Παναγιά Εγκυμονούσα κι η σχισμή του μύθου

 

Συνέβαιναν κι αυτά καμιά φορά στα γυναικεία μοναστήρια. Δεν το λέει μόνο ο Ροΐδης κι άλλοι αφορεσμένοι. Ανακαλύφθηκε σε γυναικείο μοναστήρι  της Γεωργίας εικόνα με την Παναγία εγκυμονούσα. 

Μικρή μα σημαντική προσφορά της γυναικείας οπτικής του κόσμου, σπάνιας διότι παράδοση, μύθοι και διδασκαλία ήταν πάντα η εκδοχή από το πρίσμα των ανδρών.

Ο μύθος είναι δυνατός, πανανθρώπινος. Πάνω στο γαϊδουράκι η ετοιμόγεννη μικρή προσφυγοπούλα η παντρεμένη με το γέρο μαραγκό αγωνιά να βρεθεί ένας τόπο να σταθούν. 

Τα λίγα που ξέρουμε τα έχουμε από το Ματθαίο. Δε λέει πολλά μα αναφέρει (ετεροχρονισμένα, έγραψε κι 70 χρόνια μετά εξ άλλου) τον Ηρώδη τον αγαπητό της Ρώμης παρανοϊκό δολοφόνο που σκότωσε τα ίδια του τα παιδιά κι έκανε πολλά εγκλήματα, όλα όμως καταγεγραμμένα εκτός από την περιβόητη σφαγή νηπίων* που δεν αναφέρεται πουθενά. Το παραμύθι εμπλουτίστηκε από ψαλμούς και ερμηνείες τρελοκαλόγερων ή πυλώνων της κοινωνίας, ανδρών βεβαίως που διακατέχονται από τον αταβιστικό φόβο για το γυναικείο σώμα το μυστήριο, το ζωώδες, το μαγνητιστικό. 

Διότι είναι οι γυναίκες το ακατανόητο μυστήριο: αιμορραγούν κάθε μήνα δίχως να πεθαίνουν ενώ το εύθραυστο σώμα τους παράγει τροφή (γάλα) κι ανθρώπους. Συγχρόνως όμως αυτά τα ίδια σώματά τους που με τις ζωώδεις λειτουργίες τους μοιάζουν ακάθαρτα και μιαρά έχουν τη δύναμη να σκλαβώνουν γεννώντας πόθους αξεπέραστους στις καρδιές και κατακλύζοντας με γλύκα ανείπωτη είτε τα παιδιά στην αγκαλιά τους είτε όσους βουτήξουν μέσα τους.

Αυτό το δέος μεταμφιεσμένο σε αποστροφή το συναντάμε από την αρχαιότητα στο δίπολο μύθων με μαινάδες και σαρκοβόρες μάγισσες ή πάμπολλες παρθένες μάνες και αγνές θεές όπως η πάναγνη κυνηγός η Άρτεμις αλλά και η Αθηνά, που μάλιστα απ’ ό,τι θυμάμαι, τώρα το δεκαπενταύγουστο πέφτουν τα γενέθλιά της. Η Αθηνά της σοφίας, που ήταν τόσο παρθένα, που με αηδία σκούπισε το σπέρμα του Ήφαιστου που είχε πέσει το αγνό της μπούτι κι έτσι δι αντιπροσώπου απέκτησε μέσω της γης τον Ερεχθόνιο.τόσο δίχως τα γυναικεία σιχαμερά και τρομακτικά μας όργανα που τεκνοποιούσε απ’ το κεφάλι.*

 

Είπαμε, ο μύθος είναι δυνατός, πανανθρώπινος. Η ετοιμόγεννη προσφυγοπούλα δεν έχει τόπο να σταθεί να γεννήσει κι ο γέρος άντρας της ακολουθεί ανήμπορος. Η εικόνα είναι δυνατή, μα είναι στο μυαλό μας, στη διήγηση. Όταν γίνεται ζωγραφιά δεν είναι ορατή η εγκυμοσύνη ή η τραυματική γέννα εκεί στη φάτνη των αλόγων. Η εικαστική αφήγηση προχωρά κατ’ ευθείαν στη Βρεφοκρατούσα Παναγιά, αγαπημένη των ζωγράφων και  αγιογράφων.

Της παράδοσης δηλαδή. Που χτίστηκε από  άνδρες. 

Ώσπου μια Γεωργιανή  καλόγρια τολμά να δείξει την κοιλιά κι ανοίγει μια χαραμάδα κι από την ιερή σχισμή φωτίζεται για μια στιγμή πώς θα ήταν ο μύθος αν κι εμείς είχαμε φωνή όλες τις χιλιετηρίδες που μιλούν για μας.

 

Χαρείτε τη 
και Χρόνια Πολλά σε Μαρίες, Μάριους, Παναγιώτες, Παναγιώτηδες και,

από εμένα, σπέσιαλ αφιερωμένα και σε κάθε Αθηνά του κόσμου τούτου.

_____________________________________________

Σημειώσεις

Χαρακτήρισα την εικόνα σπάνια όχι μοναδική. Γι αυτό, μια και το έψαξα για να γράψω προσθέτω και μια ακόμα  'Παναγιά Εγκυμονούσα' από την Ιερά Μονή Κίτρους, Κατερίνης, Πλαταμώνος (άγνωστου καλλιτεχνη άρα μπορώ να ελπίζω πως ίσως είναι έργο καλλιτέχνιδος). Η εικόνα έχει προσφερθεί σε  μόνιμο προσκύνημα στην Καλλιθέα Αττικής: 

* Προφανώς το Ματθαίο μπορείτε να τον βρείτε ακόμα κι αν δεν έχετε Βίβλο στο σπίτι σας, γι αυτό επαυξάνω επιλέγοντας τη στήριξη ιστολόγιου ενός φανατικού : 

 π.Δμ Αθανασίου

 .....είναι γεγονός ότι πουθενά στα ιερά κείμενα των Ευαγγελίων δεν καταγράφεται συγκεκριμένος αριθμός «αναιρεθέντων νηπίων». Η αναφορά στη σφαγή «χιλιάδων όντων δεκατεσσάρων» αρρένων τέκνων προέρχεται αντίθετα από την ιερή παράδοση της Εκκλησίας μας – από το εορτολογικό Συναξάρι της συγκεκριμένης ημέρας- και μάλιστα με την επισήμανση ότι τα νήπια αυτά εντάσσονται στο χώρο των Μαρτύρων της Εκκλησίας και θεωρούνται ως οι πρώτοι ανώνυμοι και «αναρίθμητοι» μάρτυρες της χριστιανικής πίστης. Αυτό ακριβώς το στοιχείο προσδίδει, επομένως, στο όλο ζήτημα παράλληλα προς την ιστορική και μία ιδιαίτερη «συμβολική» παράμετρο, που καθιστά απαραίτητη τη θεολογική ερμηνευτική προσέγγιση.https://fdathanasiou.wordpress.com/2012/12/29/η-σφαγή-των-νηπίων-κατά-την-καινή-διαθή/

*Ζητώ συγγνώμη από τους πρώτους αναγνώστες: αδίκησα τον Ερεχθόνιο  και μπέρδεψα τη γέννα της ίδια της Αθηνάς (απ το κεφάλι του Δία) με τη γέννα του γιού της. Διόρθωσα, μα ευχαριστώ τον Βαγγέλη Πελέκη για την παρατήρησή του που με βοήθησε να διορθώσω το λάθος μου.

____________________________________________________________________

ΠΡΟΣΘΕΤΩ

Η κοινοποίηση της ανάρτησης αυτής είχε μεγάλη ανταπόκριση που έφερε και παρεξηγήσεις. Άλλοι μπέρεδεψαν την εγκυμοσύνη με το θηλασμό και προσέτρεξαν να μου φέρουν τις αμέτρητες  Βρεφοκρατούσες, με το δεξί στήθος έξω, τις οποίες είχα ήδη αναφέρει. Άλλοι μου έδωσαν χαρά αναφέροντας κι άλλες εγκύους. Δίνω το σύνδεσμο με τις πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες και υπενθυμίζω ότι και βέβαια δεν υποστήριξα ότι σας δίνω τη μόνη ωστόσο το θέμα μου είναι η ορατή εγκυμοσύνη, όχι η εξαγνισμένη ιδέα της, και τέτοιες, ορατές, έχουμε πολύ σπάνιες.

Ακολουθεί, κατά την πάγια συνήθειά μου, και τον αντίλογο (χαρακτηριστικά από άνδρες).

Ιδού τα ενδιαφέροντα: https://www.facebook.com/daphne.chronopoulou.9/posts/10224221299534679

O Κύριος Kastell φτιάχνει κεφτεδάκια (+ συνταγή: πράσινες πιπεριές γεμιστές με φέτα)

 

Ο Κύριος Kastell επί το έργον: 

φτιάχνει κεφτεδάκια.

Το μαγείρεμα (τηγάνι ή barbecue), η Μουσική (να παίζει ή να ακούει) και το να ψωνίζει (ψώνια του σπιτιού ή δώρα- είτε ψιλοπράγματα είτε μεγάλα πολυπόθητα πανάκριβα για μένα ή τα μικρά μας) είναι οι απολαύσεις που, από όταν τον πρωτογνώρισα ως σήμερα, δεν έχουν πάψει να του δίνουν χαρά ακόμα και σε περιόδους δύσκολες.

__________________

Ανέβασα στο Facebook  τη φωτογραφία πριν από εδώ και σχολιάστηκε το σπίτι και το μαγείρεμα. 

Προσθέτω εδώ κάποια από αυτά με τις απαντήσεις μου μαζί με το μυστήριο το

Απορίας άξιον:

Ενώ είμαι στο σπίτι που βλέπετε στη Μύκονο,

ενώ έδωσα 'Ψαρού, Μύκονος' ως Τοποθεσία 

το Fb με παρουσιάζει ψεύτρα, καθώς με τοποθετεί αυθαίρέτως στη 'Νέα Ιωνία Αττικής'- περιοχή με την οποία δεν έχω καμιά απολύτως σχέση, δεν έχω πάει ούτε σε φίλους ή καφέ, ταβέρανα κλ.

Άβυσσος κι όχι Ανάβυσσος..

Κι αν ξέρετε μου εξηγείτε.

 

 

Konstantinos Kokkolis

Εντυπωσιακή καρέκλα, αλλά υπέροχο το τραπεζάκι με τη σκακιέρα. Από καφενείο;

Daphne Chronopoulou

Konstantinos Kokkolis Καλά.. τι μάτι έχεις, τι παρατηρητικότητα..

Η βάση ναι, είναι το παραδοσιακό τραπέζι καφενείου μα το στρογγυλό βαρύ μάρμαρο που σχηματίζει μάλιστα ανάποδη Μαντάλα με εντός κύκλου το τετράγωνο-σκακιέρα (κομμάτι-κομμάτι τοποθετημένα τετραγωνάκια γκρι και λευκού μαρμάρου- κάπως λέγεται η τεχνική μα δεν το θυμάμαι) είναι αγαπημένο δώρο του φίλου  Stavros Vavasis, μπασίστα, ξενοδόχου και μαρμαρά του νησιού, γιου μαρμαρά που η συνήθης παραγγελία που έπαιρνε στο μαρμαράδικο ήταν μνήματα αλλά έφτιαξε κι αυτό με μεράκι κι είναι τιμή μου που μου το έφερε δώρο όταν αγόρασα το σπίτι.

Όσο για τις καρέκλες - 4: 2 με χέρια, 2 χωρίς, παραδοσιακές σκυριανές με σκαλιστούς αετούς. Κληρονομιά οικογενειακή του κ Kastell.

Daphne Chronopoulou

Chris Karamanidou

Το παρατήρησες! Τσιμεντοκονία βεβαίως.

Η επιλογή να αγοράσουμε ένα παραδοσιακό μυκονιάτικο «χωριό» ήταν επιλογή υποχρεώσεων να μείνουμε πιστοί στην τοπική παράδοση με όλες τις δυσκολίες της (π.χ. θέλει να ξαναπερνιέται το βάψιμο― δεν είναι βρωμιές ή σκουπιδάκια τα λευκά σημάδια που λένε πως πάλι ήρθε η ώρα να βγουν όλα έξω, να φέρω να βαφτεί με γυαλιστερό ΤΣΙΜΕΝΤΟΛ κόκκινο - δυσεύρετο καθώς όλοι πλέον προτιμούν τα γκρι). Πάνω από τα δυο LL βλέπεις και μια γρατζουνιά που έχει εκ γενετής, έτσι τη βρήκα και την αγάπησα κι έχω αρνηθεί να αφήσω να προσπαθήσουν μου τη διορθώσουν. 

Έχω μανία με το γυάλισμα και απολαμβάνω πώς λάμπει και πάνω του καθρεφτίζεται το φως παρά τα ξεφτίσματα..

Olga Dimopoulou

Χαμηλός ο πάγκος για τον κύριο Kastellκ τα κεφτεδακια τα κάνει μάλλον για τον εαυτόν του αφού εσύ δεν τρως κρέας 

• Nick Maros

  Olga Dimopoulou μαρτυριάρα εσύ δεν κρατηθηκες 

Daphne Chronopoulou

Την είδες Nick Maros μου;; Αμέσως να με εκθέσει... η ..κουνιάδα η άτιμη.. 🤣

Ναι, δεν τρώω κρέας μα απολαμβάνω την παρέα (και φίλους του που τα τιμούν όπως και τα barbecue στα οποία είναι εξπέρ διότι έχει μεγάλη υπομονή αλλά και ξέρει να ψωνίζει).

Επίσης λες να ήταν σκέτα μόνα τους..

Τα συνόδεψε με ένα φαγητό που θα το ξέρεις, το έκανε η μαμά του και μου αρέσει πολύ: 

Πράσινες πιπεριές γεμισμένες με φέτα: Κόβεις σα για γεμιστά και καθαρίζεις τα μέσα τους, τις βράζεις σε κατσαρόλα όρθιες κι όταν μαλακώσουν τις γεμίζεις με φέτα και τις τηγανίζεις αργά (μη βγάζει καπνούς το λάδι και, εννοείται, σε τηγάνι, όχι φριτέζες). 

Σερβίρονται με λίγο από το λάδι του τηγανίσματός τους (οπότε βάζουμε καλό) διότι μοσχοβολά από την πιπεριά.

Ταιριάζουν πολύ με τα κεφτεδάκια όπως τα βραστά χόρτα το Χειμώνα.

Κι όσο για πάγκο.... πού τον είδες; Το μάρμαρο του νεροχύτη είναι και πάνω ένα μάτι ηλεκτρικό. Είμεθα μποέμ καλλιτέχνες εμείς κυρία μου και προτιμήσαμε να σεβαστούμε την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του αιωνόβιου 'χωριού' μας παρά να τσιμεντώσουμε τον κήπο για να φτιάξουμε κουζινάρες με πάγκους και... καταψύκτες (μπλιάαααχ).

Ψωνίζουμε μόνο ό,τι είναι να φαγωθεί το πολύ σε 2 μέρες κι επίσης ... εγώ, ως γνωστόν, δε μαγειρεύω παρά σπανίως και μόνο τα ιδιαίτερα: π.χ. 1 φορά το χρόνο τα ντολμαδάκια μου από αμπελόφυλλα του αμπελιού μας, άντε άλλη μια γεμιστά γιαλαντζί (κατσαρόλας με λίγη φακή αντί κιμά, όπως τα κάνουν στην Τουρκία) και το χειμώνα βραστό για κονσομέ που αρέσει πολύ στον κ. Kastell. 

Αλλιώς... κατά προτίμησιν βγαίνουμε ή ψήνει έξω...

Πιο πολλά στο Facebook: https://www.facebook.com/daphne.chronopoulou.9/posts/10224098441383302

_____________________________________

Μεγάλη μέρα σήμερα: Τα ντολμαδάκια (και δίνω συνταγή)

https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2017/06/blog-post_9.html?

#The_other_Mykonos
#Μυκονιώτες 
#LoveMenWhoCook

Κίτρινο ρόδο σε μια ανθοδέσμη- χρόνια και χρόνια

 

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια στις φωτογραφίες μου από τα σπίτια μας συχνά πλάι μου θα δείτε μια ανθοδέσμη. Πέντε τριαντάφυλλα χρωματιστά (με κυρίαρχο το κίτρινο, σύμβολο της χαράς και της φιλίας) πλαισιωμένα με λίγο baby’s breath ή πρασινάδα, δίχως ζελατίνες και άλλα στολίδια.  
Εδώ και δεκαετίες και πάντα δίχως αφορμή, κάπου μια φορά το μήνα ο κ. Kastell μου φέρνει αυτό το μπουκέτο. Δεν έχω καταλάβει γιατί σήμερα κι όχι χθες, δε σχετίζεται ποτέ με γιορτές ή επετείους μας (κόκκινα) ή με συμφιλιώσεις και ποτέ μου τόσα χρόνια δεν έχω μαντέψει την άφιξή τους.
Επιστρέφοντας από ψώνια ή φίλους το ακουμπά δίπλα μου κι εγώ πάντοτε σηκώνομαι διαλέγω βάζο και ανάλογα τη διάθεση αλλάζω το ύψος των λουλουδιών που,, για όσο μείνουν ζωντανά, τα μεταφέρω μαζί μου σε διάφορα δωμάτια ανάλογα τη διακόσμηση, την εποχή και το φυσικό φως.

 

Η χαρά που μου δίνουν είναι μεγάλη και πάντα αναπάντεχη- δεν τα περιμένω ούτε τα θεωρώ δικαίωμα αλλά εξακολουθώ να χαίρομαι την έκπληξη: Ακόμα δεν τα έχω συνηθίσει.

______

Και, τα μυστήρια..

Πάλι, όπως θα δείτε από το ξαναποστάρισμα των εικόνων (στις 16/6) αφού το Facebook μου τις κατέβασε από την ανάρτηση της 14/6, πάλι κάποιος σπαταλά τις ώρες του κάνοντάς μου αναφορές.. Και το Facebook υπακούει διότι, λέει, έχω πολλές...

💐

https://www.facebook.com/daphne.chronopoulou.9/posts/10223949649663602

💐_________

Η Ουκρανία της Μαρίας Πρυματσένκο #MariaPrymachenko 🇺🇦

Η Μαρία Πρυματσένκο (1908–1997) αυτοδίδακτη λαϊκή καλλιτέχνις είναι γνωστή για τις απεικονίσεις της της αγροτικής Ουκρανίας. 

Συμμετρικές παπαρούνες και ηλιοτρόπια, σεμνές κόρες και φανταστικά μυθικά ζώα, λιοντάρια και δικέφαλα φίδια των παραμυθιών ζωγραφισμένα με γκουάς και νερομπογιές μας μεταφέρουν σε ένα κόσμο ειρηνικό, γαλήνιο. Ο Πικάσσο την ονόμασε ‘θαύμα της Τέχνης’ όταν τη βράβευσαν στο Παρίσι το 1937 κι από τότε τα έργα της παραμένουν πασίγνωστα στην Ουκρανία μα και στον υπόλοιπο κόσμο.

 

 

Maria Prymachenko (1908–1997), a self-taught folk artist is known for her renderings of life in the Ukrainian countryside. 

 Symmetrical poppies, sunflowers, pious maidens and mythical animals like the lions and two-headed snakes of folk tales, painted in gouache or watercolours carry us in her placid peaceful world.

Pablo Picasso is said to have dubbed her “an artistic miracle”  when she received a gold medal at the Paris World Fair in 1937, and since then she remains widely known throughout Ukraine and internationally.

#MariaPrymachenko 🇺🇦

16 Μαρτίου- Χρόνια Πολλά στον κ Kastell

16 Μαρτίου- Χρόνια Πολλά στον κ Kastell,

ευτυχισμένα κι εμπνευσμένα!

Χρόνια Πολλά και στη μικρή μας Μάικο, το Καλικάκι μας που γεννήθηκε πέρσι σα σήμερα στις 10:45 το βράδυ, το 2ο της Suki μου και λατρεία του «μπαμπά» της που χαϊδευτικά τη φωνάζει Θανασούλα.

______________________

Φόρεσε ο κ Kastell και τα χρόνια του στη fedora, σαν τον Τρελό τον Καπελά, το Mad Hatter στο Un-birthday tea party τής ΑλίκηςΤωνΘαυμάτων- και, για τους παρατηρητικούς, ανάμεσά μας, σα στην εικονογράφηση του αγαπημένου μας Tenniel*, σαν το Μαρτιάτικο Λαγό διακρίνεται ο Troy το πιστό σκυλί

(εδώ ως άλλος Μάρτης: εκείνος που δε λείπει απ' τη Σαρακοστή].

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

*σε  εικονογράφηση Τέννιελ το un-birthday tea party στο βιβλίο της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων του Λούισ Κάρρολ

Sir John Tenniel https://www.britannica.com/biography/John-Tenniel

Lewis Carroll: Alice's Adventures in Wonderland

Illustration by Sir John Tenniel of the White Rabbit from Lewis Carroll's Alice's Adventures in Wonderland.

 

Βουρλίστηκα μα σαρδονίως μοιράζομαι χρυσό δίδαγμα

 

       Πριν από χρόνια συζητούσα με κάποιο γείτονα για την ανάγκη στείρωσης όσο οι δρόμοι είναι γεμάτοι αδέσποτα γατιά και σκυλιά. 

―Εγώ δε στειρώνω, μου είπε. Ξέρεις τι κάνω; Άμα γεννήσει η σκύλα μου τα κρατάω λίγο κι ύστερα τα αφήνω κοντά σε σπίτια που έχουν άλλα ή εκεί που ταΐζει η Φιλοζωική.

Η γνωστή μετάθεση ευθύνης που συναντάμε σε πάρα πολλούς τομείς της ζωής από εξυπνάκηδες. Ο άνθρωπος αυτός λίγο καιρό μετά έκλεψε ένα μεγάλο ποσό από το σπίτι μου ―και η αναποτελεσματικότητα των ελληνικών αστικών δικαστηρίων είναι μια άλλη πικρή ιστορία των νομοταγών στον τόπο μας, μα αυτά θα σας τα πω άλλη φορά..

Αν το θυμάμαι σήμερα είναι γιατί έχοντας ασχοληθεί να βρω καλά σπίτια στα γατάκια της Suki μου (πριν μπει τάξη στα γυναικολογικά της τώρα που κατάφερα να με εμπιστεύεται), μαθαίνω ότι βρέθηκαν γατάκια βρέφη πεταμένα στο Μαράθι.

 

Πλέον έχει γίνει γενικά αποδεκτό ότι οι βασανιστές ζώων πάσχουν από κοινωνιοπάθειες που αν δεν αντιμετωπιστούν οδηγούν σε βασανισμούς ανθρώπων, όμως συχνά κλείνουμε τα μάτια στην εγκατάλειψη σα να μην είναι κι αυτή ένα είδος βασανισμού. Είναι όμως. Τα πλάσματα αυτά εξαρτώνται από εμάς, μας εμπιστεύονται. Τους έχουμε πάρει το χώρο, τους έχουμε αποκλείσει κάθε τρόπο να επιβιώσουν μόνα τους. Τους χρωστάμε. 

 

Αν είχα τότε τα μυαλά να συσχετίσω πως εξ όνυχος τον λέοντα κι εκ κουτοπονηριάς τον απατεώνα, δε θα είχα ανοίξει την πόρτα στον κλέφτη. Κι αυτό είναι το ηθικό δίδαγμα, ώστε όταν ακούμε για εκείνους που πετούν μωρά στους δρόμους να μην το προσπερνάμε.

__________________________________________

Για τα μωρά της Suki ακόμα μου τηλεφωνούν κι ας τα έδωσα όλα σε καλά σπίτια (λαβαίνω νέα, δεν κόβω επαφή). 

Μα δεν είναι τα μόνα του νησιού.Υπάρχουν κι άλλα  μωράκια που έχουν  μεγάλη ανάγκη από αγάπη και στοργή. Αν ενδιαφέρεστε  ακολουθούν φωτογραφίες και σύνδεσμοι.

Εικόνες

Πάνω, αρχαίος θησαυρός, αιγυπτιακό δαχτυλίδι από χρυσό με γάτα σκαλιστή σε χαλκιδόνιο (σάρδιο/καρνεόλη/carnelian), 1700-1000 π.Χ. Εμείς μπορεί να το ξεχάσαμε μα οι γάτες δεν ξεχνούν ότι κάποτε λατρεύονταν ως θεότητες.

Κάτω οι ζωντανοί οικιακοί θησαυροί της καρδιάς, μικροί θεοί που αναζητούν τους πιστούς τους:

Mykonos Animal Welfare

Για τα γκρι τιγράκια μωρά του Μαραθιού: https://www.facebook.com/groups/854584811293310/permalink/4030929690325457/

και  για ένα μοναχικό κοκκινάκι:

Dimitris Baronos

Ένα γατάκι μια σταλιά, ψάχνει για σπιτάκι. Είναι αγοράκι 2 μηνών. Όποιος ενδιαφέρεται να το υιοθετήσει, μπορεί να καλέσει στο 6974681632. 

Ευχαριστούμε. 

This little boy is looking for a home. He is 2 months old.

If you will like to adopt him, please contact the number above. 

Thank you.

https://www.facebook.com/groups/mykonosanimals