Το αιώνιο δίλημμα του Φάουστ με το Twitter στο ρόλο του Μεφιστοφελή.
Την ψυχή μας ή το χρήμα; Ήθος και Νιάτα ή πλούτη αμύθητα;
Ο Φάουστ υπήρξε πραγματικά, λένε οι θρύλοι κι ιστορία του είχε ήδη κυκλοφορήσει πριν να γράψει ο Μάρλοου την «Τραγική Ιστορία του Δρα Φάουστους» το 1589, να μεταφραστεί που δεν ξεχάστηκε μα κυκλοφορούσε σε εκδοχές και μεταφράσεις ώσπου να πάθει ο Γκαίτε 20ετή εμμονή ώσπου να κυκλοφορήσει σε τελική μορφή το αριστούργημα και πιο πολυδιαβασμένο έργο της γερμανικής Λογοτεχνίας που ενέπνευσε και μια πάρα πολύ καλή ελληνική ταινία με το Χόρν «Αλλοίμονο στους νέους».
Μεγάλο και πανανθρώπινο το δίλημμα. που απόψε δεν είχε θεούς, διαβόλους, καταγώγια και σκυλιά αλλά δυό χάπια- το κόκκινο της νιότης και το μπλε του πλούτου. ΚΙ είναι άραγε κανείς μας που δε μπαίνει στο παιχνίδι να αναλογιστεί ποιο χάπι θα έπαιρνε;
Κόκκινο και γυρνά ο χρόνος
κι έχεις τη δυνατότητα να διορθώσεις τα λάθη σου
ή
Μπλε που σου δίνει €10 εκατομμύρια;
Λίγο μικρό μου φάνηκε το ποσό μα υποκειμενικά είναι αυτά γι’ αυτό κι οι απαντήσεις έχουν ενδιαφέρον αν και οι πιο πολλές είναι αναμενόμενες και βαρετές όσο και κάποιοι τύποι ανθρώπων. Ηθικολόγοι δίχως ίχνος χιούμορ απ’ τη μιά, κάτι αυστηροί που σχολιάζουν επιθετικά κάτω από όσους προτιμούν το χρήμα· από την άλλη κάτι Φάουστ και πραγματιστές οι «πλούτη, μόνο πλούτη κι όλα μου διορθώνονται»· πολλοί σχολαστικοί που σπεύδουν να επαναλάβουν ως σοφία το «τα λάθη μου με έχουν κάνει αυτό που είμαι τώρα»· αλλά και οι, χειρότεροι όλων κατ΄εμέ, οι υποκριτές που μάς δηλώνουν ότι ναι, τα πλούτη θα έπαιρναν αλλά όχι εγωιστικά αλλά για να βοηθήσουν άλλους όπως π.χ. (για να μην τολμήσουμε να κρίνουμε) το να βοηθήσουν το παιδί τους.
Κι εγώ; Εάν αναρρωτιέστε― διότι όχι, δε θα βγάλω τη (διαβολική) ουρά μου απ' έξω― ιδού:
Δαφνη Χρονοπουλου/ Daphne Chronopoulou
Μα το Κόκκινο. Αφού μαζί με νιάτα και αλάθητο θα είχα και δικαίωμα να διόρθωνα και το λάθος του να αρνηθώ τα €10 εκ.
Τι; Όχι; Υπάρχει άλλη σωστή απάντηση;
Σας μεταφέρω λοιπόν λίγα, για όσο, το ξέρω, σκέπτεστε ποιο χάπι θα επιλέγατε αν ήσασταν ο Δρ και ήμουν μια μοντέρνα Mme Μεφιστοφελής,
και συνοδεύω με τι λινκ για εσάς που επιθυμείτε να εντρυφήσετε,
αλλά και με δωράκι το οποίο μόλις έλαβα― κύριο θιγμένο πολύ επιθετικό που αμύνεται μετά από σχόλιό μου. Παρότι συμμορφώνεται και κάνει αυτό που του ζητώ. Διότι, είπαμε, απ' όλα έχει τούτος ο μπαξές.
Αν διόρθωνα τα λάθη μου, δεν θα είχα Τουίτερ, οπότε δεν θα έβλεπα το τουί με τα 10εκ.
X>>>XX
Τα λάθη που κάνουμε είναι εμπειρίες ζωής και μας κάνουν πιο σοφους και πιο προσεκτικούς.Μαθαινουμε την ζωή μέσα από τα λάθη μας.
Το κόκκινο και ας ήμουν αλάνθαστος, κάτι θα χρειάζεται βελτίωση.
Κόκκινο δαγκωτό. Και απορώ πραγματικά με την εμμονή ορισμένων με τα λάθη του παρελθόντος, πραγματικά είναι τόσο περήφανοι γι'αυτά ή είναι τόσο ικανοποιημένοι από τα αποτελέσματά τους κι απ'το που βρίσκονται οι ίδιοι σήμερα;
Με άλλα λόγια "δεν με νοιάζει να παραμένω μαλάκας, μου αρκεί που θα είμαι πλούσιος"
Δεν ήξερα ότι βγαίνουν σε χάπια, έχω μείνει πίσω. Εν πάση περίπτωση διαλέγω κόκκινο γιατί και τα λάθη θα διόρθωνα και τα μυριάκια μπορούσα να έχω (ας μην είναι δέκα) και το σημαντικότερο από όλα θα ήμουν πάλι νέος.
Νομιζω οτι η ηλικια του καθενος καθοριζει την απαντηση.
Ε ναι! Άμα είσαι είκοσι σε ποιο παρελθόν να επιστρέψεις και τί λάθη να διορθώσεις. Για την ηλικία μου πάντως το κόκκινο είναι μια χαρά
Μπλε!! Τα λάθη μου με έκαναν άνθρωπο. Με δέκα μύρια θα βοηθηθώ και θα βοηθήσω να βρουν ελπίδα πολλοί!...
(κόκκινη μολυβιά η απορία μου).
Πολλά τα νεύρα όσων έπεφταν πάνω μου.
Για ένα «μπλε φέρετρο» είχε σβήσει το (ευγενικό) σχόλιό της κι ύστερα απάντησε σα να είχα αναφερθεί σ' εκείνη όταν έγραψα ότι δεν περίμενα «ΟΤΙ» θα θιγόταν:
Κανεις δε παρεξηγήθηκε, τι εξυπνάδα, κι αυτη! Αν προσεχες καλυτερα, θα έβλεπες....
| Σκηνοθεσία | Αλέκος Σακελλάριος |
|---|---|
| Παραγωγή | Νίκος Αξαρλής Αλέκος Παπαγεωργίου Αλέκος Σακελλάριος Κλέαρχος Κονιτσιώτης |
| Σενάριο | Αλέκος Σακελλάριος Χρήστος Γιαννακόπουλος |
| Πρωταγωνιστές | Δημήτρης Χορν Σπύρος Μουσούρης Μάρω Κοντού Σμάρω Στεφανίδου |
| Μουσική | Μάνος Χατζιδάκις |
| Τραγούδι | Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος Ερμηνεία: Δημήτρης Χορν, Μάρω Κοντού |
| Φωτογραφία | Ντίνος Κατσουρίδης |
| Μοντάζ | Ντίνος Κατσουρίδης |
| Σκηνογραφία | Μάριος Αγγελόπουλος |
| Πρώτη προβολή | 30 Οκτωβρίου 1961 |
- Ο Δημήτρης Χορν κέρδισε το βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1961 για το ρόλο του ως Ανδρέας[2].
- Την μουσική επένδυση της ταινίας ανέλαβε ο Μάνος Χατζιδάκις. Το σάουντρακ της ταινίας περιλαμβάνει τα τραγούδια «Ας είν' καλά το γινάτι σου», που ερμηνεύει ο Δημήτρης Χορν και «Πες μου μια λέξη», που ερμηνεύουν ο Χορν και η Μάρω Κοντού, σε στίχους Αλέκου Σακελλάριου.
- Για τον ρόλο του Ανδρέα προοριζόταν εξαρχής ο Δημήτρης Χορν, που είχε ενσαρκώσει τον ρόλο και στο ομώνυμο θεατρικό, αλλά ο Φιλοποίμην Φίνος που επρόκειτο να χρηματοδοτήσει την κινηματογραφική μεταφορά του έργου είχε αντιρρήσεις για τον "αντιεμπορικό" Χορν και θέλησε να προτείνει τον ρόλο στον Ντίνο Ηλιόπουλο. Όταν εκείνος τον απέρριψε, ο Σακελλάριος συνεργάστηκε με άλλη ομάδα παραγωγής (βλ. εισαγωγή), δίνοντας τον ρόλο στον Χορν[3].
- Η προσπάθεια των μακιγιέρ να μετατρέψουν τον Χορν σε γέρο δεν έφερε ικανοποιητικό αποτέλεσμα, οπότε αποφασίστηκε να κληθεί ένας φημισμένος makeup artist του κινηματογράφου από την Αγγλία, ο Ντικ Μπόνορ-Μόρις (1911–1964). Μάλιστα ο τελευταίος είχε αμοιβή ισάξια του Χορν και όταν το έμαθε, είπε: "Με τόσα λεφτά που πήρε αυτός για να με γεράσει, δεν τα δίναμε καλύτερα σ' έναν πλαστικό να με κάνει 20 χρόνια νεότερο;"
- Η ταινία πρωτοπροβλήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1961, έκοψε στην Α’ προβολή 37.302 εισιτήρια και ήρθε 16η μεταξύ 68 ταινιών της χρονιάς.
- Τα δικαιώματα της ταινίας ανήκουν σήμερα στον κινηματογραφικό οργανισμό Καραγιάννης-Καρατζόπουλος, που ψηφιοποίησε και επανεξέδωσε το 2018 την ταινία.
- Ξένοι τίτλοι: Woe to the young, What a pity for the young, Alas for youth (αγγλικά).
