Πέμπτη 3 Αυγούστου 2017

Το βιβλιοπωλείο Μυκόνου κι η Χρυσηίδα Δημουλίδου ― για να μη λέτε μερικοί



―Τι διαβάζεις;
―Σαραμάγκου.
―Δεν την ξέρω. Σα Λένα Μαντά;
―Όχι καμιά σχέση δεν έχει.
―Ε ναι, σαν τη Μαντά δεν έχει.

Ούτε σαν τη Χρυσηίδα Δημουλίδου την ακούραστη έχει που σε διακοπές στη Μύκονο περιπολεί στα βιβλιοπωλεία να δει αν έχουν όλα τα βιβλία της.
Πολλά λέτε για μας εδώ εσείς που δε μας ξέρετε αλλά η βιβλιοπώλις μας είναι η το πρόσωπο της εβδομάδος αφού απάντησε στην Ευπώλητη ελέγκτρια όχι με υπεκφυγές αλλά ωμά, ότι δεν τα έχει επειδή δεν έχουν ζήτηση.

Η Ευπώλητη εξοργίσθη, έκανε ζητηματάκι εκεί επί τόπου αλλά μετέφερε και τους καημούς στο διαδίκτυο από όπου σας μεταφέρω σε εικόνα το ποστάρισμα με την περιττή της υποσημείωση «γυναίκα η βιβλιοπωλης», λες και επιλέγουμε αναγνώσματα από αλληλεγγύη.


Φέρνω, 
με την ευκαιρία,
κι άλλα της να σας διασκεδάσω με ρατσιστικά παραληρήματα, ΨΕΚΑΖΜΟΥΣ, πηγές εμπνεύσεως και μια τεκνοαλιευτική αγγελία.







Εσείς νιώθετε ηδονή στις τρίχες σας;
Όχι βέβαια, διότι δε σας φιλά ο Μαξιμιλιανός.

Από σημερινό ποστάρισμα αποσπάσματος του, υπό τον καθόλου Games of Thrones, τίτλο ΟΙ ΠΟΛΥΘΡΟΝΕΣ ΤΩΝ ΔΡΑΚΩΝ:





A Song of Ice and Fire is a series of epic fantasy novels by the American novelist and screenwriter George R. R. Martin. He began the first volume A Game of Thrones, in 1991 and had it published in 1996.





_________________________________
Υπενθυμίζω: 
Δηλώσεις κατά όσων δανείζονται τα βιβλία της και μύδροι κατά δανειστικών βιβλιοθηκών διότι λέει είναι φτιαγμένες για βιβλία «..που είναι στα αζήτητα, π.χ. του Καζαντζάκη...»: http://daphnechronopoulou.blogspot.com/search?q=%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%85#ixzz4ohRCGKZk
'Ο πατέρας μου με χτυπούσε αλλά αν ζούσε  θα του φιλούσα τα χέρια': https://www.youtube.com/watch?v=nGQLbh7rXpI

Τα βιβλιοπωλεία μας
μαντεύετε- διαλέγετε:
 “Βιβλιοχώρα” , Φλώρου Ζουγανέλη 31
Σχολικά Είδη, ''ΠΑΡΑΓΩΝΟ'', Καλογερά 3 
Βιβλιοπωλείο “ Στην πένα” Βουγλί

Μύλος – FORUM Α.Ε. - Βιβλιοπωλεία Μύλος Κόκκινου

Τετάρτη 2 Αυγούστου 2017

Με του πλανήτη δανεικά σα να μην υπάρχει αύριο #EarthOvershootDay #naturalcapital



Από σήμερα 2 Αυγούστου, ζούμε με δανεικά. Έχουμε καταναλώσει τους ετήσιους φυσικούς πόρους του πλανήτη στους πρώτους 7 μήνες και τρώμε από το 2018.
Δεν είναι ο πρώτος χρόνος που μας συμβαίνει αλλά κάθε χρόνο σπαταλάμε και πιο πολύ. Πέρσι ήταν στις 8, φέτος  στις 2 Αυγούστου.

Αυτό σημαίνει ότι για να ζήσουμε όπως ζούμε χρειαζόμαστε 1,7 πλανήτες σαν τη γη- η γη πια δε φτάνει να μας συντηρήσει. Το φυσικό μας κεφάλαιο συρρικνώνεται αλλά εμείς αμέριμνοι σπαταλάμε φυσικούς πόρους σα να μην υπάρχει αύριο.
Αλλά υπάρχει;

Φέρνω πληροφορίες για τούτη την ημέρα, για το ενεργειακό και οικολογικό αποτύπωμα,  ένα τεστ και ένα σύνδεσμο για να μετρήσουμε το δικό μας
+ και πίνακες που δείχνουν πού στον πλανήτη διαπράττονται τα οικολογικά εγκλήματα για να έχουμε αίσθηση μεγεθών και να μην αποτρελαθούμε ζώντας εμείς στα σπήλαια ενώ η Κίνα, οι ΗΠΑ και η έλλειψη βούλησης των Τραμπ του κόσμου τούτου καταστρέφουν το μέλλον της ανθρωπότητας.








Από σήμερα, Τετάρτη, ήδη έχουμε καταναλώσει όλους τους φυσικούς πόρους που ο πλανήτης μας μπορεί να παράξει μέσα σε ένα έτος.
Αυτή η δυσοίωνη μέρα, του «ξεπεράσματος της Γης», κάθε χρόνο επέρχεται όλο και πιο νωρίς. Φέτος, από σήμερα, 2 Αυγούστου, δηλαδή μόλις σε επτά μήνες, όλοι οι φυσικοί πόροι που η Γη μας μπορεί να παράξει σε ένα έτος έχουν καταναλωθεί. Για το υπόλοιπο του έτους 2017, για να συνεχίσουμε να τρώμε, να πίνουμε και να θερμαινόμαστε, ή για τις μετακινήσεις μας, θα πρέπει να υπερεκμεταλλευθούμε τα οικοσυστήματα του πλανήτη και να θέσουμε σε κίνδυνο την δυνατότητα ανανέωσης κι αναπαραγωγής τους.
Τούτη η «μέρα του ξεπεράσματος της Γης» (“Earth overshoot day") υπολογίζεται κάθε χρόνο από το διεθνές ερευνητικό ίδρυμα Global Footprint Network, με έδρα το Όκλαντ της Καλιφόρνιας. Με βάση 15.000 δεδομένα που έχουν συλλεγεί από τον ΟΗΕ, το ίδρυμα υπολογίζει το οικολογικό αποτύπωμα του ανθρώπου. Ουσιαστικά μετρά την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της Γης, με γνώμονα την βιο-ικανότητα του πλανήτη, δηλαδή τη δυνατότητά του να ανανεώνει τις πηγές του και να απορροφά τα αέρια που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς αυτούς, η κατανάλωση όλης της ανθρωπότητας ξεπερνά το 70% των διαθέσιμων πηγών. Με άλλα λόγια χρειάζεται το ισοδύναμο ενός 1,7 του πλανήτη μας για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου.
Το έλλειμμα τούτο σε πηγές παράγεται διότι κόβουμε δέντρα με ρυθμό πολύ μεγαλύτερο από αυτόν που απαιτείται για να μεγαλώσουν, ψαρεύουμε πολύ πιο περισσότερα ψάρια από τις θάλασσες απ’ όσα γεννιούνται κάθε χρόνο, και εκλύουμε πολύ περισσότερο άνθρακα στην ατμόσφαιρά μας απ' όσον τα δάση κι οι ωκεανοί μας δύνανται να απορροφήσουν. Οι επιπτώσεις αυτής της υπερκατανάλωσης ήδη είναι αισθητές: αποψίλωση δασών, ελάττωση της βιοποικιλότητας, λειψυδρίες, οξίνιση των ωκεανών, εδαφικές διαβρώσεις, υπερσυσσώρευση απορριμμάτων, ή αύξηση της συγκέντρωσης διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Όλα τούτα τα αρνητικά φαινόμενα επηρεάζουν σχεδόν το σύνολο του πλανήτη μας.
Eνώ έως το 1961, η Γη παρήγαγε περισσότερο φυσικό πλούτο, με το ένα τέταρτο των πηγών της να μην έχουν καταναλωθεί, ο πλανήτης άρχισε να γίνεται ελλειμματικός στις αρχές του 1970. Η ημέρα ξεπεράσματος των δυνατοτήτων του έχει αρχίσει να εμφανίζεται όλο και πιο νωρίς. Το 1985 η ημερομηνία αυτή έπεφτε στις 5 Νοεμβρίου, το 1998 κατέβηκε στην 1η Οκτωβρίου, και το 2009 ακόμη περισσότερο, στις 20 Αυγούστου. Εάν διατηρηθεί ο ρυθμός τούτος, το 2030 θα έχουμε ανάγκη από δύο πλανήτες για να καλύψουν τις ανάγκες μας.
Αιτία;
Η δημογραφική αύξηση, καθώς και ο όλο και πιο λαίμαργος σε κατανάλωση φυσικών πηγών τρόπος ζωής μας, που βασίζεται όλο και περισσότερο στην ενέργεια από ορυκτά καύσιμα (άνθρακας, πετρέλαιο, φυσικό αέριο).
Ωστόσο, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι εξίσου υπεύθυνοι για τούτη την καταστροφή. Τον τρόπο ζωής των Αυστραλών, ή των Αμερικανών, χρειάζονται πάνω από πέντε πλανήτες για να τον συντηρήσουν. Οι Γάλλοι έχουν ανάγκη από τρεις, ενώ οι Κινέζοι από 2,1, πολύ παραπάνω από την λιτότητα των Ινδών (0,6).
Αντίστοιχα, σε σχέση με τις εθνικές φυσικές πηγές, η Ιαπωνία θα είχε ανάγκη από επτά φορές τη χώρα τους για να ικανοποιήσει τις τρέχουσες καταναλωτικές ανάγκες της, η Ιταλία κι η Βρετανία τέσσερις φορές. Συνολικά, το οικολογικό αποτύπωμα των ανεπτυγμένων χωρών είναι πέντε φορές μεγαλύτερο από εκείνο των φτωχών κρατών.
Πώς θα μπορέσουμε να αναστρέψουμε αυτήν την τάση; Καταρχήν, περιορίζοντας τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, που μόνον αυτά αποτελούν το 60% του παγκόσμιου οικολογικού αποτυπώματος.
Για να μπορέσουμε να διατηρήσουμε την αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κάτω των δύο βαθμών Κελσίου -όπως προβλέπουν οι στόχοι της Συμφωνίας του Παρισιού για το κλίμα, που υπογράφηκε τον Δεκέμβριο του 2015 - η ανθρωπότητα, όπως τονίζουν οι ειδικοί, θα πρέπει να απελευθερωθούμε από τα ορυκτά καύσιμα πριν από το 2050.
Τα μέτρα είναι γνωστά, είτε πρόκειται για την επιβολή οροφής και κατόπιν μείωση της παραγωγής των σταθμών ενέργειας με βάση τον άνθρακα, την ταχύτερη ανάπτυξη ανανεώσιμων μορφών ενέργειας, ή βελτίωση της ενεργειακής αποτελεσματικότητας. Η μείωση των εκλύσεων άνθρακα κατά 50% θα μας επέτρεπε την μετάθεση της 'ημέρας ξεπεράσματος της Γης' κατά τρεις μήνες.
'Αλλη μία παράμετρος είναι η μείωση του διατροφικού αποτυπώματος. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με τον τερματισμό της αποψίλωσης των δασών, τη μείωση των προϊόντων ζωϊκής προέλευσης και την στροφή προς πιο αειφόρους τρόπους παραγωγής, όπως τα βιολογικά προϊόντα, την αγρο-οικολογία, προειδοποιούν οι ειδικοί.
Πάντως, τόσο το Global Footprint Network, όπως κι η οικολογική οργάνωση WWF, διαβλέπουν αισιόδοξα σημάδια στον ορίζοντα. Σχετικά, το οικολογικό αποτύπωμα ανά κάτοικο των ΗΠΑ έχει μειωθεί κατά 20% από το 2005 (έτος που είχε φθάσει στο υψηλότερο σημείο του) έως; το 2013 (τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία), χάρις στη μείωση της εκπομπής αερίων άνθρακα και παρά την οικονομική ανάκαμψη. Κατά τ' αυτά, η παραδοσιακά παρουσιάζουσα το μεγαλύτερο εθνικό οικολογικό αποτύπωμα, Κίνα, αναπτύσσει μαζικά τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ενώ την ίδια ώρα έχει μειώσει την εσωτερική κατανάλωση άνθρακα--και παρά την κατασκευή νέων σταθμών ενέργειας με βάση το ορυκτό αυτό. Πηγή: Le Monde
Οικολογικό αποτύπωμα
Ένας τρόπος για να μετρήσουμε τις επιδράσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας πάνω στη γη είναι το "οικολογικό αποτύπωμα". Το "οικολογικό αποτύπωμα" είναι ένα μέτρο της "ζήτησης" (κατανάλωσης) φυσικών πόρων από μια κοινωνία για την κάλυψη των αναγκών της, συγκρίνοντας την με τη συνολική δυνατότητα της γης να παράγει και ν1 αναπαράγει αυτούς τους πόρους.

Το "οικολογικό αποτύπωμα" εκτιμάει τους φυσικούς πόρους που απαιτούνται για να υποστηριχθούν οι υλικές ανάγκες ενός ατόμου ή ενός πληθυσμού σύμφωνα με τον τρόπο ζωής, τις συνήθειες και την τεχνολογία που χρησιμοποιείται.
Για να είναι εύκολα μετρήσιμο και κατανοητό, το "οικολογικό αποτύπωμα" βασίζεται σε ένα μοντέλο που "μετατρέπει" τις διάφορες καταναλωτικές ανάγκες σε έκταση παραγωγικής γης, όπως γεωργική γη, δάσος (για ξύλο αλλά και για τη δέσμευση του διοξειδίου του άνθρακα), βοσκοτόπια, διαβρωμένη ή δομημένη γη, που απαιτούνται για να μπορούν να καλυφθούν αυτές οι ανάγκες.
Αν διαιρέσουμε τη διαθέσιμη επιφάνεια του πλανήτη δια του σημερινού παγκόσμιου πληθυσμό, υπολογίζεται ότι στον καθένα μας "αντιστοιχούν" περίπου 2 εκτάρια από τον πλανήτη, από τα οποία μόνο το 1.7 είναι διαθέσιμο για ανθρώπινη χρήση. Λαμβάνοντας υπόψη τις δημογραφικές αλλαγές (αύξηση πληθυσμού με σταθερή όμως την επιφάνεια του πλανήτη Γη), σε 50 χρόνια η κατά κεφαλή "διαθέσιμη" επιφάνεια εδάφους δεν θα ξεπερνάει το ένα εκτάριο.
Το μέγεθος του "οικολογικού αποτυπώματος" διαφέρει από χώρα σε χώρα και εξαρτάται από τον τρόπο ζωής και κατανάλωσης. Το οικολογικό αποτύπωμα ενός μέσου Ευρωπαίου καλύπτει 4.97 εκτάρια. Αν όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη ζούσαν και κατανάλωναν όπως οι Ευρωπαίοι θα χρειαζόμασταν περίπου τρεις πλανήτες. medsos



Το ατομικό αποτύπωμα νερού ισοδυναμεί με το νερό, που απαιτείται για την παραγωγή των αγαθών και υπηρεσιών που καταναλώνουμε. Σε όλα τα στάδια της διατροφικής αλυσίδας, από τον παραγωγό στον καταναλωτή, μπορούμε να λάβουμε τα μέτρα μας για την εξοικονόμηση του νερού και την εξασφάλιση καλής τροφής για όλους. 
Το Virtual Water Project, παρέχει πληροφορίες για το οικολογικό μας αποτύπωμα. Πρέπει να πληρώσουμε  όμως βρήκα και  δωρεάν εδώhttp://waterfootprint.org/en/ 


Το ηλεκτρονικό παιχνίδι για να μάθουμε ποιο είναι το ενεργειακό μας αποτύπωμα, δηλαδή πόσο διοξείδιο του άνθρακα (CO2) εκλύουν στην ατμόσφαιρα οι καθημερινές μας συνήθειες που σχετίζονται με την κατανάλωση ενέργειας. http://www.wwf.gr/footprint/


Τρίτη 1 Αυγούστου 2017

'Μικρή Άρκτος' της Ελισάβετ Χρονοπούλου ― τώρα online #Ursa_Minor






Η 'Μικρή Άρκτος' της αδελφής μου τώρα στο διαδίκτυο, για όσους ζούμε μακριά από σινεμά ή θέλουμε να την ξαναδούμε.
Χαρείτε την! 
Φέρνω την ταινία (με κλικ από το blog βλέπετε ή κατεβάζετε ή μεταφέρεστε στο Vimeo) +συνδέσμους ενημερωτικούς.
https://vimeo.com/142626632





Η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία της Ελισάβετ Χρονοπούλου, η «Μικρή Αρκτος», είναι ολόκληρη γυρισμένη με υποκειμενικό πλάνο. Το Flix ρωτά τη σκηνοθέτη και τους πρωταγωνιστές της, Σοφία Γεωργοβασίλη και Γιάννη Κοκιασμένο, τι κοιτάζει το δικό τους βλέμμα, όταν το στρέφουν έξω και μέσα.
Σε ξενοδοχείο ημιδιαμονής, ένας νέος άντρας συλλαμβάνεται, ενώ το αναίσθητο σώμα μιας κοπέλας μεταφέρεται στο ασθενοφόρο. Μέσα στο περιπολικό που διασχίζει την πολύβουη Αθήνα, ο άντρας ανακαλεί το διάστημα των τελευταίων μηνών, προσπαθώντας να καταλάβει τι πήγε λάθος. Πώς έφτασε στην ακραία βία αυτός που πάντα την απεχθανόταν; Πώς κατέληξε να γίνει ο ίδιος το «κακό» απ' το οποίο είχε ταχθεί να την προστατεύσει; 
Η Ελισάβετ Χρονοπούλου σκηνοθέτησε την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία της, μετά τα «Ενα Τραγούδι δε Φτάνει» και «Ο Αννίβας προ των Πυλών» - η «Μικρή Αρκτος» βγαίνει σε λίγες μέρες στις αίθουσες κι αποτυπώνει, σε ασπρόμαυρο, την ιστορία της κατάρρευσης ενός ζευγαριού, μια ιστορία μεγάλης αγάπης και μεγάλης βίας. Ολόκληρη η ταινία είναι γυρισμένη με υποκειμενικό πλάνο: η κάμερα είναι τα μάτια εκείνου, του Γιάννη Κοκιασμένου, που παρατηρούν εκείνη, τη Σοφία Γεωργοβασίλη, το πρόσωπό της, το σώμα της, τις κινήσεις της, το σπίτι τους, τους δρόμους της Αθήνας που στεγάζουν την ιστορία τους. Το Flix σκέφτηκε ν' αλλάξει... ματιά και να ρωτήσει τη σκηνοθέτη και τους πρωταγωνιστές της «Μικρής Αρκτου», πού κοιτάζουν οι ίδιοι και τι βλέπουν. 
Διαβάστε παρακάτω τι μας είπαν:
Ελισάβετ Χρονοπούλου
Τι βλέπεις όταν κλείνεις τα μάτια σου;
Το μετείκασμα αυτού που έβλεπα πριν τα κλείσω και μετά το μετείκασμα του μετεικάσματος μαυρόασπρο και φλου. 
Τι βλέπεις όταν κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, ή σε μια φωτογραφία;
Οταν βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη τού πιάνω κουβέντα. Είναι σαν συνάντηση. Ανάλογα τη στιγμή, τον ενθαρρύνω, τον μαλώνω, λέμε τα νέα μας. Αν η συνάντηση είναι αναπάντεχη μπορεί να ξαφνιαστώ και να του πω: Ωπ! Πού βρέθηκες εσύ εδώ; για να σε δω… μια χαρά είσαι! Οταν με βλέπω σε φωτογραφίες είναι πιο πεζό: κοιτάζω αν έχω βγει καλή…
Τι βλέπεις όταν φτάνεις στο γύρισμα μιας νέας ταινίας;
Το πρώτο πλάνο μέσα στο μυαλό μου. 
Τι βλέπεις όταν κοιτάζεις τη Σοφία;
Ενα γενναίο κορίτσι. 
Τι βλέπεις όταν κοιτάζεις τον Γιάννη;
Τη φωτεινή πλευρά της ζωής.
Τι βλέπεις όταν κάνεις μια βόλτα στην Αθήνα;
Τη σκοτεινή πλευρά της ζωής, τα τελευταία χρόνια.

Δευτέρα 31 Ιουλίου 2017

Μπάφοι και όπλα και τροχόσπιτα του Τραμπ οι ψηφοφόροι ― κι εμείς αλλού




Στα χρόνια της Αποικιοκρατίας τα σχολιαρόπαιδα της Τζαμάικα διδάσκονταν ότι χιονίζει τα Χριστούγεννα κι ας μην είχαν χιόνι στον τόπο τους- ούτε Χριστούγεννα.
Πολιτιστικός ιμπεριαλισμός λέγεται και είναι αναπόφευκτος διότι είναι μέσα στην φύση του ανθρώπου να μελετά (ή να μιμείται) το νικητή κι όχι το νικημένο κι ο νικητής το ξέρει και το εκμεταλλεύεται.

Μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο γενιές και γενιές έχουμε ανατραφεί με την αμερικάνικη κουλτούρα έτσι που σήμερα πολλοί αναγνωρίζουμε το Μανχάταν και την κορυφογραμμή  του Σικάγο καλύτερα από τον τόπο μας.
Φυσικό είναι. Όμως τι γνωρίζουμε ακριβώς;

ΗΠΑ δεν είναι μόνο οι δυό ακτές που δείχνουν όμορφες σε ταινίες και σίριαλ αλλά κι  οι πολιτείες ανάμεσα, εκεί που μια εργατική τάξη δίχως διέξοδο κι ελπίδα ζει σε τροχόσπιτα και παλεύει, όπως μπορεί, με την ανεργία, την κατάθλιψη και τη φτώχεια.
Στο Route 13 στην Αθήνα του Οχάιο, μια περιοχή που κάποτε άκμαζε χάρη στο κάρβουνο και την ξυλεία, σήμερα ανοιχτά είναι μόνο μαγαζιά που πουλάνε ποτά και όπλα στη λευκή εργατική τάξη που νιώθει εγκαταλελειμμένη και μόνη της διαφυγή έχει τους μπάφους και την Εκκλησία.


Συγκεντρωμένες σε ένα βιβλίο βλέπουμε σκηνές κατάρρευσης και απόγνωσης. Σας φέρνω μερικές, έτσι για να μην αναρωτιόμαστε ποιοι έφαγαν αμάσητο το παραμύθι του Τραμπ πως θα  έκανε ξανά μεγάλη την Αμερική σε μια εποχή που ή Αμερική ήταν οικονομικά στα καλύτερά της με, επιτέλους, κάποια δημόσια υγεία και λιγότερη ανεργία. Όχι εκεί όμως, όχι στο Οχάιο και τώρα τις συνέπειες τις πληρώνουμε όλοι μας.

Ψυχαγωγία: με τις πυτζάμες στο γήπεδο

 Τα Ορυχεία

 Εντός






 Ψυχαγωγία οι κατεδαφίσεις


 Χιούμορ: Κυνηγώ το γείτονα με ψόφιο ποντίκι

 Κάνναβη σε αυτοσχέδιο σύνεργο


Δεμένο το λυκόσκυλο (συνήθιο πανανθρώπινο μιζέριας) όπως φαίνεται από το παράθυρο-ράφι φαρμάκων. 




Τατού: λαιμός σα φάκελλο με την εντολή 'κόψτε εδώ'   
________________________________
Από τo βιβλίο “Carry Me Ohio,” του Matt Eich
matteichphoto.com/carry-me-ohio/