγολες είναι πιο άσχημες από ξενοδοχεία Κρήτης ενός αστέρος - αλλά αφήνω το αισθητικό στην άκρη), με κίνδυνο κάθε φορά να με πατήσει αυτοκίνητο - καθώς δεν υπήρχε καν πεζοδρόμιο λόγω των "έργων" ή των απεριόριστων τραπεζοκαθισμάτων.
Δεν υπάρχει άνθρωπος του περιβάλλοντος μου, που να μην έχει πάθει κάποιο ατύχημα, (από στραμπούληγμα μέχρι σπάσιμο) σε κάποια από όλα αυτά τα λεγόμενα "έργα" που έκανε ο Δήμαρχος.
Αγαπημένοι μου φίλοι Αθηναίοι , σκεφτείτε τα παιδιά σας, και ψηφίστε οποιοδήποτε άλλον από τον νυν Δήμαρχο, που σας κορόιδευε ψιλό γαζί, τόσα χρόνια.
(Δεν νομίζω ότι έχω φίλους της ΧΑ, γι αυτό και δεν αναφέρω τον ακατονόμαστο. )
Ο Δήμος ΔΕΝ είναι πολιτική ψήφος.
Ψηφίστε με το μυαλό, την λογική, τον κοινό νου!
Στον δικό μου δήμο, στον Δήμο Πάρου, πολίτες από όλα τα κόμματα έχουν ενωθεί σε έναν συνδυασμό, για να φέρουν την ανατροπή, γιατί δεν σκέφτονται KOMMAΤΙΚΑ όταν πρόκειται για τον τόπο τους.
Έχουμε καταλήξει όλοι οι άνθρωποι από τα προάστια να ψηφίζουν στον Δήμο Αθήνας, ενώ δεν έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους στο κέντρο, μόνο και μόνο για να υποστηρίζουν την ΝΔ.
Με την ευχή η Αθήνα να εκλέξει τον Χάρη #Δουκα για δήμαρχο. Οι Αθηναίοι αξίζουν καλύτερα. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, θερμά συγχαρητήρια αγαπητέ συνάδελφε για τον πολιτικό πολιτισμό σου και την ποιότητα που εισήγαγες με τον μεστό λόγο σου!#εκλογες
Χαμένος των εκλογών στην Αθήνα και ο Σάκης #Ρουβάς. Άντε να του ξαναδώσει 200 χιλιάρικα ο #Μπακογιαννης για τις τελευταίες του εορτατιστικές εκδηλώσεις ως Δήμαρχος!
