Τρίτη 4 Ιουλίου 2017

Μα πού είναι οι πρόσφυγες; Κάτι ναυάγια βλέπω #refugeesGR




Κως,  Φωτογραφία 1: άδεια παραλία στην οποία ξεβράζονται κομμάτια ναυαγίων. Δυό άσπρες τουρίστριες με μαγιώ περπατούν.
Από κάτω, Γαλλίς ρωτά πώς να πάει εκεί για διακοπές-προφανώς δίχως ξαπλώστρες και ομπρέλλες βλέπει προοπτική οικονομίας.
Κως, φωτογραφία 2: Αστυνομία με μπότες, γκλόμπς, όπλα και κράνη κυνηγάει ξυπόλυτους πρόσφυγες σε βοτσαλοστρωμένο προφανώς κεντρικό δρόμο μπροστά σε εκκλησία.

Στο Λίβανο πήρε φωτιά στρατόπεδο προσφύγων και το είδαμε στις ειδήσεις. Τη συνεχή βαρβαρότητα πλέον, δεν ξέρω αν το παρατηρήσατε, αλλά δεν τη βλέπουμε. Τα ΜΜΕ δεν έκριναν άξια λόγου την απεργία πείνας των εγκλείστων στη Μόρια που μας ζητούν να θυμηθούμε ότι είναι άνθρωποι με το σπαρακτικό σύνθημα «Είμαι άνθρωπος. Η ζωή μου έχει αξία»*, ούτε σπαταλούν τα αγαπημένα τους clichés τύπου «ΣΟΚ» και «καρέ-καρέ» για να μας πληροφορήσουν ότι χθες ενός έτους μωρό στη Χίο δαγκώθηκε από  τους αρουραίους που μαστίζουν τον καταυλισμό σε σκηνή στην οποία οι γονείς δεν μπορούν ούτε το υγρό αντιβιωτικό του να συντηρήσουν.

Μη νομίζουμε λοιπόν πως δε συνεχίζεται. Μη νομίζουμε πως έκλεισαν οι καταυλισμοί ή ότι υπάρχει πρόοδος σ' αυτές τις βίαια σταματημένες ζωές, αυτούς τους ανθρώπους που οι κυβερνήσεις θεωρούν λύση να τους μαντρώνουν θέτοντας τη ζωή τους σε παύση, σε μια ατέρμονη αναμονή μετά το φρικτό σοκ του πολέμου.


Όσο ξεχνάμε, όσο στρέφουμε τα μάτια αλλού, όσο κάνουμε διακοπές ανάμεσα στα πτώματα, προδίδουμε κάθε αξία και επίτευγμα του πολιτισμού μας και συντελούμε στην ανάπτυξη του τέρατος.


NoBorders
Η αποδοχή του να ζουν κρατούμενοι ή ο οποιοσδήποτε άνθρωπος σε μη αξιοπρεπείς συνθήκες, πόσο μάλλον σε εξευτελιστικές, είναι αποδοχή της βίας, της διάκρισης και του ρατσισμού

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ
Καθώς τα φώτα της δημοσιότητας για το μεταναστευτικό ζήτημα έχουν αρχίσει να σβήνουν, η διαχείριση του από την ευρωπαϊκή ένωση συνεχίζεται με την ίδια ένταση. Το ελληνικό κράτος ακολουθεί τις επιταγές αυτές διατηρώντας το τείχος του Έβρου και την πολιτική των λεγόμενων hotspot και των προαναχωρησιακών κέντρων που οδηγούν στον εγκλωβισμό χιλιάδων συνανθρώπων μας σε μη βιώσιμες συνθήκες.
Τις τελευταίες μέρες έχει εξαπολυθεί κυνηγητό στην πόλη της Κω αλλά και στα χωριά της από κλιμάκιο της αστυνομίας που έχει έρθει από Αθήνα με πάνω από 30 άτομα, σε συνεργασία με το τοπικό Α.Τ., διενεργώντας ελέγχους στους δρόμους, έξω από δομές φιλοξενίας μκο, σε χώρους δουλειάς αλλά και έξω από σπίτια μεταναστών. Στόχος τους είναι να συλλάβουν όποιον μετανάστη δεν έχει χαρτιά. Έχουν γίνει πολλές προσαγωγές από τις οποίες αρκετές μετατράπηκαν σε συλλήψεις με την διαδρομή που ακολουθείται να είναι κράτηση στο αστυνομικό τμήμα μέσα σε άθλιες συνθήκες, μετά να οδηγούνται στο προαναχωρησιακό κέντρο ή αλλιώς η σύγχρονη πολυδιαφημισμενη από το κράτος φυλακή και τέλος η απέλαση.
Έχουν συλληφθεί μετανάστες που ζουν και εργάζονται για πολλά χρόνια στην Κω αποτελώντας κομμάτι αυτής της κοινωνίας που όμως το ίδιο το κράτος τους διατηρεί σε ημιπαράνομη κατάσταση. Η περιθωριοποίηση ανθρώπων που έφυγαν από τον τόπο τους για οικονομικούς, κοινωνικούς ή ανθρωπιστικούς λόγους αποτελεί τον "παράδεισο" που τους περιμένει στον δυτικό κόσμο. Ο συνεχής εκβιασμός με τα χαρτιά νομιμοποίησης, που για τους περισσότερους είναι ένα άπιαστο όνειρο, είναι το κλειδί της εκμετάλλευσης τους.
Όσο ποτέ άλλοτε είναι αναγκαίο να πούμε ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος, ότι όλοι όσοι ζούμε και εργαζόμαστε σε ένα τόπο ανεξαρτήτου φυλής και ταυτότητας είμαστε κομμάτι αυτής της κοινωνίας.
Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για την ισότητα,την αλληλεγγύη και την ελευθερία.
Χαρτιά σε όλους τους μετανάστες / ριες
Με τους μετανάστες ζούμε και δουλεύουμε μαζί
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΩ

NoBorders στην τοποθεσία Mytilene, Lesvos, Greece.
July 3.
Πολύ σοβαρή ενημέρωση που λάβαμε από εθελοντές στις διασώσεις στη Λέσβο. Την αναπαράγουμε (με επιφύλαξη) προς ενημέρωση και διασταύρωση της πληροφορίας. 

Η ακτοφυλακή και οι αρχές καθιστούν όλο και πιο δύσκολο για τους εθελοντές και τα σκάφη διάσωσης την ύπαρξη στα βόρεια της Λέσβου. Για εβδομάδες τώρα οι εθελοντικές λέμβοι διάσωσης δεν επιτρέπεται να δρουν εκτός αν ζητήσουν άδεια 24 ώρες εκ των προτέρων. Δεν τους δίνεται άδεια να προβούν σε διάσωση όταν υπάρχει ένα περιστατικό, παρά το γεγονός ότι βρίσκονται κοντά και η ακτοφυλακή μπορεί να κάνει να προσεγγίσει μέχρι και 40 λεπτά. Επιτρέπεται μόνο να δράσουν μία φορά την ημέρα κι εφόσον τους δοθεί άδεια, δεν είμαστε σίγουροι ποιόν ακριβώς νόμο εφαρμόζουν, γίνεται επιβολή προστίμων προς τους διασώστες για οποιαδήποτε «παράβαση» και δεν είναι πάντα σαφές το γιατί.
Σε κάποιους από τους παρατηρητές τους έχει ζητηθεί να εγκαταλείψουν το σημείο παρατήρησης των λέμβων που φτάνουον, και ότι ότι δεν πρέπει να επιστρέψουν χωρίς τη ρητή άδεια της ακτοφυλακής στη Λέσβο.
Μια Μ.Κ.Ο. τους έστειλε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, αλλά δεν έλαβε απάντηση.
Πριν από λίγες μέρες, τους εθελοντές προσέγγισαν δύο άνδρες με πολιτικά ρούχα που ισχυρίζονταν ότι είναι αστυνομικοί. Οι παρατηρητές – εθελοντές, απειλήθηκαν να εγκαταλείψουν το σημείο, κι όταν ζήτησαν να δουν αστυνομική ταυτότητα, ένας από τους άνδρες τράβηξε το όπλο του και είπε ότι «αυτό είναι όλο το όνομα που χρειάζομαι», κι έτσι οι εθελοντές αναγκάστηκαν να φύγουν από το σημείο.
Σε κάποιο άλλο μέρος, οι εθελοντές σε ανάκριση, ρωτήθηκαν από πού ήταν, γιατί βρίσκονται εκεί και σε ποιά ΜΚΟ ανήκουν. Η κατάσταση φαίνεται να κλιμακώνεται και μαζί με αυτό, 30 αξιωματικοί του Frontex έφθασαν στο σημείο τις τελευταίες ημέρες.
Είναι σαφές ότι προσπαθούν να μας σταματήσουν να παρακολουθούμε τι συμβαίνει στη θάλασσα.


 Υπενθυμίζω νούμερα (με πίνακες) από :«Ροές» 1% ; #RefugeesGR #μορια #moria https://goo.gl/iXz28x

Πόσο πολλοί είναι 50- 60.000 άνθρωποι; Πόσο φτωχή σε αγαθά και ψυχή είναι μια χώρα 11 εκατομμυρίων ανίκανη να απορροφήσει αριθμό που αντιστοιχεί στο 1% του πληθυσμού της;
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε πληθυσμό 743 εκατομμυρίων είναι ντροπή και ψέμα ασύστολο να μιλάμε για «ροές» και εισβολή 2,5 εκατομμυρίων.
Τα στρατόπεδα, οι νεκροί στις θάλασσες, οι εθνικιστικές ρητορείες είναι ανυπόστατα βρώμικα πολιτικά παιχνίδια που κανένας έξυπνος άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να τα δεχθεί.
......
Βλέποντας τα νούμερα του πληθυσμού της Ε.Ε. και των προσφύγων που θέλουν να εγκατασταθούν στις χώρες τις Ε.Ε. καταλαβαίνει κανείς την υποκρισία, την προπαγάνδα και τα ψέματα των κυβερνήσεων της Ε.Ε. Ο πληθυσμός της Ευρώπης ανέρχεται σε 743.000.000 ανθρώπους. Οι «ροές» που έπρεπε να ανακοπούν με τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας αφορούν λιγότερο, πολύ λιγότερο από το 1% του πληθυσμού των χωρών της Ε.Ε. Ακόμη και αν έρθουν όλοι όσοι βρίσκονται στην Τουρκία, αυτή τη στιγμή περίπου 2.500.000, θα μιλάμε και πάλι για λιγότερο από το 1% του ευρωπαϊκού πληθυσμού. Δηλαδή όλοι αυτοί οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και όχι μόνο μας λένε τόσο καιρό ότι η Ε.Ε. μ όλο της τον πολιτισμό και την πρόοδο δεν μπορεί ν αντέξει περίπου 1% παραπάνω ανθρώπους.
Τον επίσημο αριθμό των προσφύγων και μεταναστών στη χώρα μας έδωσε στη δημοσιότητα το Συντονιστικό Όργανο Διαχείρισης της Προσφυγικής Κρίσης.
Όπως αναφέρει, στους χώρους φιλοξενίας βρίσκονται 58.483 άνθρωποι.  



_______________________________________________________________________
Χίος: αρουραίοι δάγνωσαν βρέφος:

Εικόνες
Κως, προχθές:  οι δυο φωτογραφίες που περιγράφω.
Moria, Μυτιλήνη: *I AM HUMAN. MY LIFE HAS VALUE. Απεργία πείνας.
Xίος: μωρό κοιμάται σε σκηνή στο στρατόπεδο με τους αρουραίους
Πιο κάτω το στρατόπεδο Bekaa του Λιβάνου όπου κάηκαν 3 άνθρωποι. Στο Λίβανο ζουν σήμερα 1,5 εκ πρόσφυγες.

Δευτέρα 3 Ιουλίου 2017

Δώρο Μεγάλο έλαβον απ' το νησί του Αλέκου Αμφιλόχιου




Έλαβα, θαυμάσιο δώρο, πορτραίτο μου (με αψέντι στο τραπέζι) από τα χέρια του Αλέκου Αμφιλόχιου, φρέσκο δώρο που με συγκίνησε πολύ. 
Δεν ξέρω πολλούς που στα εγκαίνια μεγάλης του rétrospective
 θα είχαν τη γενναιοδωρία να θυμηθούν μια φίλη που είναι μακριά και, εν μέσω τρεξιμάτων και συγχαρητηρίων, να της γράψουν και πίσω την αφιέρωση με άλλο ένα σκίτσο.

Τα έλεγα σε στενό του φίλο που μου απάντησε απλά «αυτός είναι ο Αλέκος».
Αυτός είναι ο Αλέκος. Πληθωρικός και γενναιόδωρος κι ακούραστος κι αστείρευτος.
Στο Κολωνάκι ως 15 Ιουλίου με έργα μιάς ζωής.
Συστήνω και πάλι, προλαβαίνετε.


Η gallery genesis παρουσιάζει:

Αλέκος
“My Island”
Αναδρομική έκθεση ζωγραφικής 
 έως 15 Ιουλίου 2017


Μοιράζομαι μαζί σας πορτραίτο και την αφιέρωση 
(έχω και μια πιο προσωπική με κομπλιμέντα που τα κρατώ για μένα) και ακολουθούν πληροφορίες και σύνδεσμοι.

_____________________________________
Προς φίλους κι αναγνώστες μια διευκρίνιση.
To blog μου, νομίζω είναι γνωστό, το συντηρώ για το κέφι μου. Δεν πληρώνομαι γι αυτό ούτε έμμεσα ούτε άμεσα δηλαδή ποτέ κι από κανένα και ούτε με δώρα. Επειδή στα 7 του χρόνια κατάφερε να μαζέψει κάποιο κοινό που (για ανεξάρτητο κι ελληνόφωνο) κάνει μεγάλα νούμερα, όποτε κάτι μου αρέσει, όποτε το θεωρώ ν' αξίζει, το συστήνω. Ποτέ όμως δεν το έχω κάνει με ανταλλάγματα κι ενώ π.χ. λαβαίνω και βιβλία και χειρόγραφα και πολλές προσκλήσεις, σπάνια μιλάω γι αυτά ή λέω το 'συστήνω'.

Ούτε πριν, ούτε τώρα, δέχομαι ανταλλάγματα άλλα από αγάπη και το εξηγώ για να μην παρεξηγηθεί τούτο το κείμενο ως μομφή προς όσους τίμησα ή ζητιανιά για το μέλλον: τα μη λεκτικά 'ευχαριστώ' κατά κανόνα επιστρέφονται για να διαφυλαχτεί η ακεραιότητα επιλογών του ταπεινού μου κήπου.


______________________________________________________________
στο facebook: Alekos Amfilochios
Η gallery genesis παρουσιάζει:
Αλέκος
“My Island”
Αναδρομική έκθεση ζωγραφικής 
 έως 15 Ιουλίου 2017
Χάρητος 35, Κολωνάκι, Αθήνα

https://www.facebook.com/events/1207818839347367/?acontext=%7B%22action_history%22%3A%22[%7B%5C%22surface%5C%22%3A%5C%22messaging%5C%22%2C%5C%22mechanism%5C%22%3A%5C%22attachment%5C%22%2C%5C%22extra_data%5C%22%3A%7B%7D%7D]%22%7D

Πιο πολλά, (με  εικόνες) έχω στο




Σάββατο 1 Ιουλίου 2017

Νεκρή στην αποκομιδή ― μα εμείς αλλού κοιτάμε; (+σχόλια)




Αυτό που πέθανε η υπάλληλος καθαριότητας 62 ετών την ώρα του καθήκοντος, δηλαδή μαζεύοντας τα σκουπίδια σας μέσα στον καύσωνα κι εσείς τρέχετε και προσκυνάτε νεκρούς υπερήλικες πολιτικούς ή αυτοκαταστροφικές τηλεπερσόνες, με ξεπερνά.
Και όχι ασφαλώς και δεν αποτιμάται συγκριτικά η ανθρώπινη ζωή αλλά έχουμε κάθε δικαίωμα να κρίνουμε τις αντιδράσεις.
Οι συγγενείς κι οι φίλοι πενθούν (ή όχι) όπως γουστάρουν, ακόμα και με άρνηση και με χρωματιστά και με τραγούδια όσο και με μοιρολόγια.

Εδώ μιλώ για μάς τους άλλους, τους αγνώστους. Ξανά, με απογοητεύετε.

Κι αναρωτιέμαι, εκείνο το «δημοσία δαπάνη» πότε αρμόζει πιο πολύ;

Σάββατο, 1 Ιουλίου 2017
 http://anemosantistasis.blogspot.gr/2017/07/62.html


SL
Χτες στις 12 τα μεσάνυχτα έβγαλα το σκύλο βόλτα.
Κόντεψα να πεθάνω σε μια διαδρομή δέκα λεπτών.
Σκεφτόμουν εκείνη την ώρα χτες τους ανθρώπους που δουλεύουν,σερβιτόρους,μαγείρους,ψήστες.
Πού να ξερα ότι εκείνη την ώρα θα πέθαινε από ανακοπή και μια γυναίκα 62 ετών που δούλευε σκουπιδιάρισα


Μέχρι στιγμής το ΣτΕ έχει αφαιρέσει από τα ταμεία τα λεφτά των καναλαρχών, έχει υπερασπιστεί τους εργολάβους καθαριότητας κ ακυρώνει λίστες.


Εργάτες καθαριότητας: από τα πλέον δύσκολα και ανθυγιεινά επαγγέλματα. Να ζητάς μονιμοποίηση σε ΑΥΤΗ τη δουλειά, και να σε βρίζουν κιόλας.

62 ΧΡΟΝΩΝ ΝΕΚΡΗ 
Ενώ ακόμη δεν έχει σβήσει ο απόηχος από τις υλακές της χορτάτης παλιανθρωπιάς, από τον συντάκτη του κύριου άρθρου της "Αυγής", μέχρι την άθλια κ. Αφροδίτη Μάνου, σε βάρος των ανθρώπων που ξεβρωμίζουν τις πόλεις μας, μια 62χρονη εργάτρια καθαριότητας του Δήμου Ζωγράφου άφησε την τελευταία της πνοή χθες βράδυ σε ώρα εργασίας, πίσω από το απορριματοφόρο.
Γυναίκα 62 χρόνων εργαζόμενη εν μέσω καύσωνα. Για την προσφορά της οποίας στη ζωή της πόλης δεν έκανε επίσημες δηλώσεις κανένα υψηλά ιστάμενο τίποτα. Ούτε κηρύχθηκε κανένα δημόσιο πένθος.
Δεν ήταν ούτε μπάτσος ούτε καραβανάς ούτε Μητσοτάκης αυτή η γυναίκα. Δεν είχε συμμετάσχει σε κανένα έγκλημα. Γιατί να την τιμήσουν;


Γιώργος Αλεξάτος
"Τώρα τρέχουν να προλάβουν", έγραφε η χθεσινή "Αυγή", ειρωνευόμενη τους εργάτες καθαριότητας που επέστρεψαν στη δουλειά μετά την απεργία.
Ένα εικοσιτετράωρο αφότου ο χορτάτος συντάκτης, καθισμένος στο κλιματιζόμενο γραφείο του, έβγαζε δημοσίως τη μπόχα του βρώμικου ψυχισμού του, μια 62χρονη μητέρα τεσσάρων παιδιών, ένα από τα οποία ΑμεΑ, πέθαινε πίσω από το απορριματοφόρο. 
Έτρεχε να προλάβει να μαζέψει τα σκουπίδια του παλιάνθρωπου, με καύσωνα, μέσα στα άγρια μεσάνυχτα.

SL
Διαβάζω στον τοίχο του Αλεξάτου μια κυρία να μας κατηγορεί ότι λαικίζουμε με τη νεκρή σκουπιδιάρισσα γιατί κινδύνευαν τα παιδιά των πολιτών απ την απεργία.

Πάντα ο καθένας κλαίει και τιμά τους νεκρούς της τάξης του γιατί και ο θάνατος είναι ταξικός
 
  


Είναι θλιβερό να διαβάζεις accounts π ΈΧΟΥΝ δουλειά ν βρίζουν τους εργάτες καθαριότητας κ να αποκαλούν ΖΩΑ άλλους εργαζόμενους Καλά το πάτε



Thekla Tselepi
Μέσα στη νύχτα, στή δυσωδία πίσω απο τη "σκουπιδιάρα".
Στό δρόμο, μέσα στόν καύσωνα.
Η γυναίκα πεθαίνει απο ανακοπή.
Τιμωρήθηκε γιατί δούλευε να ζήσει. Ποινή: Θάνατος.
Ενας κρατούμενος ρίχνεται στην απομόνωση γιατί αυτοτραυματίστηκε.
Τιμωρείται γιατί δεν αντεξε.
Η ζωή σαν αξία δεν εχει καμμιά σημασία
στο τέλος (μας) απλώς θα πιστοποιηθούμε
στατιστικά στοιχεία
τής ανάπτυξης
τής οικονομίας
τής δικαιοσύνης
τής δημοκρατίας
τών οργανισμών & τών ιδρυμάτων




_______________________
Εικόνα
Σήμερα, στα βράχια πάνω από το σπίτι μου φωτογραφημένα από το δωμάτιό μου, μαύρα κοράκια μαζεύονται στη σκιά να δροσιστούν.
Και για τους γνώστες, όχι, δεν είναι 'κορώνες' είναι  κατάμαυρα και πιο μεγάλα από τα πολυαγαπημένα μου κοτσύφια της  Αθήνας.

Παρασκευή 30 Ιουνίου 2017

Μιχάλης Κυπριανίδης Uno ― rip


Άλλος ένα φίλος της νιότης μας δεν είναι πια κόντά μας. Ο Μιχάλης,  με το Uno του στο Ματογιάννι βράδια ατέλειωτα με χορό και ποτά και μεσημέρια με θαλασσινά στις παραλίες.

Ήταν πάντα γελαστός, πάντα ευγενής, γλεντζές και εύθυμος ό,τι κι αν του συνέβαινε, όπως κι αν πήγαιναν τα πράγματα, όπως απέδειξε και στο τέλος ο τρόπος που αντιμετώπησε δημόσια τον καρκίνο με αστεία και γέλια.

Ένα κομμάτι της ζωής μας έφυγε.
Με πονάει που δε θα ξανασηκωθεί από το τραπέζι του να έρθει να με φιλήσει, πάντα αρωματισμένος, πάντα γελαστός πάντα με κομπλιμέντα, όπου κι αν έμπαινα.
Με πονάει που δε θα ξαναδώ τα μακριά τραπέζια του, το κέφι του το τζογαδόρικο το αστείρευτο.

Άδικος είναι ο θάνατος.

Καλό ταξίδι Ούνε.


Dimitris Koutsoukos
29 IOYNIOY. 2017 Μιχαλης Κυπριανιδης.Ο Μιχαλης ηρθε στην Μυκονο το 1982 απο την Κυπρο και εφυγε σημερα απο την ζωη αφηνοντας στην Μυκονο την δικη του ιστορια.Ξεκινησε απο το 7 Sins,ακολουθησε το θρυλικο Bar Uno στα Ματογιαννια,και τελειωσε με το Uno con carne.Θα μας λείψεις φιλε μας. Στα παιδια του και σε ολη του την οικογενεια τα θερμα μου συλλυπητήρια.


Τετάρτη 28 Ιουνίου 2017

Αλέκος Αμφιλόχιος: στο νησί του προσκαλεί



 Το νησί του Αλέκου ήταν στο τέρμα της οδού Τσακάλωφ, αγαπημένο λιμάνι μας. Τώρα είναι στη μνήμη, στις καρδιές μας, στο σπίτι του κάτω από την Ακρόπολη και, για πάντα, στους πίνακές του που για ένα μήνα εκτίθενται στη γκαλερί Genesis στο Κολωνάκι, από σήμερα 29.6.2017 ως 15.7.2017.
Συστήνω και
  σας φέρνω Πρόσκληση, έργα και συνδέσμους.





Η εκθεσιακή σεζόν 2016-2017 πλησιάζει προς το τέλος της.
Η προτελευταία έκθεση είναι μία μεγάλη αναδρομική που αφορά στο έργο του Αλέκου Αμφιλόχιου. Πάνω από 100 έργα –μικρών και μεσαίων διαστάσεων- θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά στην gallery genesis.
Το δελτίο τύπου που αφορά στον Αλέκο συνοδεύουν κείμενα ανθρώπων από διαφορετικούς χώρους που έγραψαν με μεγάλη χαρά:
Νίκος Βατόπουλος - Δημοσιογράφος / Μάριος Βουτσινάς – Εικαστικός / Ντένης Ζαχαρόπουλος - Ιστορικός Τέχνης / Βασίλης Καρακατσάνης – Ζωγράφος / Γιάννης Κοκκιασμένος – Ηθοποιός / Ίρις Κρητικού - Ιστορικός τέχνης / Διονύσιος Μπούζος - Art Collector / Γιάννης Ξανθούλης – Συγγραφέας / Κάλλια Παπαδάκη - Συγγραφέας / Ελισάβετ Χρονοπούλου – Σκηνοθέτης


Η gallery genesis παρουσιάζει:
Αλέκος
“My Island”
Αναδρομική έκθεση ζωγραφικής
 
Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Γιώργος Τζάνερης
Εγκαίνια: Πέμπτη 29 Ιουνίου 2017 / Ώρα 21:00
Διάρκεια έκθεσης: 29 Ιουνίου έως 15 Ιουλίου 2017

______________

Ο Αλέκος. Γνωστός με το μικρό του όνομα σε όλους! Είναι ο Αλέκος των πρώτων μπαρ “Φεγγάρι” και “Μύκονος” που άνοιξε στην Πλάκα τη δεκαετία του ’60. Είναι ο Αλέκος του “Aleko’s Island” της δεκαετίας του ’80. Είναι ο Αλέκος το παιδί του Πειραιά που όσο αγαπούσε τη διασκέδαση άλλο τόσο αγαπούσε τη ζωγραφική. Αυθόρμητα, όταν ήρθε η στιγμή να μιλήσουμε για τον τίτλο της μεγάλης αναδρομικής του έκθεσης, σκέφτηκα το “My Island”, εμπνεόμενος από το όνομα του μπαρ που είχε τα τελευταία χρόνια, το “Aleko’s Island”: ένα νησί που είχε δημιουργήσει για να υποδέχεται τον κόσμο που ήθελε να διασκεδάσει και να περάσει όμορφα. Θέλησα έτσι να αναφερθώ με την σειρά μου στο δικό του προσωπικό νησί που κατέφευγε για να ηρεμήσει, να χαλαρώσει και να ξεκουραστεί μέσα από τη ζωγραφική. Ο Αλέκος Αμφιλόχιος γεννημένος στις 15 Μαΐου του 1935 όπως λέει ο ίδιος και όχι στις 18 Μαΐου όπως αναγράφεται στην ταυτότητά του, είναι σήμερα 82 χρονών, ζει κάτω από την Ακρόπολη των Αθηνών και ζωγραφίζει ασταμάτητα από παιδί. Ζωγραφίζει πάνω σε ότι βρει: ξύλα, χαρτόνια, πλακάκια, υφάσματα, καμβάδες, πιάτα, πόρτες και άλλα υλικά που θα μας έπαιρνε σελίδες να αναφέρουμε. Η ζωγραφική του ανήκει στην κατηγορία τέχνης Ναΐφ -μία κατηγορία που χαρακτηρίζεται από μια παιδικού τύπου απλοϊκότητα, τόσο στην ύλη και το περιεχόμενο, όσο και στην τεχνική. Η προελευσή της είναι η Γαλλική λέξη naive που σημαίνει αφελής. Οι ιστορίες που αφηγείται ο Αλέκος μέσα από τα έργα του μόνο αφελείς δεν είναι. Η μοναξιά, η συντροφικότητα, τα ερωτικά παιχνίδια των ανθρώπων είναι από τα θέματα που τον απασχολούν. Όλα με φόντο τη θάλασσα ή την αγαπημένη του Ακρόπολη. 
Γιώργος Τζάνερης – Καλλιτεχνικός διευθυντής genesis gallery








Λίγο πριν το τέλος της εκθεσιακής σεζόν 2016 - 2017, η γκαλερί Genesis πραγματοποιεί τη μεγάλη αναδρομική έκθεση για το έργο του Αλέκου Αμφιλόχιου, με τίτλο «My Island», με περισσότερα από 100 έργα μικρών και μεσαίων διαστάσεων, η οποία εγκαινιάζεται την Πέμπτη 29 Ιουνίου, στις 9 το βράδυ, και θα διαρκέσει έως τις 15 Ιουλίου, σε καλλιτεχνική διεύθυνση του Γιώργου Τζάνερη.
«Γνωστός με το μικρό του όνομα σε όλους»!
Μιλώντας για τον καλλιτέχνη και την έκθεση, ο Γιώργος Τζάνερης σημειώνει: «Ο Αλέκος. Γνωστός με το μικρό του όνομα σε όλους! Είναι ο Αλέκος των πρώτων μπαρ “Φεγγάρι” και “Μύκονος”, που άνοιξε στην Πλάκα τη δεκαετία του ’60. Είναι ο Αλέκος του “Aleko's Island” της δεκαετίας του ’80. Είναι ο Αλέκος, το παιδί του Πειραιά, που, όσο αγαπούσε τη διασκέδαση, άλλο τόσο αγαπούσε τη ζωγραφική.
Αυθόρμητα, όταν ήρθε η στιγμή να μιλήσουμε για τον τίτλο της μεγάλης αναδρομικής του έκθεσης, σκέφτηκα το “My Island”, εμπνεόμενος από το όνομα του μπαρ που είχε τα τελευταία χρόνια, το “Aleko's Island”: ένα νησί που είχε δημιουργήσει, για να υποδέχεται τον κόσμο που ήθελε να διασκεδάσει και να περάσει όμορφα. Θέλησα, έτσι, να αναφερθώ με τη σειρά μου στο δικό του προσωπικό νησί, όπου κατέφευγε, για να ηρεμήσει, να χαλαρώσει και να ξεκουραστεί μέσα από τη ζωγραφική.

Ο Αλέκος Αμφιλόχιος, γεννημένος στις 15 Μαΐου του 1935, όπως λέει ο ίδιος, και όχι στις 18 Μαΐου, όπως αναγράφεται στην ταυτότητά του, είναι σήμερα 82 χρόνων, ζει κάτω από την Ακρόπολη των Αθηνών και ζωγραφίζει ασταμάτητα από παιδί. Ζωγραφίζει πάνω σε ό,τι βρει: ξύλα, χαρτόνια, πλακάκια, υφάσματα, καμβάδες, πιάτα, πόρτες και άλλα υλικά, που θα μας έπαιρνε σελίδες να αναφέρουμε. Η ζωγραφική του ανήκει στην κατηγορία τέχνης Ναΐφ - μία κατηγορία που χαρακτηρίζεται από μια παιδικού τύπου απλοϊκότητα, τόσο στην ύλη και το περιεχόμενο, όσο και στην τεχνική. Η προέλευσή της είναι η γαλλική λέξη “naïve” που σημαίνει “αφελής”. Οι ιστορίες, που αφηγείται ο Αλέκος μέσα από τα έργα του, μόνο αφελείς δεν είναι. Η μοναξιά, η συντροφικότητα, τα ερωτικά παιχνίδια των ανθρώπων είναι από τα θέματα που τον απασχολούν. Όλα, με φόντο τη θάλασσα ή την αγαπημένη του Ακρόπολη».
«Η δυνατότητα του ζωγράφου να κολυμπά σε έναστρα νερά»
Η ιστορικός τέχνης, Ίρις Κρητικού, σημειώνει: «“Η δυνατότητα ενός νησιού” καταμεσής της Αθήνας. Η δυνατότητα της ζωγραφικής ως μικρής χαρμόσυνης λευκής σημαίας του νου. Η δυνατότητα του ζωγράφου να κολυμπά σε έναστρα νερά, να σκαρφαλώνει ξέξασπρους κίονες, να οργώνει μύθους, να ζυμώνει χρώματα. Η δυνατότητα του Αλέκου να ποιεί και να ονειρεύεται».

«Ως φαντασίωση της μνήμης και της επιθυμίας»
Ο art collector Διονύσιος Μπούζος σημειώνει: «Ο Αλέκος συλλαμβάνει και αντιπαραβάλλει παραδοσιακές ελληνικές εικόνες και χρώματα σε υψηλού ύφους - και, συχνά, ερωτικές - βινιέττες, δημιουργώντας σκηνές οικίες και νοσταλγικές, μα, ταυτόχρονα, έντονες και φορτισμένες. Ισχνοί, αθώοι και αισθητικοί, οι πίνακές του μας αποκαλύπτουν έναν κόσμο - δικό του ή δικό μας παραμένει αίνιγμα - ως φαντασίωση της μνήμης και της επιθυμίας».
«Με τρυφερότητα και, άλλο τόσο, με επιδέξιο σεβασμό»
Ο συγγραφέας Γιάννης Ξανθούλης τονίζει: «...Συγκρατώ το καλοκαιριάτικο γαλάζιο, την περιπαικτική διάθεσή του απέναντι στην πραγματικότητα που μεταμορφώνεται σε δημιουργική ειρωνεία, τη γνώση να αποτυπώνει τη νεότητα ως αδιαπραγμάτευτα επίκαιρη και τη φρεσκάδα των αναμνήσεων των σχημάτων πέρα από κλισέ. Με τρυφερότητα και, άλλο τόσο, με επιδέξιο σεβασμό στην περιπέτεια της νοσταλγίας».
«Δεν πήγαινα να τον συνδράμω, αλλά να με συνδράμει»
Ο ηθοποιός Γιάννης Κοκκιασμένος αναφέρει χαρακτηριστικά: «Πρόσφατα, ο Αλέκος χρειάστηκε να νοσηλευθεί. Πριν πάω στη δουλειά ή γυρνώντας, περνούσα να τον δω. Κάποια στιγμή, μου είπε: “Τι έρχεσαι και ξανάρχεσαι, άντε πήγαινε σπίτι σου”. Του εξήγησα πως δεν πήγαινα να τον συνδράμω, αλλά να με συνδράμει. Αυτή η αίσθηση διαρκούς γιορτής που αποπνέει είναι εξίσου παρούσα και ιαματική στη ζωγραφική του, που, παραφράζοντας τους Φλαμανδούς, θα χαρακτήριζα: “Κήπο των Μικρών κι Αιωνίων Επιγείων Ηδονών”».




_____________________________________________________
στο facebook: Alekos Amfilochios

η έκθεση: 
Η gallery genesis παρουσιάζει:
Αλέκος
“My Island”
Αναδρομική έκθεση ζωγραφικής
 
Εγκαίνια: Πέμπτη 29 Ιουνίου 2017 / Ώρα 21:00
Διάρκεια έκθεσης: 29 Ιουνίου έως 15 Ιουλίου 2017

https://www.facebook.com/events/1207818839347367/?acontext=%7B%22action_history%22%3A%22[%7B%5C%22surface%5C%22%3A%5C%22messaging%5C%22%2C%5C%22mechanism%5C%22%3A%5C%22attachment%5C%22%2C%5C%22extra_data%5C%22%3A%7B%7D%7D]%22%7D