Μπάλες και καρναβάλια των πολιτικών ή σχολεία και ποτό;

'Δε θέλουμε ποδόσφαιρο, θέλουμε σχολεία' ζητούν οι διαδηλωτές στη Βραζιλία.  Όταν το λέγαμε το 2004 μας έλεγαν Ανθέλληνες (και άλλα ωραία). Δεν πανηγυρίζαμε όλοι τότε ούτε είχαμε πεισθεί από το τάχα ρεαλιστικό επιχείρημα ότι χρειαζόμασταν τους Ολυμπιακούς για να αποκτήσουμε δρόμους.

Τα σκέπτομαι τώρα που ξέσπασε η αναπάντεχη αντίδραση στη Βραζιλία τη χώρα που τα ΜΜΕ θέλουν να ταυτίζουμε μόνο με μπάλες και κώλους μα οι άνθρωποι στους δρόμους μας θυμίζουν ότι δεν είναι όλοι και δε θέλουν να είναι του Καρναβαλιού. Είναι το 'είμαστε κι εμείς εδώ' που λέω συχνά για άλλα θέματα και το άκουσα από μια κοπέλα στην Τουρκία, όταν στάθηκε κρατώντας ανοιχτό Τολστόι μπροστά στα παρατεταγμένα ΜΑΤ. 'Αυτό είναι το μήνυμά μας προς τον Ερτογάν' είπε, 'η θρησκεία δεν έχει θέση στην κυβέρνηση'.

«Αυθόρμητες και εν πολλοίς χωρίς συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση διαμαρτυρίες» σχολιάζει μουδιασμένα ένας μαρξιστής και καταλαβαίνω αν και δε συμμερίζομαι την αμηχανία του που στην Τουρκία επιμένουν να διώχνουν από τα πάρκα τα κόμματα που προσέρχονται να συμπαρασταθούν. Πρόκειται για κίνημα πολιτών, λένε.

Ο τελευταίος αιώνας, ο των κομμάτων, μας απογοήτευσε. Το ίδιο μας πρόδωσαν και τα ιδιωτικά ΜΜΕ. Όχι μόνο επειδή είναι πουλημένα και κάνουν αστέρες πολιτικούς ή τραγουδιστές που επιβάλλονται από εταιρείες και κεφάλαια αλλά επειδή μας υποτιμούν σερβίροντάς μας- είτε πρόκειται για Βραζιλία, είτε για Μύκονο είτε για για Καλιφόρνια μόνο κώλους και πάλι κώλους με τη δικαιολογία ότι αυτό θέλει ο κόσμος. Ποιος κόσμος ακριβώς οι μετρήσεις τους δε μας είπαν. Θέλει ο μισός πληθυσμός (που είμαστε γυναίκες) να βλέπει καθημερινά τον πισινό της Kim Kardashian ή το στριγκάκι της λουόμενης φοιτήτριας; Το θέλουν οι ηλικιωμένοι ή οι άρρωστοι που, εγκλωβισμένοι, αποτελούν το σταθερότερο κοινό της τηλεόρασης; Ή μήπως το θέλουν τα νήπια, το άλλο σίγουρο τηλεοπτικό κοινό και τα ζευγάρια που βλέπουν μαζί τα βράδια αφού κοιμίσουν τα παιδιά; Νοιάζονται αλήθεια όλοι αυτοί για το αν κάνει αποτοξίνωση η Lindsay Lohan ή για το ποιον συναντά και πότε το κάθε περαστικό μοντέλο; Όχι δε νοιάζονται μα κανείς δεν τους μετράει.

Με το lifestyle καλλιεργήθηκε η επιπόλαιη καταναλωτικότητα διότι βλέποντας τα porsche των λαϊκών τραγουδιστών και τα πολυτελή ξενοδοχεία ο θεατής γινόταν ευάλωτος στην προσφορά διακοποδανείου που ήξερε ότι δε θα είχε να αποπληρώσει, καθώς όφειλε να γνωρίζει κι ο δανειστής αφού τον πετύχαινε στο  σταθερό τηλέφωνο  του συνοικιακού του σπιτού στη μέση της εργάσιμης ημέρας. Αν όμως βομβαρδίζεσαι συστηματικά από πολυτέλειες και γλέντια άλλων κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα θα αναρωτηθείς 'γιατί όχι εγώ' και θα εξωθηθείς σε παλαβομάρες όπως το (πραγματικό γεγονός) να προτιμάς έξαλλο τριήμερο στη Μύκονο από ένα δεκαπενθήμερο αληθινών καλοκαιρινών διακοπών.

Προς ένα τέτοιο δρόμο όδευε η Τουρκία που τα τελευταία χρόνια αλλάζει ραγδαία. Κάθε φορά που πηγαίνω έχουν ξεφυτρώσει όλο και πιο πολλά τραπεζικά υποκαταστήματα, όλο και πιο πολλά (άχρηστα) μαγαζιά δυτικών αλυσίδων και έμαθα πως άρχισε κι εκεί ο βομβαρδισμός με τηλεφωνικές προσφορές καρτών και δανείων. 'Οι Τούρκοι δεν την πατάνε' μου έλεγαν οι ξένοι κάτοικοι και 'είναι ξύπνιοι οι Τούρκοι' μα δεν ήξερα αν εννοούσαν τον Ερτογάν ή τον κόσμο. Γοητεύει η φούσκα βλέπετε. Δίνει άνεση το χρήμα, κι εμάς μας άρεσε, ξέρουμε.

'Papandreou?' γελούσαν οι ταξιτζήδες μόλις έλεγα πως είμαι Ελληνίδα και, μέσα στη ντροπή που προκαλεί το ξεφώνημα αναρωτιόμουν αν έχουν επίγνωση τι είναι οι φούσκες.

Η εξέγερση των πολιτών ήταν η έκπληξη. Και όσο περνούν οι μέρες όλο και πιο πολύ. Μετά το άγριο σεφέρι (εκστρατεία) της αστυνομίας στο Πάρκο Gezi το κίνημα εξαπλώθηκε σε κάθε χώρο πράσινου.

Ως τώρα 43 εκατομμύρια  άνθρωποι συμμετείχαν ιντερνετικά στις εξελίξεις στην Τουρκία και κοινοποίησαν το 'Τουρκία δεν είσαι μόνη' στο twitter. Ο Ερτογάν ενοχοποιεί ξένο δάκτυλο και ένας Υπουργός απείλησε πως θα πληρώσουν οι διαδηλωτές κι όσοι εκφράστηκαν στο Διαδίκτυο. 'Η μισή χώρα δηλαδή;' γελούσε Τούρκος φίλος. Εντός ωρών κυκλοφόρησε το tag #SenÖde (θα πληρώσεις) κι έγινε αντιστασιακό το να πίνεις μπύρες δημοσίως «Θέλω να πληρώσω τα δακρυγόνα, θα πιω δυό μπύρες στην υγειά σας για να εισπράξετε το φόρο», έγραφαν τα συνθήματα. Βλέπετε ο θρήσκος Ερτογάν είχε ήδη κάνει την ανοησία να απαγορεύσει τα οινοπνευματώδη μετά τη δύση του ήλιου εξηγώντας πως εθνικό ποτό της Τουρκίας είναι το αϋράνι κι όχι το αγαπητό στους Τούρκους ρακί ή η μπύρα που της μάρκας Εφέ είναι κάτι σαν τη δικιά μας παλιά Φιξ, νοσταλγικά αγαπητή.

Συγχρόνως η οργάνωση Redhack ανακοίνωσε ότι εκείνη χάκαρε όλους τους τούρκικους λογαριασμούς και πόσταρε τα επαναστατικά συνθήματα. Άλλο ειρωνικό σύνθημα λοιπόν ήταν τo #RedHackTarafındanHacklendik ('Ο λογαριασμός μου χακαρίστηκε από το RedHack το οποίο μου πίνει και τις μπύρες που έχω στο Ψυγείο).

Γέμισαν τα πάρκα και τα καφέ με κόσμο που πίνει και (παλιά πολίτικη παράδοση από τον καιρό των γενίτσαρων) χτυπά τα κατσαρολικά σε 'συναυλία στην υγειά του Ερτογάν'.

Ακολούθησε ο duran adam  o καλλιτέχνης Erdem Gunduz που στάθηκε ώρες ακίνητος μπροστά στο άγαλμα του Κεμάλ, συνελήφθη και ξεκίνησε το ρεύμα των στεκόμενων ανθρώπων #duranadam. Οι εικόνες είναι μαγευτικά σουρεαλιστικές και έχουν τη δύναμη που συνήθως μεταφέρει μόνο η Τέχνη. Αγαπημένες μου επίσης οι σειρές στεκόμενων με βιβλία ανοιχτά μπροστά σε παρατεταγμένους αστυνομικούς μήπως ξεστραβωθούν διαβάζοντας και καταλάβουν.

Πλάι σ΄αυτά (και πλάι στη Βραζιλία) η ιταλική διαδήλωση των συνδικάτων με αίτημα το δικαίωμα στη δουλειά φάνηκε αναχρονιστικά γελοία και ξεπερασμένη. Κι αυτό, όσο κι αν τα πληρώσουν οι Τούρκοι όπως δεσμεύθηκε ο Ερτογάν, αποδεικνύει ότι ανέτειλε άλλη εποχή που παλιοί πολιτικοί και συνδικαλιστές δεν την καταλαβαίνουν.

Σας δίνω εικόνες ―αν δεν τις έχετε δει πιστεύω θα σας διασκεδάσουν μέσα στη γκρίζα ανασχηματισμένη δική μας πραγματικότητα.

Ο Erdem Gunduz (duran adam) 

#duranadam στους δρόμους

Ο Ερτογάν με bibergaz (αέριο πιπεριού)

#duranadam διεθνώς

αναμνηστικές γάμων

Στη Γερμανία που κατοικούν πάνω από 3 εκατομμύρια Τούρκοι το πασίγνωστο περιοδικό Der Spiegel για πρώτη φορά έχει εξώφυλλο στην τουρκική γλώσσα.

Tυφλή η Δικαιοσύνη στέκεται στο Πάρκο Gezi  για διαμαρτυρία για την αθώωση αστυνομικού που σκότωσε το διαδηλωτή Ethem Sarisuluk

Çapulcu επιτέλους!

από τη Βραζιλία

Και στη Βραζιλία οι πόλεις στις οποίες έχουν ξεσπάσει ταραχές.  

Χθες η Πρωθυπουργός ανακοίνωσε δημοψήφισμα για πολιτικές αλλαγές και $23 δισεκατομμύρια στις δημόσιες συγκοινωνίες για να ανακοπεί το επαναστατικό ρεύμα. 

____________________________________________