Ούτε σαν τη Χρυσηίδα
Δημουλίδου την ακούραστη έχει που σε διακοπές στη Μύκονο περιπολεί στα
βιβλιοπωλεία να δει αν έχουν όλα τα βιβλία της.
Πολλά λέτε για μας εδώ
εσείς που δε μας ξέρετε αλλά η βιβλιοπώλις μας είναι η το πρόσωπο της εβδομάδος
αφού απάντησε στην Ευπώλητη ελέγκτρια όχι με υπεκφυγές αλλά ωμά, ότι δεν τα έχει
επειδή δεν έχουν ζήτηση.
Η Ευπώλητη εξοργίσθη, έκανε
ζητηματάκι εκεί επί τόπου αλλά μετέφερε και τους καημούς στο διαδίκτυο από όπου
σας μεταφέρω σε εικόνα το ποστάρισμα με την περιττή της υποσημείωση «γυναίκα η βιβλιοπωλης», λες και επιλέγουμε αναγνώσματα από αλληλεγγύη.
Φέρνω,
με την ευκαιρία,
κι άλλα της να σας διασκεδάσω με ρατσιστικά παραληρήματα, ΨΕΚΑΖΜΟΥΣ, πηγές εμπνεύσεως και μια τεκνοαλιευτική αγγελία.
Εσείς νιώθετε
ηδονή στις τρίχες σας;
Όχι βέβαια, διότι δε σας φιλά ο Μαξιμιλιανός.
Από σημερινό ποστάρισμα αποσπάσματος του, υπό τον καθόλου Games of Thrones, τίτλο ΟΙ ΠΟΛΥΘΡΟΝΕΣ ΤΩΝ ΔΡΑΚΩΝ:
A Song of Ice and Fire is a series of epic fantasy novels by the American novelist and screenwriter George R. R. Martin. He began the first volume A Game of Thrones, in 1991 and had it published in 1996.
Για την απίστευτη ηλιθιότητα της Κυρίας Δημουλίδου
που ενοχλείται να έχουν βιβλία της οι δανειστικές βιβλιοθήκες διότι λέει είναι φτιαγμένες
για βιβλία «..που είναι στα αζήτητα, π.χ. του Καζαντζάκη...» Πολύ το γέλιο στο Διαδίκτυο, μου θύμισε τoυς αγώνες των πάμπλουτων Metallica κατά του Napster.
Η εντύπωση της Κυρίας
αυτήςπως οι δανειστικές βιβλιοθήκες
υπάρχουν μόνο ως αποθήκες των κλασικών που κατ' αυτήν είναι 'αζήτητα' δείχνει το
τεράστιο έλλειμμα παιδείας και την άγνοιά της.
Ελπίζω ειλικρινά
να την πληροφορήσει η δικηγόρος της ότι οι δανειστικές βιβλιοθήκες πρωτοοργανώνονταν
για τα νέα και μάλλον ελαφρά αναγνώσματα που δεν ήταν δυνατόν να φτάσουν σε πόλεις μακριά από τις πρωτεύουσες.
Όπως κι οι λέσχες
ανάγνωσης ήτανμια πρωτοβουλία που
ταξίδευε τιςνέες εκδόσεις και ιδέες.
Σε απομακρυσμένες περιοχές, όπως στην Άγρια Δύση τις κινούσαν πλανόδιοι που περνούσαν
περιοδικά για να πάρουν τα παλιά και να δανείσουν καινούργια στους απομονωμένους πληθυσμούς.
Στον 20ο αιώνα στις αναπτυγμένες χώρες υιοθετήθηκε
και εξελίχθηκε από προγράμματα πολιτισμού και κάθε γειτονιά
απέκτησε τη Δανειστική της Βιβλιοθήκη που προσελκύοντας αναγνώστες όλων τον
ηλικιών αποτελεί τόπο συνάντησηςκαι
καλλιέργειας με εκθέσεις, δωρεάν μαθήματακαι ομιλίες.
Όταν ήμουν στην Αγγλία
συναντούσα ηλικιωμένους που στη Βιβλιοθήκη της γειτονιάς μας διάβαζαν τις εφημερίδες
τους, καλλιτέχνες και τεχνίτες που έψαχναν οδηγούς ή ειδικά ακριβά βιβλία Τέχνης, και παιδάκια που προτιμούσαν το ζεστό ήσυχο χώρο για να μελετήσουν. Το σχολείο μου
στηριζόταν πολύ στο περιεχόμενό της και πολύ γρήγορα έμαθα ότι μια από τις παροχές
ήταν κι η δυνατότητα να παραγγέλνω όποιο νέο βιβλίομου άρεσε , και πράγματι μου το έφερναν εντός ημερών στην πρώτη σκληρόδετή του
έκδοση.
Αλλά αυτά (ελπίζω)
θα τα μάθει, είναι απλές πληροφορίες.
Αυτό που φοβάμαι
δε θα μάθει η συγκεκριμένη κυρία είναι ότι ο πραγματικός συγγραφέαςζητά να διαβαστεί, όχι να αμείβεται.
Όλοι γράφουν, Κυρία
μου, ο καθένας μη αναλφάβητος μπορεί να γράψει.
Κάποιοι μάλιστα πληρώνονται
για να γράψουν. Μπορεί να είναι όμως συμβολαιογράφοι, δημοσιογράφοι,απουσιολόγοι, γραμματείς κι ας πληρώνονται.
Διότι συγγραφείς
μας κάνουν οι αναγνώστες μας, όχι οι αμοιβές μας.
Τα καλύτερα (μη μηνύσιμα) διαδικτυακά σχόλια: lifo33223
_______________________________________
Εν τω μεταξύ κάποιοι ξέθαψαν και παλιά της συνέντευξη
στην οποία παραδεχόταν πως δε διαβάζει 'κλασικούς' (όχι αρχαίους, εννοούσε Στάϊνμπεκ,
Καζαντζάκη κ.λ.) κι εκείνη αφαίρεσε το σχετικό σημείο που αναφέρω. Μα (δόξα τω Διαδικτύω)
υπάρχουν μάρτυρες στο θαυμάσιο βιλιοθηκονομικό blog της Katerina Kerasta: ΕΔΩ:
«UPDATE 23/10/12 9:01: δεν έχει το θάρρος ούτε να υποστηρίξει
τη γνώμη της! διέγραψε από την επιστολή της τη φράση “ή να βρίσκεται στα αζήτητα.
π.χ ένας Καζαντζάκης, ένας Ντοστογιέφσκι, μια Λιλίκα Ζωγράφου κλπ που τα βιβλία
τους έχουν εκδοθεί εδώ και πολλά χρόνια."
(και by the way, το 'Λιλίκα' για
τη Λιλή Ζωγράφου πώς σας φαίνεται;) ____________________________________________________________
Αφότου έγραψα τα ανωτέρω μού σχολίασαν στο FB (από όπου το πανηγύρι) περί δικαιωμάτων
του δημιουργού· στο κάτω-κάτω, μου λένε, ο συγγραφέας πρέπει να μην αμείβεται για
τη δουλειά του. Ξεκαθαρίζω πως είμαι υπέρ των υψηλών αμοιβών αλλά δε θεωρώ εχθρό
του καλλιτέχνη κανένα μέσο που βοηθά τη διάδοση του έργου του. Κι οι δανειστικές
βιβλιοθήκες αυτό κάνουν διότι το βιβλίο δεν είναι προϊόν μιας χρήσεως.
Σας μεταφέρω την απάντησή μου
στην οποία συμπεριέλαβα το σχόλιό μου προς τον Άρη
Δημοκίδη στη Lifo:
Χρωστάω πολλά στις δανειστικές βιβλιοθήκες και δε γίνεται
να συμφωνήσω. Εξ άλλου το επιχείρημα είναι άκυρο αφού το βιβλίο δεν είναι προϊόν
μίας χρήσεως. Αλλιώς θα έπρεπε να το διαβάζουμε σε ένα συγκεκριμένο χώρο κι ύστερα
να φεύγουμε με άδεια χέρια (όπως στο σινεμά ή στη γκαλερί). Θα απαγορευόταν δηλαδή
να έχουμε βιβλία σπίτι μας αφού όποτε τα ξαναδιαβάζουμε (και το κάνω συχνά) χάνει
ο συγγραφέας.
Δε χάνει όμως. Διότι ο καλλιτέχνης κρίνεται επί συνόλω.
Ο αναγνώστης συζητά το βιβλίο που διάβασε στη Βιβλιοθήκη και το αγοράζουν οι φίλοι
του, πιθανόν κι ο ίδιος (αφού το διαβάσει) και αγοράζουν και το επόμενο του συγγραφέα.
Το έγραψα και στον Άρη Δημοκίδη στη LIfo :
Λέτε «..έχει πολλά δίκια η συγγραφέας σε σχέση με τα βιβλία
νέας κυκλοφορίας και τις βιβλιοθήκες»; Αλήθεια; Το διάβασα και στο άλλο άρθρο σας
και πραγματικά απορώ.
Όλες- αλλά όλες, οι συνοικιακές βιβλιοθήκες του κόσμου
φαίνεται διαφωνούν μαζί σας κι ας είναι κρατικές σε χώρες που προσπαθούν να υπερασπιστούν
τα δικαιώματα των δημιουργών. Γιατί; Διότι η διάδοση του έργου φέρνει, δε διώχνει
αναγνώστες. Αν το διαβάσει και μιλήσει ο ένας, είναι πιθανόν όχι μόνο να το αγοράσουν
οι φίλοι του αλλά κι ο ίδιος που συζητώντας το εξασφαλίζει και την πώληση του επόμενου.
Ο καλλιτέχνης κρίνεται επί συνόλω. Το ένα έργο φέρνει
κοινό στα άλλα μας.
Αλίμονο Κύριε Δημοκίδη αν θεωρήσουμε ότι οι Βιβλιοθήκες
είναι εχθροί των δικαιωμάτων του Δημιουργού.
Αν το επιχείρημα τραβηχθεί τι θα πούμε για τη διδασκαλία;
Μήπως και οι καθηγητές οφείλουν να διδάσκουν μόνο μικρά αποσπάσματα ή να προσέχουν
να μη μάθει ο μαθητής το τέλος ώστε να αγοράσει το βιβλίο;
Στην Ελλάδα δυστυχώς
δεν έχουμε παράδοση της Βιβλιοθήκης της γειτονιάς. Ρωτήστε όμως πολίτες χωρών που
έχουν και σκεφθείτε το και αναθεωρήστε- κρίμα είναι..
Γνωρίζετε πόσο με ενοχλούν τα ρατσιστικά σχόλια για την ηλικία (ageism), αλλά η εικόνα της συγγραφέως που κολλά το πρόσωπό της στη θέση μοντέλου δίχως την άδεια του φωτογράφου δείχνει καθαρά πόσο σέβεται τα πνευματικά δικαιώματα όταν δεν είναι δικά της.
Το μεταφέρω όμως ως ενδεικτικότατο.
* Το 'Μην πυροβολείτε τη νύφη' κατά΄Google είναι τίτλος ενός από τα πολλά δημοφιλή ρομάντζα της Χ. Δημουλίδου.Ομολογώ, δεν το έχω διαβάσει διότι δεν το έχουμε στη η Βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου στη Μύκονο.
Έρχονται τελευταία κάτι μηνύματα από ημίγνωστους με την εντολή 'Κοινοποίησέ το παντού' / Διάδωσε το να το δουν όλοι' κι από κάτω κάτι videos με περικεφαλαίες κι εθνικιστικές παρλαπίπες.
Νόμιζα πως τα είχαμε δει όλα, με πόνο βλέπω όμως πως οι Μεγάλες Ιδέες που φέρνουν μεγάλες καταστροφές δεν πέθαναν αλλά ζουν και εκτρέφονται και δυναμώνουν εμποδίζοντας την ενηλικίωσή μας.
«Η ευγενής μας τύφλωσις» διαβάζω έγραφαν μετά τον πόλεμο του 1897 που ξεκίνησε με αντίστοιχες πατριωτικές κορώνες. Είναι άραγε ακόμα ευγενής όταν έχουμε σπάσει τα μούτρα μας τόσες φορές ή μήπως εκτρέφεται σκόπιμα από λαοπλάνους για ίδιο και προσωρινό συμφέρον;
Με φρίκη παρακολουθώ το κύμα πατριδοκαπηλίας και λαϊκισμού να παρασύρει κόντρα σε κάθε ψήγμα λογικής και σωφροσύνης.
Συμμετέχω λοιπόν παρότι ξέρω ότι γνώμη δε θα αλλάξετε.
Τι φέρνω;
Φωνές λογικής.
Μαζί τους όμως πολύ υλικό με εικόνες:
νέα βεβήλωση του Μνημείου του Ολοκαυτώματος κι όλα τα άλλα τα τρελά με Χρυσαυγίτη βουλευτή να καλεί σε πραξικόπημα κι ύστερα να διαγράφεται από το κόμμα που τον χειροκρότησε, μπανεράκια και ρητά, προφητείες καλογέρων και, για να μην ξεχνιόμαστε, πολιτικούς σαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη που, για μάς που τα θυμόμαστε, τον είδαμε σε μια δημόσια συμβολική πατροκτονία να ντύνεται Σαμαράς (και να χειροκροτείται κι αυτός).
Μαύρες μπογιές στο μνημείο του Ολοκαυτώματος στη φασιστική πορεία της Θεσσαλονίκης για τη Μακεδονια. Γιατί καλο να είναι μπαμπάς μας ο Μεγαλέξανδρος αλλά σαν τον Χίτλερ δεν έχει...
Εθνικιστικός παροξυσμός. Άλλος μερακλώνει με Παΐσιο κι άλλος ονειρεύεται «να μάς βομβάρδιζαν» και πάνω στον ενθουσιασμό στήνει κι ένα πλάνο για «ανασυγκρότηση» και «κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής».
Ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Κωνσταντίνος Μπαρμπαρούσης ουσιαστικά κάλεσε σε στρατιωτικό πραξικόπημα.
Ο Κωνσταντίνος Μπαρμπαρούσης κάλεσε «τη στρατιωτική ηγεσία της χώρας» να συλλάβει τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, τον υπουργό Εθνικής Άμυνας και κυβερνητικό εταίρο, Πάνο Καμμένο και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο.
Η αναφορά του αυτή προκάλεσε την έντονη αντίδραση των βουλευτών που βρίσκονταν στην αίθουσα της Ολομέλειας, με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να σηκώνονται από τα έδρανα.
να σταθούν στο ύψος τους και να συλλάβουν τον Αλέξη Τσίπρα και τον Πάνο Καμμένο».
Ο βουλευτής αποχώρησε από την αίθουσα όπως και η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Χρυσής Αυγής.
Ο Πρόεδρος της Βουλής ανέφερε συγκεκριμένα πως «οι μάσκες έπεσαν», καθώς τη
Ωστόσο ο Κωνσταντίνος Μπαρμπαρούσης συνέχισε λέγοντας προκλητικά σε όσους αντέδρασαν: «Τα κεφάλια σας στις Πρέσπες».Όπως τόνισε: «Καλώ τη στρατιωτική ηγεσία της χώρα
ςδήλωση Μπαρμπαρούση χειροκρότησαν οι υπόλοιποι βουλευτές της Χρυσής Αυγής από τα έδρανά τους.
Τώρα σοβαρά ισχυρίζεται η ΕΛΑΣ πως "καταδίωξε" τον Μπαρμπαρούση και δεν μπόρεσε να τον φτάσει σε κλειστό αυτοκινητόδρομο που έχει δέκα φορές περισσότερα διόδια παρά κόμβους και εξόδους ; πιο πιστευτό φαίνεται να κάθησαν κάπου παρεΐτσα και να είδαν μαζί το ματσάκι.
Συνεχίζονται για δεύτερη μέρα τα μπλόκα της αστυνομίας για τη σύλληψη Μπαρμπαρούση pic.twitter.com/TTS2N19q7G
Από τη μία η ΚΟ της Χ.Α. χειροκροτούσε τον Μπαρμπαρούση όταν έλεγε για πραξικοπήματα κ.λπ. στη #vouliκ μετά ψηφίσανε να διαγραφεί για να σώσουν το τομάρι τους! Πιο κότα πεθαίνεις! Κο κο κο... Μπράβοι, μαφιόζοι, φονιάδες χρυσαυγίτες, ρωτήστε για να μάθετε τι πάθανε οι Χίτες..
Φοβερά πράγματα μαθαίνουμε: - Ο Μιχαλολιάκος καλούσε σε κατάργηση της δημοκρατίας πριν τον Μπαρμπαρούσηhttps://archive.is/apbQE
Φωτεινή Λαμπρίδη
Πριν λίγες μέρες, ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Μπαρμπαρούσης, κάλεσε από το βήμα της βουλής τον στρατό σε πραξικόπημα. Ο βουλευτής κάλεσε ευθέως την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων να κάνουν πραξικόπημα, και να συλλάβουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εξωτερικών, ώστε - όπως είπε - να σταματήσει «η προδοσία της Μακεδονίας». Οι βουλευτές της ναζιστικής οργάνωσης τον καταχειροκρότησαν, μετά ο αρχηγός τον διέγραψε και λίγο αργότερα ο Ηλ. Κασιδιάρης συμφώνησε με τα λεγόμενα Μπαρμπαρούση. Γιατί; Γιατί απλούστατα αυτή είναι η γραμμή της ΧΑ.
Πέσαμε από τα σύννεφα με τις δηλώσεις Μπαρμπαρούση; Η απάντηση είναι όχι όσοι παρακολουθούμε τις εξελίξεις της δίκης της Χρυσής Αυγής. Το Παρατηρητήριο της Χρυσής Αυγής (Golden Down watch), το OMNIA TV αλλά και η ΕΦΣΥΝ έχουν βγάλει στη δημοσιότητα τα βίντεο από τον σκληρό δίσκο του Ν. Μιχαλολιάκου που παρουσιάστηκαν στη δίκη. Εκεί φαίνεται ο διπλός λόγος της Χρυσής Αυγής. Στρογγυλεμένος στις μεγάλες συγκεντρώσεις και στις συνεντεύξεις στον Ελληνικό και ξένο τύπο, όχι όμως και στις κλειστές συγκεντρώσεις των μελών όπου εκφράζεται πεντακάθαρα από το στόμα του αρχηγού αλλά και των πρωτοκλασάτων στελεχών, η ιδεολογία της ΧΑ.
Είδαμε και ακούσαμε τον Ν. Μιχαλολιάκο στα βίντεο αυτά να λέει: « Ξέρουμε όλοι πως λειτουργεί ο στρατός, ο στρατηγικός στόχος είναι να καταργήσουμε τη δημοκρατία δεν το κρύβω», «…αν ζούσα στη Γερμανία τότε θα ήμουν εθνικοσοσιαλιστής», «...έχω την τιμή να μην είμαι δημοκράτης. Θα πάρουμε μέρος στις εκλογές γιατί είναι ευνοϊκές οι συνθήκες για εμάς», «Εμείς δεν θα σας κουράσουμε με εκλογές», «...είμαστε και χουντικοί και φασίστες», «... τους νοιάζει να μη θίγονται τα δημοκρατικά δικαιώματα, εμείς πιστεύουμε στην πατρίδα κι όχι στη δημοκρατία»....
Στα @@ τους στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ για το «Βόρεια Μακεδονία». Όλη η φασαρία γίνεται με πρόφαση το όνομα για να ρίξουν την κυβέρνηση και να μην καταλήξουν στη φυλακή οι εμπλεκόμενοι στα #novartis#κεελπνοκαι #noor1. Το 'χετε; #vouli#Σκοπιανοτσολιαδες
Αρχαιοπληξία-Ανορθογραφία
Σεβόμαστε τη σημαία μας. (Ενόσω μάς βλέπουν)
Δεν είμαστε όλοι χρυσόψαρα. Μερικοί έχουμε μνήμη,
Ε. Αρβελέρ αναμνήσεις
Σχολικό βιβλίο, επί Χούντας αναφέρει τη Μακεδονία με πρωτεύουσα τα Σκόπθα, έκταση25.713 τ.χλμ και πληθυσμός1.404.000
Επειδή η μάχη τώρα στο κοινοβούλιο δεν δίδεται για το αν θα περάσει ή όχι η συμφωνία, αυτό το γνωρίζει και η αντιπολίτευση που προσδοκά εντούτοις πατριωτικά εύσημα για εκλογική εξαργύρωση, θα πρέπει να εξηγηθεί με τον πιο σαφή, κατηγορηματικό και απλό τρόπο στον κόσμο ότι 1) αν δεν περάσει αυτή η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ, τα πράγματα θα παραμείνουν ως έχουν. Δηλαδή Δημοκρατία της Μακεδονίας.
2) Το veto της Ελλάδα σε ΕΕ και ΝΑΤΟ για το όνομα, δεν μπορεί να ισχύει εις το διηνεκές, και δεν υπόκειται σε παράλογες χρήσεις. Κάθε εχέφρων κυβέρνηση θα συνηγορήσει στην άρση ή στην παράκαμψή του. Αυτή είναι η τελευταία φορά που το έτσι κι αλλιώς οριακό ελληνικό αίτημα να ονοματίσει έναν άλλο λαό, και οι ελληνικές φαντασιοπληξίες περί σφετερισμού ονομάτων, κλοπής της ιστορία κλπ. θα μπορούν να γίνουν θέμα διεθνούς ή διμερούς διαπραγμάτευσης. Αυτά και τίποτε άλλο. Πατριωτισμός χωρίς ρεαλισμό είναι τυχοδιωκτισμός. Ο κόσμος έχει πολύ σοβαρότερα προβλήματα από τις ελληνικές ιδιορρυθμίες.
31 Μαΐου στις 12:28 μ.μ.
Θέλεις να αλλάξει η επίσημη ονομασία της ΠΓΔΜ έτσι ώστε να μην περιέχει τη λέξη "Μακεδονία" μέσα; Η λύση είναι απλή. Φτιάχνεις μια χρονομηχανή, και:
-Πας πίσω στις 2 Δεκεμβρίου του 1991 και σταματάς τον Αντώνη Σαμαρά από το να υπογράψει ως υπουργός εξωτερικών το κοινοτικό έγγραφο 3567/91, όπου αναγνωρίζεται η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και αναφέρεται ξεκάθαρα πως ένα από τα κράτη που δημιουργούνται στη θέση της λέγεται "Δημοκρατία της Μακεδονίας". Μια που είσαι εκεί, πείθεις και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ότι δεν πρέπει να αποδεχτεί σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, καθώς και ότι το θέμα δεν θα έχει ξεχαστεί σε 5-6 χρόνια.
-Μετά ταξιδεύεις ακόμα πιο πίσω, στις 18 Ιουνίου του 1959, και αποτρέπεις τον Κωνσταντίνο Καραμανλή από το να υπογράψει διακρατική συμφωνία με την τότε Γιουγκοσλαβία, όπου αναγράφεται ρητά ο όρος "Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας".
-Στη συνέχεια πας στο 1944 και σκοτώνεις τον Τίτο, γιατί ήταν αγύριστο κεφάλι και δεν θα δεχόταν με τίποτα να μην ονομάσει "Μακεδονία" την νοτιότερη επαρχία του. Για σιγουριά, πετάγεσαι και 10 χρόνια πιο πίσω και κάνεις φασαρία στη συνεδρίαση της Γραμματείας Βαλκανικών Κρατών της Κομμουνιστικής Διεθνούς, απαιτώντας να μην συμπεριληφθεί στα πρακτικά αναφορά για μακεδονική εθνική ταυτότητα και τέτοιες σαχλαμάρες.
-Έπειτα κάνεις μια στάση στο 1912, κερδίζεις μόνος σου τους Βαλκανικούς Πολέμους και εντάσσεις την περιοχή που σήμερα αποκαλούμε ΠΓΔΜ στην επικράτεια του Ελληνικού Κράτους. Επειδή όμως ακόμα κι έτσι θα έχεις Σλάβους που θα αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες,
-Πας καμιά χιλιετία πίσω και τους ξεφορτώνεσαι όλους, πριν πατήσουν το πόδι τους στα Βαλκάνια. Αν δεν σου αρέσουν οι γενοκτονίες χτίζεις ένα μεγάλο τείχος για να τους κρατήσεις μακριά, μη μολύνουν με τα γονίδια τους το καθαρό DNA των Βυζαντινών (που ως γνωστόν δεν ήταν Ρωμαίοι και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς, αλλά μόνο Έλληνες).
-Για να μη γίνει καμιά μαλακία, πας ακόμα πιο πίσω, στην εποχή των Πτολεμαίων, και τους πείθεις να μείνουν ενωμένοι, γιατί αλλιώς θα παρακμάσουν και θα έρθουν να τους πάρουν την εξουσία από τα χέρια οι Ρωμαίοι και διάφοροι άλλοι βάρβαροι.
-Κι επειδή οι Πτολεμαίοι ήταν λίγο μαλάκες και δεν μπορείς να τους εμπιστευτείς, πας στο 323 π.Χ. και σώζεις τον Μέγα Αλέξανδρο, ώστε να ζήσει μέχρι τα βαθιά γεράματα, να κατακτήσει όσους τόπους γουστάρει και να φροντίσει να τον διαδεχτούν σοβαροί άνθρωποι που θα κάνουν την Αυτοκρατορία του να κρατήσει μέχρι σήμερα.
Επιστρέφοντας στο παρόν, διαπιστώνεις ότι ο κόσμος έχει αλλάξει τελείως: η Μακεδονία είναι 100% ελληνική και χωρίς ούτε μισό Σλάβο, η Κωνσταντινούπολη παραμένει δική μας (αν και σχετικά υποβαθμισμένη συγκριτικά με τα μεγαλεία που δεν θα έχει ζήσει ποτέ), οι Γερμανοί τρώνε ακόμα βελανίδια και μας χρωστάνε τα μαλλιοκέφαλα τους, και η Θεσσαλονίκη έχει μετρό εδώ και κάναν αιώνα. Μπορεί βέβαια μέσα σε όλες αυτές τις ιστορικές καραμπόλες και ανακατατάξεις να μην έχει γεννηθεί ποτέ ο παππούς σου και εσύ να ξεθωριάσεις και να εξαφανιστείς σαν τον Μάρτι ΜακΦλάι στην "Επιστροφή στο Μέλλον", αλλά το χρέος σου σαν πατριώτης θα το έχεις κάνει και η πραγματικότητα θα έχει διαμορφωθεί όπως θέλεις εσύ και όχι όπως την ήξερες πριν ξεκινήσεις το ταξίδι με τη χρονομηχανή σου.
«Εστω η κορασίς γυμνή, αλλ' ας φορέσει τουλάχιστον έναν στηθόδεσμο»: έτσι μοιάζουν οι επιδιωκόμενοι από εμάς προσδιορισμοί «Ανω» ή «Βόρεια» στην ονομασία της γείτονος πΓΔΜ, καθότι το κεντρικό αντικείμενο του πόθου στην περίπτωση είναι ο όροςΜακεδονίακαι συνεπώς ο όποιος επένθετος προσδιορισμός είναι διακοσμητικός ή δευτερεύων, καθώς ούτε τη σκοπιανή προπαγάνδα μήτε τους υποβόσκοντες αλυτρωτισμούς πρόκειται να αναχαιτίσει. Με δεδομένην, ωστόσο, και πανθομολογούμενη την εκτίμηση ότι η σύσταση του κράτους της «Ανω» Μακεδονίας συστοιχίζεται με τα ελληνικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή, ας δούμε τι μας μένει να πράξουμε - αντί να ξεκατινιαζόμαστε με την ονοματοδοσία σαν απεχθείς νονοί.
Πρώτον, σύμφωνα με τα κρατούντα της Κοινωνίας των Εθνών οι γείτονες δικαιούνται να αυτεπονομασθούν απλοί ή σύνθετοι Μακεδόνες, σκέτοι Ινκας, Ροσονέρι ή όπως αλλιώς αποφάσισαν χωρίς να λογοδοτήσουν σε κανέναν: η μάχη του ονόματος είναι χαμένη από το 1945. Δεύτερον, η ονομασία ασφαλώς και είναι «όχημα του μακεδονικού αλυτρωτισμού», πλην όμως - και στο μέτρο που εκτιμούμε ότι η πΓΔΜ δεν πρόκειται να ενσωματωθεί σε μια Μεγάλη Βουλγαρία - ο αλυτρωτισμός αυτός δεν έχει σοβαρές περγαμηνές και με σύγχρονους πολιτικοκοινωνικούς όρους φαίνεται μάλλον ως γραφικό, νοσταλγικό απολειφάδι των εθνικιστικών εξάρσεων του βαλκανικού παρελθόντος, κατάλληλο για τοπικούς και υπερατλαντικούς χρήστες της τρίτης ηλικίας και για νεαρούς ακροδεξιούς της Ελλάδας, της Βουλγαρίας και της πΓΔΜ. Σε κάθε περίπτωση, ο αλυτρωτισμός των Σκοπίων θα εξακολουθήσει να καλλιεργείται, όπως και αν ονομασθεί τελικά η γείτων χώρα, για λόγους που αφορούν την εσωτερική συνοχή της, αλλά δεν θα έχει τύχη στην ελληνική πλευρά της Μακεδονίας για πολλούς και ποικίλους λόγους, από τους οποίους κυριότερος είναι η κοινωνικοοικονομική μας υπερτέρηση.
Αν ξεπεράσουμε το εθνικό σύγκρυο που μας προκαλεί ο μακεδονικός αλυτρωτισμός των Σκοπίων, απομένει τελευταίο μαχητό το πεδίο της Ιστορίας, όπου η πολιτική και κρατική προπαγάνδα της «Ανω» Μακεδονίας επιδιώκει συστηματικά να ιδιοποιηθεί την αρχαία Μακεδονία - στην εκπαίδευση μα και μέσω των ΜΜΕ και άλλων φορέων: ο Φίλιππος και ο υιός Αλέξανδρος παρουσιάζονται ως εθνο-πρόγονοι των σημερινών (σλαβο-)Μακεδόνων. Κατά τη σκοπιανή προπαγάνδα, οι μελλοντικές αρχαιολογικές ανασκαφές θα φέρουν στο φως τα μνημεία και τον πολιτισμό της φυρομιανής φαντασιώσεως· ο Αλέξανδρος «ανεβόαμακεδονιστίκαλών τους πελταστάς» σημαίνει ότι ο στρατηλάτης ομιλούσε πλην της αρχαιοελληνικής και τη σλαβομακεδονική τοιαύτη: η «γείτων, ξανθή, λευκοχίτων» φαντασίωση δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Για όσον καιρό θα υπάρχουν το λεξικό μακεδονικών λέξεων του Ησυχίου, η Οξφόρδη και το Χάρβαρντ, μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι, η ιστορία μας δεν κινδυνεύει· η αρχαία Μακεδονία, εκείνη τουλάχιστον, θα μείνειακραιφνώς και παντελώς αρχαία ελληνική.
Τούτο όμως δεν συνεπάγεται ότι εμείς οι σύγχρονοι Ελληνες δικαιολογούμαστε να συμπεριφερόμαστε ως υστερικοί μικροϊδιοκτήτες υφαρπαγέντος αγροτεμαχίου. Η αρχαία μακεδονική και συνολικά η αρχαιοελληνική κληρονομία συνιστά κτήμα της οικουμένης και δεν είναι το χωράφι του παππού ώστε να τη θεωρήσουμε ατομική ιδιοκτησία μας. Αν ήξερε μάλιστα ο Φίλιππος ότι θα διεκδικούσαν την αποκλειστική αντιπροσώπευσή του κάποιοι σημερινοί ελληναράδες, είναι βέβαιον ότι θα είχε πηδήσει ως άλλος ΓΓ από τον βασιλικό εξώστη και θα κούτσαινε και από το καλό του πόδι: «Για δες, φωνασκούν σαν "γυφτο-σκοπιανοί" εθνικιστές αντί να στρωθούν και να εκδώσουν κάποτε έναν (έστω έναν!) αρχαίο έλληνα συγγραφέα, που σε διακόσια χρόνια ελεύθερο ελληνικό κράτος δεν το έχουν αξιωθεί»· ή «αντί να μάθουν να προστατεύουν την Ολυμπία από τις πυρκαϊές, οι άχρηστοι...» θα σκεφτόταν ο κουρασμένος πλην σοβαρός βασιλεύς.
Εφόσον λοιπόν οι (σλαβο-)μακεδόνες γείτονες επιθυμούν να προσοικειωθούν το γόητρο της αρχαίας Μακεδονίας, εμείς οφείλουμε να αποδειχθούμε γαλαντόμοι απόγονοι των ενδόξων προγόνων και όχι τσιφούτηδες μικροκληρονόμοι: να δώσουμε στους γείτονες πληροφορίες και υλικό. Αν εκείνοι έστησαν τον ανδριάντα του στρατηλάτη στα Σκόπια, εμείς να στείλουμε και δικούς μας γλύπτες να φιλοτεχνήσουν και στη Ρέσνα και στο Πρίλεπ και αλλαχού. Δηλαδή, όχι απλώς να αποδεχθούμε παρά και να επιζητήσουμε την ένταξη των νεο-Μακεδόνων στη χορεία των δικαιούχων της αρχαίας μακεδονικής ιστορίας. Είναι, άλλωστε, κληρονόμοι και αυτοί εν τοις πράγμασιν καθώς, εκτός του εδάφους, πολλών κοινών εθίμων κ.λπ., το σημερινό (σλαβο-)μακεδονικό λεξιλόγιο έχει στοιχειοθετηθεί με εκατοντάδες ελληνικές λέξεις, που δεν είναι περιθωριακές παρά συνέχουν τονσυστατικό πυρήνααυτής της γλώσσας (πολύ πριν από τις προσχωθείσες εκ των βυζαντινών και οθωμανικών υστέρων)· παραθέτω ελάχιστα μόνο δείγματα: «ους» λέγουν το αφτί οι επίδοξοι Μακεδόνες, «ους - ωτός» είναι το αφτί στ' αρχαία ελληνικά· «Σο πράις» λέγεται στη σλαβομακεδονική, όπου η φράση ουδόλως απέχει ηχητικά και σημασιολογικά από το «Τι πράττεις»· «σμ' ρδεν» είναι αυτός που αποπνέει τη δυσωδία των στάβλων της γείτονος, ενώ το «σμερδνόν βοόων» είναι η μπόχα των ζώων στον Ομηρο. Επιπλέον και η γραμματική δομή της γλώσσας είναι από τη φτιαξιά της αμάλγαμα ελληνο-λατινικό, π.χ. «άμο - άμας - άματ / αμάμους - αμάτις - άμαντ» κλίνεται ο ενεστώς του ρήματος στα λατινικά, «σάκαμ - σάκας - σάκα / σάκαμε - σάκατε - σάκατ» το ρήμα στα «γυφτο-σκοπιανά».
Είναι εξόφθαλμο ότι οι γείτονές μας μετέχουν της ελληνικής παιδείας πολύ περισσότερο απ' όσο νομίζουμε και νομίζουν. Αλλά εφόσον θα τους ενισχύαμε να συναρμοσθούν περαιτέρω με την αρχαία ελληνική μακεδονική κληρονομιά, αν επικουρούσαμε ώστε να νοιώσουν - και αυτοί! - απόγονοι (αν όχι ισότιμοι, άντε, ψυχοπαίδια) του πολυπολιτισμικού Μεγάλου Αλεξάνδρου, στο εγγύς μέλλον θα συνορεύαμε προς Βορράν με μια Μακεδονία φιλική και οικεία, με ένα όψιμο «μακεδονικό βασίλειο» ελληνιστικού τύπου (τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών). Διότι ο ιστορικός συντελεστής είναι μακροπρόθεσμα πολύ πιο δραστικός από τις μεσοβραχυπρόθεσμες, μικροϊδιοκτησιακού χαρακτήρα και στενόμυαλες, εθνικιστικές προπαγάνδες ημών και των άλλων: όταν προσποιείσαι τον αναντάν-μπαμπαντάμ Μακεδόνα επί μακρόν, παθαίνεις ό,τι η πετούμενη αγριόπαπια του Ιμπσεν: σε αφομοιώνουν οι επιδαπέδιες μακεδονικές πάπιες της όλης ιστορίας.
Τέως βλαχαλβανόσποροι, τουρκόσποροι, βενετόσποροι, σαρακηνόσποροι κ.λπ. είμαστε οι περισσότεροι, διατί να το κρύψωμεν άλλωστε: τα επώνυμα Καρατζαφέρης, Καραμανλής, Παπανδρέου, Τσίπρας, Παπαρήγα, Ψωμιάδης, Τζίμας, Κιλτίδης, Σαμαράς, ουχ ήττον δε και Καβάφης, Σολωμός, Κάλβος μόνον αρχαιοελληνικά δεν είναι. Η μαγική δύναμη του Ελληνισμού έγκειται ωστόσο στην ελκτική γοητεία και στη μεταπρατική προσαρμοστικότητά του ανά τους αιώνες. Τις «φυλές» και τα «αίματα» ας τα χαρίσουμε στους ρατσιστές και στους φασίστες.
Ο κ. Μίμης Σουλιώτης είναι καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας.
Πολλοί διαδηλωτές για το Σκοπιανό λένε: "Δεν μας ενδιαφέρει αν όλοι οι άλλοι παγκοσμίως θα αποκαλούν τα Σκόπια Μακεδονία. Σημασία έχει πώς θα τους λέμε ΕΜΕΙΣ". Θυμίζουν τους παλαιοημερολογίτες που αισθάνονται αυτοϊκανοποίηση γιορτάζοντας τα Χριστούγεννα στις...6 Ιανουαρίου!
Όταν θα υπάρξει έστω και Μία Μέρα κατά την οποία ούτε Ένας Έλληνας Πολίτης κάτοικος της (Ελληνικής) Μακεδονίας δεν θα επισκεφθεί τα Σκόπια για ψώνια και αναψυχή, τότε θα κατέβω Μόνος σε#Συλλαλητηριο
