Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Φιλία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Φιλία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 2023

Δώρα γενεθλίων-2023



Δώρα γενεθλίων.

Φωτογραφία αναμνηστική πριν φύγω από την Αθήνα. 


Ήταν μαζί μου για μια μέρα ο Κύριος Kastell και νωρίς το απόγευμα το γενεθλίων μου είχα επίσκεψη, το σπίτι γέμισε με αγάπη, μέσα στη ζέστη του αθηναϊκού Οκτωβρίου. 

Η αδελφή μου Ελισάβετ με αιφνιδίασε με ένα μπουκέτο μωβ μικρά χρυσάνθεμα· εξαίσιες τρούφες σε ένα κόκκινο κομψό κουτί· βιβλία φρέσκα: ‘Chevreuse’] του Πατρίκ Μοντιανό- μετάφραση από το  δικό μας Αχιλλέα Κυριακίδη και Jon Fosse: ‘Το άλλο όνομα ΕΠΤΑΛΟΓΙΑ Ι-ΙΙ’ στα ελληνικά από το Σωτήρη Σουλιώτη (και, όπως κάνω, επέμενα για αφιέρωση)·σκληρού εξωφύλλου Moleskin στο μέγεθος και στο κατακόκκινο του αγαπώ- και.. καΙ..είναι τόσο πολλά που ανησυχώ ότι κάποιο ξέχασα.

Από τον Κύριο Kastell το τσαντάκι ‘Nana’ της Vivienne Westwood (που τι να πρωτοπώ, καινούργια απ’ την ίδια δε θα έχουμε, πέθανε πέρσι η designer του Punk κι είναι σα χθες που τόσα ήθελα στο μαγαζί της στην  Kings Road μα άλλα πια δε θα επιθυμήσω, άλλα δε θα φτιάξει*, κι είναι συμβολική πια η Nana κι όχι ειρωνική).

Από την αενάως κολλητή μου Αριάδνη Νικολούδη κάρτα με μήνυμα προσωπικό συνοδεύει πορτραίτο μου από την Ili- μας: η γνωστή χαρακτηριστική φιγούρα της ως  εγώ―με το βασιλικό στο μπούστο.

Από τη συνεργάτιδα και φίλη μου εξέχουσα μορφή του δύσκολου ακτιβιστικού μας κλάδου, φεμινίστρια Ruth Birgin  (δώρο επίσης που έκανε παράκαμψη από συνέδριο στο  Βερολίνο για να με δει πριν επιστρέψει στην Ινδονησία όπου κατοικεί): τετράδιο από χειροποίητο χαρτί,, καφές της Java (που όντως είναι ο καλύτερος του γούστου μου),σύμβολα του Ινδονησιακού θεάτρου, ξύλινα χειροποίητα επίσης μικροσκοπικά πιατάκια με το κουταλάκι τους και μια βεντάλια μαύρη στην οποία, συμπτωματικά το τρίγωνο είναι το αρχικό μου, ένα Δέλτα που την ύπαρξή του αγνοούσε αφού για εκείνη είναι η Daphne.

 

Δώρο πολύτιμο και όλες οι ευχές,

Χρόνος σα από το χρόνο που κυλά που τον ξοδέψατε για να μου γράψετε ή να μου τηλεφωνήσετε για να ευχηθείτε καταδεικνύοντας ότι με θέλετε που ζω ― γι’ αυτό και, με χαρά σας το ανακοινώνω πως το αποφάσισα, θα παραμείνω ακόμα ανάμεσά σας, δε θα φύγω.

 

Ευχαριστώ.

 


Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2023

Hans Havenaar #rip



Καλό ταξίδι Χανσούλη αγαπημένε.
Μεγάλη απώλεια για μας εδώ στο νησί που ήρθαμε σε μια άλλη εποχή και ζήσαμε με μουσική, όνειρα και έρωτα.
40 χρόνια φίλοι,
40 χρόνια μουσική και γέλιο.
40 χρόνια 'the Dutch Touch' στη ζωή μας.
Στο αυτοκίνητο και στο γραφείο μου, έχω πάντα κοντά μου τα δώρα του, cd που έφτιαχνε με την αγαπημένη μας μουσική- 'and some sentimental bullshit'.
Ααααχ Hans Havenaar you are already missed,
the world is poorer without you.
'Ι know you don't love me'
My heart bleeds and my thoughts to you Anna mou.





R.I.P Hans (The Dutch Touch)
"See you on the flipside" 🎧🎤🎼♪♫♩♬♪♩♭♯♪♫♩










Τετάρτη 16 Αυγούστου 2023

Πόσα ακόμα πρωινά;


«Πόσα ακόμα πρωινά

θα είμαι εδώ για να καλωσορίσω;» 

 

παραφράζω τον  Tu Fu , Κινέζο ποιητή του 8ου αιώνα μ.Χ./ που κάποια από  τα Περιπλανόμενα Ρεύματά του έχω μεταφράσει.

Ο πρώτος-πρώτος ήλιος ζωγραφίζει παράθυρα στους τοίχους, μικρά του δώρα τα αιώνια μυστικά μετά από νύχτες άυπνες.

 

Δεν ξέρω, δε μετριέται αν κι άλλοι τα υπολογίζουν όλα αυτά. Αν εσείς που διαβάζετε τώρα, τούτη τη στιγμή, αν παίρνετε τέτοιες χαρές μέσα στο ίδιο σας το σπίτι το χιλιοειδωμένο.

 

Έχω μια θλίψη, δεν το αντέχω που η ζωή περνά, δε θέλω να ‘ρθει η δική μου στάση να κατέβω.

 

― Τέλειες γριές θα γίνουμε, κι εσύ κι εγώ, είπα στην παλιά μου φίλη τη ΧΧΧ  (που είναι και πολύ νεώτερή μου)*.

Καιρό είχα να τη δω  και είχαμε πολλά να πούμε. Ήταν να πάμε πιο νωρίς, στη θάλασσα να φάμε και να κολυμπήσουμε με ψάρια και κρασάκι, αλλά ―τα θαλάσσωσα (no pun intended), άργησα να της πω ότι όντως είχα χρόνο, οπότε προκειμένου να μην το αναβάλουμε  σπάσαμε την απόσταση με ραντεβού στο  Starbucks το οποίο, αποφύγαμε όταν ανακαλύψαμε το νέο Café  που βλάστησε δίπλα κολλητά – εκεί που χρόνια πριν ήταν  ο Ελευθερουδάκης. Επί Πολυκάρπου, αν θυμάστε, τότε που για ώρες κουβεντιάζαμε για βιβλία και έρωτες. Τώρα λέγεται ‘Paul’ κι εκεί που φύτρωνε  φλισκούνι κι άγρια μέντα  βρήκα μια κις και μια φλαν για το σπίτι. 

 

―Τέλειες γριές θα γίνουμε;

Το «θα» μ’ αρέσει, μου είπε κάποιος που ακόμα δεν έχει καταλάβει ότι τα νιάτα δεν είναι επίτευγμα, το να ζήσεις πολύ και καλά είναι.


Χρόνια Πολλά και πάλι ΧΧΧ!








*Η ΧΧΧ ενοχλήθηκε από το κείμενο και ζήτησε να αφαιρέσω «τη φάτσα της από κάτι που δεν την αφορά». Ζήτησα συγγνώμη και αφαίρεσα όνομα και εικόνα  από τα κοινωνικά δίκτυα.

Τρίτη 1 Αυγούστου 2023

Δωμάτιο στην άμμο μα όχι δεν ήταν γιορτή


Daphne and Mr Kastell


Παράγκα, οι δυό μας με κρασί και μπαρμπουνάκια. Στα νερά τα νότια της Παράγκας, εδώ στην άμμο που έχουν θαφτεί αναμνήσεις της πρώτης νιότης μας.  Με τον Κύριο Kastell, 44 χρόνια αγάπη. 


Δάφνη Χρονοπούλου


___________________________________

Μια παρεξήγηση

Ανέβασα στο Facebook τη φωτογραφία πριν αφήσω μόνο τον Κύριο Kastell για να κάνω μια απογευματινή βουτιά με τον τελευταίο ήλιο (τέτοια εποχή εδώ δύει νωρίς πίσω από τον ψηλό βράχο της Ψαρρούς και του Άι Λάζαρου). Στα δυτικά, στη χερσόνησο-σαύρα (όπου πλέον  απλώνεται ένα ακόμα από τα μαγαζιά που κερδίζουν από την καταστροφή της κληρονομιάς μας: κι ό,τι δεν κατέστρεψαν με θρυψαλιασμένα βράχια και με τσιμεντώματα το αποτελειώνουν κάθε βράδυ τα φωτορυθμικά τα ροζ και φούξια συνοδευμένα από την ηχορύπανση. 

Έτσι για να μην επιβιώσει ούτε σαυράκι, 

έτσι για τη μαγκιά και για το χρήμα, 

έτσι επειδή μπορούν― «επειδή τους παίρνει», όπως λένε.



Ευχαριστώ για τις ευχές
- λάθος μου όμως: 

έτσι που το έγραψα έδωσα βλέπω την εντύπωση ότι έχουμε επέτειο. 9 Νοεμβρίου η γιορτή μας.  

Κι, αλήθεια, φαντάζεστε ότι θα  χαμογελούσα αν είχε  τέτοιο ύφος, τέτοια κακοκεφιά, ο Κύριος Kastell στην επέτειό μας; 


Σήμερα ήταν μια μέρα όπως οι άλλες κι απλώς μετρούσα χρόνια λόγω Παράγκας, της παραλίας που αγάπησα πολύ από όταν στη 10ετία του '80 κολυμπούσαμε γυμνοί στα γαλήνια διάφανα νερά, τότε που, για 7 χρόνια, κάθε καλοκαίρι νοικιάζαμε, αγαπημένοι φίλοι τα δωμάτια στη σειρά, τότε που ακόμα η Παράγκα δεν είχε ηλεκτρικό κι ο Μπαρμπα Γιάννης μάς γέμιζε τις λάμπες πετρελαίου κάθε απόγευμα που ξεκλείδωνε για 1-2 ώρες τα ντους. 

Λυπάμαι για την παρεξήγηση της επετείου μα σας ευχαριστώ θερμά―οι ευχές πάντα ευπρόσδεκτες.



Δάφνη Χρονοπούλου


Δάφνη Χρονοπούλου

Τα ποιήματα από την «Πόρτα Της Ληνώς» μου, το βιβλίο μου που αφιέρωσα στη Μύκονο 
«που τόσα μου δίνει και τόσο μου παίρνει».

______________________________________________________________

Κυριακή 2 Ιουλίου 2023

H υψηλή τέχνη του να μην προσβάλλουμε (παρά σκόπιμα) #SavoirVivre

 



Έλεγε προχθές μια γνωστή μου πόσο τη στενοχωρεί που έσπασε κάτι που φορούσε στο λαιμό της κι έβγαλα μια καρφίτσα που φορούσα και της την πρόσφερα.

―Πειράζει να μην τη δεχτώ; μου είπε.

 

Μου θύμισε καινούργιο εραστή φίλης, που, επειδή είχε χαλάσει το σύστημα που ανοίγει την εξώπορτα, του έβγαλε κλειδί για την κάτω πόρτα ώστε να μην του το πετάει από το μπαλκόνι. «Δεν είμαι έτοιμος να το δεχτώ» της απάντησε (και περιττό να προσθέσω διέλυσε κάθε πιθανότητα να του δοθεί χρόνος αναμονής ώσπου να ετοιμαστεί).

 

Η ευγένεια δεν είναι τύποι, δεν είναι να μάθουμε να μη σηκώνουμε δαχτυλάκι όταν κρατάμε φλυτζάνι. Η ευγένεια είναι η υψηλή τέχνη του να μην προσβάλουμε (παρά σκόπιμα).

Αν μας προσφέρουν κάτι που δε μάς αρέσει αρκεί ένα ευχαριστώ, κι ας το πετάξουμε μετά― μόνη εξαίρεση βεβαίως η τροφή, δεν τρώμε κάτι που μάς αηδιάζει μα η καρφίτσα μου δεν τρώγεται, θα προτιμούσα να πεταχτεί στα σκουπίδια παρά στα μούτρα μου.

Τόσο δύσκολο;

#SavoirVivre

___________________________________

Παρασκευή 30 Ιουνίου 2023

Ημέρα θλίψης, ημέρα πένθους με βραδινό εξαγνισμό στα γαλήνια νερά


Μετά την κηδεία...

Ημέρα θλίψης, ημέρα πένθους.


Άνω Μερά, κηδεία του Μπάμπη Βρεττού, ενός από τους πιο αξιοπρεπείς και πράους ανθρώπους του νησιού, μπαμπά της φίλης μου Νάντιας και του Άκη του αδελφού της.
Ακούραστοι πατέρας και γιος, χρόνια φροντίζουν τη θέρμανση στο σπίτι μου τα Καστελλάκια, χρόνια γλεντούσαμε βράδια μυκονιάτικα στο θρυλικό Γιαλούδι το μπαρ της γυναίκας του και φίλης μου Λίτσας στον Ορνό.

Σήμερα τον ξεπροβοδίσαμε, σήμερα ο τελευταίος ασπασμός του αποχαιρετισμού πριν το μακρύ ταξίδι.
Η κηδεία μεσημέρι στην 'Ανω Μερά κι ύστερα ψάρι στου Λευτέρη στον Ορνό ψηλά πάνω απ' τα γαλήνια νερά ως τις 9:00 που, φεύγοντας με τον Κύριο Kastell, δεν κρατήθηκα κι 
έκανα και τη μοναχική βουτιά μου του εξαγνισμού. Δώρο στη μνήμη η φωτογραφία by Mr Kastell ο οποίος, αν και κουρασμένος, υπέμεινε τη μαγική στιγμή μου με την χαρακτηριστική του λεπτότητα κι ευγένεια.

Καλό ταξίδι φίλε Μπάμπη!
Με την εκτίμηση 
και την αγάπη, τη φιλία μας
για σένα 
αι γι' αυτούς που μένουν, 
τη θαυμάσια οικογένεια που αφήνεις πίσω!



Βραδινός εξαγνισμός

 

 

Παρασκευή 23 Ιουνίου 2023

Για τον Τόλη Μαστρόκαλο 1950-2023 #rip


Προσθέτω 1/7/23
Ο Τόλης μας, ο «Αγριος Απόστολος» ο θρυλικός μπασίστας των Σπυριδούλα και όχι μόνο, ο εικαστικός, ο φίλος, ο γλυκός τρυφερός μαχητής της μοναξιάς, 
έφυγε για το μακρύ ταξίδι.
Η κηδεία του θα γίνει στις 3/7

Δευτέρα 3 Ιουλίου καi ώρα 12 το μεσημέρι στο Β' Νεκροταφείο 
θα γίνει η εξόδιος ακολουθία του Τόλη μας.











Πέθανε σε ηλικία 73 ετών ο μπασίστας της θρυλικής μπάντας «Σπυριδούλα», Τόλης Μαστρόκαλος.

Ο Τόλης Μαστρόκαλος ήταν μέλος του συγκροτήματος «Σπυριδούλα» δίπλα στον Παύλο Σιδηρόπουλο και συμμετείχε στον δίσκο «Φλου», που σημάδεψε την ελληνική ροκ σκηνή.

Την είδηση του θανάτου του Τόλη Μαστρόκαλου γνωστοποίησε με μήνυμά του στο facebook ο Δημήτρης Πουλικάκος.

«Ά, ρε Τόλη!!!...1950-2023.....73 χρόνια, όξω καρδιά!!!...R.I.P. old friend. Αποστόλης Μαστρόκαλος: Απο τα κηπάκια της Κυψέλης και των Εξαρχείων, στους κήπους του Παράδεισου, μιά ανάσα δρόμος!!!..🧙‍♂️» έγραψε ο Δημήτρης Πουλικάκος.

Ο Τόλης Μαστρόκαλος τελευταία συμμετείχε στην μουσικοθεατρική παράσταση εμπνευσμένη από τη ζωή του Παύλου Σιδηρόπουλου ενώ ήταν στο πλευρό του Δημήτρη Πουλικάκου στις πρόσφατες εμφανίσεις του στο Κύτταρο.

Ο Τόλης Μαστρόκαλος μετά τους «Σπυριδούλα» συμμετείχε σε περιστασιακά μουσικά σχήματα, όπως η «Εταιρεία Καλλιτεχνών» που σχημάτισε ο Παύλος Σιδηρόπουλος και είχε συναυλιακή δράση για ένα μικρό διάστημα. Στη συνέχεια πέρασε στο χώρο της διαφήμισης και του μάρκετινγκ όπου δραστηριοποιήθηκε επί σειρά ετών.

Με τον Πάυλο Σιδηρόπουλο ο Τόλης Μαστρόκαλος γνωρίστηκε σε διακοπές το καλοκαίρι του 1967 στα Νέα Στύρα στην Εύβοια. O Τόλης Μαστρόκαλος έπαιζε κιθάρα στην παρέα, ενώ είχε ήδη σχέση με την αδελφή του Παύλου, την Μελίνα.

Λόγω της σχέσης του με την Μελίνα, ο Τόλης Μαστρόκαλος μετακόμισε στο σπίτι του Παύλου Σιδηρόπουλου.

🧙‍♂️


🧙‍♂️





_____________________________________

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ κι ΕΠΕΙΓΟΝ 


Χρειάζεται αίμα επειγόντως για τον Τόλη Μαστρόκαλο αγαπημένο μου παλαιότατο φίλο  και θρύλο του ελληνικού Ροκ. Ο Τόλης νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο Σωτηρία.

 

Παρακαλούμε αν συνεισφέρετε  να μάς ειδοποιήσετε ( προσθέτοντας το όνομά σας) για να γνωρίζουμε τι έχει μαζευτεί. 

Οικοινοποιήσεις επίσης βοηθούν.


ΑΙΜΑ για: 

Μαστρόκαλος Απόστολος του Σπυρίδωνος,

ΜΕΘ- 2 ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ

_____ εικόνες και σύνδεσμοι στο

(όπου απόψε θα προσθέσω και videοs με μουσική)
Tolis Mastrokalos

 



 


















Παρασκευή 14 Απριλίου 2023

Εσπερινοί αγάπης, της Φιλίας το παν


«Η πόλη με οβελίες αλλού γιορτάζει. Γιάνης Βαρβέρης

«Η πόλη με οβελίες αλλού γιορτάζει.

 Είμαστε γέροι πια κι οι δυο

κι εγώ αφού γράφω ποιήματα

πιο γέρος.

Αλλά πού πήγανε τόσοι δικοί μας;

Μέσα σε μια βδομάδα

δεν απόμεινε κανείς.

Ήταν Μεγάλη βέβαια

γεμάτη πάθη, προδοσίες, σταυρώσεις-

θέλουν πολύ για να υποκύψουν οι κοινοί θνητοί;..»

 

Σπουδές θανάτου, με το Πάσχα ταιριαστές. «Γέροι κι οι δυό», κι εγώ πιο πολύ αφού γράφω ποιήματα, λέει σ’ αυτό το έργο το αφιερωμένο στη μητέρα του. Γιάννης Βαρβέρης.

Κάποτε θα σας πω και γι’ αυτό το μεγάλο ποιητή που γνώρισα από τον πατέρα μου ένα μεσημέρι και την επομένη―τόσο πολύ τον αγαπούσε και τον ένιωθε―μου χάρισε όλα του τα βιβλία. Τώρα τα έχω διπλά, βολικό με δυό σπίτια.  Τα στης Αθήνας με ιδιόχειρες  αφιερώσεις προς το φίλο του που αυτές τις μέρες τον θυμάμαι.

«Αλλά πού πήγανε τόσοι δικοί μας;

Μέσα σε μια βδομάδα

δεν απόμεινε κανείς…»

 

«Η πόλη με οβελίες αλλού γιορτάζει.»

Θλίψη πασχαλινή κι ήρθαν πεσκέσια χθες, τη σκόρπισαν κι έφεραν φως και σύμβολα, με προσμονή γιορτής και αγάπη.

Το σπίτι μοσχομύρισε. Φρεσκοψημένα κουλουράκια σπιτικά μοσχοβολούν πλάι στα αυγά τα νεογέννητα  ολόφρεσκα από το κοτέτσι- λατρεία μου, και μαζί τους τα χρωματιστά, βαμμένα κόκκινα, μπλε και κίτρινα.

Από τη Νάντια, που με ξέρει ότι δε μαγειρεύω, ούτε φτιάχνω αυγά και κουλουράκια κι ας τα εκτιμώ τα έθιμα. Αυτό είναι οι φίλοι, αυτή είναι η αγάπη η αληθινή εκείνων που μας ξέρουν και μάς θυμούνται και έρχονται να καλύψουν τα κενά που αφήνουν τα κουσούρια, οι παραξενιές μας και τα πένθη μας.

Οι φίλοι, το είπαμε, οι φίλοι είναι το παν. Οι Φίλοι είναι το Πάσχα μου και της αγάπης η γιορτή. Τ οπαν το εν, πάνω από θρησκείες και δοξασίες και φιλοσοφίες.

 

Ακολουθεί ολόκληρο το ποίημα.


https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2023/04/blog-post_14.html

Γιάννης Βαρβέρης, 

Εσπερινός της αγάπης

Η πόλη με οβελίες αλλού γιορτάζει.
Σταθμός Πελοποννήσου
κι απομεσήμερο του Πάσχα σε παγκάκι
μόνον εσύ κι εγώ καθόμαστε, μητέρα.
Είμαστε γέροι πια κι οι δυο
κι εγώ αφού γράφω ποιήματα
πιο γέρος.
Αλλά πού πήγανε τόσοι δικοί μας;
Μέσα σε μια βδομάδα
δεν απόμεινε κανείς.
Ήταν Μεγάλη βέβαια
γεμάτη πάθη, προδοσίες, σταυρώσεις-
θέλουν πολύ για να υποκύψουν οι κοινοί θνητοί;
Έτσι ακριβώς, από τα Βάγια μέχρι σήμερα
θα ‘πρεπε κάπως να ‘χαμε κι εμείς χωρέσει.
Όμως το Πάσχα τέλειωσε, μητέρα.
Κι εμείς τι θ’ απογίνουμε
σ’ ένα παγκάκι
αθάνατοι
καθώς νυχτώνει;



Κάλικο- Πασχα



#Πάσχα #easter_eggs #ΓιάννηςΒαρβέρης #Φιλία #CalicoCats #SukiTheCalicoCat
Γιάννης Βαρβέρης, από την ποιητική συλλογή «Ο άνθρωπος μόνος» (εκδ. Κέδρος, 2009)
_________________________________________________