Οι αθώοι της Φουκουσίμα― Μνημόσυνο με μιά Φιλία και αγάπη αληθινή

11 Μαρτίου 2011 το μεσημέρι ένας σεισμός που τον ακολούθησε τσουνάμι κατέστρεψε την περιοχή Φουκουσίμα με κύματα ύψους ως 15 μέτρων.

Τα γνωρίζετε. Όπως και τους ήρωες εργάτες τού πυρηνικού αντιδραστήρα, τις αυτοκτονίες, τα ψέματα της Κυβέρνησης, τους εράνους, την πείνα, το μολυσμένο νερό και φαγητό.

Μια τραγωδία που αντιμετωπίστηκε με την παραδοσιακά στωική ιαπωνική αξιοπρέπεια κι ακολουθήθηκε από μια καμπάνια με Ευχαριστώ προς εμάς που με τον ένα ή άλλο τρόπο ασχοληθήκαμε ή λυπηθήκαμε.

Γι' αυτά θα βρείτε αλλού πολλά.

Εδώ,  ένα χρόνο μετά μιά αφιέρωση στους αθώους μάρτυρες, τα κατοικίδια που έμειναν πίσω αβοήθητα, μόνα κι άρρωστα.  Πολλά τα videos που κυκλοφόρησαν τότε με στόχο να ανοιχτούν οι απαγορευμένες περιοχές για να διασωθούν τα χαμένα σκυλιά και γατιά και να ξαναβρεθούν με τις οικογένειές τους (όπως έγινε στην άλλη τραγωδία της Νέας Ορλεάνης).

Αφιερωμένο στους πραγματικά αθώους το δικό μου μνημόσυνο.

Αυτό το video μού έμεινε αξέχαστο. Το έψαξα ένα χρόνο μετά για σάς, μια απόδειξη της αστείρευτης πίστης και της αγάπης των σκυλιών. Δε χρειάζεται υποτίτλους. Δείτε, με τι επιμονή  καλεί το τηλεοπτικό συνεργείο και σώζει τον αναίσθητο φίλο του.

[Και επιτρέψτε μου μα ξαναπώ αυτό που λέω πάντα: Η εγκατάλειψη για το σκυλί είναι αδιανόητη, δηλαδή πλήγμα αθεράπευτο.]

Χαρείτε το:

http://youtu.be/uct9Kzjw9XY

εικόνα 

το γνωστό 'Κύμα' η ξυλογραφία του Hokusai (1760-1849)

______________________________________

Η ομορφιά είναι στα μάτια αυτού που βλέπει; Ω έρωτες!

'Beauty is in the eye of the beholder'  λέει η παροιμία που έρχεται (υποτίθεται) από τα ελληνικά του 3ου αι.π.Χ. και ταξίδεψε (μα όχι τόσο λιτά συμπυκνωμένη) μέσω θεάτρου προ του Σαίξπηρ και Σαίξπηρ και φιλοσόφων και λοιπών ώσπου μια κυρία μυθιστοριογράφος* (απ' αυτές που μια χαρά τα καταφέρνουν σε κάθε εποχή) την κατέγραψε γραπτώς έτσι ακριβώς το 1878.
Αλλά η κυρία πια καταχωρήθηκε στους ελάσσονες και δε θα μας απασχολούσε εδώ― αν δεν τύχαινε να διαβάσω μια χαριτωμένη πραγματεία πάνω στη γοητεία και να θυμηθώ τη φράση αυτή και το Νάρκισσο, που όπως λέει ο Wilde**, η Λίμνη στην οποία πνίγηκε τον έκλαιγε όχι για την ομορφιά του αλλά επειδή  ήταν ωραία τα νερά της όταν καθρεφτίζονταν στα μάτια του. Σας έρωτας  δηλαδή.
Διότι μόνο αυτόν ερωτευόμαστε, αυτόν που στον καθρέφτη των ματιών του βλέπουμε έναν εαυτό μας που να μάς εμπνέει

❧

*Η Margaret Wolfe Hungerford (née Hamilton), έχει ξεχαστεί σήμερα μα όταν τη γνώρισε η Μme Kastell ήταν διάσημη στους Αμερικανούς θαυμαστές της με το ψευδώνυμο η 'Δούκισσα'. Φίλες δεν ήμασταν ποτέ γι αυτό πολλά δε θα πω. Μόνο πως η Ιρλανδή αυτή χήρα που έγραψε το πρώτο της βιβλίο στα δεκαοκτώ τα κατάφερε να είναι πολύτεκνη μητέρα (παντρεμένη δις), πολυγραφότατη και αταξίδευτη. Σήμερα αν τη θυμόμαστε είναι γι' αυτή τη φράση και για μια άλλη, του Τζαίημς Τζόυς που αναφέροντας το best seller της 'Molly Bawn' λέει 'Δε μου αρέσουν τα βιβλία που έχουν μέσα Μόλλυ', κλείνοντας το μάτι στον αναγνώστη πονηρά με το γνωστό του χιούμορ).


** Από τα πεζά ποιήματα του Όσκαρ Γουάιλντ, 'Ο Οπαδός' σε μετάφρασή μου εδώ

_______________________

Ημέρα της Γυναίκας είπατε; ―The F word.. #IWD

Η «Ημέρα Της Γυναίκας» δε θεσμοθετήθηκε (το μακρινό 1909 στις Ηνωμένες Πολιτείες, με πρωτοβουλία της Γερμανίδας Κλάρα Τσέτκιν (Clara Zetkin), μέλους της Σοσιαλιστικής Διεθνούς) ως ημέρα γιορτής ή χαράς. 

Θεσμοθετήθηκε ως ημέρα σύμβολο για τις ταπεινώσεις αιώνων που είχαν υποστεί οι γυναίκες. Ως ημέρα αφετηρίας κι επανεκκίνησης για ένα καλύτερο αύριο. Πάνω απ' όλα ως ημέρα πένθους, περισυλλογής, σεβασμού και μνήμης για τις 129 εργάτριες που στις 8 Μαρτίου του 1908 κάηκαν ζωντανές στο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας «Cotton» της Νέας Υόρκης.

Μία τραγωδία πρωτοφανούς βαρβαρότητας, εάν σκεφτεί κανείς ότι επί ώρες οι εργάτριες  έψαχναν, αλλά τον τρόπο διαφυγής από το κτίριο που είχε σφραγίσει, με λοστούς και σιδερένιες μπάρες, ο ιδιοκτήτης του  ως αντίποινα για την επ' αόριστον απεργία των υπαλλήλων του με την οποία στόχευαν απλώς στην επίτευξη καλύτερων συνθηκών εργασίας.

Έκτοτε, η θυσία τους θα άλλαζε ριζικά το καθεστώς και την έως τότε αποδεκτή θεωρία της ανδροκρατούμενης κοινωνίας.

 Κλάρα Τσέτκιν και Ρόζα Λούξεμπουργκ

____Σημειώνω επίσης ότι θα διαβάσετε ίσως, ότι η ημέρα θεσπίστηκε για να τιμηθεί η 8η Μαρτίου 1857, πρώτη διαμαρτυρία εργατριών για τις άθλιες συνθήκες εργασίας τους στα κλωστοϋφαντουργεία της Αμερικής,  Από τη δεκαετία του 1980 αυτό καταρρίπτεται ως ψυχροπολεμικός μύθος και μια από τις ερμηνείες για τη φάρσα περί 1857 είναι η προσπάθεια να αποκολληθεί ο εορτασμός από το σοβιετικό παρελθόν.
Τα τραγικά γεγονόταν που μνημονεύουμε είναι του 1908.

Κάθε χρόνο από το 2011 που κι εγώ το έγραψα λάθος, πρέπει α αποδεικνύω ότι το 1857 δε συνέβη κι ότι, εξ άλλου, μάλλον παράλογο είναι δις στην αμερικάνικη βιομηχανία να έκαψαν εργάτριες.

Συζήτηση σχετική με συνδέσμους (και πηγή του κακού στα ελληνικά) έχω στο:

_______________________

Για το μύθο του 1857

On the Socialist Origins of International Women's Day byTemma Kaplan  https://www.jstor.org/stable/3180144?seq=1#page_scan_tab_contents

The Surprising History of International Women’s Day https://www.history.com/news/the-surprising-history-of-international-womens-day

To 1857  έχουμε όμως σημαντικό γεγονός. Άλλαξε ο νόμος του Γάμου και για πρώτη φορά έγινε αιτία διαζυγίου η κακομεταχείρηση.

Ημέρα της Γυναίκας; Για σηκωθείτε θείτσες και κυράδες!

Τους γνωρίσατε;

Ο Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ) το 1923 και από την άλλη σήμερα ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος διαψεύδει τον Μαρξ και τις θεωρίες περί αναπόφευκτης 'προόδου' ψωμιού και τριαντάφυλλων.

Κυράδες, θείτσες, χανούμισες και αμπλαρίτσες για σηκωθείτε να καθήσουν οι σύγχρονοι αγάδες. 

Αυτά προς ανατολάς.

Χαρείτε κι ένα χιουμοράκι δυτικό όμως, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε.

Ταμπελάκι σε παντελόνι:

Αυτά είναι τα εύκολα, τα συνηθισμένα.Τα αληθινά σκληρά δεν τα θυμόμαστε. Τα νεογέννητα κοριτσάκια θαμμένα στις αυλές της Κίνας· την παιδική πορνεία στην Ινδία και την Ταϋλάνδη όπου οι γονείς πωλούν ή ακρωτηριάζουν τις κόρες τους· τις καμένες νύφες από πεθερές στις Ινδίες όταν ο πατέρας καθυστερεί την προίκα·... κι άλλα κι άλλα πολύ πιο κοντά μας.
Άντε, δεμάτι ξύλα στον ώμο, ο κύρης σας κι αφέντης στο γαϊδούρι και Καλή διασκέδαση!

________________________

credits

Το τουρκικό από τον Κεμαλιστή φίλο μου Erkan

και το κάτω από ταξιδιώτη,

Συρία (25 μίλια από τη Δαμασκό)

Χαλάζι στη Μύκονο ― Μα μην ξεχνάμε και το Κιλελέρ

Χθες το χαλάζι με βρήκε στην ανηφόρα του Κούνουπα ― με έσωσε το 4x4. Κάηκαν τρίτη φορά φέτος τα μπουμπούκια της γαριφαλιάς μου, αλλά αυτό δε σας νοιάζει νομίζω.

Δείτε το αυτοκίνητό μου μόλις έφτασα κι αργότερα, στην Πόλη όταν ξαναέριξε, πώς έγιναν τα δρομάκια εντός λεπτών.

Σας γράφω όμως τα ευτελή κι εφήμερα (αφού τέτοια είναι η ζωή μου) μα σήμερα είναι σημαντική επέτειος.

6 Μαρτίου 1910: θυμάστε ελπίζω το Κιλελέρ (χωριό 'Κυψέλη' σήμερα) όπου η Επανάσταση των 'κολίγων' της Θεσσαλίας. 

Το έχω ξαναπεί πως όταν η Ποίηση θέλει να ταξιδέψει ντύνεται με Μουσική και διαπιστώνω πως το ίδιο μάλλον συμβαίνει πια και με την Ιστορία. Πολλοί γνωρίζουν τη σπουδαία αυτή αγροτική εξέγερση από το γνωστό τραγούδι. Βρείτε το αλλού αν το ψάχνετε.

Εδώ αυτά:

εικόνες

Κούνουπας δική μου

Πόλη Voula Paoula

___________________________________

Ένα άξιο σκυλί (και μια ατυχής προσωπική στιγμή)

Τα πολύ χαριτωμένα αυτά videos είναι εδώ για να θυμίσω σε όσους έχουν ζωηρά σκυλιά πως αυτό που τους λείπει είναι η εκπαίδευση-παιχνίδι.

Μην ξεγελιέστε, μικρό δε σημαίνει ήσυχο. Τα Jack Russell, τα 'κοκεράκια' και κάθε είδους spaniels ή ο λατρευτός μου Γκέκας δεν είναι (μόνο) του καναπέ. Είναι κυνηγόσκυλα με γρήγορο μυαλό και μάτια που μας παρακολουθούν ασταμάτητα και δεν αρκούνται στα μπαλάκια. 

Μας ακολουθούν και μας μιμούνται σαν παιδιά. Και σαν παιδιά θέλουν αγάπη και κόπο για να ακμάσουν.

Χαρείτε τον Jesse

κι εμπνευστείτε για το δικό σας τερατάκι 

και― άσχετο και συγγνώμη που θα το ξαναπώ, αλλά: Ποτέ, ποτέ αλλά ΠΟΤΕ δε χτυπάμε το σκυλί μας. H Heather που του τον δίδαξε λέει πως η σχέση τους βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό κι ο Jesse διασκεδάζει μαθαίνοντας αφού κίνητρό του είναι οι λιχουδιές όχι ο φόβος της τιμωρίας. Όποιος αγαπήθηκε από το σκυλί του ξέρει την αφοσίωση και την προθυμία που δείχνουν για να μας ευχαριστήσουν.
Την ανάρτηση την αφιερώνω στον Τρόυ μου που σήμερα τον μπέρδεψα. Ήμουν πολύ εκνευρισμένη (και μπαίνοντας από τον κήπο  άφηνε υγρά ίχνη στο φρεσκογυαλισμένο πάτωμα) και φώναξα 'βγες έξω!' κι επειδή δεν το συνηθίζω ο  Τρόυ βγήκε τρομαγμένος κι αμφέβαλλε αν επιτρέπω να ξαναμπεί  και δίσταζε στο σκαλί της πόρτας ακόμα κι όταν τον καλούσα την ώρα του φαγητού του. Δεν του έχω ξαναφωνάξει (μόνο ένα χαμηλό 'ε! ' με σήκωμα φρυδιών αρκεί όποτε διαφωνώ) και αισθάνθηκα απέραντες τύψεις. 
Να ο Jesse σε άλλες περιπέτειες, (αν έχετε χρόνο).

credits

 O  Jesse έχει δικό του 'κανάλι' στο youtube με 32 videos

Έφτασε εδώ, όπως τόσα, από το φίλο δημοσιογράφο Αντώνη Μακραντώνη 

__________________________________________