Μπάλες και καρναβάλια των πολιτικών ή σχολεία και ποτό;

'Δε θέλουμε ποδόσφαιρο, θέλουμε σχολεία' ζητούν οι διαδηλωτές στη Βραζιλία.  Όταν το λέγαμε το 2004 μας έλεγαν Ανθέλληνες (και άλλα ωραία). Δεν πανηγυρίζαμε όλοι τότε ούτε είχαμε πεισθεί από το τάχα ρεαλιστικό επιχείρημα ότι χρειαζόμασταν τους Ολυμπιακούς για να αποκτήσουμε δρόμους.

Τα σκέπτομαι τώρα που ξέσπασε η αναπάντεχη αντίδραση στη Βραζιλία τη χώρα που τα ΜΜΕ θέλουν να ταυτίζουμε μόνο με μπάλες και κώλους μα οι άνθρωποι στους δρόμους μας θυμίζουν ότι δεν είναι όλοι και δε θέλουν να είναι του Καρναβαλιού. Είναι το 'είμαστε κι εμείς εδώ' που λέω συχνά για άλλα θέματα και το άκουσα από μια κοπέλα στην Τουρκία, όταν στάθηκε κρατώντας ανοιχτό Τολστόι μπροστά στα παρατεταγμένα ΜΑΤ. 'Αυτό είναι το μήνυμά μας προς τον Ερτογάν' είπε, 'η θρησκεία δεν έχει θέση στην κυβέρνηση'.

«Αυθόρμητες και εν πολλοίς χωρίς συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση διαμαρτυρίες» σχολιάζει μουδιασμένα ένας μαρξιστής και καταλαβαίνω αν και δε συμμερίζομαι την αμηχανία του που στην Τουρκία επιμένουν να διώχνουν από τα πάρκα τα κόμματα που προσέρχονται να συμπαρασταθούν. Πρόκειται για κίνημα πολιτών, λένε.

Ο τελευταίος αιώνας, ο των κομμάτων, μας απογοήτευσε. Το ίδιο μας πρόδωσαν και τα ιδιωτικά ΜΜΕ. Όχι μόνο επειδή είναι πουλημένα και κάνουν αστέρες πολιτικούς ή τραγουδιστές που επιβάλλονται από εταιρείες και κεφάλαια αλλά επειδή μας υποτιμούν σερβίροντάς μας- είτε πρόκειται για Βραζιλία, είτε για Μύκονο είτε για για Καλιφόρνια μόνο κώλους και πάλι κώλους με τη δικαιολογία ότι αυτό θέλει ο κόσμος. Ποιος κόσμος ακριβώς οι μετρήσεις τους δε μας είπαν. Θέλει ο μισός πληθυσμός (που είμαστε γυναίκες) να βλέπει καθημερινά τον πισινό της Kim Kardashian ή το στριγκάκι της λουόμενης φοιτήτριας; Το θέλουν οι ηλικιωμένοι ή οι άρρωστοι που, εγκλωβισμένοι, αποτελούν το σταθερότερο κοινό της τηλεόρασης; Ή μήπως το θέλουν τα νήπια, το άλλο σίγουρο τηλεοπτικό κοινό και τα ζευγάρια που βλέπουν μαζί τα βράδια αφού κοιμίσουν τα παιδιά; Νοιάζονται αλήθεια όλοι αυτοί για το αν κάνει αποτοξίνωση η Lindsay Lohan ή για το ποιον συναντά και πότε το κάθε περαστικό μοντέλο; Όχι δε νοιάζονται μα κανείς δεν τους μετράει.

Με το lifestyle καλλιεργήθηκε η επιπόλαιη καταναλωτικότητα διότι βλέποντας τα porsche των λαϊκών τραγουδιστών και τα πολυτελή ξενοδοχεία ο θεατής γινόταν ευάλωτος στην προσφορά διακοποδανείου που ήξερε ότι δε θα είχε να αποπληρώσει, καθώς όφειλε να γνωρίζει κι ο δανειστής αφού τον πετύχαινε στο  σταθερό τηλέφωνο  του συνοικιακού του σπιτού στη μέση της εργάσιμης ημέρας. Αν όμως βομβαρδίζεσαι συστηματικά από πολυτέλειες και γλέντια άλλων κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα θα αναρωτηθείς 'γιατί όχι εγώ' και θα εξωθηθείς σε παλαβομάρες όπως το (πραγματικό γεγονός) να προτιμάς έξαλλο τριήμερο στη Μύκονο από ένα δεκαπενθήμερο αληθινών καλοκαιρινών διακοπών.

Προς ένα τέτοιο δρόμο όδευε η Τουρκία που τα τελευταία χρόνια αλλάζει ραγδαία. Κάθε φορά που πηγαίνω έχουν ξεφυτρώσει όλο και πιο πολλά τραπεζικά υποκαταστήματα, όλο και πιο πολλά (άχρηστα) μαγαζιά δυτικών αλυσίδων και έμαθα πως άρχισε κι εκεί ο βομβαρδισμός με τηλεφωνικές προσφορές καρτών και δανείων. 'Οι Τούρκοι δεν την πατάνε' μου έλεγαν οι ξένοι κάτοικοι και 'είναι ξύπνιοι οι Τούρκοι' μα δεν ήξερα αν εννοούσαν τον Ερτογάν ή τον κόσμο. Γοητεύει η φούσκα βλέπετε. Δίνει άνεση το χρήμα, κι εμάς μας άρεσε, ξέρουμε.

'Papandreou?' γελούσαν οι ταξιτζήδες μόλις έλεγα πως είμαι Ελληνίδα και, μέσα στη ντροπή που προκαλεί το ξεφώνημα αναρωτιόμουν αν έχουν επίγνωση τι είναι οι φούσκες.

Η εξέγερση των πολιτών ήταν η έκπληξη. Και όσο περνούν οι μέρες όλο και πιο πολύ. Μετά το άγριο σεφέρι (εκστρατεία) της αστυνομίας στο Πάρκο Gezi το κίνημα εξαπλώθηκε σε κάθε χώρο πράσινου.

Ως τώρα 43 εκατομμύρια  άνθρωποι συμμετείχαν ιντερνετικά στις εξελίξεις στην Τουρκία και κοινοποίησαν το 'Τουρκία δεν είσαι μόνη' στο twitter. Ο Ερτογάν ενοχοποιεί ξένο δάκτυλο και ένας Υπουργός απείλησε πως θα πληρώσουν οι διαδηλωτές κι όσοι εκφράστηκαν στο Διαδίκτυο. 'Η μισή χώρα δηλαδή;' γελούσε Τούρκος φίλος. Εντός ωρών κυκλοφόρησε το tag #SenÖde (θα πληρώσεις) κι έγινε αντιστασιακό το να πίνεις μπύρες δημοσίως «Θέλω να πληρώσω τα δακρυγόνα, θα πιω δυό μπύρες στην υγειά σας για να εισπράξετε το φόρο», έγραφαν τα συνθήματα. Βλέπετε ο θρήσκος Ερτογάν είχε ήδη κάνει την ανοησία να απαγορεύσει τα οινοπνευματώδη μετά τη δύση του ήλιου εξηγώντας πως εθνικό ποτό της Τουρκίας είναι το αϋράνι κι όχι το αγαπητό στους Τούρκους ρακί ή η μπύρα που της μάρκας Εφέ είναι κάτι σαν τη δικιά μας παλιά Φιξ, νοσταλγικά αγαπητή.

Συγχρόνως η οργάνωση Redhack ανακοίνωσε ότι εκείνη χάκαρε όλους τους τούρκικους λογαριασμούς και πόσταρε τα επαναστατικά συνθήματα. Άλλο ειρωνικό σύνθημα λοιπόν ήταν τo #RedHackTarafındanHacklendik ('Ο λογαριασμός μου χακαρίστηκε από το RedHack το οποίο μου πίνει και τις μπύρες που έχω στο Ψυγείο).

Γέμισαν τα πάρκα και τα καφέ με κόσμο που πίνει και (παλιά πολίτικη παράδοση από τον καιρό των γενίτσαρων) χτυπά τα κατσαρολικά σε 'συναυλία στην υγειά του Ερτογάν'.

Ακολούθησε ο duran adam  o καλλιτέχνης Erdem Gunduz που στάθηκε ώρες ακίνητος μπροστά στο άγαλμα του Κεμάλ, συνελήφθη και ξεκίνησε το ρεύμα των στεκόμενων ανθρώπων #duranadam. Οι εικόνες είναι μαγευτικά σουρεαλιστικές και έχουν τη δύναμη που συνήθως μεταφέρει μόνο η Τέχνη. Αγαπημένες μου επίσης οι σειρές στεκόμενων με βιβλία ανοιχτά μπροστά σε παρατεταγμένους αστυνομικούς μήπως ξεστραβωθούν διαβάζοντας και καταλάβουν.

Πλάι σ΄αυτά (και πλάι στη Βραζιλία) η ιταλική διαδήλωση των συνδικάτων με αίτημα το δικαίωμα στη δουλειά φάνηκε αναχρονιστικά γελοία και ξεπερασμένη. Κι αυτό, όσο κι αν τα πληρώσουν οι Τούρκοι όπως δεσμεύθηκε ο Ερτογάν, αποδεικνύει ότι ανέτειλε άλλη εποχή που παλιοί πολιτικοί και συνδικαλιστές δεν την καταλαβαίνουν.

Σας δίνω εικόνες ―αν δεν τις έχετε δει πιστεύω θα σας διασκεδάσουν μέσα στη γκρίζα ανασχηματισμένη δική μας πραγματικότητα.

Ο Erdem Gunduz (duran adam) 

#duranadam στους δρόμους

Ο Ερτογάν με bibergaz (αέριο πιπεριού)

#duranadam διεθνώς

αναμνηστικές γάμων

Στη Γερμανία που κατοικούν πάνω από 3 εκατομμύρια Τούρκοι το πασίγνωστο περιοδικό Der Spiegel για πρώτη φορά έχει εξώφυλλο στην τουρκική γλώσσα.

Tυφλή η Δικαιοσύνη στέκεται στο Πάρκο Gezi  για διαμαρτυρία για την αθώωση αστυνομικού που σκότωσε το διαδηλωτή Ethem Sarisuluk

Çapulcu επιτέλους!

από τη Βραζιλία

Και στη Βραζιλία οι πόλεις στις οποίες έχουν ξεσπάσει ταραχές.  

Χθες η Πρωθυπουργός ανακοίνωσε δημοψήφισμα για πολιτικές αλλαγές και $23 δισεκατομμύρια στις δημόσιες συγκοινωνίες για να ανακοπεί το επαναστατικό ρεύμα. 

____________________________________________ 

'Τσάι' για τους οικοδόμους και βοριάς

Περπατούσα στο Γιαλό με ψώνια και το τηλέφωνο που κρατούσα στο χέρι με φωτογράφισε.

Φυσάει τρελά κι είχα ένα παλιό μου φίλο σπίτι που μου καθάρισε τον κήπο, στερέωσε ένα αγιόκλημα που μου έκλεινε το παράθυρο και έκοψε κορμούς που πια ραγίζουν τοίχους. Του είχα γράψει από χθες τι ήθελα και στον ύπνο μου το πρωί τον άκουγα ευτυχισμένη να πηγαινοέρχεται και να κουβεντιάζει με τον Κύριο Kastell. Είχε ήδη κάνει αρκετά όταν ξύπνησα, ήπιαμε καφέ (εγώ, εκείνος μπύρες) και βγήκε να τελειώσει ως πριν λίγο που έφυγε.

Πριν χρόνια, όταν πήραμε το σπίτι, αυτός ο φίλος με βοήθησε στις επισκευές.

―Καφέ; ρωτούσα το πρωί τους παλιούς μάστορες κι εκείνοι μου απαντούσαν ντροπαλά πως όχι, πίνουν μόνο τσάι. Ουίσκι δηλαδή. Κι όταν ζητούσα κάτι λίγο ασυνήθιστο μου έλεγαν πως 'θα μας γράψει η Ιστορία'.

Ο φίλος μου θα ξαναέρθει τη Δευτέρα για τα υπόλοιπα―δεν είναι θρήσκος αλλά δε δουλεύει Κυριακές, είναι προληπτικός από μικρός που δούλευε οικοδόμος. Λυπάμαι τώρα που φυσάει και δε μπορώ να χαρώ όσα έκανε. Σαν τον αέρα είναι ανάκατες οι σκέψεις μου, το σπίτι μοιάζει να αρμενίζει σα καράβι.

Η Τουρκία κι η Βραζιλία είναι στην καρδιά μου αλλά εδώ μονοπωλούσαν τα κομματικά που δεν καταλαβαίνω και, θα το ξέρετε πια, ακολουθώ πάντα πιστά το 'Μίλα μόνο για ό,τι ξέρεις' του Μπαλζάκ. Γι αυτό και πάω να μάθω, να έχω να σας λέω.

________________________________

Λάθη έκανα πολλά μα ποτέ μαρμελάδες

Για την Τουρκία θέλω να σας πω αλλά κρατιέμαι μη με βαρεθείτε παρότι οι εξελίξεις είναι σπαραχτικές, διασκεδαστικές και ενδιαφέρουσες.

Όπως συνήθως όταν έχω δουλειές περνάω ώρες γράφοντας  άσχετα και διαβάζοντας ακόμα πιο άσχετα από εκείνα που πρέπει. Ξαπλωμένη, με ανοιχτά παράθυρα και το βοριά να ξεγελά μικρά πουλιά που κατά λάθος μπαίνουν από το παράθυρό μου μαζί με άρωμα του γιασεμιού, του αγιοκλήματος και της φρέσκιας γαρδένιας που έχω πλάι στο τσάι μου. Ευτυχία.

Διαβάζω για μια βιογραφία της Άβα Γκάρντνερ, της μόνης αληθινής αγάπης του Σινάτρα όπως λένε, η οποία, άφραγκη και άρρωστη, διηγόταν τηλεφωνικά στο λάθος άνθρωπο και το βιβλίο μόνο σήμερα, κατόπιν εορτής, βλέπει το φως.

Ως αύριο λοιπόν που θα σας ζαλίζω πάλι με τα çapulcu μου, ιδού ένα ωραίο της που (μαντέψατε γιατί;) πολύ με αγγίζει:

―Η ζωή μου χωράει σε μια φράση: Έκανε ταινίες, έκανε έρωτα, έκανε μαλακίες στη ζωή της― αλλά ποτέ δεν έκανε μαρμελάδες.

_________________________________________

Εικόνα η Ava Gardner βέβαια 

Το βιβλίο: 

Ava Gardner: The Secret Conversations by Peter Evans

Çapulcu: Η αστυνομική επέμβαση και WiFi passwords

Τα νέα τα μάθατε για την άγρια και πολύ καλά συντονισμένη επέμβαση  της Αστυνομίας χθες τη νύχτα, ώρες αφού ο Ερτογάν είπε πως ξέρει πώς να τους σταματήσει. Οι διαδηλωτές σκόρπισαν, κρύφτηκαν στα γύρω κτίρια (όπως το Divan Hotel που απειλήθηκε με δακρυγόνα και μοντέρνο καφέ που εξ αρχής έχει μετατραπεί σε Κέντρο Πρώτων Βοηθειών), μα επανεμφανίζονται, δεν εγκαταλείπουν και προειδοποιούν πως κατεβάζοντας τους δικούς του ο 'Crime Minister' προκαλεί μια πολιτική πόλωση και κίνδυνο εμφυλίου.  Παραμένουν παθητικοί και ειρηνιστές λοιπόν μα δεν αποχωρούν  ενώ (τα καλά τα δικά μας) κλείνονται οι δρόμοι για να καταφθάσουν τα λεωφορία με τα μέλη του καθεστωτικού AKP (κεντροδεξιού κόμματος με σήμα το γλόμπο και πρόσφατη στροφή στο Ισλάμ). 

Τώρα που σας γράφω γίνονται εκκλήσεις για γιατρούς. Και με πέντε νεκρούς διαδηλωτές στις προηγούμενες επεμβάσεις δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε σήμερα. 

Στις υδραντλίες προστίθενται καυστικά χημικά κι οι δικηγόροι προειδοποιούν να μην πλένονται τα ρούχα που μπορουν να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικά στοιχεία. Θα έχουμε μέλλον δηλαδή. Μα για Τουρκία μιλάμε, οι αντιδράσεις είναι ταχύτατες και αμέσως Υπουργός ανακοίνωσε πως όποιοι επιστρέφουν θα θεωρούνται υποστηρικτές Τρομοκρατών (και, δεν το είπε, θα αντιμετωπίζονται αναλόγως).

Δείτε αυτά και ό,τι έρθει θα το συμπληρώσω.

Για ζωντανά: Çapul t.v. όπου αυτή τη στιγμή είδα στην Isticlal (Λεωφόρο Πέραν) λίγους περαστικούς και παρατεταγμένη αστυνομία  για να κοπεί η πρόσβαση.

Αν είστε εκεί δε νομίζω να με διαβάζετε αυτή τη στιγμή αλλά έλαβα για να κοινοποιήσω τους κωδικούς πρόσβασης των γύρω μαγαζιών για να υπάρχει επικοινωνία και να στέλνονται εκκλήσεις βοήθειας και εικόνες. Παρακαλώ κοινοποιήστε ή αυτή την ανάρτηση ή  προτιμάτε ένα έτοιμο Twit που έχω κάτω). Ιδού λοιπόν κι ακολουθούν φωτογραφίες:

 Occupy Turkey

WIFI - Passwords taximpilates - gsl130gsl cafe kazancı -1122334455 quetelbar - 12345678 ekşi tattoo - guney1244 istanbulclub -2936475 kirmaci's - kirmacibros dmgnd ofis - dgmnd.35 mephisto - mephistokafe artistlerkahvesi - 2122459611 bohembar - 2122939488 devlt opera&balesi wireless - 1234567980 tekserguest - tekserturizm hatay sofrası - 2484431hatay uçan ev cafe - dahaneolsun j.jokey wifi - 1472583690 dedenet - 12345678 Cafe Smyrna: 9876543210 Kazancı Yokuşu: 1122334455 Taksim İpek sokaktaki Wi-Fİ ağ adı: base sifresi: Base1500 Taksim Nevizade civarındaki Mavi bar: mavi2012 UGURHOUSE: Cimbom1905 Taksim leman: bayanyani BurakBulutFotoğrafAtolyesi: BB2122387920 TaksimSturbucks: sturbucks1taksim İstiklal caddesi kallavi sokak civarı Wi-Fi: GUESTGP ŞİFRESİZ Beyoğlu Hayal Kahvesi ŞİFRESİZ İntercontinental ve Divan Otellerinin Wirelessları ŞİFRESİZ ! Tünel mevkii İlk Belediye cad. Que Tal Tapas Bar wifi: 12345678 Sıraselviler'de olanlara Changa WiFi: changa12345

Το χημικό που προσθέτουν στις υδραντλίες οι αστυνομικοί καίει το δέρμα

Ο  γνωστός  μας Κυβερνήτης Mutlu παραδέχτηκε πως χρησιμοποιήθηκαν χημικά αλλά λέει "δεν είναι βλαβερά".

Ένα καθεστώς που συλλαμβάνει γιατρούς

Προσθέτω 9.30μμ:
Αστυνομική πετάνε δακρυγόνα μέσα σε διαμερίσματα.

Στο ζωντανό κανάλι που σας έδωσα πιο πάνω δεξιά θα δείτε chatting (τουρκικά και αγγλικά) από όπου η φωτογραφία και η πληροφορία ότι στη Άρδανα, στη Σμύρνη και την Άγκυρα τα επεισόδια συνεχίζονται. 
Τα κοινωνικά δίκτυα σ' αυτή την περίπτωση μην τα περιφρονείτε. Το απόγευμα στην ομιλία του Ερτογαν ακουγόταν ότι πρέπει να εκδιωχθεί το CNN (το οποίο στις τελευταίες εκπομπές συνδέεται με BBC). Οι δημοσιογράφοι διώχθηκαν πια από την πλατεία όπως και οι γιατροί.


Για Twitter:

Είστε στο Taksim? Ιδού τα γύρω WiFi passwords for cafes and hotels for Taksim ‪#occupygezi http://bit.ly/11Rjbxn . Share them out please.

____________________________

ΕΡΤ και Gezi αλλά Τούρκος δε γίνεται ο Τούρκος σαν τον Έλληνα;

Με την ΕΡΤ και το Πάρκο Gezi Ελλάδα και Τουρκία  έχουν γίνει πρώτη είδηση παγκοσμίως. Η έπαρση αυταρχικών κυβερνήσεων απέναντι σε πολίτες που σέβονται τον τόπο και το παρελθόν τους. ΚΙ είναι παράδοξη ομοιότητα καθώς σαν κάτι αστρολογικό ή κάτι από τα δακρυγόνα που εισπνεύσαμε  εμπνέουν ειρηνικές, δημιουργικές διαμαρτυρίες που με όπλο την Τέχνη (εδώ) και το χιούμορ (στην Τουρκία) γεννούν μια νέα εμπιστοσύνη στον άνθρωπο.

Πριν ζήσουμε τη θεαματική συμπαράστασή μας για την ΕΡΤ [που ποιος θα το έλεγε ότι θα την είχα ανοιχτή καθώς σας γράφω;] παρακολουθήσαμε την αντίδραση που ξεκίνησε για να σωθεί ένα πάρκο στην πλατεία Taksim. Εκεί, το έγραφε το New Yorker προχθές, είδαμε πρώτη φορά διαδηλωτές που όπλο και άμυνά τους μπροστά στην αστυνομική βία είναι το χιούμορ.

Από την πρώτη μέρα όταν είχε πάρει φωτιά το Διαδίκτυο κι οι κάτοικοι της Πόλης ήθελαν να μάθουν για τις ταραχές η τηλεόραση έδειχνε για ώρες ντοκιμαντέρ με πιγκουίνους, έγινε ο πιγκουίνος με την αντιασφυξιογόνα μάσκα έγινε σύμβολο που δίχως ρητορείες κρατά στη μνήμη ζωντανή τη μέθοδο καταστολής ενός καθεστώτος που χρόνια αγωνίζεται να παρουσιαστεί ως δημοκρατικό. Η μάσκα δεν αφήνει να ξεχάσουμε. Τη φόρεσε κι ο αναρχικός δερβίσης που ο χορός του έκανε το γύρο του κόσμου. Τα ίδια και με το çapulcu, το 'μπαχαλάκηδες' του Ερτογάν που μπήκε ως νεολογισμός στα αγγλικά λεξικά. Κάθε δήλωση της κυβέρνησης γελοιοποιείται αμέσως με γραφικά που όπως όλα τα αστεία στην εποχή μας ταξιδεύουν ταχύτατα και γεννούν τη συμπάθεια. Ένα μεγάλο Μάτι εμφανίστηκε στο πάρκο Gezi αμέσως μόλις κάποιος μίλησε για 'κακό μάτι' και ο πιανίστας με το κράνος επίσης ταξίδεψε σε όλη τη γη.

H Τουρκική κυβέρνηση όμως, άνθρωποι άλλης εποχής, δεν έχει καταλάβει. Ανακοίνωσε χθες ότι εντός 24 ωρών θα καθαρίσει το Πάρκο Gezi και κάλεσε τις μάνες να πάνε να μαζέψουν τα παιδιά τους. 1000 μάνες λοιπόν εμφανίστηκαν στο πάρκο με παντόφλες στο χέρι και ενώθηκαν με τους διαδηλωτές.

"Στην Τουρκία" μου είπε φίλος Τούρκος "έχουμε μεγάλο σεβασμό για τις μάνες. Κι οι μάνες μας μπορούν να σε πετύχουν με παντόφλα στα 100 μέτρα".

Τι έμεινε απ' αυτό; Η μάσκα σεμεδάκι, και μια λεζάντα "Δε θα λέτε εσείς στο παιδί μου πώς θα ζήσει. Μόνο εγώ θα του λέω". "Είμαστε ενήλικοι όλοι" μου είπε ο φίλος "αλλά η μάνα μας αυτό δε θα το δει ποτέ".

Μέσα στη γενική ευθυμία για την Τούρκα Μάνα που με σεμεδάκι και παντόφλα κυβερνά το σπιτικό και τυραννά― αλλά μόνο αυτή― τα παιδιά της εμφανίστηκε κι η εικόνα που έτσι σα test θέλω να την κοιτάξετε ένα λεπτό και να συγκρατήσετε στο νου τι νιώσατε όταν το είδατε.

Γελάμε κατ' αρχήν. Κι ύστερα, όταν κυκλοφόρησε στο Facebook, όχι μονάχα Έλληνες μα και Ισπανοί ενθουσιασμένοι δήλωναν πως τέτοια μάνα θα ήθελαν. Κι εσείς φαντάζομαι γελάσατε κι ακόμα κι αν η κυρία δε θυμίζει τη μαμά σας, λιγάκι είδατε κάτι από Σουλιώτισσα και Μπουμπουλίνα στη μαμά με τη σφεντόνα.

Όχι οι Τούρκοι όμως. Θύμωσαν οι φίλοι μου που αναπαράγω. "Είμαστε ειρηνικοί" μου λένε και "αυτά είναι προβοκάτσια" και επιμένουν ότι η παραμικρή πρόκληση δίνει δικαιολογίες στην Αστυνομία. Να είναι άραγε επειδή έχουν πιο σκληρή καταστολή; Να είναι από απειρία στις διαδηλώσεις; Ή να είναι το "είμαστε αρνιά" (ή πρόβατα;) που λέει ο Τούρκος φίλος; Δεν ξέρω μα με εντυπωσιάζει που ενώ ο Έλληνας όταν θυμώσει Τούρκος γίνεται, Τούρκο που να θυμώνει σπάνια θα δούμε.

________________

Την ΕΡΤ την έχω πάνω δεξιά, είναι κι εδώ, η ΕΤ3 και το Ραδιόφωνο που εγώ το ακούω Sto Kokkino. Για τα ελληνικά κομματικά δε λέω―είμαι άσχετη― μα το ποιος πρώτος υπέγραψε να κλείσει η ΕΡΤ, το 2011 αν ενδιαφέρεστε δείτε εδώ.

Εικόνες που αξίζουν

 θα σας δώσω αλλά (αν επικοινωνούμε στο Facebook) ίσως τις έχετε δει. 

Το σεμεδάκι που λέγαμε 

κι άλλο στο Πολιτιστικό Κέντρο Ατατούρκ (χθες)

Πολιτιστικό Κέντρο Ατατούρκ (προχθές)

λ

Το Μάτι 

Τα ταξί κλείνουν το δρόμο στην Αστυνομία

Οι δικηγόροι

Οι Ηθοποιοί

Είμαστε όλοι Αλήτες;

Πολλές γυναίκες βέβαια

Η πρώτη που ταξίδεψε (με Πιγκουίνο)

Απαγορεύθηκαν φιλιά και αλκόολ

Οι αναμνηστικές φωτογραφίες γάμου έγιναν μόδα

Κεμάλ και Ερτογάν μετά συζύγων- μια σύγκριση

Στο ΒΒC έχει χάρτη τού πάρκου με το 'Αρχηγείο' όπως λέει και (με κλικ) διάφορα σημεία όπως το ιατρείο, το graffity λεωφορείο (που είδατε πιο πάνω) και, το αγαπημένο μου, τη βιβλιοθήκη.  

 Άγκυρα 'πεισματάρα γίδα'

____________________________________________

Βροχές; Με ποιον είναι άραγε τώρα οι θεοί;

Σας έχω ξαναπεί ότι τελευταία νοιώθω, σαν το Fitzgerald στα τριάντα του, ότι το πιάτο που έχω μπροστά μου δε μοιάζει με εκείνο που παρήγγειλα. Όχι προσωπικά όπως εκείνος όμως, αλλά πολιτικά και κοινωνικά. Σαστισμένη, με έκπληξη κοιτώ τις εξελίξεις και δεν πιστεύω ότι με τη θέλησή τους οι άνθρωποι επιλέγουν δρόμους που, με τη δική μου την πυξίδα μοιάζουν οπισθοδρόμηση.

Δε θα τα πω αναλυτικά σήμερα, τα γνωρίζετε. Απ' την Τουρκία όπου ο Ερτογάν παίρνει τη δύναμη λόγω της άρνησης των έμπειρων σε διαδηλώσεις και παραδοσιακά αριστερών Κούρδων αυτονομιστών που για δικά τους πολιτικά συμφέροντα κρατιούνται μακριά  αποδυναμώνοντας την αντιπολίτευση των αγνών çapulcu, ως την απόφαση-φιρμάνι που έκλεισε την ΕΡΤ που κατ΄αρχήν, ―ανεξαρτήτως τι πιστεύετε για το μέλλον της ΕΡΤ― οφείλουμε να αντισταθούμε στον τρόπο με τον οποίο έγινε διότι δημιουργεί ζοφερό προηγούμενο· όπως επίσης οφείλουμε να είμαστε καχύποπτοι με τις ξαφνικές κρατικοποιήσεις. Άλλοι γνωρίζουν τα στοιχεία και θα τα πουν καλύτερα από εμένα αλλά θέλω εδώ από το μικρο μου κήπο να σας θυμίσω ότι ΕΡΤ δεν είναι μόνο η EUROVISION ή το εμετικό 'Στην Υγειά μας' αλλά είναι και το Ραδιόφωνο (το μόνο που δε σκυλοκρατείται δέσμιο των εταιριών), η Ορχήστρα Συμφωνικής Μουσικής και –πάνω απ' όλα- το Ιστορικό Αρχείο. Σπατάλες έγιναν παντού και υπεύθυνοι δεν είμαστε εσείς κι εγώ αλλά εκείνοι οι ίδιοι πολιτικοί που (ακόμα κι από την Αντιπολίτευση) ποτέ δεν τις κατήγγειλαν. Σπατάλες γίνονται ως σήμερα που ενώ κόπηκαν μισθοί και συντάξεις το απολύτως άχρηστο περιοδικό Ραδιοτηλεόραση εξακολουθούσε να εκδίδεται όπως εξακολουθεί το κανάλι της Βουλής που κάλλιστα μπορούσε να είχε γίνει διαδικτυακό.

Σας είπα όμως, δεν θα αναλύσω, δεν είμαι ειδήμων και δεν ξέρω πιο πολλά από σάς όπως δεν ξέρω και με τον καιρό τι γίνεται και πώς και από πού άλλαξε τόσο τούτο το καλοκαίρι. "Γιατί να τους πληρώνουμε για το κλίμα τους- που είναι και το μόνο καλό που έχουν;" έγραφε μια λαϊκίστικη Γερμανική φυλλάδα πρόπερσι και φαίνεται αυτή διαβάζουν οι Θεοί και αποφάσισαν πώς ως τώρα παραήταν γενναιόδωροι με χώρα που βγάζει τέτοιους άθλιους πολιτικούς, χώρα που οι κάτοικοί της προτιμούν τις φραπεδιές και τους τηλεαριστοφάνηδες απ' το να βγουν να μαζέψουν κανένα σκουπίδι από τα αρχαία και τις παραλίες τους.

Αυτά σκεπτόμουν σήμερα μαζεύοντας στην καταιγίδα τα μαξιλάρια κι αφήνοντας γυμνά σα κλαδιά τα έπιπλα της αυλής. Είχα στο νου μου το ταξίδι στη Μεσόγειο του Paul Theroux* στο οποίο αηδίασε με τα σκουπίδια, την απλυσιά, την αξυρισιά και την αγένεια των Ελλήνων και κατέληξε ότι η Ελλάδα είναι το κατακάθι της Ευρώπης, ένα φθαρμένο ξέφτι στην άκρη του πολιτισμού  που, τυχερό στο κλίμα και την Ιστορία του, βαυκαλίζεται και βουλιάζει μέσα στην επιλεκτική του μνήμη. Ανθέλληνα θα τον έλεγαν κάποιοι (κυρίως αν διάβαζαν τα καλά που λέει για τη γείτονα) αλλά για μένα ο καθρέφτης της ματιάς του είναι χρήσιμος επειδή μας δείχνει αλήθειες που οι φίλοι από αγάπη ή ευγένεια ποτέ δε θα μας έδειχναν. Βοηθά να βλέπουμε τα λάθη μας στα μάτια άλλων κι η άρνησή μας να τα δούμε η, κατά Theroux, χαρακτηριστική μεσογειακή επιρρέπεια στην επιλεκτική μνήμη είναι που σε μεγάλο βαθμό μας έφερε στα χάλια που είμαστε.

_________________________________________________

εικόνα

Γυμνά σαν κλαδιά τα έπιπλα της αυλής κι εγώ κοιτώ την καταιγίδα από μέσα

*Ο Paul Theroux

 στο The Pillars of Hercules―A Grand Tour Of The Mediterranean περιγράφει πώς στα 50 του αποφάσισε να αφιερώσει ένα χρόνο για να γυρίσει όλη τη Μεσόγειο ξεκινώντας από το Γιβραλτάρ. Με τα πόδια, με λεωφορεία, πλοία της γραμμής αλλά και ένα υπερπολυτελές κρουαζιερόπλοιο μιλά για την Ιστορία και το παρόν με αναφορές σε όσα έγραψαν άλλοι πριν από εκείνον, όσα του λένε οι ντόπιοι για τον τόπο τους κι όσα αντιφατικά διαπιστώνει ο ίδιος. 

Σας προειδοποιώ όμως: με τους Έλληνες είναι αμείλικτος κι αν δεν αντέχετε τον προβολέα και τον καθρέφτη δε σας τον συστήνω.