Με το Γκουρού και το Σοφό μπορεί και να σας πείσω (μα τον Κύνα)!

Ρώτησαν κάποτε ένα Γκουρού στα παλιά χρόνια τα χίππικα αν μας χρειάζεται η Γνώση ή αρκεί να εμπιστευόμαστε το ένστικτο.

Ο Σοφός κι απελπισμένος Δάσκαλος απάντησε με ερώτηση (όπως το συνηθίζουν οι μεγάλοι ρήτορες): "Ποιος θα καεί περισσότερο αν βάλει το χέρι του στη φωτιά; Εκείνος που ξέρει πως καίει η φωτιά ή εκείνος που το αγνοεί;"

 Ή για να το στηρίξω κι από αλλού: Το λέει και ο Πλάτων στην Απολογία του Σωκράτη ότι: και, μα το Σκύλο, ζωή που δεν την αναλύουμε δεν είναι ανθρώπινη ζωή. Δηλαδή το μυαλό μας το έχουμε για να δουλεύει.

Γι αυτό και η επιμονή μου να μάχομαι clichés (δημοσιογραφικά και μη) και στερεότυπα κι ό,τι άλλο φυλακίζει σώμα και μυαλό. Με νοιώθετε; Για να δούμε:

Ερώτηση κρίσεως:

Ό,τι δε σε σκοτώνει τι σε κάνει;

Πιο δυνατό; Ναι, βέβαια. Πείτε το στους βομβαρδισμένους της Γάζας και της Συρίας, στους ανάπηρους των πολέμων, στις βιτριολισμένες Κόρες Αράβων, στις βιασμένες, στους δαρμένους από τους γονείς, στα θύματα της ασφάλτου, στους επζόντες της Φουκουσίμα, στους ανεπιθύμητους πρόσφυγες της γειτονιάς σας.

Βεβαίως γνωρίζω πως υπάρχουν γύρω μας ευαίσθητες ψυχές ευάλωτες σα ξεφλουδισμένες ντομάτες και κοντόφθαλμες τόσο που για να επιβιώσουν γαντζώνονται από θρησκείες, κόμματα και τσιτάτα. Είναι ο παλιός καλός μηχανισμός Άρνησης ως άμυνας και μεθόδου επιβίωσης τον οποίο έχω ακούσει να συστήνεται και από Ψυχολόγους (της Συμφοράς).

Οπότε εκτός κι αν με διαβάζετε με ένα μάτι και σώμα μπανταρισμένο λόγω φρικτών εγκαυμάτων ή βασανιστηρίων επιτρέψτε μου να σας ταρακουνήσω:

Κλείνοντας τα μάτια δεν επιβιώνετε. Ας τα κρατάμε ανοιχτά  όσο είμαστε ζωντανοί γιατί θα έρθει η ώρα που θα κλείσουν για πάντα.

Επαναλάβετε λοιπόν μετά από εμένα:

― Ό,τι δε σε σκοτώνει τι σε κάνει;

― ΤΡΑΥΜΑΤΙΑ!

___________________________________

Η 'Απολογία του Σωκράτη' αν δεν είναι στη βιβλιοθήκη σας συστήνω να την παραγγείλετε (πριν αγοράσετε τα δικά μου ή ό,τι σύγχρονο). Δίνω εδώ δείγμα στα νέα ελληνικά (με επιφυλάξεις διότι ούτε αρχαίο, ούτε σημειώσεις, ούτε όνομα μεταφραστή αναφέρονται). Και πάλι καλά όμως που υπάρχει: APOLOGIA. Χαρείτε τον διότι, 'τώρα', όπως λέει στο τέλος: 'ώρα να φεύγουμε, εγώ για να πεθάνω, εσείς να ζήσετε·

 τι είναι καλύτερο μόνο οι Θεοί το ξέρουν'.

Και

για όσους δεν έπιασαν το υπονοούμενο:

Συστήνω παραδειγματικά το  Μύκονος: στη ρωγμή του μύθου   του Δημήτρη Ρουσουνέλου αν επιμένετε να επαναλαμβάνετε πως: 

ζω  στο 'Νησί Των Ανέμων'

κοιτάζω 'Το Απέραντο Γαλάζιο'

και νευριάζω 

από 'Την Απέραντη Ελαφρότητα Του Είναι' (σας).

Please:  Αν είναι να μου λέτε το αναμενόμενο μη μου μιλάτε (εκτός κι αν είστε Ψάλτης).

__________________

εικόνες

Σχέδιο: Ⓐ Rєνσlutiσи ☮ από Viaggio nel Mondo

  http://twitter.com/vittoriozanini

αρχαίο κεραμικό: Άγρα νεαρού. Μια από τις κατηγορίες ήταν πως ο Σωκράτης διέφθειρε τους νέους. Και είναι εδώ διότι εξακολουθεί να χρησιμοποιείται το 'για τα παιδιά μας', το αρχαίο αυτό cliché.
______________________

Μα πού πήγαν όλοι (οι Υδραυλικοί);

 ―Where have all the young men gone?
 ―Is The answer my Friend, blown by the Wind?..

Αν με διαβάσατε και χθες θα ξέρετε πως έχω μεγάλη κακοκεφιά αυτές τις μέρες. Κι όποτε κάτι πάει στραβά η γράφουσα τα βάζει με κόσμο και ντουνιά και την ανθρώπινη βλακεία που της χαλά το κέφι. Τα βάζει μεν, δεν κλαίγεται δε όμως, ποτέ.

Γι αυτό και περιμένοντας τον Υδραυλικό, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας το Μυστήριο που από προχθές  μου δηλητηριάζει τη ζωή.

Για τις ζημιές στο σπίτι δε θα πω σ' εσάς διότι θα τις κουβεντιάσω εντός ολίγου με τον Ειδικό που (όπως είπε η Φίλη που τον σύστησε, 'είναι και Ωραίο Παιδί').

Αλλού είναι το Μυστήριο. Γνωρίζετε εκείνο το (ρατσιστικό το λέμε τώρα) παιδικό βιβλίο και τραγουδάκι με τα 'Δέκα Μικρά Αραπάκια'; Γυρίζοντας τη σελίδα εξαφανίζονταν ένα-ένα τα αραπάκια ώστε το νήπιο να μάθει να μετρά, και τόσο αγαπήθηκε το πρωτότυπο 'Ten Little Indians' από τις προ PC γενιές που η Αγκάθα Κρίστι έγραψε και βιβλίο μ΄αυτό τον τίτλο, το οποίο ως θεατρικό και ταινία παίζεται ακόμα.

Εδώ λοιπόν ζούμε κάτι ανάλογο αλλά με Υδραυλικούς:

Ο πρώτος, ο παλιότερος αγάπησε μια Βραζιλιάνα κι έφυγε να την παντρευτεί σίγουρος ότι τον λατρεύει― αλλά αυτό είναι για άλλο, ξεστραβωτικό για σάς τους άνδρες, άρθρο.

Ο δεύτερος που ήρθε, την επομένη χάθηκε και 'κάτι του συνέβη' και είπε στο τηλέφωνο πως στέλνει 'το Μικρό'.

Ο ΄Μικρός' ούτε που φάνηκε.

Οπότε κάλεσα  τής Φίλης τον 'Ωραίο' που, αλί και τρις αλί, τι έχει να πάθει διότι παραήταν γελαστός στο τηλέφωνο και, σα να γνώριζε τα χούγια μου, πρότεινε να μη με ξυπνήσει αλλά να τον πάρω εγώ αύριο και  κανονίσαμε να έρθει μεσημέρι.

Ωραίος ο Ωραίος― και ευγενής; Ναι τέλειος μόνο που αντήχισε το γάργαρο και (υπερ-sexy) γέλιο της Μαντάμ κι ο Κύριος Κ. (που όλο και πιο πολύ θυμίζει καρπό του έρωτα του Χήθκλιφ από τα Ανεμοδαρμένα Ύψη  με τον Ρότσεστερ της Τζέιν Έυρ― αν με καταλαβαίνετε τι εννοώ*) πήρε το ύφος που έχει κάθε Big Dark Man που δεν ξέρει να φτιάξει βρύσες, δηλαδή μάτι του φονιά και μουγκριτό για λέξεις.

Όπερ και.. ποιος ξέρει πόσο θα επιβιώσει και ο Ωραίος Υδραυλικός;

Εάν ακούσετε για εκπαραθύρωση Υδραυλικού από μονοκατοικία Μυκόνου, 

εάν γνωρίζετε Πού Πάνε Οι Υδραυλικοί όταν φεύγουν από το σπίτι μου, 

ή αν είστε Υδραυλικός,

παρακαλώ επικοινωνήστε με μία εκνευρισμένη (μα πάντοτε κομψή) Κυρά που εν απογνώσει ετοιμάζεται να κλειδώσει σκύλο, ζημιές και Wild Dark Man και να φύγει προς το άγνωστο αφήνοντας πίσω της συντρίμμια.

__________________

Μετά τα ανωτέρω ανακαλύπτω πως οφείλω να δηλώσω την Εξαφάνιση και του παιδικού τραγουδιού που έκανε θραύση στην Ευρώπη στην αρχή του περασμένου αιώνα. Ευαισθησίες του καιρού μας το εξαφάνισαν από τα ελληνικά μα πάντα κυκλοφορεί το παραδοσιακό (και ως Rock 'n' Roll) με τους Ten Little Indians. Ανάποδο (όπως όλα σήμερα) αλλά αξίζει:

εικόνες 

Ο Daniel Day Lewis ως Heathcliff 

 κι ένας περσινός άγνωστός  μου  Rochester

Where have all the young men gone?  από την καλή μου φίλη Marlene

*Σημ: Αν όχι διαβάστε τις αδελφές Μπροντέ για να εμβριθήσετε στα βάθη τα απύθμενα της ανδρικής ψυχής.

______________________________

Για το καλό σας το λέω (και το δικό μου, βέβαια)

Δεν έχω κέφι― καθόλου όμως. Κι όταν πηγαίνουν διάφορα στραβά κι ανάποδα ο νους μου πάει στα άλλα τα στραβότερα. Τον υπερπληθυσμό, π.χ., που καταστρέφει φυσικούς πόρους αλλά και την ησυχία μας. Κι επειδή μπορεί το πού πάει ο κόσμος να μη σας ενδιαφέρει― θεμιτόν, δεν είμαστε όλοι αλτρουϊστές― θέλω να σας θυμίσω τις βλαβερές συνέπειες της Μωρολογίας στη  δική σας ζωή (και τη δική μου κατ' επέκτασιν, γι αυτό κι ασχολούμαι).

Γι' αυτό (συγγνώμη για το διδακτισμό) ακούστε με και δε θα χάσετε:

ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΨΗ
(και μην το πείτε ούτε του παπά, αν είστε ΧΟ ή από τις Φιλιππίνες)
διότι ιδού πώς τελειώνουν τα παραμύθια:

___________________

Οι αθώοι της Φουκουσίμα― Μνημόσυνο με μιά Φιλία και αγάπη αληθινή

11 Μαρτίου 2011 το μεσημέρι ένας σεισμός που τον ακολούθησε τσουνάμι κατέστρεψε την περιοχή Φουκουσίμα με κύματα ύψους ως 15 μέτρων.

Τα γνωρίζετε. Όπως και τους ήρωες εργάτες τού πυρηνικού αντιδραστήρα, τις αυτοκτονίες, τα ψέματα της Κυβέρνησης, τους εράνους, την πείνα, το μολυσμένο νερό και φαγητό.

Μια τραγωδία που αντιμετωπίστηκε με την παραδοσιακά στωική ιαπωνική αξιοπρέπεια κι ακολουθήθηκε από μια καμπάνια με Ευχαριστώ προς εμάς που με τον ένα ή άλλο τρόπο ασχοληθήκαμε ή λυπηθήκαμε.

Γι' αυτά θα βρείτε αλλού πολλά.

Εδώ,  ένα χρόνο μετά μιά αφιέρωση στους αθώους μάρτυρες, τα κατοικίδια που έμειναν πίσω αβοήθητα, μόνα κι άρρωστα.  Πολλά τα videos που κυκλοφόρησαν τότε με στόχο να ανοιχτούν οι απαγορευμένες περιοχές για να διασωθούν τα χαμένα σκυλιά και γατιά και να ξαναβρεθούν με τις οικογένειές τους (όπως έγινε στην άλλη τραγωδία της Νέας Ορλεάνης).

Αφιερωμένο στους πραγματικά αθώους το δικό μου μνημόσυνο.

Αυτό το video μού έμεινε αξέχαστο. Το έψαξα ένα χρόνο μετά για σάς, μια απόδειξη της αστείρευτης πίστης και της αγάπης των σκυλιών. Δε χρειάζεται υποτίτλους. Δείτε, με τι επιμονή  καλεί το τηλεοπτικό συνεργείο και σώζει τον αναίσθητο φίλο του.

[Και επιτρέψτε μου μα ξαναπώ αυτό που λέω πάντα: Η εγκατάλειψη για το σκυλί είναι αδιανόητη, δηλαδή πλήγμα αθεράπευτο.]

Χαρείτε το:

http://youtu.be/uct9Kzjw9XY

εικόνα 

το γνωστό 'Κύμα' η ξυλογραφία του Hokusai (1760-1849)

______________________________________

Η ομορφιά είναι στα μάτια αυτού που βλέπει; Ω έρωτες!

'Beauty is in the eye of the beholder'  λέει η παροιμία που έρχεται (υποτίθεται) από τα ελληνικά του 3ου αι.π.Χ. και ταξίδεψε (μα όχι τόσο λιτά συμπυκνωμένη) μέσω θεάτρου προ του Σαίξπηρ και Σαίξπηρ και φιλοσόφων και λοιπών ώσπου μια κυρία μυθιστοριογράφος* (απ' αυτές που μια χαρά τα καταφέρνουν σε κάθε εποχή) την κατέγραψε γραπτώς έτσι ακριβώς το 1878.
Αλλά η κυρία πια καταχωρήθηκε στους ελάσσονες και δε θα μας απασχολούσε εδώ― αν δεν τύχαινε να διαβάσω μια χαριτωμένη πραγματεία πάνω στη γοητεία και να θυμηθώ τη φράση αυτή και το Νάρκισσο, που όπως λέει ο Wilde**, η Λίμνη στην οποία πνίγηκε τον έκλαιγε όχι για την ομορφιά του αλλά επειδή  ήταν ωραία τα νερά της όταν καθρεφτίζονταν στα μάτια του. Σας έρωτας  δηλαδή.
Διότι μόνο αυτόν ερωτευόμαστε, αυτόν που στον καθρέφτη των ματιών του βλέπουμε έναν εαυτό μας που να μάς εμπνέει

❧

*Η Margaret Wolfe Hungerford (née Hamilton), έχει ξεχαστεί σήμερα μα όταν τη γνώρισε η Μme Kastell ήταν διάσημη στους Αμερικανούς θαυμαστές της με το ψευδώνυμο η 'Δούκισσα'. Φίλες δεν ήμασταν ποτέ γι αυτό πολλά δε θα πω. Μόνο πως η Ιρλανδή αυτή χήρα που έγραψε το πρώτο της βιβλίο στα δεκαοκτώ τα κατάφερε να είναι πολύτεκνη μητέρα (παντρεμένη δις), πολυγραφότατη και αταξίδευτη. Σήμερα αν τη θυμόμαστε είναι γι' αυτή τη φράση και για μια άλλη, του Τζαίημς Τζόυς που αναφέροντας το best seller της 'Molly Bawn' λέει 'Δε μου αρέσουν τα βιβλία που έχουν μέσα Μόλλυ', κλείνοντας το μάτι στον αναγνώστη πονηρά με το γνωστό του χιούμορ).


** Από τα πεζά ποιήματα του Όσκαρ Γουάιλντ, 'Ο Οπαδός' σε μετάφρασή μου εδώ

_______________________

Ημέρα της Γυναίκας είπατε; ―The F word.. #IWD

Η «Ημέρα Της Γυναίκας» δε θεσμοθετήθηκε (το μακρινό 1909 στις Ηνωμένες Πολιτείες, με πρωτοβουλία της Γερμανίδας Κλάρα Τσέτκιν (Clara Zetkin), μέλους της Σοσιαλιστικής Διεθνούς) ως ημέρα γιορτής ή χαράς. 

Θεσμοθετήθηκε ως ημέρα σύμβολο για τις ταπεινώσεις αιώνων που είχαν υποστεί οι γυναίκες. Ως ημέρα αφετηρίας κι επανεκκίνησης για ένα καλύτερο αύριο. Πάνω απ' όλα ως ημέρα πένθους, περισυλλογής, σεβασμού και μνήμης για τις 129 εργάτριες που στις 8 Μαρτίου του 1908 κάηκαν ζωντανές στο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας «Cotton» της Νέας Υόρκης.

Μία τραγωδία πρωτοφανούς βαρβαρότητας, εάν σκεφτεί κανείς ότι επί ώρες οι εργάτριες  έψαχναν, αλλά τον τρόπο διαφυγής από το κτίριο που είχε σφραγίσει, με λοστούς και σιδερένιες μπάρες, ο ιδιοκτήτης του  ως αντίποινα για την επ' αόριστον απεργία των υπαλλήλων του με την οποία στόχευαν απλώς στην επίτευξη καλύτερων συνθηκών εργασίας.

Έκτοτε, η θυσία τους θα άλλαζε ριζικά το καθεστώς και την έως τότε αποδεκτή θεωρία της ανδροκρατούμενης κοινωνίας.

 Κλάρα Τσέτκιν και Ρόζα Λούξεμπουργκ

____Σημειώνω επίσης ότι θα διαβάσετε ίσως, ότι η ημέρα θεσπίστηκε για να τιμηθεί η 8η Μαρτίου 1857, πρώτη διαμαρτυρία εργατριών για τις άθλιες συνθήκες εργασίας τους στα κλωστοϋφαντουργεία της Αμερικής,  Από τη δεκαετία του 1980 αυτό καταρρίπτεται ως ψυχροπολεμικός μύθος και μια από τις ερμηνείες για τη φάρσα περί 1857 είναι η προσπάθεια να αποκολληθεί ο εορτασμός από το σοβιετικό παρελθόν.
Τα τραγικά γεγονόταν που μνημονεύουμε είναι του 1908.

Κάθε χρόνο από το 2011 που κι εγώ το έγραψα λάθος, πρέπει α αποδεικνύω ότι το 1857 δε συνέβη κι ότι, εξ άλλου, μάλλον παράλογο είναι δις στην αμερικάνικη βιομηχανία να έκαψαν εργάτριες.

Συζήτηση σχετική με συνδέσμους (και πηγή του κακού στα ελληνικά) έχω στο:

_______________________

Για το μύθο του 1857

On the Socialist Origins of International Women's Day byTemma Kaplan  https://www.jstor.org/stable/3180144?seq=1#page_scan_tab_contents

The Surprising History of International Women’s Day https://www.history.com/news/the-surprising-history-of-international-womens-day

To 1857  έχουμε όμως σημαντικό γεγονός. Άλλαξε ο νόμος του Γάμου και για πρώτη φορά έγινε αιτία διαζυγίου η κακομεταχείρηση.

Ημέρα της Γυναίκας; Για σηκωθείτε θείτσες και κυράδες!

Τους γνωρίσατε;

Ο Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ) το 1923 και από την άλλη σήμερα ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος διαψεύδει τον Μαρξ και τις θεωρίες περί αναπόφευκτης 'προόδου' ψωμιού και τριαντάφυλλων.

Κυράδες, θείτσες, χανούμισες και αμπλαρίτσες για σηκωθείτε να καθήσουν οι σύγχρονοι αγάδες. 

Αυτά προς ανατολάς.

Χαρείτε κι ένα χιουμοράκι δυτικό όμως, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε.

Ταμπελάκι σε παντελόνι:

Αυτά είναι τα εύκολα, τα συνηθισμένα.Τα αληθινά σκληρά δεν τα θυμόμαστε. Τα νεογέννητα κοριτσάκια θαμμένα στις αυλές της Κίνας· την παιδική πορνεία στην Ινδία και την Ταϋλάνδη όπου οι γονείς πωλούν ή ακρωτηριάζουν τις κόρες τους· τις καμένες νύφες από πεθερές στις Ινδίες όταν ο πατέρας καθυστερεί την προίκα·... κι άλλα κι άλλα πολύ πιο κοντά μας.
Άντε, δεμάτι ξύλα στον ώμο, ο κύρης σας κι αφέντης στο γαϊδούρι και Καλή διασκέδαση!

________________________

credits

Το τουρκικό από τον Κεμαλιστή φίλο μου Erkan

και το κάτω από ταξιδιώτη,

Συρία (25 μίλια από τη Δαμασκό)

Χαλάζι στη Μύκονο ― Μα μην ξεχνάμε και το Κιλελέρ

Χθες το χαλάζι με βρήκε στην ανηφόρα του Κούνουπα ― με έσωσε το 4x4. Κάηκαν τρίτη φορά φέτος τα μπουμπούκια της γαριφαλιάς μου, αλλά αυτό δε σας νοιάζει νομίζω.

Δείτε το αυτοκίνητό μου μόλις έφτασα κι αργότερα, στην Πόλη όταν ξαναέριξε, πώς έγιναν τα δρομάκια εντός λεπτών.

Σας γράφω όμως τα ευτελή κι εφήμερα (αφού τέτοια είναι η ζωή μου) μα σήμερα είναι σημαντική επέτειος.

6 Μαρτίου 1910: θυμάστε ελπίζω το Κιλελέρ (χωριό 'Κυψέλη' σήμερα) όπου η Επανάσταση των 'κολίγων' της Θεσσαλίας. 

Το έχω ξαναπεί πως όταν η Ποίηση θέλει να ταξιδέψει ντύνεται με Μουσική και διαπιστώνω πως το ίδιο μάλλον συμβαίνει πια και με την Ιστορία. Πολλοί γνωρίζουν τη σπουδαία αυτή αγροτική εξέγερση από το γνωστό τραγούδι. Βρείτε το αλλού αν το ψάχνετε.

Εδώ αυτά:

εικόνες

Κούνουπας δική μου

Πόλη Voula Paoula

___________________________________