Αφήστε τα παιδιά―ώρα είναι για Γητειά της Πανσελήνου

Ανατολή αυγουστιάτικης σελήνης πάνω από την ελιά μας φωτίζει μακριά τα λίγα σπίτια και την άχτιστη  παραγκεριά απ' όπου ακούγονται ένα γαϊδουράκι ('θέλουν ανοιχτωσιά' να ξέρετε, δεν τον αντέχουν τα γαϊδούρια τον περιορισμό) κι οι προβατίνες που φωνάζουν τα μικρά τους όταν χάνονται.

Έχω μια θλίψη απόψε. Σωρεύονται οι πολιτικές αηδίες και άλλα που ακούω δε βοηθούν. Π.χ. ήρθε κάποιος και σχολίασε χυδαία στο blog, σα να ήταν νεκρή η Νανά Χατζή (που υπενθυμίζω: αύριο στη Θεσσαλονίκη όποιος βρεθεί ας πιει ένα ποτό για βοήθειά της μα κι όποιος έχει κάτι παραπάνω ας καταθέσει ό,τι μπορεί σα να την κέρναγε ένα καφεδάκι για να του πει την ιστορία της-που έχω εδώ μαζί με τις πληροφορίες).

Είναι κουραστικό να λέμε τα ίδια και τα ίδια αλλά τι να κάνω, θα τα ξαναπώ:

Είμαι ΚΑΤΑ και εναντίον κάθε Φιλανθρωπίας. Βοήθεια δίνουμε μόνο απευθείας σε όποιον έχει όντως ανάγκη και προσέχουμε: δεν τη δίνουμε ΠΟΤΕ μέσω ιδρυμάτων κι οργανισμών και άλλων επιτήδειων, δια καναλιών ή δια πάμπλουτων rock stars ή αγοράζοντας βιβλία που δωρίστηκαν τα κέρδη τους (αφού βεβαίως αφαιρεθεί στο τέλος του χρόνου κόστος, αμοιβή βιβλιοπωλείου, φ.π.α και Εφορία).

Αναγκάζομαι πάλι να το ανακοινώσω  (ώστε να μη μου γράφουν ασκόπως κάποιοι που δε με γνωρίζουν) ότι δεν είμαι η Φιλόπτωχος κυρία που της αρέσει το 'give back' δηλαδή να νομίζει πως προσφέρει.

Επίσης επαναλαμβάνω ότι όποιος βγάζει (με όποιο τρόπο) το παιδί του στη ζητιανιά σ' εμένα δε θα βρει καμμιά συμπόνια μόνο οργή και περιφρόνηση.

Μας έτυχε ένας δύσκολος καιρός και, όπως πάντα στους πολέμους, πιο ακριβή απ' όλα είναι η αξιοπρέπεια κι η περηφάνια. Τα παιδιά ποτέ δεν πρέπει να αποτελούν δικαιολογία― και σας διαβεβαιώ πως, ιδίως για τα τρίχρονα, όπως για τα σκυλιά μας, με ένα χάδι και στοργή γίνεται η τρώγλη μας παλάτι.

Αγάπη θέλει το μωρό, παρέα, γέλια, χάδια. Κι όσο θα μεγαλώνει, επειδή σ' αυτό ο άνθρωπος δε μοιάζει στο σκυλί, θα έχει ανάγκη να θαυμάζει το μπαμπά του, και το γνωρίζουμε καλά κι εσείς κι εγώ ότι δε θα εκτιμήσει που το κάνατε δικαιολογία σαν αναπηρία. 

Άλλα δε θα πω, νομίζω ότι το μήνυμα θα φτάσει αν υπάρχει ελπίδα―αλλιώς θα κάνω άλλο ένα εχθρό. (Big Deal!)

Όμως τώρα που με έχουν αηδιάσει όλα αυτά, και αφού η Γητειά της Πανσελήνου είναι για να πετάμε ό,τι θέλουμε να φύγει: σχέσεις, ιδέες ή και τα κιλά μας, σκέφτηκα, εάν πιστεύετε σ' αυτά να μοιραστώ το μυστικό:

 21:36 (ώρα Αθήνας) ξεφορτωθείτε όλα τα σκουπίδια σας και― λέει η παλιά Τέχνη της Μαγείας, είτε πάτε σακούλα ως τον κάδο του Δήμου, είτε ανάψετε φωτιά για τα κλαδιά και τα φύλλα του περιβολιού σας, πετάξτε μέσα κι ένα σημειωματάκι με μια λίστα με 7 λέξεις: ένα- ένα όσα θέλετε όσο αδειάζει το φεγγάρι να ξεφορτωθείτε.

Μα, είτε το λέτε Μοίρες και Κισμέτ είτε Ασυνείδητο, μη το ξεχνάτε πως κυριολεκτεί γι αυτό  προσέξετε πολύ πώς  θα εκφραστείτε.

Άλλο μάθημα δεν έχει, πάω να ξαπλώσω.

Με μια ευχή για όσους θα με καταλάβουν:

διότι (υπάρχει ώρα για το κάθε τι

κι όταν αδειάζει το φεγγάρι είναι η ώρα της σποράς, ώρα να δώσω κι όχι ώρα να πάρω.

______________________

Δώρο για σας ο χάρτης της ημέρας (για Αθήνα- αλλάξετε την ώρα αν είστε αλλού και μην ξεχάσετε πως είναι Θερινή). Ο Ήλιος είναι στην Παρθένο οπότε η Πανσέληνος είναι στους Ιχθείς, απέναντι ― τα υπόλοιπα  ακολουθούν για όσους τα καταλαβαίνουν.

Και κάτω από αυτά, έχω πληροφορίες για τη Νανά

διότι όποιος δε δώσει (λένε οι Μάγοι) δε θα πάρει.

______________________

Η θρυλική Νανά Χατζή της Θεσσαλονίκης χρειάζεται βοήθεια (συνέντευξη, φωτογραφίες κ.α.)  

http://daphnechronopoulou.blogspot.com/2015/08/blog-post_9.html

Νανά Χατζή - Τραπεζικός Λογαριασμός

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Δικαιούχος: Παναγιώτης Υψηλός του Αθανασίου
Αρ. Λογαριασμού: 6215 - 010978 -627
IBAN: GR 3701712150006215010978627
Αιτιολογία: Οικονομική Ενίσχυση Λόγω Ασθενείας

Facebook: Yποστηρίζουμε τη Νανά Χατζή:https://www.facebook.com/groups/1106758172685858/

Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (ΣΥΔ), η Θετική Φωνή, το Thessaloniki Pride, η Thessaloniki Rainbow Youth και η Good Αs You(th) σας προσκαλούν την Κυριακή, 30 Αυγούστου, στο Enola (Βαλαωρίτου 19, 2ος όρ.), για ένα ποτό για τη φίλη μας Νανά, που νοσηλεύεται στο ΓΝΘ Γ. Παπανικολάου, και έχει ανάγκη την αλληλεγγύη μας. Τα έσοδα από την εκδήλωση θα διατεθούν για τη κάλυψη των ιατρικών και άλλων εξόδων, αλλά και για αλληλεγγύη προς τρανς ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.

Θα πάω

Ένα ποτό για την αγαπημένη μας Νανά...

Κυριακή, 30 Αυγούστου στις 11:00 μ.μ.

στην τοποθεσία ;;eNola, ΘεσσαλονίκηΟ χρήστης Άννα Απέργη σάς προσκάλεσε στην εκδήλωση του χρήστη Thessaloniki Pride - Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Θεσσαλονίκης

• 11:00 μ.μ. Αύριο · 36°C/24°C Άιθριος

• ;;eNola Valaoritou 19, 2nd Floor, 54625 Θεσσαλονίκη

  

  
  

  Αναφορά

  Μπαρ
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  ---

  Λήψη οδηγιών

__________________________

Κινέζικη Πρωτοχρονιά: Τράγος, Κριός ή μια κερασφορικώς προκισμένη Αίγα;

19 Φεβρουαρίου πέφτει φέτος η κινέζικη Πρωτοχρονιά. Μ' όλα τα κινέζικα μικρομαγαζάκια και την κινέζικη ιδιοκτησία του λιμανιού της Πάτρας, ακόμα πολυπολιτισμική πρωτεύουσα δεν έχουμε. Οι δρόμοι μας είναι των Ορθοδόξων Χριστιανών και καμιά άλλη θρησκεία ή εθνότητα δεν τελεί τα έθιμά της δημοσίως. Έτσι, κι αν τύχει να απαρνηθούν σούσια και σουβλάκια οι Αθηναίοι δε θα δουν το χορό του δράκου με κουδουνάκια, ακροβάτες και ολόφρεσκες καρδιές των φρέσκων μαρουλιών που συμβολίζουν την αναγέννηση που έρχεται με το νέο έτος. 

111 γνωστά άστρα γνώριζαν στην Κίνα από την εποχή του Αυτοκράτορα Χουάνγκ Ντι το 2637 π.Χ.. Οι αστρονόμοι μετά συνέδεσαν πέντε πλανήτες με τα πέντε στοιχεία της Φύσεως από τα οποία αποτελείται το σύμπαν κατά τους Κινέζους. Δίας με Ξύλο, Άρης με Φωτιά, Κρόνος με Γη, Αφροδίτη με Μέταλλο και Ερμής με Νερό. 

Το 2015 είναι χρονιά του Τράγου*, ενός από τα ζώα που αποδέχθηκαν την πρόσκληση του Βούδα, ο οποίος κατά το μύθο όταν αποφάσισε να εγκαταλείψει τούτη τη ζωή κάλεσε όλα τα πλάσματα για να τα αποχαιρετήσει. Μόνο δώδεκα εμφανίστηκαν και ο Βούδας, με τη σειρά που έφτασαν, πρόσφερε κι από ένα μέρος του ουρανού στο κάθε ζώο το οποίο χαρίζει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του σε κάθε άνθρωπο που γεννιέται―δηλαδή εμφανίζεται στην παρούσα ενσάρκωση―το μήνα που αντιστοιχεί στην περιοχή του. 

Η σειρά τους στο ζωδιακό κύκλο είναι η εξής: Ποντικός, Βούβαλος, Τίγρις, Λαγός, Δράκος, Φίδι, Άλογο, Τράγος*, Πίθηκος, Πετεινός, Σκύλος και Χοίρος.

Για τα χαρακτηριστικά της χρονιάς που έρχεται, για τον Τράγο και για να μάθετε τι ζώδιο είστε στο Κινέζικο**  θα βρείτε στο διαδίκτυο πολλά. Η διαφορά από την ερμηνεία της δυτικής αστρολογίας είναι ότι οι Κινέζοι δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στους αργούς μεγάλους πλανήτες, ερμηνεύοντας με γενιές κι όχι μήνες γέννησης, όπως και στην Κοινωνία τους αναφέρονται σε γενιές όπως στη δεύτερη από τις τρεις λέξεις του ονόματός τους. Ας πούμε στο  Χο Τσι Μινγκ (που δεν ξέρω τι σημαίνει): πρώτο -ΧΟ- έχουν το επίθετο, δεύτερο -Τσι- ένα όνομα που σχετίζεται με τη γενιά, π.χ. όλα τα αδέλφια και ξαδέλφια έχουν ονόματα λουλουδιών ή δένδρων ή πετρωμάτων και μόνο στο τρίτο δίνουν κάτι προσωπικό. Έτσι, επειδή τα ζώδια σημαδεύονται κι από ένα στοιχείο της φύσεως, ακούγοντας ένα όνομα ξέρουμε ότι ο άνθρωπος αυτός είναι της οικογένειας Χο [- και μη γελάτε εσείς στο τελευταίο θρανίο], έχει γεννηθεί στην τάδε δεκαετία αφού για να έχει όνομα δένδρου ή πετρώματος ξέρουμε ότι γεννήθηκε την εποχή του Ξύλινου ή Σιδερένιου Τράγου, και τελευταίο δίνουν κάτι δικό του πολύ χαρακτηριστικό, που εξ άλλου μόνο ελάχιστοι και πολύ κοντινοί του θα το μεταχειριστούν, λόγω της κινέζικης ευγένειας και τυπολατρίας.

**Σας  μπέρδεψα; Ελπίζω όχι. Μόνο, επειδή παρατήρησα ότι πολύ λίγοι  προειδοποιούν: Αν ψάξετε τι ζώδιο είστε στο κινέζικο, θυμηθείτε ότι μετρούν για γέννηση την ώρα της σύλληψης, δηλαδή οι μισοί πρέπει να κοιτάζουμε το προηγούμενο ζώδιο.

Καλή χρονιά
και πρόβατα, τράγοι ή άλλο, προσοχή στο Δράκο- ελλοχεύει!

____________________________

*Τράγος ή Πρόβατο; Θα μας πει μονάχα κάποιος που γνωρίζει τα ιδεογράμματα. Στην Ευρώπη συχνά το λένε πρόβατο (sheep) ή κατσίκι (goat) ενώ στη σύγχρονη κινέζικη  εικονογραφία συναντάμε κριούς και τράγους (εκτός κι αν είναι μια κερασφορικώς πολύ προικισμένη κατσίκα).

Στον Κάτω Κόσμο τσάι μ' ένα τρομοκράτη ενώ στα περιθώρια της Ιστορίας...

Ήταν Βαλπούργια νύχτα χθες, ελπίζω να ανεβήκατε στη σκούπα και να ευχηθήκατε για εκείνο που ποθεί η καρδιά σας. Η παραμονή της Πρωτομαγιάς εργατικής ή όχι είναι νύχτα ξωτικών που αγάπησαν πολύ οι καλλιτέχνες μα ξεχώρισε κι ως προτιμώμενη ημέρα του θανάτου των σκοτεινών ιδιοφυών όταν το σατανικό τους όραμα επιδρά στις ζωές προβάτων και η επιβίωση στον Άνω Κόσμο δυσκολεύει.

Πρόβατα εμείς, που ανατραφήκαμε στο μεταπολεμικό κόσμο σίγουροι ότι όπου δεν έχει πείνα δε θα έχει πια πόλεμο διότι ξέφτισαν οι ιδεολογίες κι ο ιδεαλιστικός υλισμός που ξεπέρασε τα όρια λογικής με το φαινόμενο ηθικού εξαναγκασμού σε βασανιστήρια των ανταρτών δια της επιλογής να σαπίζουν σε εξορίες και φυλακές αντί να βάλουν μια υπογραφή. Πρόβατα εμείς που λάθος καταλάβαμε και ζούμε σήμερα στον καιρό τον μετά κατάρρευσης των Δίδυμων Πύργων και βγάζουμε παπούτσια και δείχνουμε εσώρουχα κατ΄εντολήν ενστόλων που αντλούν δικαίωμα να μας αγγίζουν τα απόκρυφα και να καθυστερούν ταξίδια από το φόβο της Τρομοκρατίας.

Βλέποντας τα videos που κυκλοφορούν στους μεντρεσέδες με εικόνες καταστολής από την Παλαιστίνη και τους Μουσουλμάνους της πρώην Γιουγκοσλαβίας, οραματίστηκε ο Μπιν Λάντεν, λέει ο θρύλος, να δώσει στους Αμερικανούς γεύση απ' το φάρμακό τους. Θάνατο αμάχων, στο κέντρο πολύβουης πόλης που είναι το καμάρι τους, θάνατο αθώων στην καρδιά έργων του ανθρώπου εκεί που υπό τη φτερούγα νόμων και κανονισμών ξεχνάμε το φθαρτό της ύπαρξής μας και ναρκώνονται οι μεταφυσικοί μας φόβοι καθώς σκισρτά η καρδιά για μια τσάντα ή ένα ζευγάρι παπούτσια στη βιτρίνα. Μια προνομιακή ζωή, όχι προνομιούχων αλλά ανθρώπων της βιτρίνας, εκείνων που ο πολιτιστικός ιμπεριαλισμός της Δύσης φροντίζει να εισβάλουν σα γνωστοί μας στις ζωές μας και να γίνουν, δίχως να το επιλέξουμε  συνειδητά, πρότυπα συμπεριφοράς και σημεία αναφοράς μας, τα 'Φιλαράκια μας' κι οι κολλητές μας.

Κι αυτό ίσως δεν υπολόγισε ο Μπιν Λάντεν.  Η Νέα Υόρκη δεν είναι πια μια αμερικάνικη πόλη αλλά ο τόπος κατοικίας όλων μας, στο παράλληλο σύμπαν στο οποίο (δια της συνεχούς ταύτισης μέσω κινηματογραφικής και τηλεοπτικής μυθοπλασίας) έχουμε βιώσει αισθήματα βαθιά, έχουμε γελάσει και θυμώσει κι οργιστεί σε φέτες της ζωής μας στις οποίες είμαστε στα καλύτερά μας. Πλυμένοι κι όμορφοι, γεροί και πάντα φρέσκιοι, οι επίσημοι λουστραρισμένοι εαυτοί της φαντασίας ζουν πάντα εκεί που όλα διορθώνονται με μια απόφαση ή ένα αστείο, εκεί που τα δόντια είναι ολόλευκα, τα ρούχα σιδερωμένα, κανένας δε στριμώχνεται σε μετρό, κανένας δε χάνει τη ζωή του μαγειρεύοντας για άλλους σε σκοτεινές κουζίνες ή φροντίζοντας αρρώστους και κανένας μας δεν είναι αυτό το πρόβατο που λέγαμε πιο πάνω, ο δυστυχής κομπάρσος στη ζωής του που (στην πραγματικότητα) είμαστε όλοι εμείς οι καταδικασμένοι εκ γενετής να δρούμε και να επιδρούμε  εν μικρώ, στην περιφέρεια ως υποσημειώσεις των ιστορικών βιβλίων.

Καταλαβαίνω τι προσπάθησε ο Μπιν Λάντεν. Καταλαβαίνω και γιατί απέτυχε. Και γιατί, ακόμα, (αν υπολογίσουμε  δια cui bono), κερδισμένος άρα υπαίτιος ήταν ο Bush μέχρι του σημείου να φαίνεται λογικό να το έστησαν μαζί το κόλπο αυτό, δυό γόνοι πλούσιων πετρελαιάδων/κατασκευαστών που βρήκαν τρόπο να κρατήσουν περιζήτητα τα πετρέλαια του στενού τους κύκλου γκρεμίζοντας ταυτόχρονα τόσο που άνοιξαν δουλειά επισκευών, τσιμέντου και (ναι) ανάγκη πετρελαίου που οι Τεξανοί κι οι Σαουδάραβες Πετρελαιάδες όσο και η Μπιν Λάντεν Κατασκευαστική εξασφάλισαν   δουλειά για χρόνια.

Με sleepers είπαν δούλευε η Αλ Κάιντα, ανθρώπους που έχουν απολύτα ενσωματωθεί στον ξένο τόπο και περιμένουν τη στιγμή που η Βάση θα τους ανασύρει από την πραβατίσια τους ζωή και θα κληθούν να αλλάξουν το ρου της Ιστορίας. Sleepers, εξήγησαν, έχει παντού, φιλήσυχους και δυτικόμορφους πολίτες με μουστάκι και λίγο σκούρο δέρμα που πίνουν και μια βότκα για το θεαθήναι αλλά μόλις καλέσει η Βάση δε διστάζουν  να μας σφάξουν με το χαρτοκόπτη. Και τέτοιος ίδιος sleeper ίσως να ήταν κι ο Μπιν Λάντεν, ήρωας σύμμαχος των ΗΠΑ στον πόλεμο κατά των Ρώσων, ρομαντικός που αποτραβήχτηκε ανακαλύπτοντας τοπία Κορανιού  στο Αφγανιστάν που η Καμπούλ του, πριν τη ρώσικη εισβολή, ήταν χίππικος παράδεισος με όμορφα λουλούδια στα ρείθρα των δρόμων, σαλβάρ καμίζ από ινδικό βαμβάκι στα ραφτάδικα, φθηνή απλή ζωή και το καλύτερο βαρύ χασίσι που έπεσε στα χέρια χασικλή (κι αντίθετα από τις εντόπιες μπουρούχες  μυρίζει σαν το μαγευτικότερο λιβάνι που πιπεράτο μας στέλνει απ' ευθείας στς Χίλιες και Μϊα νύχτες του παραμυθιού).

Εχθρός των Ρώσων, δημαγωγός και γητευτής, στράτευσε νέους άνδρες από τα πλήθη αναλώσιμων ανέργων ή αιώνιων φοιτητών, ξύπνησε με τα λόγια του τα πιο κρυφά τους όνειρα για ηρωισμούς, για να γίνονταν πρωταγωνιστές κι όχι πιονάκια στη ζωή των άλλων και, στηριγμένος στο περίσσευμα τεστοστερόνης τούς εκπαίδευσε σε στρατόπεδα, τους έδεσε με τελετουργικά που τόσο αγαπούν τα αγόρια και επανέθεσε τις αξίες έτσι που εξ αρχής κι εξ ορισμού τα κατακάθια του πολιτισμού απέκτησαν κατωτέρους: φυλές ολόκληρες και το άλλο φύλο. "Δεν είστε επικίνδυνοι, δεν είστε άξεστοι" τους δίδαξε, αλλά γενναίοι κι αγνοί. Είστε  οι ήρωες, οι στρατιώτες που δόλια σας έκλεψαν την κληρονομιάς σας.

Βλέπετε; Δε διαφέρουν και πολύ στα βασικά ο Μπιν Λάντεν και ο Χίτλερ. Γι αυτό και κατά μία μυστικιστική θεωρία συνωμοσίας έφυγαν από τούτη τη ζωή τη Βαλπούργια νύχτα όταν πριν την Πρωτομαγιά ανοίγει η Πύλη για τον Κάτω Κόσμο. Τα μελετούσε χρόνια ο Γκαίμπελς  (ένα τεράστιο αρχείο με βιβλία και δίκες μαγισσών) κι όταν ήρθε η ώρα σκότωσε η Φράου του, τα έξι παιδιά τους και αποχώρησαν οικογενειακώς ως συνοδοί του Φύρερ και της Κυρίας Αδόλφου Χίτλερ.

Στον Κάτω Κόσμο πάνε μόνο οι εκλεκτοί, οι μύστες, οι λίγοι διαλεχτοί που γνωρίζουν να κρατούν το μυστικό κι εκεί (κατά τη θεωρία) πιθανόν τούτη τη στιγμή  ο Μπιν Λάντεν να είναι  καλεσμένος της Εύα Μπράουν και να πίνουν το απογευματινό τους τσάι καθώς εγώ σας τα λέω κοιτάζοντας μέσα από τα τζάμια τη λεωφόρο της πόλης, που ο λαμπρός της φημισμένος ουρανός και το αιθέριο φως της δεν καταφέρνουν να σκεπάσουν τη γκρίζα μιζέρια των καταδικασμένων μας ζωών.

___________________________________________________________

Εικόνα:

Πρωτομαγιάτικο ψαθάκι και άνθη, η Μαντάμ στο σπίτι της παλιάς αγαπημένης της φίλης (και αμπιγιέζ σχεδιάστριας κοστουμιών) Ηλιοστάλακτης Βαβούλη.

Κακά του επαγγέλματος, μεταμεσονυκτίως

Χαμένη στα βιβλία μου από χθες, δεν είχα ιδέα για τι έγινε στον κόσμο ('blast' στο Μαραθώνιο της Βοστώνης, 2 νεκροί) που κύριος οίδε τι νέα υστερία θα φέρει (σήμερα επίσης Μαύρη Δευτέρα  στο Ιράκ: 46 νεκροί, 300 τραυματίες). Τα μπανεράκια ήδη ανέβηκαν για τη Βοστώνη. Για το Ιράκ δεν είδα άλλο από ρεπορτάζ.

Μόλις τέλειωσα τη δουλειά μου μετά από ατέλειωτες ώρες γραψίματος. Μαζεύω υλικό, τα σκέπτομαι μέρες ξαπλωμένη και σημειώνοντας στο κρεβάτι και μόνο λίγο πριν το τέλος προθεσμίας μαζεύω τα κομμάτια και συνθέτω το όλον. Άλλοτε εύκολα, άλλοτε δύσκολα. Και πάντα κλείνω χαρούμενη μα το επόμενο πρωί διαπιστώνω πως δε μου αρέσει και το ξαναγράφω. Αυτό, ό,τι κι αν γίνει. Μακριά πείρα με δίδαξε να μην τα δίνω από νωρίς― αν έχω χρόνο, θα τα ζητάω πίσω στέλνοντας έξαλλα μεταμεσονύχτια emails που κραυγάζουν με το 'ΕΠΕΙΓΟΝ!' στον τίτλο τους. Όσοι με ξέρουν, ξέρουν― οι άλλοι αιφνιδιάζονται μα (υποθέτω) με τον καιρό με συνηθίζουν όπως κι εγώ συνήθισα τον εαυτό μου.

Όταν τελειώνεις την πνευματική δουλειά όμως είσαι σαν τον ηθοποιό που δε μπορεί να πάει να κοιμηθεί μετά την παράσταση. Το μυαλό 'τρέχει.. τρέχει..' (όπως, σας έχω ξαναπεί ότι μου είπε ο Byron). Και η χαρά να ζεις εδώ που ζω είναι πως ό,τι ώρα και να είναι πάντα μπορείς να βγεις για ένα ποτό να χαλαρώσεις (ή να εκτιναχθείς σε άλλα επίπεδα αλεγρίας ώσπου να καταβαραθρωθείς στην αποβλάκωση). Πάντα μα όχι απόψε. Γιατί φυσάει ένας άγριος αέρας που σφυρίζει, έπεσε κρύο κλασικό απριλιάτικο και είναι... ―τι είναι... είναι Δευτέρα και στην Πόλη μας θα τριγυρνούν μονάχα 'Τα Σχολεία' όπως τα λέμε εδώ κάθε Άνοιξη. Και δεν έχω τη διάθεση να βρεθώ μπροστά σε ανήλικους επιδειξίες (που αν δεν πιστεύετε διαβάστε εδώ, στο Blogger-Παιδί-Θαύμα-μας πώς πέρασαν στην Κέρκυρα) οπότε.. τι θα κάνω;

Δε θα σας πω, δεν κάνει.

_____________________________

Η εκόνα:

 Αρνία, συννεφιασμένο δειληνό στα βράχια πάνω απ' το σπίτι μου. 

Ο ήρωας φοβάται αλλά τολμά―Αρνία, ΜΑΤ και άλλα ζώα

Η κόκκινη βροχή άφησε χώμα στα μαξιλάρια της αυλής και τα αυτοκίνητα μα από χθες γράφω έξω κι όποτε σηκωθούν τα μάτια μου από την οθόνη βλέπω αγελάδες κάτω από την πόρτα της Ληνώς και μια μεγάλη προβατίνα να με παρατηρεί από τα βράχια πίσω μου.

Δύσκολες μέρες. Όχι ατομικά. Δύσκολες όποτε κοιτάξουμε τριγύρω. Θύμωσα χθες το βράδυ αργά που είχα την ατυχία να κληθώ να δω συνέντευξη ενός ανθρώπου που αγαπούσα από παιδί. 'Φοβάμαι' είπε. Όχι για το μέλλον, την ανθρωπότητα, την Τέχνη του- 'φοβάμαι να μιλήσω' για τη ΧΑ και ρώτησε ευθέως τη δημοσιογράφο 'γιατί, εσύ δε φοβάσαι, τέτοια μου;'. Ωραίο, μεγαλειώδες μήνυμα. Εάν φοβούνται αυτοί, εάν εξευτελίζονται οι μάρτυρες στα δικαστήρια που αθωώνουν τους τραμπούκους, τότε τι ελπίδα έχει ο πολίτης;

Η Ελλάδα έχει μια μακριά βαριά παράδοση στο φόβο που οδήγησε σε μια αποψίλωση μυαλών και- όπως θαυμάσια το έθεσε ο Βασίλης Ραφαηλίδης, καταδίκασε την Αριστερά να αποτελείται μόνο από όσους άντεχαν στα βασανιστήρια. Ωραίο κριτήριο, άσχετο, που έγινε κανόνας τότε που εκατέρωθεν εντολές περί δηλώσεως φρονημάτων οδήγησαν στα κάτεργα ή την πνευματική και κοινωνική απομόνωση ως 'δηλωσίες', εκείνους που δεν άντεχαν το ξύλο.

Αλίμονο στη χώρα, αλίμονο στον πολιτισμό που προχωρά με τέτοια κριτήρια. Κι ωστόσο το ζήτημα της προσωπικής ηθικής είναι πολύ μεγάλο, όπως και του φόβου. 'Κι αν πω στον εαυτό μου μη φοβάσαι- θα με ακούσει;' είπε ο καλλιτέχνης που είδα χθες. Όχι, δε θα σε ακούσει ήθελα να φωνάξω κι επειδή δεν ακουγόμουν θα το πω σ' εσάς:

Μόνο ο ηλίθιος δε φοβάται. Αλλά όποιος φοβάται και τολμά είναι ήρωας. Οι άλλοι, θα ήταν γενναίο, αν μη τι άλλο, να σιωπούν στα δύσκολα.

__________________

credits

Εικόνα: Τα αρνία στα βράχια πίσω μου

Περί της δίκης που μας απέδειξε πολλά: farmakoglwssa-kirki

Για το Βασίλη Ραφαηλίδη τι να πρωτοπώ; Διαβάστε την αυτοβιογραφία του: 'Μνημόσυνο για ένα ημιτελή θάνατο'

Χθες εκφοβισθήκαμε επισήμως από το video με τη συμπεριφορά των ΜΑΤ στην επιστροφή των Αγανακτισμένων 10 Μαρτίου '13 dailymotion xy4b8l

Βίαια σύλληψη διαδηλωτή από τα ΜΑΤ στην Πλατεία... από Newscaster

Απεργία; 'κι αυτός δικός μου, που βόσκει το κοπάδι του στα κρίνα'

Δεν ειρωνεύομαι τη ζημιά στον πασχαλινό τουρισμό από τις απεργίες. Είπαμε, τα πολιτικά δεν είναι το forte αυτού του blog.

Αν είχα ένα φορτηγό με λαχανικά σε ένα λιμάνι μάλλον θα θύμωνα πολύ. Αυτό που έχω όμως είναι θέα με παραγγεριές κι αρνάκια νεογέννητα.

Και αν το δούμε αλλιώς εκτός των συνδικαλιστών (που δεν κατέχω), κάποιος κάτι κέρδισε. Τα αιγοπρόβατα πρώτα κι ύστερα εγώ που θυμήθηκα πάλι το περίεργο εκείνο Τραγούδι το ποιμενικό κι ερωτικό ― το μόνο κείμενο της Βίβλου (λένε αυτοί που ξέρουν) που δε διαβάζεται ποτέ σε Εκκλησία.

Το Άσμα Ασμάτων. Που το έχουμε στην έξοχη των Ο'  (των 'Εβδομήκοντα σοφών που ήταν εξηντα εννιά) μα για τους μη δυνάμενους υπάρχει και σε μιά επίσης εξαιρετική 'μεταγραφή' Σεφέρη που σάς συστήνω ανεπιφύλακτα κι είναι τόσο καλή που κάνει την του Ελύτη περιττή. Σάς κούρασα;

Εκεί λοιπόν (για να σάς ξεκουράσω) όταν ρωτούν οι φύλακες 'Ποιος είναι ο αγαπημένος σου' η Κόρη απαντά 'αυτός που βόσκει το κοπάδι του στα κρίνα'. Κι εκείνος, ο βοσκός, λέει ότι τα δόντια της αγαπημένης του είναι άσπρες προβατίνες και τα μαλλιά της σα κοπάδι μαύρα γίδια 'που ροβολούν στο Γαλαάδ'. 

'Ολη καλή ει πλησίον μου, και μώμος ουκ έστιν εν σοί' της λέει ο Άνδρας.

Κι η Κόρη:

'Εγώ είμαι του αγαπημένου μου κι αυτός δικός μου

που βόσκει το κοπάδι του στα κρίνα'

Σ΄αυτό θα μείνω― άλλα απόψε δε θα πω, μονάχα σάς το εύχομαι να το έχετε κοντά σας γιατί πολύ λυπήθηκα που μόνο συνταγές μαγειρικής βγάζει το google όταν ψάχνουμε αρνάκια και κατσίκια.

_________

 Του Χατζηδάκι: "Κραταιά ως θάνατος αγάπη'

Φλέρυ Νταντωνάκη και Δημήτρης Ψαριανός

.....Βάλε με σφραγίδα στην καρδία σου

σα σφραγίδα στο βραχίονά σου

γιατί είναι δυνατή σα  θάνατος η αγάπη

σκληρός σαν άδης ο πόθος... 

__________

Των 'Εβδομήκοντα' 'ΑΣΜΑ ᾀσμάτων, ὅ ἐστι τῷ Σαλωμών

Του Σεφέρη στα βιβλιοπωλεία.

Του Χατζιδάκι στο Μεγάλο Ερωτικό.

_____________________________

Ο Αμνός, ο ανθός και μιά Μαντάμ μ' ένα παλιό της φίλο

Δεν είναι  όλα τα καλά καλά για όλους. Η Άνοιξη που τόσα φέρνει, φέρνει και το τέλος και για τα κυκλάμινα που έλαμπαν στο παράθυρό μου το χειμώνα και, βεβαίως, για τα Αρνία ως Αμνούς Κυρίου.

Για το Κυκλάμινο δεν είναι ώρα να μιλάμε, θα μεταφερθεί στο χώμα κάτω από δένδρο και θα πρέπει πια μόνο του να φροντίσει αν θέλει να ζήσει ή να πεθάνει. 

Ο Αμνός όμως είναι άλλο.

Γνωρίζετε την ιδιαίτερη αγάπη της γράφουσας γι αυτό το σύμβολο αθωότητας και (αν θυμάστε) πνεύματος ομαδικού. Γνωρίζετε (ενδεχομένως) ότι σαν τον Χίτλερ και άλλους σκληρούς κι ευαίσθητους της Ιστορίας η Κυρά τούτου του οντά είναι vegetarian. Γι αυτό κι αντέχει την τελετουργία της σφαγής, με πόνο μεν αλλά και κάθε σεβασμό για την ανθρώπινη αδυναμία σε τελετές και παραδόσεις.

Από το Βράχο μου μιλώ. Ωστόσο τέτοια εποχή άλλοι ανεβαίνουν πιο ψηλά από εμένα. Είναι οι αθώοι που θα θυσιαστούν κι εγώ κοιτάζω κι όπως ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής στη σπηλιά του έγραφε να μας πληροφορήσει:

"… είδον και ιδού αρνίον ιστάμενον επί το όρος ....'

έτσι κι εγώ δε γίνεται να μην το μοιραστώ μαζί σας.

Την Αποκάλυψη δε θα σάς πω πού, βρείτε τη. 

Την Κορυφογραμμή θα σάς την ξαναδείξω (γιατί δεν τη χορταίνω).

____________________