10410 Τηλεφωνική Γραμμή καταγγελιών για κακοποιήσεις ζώων στο πλαίσιο εφαρμογής του νόμου 4830/2021
Οι πολίτες μπορούν να τηλεφωνούν στον πενταψήφιο αριθμό 10410για να αναφέρουν κάθε κακοποίηση ζώου αδέσποτου ή και δεσποζόμενου, χωρίς να χρειάζεται να πάνε στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής τους. Αμέσως μετά την καταγγελία, θα γίνεται η διερεύνηση του περιστατικού.
Είναι φρικτό να πρέπει να παίξεις το Θεό όταν αγαπάς.
Έφυγα χθες κι άφησα μόνο τον κ.Kastell με τον Troyμας. H εντατική, η ενυδάτωση κι οι ινσουλίνες δε βοηθάνε πια. Τον πήραμε σπίτι ελπίζοντας πως, όπως όταν με έβλεπε στην εντατική σηκωνόταν κι έπινε λίγο νερό, η αγάπη και το σπίτι του θα του έδιναν τη δύναμη να φάει.
Μάταιο. Τόσο αδύνατος κι αδύναμος που ραγίζει η καρδιά μας. Ο γιατρός μας συμβούλεψε ότι πια δεν έχει επιστροφή κι αποφασίσαμε να μην τον ξαναπάμε για ορούς, αλλά…
Αλλά όταν τον χαϊδεύουμε ξαπλωμένο στον καναπέ, όταν μέσα στη νύχτα μεταφέρεται κοντά μας και μάς αγγίζει, όταν σήμερα το απόγευμα βγήκε και ξάπλωσε για λίγο στην αυλή, λέμε πως ακόμα δεν είναι η ώρα.
Κι ύστερα σηκώνεται και βλέπουμε τι αργά που κινείται, πόσο αδυνάτισε, πόσο θολά είναι τα μάτια του.
Έπρεπε να φύγω. Πέρασα το τελευταίο βράδυ μαζί του μα το βαρύ φορτίο το άφησα στον κ. Kastell και μάλιστα σε φρικτή στιγμή τώρα που είναι άρρωστος κι εκείνος.
Μιλάμε γι αυτό στο τηλέφωνο. «Αύριο» λέμε. Κι ύστερα «μα πώς;». Πώς να την πάρεις την απόφαση γι αυτό το πλάσμα που δε σου έδωσε παρά χαρές; Πώς να τελειώσεις κάτι που λατρεύεις και που η ζωή του, κυριολεκτικά, από εσένα εξαρτάται;
Μ’ επισκέφθηκε σπίτι μου αυτό το νεαρό περδικάκι και στάθηκε στο βράχο για ώρα πολλή.
Με ξάφνιασε, καιρό είχα να δω πέρδικα τόσο κοντά μου. Παιδί της πόλης είμαι, δεν τα ξέρω τα πουλιά όσο θα ήθελα, αλλά την περδικούλα μιά να τη δει κανείς πάντα θα τη γνωρίζει από το βήμα της το «λεβέντικο», καμαρωτό και ρυθμικό, που τόσο υμνήθηκε στα Δημοτικά και στη βουκολική Ποίηση στην οποία η αγαπημένη συχνότατα είναι «περδικοπερπατούσα» όπως και «περδικόστηθη» ή «περδικομάτα».
«Πού ήσουν πέρδικα γραμμένη κι ήρθες το πρωί βρεγμένη;
…..
Έτρωγα το Μάη χορτάρι και τον Αλωνάρη στάρι
Και τον Τρυγητή σταφύλι να είμαι κόκκινη στα χείλη»
(μνεία και του χαρακτηριστικού κόκκινου ράμφους)
Θυμήθηκα στη Δήλο, μια αλησμόνητη βραδιά που είχα την τιμή με ειδική άδεια να την περάσω ανάμεσα στα αρχαία, όπου πριν καλά-καλά δύσει το αυγουστιάτικο φεγγάρι, διέκρινα στο πρώτο αμυδρό φως της αυγής κάτι σκιές που πηδούσαν σκαλί -σκαλί στις κερκίδες του αρχαίου θεάτρου. ―Πέρδικες! μου είπαν.
Αναρωτιέμαι αν υπάρχουν πια τόσο πολλές ή αν τις αποδεκάτισαν οι φωταψίες και τα τσιμεντώματα όπως έγινε και με τα αγριοκούνελα που, όταν πρωτοαγάπησα τη Μύκονο, λίγο πριν δύσει ο ήλιος τα καμάρωνα από μακριά να χοροπηδούν μικρές χαρούμενες σκιές στις παραγκεριές.
«..πέταξε περδικούλα μου, πέταξε πέρδικά μου
πέταξε από τα έλατα κι έλα στην αγκαλιά μου..»
Το ‘χουν οι κυνηγοί για μεγάλη γρουσουζιά να «σταυρώσει» το δρόμο σου πέρδικα αλλά τα βράχια μου δεν είναι τρίστρατο, ούτε ποτέ σκοτώνω ζώα και πουλιά οπότε το έχω για μεγάλη τύχη και παρηγοριά μου όταν τα άγρια μ’ εμπιστεύονται.
Κι ωστόσο, σ' αυτή την ωραία νύφη (κι ακριβό έδεσμα που αναφέρεται στους Δειπνοσοφιστές), είναι (φεμινιστικώς) διασκεδαστικότατο που, από την αρχαιότητα μαζί με τους επαίνους, της προσδίδονται και χαρακτηριστικά με τα οποία η κοινωνία των ανδρών στολίζει την άπιαστη. «Πονηρή» χαρακτηρίζεται κατά αρχαίους συγγραφείς αλλά και σύγχρονους κυνηγούς που λένε ότι ξέρει να παραπλανεί αλλάζοντας τη φωνή της ή αναποδογυρίζοντας έτσι που δεν τη βλέπουν. Κι ακόμα, την περιγράφουν τόσο ερωτιάρα κι ακόρεστη που τη γομιμοποιεί, έφτασαν λένε, ακόμα κι ο άνεμος.
Χαρακτηριστική επίσης η αυταρέσκεια του θηρευτή που όπως π.χ. στις κάτωθι στις μαντινάδες, είναι σίγουρος ότι η πέρδικα τον προκαλεί επειδή άλλο δεν ποθεί παρά να σκλαβωθεί από αυτόν:
Το γένος Πέρδιξ η Αλεκτορίς που ανήκει στην οικογένεια των Φασιανιδών και στην τάξη των Ορνιθόμορφων το πτηνό.Απ’ τη γενιά του Ερεχθέα ήταν η Πέρδικα η Πολυκάστη, αδελφή του Δαίδαλου και μάνα του Τάλω που μαθήτευε πλάι στο θείο του το Δαίδαλο και μάλιστα έλεγαν ότι αυτός ήταν που εφηύρε το πριόνι παρατηρώντας τα δόντια των ζώων. Όταν ο Τάλως έπεσε από την Ακρόπολη μια πέρδικα πέταξε καθώς έβγαινε η ψυχή του άτυχου ανιψιού που κατά μια εκδοχή ο Δαίδαλος τον είχε σπρώξει στο γκρεμό από ζήλεια. Μελετητές παρατηρούν ότι ο όνομα Πολυκάστη, πολύς κασσίτερος, παραπέμπει στην εποχή του Χαλκού, είναι δηλαδή αυτοί οι μύθοι πολύ παλιότεροι (όπως εξ άλλοι και ο Μινόταυρος)― άρα, λέω, παλιά ιστορία ήταν και οι πέρδικες της Αττικής που παρέμειναν σε επόμενους καιρούς, όπως μας λέει ο καλός μου Παυσανίας που είδε ναό στην Πέρδικα πλάι στον Παρθενώνα.
Πριν από χρόνια καταπιάστηκα να γράψω μερικές σκέψεις για ένα από τα πολυτιμότερα ενδημικά μας θηράματα. Για να το κάνω πολλοί ήταν οι λόγοι που με παρακίνησαν. Κυρίως όμως επειδή λίγα είδη από αυτά του φτερωτού μας κόσμου έχουν περάσει στην ιστορία μέσω των αιώνων με ιδιαίτερη γοητεία, με δοξασίες, θρύλους και τραγούδια, με μύθους και λογοτεχνήματα. Ανάμεσα σ' αυτά τα λίγα, λοιπόν, δεν θα 'ταν παράδοξο ένα να έχει την πρωτιά η πέρδικα..
Η πέρδικα προσέλκυσε τους ερευνητές, αλλά και τους φιλοσόφους της εποχής, στη μελέτη όχι μόνο των συνηθειών της, αλλά και της βιολογίας της, με τόσο μεγάλη προσοχή και επιτυχία μάλιστα, ώστε χιλιάδες χρόνια αργότερα οι επιστήμονες να στηρίζονται με σεβασμό σ' αυτές τις μοναδικές παρατηρήσεις.
Ο Αριστοτέλης, στο έργο του «ΑΙ ΠΕΡΙ ΤΑ Ζ?Α ΙΣΤΟΡΙΑΙ», κάνει εκτεταμένη αναφορά στις πέρδικες, για να τον επιβεβαιώσουν αρκετοί σύγχρονοί του, αλλά και μεταγενέστεροι, μεταξύ των οποίων Θεόφραστος ο Αιλιανός και ο Αριστοφάνης Βυζάντιος.Αναφερόμενος, λοιπόν, ο Αριστοτέλης στην πέρδικα, τη χαρακτηρίζει ως ιδιαίτερα φιλήδονο πουλί, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στα αρσενικά, τα οποία περιγράφει ως «ένθερμους εραστές», οι οποίοι δεν άφηναν τις θηλυκές να κλωσήσουν. Παρατήρησε δε πως αρκετές φορές τα αρσενικά κατέστρεφαν τα αυγά στις φωλιές, για να μπορούν να συνεχίσουν τις ερωτοτροπίες με τις θηλυκές. Κάπου εκεί ο Αριστοτέλης μέμφεται «της ηθικής» των αρσενικών περδικών, αναφέροντας αρκετές λεπτομέρειες για την ερωτική συμπεριφορά μεταξύ τους, όταν οι θηλυκές αναγκάζονταν να απομακρυνθούν από κοντά τους, για να μπορέσουν να εκκολάψουν τα αυγά τους.
Ωστόσο, και οι νεότεροι ερευνητές και φυσιοδίφες χαρακτήρισαν αρκετές φορές τις αρσενικές πέρδικες «ασελγή πουλιά», επιβεβαιώνοντας κατά τον πλέον περίτρανο τρόπο τις παρατηρήσεις του μεγάλου αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου. Παρατηρήθηκε επίσης πως τα αρσενικά, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της αναπαραγωγής, και μόνο στο άκουσμα της φωνής της θηλυκιάς έφταναν σε ερωτικό οργασμό. Ίσως γι' αυτόν το λόγο και ο Αιλιανός, επιβεβαιώνοντας τον Αριστοτέλη, αναφέρει: «Πέρδικα θήλυν, όταν κατ' άνεμονγένηται του άρρενος, εγκύμονα γίνεσθαι φύσει τινί απορρήτω!» («Περί ζώων ιστορίας» βιβλ. XVII, κεφ. XV). Δηλαδή, η θηλυκιά πέρδικα γονιμοποιείται ακόμη και με την πνοή του ανέμου που έρχεται από το μέρος της αρσενικής πέρδικας, με κάποιο ανεξήγητο τρόπο.
Η ελληνική πέρδικα αναφέρεται σε πολυάριθμους πληθυσμούς μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα. Λέγεται δε πως με ειδικές μεθόδους συλλαμβανόταν και σε συγκεντρωτικούς αριθμούς γινόταν η εξαγωγή της για τον εμπλουτισμό των βιοτόπων άλλων ευρωπαϊκών χωρών.Αν οι συνήθειές της, η βιολογία και η πονηριά της μνημονεύονται από τους φυσιοδίφες και τους ερευνητές, η νεότερη λαϊκή ποίηση αλλά και η λογοτεχνία αφιερώνουν αμέτρητους στίχους και διηγήματα με προσωποποιημένη την πέρδικα ή αντίστροφα. Μαζί της όμως ασχολήθηκε και ο Αθήναιος, σοφιστής από τη Ναυκράτη της Αιγύπτου, ο οποίος έζησε το 2ο μ.Χ. αιώνα. Υποστήριζε πως οι πέρδικες «μετανάστευαν» από την Αττική στη Βοιωτία, όπου και άλλαζαν το κακάρισμα. Αυτό όμως έρχεται σε αντίθεση με τις βιολογικές συνήθειες του πουλιού, που το καθιστούν μη μεταναστευτικό ή μετακινούμενο σε πολύ μεγάλες αποστάσεις, τουλάχιστον τέτοιες που καθορίζονται από τα όρια μεγάλων νομών, όπως η Αττική και η Βοιωτία.
Στο έργο του Αθήναιου «ΔΕΙΠΝΟΣΟΦΙΣΤΑΙ», μεταξύ των άλλων, περιγράφονται και οι αρχαίοι τρόποι μαγειρέματος του πουλιού, με τέτοιες λεπτομέρειες μάλιστα, ώστε να ωχριούν μπροστά στις περιγραφές αυτές αρκετοί ίσως από τους σύγχρονους σεφ, ως προς την εκλεπτυσμένη γαστριμαργική τέχνη των αρχαίων. Αλλά και σε νεότερα χρόνια -τότε που η Ελλάδα ήταν ακόμη υπόδουλη στον τουρκικό ζυγό- έχουν αναφερθεί αρκετά περιστατικά με πρωταγωνιστές ήρωες της εθνικής μας Επανάστασης και την πέρδικα. Κι αυτό δεν είναι καθόλου παράδοξο, αφού σε αναφορές ιστορικών της εποχής καταγράφεται η έντονη κυνηγετική δραστηριότητα των Ελλήνων της εποχής εκείνης, αλλά και η ιδιαίτερη σχέση τους με διάφορα ζώα και θηράματα.
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος π.χ. αγαπούσε γενικά το κυνήγι τόσο των φτερωτών όσο και των τριχωτών θηραμάτων και ιδιαίτερα αυτό της πέρδικας και του λαγού. Χαρακτηριστικό όμως είναι το επεισόδιο που συνέβη με πρωταγωνιστές τον Καραϊσκάκη και μια πέρδικα. Ο Καραϊσκάκης επιθεωρούσε την εμπροσθοφυλακή του στο Δαφνοβούνι στο σημερινό Δαφνί και κάποια στιγμή βρέθηκε με τους επιτελείς του σ' ένα μισογκρεμισμένο χαμόσπιτο. Εκεί που συζητούσαν, μια πέρδικα πέταξε μέσα και κάθισε στον ώμο του αρχηγού. Ολοι ταράχτηκαν και ξαφνιασμένοι τινάχτηκαν όρθιοι. Τρόμαξε και η πέρδικα κι έκανε φτερό.Ο Καραϊσκάκης θεώρησε το συμβάν καλό οιωνό και εμψύχωσε τα παλικάρια του, λέγοντάς τους πως αυτό ήταν σημάδι νίκης, σταλμένο από τον Θεό.Και δεν ήταν μοναδικό το συμβάν, αφού πλήθος από λαϊκές καταγραφές εξιστορούν θρύλους και δεισιδαιμονίες, με πρωταγωνιστές θηράματα και ανθρώπους, σε μια σχέση αναμφίβολα τρυφερή και πολλές φορές συγκινησιακά μυσταγωγική.
Ξύπνησα νύχτα ξαφνικά και είδα στο πάτωμα μια καρδιά από γάτες. Μάνα και κόρη κολλημένες σε σχήμα καρδιάς με δυο κεφάλια, με παρατηρούσαν. Κι ο Τρόυ δίπλα που όταν είμαι ξύπνια παριστάνουν ότι τις ξεσηκώνει και τάχα ξεβολεύονται.
Ο Λάρρυ, ο γάτος της πρωθυπουργικής κατοικίας (10 Downing St) σε μια από τις πολλές δηλώσεις του προσφέρεται για τη θέση του Boris Johnson και υπενθυμίζει ότι δεν είναι γάτος του Πρωθυπουργού αλλά ο μόνιμος κάτοικος της πρωθυπουργικής κατοικίας:
―Οι Πρωθυπουργοί είναι προσωρινοί, ο Γάτος μόνιμος, δήλωσε ο 15χρονος τιγρέ με λευκό Tuxedo Cat, επίτιμος ποντικοκυνηγός ('mouser'') και συγγραφέας του best seller ' Τα Ημερολόγια του Λάρρυ' (' The Larry Diaries- The First 100 Days As Chief Rat Catcher'.
Time to clarify a few things: 1. I’m not “Boris Johnson’s cat” 2. Like all Prime Ministers, he’s only a temporary resident of Downing Street 3. I live here permanently. When he finally goes, I stay 4. Yes, it’s all very embarrassing but it will be over soon
―I am willing to serve as caretaker Prime Minister because that’s frankly less ridiculous than the idea of Boris Johnson hanging around a minute longer”
―If Boris Johnson hasn’t resigned by 10am I will be forced to crap in his shoes.
Θυμήθηκα ένα σπαρακτικό παλιότερο περιστατικό δολοφονίας γορίλα εξ αιτίας ενός μικρού παιδιού που είχε πέσει σε τάφρο στα κλουβιά με γορίλες αφού είχε σκαρφαλώσει ψηλό συρματόπλεγμα. Σας έχω το σύνδεσμο (αν αντέχετε) στον οποίο ακούγεται η μάνα να ουρλιάζει τάχα καθησυχαστικά μα τρομάζοντας τους γορίλες: ‘Η μαμά είναι εδώ’.
Πού ήταν η μαμά όταν το τρίχρονο δραπέτευσε και σκαρφάλωσε και πήδηξε; Πού ήταν οι φύλακες; Πού είναι τα αναισθητικά;
Θυμήθηκα ένα άλλο με κάποιον που πηδά σε κλουβί με γορίλες κι η μαμά κρύβει βιαστικά το γοριλάκι μέσα στη σπηλιά. Ακόμα και φυλακισμένη, ακόμα κι αν ταΐζεται από ανθρώπους, γνωρίζει ποιος πληρώνει την ανθρώπινη βλακεία.
Η ανισότητα είναι προφανής.
Και η κτηνωδία μας.
Αν κάποτε είχαν οι ‘Ζωολογικοί Κήποι’ εκπαιδευτικό σκοπό σήμερα με την ποιότητα των videoκαι την πρόσβαση σ’ αυτά, όσο και με τα φθηνά ταξίδια το ‘έγκλημα φυλάκισης ζώων είναι μια περιττή βαρβαρότητα.
Σας καλώ να μην τα συντηρείτε.
Σας καλώ να μην επισκέπτεστε φυλακισμένα ζώα.
Σας καλώ να μην παρουσιάζετε στα παιδιά σας ως διασκέδαση την επίσκεψη σκλάβων.
Σας καλώ, τουλάχιστον, να πάψετε να τα σκοτώνετε.
Μ' ακούτε;
Το περιβάλλον των χιμπατζήδων στο Αττικό Πάρκο
Η είδηση
ΕΡΤ: ‘Hτανο μεγαλύτεροςαπό τους 9 χιμπατζήδες του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου, ηλικίας 27 ετών και ύψους περίπου1,60μέτρα. Kατάφερε να περάσει πάνω από τα ψηλά ηλεκτροφόρα σύρματα και την τάφρο με το νερό που υπάρχει περιμετρικά και βγήκε εκτός του πάρκου. Δεν κατάφεραν να πιάσουν το ζώο και το θανάτωσαν.
Μάρτυρας περιέγραψε ότι από τα μεγάφωνα δινόταν η οδηγία όλοι στο πάρκινγκ να μπουν και να κάτσουν μέσα στα αυτοκίνητά τους. Ο αυτόπτης μάρτυρας δήλωσε ότι τουλάχιστον20 άτομααπό το προσωπικό του πάρκου βγήκε έξω σε μια προσπάθεια να τον πιάσουν, ενώ ο χιμπατζής είχε ανέβει σε κολώνα ύψους τριών μέτρων.
Ο υπεύθυνος του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου Ζαν Ζακ Λεσουάρ επιβεβαίωσε ότι χρησιμοποιήθηκε πυροσβεστήρας που δεν περιλαμβάνεται στο «πρωτόκολλο» αλλά ήταν προφανώς μια προσπάθεια για να φοβίσουν το ζώο και να μπορέσουν να το πιάσουν.
Τελικά ελήφθη η απόφαση από το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο να θανατώσουν τον χιμπατζή εξηγώντας ότι δεν μπορούσαν να του κάνουναναισθητική ένεση, καθώς λόγω του όγκου του θα χρειαζόταν15 λεπτάγια να επιδράσει.
«Ντροπή σας», είναι το σχόλιο που συνοδεύει την είδηση της θανάτωσης σε αρκετές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
______
Πολλές αντιδράσεις στα κοινωνικά δίκτυα προκάλεσε η αναγκαστική θανάτωση χιμπατζή ο οποίος κατάφερε να βγει έξω από τους περιορισμένους χώρους στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο. Η απόφαση ελήφθη από τους υπευθύνους του Πάρκου, οι οποίοι εξηγούν σε ανακοίνωσή τους ότι δεν μπορούσαν να του κάνουν αναισθητική ένεση, καθώς λόγω του όγκου του θα χρειαζόταν 15 λεπτά για να τον ακινητοποιήσει, χρονικό διάστημα που κρίθηκε απαγορευτικό για την ασφάλεια του κόσμου.
H πρόεδρος του συλλόγου προστασίας άγριας ζωής ΑΝΙΜΑ, Μαρία Γανωτή, μιλώντας στην εκπομπή της ΕΡΤ «Με Νέα Ματιά» τόνισε τη σημασία της τήρησης των κανόνων ασφαλείας ενώ είπε ότι σύμφωνα με τα πρωτόκολλα «αν φύγει τέτοιο ζώο το θανατώνεις». «Αλλά το θέμα είναι υπάρχουν οι συνθήκες ασφαλείας εκεί; είναι τέτοιες που να αποτρέπουν μια απόδραση; εκεί πρέπει να επικεντρωθούμε» τόνισε η κ. Γανωτή. Επεσήμανε ότι οι συνθήκες διαβίωσης είναι άλλο πράγμα από εκείνες που αφορούν την ασφάλεια ενώ υπογράμμισε ότι υπάρχουν πρωτόκολλα και για τον τρόπο διαβίωσης των ζώων. Επίσης, όπως είπε: «υπάρχει και μια φιλοσοφική θεώρηση του αν μπορείς να έχεις ζώα σε ζωολογικούς κήπους ή όχι».
Την απόφαση για τη θανάτωση ενός χιμπατζή που ζήτησε την ελευθερία του την πήρε το #αττικο_παρκο. Εύχομαι την απόφαση για το οριστικό τέλος του Αττικού πάρκου να την πάρει - επιτέλους - ο κόσμος. Ούτε ένα εισιτήριο από σήμερα. Μη στηρίζετε τη σκλαβιά της άγριας ζωής.
Κοίτα τώρα τι κάθονται και κάνουν οι Ιάπωνες και περιμένουν το αναισθητικό να δράσει και άλλες βλακείες. Δεν θα ξέρουν τα αναβαθμισμένα πρωτόκολλα του #αττικο_ζωολογικο_παρκο φαίνεται, που λέει μπαμ και κάτω.
O Yann Martell είχε πει "Το πιο επικίνδυνο ζώο σε ένα ζωολογικό κήπο είναι αυτό που πληρώνει το εισιτήριο ". Συνέλθετε ορισμένοι και σταματήστε να επισκέπτεστε χώρους κράτησης, βασανισμού και δολοφονίας ζώων!!
