Μου πρόσφερε ένα
ποτό χθες το βράδυ ο Κύριος Μπ. και μου είπε 'Είσαι πολύ διαβασμένη'.
―Ναι, αλλά το κρύβω
καλά, απάντησα.
Αυτό
μετά το Μάθημα, που το χάρηκα πολύ κι οι μαθητές μου ήταν περισσότεροι από όσους
περίμενα.
Με
το Λιοντάρι αρχίσαμε (κατ' άλλους Λύκο)* που έχουμε όλοι μαζί μας πάντοτε. Η
αρχετυπική εικόνα είναι μια γυναίκα καθιστή με ένα λιοντάρι στα πόδια της. Η
Γυναίκα είναι ο πρακτικός καθημερινός, κοσμικός και κόσμιος εαυτός· το λιοντάρι
είναι το ασυνείδητο, η libido, οι αταβιστικές ανάγκες,
οι πιο κρυφοί και μύχιοι πόθοι. Αν πνίξουμε το λιοντάρι θα μείνει ο στείρος κενός
κοινωνικός εαυτός, ένα ανδρείκελο, αν όμως το αφήσουμε ελεύθερο θα μας κατασπαράξει,
θα οδηγηθούμε στα βάραθρα εγκλημάτων και τρέλας. Ποιος είναι ο στόχος; Να εξημερώσουμε
το θηρίο μας. Γι αυτό και στην αρχετυπική εικόνα η Γυναίκα έχει το χέρι της στο
στόμα του Λιονταριού.
"Σκύφτω εδώ
μέσα και ξανοίγω μπρος μου
Aναπάντεχα μέρη
αλλουνού κόσμου"
το λέει ο Σολωμός που το περιγράφει σα κύμα αφού
"Mόλις είν' έτσι δυνατός ο Έρωτας κι ο Xάρος".
Σ΄αυτή
τη μάχη, που δίνουμε όλοι μας καθημερινά, εργαλείο και όπλο μας είναι η Τέχνη.
Μέσω της Τέχνης επικοινωνούμε με τα λιοντάρια μας.
Έτσι
ξεκινήσαμε χθες. Kι ύστερα είπαμε για τον Όμηρο και τη Βίβλο, και τον ορισμό της τραγωδίας του Αριστοτέλη, για την αγάπη μας να ακούμε ιστορίες και να τις βιώνουμε με
γέλια και με τρόμο και με δάκρυα.
Διαβάσαμε το Γεφύρι Της Άρτας, που για να στεριώσει θάβεται στα θεμέλια του
'Του Πρωτομάστορα η όμορφη γυναίκα' γιατί το ξέρουμε ότι το να ονειρευόμαστε
εν μεγάλω απαιτεί θυσίες. Του Ισαάκ, της Ιφιγένειας, των ανθρώπων που μας αγάπησαν πιο πολύ.
Είναι
σκληροί οι καλλιτέχνες. Ναι γιατί είμαστε Πυροτεχνουργοί, όπως λέει ο Εγγονόπουλος
στο 'Περί Ύψους' που εξηγεί ότι οι πίνακές του είναι πυροτεχνήματα 'καταπλήσσοντος
κάλλους' μα σαν τον πυροτεχνουργό από κάποιο λαθάκι θα είχε εκραγεί το εργαστήριό
του εάν δεν ήταν κοντά του 'η σύζυγος που γρηγορεί' διότι το ξέρει, της λέει 'προεύχεσαι
για με'.
Κι
έτσι πηγαίνει το μεγάλο θέμα λίγο παραπέρα και μας ανοίγει ένα δρομάκι προς την
πλευρά της γυναίκας του Πρωτομάστορα που τόσο πρόθυμα πήδηξε στα θεμέλια.
Τα
υπόλοιπα δε θα σας πω (για να έρχεστε στο μάθημα) μόνο πως ύστερα βγήκαμε μαζί (κι αργότερα
η Μαντάμ συνέχισε ως το πρωί όπως της αρέσει γιατί αν δε το βγάζεις πότε-πότε το
θηρίο αγριεύει).
Περί Ύψους:
η εξαιρετική απαγγελία του Νίκου Εγγονόπουλου youtu.be
και του Δημήτρη Πουλικάκου: youtu.be
_________________________________________________
Για τα Εθελοντικά Μαθήματα Μυκόνου σας έχω ξαναπεί.
*αλλά λόγω πρόσθετων συμβολισμών φωτός, χάριν
ευκολίας χρησιμοποιώ το αρχέτυπο του IIX-για όσους κατάλαβαν τι εννοώ. Περί Λύκου πιο πολλά στο άρθρο μου: O ΛYKOΣ KAI TO AΣYNEIΔHTO
Τι όμορφα μαθήματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια! :)
Ευχαριστώ iris,
ΔιαγραφήΚαλή Κυριακή!
Αυτό με το θηρίο να το προσέχεις και να μην το κρύβεις καλά...δεν ξέρεις πότε θα βρυχηθεί και ποιος θα είναι δίπλα σου για να τ' ακούσει :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό υπόλοιπο Κυριακής
Το δικό μου το βγάζω βόλτες και μπροστά στον κόσμο είναι ήσυχο αγαπητέ Αφρικανέ.
ΔιαγραφήΤα ανεκκπαίδευτα να φοβόμαστε..
Καλό σου βράδυ!
Συ είπας, απλά εκεί φυσάει πολύ...:)
ΔιαγραφήΑυτό το θηρίο πότε κρύβεται κάτω από τις φούστες μου σαν το γατάκι και πότε κάνει σα λυσσασμένη λέαινα. Αδύνατο να το συναρμολογήσω, να το βάλω σε μια σειρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτω απ' τις φούστες ζει Κατερίνα μου, εκεί είναι η φωλιά του (lol)
Διαγραφήαλλά ναι είναι ισόβιος ο αγώνας.
Καλό σου βράδυ!
Περάσαμε από την αίθουσα λίγο πριν ανάμεσα στα μαθήματα των μικρών.. όταν τελειώσαμε πια πέρασα απ΄έξω με τα μικρά.. σαν τιμωρημένη ένιωσα. Το θηρίο το έχω υπό περιορισμό λίγα χρόνια τώρα. Όταν αγριεύει το αγριοκοιτάζω και σωπαίνει, να δω για πόσο ακόμα.. Την επόμενη Παρασκευή θα περάσω και μόνο για να δω. Κάτι είναι κι αυτό..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα να έχουμε
Να περάσεις Margo μου,
Διαγραφήη τζαμένια πόρτα είναι ανοιχτή (δεν έχω περιορισμούς) κι όποιος θέλει μπαίνει ή βγαίνει.
Όσο για το θηρίο.. θέλει και κανένα χατηράκι πού και πού..
pws na to krypseis dafnh mou;kryvete h omorfia tou gererd butler;h fwnh ths yma soumak;h efstrofia tou xwsthra,ths georginas,profanws tha adynatisw,;e kryvonte;kalhmera.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ όχι Ελένη μου, εδώ τα λέμε.. Έξω όμως προσπαθούμε...
ΔιαγραφήΑχ, γιατί να μην ζω στο νησί σου! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια απόφαση είναι Ευώνυμε...Όπως την πήρα εγώ...
Διαγραφή'ΑΛλο συγγραφέας κι άλλο επιχειρηματίας με υποχρεώσεις... 'Εκανα αλλαγές, αλλά έπρεπε να είχα κάνει πιο δραστικές... Τώρα μάλλον δεν με παίρνει γι' άλλες! :-)
ΔιαγραφήΑχ, Δάφνη, τί να γράψω τώρα; Για το προχθεσινό όνειρο του πατέρα μου - που ένιωσε και την ανάγκη να μου το διηγηθεί καταλεπτώς - και το οποίο είχε ξαναδεί (πριν ενάμισι περίπου χρόνο) και διηγηθεί, αλλά την πρώτη φορά με λίαν ενοχικότερο τρόπο; Εν πάσει περιπτώσει, η πλοκή, και στις δύο περιπτώσεις, εξαιρετικά υποτυπώδης, συνοψίζεται στο ότι πνίγει ένα γατί- αρσενικό, συγκεκριμένα- πλην όμως την πρώτη φορά που μου το εκμυστηρεύτηκε, πριν ενάμισι χρόνο, πρόσθεσε, τουλάχιστον, ένα ''μα πώς μπόρεσα να κάνω, έστω και στον ύπνο μου, τέτοιο πράγμα. Δεν είμαι καν από αυτούς που αντιπαθούν τις γάτες, ίσα-ίσα, που τις κάνω και χάζι''. Θα πει κανείς ότι κανλενα σύμβολο δεν είναι μονοσήμαντο, και ότι η ανάλυση των ονείρων είναι εξαιρετικά πολύπλοκη κοκ, αλλά το γεγονός πως υποψιάζομαι ότι είμαι bi-curious (το λιγότερο...), έστω και ανενεργή, παρότι πλησιάζω τα πρώτα -άντα (ξέρω, κι εγώ το οικτίρω, αλλά ως τώρα δεν έχω κατορθώσει να κάνω κάτι άλλο από το να το οικτίρω, μαζί με το κwλοχώρι που βρήκα να φυτρώσω- ή μήπως είμαι ακόμα θαμμένη κάτω από το χώμα του; ), δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για εναλλακτικές ερμηνείες... Ά, πριν μου συστήσεις να επισκεφθώ κάποιον καθ' ύλην αρμόδιο, να σε προλάβω και να σου πώ ότι το έκανα κι αυτό, και το ζώον, κλασσικά, πήγα και τον (sic, τΟν) ερωτεύθηκα, και πριν προλάβει να με παραπέμψει κάπου αλλού, αυτοπαραπέμφθηκα με την - όχι ακριβώς ανειλικρινή - πρόφαση ''τώρα που με γνωρίζετε τόσο καλά... πώς να το πώ, σας ντρέπομαι''. Επειδή το άτομο που με παρακολουθεί τώρα, είναι γυναίκα, και τρέμω μην πάθω τα ίδια (μετάφραση στην ντοπιολαλιά του κwλοχωρίου '' τα ΠΟΛΥΥΥΥ χειρότερα'' ), φροντίζω να μην με παρακολουθεί ΤΟΣΟ τακτικά... και κατά συνέπεια θα έπρεπε να καθίσω να βράζω στο ζουμί μου, για άλλες δύο εβδομάδες, με τα όνειρα του μπαμ - μπά... μου ήταν, προφανώς, πολύ δύσκολο, να μην πάρω αφορμή από τούτο το κείμενο, να γράψω το απίθανο που βρήκε να μου συμβεί... Υπόσχομαι, πάντως, πως θα καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια να μην κάνω το blog σου ''μεταβατικό αντικείμενο'' - ελπίζω να χρησιμοποιώ σωστά τον όρο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμη (ή Ανώνυμε/ εκείνο το 'sic τΟν' με μπέρδεψε)
Διαγραφήκάνε το blog μου ό,τι θέλεις αν βοηθά.
Πού βρήκες έναυσμα να μου πεις για το μπαμπά δεν το γνωρίζω αλλά ωραία τα λες και συμφωνώ.
Αλλά αλήθεια
πήγες κι ερωτεύτηκες τΟν γιατρό σου; Δική του ευθύνη, συχνότατα συμβαίνει κι έπρεπε να το είχε εμποδίσει, καλά έκανες και άλλαξες..
ΑνώνυμΗ, Δάφνη, ανώνυμη...
Διαγραφή(συνέχεια) και, για να είμαι απολύτως ειλικρινής, είμαι πεπεισμένη ότι, αν δεν τον εξιδανίκευα, δε θα μπορούσα και να του εμπιστευτώ τις σκέψεις μου... και είναι εξίσου βέβαιο πως έκανε ό,τι ηταν ανθρωπίνως δυνατόν για να με ''φρενάρει''... αλλά είχα ήδη πάρει τον κατήφορο... Ξέρω πως, αν ξαφνικά αποφάσιζα πως είναι κακός ως γιατρός, αυτό θα επιτάχυνε θεαματικά τη... διαδικασία της πέψεως (της χυλόπιτας, ντε), μα πώς να το κάνω αυτό αφού ενώ θα μπορούσε κάλλιστα (κάκιστα) να εκμεταλλευτεί την κατάσταση στην οποία τελούσα, απεναντίας προσπάθησε να με ''αναστείλει'' με κάθε -μη προσβλητικό- τρόπο; Δεν έχει να κάνει με το αν εκείνος κρατούσε αποστάσεις - που κρατούσε... Έχει να κάνει με τη δική μου ναρκισσιστική φαντασίωση, ότι, αυτός που κρατάει το κλειδί που ''ανοίγει''τα μυστικά μου, κι αυτός που κρατάει το κλειδί που ανοίγει την καρδιά μου, πρέπει, καλά και σώνει, να είναι το ίδιο πρόσωπο- ότι, δε μπορεί αλλού να είναι τα μυστικά μου, καταχωνιασμενα σε κάποιο φάκελο ενός γραφείου, κι αλλού η καρδιά μου, σε κάποιον που δε μπορώ να πω ούτε το 1/4 από αυτά... Ίσως ο διαχωρισμός ανάμεσα σε τούτα τα δύο πρόσωπα, να είναι και το δυσκολότερο κομμάτι κάθε θεραπείας... τουλάχιστον εγώ έτσι το βιώνω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγγίζεις σπουδαίο θέμα.
ΔιαγραφήΤο αρχέτυπο της Ιέρειας που κρατά ένα βιβλίο που κανείς δε μπορεί να το διαβάσει. Εκτός εκείνου (βεβαίως) που θα καταφέρει να παραμερίσει το πέπλο της και να τη 'δει'. Κι είναι και το άλλο, το παραμυθάκι να κατακτήσουμε επί συνόλω, εκείνο το γυναικείο του να θέλουμε ο Ένας να καλύπτει ΌΛΑ μας.....
Μεγάλα ζητήματα...