Γάμος και Παιδιά για Όλους―Αν ήμουν Δικτάτωρ...

     

«Θέλετε να διαπιστώσετε πόσο κοινωνικά ανοιχτόμυαλος είναι κάποιος, αλλά βαριέστε τις σχοινοτενείς συζητήσεις; Υπάρχει ένα αλάθητο και ταχύτατο τεστ! Απλά ρωτήστε: είναι εντάξει τα γκέι ζευγάρια να κάνουν ή να υιοθετούν παιδιά;…» ξεκινά το άρθρο του στο 10%  ο γνωστός Λύο Καλοβυρνάς ('με τη Στέλλα και τη Χάρις') και συνεχίζει με επιχειρήματα που (αν έχετε αμφιβολίες) συστήνω να διαβάσετε για να εισέλθετε κι εσείς στον 21ο αιώνα.

Από πλευράς μου δε θα προσθέσω πολλά μόνο ότι χαίρομαι που τις τελευταίες ημέρες φίλοι straight bloggers έχουν ανοιχτεί προς το θέμα της ομοφυλόφιλης εμπειρίας και ανοχής.

Θεωρία αρνούμαι να σας κάνω επειδή σε θέματα προσωπικών δικαιωμάτων ακόμα και τη συζήτηση της θεωρώ προσβολή όσο και τα πολιτικάντικα επιχειρήματα τύπου 'δεν είναι ακόμα ώριμη η χώρα' διότι ο βαθμός ωριμότητας του ενός δε μπορεί να υπαγορεύει την ευδαιμονία του άλλου. Αν είστε κατά του Γάμου Ομοφύλων σας έχω νέα: δεν είναι υποχρεωτικός για σάς.

Τα έχω ξαναπεί κι ίσως έχετε δει εδώ το μόνιμα αναρτημένο το λευκό φιογκάκι που υπενθυμίζει: 'Γάμο Για Όλους'.

Επίσης έχω ξαναπεί (και στα περί Νομιμοποίησης Κάνναβης κ.λ.) ότι «τα παιδιά μας» έχουν μετατραπεί στο ύστατο επιχείρημα των αχρείων.

Για να προλάβω προβληματισμούς στα σχόλια αντιγράφω το δικό μου σχόλιό από το blog του Tommy Stark όπου προχθες εκφράστηκε άποψη ναι μεν υπέρ του Γάμου μα με μια αμφιβολία για τα παιδιά:

    ΜmeKastell: Συμφωνώ βέβαια …. 

αλλά τι είναι τούτο με τα παιδάκια που τόσο ενοχλούν οι δυό μαμάδες-δυό μπαμπάδες; 
Γιατί πρέπει να μπούμε όλοι στο κατασκεύασμα της πυρηνικής οικογένειας μαμά-μπαμπάς+2 κουτσούβελα; Αυτό είναι εφεύρεση.

Παραδοσιακά τα παιδιά μεγάλωναν με θείες, θείους παππούδες, δεύτερους γάμους κι ετεροθαλή αδέλφια (ως τα μέσα του 20ου αιώνα οι γυναίκες πέθαιναν σε γέννες κι οι άνδρες σε πόλεμο κι από σκληρή δουλειά και ήταν πολύ συνηθισμένοι οι δεύτεροι γάμοι). 
Το παιδί θέλει αγάπη και μόρφωση και δυό άνθρωποι που διάλεξαν να το μεγαλώσουν και δεν το έκαναν από σύμβαση ή κατά τύχη είναι εξ ορισμού πιθανότατα καλοί γονείς.
 Τα περί κοροϊδίας στο σχολείο τα έλεγαν και για τα 'νόθα' και για των χωρισμένων. Μπούρδες, όποιος κοροϊδέψει να κοιτάξει να εκπολιτιστεί.


Απάντηση: Εννοώ ότι πρέπει να το σκεφτούν δύο φορές πριν το αποφασίσουν κι όχι γιατί δεν είναι ικανοί ή δεν θα το αγαπάνε αλλά για το αν είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την ερώτηση του παιδιού η οποία θα γίνει και σε μικρή ηλικία.

ΜmeKastell: Μακάρι όχι μια αλλά δέκα φορές να σκέπτονταν κι οι straight πριν το αποφασίσουν να κάνουν παιδί για να είναι έτοιμοι κι αυτοί να αντιμετωπίσουν σημαντικότερες ερωτήσεις όπως π.χ.
Γιατί με έκανες αφού δεν είχες να με ζήσεις/αφού έχουμε περάσει τα 7δις κ.λ.
 ή άλλες τύπου Γιατί δέρνεις τη μαμά, Γιατί βρίζεστε κ.λ. 

Σε ένα ιδανικό κόσμο αυτά. 
Εν τω μεταξύ νομίζω ότι οι δυσκολίες είναι τόσες που ομόφυλα ζευγάρια είναι πιθανότερο να το θέλουν πολύ (και να μην κάνουν παιδί κατά λάθος ή με τα άλλα συμφεροντολογικά κίνητρα). Άρα στα δικά μου μάτια, αν ήμουν δικτάτορας όταν θα επέβαλλα έλεγχο πληθυσμού, τα ομοίου φύλου ζευγάρια θα είχαν προτεραιότητα (ενώ πολλοί straight θα αποκλείοντο).



Και για τους αναγνώστες σου που δε με ξέρουν ξεκαθαρίζω ότι εγώ η ίδια (η Δικτάτωρ) ανήκω στους straight που αποκλείονται από το δικαίωμα αναπαραγωγής. (Ίσως με κλωνοποιήσουν μετά θάνατον-αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος).

 _______________

 Το άρθρο στο: 10percent

Οι φίλοι Bloggers: Χωστήρας και  Tommy Stark

 με ένα κλείσιμο ματιού στον Ben Provis

Για τα Παιδιά Ομόφυλων Γονιών:  australianmarriageequality outcomes.pdf

ΛΟΑΤ:

Η μάχη που δίνουμε είναι για να εξασφαλίσουμε κοινωνικά και νομικά ότι τα παιδιά που δεν προέρχονται από ετεροκανονικές οικογένειες θα απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα με όλα τα άλλα, ώστε να μπορούν να ζήσουν με σεβασμό, γαλήνη και αξιοπρέπεια και να μη νιώθουν ότι είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού. Επικοινωνία: 6942 854 784 / 6985 813 147,  ouraniotoksofamilies@gmail.com

Ναι, αλλά το κρύβω καλά― (και για το πρώτο Μάθημα)

Μου πρόσφερε ένα ποτό χθες το βράδυ ο Κύριος Μπ. και μου είπε 'Είσαι πολύ διαβασμένη'.

―Ναι, αλλά το κρύβω καλά, απάντησα.

Αυτό μετά το Μάθημα, που το χάρηκα πολύ κι οι μαθητές μου ήταν περισσότεροι από όσους περίμενα.

Με το Λιοντάρι αρχίσαμε (κατ' άλλους Λύκο)* που έχουμε όλοι μαζί μας πάντοτε. Η αρχετυπική εικόνα είναι μια γυναίκα καθιστή με ένα λιοντάρι στα πόδια της. Η Γυναίκα είναι ο πρακτικός καθημερινός, κοσμικός και κόσμιος εαυτός· το λιοντάρι είναι το ασυνείδητο, η libido, οι αταβιστικές ανάγκες, οι πιο κρυφοί και μύχιοι πόθοι. Αν πνίξουμε το λιοντάρι θα μείνει ο στείρος κενός κοινωνικός εαυτός, ένα ανδρείκελο, αν όμως το αφήσουμε ελεύθερο θα μας κατασπαράξει, θα οδηγηθούμε στα βάραθρα εγκλημάτων και τρέλας. Ποιος είναι ο στόχος; Να εξημερώσουμε το θηρίο μας. Γι αυτό και στην αρχετυπική εικόνα η Γυναίκα έχει το χέρι της στο στόμα του Λιονταριού.

"Σκύφτω εδώ μέσα και ξανοίγω μπρος μου

Aναπάντεχα μέρη αλλουνού κόσμου" 

το λέει ο Σολωμός που το περιγράφει σα κύμα αφού

"Mόλις είν' έτσι δυνατός ο Έρωτας κι ο Xάρος".

Σ΄αυτή τη μάχη, που δίνουμε όλοι μας καθημερινά, εργαλείο και όπλο μας είναι η Τέχνη. Μέσω της Τέχνης επικοινωνούμε με τα λιοντάρια μας.

Έτσι ξεκινήσαμε χθες. Kι ύστερα είπαμε για τον Όμηρο και τη  Βίβλο, και τον ορισμό της τραγωδίας του Αριστοτέλη, για την αγάπη μας να ακούμε ιστορίες και να τις βιώνουμε με γέλια και με τρόμο και με δάκρυα.

Διαβάσαμε το Γεφύρι Της Άρτας, που για να στεριώσει θάβεται στα θεμέλια του 'Του Πρωτομάστορα η όμορφη γυναίκα' γιατί το ξέρουμε ότι το να ονειρευόμαστε εν μεγάλω απαιτεί θυσίες. Του Ισαάκ, της Ιφιγένειας, των ανθρώπων που μας αγάπησαν πιο πολύ.

Είναι σκληροί οι καλλιτέχνες. Ναι γιατί είμαστε Πυροτεχνουργοί, όπως λέει ο Εγγονόπουλος στο 'Περί Ύψους' που εξηγεί ότι οι πίνακές του είναι πυροτεχνήματα 'καταπλήσσοντος κάλλους' μα σαν τον πυροτεχνουργό από κάποιο λαθάκι θα είχε εκραγεί το εργαστήριό του εάν δεν ήταν κοντά του 'η σύζυγος που γρηγορεί' διότι το ξέρει, της λέει 'προεύχεσαι για με'.

Κι έτσι πηγαίνει το μεγάλο θέμα λίγο παραπέρα και μας ανοίγει ένα δρομάκι προς την πλευρά της γυναίκας του Πρωτομάστορα που τόσο πρόθυμα πήδηξε στα θεμέλια.

Τα υπόλοιπα δε θα σας πω (για να έρχεστε στο μάθημα) μόνο πως ύστερα βγήκαμε μαζί (κι αργότερα η Μαντάμ συνέχισε ως το πρωί όπως της αρέσει γιατί αν δε το βγάζεις πότε-πότε το θηρίο αγριεύει).

Περί Ύψους: 

η εξαιρετική απαγγελία του Νίκου Εγγονόπουλου youtu.be

και του Δημήτρη Πουλικάκου: youtu.be

_________________________________________________

Για τα Εθελοντικά Μαθήματα Μυκόνου σας έχω ξαναπεί.

*αλλά λόγω πρόσθετων συμβολισμών φωτός, χάριν ευκολίας χρησιμοποιώ το αρχέτυπο του IIX-για όσους κατάλαβαν τι εννοώ. Περί Λύκου πιο πολλά στο άρθρο μου: O ΛYKOΣ KAI TO AΣYNEIΔHTO

Με Ρίτσο ή Hank Williams; Τα βάσανα του συγγραφέα

Υπάρχει ένα παλιό βάσανο του επαγγέλματος για το οποίο έχουν γράψει πολλοί συγγραφείς. Την ώρα που πρέπει να τελειώσεις το ποιητικό βιβλίο σου για να το παραδώσεις την επομένη, σου έρχεται η έμπνευση για ένα μυθιστόρημα ή άρθρο που στην καρδιά σου επείγει να γραφτεί. Κι όποτε έχεις κλειδωθεί για να τελειώσεις μυθιστόρημα είναι η στιγμή ακριβώς που άλλο δε θες παρά να βγεις και να μεθύσεις και να σημειώνεις στίχους στις χαρτοπετσέτες.

Αυτό έχω πάθει σήμερα. Καθώς οργανώνω τις σημειώσεις μου για το αυριανό μάθημα Ποίησης-Στιχουργικής [στα Εθελοντικά Μαθήματα Μυκόνου, όπου σας προσκαλώ αύριο 7.00 με 9.00], το σχέδιο ήταν να ακούω ελληνική μελοποιημένη ποίηση κι απαγγελίες. Τον Επιτάφιο του Ρίτσου που λατρεύω―και που για μένα είναι απόλυτα ερωτικός αφού υμνεί έναν Άδωνι και με σπρώχνει να

"Σκύφτω εδώ μέσα και ξανοίγω μπρος μου

αναπάντεχα μέρη αλλουνού κόσμου" όπως λέει ο Σολωμός που το νοιώθει σα κύμα που μέσα του βλέπει "ως τον καθρέφτη"  επειδή: '''Mόλις είν' έτσι δυνατός ο Έρωτας κι ο Xάρος''.

Άκουσα βέβαια λίγο Μπαχ (ακούω πάντα με τη γιόγκα μου-μα μην το πείτε στους Ινδούς ή τη δασκάλα μου), άκουσα λίγο το Σεφέρη να απαγγέλλει κι ύστερα τον αγαπημένο Εγγονόπουλο να ρωτά το Μπολιβάρ 'τι ήθελες στη Λάρισα εσύ ένας Υδραίος'  και να ζητά από την Ελένη του να χτίσει μια εκκλησιά για να την παντρευτεί 'διότι σε αγαπώ παγάφορα' (έτσι με το –γω μιλούσε). 

Άκουσα, δε λέω ότι δεν άκουσα.. Συγχρόνως όμως ο νους μου είναι να βγω να καθίσω σ΄ένα μπαρ και να σημειώνω σκέψεις.

Πολύ το αναλύουμε στη δουλειά μου αυτό μα δε θα σας κουράσω με αποσπάσματα άλλων. Μόνο… ειλικρινά δηλαδή .. δάνεισα το αυτοκίνητό μου στον Κύριο Kastell και μόνη στο δωμάτιό μου τι ακούω δε θα το μαντέψετε..

Hank Williams. Δηλαδή 'γειά σου κουκλίτσα τι μαγειρεύεις; .....έχω δυό δολάρια και ξέρω ένα σημείο πίσω απ' το λόφο.'..

Κι όπως καταλαβαίνετε θυμώνω πάλι με τον εαυτό μου που για άλλη μια φορά αποδεικνύει εμπράκτως πως η εργατικότητα δυστυχώς δε συνοδεύεται πάντα από αυτοπειθαρχία αφού στην τελευταία εμείς οι καλλιτέχνες σπανίως είμαστε δυνατοί. 

__________
Η εικόνα: Το γραφείο μου (mac & teapot)

Εθελοντικά Μαθήματα Μυκόνου,  αύριο  και κάθε Παρασκευή 7.00 με 9.00 στην Αίθουσα της ΚΔΕΠΑΠ στο Ματογιάννι (από Καλογερά)Ποίηση και Στιχουργική από εμένα για σας.

Εν τω μεταξύ ... το βιολί μου εγώ:

Hank Williams

Hey, hey, good lookin',
Whatcha got cookin'?
How's about cookin' somethin' up with me?

Hey, sweet baby,
Don't you think maybe
We could find us a brand new recipe?

I got a hot-rod Ford and a two-dollar bill
And I know a spot right over the hill.
There's soda pop and the dancin's free,
So if you wanna have fun come along with me. ..... κ.λ. στο: youtube.

Σπίτι με τους Beatles (demos του White Album και άλλα)

Τα demos του  White Album ως πρόσφατα κυκλοφορούσαν παράνομα (bootleg edition) με το όνομα 'the Kinfauns-Sessions' από το όνομα του σπιτιού του George Harrison και κάποια μπήκαν στο White Album.

Είναι τραγούδια εμπνευσμένα από το ταξίδι τους στην Ινδία όπως το Dear Prudence που έγραψαν για την αδελφή της Mia Farrow, το Spiritual Regeneration India (για τα γενέθλια του Mike Love  των Beach Boys), το Rishikesh No. 9 (Spiritual Christmas), το Junk του McCartney, και το Jealous Guy  (εδώ ως Child of Nature) που παρουσιάστηκε πολύ αργότερα. Δεν ηχογραφήθηκαν για να να δημοσιοποιηθούν, έχουν οικιακούς θορύβους και κουβέντες, κάποια στιγμή ο Ringο πάει να κοιμηθεί και παίζει drums o Paul και,  αντίθετα απ' ό,τι συνέβαινε στους φτιαγμένους δίσκους που είχε επιβληθεί το ιδιοφυές δίδυμο Lennon/MacCartney, εδώ ο Harisson συμμετέχει πραγματικά και (for a change) λένε και τα δικά του τραγούδια.

Τα demos οι φανατικοί τα λάτρευαν διότι αποδεικνύουν, δίχως ηχοληπτική παρέμβαση την αρμονία που είχε το group και το πηγαίο  τους ταλέντο. Για μας που δεν είμαστε μουσικοί είναι σα να ακούμε φίλους να παίζουν στο πλαϊνό δωμάτιο. 

Χαρείτε το:

____________________________________

youtu.be/sIOyKUs31CE

οι τίτλοι αναλυτικά: The Wall Breakers

εικόνα: Το Kinfaus House του George Harrison, τόπος της ηχογράφησης

Κακοκεφιά με 110.000 προσκυνητές― Kumbh Mela (Maha)

'This Boy has got the Blues' λέει ένα τραγούδι που αγαπώ για ένα αγόρι που θα σου πει για τη μάνα του και τον πατέρα του, τον αδελφό του που εκδίδεται στους δρόμους, τον κολλητό που πέθανε, το θείο στη φυλακή…

He's got the Blues…

Έτσι είμαι σήμερα.. μα καθένας σέρνει το σταυρό (ή την ημισέληνό του) και ως Μαντάμ δεν επιτρέπω αναντάμ και μπαμπαντάμ κι ουδέποτε αποδίδω αλλού ευθύνες για τη λύπη μου. 

Γι αυτό θα αλλάξω την κουβέντα και θα σας δώσω τις πρώτες εικόνες των Ινδουϊστικών Νερογιορτών που από τον 6 αιώνα π.Χ. ήδη μάζευαν πλήθη. Είμαστε, λέει ο μύθος, σα βουνό και σα κεφάλι καρφίτσας. Νιώθουμε μικροσκοπικοί, ξεχνάμε ότι είμαστε και πολύ μεγάλοι κι ένα εξαγνισμός ίσως μας το θυμίσει.

Η μεγαλύτερη θρησκευτική συγκέντρωση του κόσμου είναι ο κάθε 12 χρόνια εορτασμός του Kumbh Mela κατά το οποίο οι προσκυνητές βουτούν για εξαγνισμό στο Γάγγη ή το Γιαμούνα. Φέτος θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό μια εορτάζεται το Maha Kumbh, το Μεγάλο δηλαδή που πέφτει κάθε 144 χρόνια.

Στις 55 μέρες που θα κρατήσει η γιορτή που άρχισε την περασμένη Δευτέρα, στο Allahabad αναμένονται 110.000 προσκυνητές.

Χαρείτε τους:

_____________

To τραγούδι του Randy Newman με τον Paul Simon 

Οι εικόνες από τις πρώτες μέρες του Maha Kumbh Mela μου ήρθαν με mail αλλά υπάρχουν σε tumblr και  google και κάθε μέρα θα έρχονται περισσότερες.

Aaron Swartz―Ο θάνατος ενός Χάκερ

O Χάκερ και ακτιβιστής Aaron Swartz, βρέθηκε απαγχονισμένος στο διαμέρισμά του.

Πίστευε πως η πληροφορία είναι εξουσία και γι αυτό πολλοί την κρατούν κρυμμένη.

Ήταν 14 ετών όταν δημιούργησε το RSS (Rich Site Summary), που προσφέρει στους χρήστες του Διαδικτύου τη δυνατότητα να παρακολουθούν το περιεχόμενο ιστοσελίδων, το οποίο ανανεώνεται συνεχώς, όπως τα ειδησεογραφικά sites και τα blogs.

Το 2011 τον συνέλαβαν οι  ομοσπονδιακές αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών για κλοπή  εκατομμυρίων ακαδημαϊκών κειμένων και βιβλία από το ψηφιακό αρχείο του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT).

Ο Σουόρτζ, που δήλωνε αθώος αντιμετώπιζε 35 χρόνια φυλάκιση και πρόστιμο 1 εκατομμυρίου δολαρίων αν καταδικαζόταν.

Στο μανιφέστο του  λέει «ολόκληρη η επιστημονική και πολιτιστική κληρονομιά, που έχει δημοσιευτεί ανά τους αιώνες σε βιβλία και περιοδικά, μετατρέπεται σε ψηφιοποιημένο υλικό και κρατείται στα χέρια ορισμένων ιδιωτικών εταιρειών. Ο επιμερισμός των πληροφοριών δεν είναι κάτι ανήθικο αλλά αποτελεί μια επιτακτική ανάγκη. Μόνο οι τυφλωμένοι από την απληστία θα αρνηθούν σε κάποιον φίλο ένα αντίγραφο».

Το Μανιφέστο του (2008): Guerilla Open Access Manifesto 

Μανιφέστο Αντάρτικου Ανοικτής Πρόσβασης

Η πληροφορία είναι δύναμη. Όμως, όπως κάθε δύναμη, υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να την κρατήσουν για τον εαυτό τους. Ολόκληρη η παγκόσμια επιστημονική και πολιτιστική κληρονομιά, η οποία δημοσιεύθηκε στη διάρκεια των αιώνων σε βιβλία και περιοδικά, ολοένα ψηφιοποιείται και κλειδώνεται από μια χούφτα ιδιωτικές εταιρείες. Θέλετε να διαβάσετε τις δημοσιεύσεις που έχουν τα πιο διάσημα αποτελέσματα των επιστημών; Θα πρέπει να στείλετε τεράστια ποσά σε εκδότες, όπως η Reed Elsevier.
Υπάρχουν εκείνοι που αγωνίζονται για να αλλάξει αυτό. Το Κίνημα Ανοικτής Πρόσβασης έχει αγωνιστεί γενναία για να διασφαλιστεί ότι οι επιστήμονες δεν μεταβιβάζουν τα πνευματικά δικαιώματα τους, αλλά αντί αυτού εξασφαλίζεται ότι η εργασία τους δημοσιεύεται στο Διαδίκτυο, σύμφωνα με όρους που επιτρέπουν σε όλους να έχουν πρόσβαση. Αλλά ακόμη και κάτω από τα καλύτερα σενάρια, το έργο τους θα είναι διαθέσιμο μόνο για τα πράγματα που δημοσιεύονται στο μέλλον. Τα πάντα μέχρι τώρα έχουν χαθεί.

Αυτό είναι πάρα πολύ υψηλό τίμημα. Ο εξαναγκασμός των ακαδημαϊκών να πληρώνουν χρήματα για να διαβάσουν το έργο των συναδέλφων τους; Σαρώνουν ολόκληρες βιβλιοθήκες, αλλά μόνο για όσους επιτρέπει το Google να τα διαβάσουν; Παρέχουν επιστημονικά άρθρα σε ελίτ πανεπιστήμια στον Πρώτο Κόσμο, αλλά όχι στα παιδιά του Παγκόσμιου Νότου; Είναι εξωφρενικό και απαράδεκτο.

«Συμφωνώ», πολλοί λένε, «αλλά τι μπορούμε να κάνουμε; Οι εταιρείες που κατέχουν τα πνευματικά δικαιώματα, κερδίζουν τεράστια χρηματικά ποσά χρεώνοντας την πρόσβαση, και αυτό είναι απολύτως νόμιμο – δεν υπάρχει τίποτα που μπορούμε να κάνουμε για να τους σταματήσουμε». Αλλά υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε, κάτι που ήδη γίνεται: μπορούμε να αντεπιτεθούμε.

Όσοι έχουν πρόσβαση σε αυτούς τους πόρους – φοιτητές, βιβλιοθηκονόμοι, επιστήμονες – έχουν ένα προνόμιο. Μπορείτε να τροφοδοτήσετε την γνώση στον υπόλοιπο κόσμο που είναι αποκομμένος. Αλλά εσείς δεν χρειάζεται – πραγματικά, ηθικά, δεν μπορείτε – να κρατήσετε αυτό το προνόμιο μόνο για τον εαυτό σας. Έχετε καθήκον να το μοιραστείτε με τον κόσμο. Και πρέπει: να μοιράσετε κωδικούς πρόσβασης στους συναδέλφους, να εκπληρώσετε αιτήματα λήψης για τους φίλους.

Εν τω μεταξύ, όσοι έχουν αποκλειστεί δεν στέκονται σιωπηλοί. Έχουν ξεγλιστρήσει μέσα από τρύπες και έχουν αναρριχηθεί πάνω από φράχτες, απελευθερώνοντας τις πληροφορίες που έχουν κλειδωθεί από του εκδότες και τις μοιράζονται με φίλους.

Αλλά όλη αυτή η δράση συνεχίζεται στο σκοτάδι, κρυμμένη υπόγεια. Αυτό λέγεται κλοπή ή πειρατεία, σαν το μοίρασμα του πλούτου της γνώσης να είναι το ηθικό ισοδύναμο της λεηλασίας ενός πλοίου και της δολοφονίας του πληρώματός του. Αλλά η κοινή χρήση δεν είναι ανήθικη – είναι μια ηθική επιταγή. Μόνο οι τυφλωμένοι από την απληστία θα αρνηθούν να επιτρέψουν σε έναν φίλο να δημιουργήσει ένα αντίγραφο.

Οι μεγάλες εταιρίες, φυσικά, είναι τυφλωμένες από την απληστία. Οι νόμοι βάσει των οποίων λειτουργούν το απαιτούν – οι μέτοχοί τους θα εξεγερθούν με οτιδήποτε λιγότερο. Και οι πολιτικοί έχουν εξαγοραστεί, περνώντας νόμους που τους δίνουν την αποκλειστική εξουσία να αποφασίζουν ποιος μπορεί να κάνει αντίγραφα.

Δεν είναι δικαιοσύνη το να ακολουθείς άδικους νόμους. Ήρθε η ώρα να φέρουμε στο φως και, με την μεγάλη παράδοση της πολιτικής ανυπακοής, δηλώνουμε την αντίθεσή μας σε αυτή την ιδιωτική κλοπή του δημοσίου πολιτισμού.

Πρέπει να πάρουμε την πληροφορία, όπου κι αν είναι αποθηκευμένη, να κάνουμε αντίγραφα και να τα μοιραστούμε με τον κόσμο. Πρέπει οτιδήποτε δεν καλύπτεται από δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας να τα αρχειοθετήσουμε. Πρέπει να αγοράσουμε μυστικές βάσεις δεδομένων και να τις βάλουμε στον παγκόσμιο ιστό. Θα χρειαστεί να κατεβάσετε επιστημονικά περιοδικά και να τα ανεβάσετε σε δίκτυα κοινής χρήσης. Πρέπει να αγωνιστούμε σε αντάρτικο για την ανοιχτή πρόσβαση.

Με αρκετούς από εσάς, σε όλο τον κόσμο, δεν θα στείλουμε μόνο ένα ισχυρό μήνυμα αντίθεσης στην ιδιωτικοποίηση της γνώσης – θα το κάνουμε παρελθόν. Θα έρθετε μαζί μας;

Aaron Swartz

Ιούλιος 2008, Eremo, Ιταλία

_________________________________________________________________

Το Μανιφέστο του (2008): Guerilla Open Access Manifesto 
Μετάφραση από: http://kinimataapotakato.blogspot.gr μέσω ilesxi 



Προσθέτω στις 20 Ιαν. '13: 
 Από το  wikileaks διέρρευσε ότι ο Swartz (ίσως) ήταν μια από τις πηγές του Assange : wikileaks

Γιατί αγαπώ τη Μύκονο;

Το έχω πει πολλές φορές ότι η ποιότητα ζωής που έχουμε σε τούτο το νησί οφείλεται στη, σπάνια στη χώρα μας, αρχοντική ανοχή της ατομικότητας που έχουν οι Μυκονιάτες. Και ιδού ένα μικρό παράδειγμα προχθές:

Έρημο μεσημέρι με χιονόνερο, ερχόμουν από το Ταχυδρομείο. Περπατούσα προς το αυτοκίνητό μου με ένα πακέτο στα χέρια.  Από την άλλη πλευρά του δρόμου ερχόταν ο Α. που δε θα σας πω ποιος είναι (οι Μυκονιάτες θα καταλάβετε, έχει ένα πάθος άσβεστο με τον Ταξιάρχη και μια περίεργη υποψία για μένα επειδή από το σπίτι μου βλέπω την Πόρτα της Ληνώς και δε φοβάμαι το θεριό που εκεί βγαίνει τα βράδια).

―Δάφνη Καλή Χρονιά!

―Καλή Χρονιά, απάντησα και προσπερνούσα βιαστικά με τα κλειδιά στο χέρι. Διέσχισε το δρόμο και πλησίασε.

―Σε διέγραψα πέρσι στο Facebook, το είδες.

―Ναι, νόμισα πως ήταν λάθος και σου έστειλα πάλι αίτημα.

―Όχι, δεν ήταν λάθος.

Δεν του άρεσε μου είπε που σχολίασα μια πιστή που ανέβαινε γονατιστή στην Παναγία* .

― Σε χαιρετώ, το είδες, και πάντα θα σε χαιρετώ και θα μιλάμε και θα πιούμε πάλι και θα ξαναχορέψομε. Αλλά στο  Facebook δε θα σε έχω Φίλη γιατί θα μαλώσομε.

_________________________________________________________________

*Το πειστήριον του εγκλήματός μου ΕΔΩ

Η εικόνα

Ένας από τους πίνακες της μοναδικής Καρολίνας μας για την οποία πρέπει κάποτε να σας πω πολλά.