Θετικές φωνές προσκαλούν: #IMPOSITIVE

Θετικές φωνές ακούγονται δυνατά  για δεύτερη συνεχή χρονιά σε μια σειρά εκδηλώσεων ενημέρωσης και αποδοχής ενάντια στην προκατάληψη για τον HIV. 

Άτομα οροθετικά και μη συστήνονται και μιλούν με τόλμη και ειλικρίνεια για τη ζωή τους σε μια ανοιχτή συζήτηση στις 14 Νοεμβρίου στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση. Παράλληλα, η δράση περιλαμβάνει και ένα διήμερο κινηματογραφικών προβολών και συζητήσεων για σχολεία, στις 13 και 14 Νοεμβρίου στη Μικρή Σκηνή.

Η Επιστήμη προχωρά. Ας προχωρήσουν κι οι κοινωνίες μας.

Φέρνω περιγραφή, πρόγραμμα, συνδέσμους:

https://www.facebook.com/events/525282258048641/

https://www.onassis.org/el/whats-on/im-positive-2019

https://www.facebook.com/Stegi.Onassis.Cultural.Centre/

#IMPOSITIVE


ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
13-14.11.19 – Μικρή Σκηνή

10:00-12:15 | Προβολές ταινιών μικρού μήκους για σχολεία.
Μετά τις προβολές θα ακολουθήσει συζήτηση με τους μαθητές.
Oι μαθητές συζητούν με τον Ραφαήλ Μπιλίδα, που ζει με HIV, και την Μαριλίνα Αβάνη, ψυχολόγο, επιστημονική συνεργάτιδα της ΛΟΑΤΚΙ+ Γραμμής Ψυχολογικής Στήριξης 11528 - Δίπλα σου.
Συντονίζει η Μαίρη Συνατσάκη

14.11.19 – Κεντρική Σκηνή

20:00 – 21:00 Ανοιχτή Συζήτηση I am Positive
Oι άνθρωποι που δίνουν ψυχή στη φετινή καμπάνια I’m Positive συναντιούνται στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης για μια ειλικρινή και τολμηρή συζήτηση.
Ομιλητές: Dr. Demetre Daskalakis, Michael Macneal, Bruce Richman, Άννα Κουρουπού, Νίκος Φιτσιάλος, Ραφαήλ Μπιλίδας, Κωνσταντίνα Παλυβού
Συντονίζει ο Δημήτρης Θεοδωρόπουλος και η Λυδία Παπαϊωάννου.
Είσοδος δωρεάν, με σειρά προτεραιότητας. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης θα υπάρχει ζωντανή διερμηνεία ελληνικής νοηματικής γλώσσας από τη Σοφία Ρομπόλη.

Μετά τη συζήτηση, ακολουθεί πάρτι στο φουαγιέ ισογείου.

Διοργάνωση: Θετική Φωνή (Positive Voice), Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση
Με την αιγίδα του Δήμος Αθηναίων
____________________________________________________

#IMPOSITIVE
Science has evolved, society should follow suit. Positive voices are given the spotlight for a second year in a row at Onassis Stegi in a series of outreach and acceptance events against the prejudice around HIV. Individuals speak boldly and honestly about their lives in an open discussion on November 14 at the Onassis Stegi Main Stage while schools get to learn more about through two days of screenings and talks. Learn more at https://www.onassis.org/whats-on/im-positive-2019

PROGRAM
13-14.11.19 – Upper Stage

10:00-12:15 | Screenings for schools and discussion with Raphael Bilidas and Marilina Avani, psychologist, scientific associate to 11528 - Δίπλα σου, the Greek Nationwide Psychological Support Helpline for LGBTQI+ people, their families, and educators
Moderated by Mary Sinatsaki

14.11.19 – Main Stage

20:00 – 21:00 Open Discussion I am Positive
The people who brought life into this year's campaign meet onstage for an honest and bold discussion.
With Dr. Demetre Daskalakis, Michael Macneal, Bruce Richman, Anna Kouroupou, Nikos Fitsialos, Raphael Bilidas, Konstantina Polivou
Moderated by Dimitris Theodoropoulos and Lydia Papaioannou
Entrance is free, on a first come-first served basis. During the discussion there will be real-time interpretation in the Greek sign language by Sofia Roboli.

The discussion is followed by a party at the Ground floor Foyer.

Organized by Θετική Φωνή (Positive Voice), Onassis Stegi
Under the auspices of Δήμος Αθηναίων

Cover Photo: Nicholas Prakas

ΟΧΙ στους Λαθρομετανάστες- ΟΧΙ στην Αναβάθμιση

Τι γέλια πάλι.

«'ΟΧΙ στους Λαθρομετανάστες.

Όχι στην Αναβάθμιση της Περιοχής»

- Δε θέλουμε εμείς αναβαθμίσεις, αφήστε μας στον υποβαθμισμένο βόθρο της αμορφωσιάς μας.

Μεταφέρω την εικόνα με το σχόλιο σκόπιμα, επειδή συχνά παρατηρώ να εκδηλώνουν φαντασιώσεις βιασμών σε ξενοφοβικά σχόλια. 

Για τη διαδικτυακή συζήτηση: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10217689219996773&set=a.1055021170271&type=3&theater

Μπαλζάκ και Τεχνολογία: Το παθαίνετε κι εσείς;

Το παθαίνετε;

Έδωσα άδεια στον εαυτό μου- το κάνω όταν βραχυκυκλώνω και διαισθάνομαι πως πάω για κάψιμο. Κλείνω τα πάντα (όπως παλιά βάζαμε τηλεφωνητή και δε σηκώναμε τηλέφωνα), ανάβω το κερί μου, φέρνω κοντά μου την τσαγιέρα μου (πάντα γεμάτη ως γνωστόν) και ξαπλωμένη ανάσκελα ρίχνομαι σε λογοτεχνία παλιά κι αγαπημένη την οποία ξαναδιαβάζω. Έτσι το καλοκαίρι όταν με χάσατε ξαναδιάβαζα όλο τον Προυστ (κάθε 3-4 χρόνια αυτό), έτσι γύρω απ' το Πάσχα ξαναεπισκέπτομαι και τα 4 Ευαγγέλια.

Τώρα ήταν η 'Ραμπουιγιέζα΄ (Μαύρο Πρόβατο αγγλικά, του Μπαλζάκ. Ρεμάλια απόστρατοι που σκοτώνουν τη θειά τους για ένα χαρτζιλίκι, θεατρίνες εταίρες κι αφελείς επαρχιώτισσες μητέρες που αγαπούν το λάθος γιο με ένα ερωτισμό που δεν κατάφεραν να νιώσουν για τον άνδρα που τις λάτρεψε. Ποιος θα άντεχε να αντισταθεί σε όλα αυτά, ποιος δε θα διάβαζε με κομμένη ανάσα την περιγραφή της μονομαχίας στο τέλος με την κρίσιμη στιγμή που τα  ηττημένα κουρέλια του Ναπολέοντα ξιφασκούν και ένα moulinet αναπάντεχο ρίχνει του ενός την αυτοπεποίθηση και νικά ο άλλος.

Εκεί λοιπόν που ήμουν συγκεντρωμένη στη μονομαχία, ένας όρος τεχνικός της ξιφασκίας κάπως πιο σπάνιος από το "touché" και το "να 'χεις το πάνω χέρι" που μεταφορικά διασώθηκαν ως τις μέρες μας, μου τράβηξε την προσοχή και, θέλοντας να μάθω περισσότερα―τι έκανα λέτε; Έσυρα μηχανικά το χέρι στη σελίδα του βιβλίου σα να ήμουν σίγουρη πως θα γινόταν η κίνησή μου κέρσωρ στο χαρτί, θα «επέλεγα» ώστε είτε θα έβγαινε αυτόματα ερμηνεία λήμματος είτε θα αντέγραφα για γκουγκλάρισμα. Δεν πήρε πάνω από δευτερόλεπτο όλο αυτό μα ήταν διακριτό και συγκεκριμένο και, ώσπου να συνειδητοποιήσω με το χέρι στον αέρα, είχα απόλυτη συναίσθηση της βεβαιότητάς μου όπως θα είχα αν δίχως να κοιτώ έπιανα ένα μολύβι για να σημειώσω ή όπως μηχανικά και δίχως σκέψη αλλάζουμε σελίδα.

 Από τις ερχόμενες γενιές (αν επιβιώσουμε) αυτή η κίνηση θα επαναληφθεί δισεκατομμύρια φορές, όχι στο χαρτί εννοείται, και γι αυτό τούτη τη μικρή μου γκάφα ασκεψίας την ανθολογώ ως μνήμη πολύτιμη, αν και ευτελή, όπως πολύτιμες είναι εκείνες οι πρώτες εντυπώσεις της γενιάς που πρωτοσυνήθισε το τηλέφωνο ή τον ανελκυστήρα. 

Γι αυτό ρωτάω:

Το παθαίνετε κι εσείς;

_____

Ναι, Προυστ θυμήθηκα- που περιγράφει τις τηλεφωνήτριες με τις γλυκιές φωνές από το υπερπέραν αλλά και την πρώτη περιστρεφόμενη εξώπορτα που τον παγίδευσε. Αλλά, αν σας αρέσουν κάτι τέτοια trivia της εξιστόρησης περιπετειών της ανθρώπινης συνείδησης και των προσαρμογών μας, το πρώτο μυθιστόρημα στο οποίο το τηλέφωνο παίζει ρόλο σημαντικό είναι το Vile Bodies του Evelyn Waugh όπου στην περιγραφή του των κακομαθημένων πλουσιόπαιδων λίγο πριν ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος εξαφανίσει κι αυτά και την τάξη τους, βλέπουμε το τηλέφωνο να παίζει το ρόλο που σήμερα σ' ένα αντίστοιχο αφήγημα θα βλέπαμε να επικοινωνούν με τη μοντέρνα μέθοδο ποσταρισμάτων σε Ιnstagram, Twitter κ.λ. με πειραγμένα selfies και ντι-έμια.

Εικόνες

Με τον ήλιο έξω. Ανταύγειες ηλιοβασιλέματος και λίγο μετά.

Μπαλζάκ, η εύθραυστη παλιά τσαγιέρα μου που χρησιμοποιώ με προσοχή (για λίγους και με άπνοια μη μάς βρει κανένα κακό) και, βεβαίως #SupportDontPunish για να μην ξεχνιόμαστε.

Καλό σαββατοκύριακο με τους νεκρούς μας!

Όλες οι  ώρες δεν είναι καρπερές, κι όμως

όλες τις ώρες σκαλίζω την ψυχή μου από συνήθεια.

Ίων Δραγούμης, ‘Το μονοπάτι’*

2 Νοεμβρίου, 3.30 π.μ., και γράφω έξω στην αυλή. Υποσχέθηκα κάτι για ιερό σκοπό και θέλω όταν ξυπνήσει ο παραλήπτης να το έχει λάβει. Μα ο νους τρέχει… τρέχει….

Νύχτα γλυκιά σαν ανοιξιάτικη αν δε μοσχοβολούσε αυγουστιάτικα ο ημικύκλιος ώριμος βασιλικός μου όποτε τον χαϊδεύω. Σπάνια άπνοια, αθόρυβη νύχτα μαύρη με πυκνή σιωπή.

Περνώντας για να ξανασερβίρω  τσάι στο ψηλό ποτήρι μου τρομάζουν τα μικρά πουλιά που κάθε χειμώνα έρχονται να φωλιάσουν πάνω από την πόρτα μου. Για μια στιγμή, αυθόρμητα, διστάζω να ανάψω το έξω φως για να μην τα ξυπνήσω, αλλά μετά θυμάμαι ότι έχουν συνηθίσει. Χθες ούτε που ξεμύτισαν τέτοια ώρα με τη μπόρα που λίγοι την κατάλαβαν. Ήρθε η σαιζόν ανάπαυσης, κοιμάται το νησί από νωρίς. Λάμπουν από μακριά τα λίγα μαγαζιά που ξενυχτούν, το φως τους καθρεφτίζεται ως μακριά στο μαύρο δρόμο.

Βγήκα και μάζευα τα μαξιλάρια της αυλής κάτω από τη δυνατή βροχή που ξέπλυνε άμμο και σκόνη μηνών από τα λίγα δέντρα και τα αυτοκίνητα. Φρέσκα έλαμπαν τα φύλλα των αειθαλών  ενώ συκιές κι αμπέλια κιτρίνισαν τη γη με τα κρουστά τους φύλλα.

―Έβρεξε; Τι ώρα; με ρωτούσε φίλος που ξέρει ότι δεν κοιμάμαι και που ξύπνησε το πρωί σε νησί αστραφτερό, καινούργιο.

Στον κοιμισμένο κόσμο ολομόναχη μάζεψα τα βαριά μαξιλάρια μα τα πουλιά δε βγήκαν, το έχουν βέβαια για φυσικό να βρέχει όταν μπει ο Νοέμβριος. Η Νύχτα των Νεκρών μάς τραβάει μέσα να στρώσουμε λαμπρό τραπέζι στο βαθύ σκοτάδι, για ευχές και προσευχές ανάβοντας κεριά που τρεμοπαίζουν.

Κάποιος θα προσευχόταν να μην έρθει ο χειμώνας. Κι αυτού του κάποιου η προσευχή εισακούστηκε: Δουλεύω έξω, με μια εσάρπα αχρείαστη κρεμασμένη στη ράχη της καρέκλας μου, ακίνητη τη φλόγα στο μικρό κερί και παγωμένο τσάι στο ψηλό ποτήρι μου.

Του Αγίου Δημητρίου, λένε οι παραδόσεις, στην Ελλάδα άναβε το τζάκι. Να καπνιστεί, ν' αρχίσουν στα χωριά τα χοιροσφάγια που θέλουν αέρα κρύο βορινό και ήλιο χειμωνιάτικο ώστε δίχως μύγες να κρεμαστούν λουκάνικα έξω να στεγνώσουν ή, στα ορεινά χωριά, να στριμωχτούν τσιγκέλια κάτω από την καμινάδα ώστε να καπνιστούν τα χοιρομέρια απ’ τη φωτιά που πλέον δε θα έσβηνε ως το Πάσχα, το θάνατο του Άδωνι και την ανάσταση της Περσεφόνης. Έθιμα αρχαία, πλέον ανεφάρμοστα, ούτε λόγω αστυφιλίας και χορτοφαγίας ούτε επειδή το σφάχτη αντικατέστησε ο χασάπης (ή ο ταβερνιάρης κι εστιάτωρ) αλλά λόγω της Κλιματικής Αλλαγής, της Υπερθέρμανσης της Γης, που βιώνουμε όλοι εκτός του Πλανητάρχη.

Μόνη μου φλυαρώ κι ακόμα να τελειώσω αυτό που ανέλαβα. Κοκκίνισε η Ανατολή και τα χαρτιά μου τα σκορπά ένα αεράκι. Ξημέρωσε η ημέρα των ψυχών σήμερα, Ψυχοσάββατο.

Καλό σαββατοκύριακο με τους νεκρούς μας!
[Και δώρο, μαζί με εικόνες της Αυγής και της νύχτας μου, ένα αφιέρωμα στο Ψυχοσάββατο.]

____________________________________

*Το

«Όλες οι ώρες δεν είναι καρπερές, κι όμως

όλες τις ώρες σκαλίζω την ψυχή μου από συνήθεια.»

το έγραφε

ο πολυαγαπητός μου Ίων Δραγούμης

στο 'Μονοπάτι' του 

και τον διαβάζω στην εξαιρετική 'Οδό της Καστοριάς' του φίλου γιατρού και ποιητή, και εν Δραγούμη αδελφού μου, Νώντα Τσίγκα.

Εικόνες

Αυτή η  Αυγή, αυτή η Νύχτα. Πώς να δουλέψεις, πώς να κοιμηθείς;

Γνωρίζω όμως ότι πλέον όλο και πιο λίγοι τα γνωρίζουν ή θυμούνται, γι αυτό ακολουθεί απόσπασμα δικού μου άρθρου για

ΤΟ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ 

Όλα τα Σάββατα είναι μνημόσυνα των νεκρών μας για την Εκκλησία και οι πιστοί πηγαίνουν με πρόσφορα και με λίστες σε χαρτάκι να διαβάσει ο παπάς τα ονόματα των πεθαμένων τους. Τα Επίσημα όμως είναι δυο Ψυχοσάββατα (τρία για το λαό μα επισήμως δεν αναγνωρίζεται εκείνο των Αγίων Θεοδώρων με τα παγανιστικά του έθιμα, όταν  τα  κορίτσια βάζουν κόλλυβα κάτω από το μαξιλάρι για να ονειρευτούν 'ποιος θα τις πάρει'). Ένα είναι της Πεντηκοστής που λέγεται και του Ροσαλιού, μνήμη λαού στη τη ρωμαϊκή γιορτή των Ρουσαλίων ή Ροζαλίων, και το άλλο σήμερα, το 'Προ Της Αποκρέω'.

Σ΄αυτά τα δυό μεγάλα Ψυχοσάββατα καλούμαστε να θυμηθούμε «πάντες τους απ’ αιώνος κοιμηθέντες ευσεβώς επ’ ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου» και να μνημονεύσουμε

« Όλους εκείνους που υπέστησαν «άωρον θάνατον», σε ξένη γη και χώρα, σε στεριά και σε θάλασσα.

Εκείνους που πέθαναν από λοιμική ασθένεια, σε πολέμους, σε παγετούς, σε σεισμούς και θεομηνίες.

Όσους κάηκαν ή χάθηκαν.

Εκείνους που ήταν φτωχοί και άποροι και δεν φρόντισε κανείς να τούς τιμήσει με τις ανάλογες Ακολουθίες και τα Μνημόσυνα.»

[από: http://daphnechronopoulou.blogspot.com/2018/02/blog-post_10.html#ixzz645rnC146 ]

Μ' αυτή την ευκαιρία στην εκπομπή μου που τέλειωνε μεσάνυχτα Παρασκευής πριν το Ψυχοσάββατο έκανα αφιέρωμα στους νεκρούς των φυλακών, στους χρήστες τους κυνηγημένους και διάφορα άγρια και θλιμμένα αλλά σοβαρά.

Αφήνουμε πάντα ένα «εύλογο» χρονικό διάστημα πριν ανεβάσουμε στο σύννεφο τις εκπομπές. Όμως λόγω της ημέρας με πιέζουν οι νεκροί και σας την προσφέρω ανήμερα σα πρόσφορο ή κόλλυβα για όσους έχουμε χάσει.

Στη μέση της έχω κι ένα ολόκληρο θεατρικό, «Το Ψυχοσάββατο' του Ξενόπουλου σε σκηνοθεσία για ραδιόφωνο του Σπύρου Ευαγγελάτου. Αν με βαριέστε ακούτε μόνο αυτό, εάν με προτιμάτε το πηδάτε.

Ακολουθεί η λίστα περιεχομένων:

Αφιέρωμα στο Ψυχοσάββατο,

μνήμη νεκρών

και των ψυχών επιστροφές στον Άδη

με 

πρέζα και με Θάνατο και Φυλακή

Novartis σκανδάλου προσωπική υποψία
Εξαρχείων 'καγκελάκι' κι επαναστατική γυμναστική
και Διόνύση Σαββόπουλου πομπές,

με 

σχόλια για τα τρέχοντα [Μιχαλολιάκου καταδίκη και Χρυσή Αυγή]

με

Θεατρικό:

 'Το Ψυχοσάββατο' του Γρηγόριου Ξενόπουλου 

[Σκηνοθεσία: Σπύρος Ευαγγελάτος,

Παίζουν Αντιγόνη Βαλάκου, Στέλιος Βόκοβιτς, Έλλη Ξανθάκη, Αφροδίτη Γρηγοριάδου],

με 

Μουσική ανάκατη μα διαλεγμένη 

και

απαγγελία Δημοτικών Μοιρολογιών 

και ποιημάτων από 'Τα 40 Του Θανάτου' μου.

Read more: http://daphnechronopoulou.blogspot.com/2018/02/blog-post_10.html#ixzz645sVYcFb

https://www.mixcloud.com/DaphneKastell/2-hours-with-daphne-chronopoulou-_-ψυχοσάββατο-9-φεβρ2018/

Ηλιθιοκρατίας παιδαγωγοί

Στο βασίλειο  των ηλιθίων έχει απίθανους ήρωες. 

Εδώ νεωτεριστική παιδαγωγική πρόταση από στρατόκαυλο ηλικιοφοβικό μισογύνη. 

[Για τους χαρακτηρισμούς μου ακολουθεί απόδειξη: 

«.. Στους υπόλοιπους εύχομαι να βλέπετε κάθε βράδυ στον ύπνο σας τον Κραουνάκη ιδρωμένο να το κάνει με την Τασία Χριστοδουλοπουλου. ..»

Νομάδες της Μυκόνου- για μας #MykonosTribe

Imagine all the people

.. living for today...'

Video με μουσική του δικού μας Μανόλη Σκαραμαγκά, φωνή της Έλσας κι όλους εμάς ανάκατα, νεκρούς και ζωντανούς κι απέθαντους, αθάνατους, λησμονημένους, ασυγχώρετους, συγχωρεμένους και στοιχειωμένους σε καλοκαίρια που έφυγαν, χρόνια που δε γυρίζουν.

Ηλιοκαμένα σήμερα, που δεν παλιώνουν. 

Δε θέλει φαντασία για μάς, το σήμερα είναι εδώ.

Καλό χειμώνα

σύντροφοι Νομάδες 

κι όλοι εσείς των Φυλών με τις οποίες συμβιώνουμε παράλληλα και αρμονικά  σε τούτο το παραθαλάσσιο πανηγύρι που δεν έχει τελειωμό.

https://www.facebook.com/emmanuel.skaramagkas/videos/3165917453449892/

Η ουρά της αλεπούς στο Γύθειο

Οι κυνηγοί, λένε, είναι φιλόζωοι. Αυτό ακούω κάθε φορά που ασχολούμαι.

Να και το τελευταίο τους από το Γύθειο.

Δυο κουτιά φυσίγγια κάνει μια ζωή. Τόσο αμείβεται όποιος φέρει στο σύλλογό τους ουρά αλεπούς ή κουναβιού.

Δεν ξέρω αν εσείς που με διαβάζετε έχετε δει αλεπουδίτσα ελεύθερη. Σα σκυλάκια πομεράνιαν είναι, μικρές και πανέξυπνες. Τους πήραμε τον τόπο τους κι έγιναν κλέφτρες, πρώτα εκείνες των παραμυθιών που κλέβουν τα κοτέτσια κι ύστερα ρακοσυλλέκτες που τρέφονται, σαν τα σκαντζοχοιράκια ,από τα σκουπίδια.

Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος είναι έλεγαν οι Ρωμαίοι κι ένας αγαπημένος μου φιλόσοφος* υποστηρίζει ότι είμαστε ο πιο μοχθηρός κι επικίνδυνος πίθηκος στη γη κι όχι μόνο για τους ανθρώπους βεβαίως. Κι όμως, δεν το συνήθισα.

Ακολουθούν πληροφορίες για την κυνηγητική περίοδο 2019-20 και η δική μου Αλεπού.

Σύμφωνα με το ΦΕΚ που δημοσιεύτηκε στις 6 Αυγούστου, η κυνηγετική περίοδος αρχίζει στις 20 Αυγούστου και τελειώνει στις 29 Φεβρουαρίου 2020, ενώ η άδεια κυνηγιού θα είναι ακριβότερη κατά 5 ευρώ. Σύμφωνα με όσα προβλέπει το ΦΕΚ, καταργούνται οι περιορισμοί σε ότι αφορά τον αριθμό των αγριογούρουνων που μπορούν να θηρεύσουν οι κυνηγοί ενώ αντίθετα μειώνεται από 10 σε 8 ανά ημερήσια έξοδο η κάρπωση τρυγονιών.

Στις 15 Σεπτεμβρίου ξεκινά και το κυνήγι υδρόβιων και μέχρι τότε θα υπάρξουν διευκρινίσεις αναφορικά με τις επιτρεπόμενες ζώνες στον Αμβρακικό και τα άλλα υδάτινα πάρκα.

______________________

ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΑΛΕΠΟΥ - SAVE FOX IN GREECE https://www.facebook.com/groups/720909091279194/?fref=nf

*'Mark Rowlands: 'Ο Φιλόσοφος με το Λύκο' και 'Τρέχοντας με την αγέλη'.

Κι αφιερώνω τη δική μου αλεπού, εμπνευσμένη εν μέρει από ένα μεθυσμένο ξενύχτι σε αττική παραλία όταν αργά στο κίτρινο φως της λεωφόρου έλαμψαν τα μάτια της μικρής εκτοπισμένης που βουτούσε στους σκουπιδοτενεκέδες. Από την 'Πόρτα Της Ληνώς' μου.

https://soundcloud.com/mmekastell/3ke9srx2v6ew

Οι εραστές μας ήταν κακοί ποιητές...

«Οι εραστές μας ήταν κακοί ποιητές. 
Το ξέραμε και τότε.»

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Ήταν. Και μη σας πω πως κι οι ποιητές μας, όταν τους δοκιμάσαμε, ήταν κακοί εραστές, κάκιστοι.

Αλλά είναι ένας νόμος άγραφος στην εκπαίδευση των κορασίδων με τον οποίο γαλουχηθήκαμε ώστε να υπολογίζουμε τον ανδρικό εγωισμό πιο πολύ κι από τη σωματική μας ακεραιότητα. 

Και την ηθική βεβαίως. Αν αντιδράσεις, αν απαιτήσεις, περνάς στην άλλη πλευρά, γίνεσαι μαινάδα επικίνδυνη. Καβαλάς σκουπόξυλο και ποιος σε πιάνει.

___________________________________

Μνήμες μου με Μνήμη Δημητρίου Σταυρόπουλλου- Μύκονος Δήλος

Το πρώτο σπίτι μου στη Μύκονο, όταν έκανα τη μετάβαση από ρουμς -του-λετ και ξενοδοχεία κι έγινα κι εγώ ένας από τους εξαμηνίτες, ήταν ένα μικρό κελλί εκκλησίας απέναντι από το Γυμνάσιο. Ο Άγιος Ιάκωβος του Παπά Λαού, που είναι και το κτήμα της οικογένειας του Δημήτριου Σταυρόπουλλου.

Στον Άγιο Ιάκωβο με το μικρό ιδιωτικό νεκροταφείο του παντρεύτηκα, με καλεσμένη τη γάτα μου και τον ψάλτη για κουμπάρο, κι εκεί έζησα την πρώτη φάση της αγάπης μου για το νησί που ακόμα με κρατά δέσμια.

Ο θρύλος λέει ότι ο Δημήτριος Σταυρόπουλλος, πολύ έξυπνα, εκείνα τα πρώτα χρόνια της Αρχαιολογίας και των ανασκαφών, σκέφτηκε ότι αν στη Δήλο απαγορευόταν να ταφείς κάπου κοντά θα είχε νεκροταφείο κι έκανε τη μεγάλη ανακάλυψη του 'Βόθρου Καθάρσεως' στη Ρηνεία.  Κι ακόμα, αγάπησε και φωτογράφισε τη Μύκονο, παντρεύτηκε Μυκονιάτισα κι έκανε πολλά παιδιά.

Ως τώρα όμως δεν είχε τιμηθεί όπως του αξίζει. Γι αυτό και χάρηκα πολύ όταν έμαθα ότι τα δισέγγονά του (και φίλοι και παλιοί μου σπιτονοικοκύρηδες, όπως σας είπα) θα μας τον παρουσιάσουν την Παρασκευή 25 Οκτωβρίου σε μια εκδήλωση στην οποία θα μιλήσει και η,  επίσης φίλη,  κοινωνική ανθρωπολόγος Δέσποινα Νάζου.

Συστήνω.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 ΜΝΗΜΗ Δημητρίου Σταυρόπουλλου (1872-1919)

Αποσπάσματα από τη ζωή και το έργο του ανασκαφέα του «βόθρου καθάρσεως», Δημητρίου Σταυρόπουλου, πρώτου εφόρου αρχαιοτήτων Κυκλάδων. 

Την Παρασκευή 25^η Οκτωβρίου στις 7:30μμ στην αίθουσα του πρώτου ορόφου του κτιρίου Ζερβουδάκη-Ιγγλέση στο Ματογιάννι Χώρας Μυκόνου, σε εκδήλωση μνήμης του πρώτου εφόρου αρχαιοτήτων Κυκλάδων του ελληνικού κράτους, εκατό χρόνια από το θάνατό του φέτος, θα μιλήσουν και θα προβάλουν οπτικό υλικό, τα δισέγγονά του, ο αρχιτέκτονας Ίων Σταυρόπουλος και η σκηνοθέτης-κοινωνιολόγος Αλεξάνδρα Σταυροπούλου. Θα προηγηθεί εισήγηση από την Δέσποινα Νάζου, κοινωνική-ανθρωπολόγο (σε συνεργασία με το ερευνητικό πρόγραμμα ARCHAEOTOUR (Αρχαιολογία, Τουρισμός και Τοπικές Κοινωνίες, ΓΓΕΤ/ ΕΛΙΔΕΚ/ Πανεπιστήμιο Κρήτης). 

Η εκδήλωση γίνεται υπό την αιγίδα της ΚΔΕΠΠΑΜ και του Δήμου Μυκόνου. 

«Όταν ξεκινούσαμε να διερευνήσουμε μια χρονική περίοδο στη ζωή του προπάππου μας μελετώντας τα επίσημα διαθέσιμα αρχεία, δε φανταζόμασταν πόσο γοητευτική μπορούσε να αποδειχθεί η εντρύφηση σε αυτά. Έτσι επεκταθήκαμε στο σύνολο της ζωής του συλλέγοντας μεθοδικά περί τα πεντακόσια έγγραφα και πλήθος ιστορικών φωτογραφιών (μιας, αδημοσίευτης μέχρι τώρα). Τελικά, η έρευνά μας εξελίχθηκε σε ένα ταξίδι στο παρελθόν. Χωρίς να διεκδικούμε την αυθεντικότητα στη δική μας ανάσυρση μιας προσωπικότητας από τη λήθη, ευχόμαστε το ταξίδι αυτό να συνεπάρει και σας σε μια εκδήλωση μνήμης, εκατό χρόνια από το θάνατό του φέτος.»

Ίων Σταυρόπουλος, Αλεξάνδρα Σταυροπούλου

ΜΝΗΜΗ Δημητρίου Σταυρόπουλλου (1872-1919)

Αποσπάσματα από τη ζωή και το έργο του ανασκαφέα του "βόθρου καθάρσεως" Δημητρίου Σταυρόπουλλου, πρώτου εφόρου αρχαιοτήτων Κυκλάδων, επενδυμένα με την προβολή αρχειακού υλικού, εγγράφων και φωτογραφιών του 1900.
Θα μιλήσουν οι: Ίων Σταυρόπουλος, Αλεξάνδρα Σταυροπούλου.
Θα προηγηθεί εισήγηση από τη Δέσποινα Νάζου, κοινωνική ανθρωπολόγο.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019, 07:30ΜΜ

ΑΙΘΟΥΣΑ ΚΔΕΠΠΑΜ, ΧΩΡΑ ΜΥΚΟΝΟΥ

https://www.facebook.com/events/767700223643058/?active_tab=about

• 
  

___________________________________________________________________________
Πάνω η αφίσα
Κάτω φωτογραφίες του Δημητρίου Σταυρόπουλλου (έτσι με δυο λάμδα, όπως το προτιμούσε)