Το δρομάκι μας. Δεξιά ο καλαμιώνας. Η πύλη δε φαίνεται για να φανεί η Μάικο που με συνοδεύει.
Βλέπετε τους ναρκίσσους μου. Μια από τις αγάπες μου. Σε όλο τον κήπο ανάλογα το χάδι του ήλιου ανθίζουν με τη σειρά. Βολβοί αγοραστοί καλλιεργημένοι μα και άγριοι του νησιού που ευλαβικά διαχωρίζω και ξαναφυτεύω κάθε τέλος καλοκαιριού. Η διαφορά μεταξύ τους είναι στη θέση του κροκκί 'κρόκκου' μα η μουρωδιά απαράμιλλη απλώνεται από έξω ως τα βάζα μέσα στο σπίτι.
Όμως σήμερα ακόμα και τα γατιά ξαφνιάστηκαν που βγήκα. Δεν είναι εύκολα τα βαριά αντιβιοτικά για 5η μέρα συνοδευμένα με παυσίπονα (επίσης βαρύτατα).
Περιοδοντίτις. Την ανέφερε σε συνέντευξη θυμάμαι και μια παλιά φίλη, συμπότρια που πέθανε πρόσφατα. Ανάμεσα στα δυό ρουθούνια καίγεται μια τρύπα που σε βασανίζει όλη την υπόλοιπη ζωή σου. Στην αισιόδοξή μου νιότη είχα κάνει εξετάσεις κι ακόμα έχω την ακτινογραφία και το όνομα που έχω πλέον ξεχάσει μα μοιάζει με ακτινίδιο (όπως σα φετούλα του φρούτου μοιάζει κι η τομή της μύτης μου εσωτερικά). Απ’ τα μικρότερα κουσούρια μα άκρως ενοχλητικό, μια κι επηρεάζει το πρόσωπο με περιστασιακά οιδήματα, δηλαδή χτυπά αγρίως μαζί με τα άλλα και το ναρκισσισμό.
Δηλαδή την κοινωνική ζωή μας. Που σημαίνει ότι ως σήμερα που έχει μείνει μέρος του οιδήματος και λιγότερος πόνος, έχω βασανιστεί πολύ κυρίως με μαύρες σκέψεις. Τόσο μαύρες που δε θα τις μοιραστώ, είναι και γιορτές.
Γι’ αυτό,
μόνο Καλές Γιορτές σας εύχομαι
και υγεία- μόνο αν τη χάσεις βλέπεις την αξία της.
Και απόψε Back On Track στην APPALOOSA. Δηλαδή παίζει ο Kύριος Kastell.
{Εγώ λόγω υγείας -κρίση χρόνιας περιοδοντίτιδας που με παραμορφώνει- δε μπορώ να πάω. Είμαι κλειδωμένη με δύσκολα αντιβιωτικά και παυσίπονα από την περασμένη Παρασκευή.} Αλλά, συστήνω και εύχομαι Καλές Γιορτές!
Athanasios Demopoulos Jason OrozcoTassos Ikonomou Effie Thomopoulou
Έχω ξαναμιλήσει για τα αίτια που πριν 12 χρόνια με έκαναν να πάρω την απόφαση να μιλήσω ανοιχτά για τη σχέση μου με την πρέζα, απόφαση που με οδήγησε στον ακτιβισμό και τελικά στην ηγετική θέση της Ευρωπαϊκής Οργάνωσης Χρηστών.
Η υποκρισία, το να κρυβόμαστε, δε βοηθά.
Από την αρχή ως σήμερα μιλάω για το στίγμα. Κι ήθελα ανοίγοντας το σπίτι μου και μιλώντας για τη ζωή μου, να δείξω καθαρά και ξάστερα όσα πρεσβεύω τόσα χρόνια.
Ελπίζω να το κατάφερα.
Το ντοκιμαντέρ πρωτοπαρουσιάστηκε πριν μια βδομάδα, με μεγάλη απήχηση και, περιέργως, δε δεχθήκαμε τις αναμενόμενες επιθέσεις. Μάλιστα, χαρακτηριστικά ίσως, τα μόνα δυσάρεστα σχόλια ήρθαν από συμπατριώτες μου χρήστες.
Σήμερα που το παρουσιάζω εδώ στην Ελλάδα ευρύτερα θέλω πρώτα-πρώτα να ευχαριστήσω τους γενναίους φίλους μου που δέχθηκαν να συμμετέχουν και να μιλήσουν για μένα (το Vice έχει πολύ περισσότερες ώρες από τη μισή που βλέπουμε) και να ξεκαθαρίσω ότι σκόπιμα επέλεξα να προσκαλέσω φίλους καλούς μεν μα που δεν έχουν καμιά μα καμιά (ούτε μια) εμπειρία από σκόνες και παράνομες ουσίες.
Οι λόγοι δύο: ο ένας προφανής: δε θα εξέθετα, ιδίως σε μικρό τόπο όπως είναι ένα ελληνικό νησί. Ο δεύτερος σχετικός με το θέμα: ήθελα να σπάσω το ταμπού, να φανεί πως εμείς οι λειτουργικοί (ή, αν θέλετε, οι πρώην ή περιστασιακοί) μπορούμε να διατηρούμε σχέσεις και φιλίες με ανθρώπους εκτός της κοινότητας χρηστών, όπως κρατάμε το γάμο μας 43 χρόνια ή υπεύθυνα τη δουλειά μας, τα ραντεβού μας, τις φιλίες μας.
Γιατί εμείς κι όχι άλλοι;
Μα.. αυτό θα το δείτε στο επεισόδιο όσο και στα πολλά-πολλά κείμενά μου πάνω στο στίγμα και τους ταξικούς διαχωρισμούς.
Νάντια, Monika, Ανάργυρε, Richard, και Γιώργο μου (με ‘capital G’) η εμπιστοσύνη σας είναι μεγάλη τιμή για μένα. Σας ευγνωμονώ κι ευχαριστώ από καρδιάς που δεχθήκατε την πρόσκλησή μου.
Also, a great THANK YOU to my valuable and loyal colleague Mat Southwell
and the great Vice team TirDhondyAlexi Phillips and TayoYusuff who managed to be wonderful guests while they remained dedicated to their work, managing to produce a final work that is true and respectful episode of my life.
Tir, Alexi and Tayo I have only good memories of you and, I am grateful that with your serious (and fun) approach, you made my husband and me feel that we made new friends with whom we enjoyed a great spring day in our home. I wish you the best, you deserve it!
My narcosisters- σχόλια αρνητικά θα δείτε κάτω από το επεισόδιο....
VICE’s Tir Dhondy explores the hidden world of functioning heroin users who claim to balance their recreational drug use with an otherwise normal lifestyle and asks the question: is it really possible to be a functioning heroin user? Click here to subscribe to VICE: http://bit.ly/Subscribe-to-VICE About VICE: The Definitive Guide To Enlightening Information. From every corner of the planet, our immersive, caustic, ground-breaking and often bizarre stories have changed the way people think about culture, crime, art, parties, fashion, protest, the internet and other subjects that don't even have names yet. Browse the growing library and discover corners of the world you never knew existed. Welcome to VICE. Connect with VICE: Check out our full video catalog: http://bit.ly/VICE-Videos Videos, daily editorial and more: http://vice.com More videos from the VICE network: https://www.fb.com/vicevideo Click here to get the best of VICE daily: http://bit.ly/1SquZ6v Like VICE on Facebook: http://fb.com/vice Follow VICE on Twitter: / vice Follow us on Instagram: / vice Follow us on TikTok: https://www.tiktok.com/@vice?lang=en The VICE YouTube Network: VICE: / vice MUNCHIES: / munchies VICE News: / vicenews VICE TV: https://www.youtube.com/@VICE-TV/feat... VICE Life: / broadly Noisey: / noisey Motherboard: / motherboardtv VICE Sports: / noc Waypoint: / waypointvice #vice#drugs#highsociety
Ο ενοχλητικός θόρυβος σκεπάζει τη φωνή μου ως το 1:29, για όσο περνά το φορτηγό μπροστά στο σπίτι, ώσπου απομακρύνεται κι ακολουθεί απόλυτη ησυχία, σα να ηχογραφώ σε studio.]
Παρανομίες. Νύχτες Μυκόνου.
Τρυπώντας τη λατρεμένη γη με τη θορυβώδη κρυφή θρασύτητα επιτήδειων απατεώνων, του κλέφτη τη μαγκιά.
Αλλά το σκέφτομαι πολύ· αναρωτιέμαι.
Γιατί διασώζεις κάτι που κανείς δε θέλει πια;
Γιατί επιμένεις σε μια αγάπη που τη νιώθεις σαν ένα «πλατύ ποτάμι»* που φαρμάκι γίνεται όπως κυλά μέσα από τα δάχτυλά σου.
Δε μάς κοιτούν βαρβάκια πια. Μα έχουμε γάτες, τα καλικάκια μας κι ανθρώπους που μάς στάθηκαν κι αξίζουν.
Τους ευχαριστώ και τους έχω πάντα στην καρδιά μου.
Λοξά καχύποπτα φαίνεται να κοιτάω τον κόσμο σήμερα.
Σα σαλιγκάρι βγήκα μετά τη βροχή για πρωινές δουλειές. Ταχυδρομείο (τα ψώνια μου), φαρμακείο και άλλα αναγκαία με την απαραίτητη στάση στο @Vero για νέα του νησιού κι ένα χυμό με φίλους περαστικούς - (και ναι, χυμό το λέμε μα έχει και ένα τεκιλάκι έτσι για το καλό— ένα όμως, αφού μετά έχω meeting ιντερνετικό).
Καλή μας μέρα
και..
κουράγιο σ’ εμάς που τελευταία μάς πνίγει η λάσπη (είτε η κυριολεκτική που είναι η σοβαρή, είτε η άλλη η μεταφορική ζηλόφθονων εχθρών).
Ο μήνας της λάσπης.. Δέχθηκα επιθέσεις συκοφαντικές μα τίποτε δεν είναι η κακία κι η συκοφαντία τριών ατόμων μπροστά στην καταστροφή της πλημμύρας που χτύπησε τη χώρα μετά τις φωτιές.
Η καρδιά μου για τη Θεσσαλία πονά κι όχι για συκοφάντες.
